دانلود تحقیق نحوه قرارگیری و جابجایی یک گاو از ابتدای تولد تا زمان شیردهی در جایگاههای مختلف

نحوه قرارگیری و جابجایی یک گاو از ابتدای تولد تا زمان شیردهی در جایگاههای مختلف :
از ابتدای تولد یک گاوداری صنعت خوانی اگر حیوان مورد نظر ماده باشد 60 روز در box انفرادی و اگر حیوان نر باشد55 روز در box انفرادی نگهداری می گردد.

بعد از این مدت زمانی گوساله های نر و ماده از شیر گرفته می شوند و به یک جایگاه دیگر منتقل می گردند مدت زمان نگهداری توام این گوساله ها 2 هفته می باشد تا کنترل های دامپزشکی برروی گوساله ها صورت گیرد مواردی چون فلق و اسهال و سایر بیماری ها.

سپس این دسته از گوساله ها بدها بند دوم منتقل می شوند.

مدت زمان نگهداری این گوساله ها در این بهار بند 5 ماه می باشد.

پس از این مدت زمانی حیوانات نر و ماده از یکدیگر جدا می شوند.

گوساله های نر را به بهار بند گوساله های نر کوچک انتقال می دهند و بعد از یک برنامه پرواربندی چند هفته ای به قسمت نرهای بزرگ انتقال داده می شوند که این دامها بعد از کسب وزن مناسب به بازرا ارائه می گردند.

حیوانات ماده را نیز ابتدا به بهار بند تلیسه کوچک ( تاسن 10 ماهگی) منتقل می کنند سپس به تلیسه متوسط که تا سن 14 ماهگی در این بهار بند نگهداری می شوند سپس از سن 15 ماهگی به بعد به بهار بند تلیسه بزرگ منتقل می شوند که این بهار بند هر روزی به منظور تشخیص حیوانات ماده فحل توسط کارگران کنترل می شوند.

بعد از تشخیص فحلی حیوان مورد نظر تلقیح مصنوعی یا طبیعی می گردد و باز هم به همان بهار بند بازگردانده می شود.

بعد از سپری شدن مدت آبستنی تلیسه نیز همانند گاوهای شیری دیگر به قسمت گاوهای خشک 20 روز منتقل می گردد تا جیره غذایی تنظیم شده برای این مرحله از آبستنی در اختیار دام قرار گیرد بعد از گذشت این مدت به بهاربند گاوهای خشک 40 روز انتقال داده می شود و از این لحظه به بعد گاو تحت مراقبت هایقبل از زایمان قرار می گیرد.

و تقریبا 40 روز قبل از زایمان به قسمت زایمان منتقل می گردد.

نکاتی که در زایشگاه باید رعایت شوند
بستر مناسب ، بستهنباید لغزندگی داشته باشد
آرامش ، زایشگاه باید دور از هیاهو و مزاحمت قرار داشته باشد
تهویه مناسب بعد از زایمان گاوهای مورد نظر به بهار بند گاوهای تازه را منتقل می شوند و در این قسمت کنترل های بعد از زایمان صورت می گیرد.

به عنوان مثال گاوها به منظور تشخیص جفت ماندگی کنترل می گردند همچنین در این دوره باید تغذیه گاوها به نحو احسن اجرا و کنترل گردد چون حیوان به علت استفاده از ذخایه بدنی احتیاج به تغذیه مناسب دارد و اگر تغذیه در این دوره به نحو احسن انجام نشود گاوها به pic تولیدی خود نخواهند رسید و این از لحاظ اقتصادی برای گاودار بسیار گران تمام خواهد شد.

مدت زمان نگهداری گاوها در این بهاربند 2 هفته می باشد بعد از 2 هفته این گاوها به بهار بند گاوهای یک شکم منتقل می گردند.

ولی گاوهایی که بیشتر از یک زایمان ارند بر اساس شیر تولیدی به بهار بند های مختلف انتقال داده می شوند که به شرح زیر می باشد :
1-میان شیر : زیر 20لیتر در روز شیر می دهند
پر شیر: که روزانه 20 تا 30 لیتر می دهند
گاوهای سوپر تولید : بین 30 تا 40 لیتر شیر می دهند
گاوهای دولوکس : که بیشتر از 40 لیتر روزانه شیر تولید می کنند
سالن شیردوشی
قسمت های مختلف دستگاه شیر دوشی
شیشه رکوردگیر
پلت کولر
پمپ
خرچنگی
جا خرچنگی
یخچال
بعد از هر بار شیر دوشی دستگاه را باسودو اسید می شوند.

ابتدا دستگاه را با سود شستشو می دهیم به این دلایل که اگر ابتدا با اسید بشوییم لکه های پروتئین و چربی بر روی شیر باقی می ماند .

شیر گاوهای که آنتی بیوتیک مصرف می کند برای مصرف گوساله بکار برده می شوند باید توجه داشت که شیر گاو به طور کامل گرفته شود.

ترتیب شیردهی گاوها در شیر دوشی :
صبح : الف ) میان شیر ب)پرشیر ج) سوپر د) دولوکس ه) تازه زا و) یک شکم
ظهر : الف) پر شیر ب) س.وپر ج ) دولوکس د)تازه زا ه) یک شکم
شب: الف) میان شیر ب) پرشیر ج) سوپر د) دولوکس ه) تازه زا و) یک شکم
ظهر : الف) پر شیر ب) س.وپر ج ) دولوکس د)تازه زا ه) یک شکم شب: الف) میان شیر ب) پرشیر ج) سوپر د) دولوکس ه) تازه زا و) یک شکم شستشوی دستگاه : ابتدا مخزن شیر را با آب شستشو می دهیم سپس وان 200 لیتری را پرآب کرده و 2 لیتر سود را داخل آن حل می کنیم سپس دسنگاه را روشن نموده و 15 دقیقه صبر می کنیم تا کاملا آب داخل دستگاه به چرخش در آید سپس دوباره وان را که حجم آن 200 لیتر است پرکرده و دوباره در مدار قرار می دهیم.

سپس وان را با آب تازه و 2 لیتر اسید نیتریک پر می کنیم و دستگاه را روشن می کنیم و 15 دقیقه صبر می کنیم.

در انتها برای اینکه بدانیم مواد اسیدی خارج شده یک استکان آب تخلیه شده یک قطره فنل نتالئین می ریزیم اگر قرمز شد شستشو را دوباره انجام می دهیم.

مدیریت در هنگام زایمان: گاوهای خشک مقدار مناسبی از پروتئین، انرژی، مواد معدنی، و ویتانین ها را درحیره خود نیاز دارند.

کمبود مواد معدنی ممکن است تاثیر سیستم ایمنی گوساله را در مبارزه با امراض کاهش دهد.

تامین جیره متعادل جهت گاو خشک هم برای گوساله تازه متولد شده و هم خود گاو ضروری است.

گاو خشک باید یک هفته قبل از زایمان به زایشگاه انتقال داده شود.

زایشگاه باید 16 تا 25 متر مربع مساحت، فضای روشن و سطح بستر مناسب داشته باشد و لغزنده نباشد.

تعبیه قلاب در سقف برای بلند کردن گاو دراز کشیده مفید است.

توصیه می‏شود بع ازای هر 25 راس یک جایگاه زایش در نظر گرفته شود.

زایشگاه باید بین دو زایمان ضد عفونی شوند.

از یک محوطه مرتعی زهکشی شده تمیز می‏توان به صورت موفقیت آمیز برای این کار استفاده کرد.

تقریبا 5 درصد گوساله ها ( در حین تولد) مرده متولد می‏شوند.

بسیاری از این گوساله ها را می توان با یاری دادن گاو در حین زایمان از مرگ نجات داد.

در آستانه زایمان، باید به گاوها مرتب سرکشی نمود تا در صورت نیاز به آنها کمک کرد.

در مواردی همچون گاوهای کوچک، گوساله های بزرگ حالات غیر طبیعی، چند قلو زایی، ممکن است نیاز به کمک باشد.

گاو باید بعد از شروع درد زایمان ، هر 2 ساعت یک بار سرکشی شود.

محققان ویسکانیسن (کراولی و همکاران، 1983) مراحل زایمان را بدین گونه توصیف نموده‏اند.

مرحله اول: ناآرامی 1- گاو هر از چند گاهی بلند می‏شود، می‏نشیند و راحت نیست.

درد زایمان به هنگام پاره شدن کیسه آب قابل مشاهده است.

مواد چسبنده و لغزنده موجود در داخل کیسه آب برای زایمان طبیعی ضروری است.

در گاوهای بالغ،‌گوساله در عرض 2 ساعت متولد خواهد شد، لیکن در تلیسه‏ها ممکن است که 4 ساعت یا بیشتر طول بکشد.

مرحله دوم: گوساله زایی 2- در گاوهای بالغ گوساله ها باید طی نیم تا یک ساعت بعد از ظاهر شدن در دهانه رحم خارج گردد، برای تلیسه‏ها این زمان حدود 2 ساعت می‏باشد.

ماساژ گاو در هنگام انقباض ماهیچه‏ها، تنشی که بر گاو وارد می‏شود را به حداقل خواهد رساند.

مرحله سوم: خروج جفت 3- جفت بین نیم تا 8 ساعت بعد از زایمان خارج می‏شود.

جفت ماندگی در 8 تا 10 درصد زایمانهای عادی رخ می‏دهد.

تغذیه ویتامین E,D,A ، سلنیم، فسفر و کلسیم جفت ماندگی رابه حداقل می‏رساند.

گوساله باید بلافاصله پس از قطع ناف، شروع به تنفس نماید.

تنفس گوساله را می‏توان با خارج ساختن مواد موکوسی موجود در داخل سوراخ‏های بینی، مالش برای تحریک آن، وارد کردن انگشت به داخل سوراخهای بینی برای تجذک تنفس و یا استفاده از تنفس مصنوعی، آغاز کرد.

بند ناف باید بریده و در فاصله حدود 5 سانتی متری بدن گره داده شود، تا از ورود باکتری به داخل بدن جلوگیری شود.

برای ضد عفونی بند ناف می‏توان از الکل یا گیره پلاستیکی مخصوص استفاده کرد.

گره زدن بند ناف خیلی نزدیک به بدن ممکن است باعث فتق ناف شود.

به منظور از بین بردن جرمهای بیماری زا باید بند ناف، به طور کامل با محلول تنتورید، ضد عفونی شود.

قبل از انتقال گوساله به محلی خشک و عاری از کثافات می‏توان برای خشک کردن آن از پارچه یا کاغذ استفاده کرد.

آغوز: اولین شیر تولیدی گاو بعد از زایش آغوز نام دارد که سرشار از مواد مغذی و پادتن‏هاست.

گوساله در هنگام تولد فاقد مقاومت در برابر بیماریهاست، زیرا دیواره‏های جفت مانع عبور پادتن‏ها (ایمنو گلوبین‏ها) از مادر به دستگاه گردش خون جنین می‏شوند.

پادتن‏های آغوز تا رشد سیستم ایمنی گوساله و توان تولید پادتن آنها،‌ مقاومت اولیه گوساله جوان را در برابر بیماریها تامین می‏کنند.

در عرض 4 ساعت بعد از زایش (30 دقیقه مطلوب است) باید دو لیتر آغوز به گوساله خورانیده شود.

در مورد خورانیدن آغوز به گوساله، زمان اهمیت زیادی دارد، زیرا مجرای گوارش گوساله فقط تا 24 ساعت بعد از تولد به آنتی‏بادی‏ها (مولکولهای درشت پروتئین) اجرازه ورود مستقیم و بدون تجزیه شدن به داخل خون را می‏دهد.

بعد از 24 ساعت، پادتن‏ها نمی‏توانند به طور کامل در روده کوچک جذب شوند.( این عمل به بسته شدن روده معروف است) .

برای دستیابی به مقاومت مطلوب ، یک گوساله باید 60 گرم ایمینوگلوبولین‏ جذب نماید.

گوساله های نژاد بزرگ باید در هر یک از دو وعده اول ( یک وعده در هنگام زایش و یک وعده 12 ساعت بعد) 2 کیلوگرم آغوز مصرف کنند.

جذب ایمینوگلوبولین‏ ها به هنگام زایمان حداکثر بازده را دارد ولی طی 6 ساعت بعد از تولد 10 تا 20 درصد و در طی 12 ساعت تا 50 درصد کاهش می‏یابد و 24 ساعت بعد تقریباً به صفر می‏رسد.

به منظور مشخص شدن و اطمینان از مصرف حداقل میزان ضروری باید مقداری آغوز بهصورت اجباری به گوساله‏ها خورانید.

گاوهای شکم اول ممکن است به دلیل ضعف ضدید قدرت مکیدن شیر را نداشته باشد و یا اینکه پا پهلو یا قسمتهای دیگر بدن گاو را مک بزند و ارگانیسم‏های بیماریزا بخورد.

لذا گاودار باید وسیله‏ای برای خوراندن اجباری آغوز گوساله‏های تولد شده از طریق مری در دسترس داشته باشد.

کیفیت آغوز بسیار متغیر است.

آغوز گاوهای مسن (سه دوره شیردهی یا بیشتر) نسبت به گاوهای جوان مقدار بیشتر و متنوع تری از پادتن‏ها را برای ایجاد مقاومت در برابر بیماریهای مختلف دارند.

رنگ زرد و یکنواخت (سفت و خامه‏ای) معیار مناسبی برای تشخیص کیفیت آغوز است برای اندازه گیری وزن مخصوص آغوز ( که با غلظت پادتن ارتباط دارد) وسیله تجاری به نام آغوز سنج وجود دارد.

آغوز حیوان مبتلا به ورم پستان و یا آغوز آلوده به خون نباید مصرف شود .

باید همیشه مقداری آغوز مرغوب از گاوهای مسن تر ، تهیه و در بطری های 2 لیتری شیر یا ظروف پلاستیکی در فریزر ذخیره تا برای گوساله هایی که در حین زایمان مادرشان را از دست داده اند و یا به ورم پستان یا تب شیر میتلا بوده اند و یا اجازه خروج شیر خود را نمی دهند و یا آغوز تولیدی آنها نا مرغوب است ، استفاده شود.

خوراندن آغوز اضافی به گوساله در صورت امکان ضروری است چون موادغذایی زیاد و آنتی بادیهای دارد که مجرای گوارش را رد مقابل بیماریها مصون می کنند.

تخمیر کردن آغوز روشی اقتصادی برای استفاده از آغوز اضافی است که با جایگزین کردن به جای شیر کامل و یا جایگزین شیر موجب 10 تا 20 دلار صرفه جویی به ازای هر گوساله می شود.

با استفاده از آغوز اضافی و شیر غیر قابل فروش حاصل از هشت دوشش اولیه می توان 20 تا 30 روز غذای مایع برای گوساله ها فراهم نمود.

موارد زیر برای استفاده بهتر از آغوز در مدیریت تغذیه ای گوساله توصیه می شود: آغوز اضافی را می توان در ظروف پلاستیکی تمیز ، یا ظروفی که لایه داخلی پلاستیکی دارند ذخیره کرد بعد از اضافه کردن مواد جدید به آغوز در حال تخمیر برای جلوگیری از جداشدن و لایه بستن حتما باید آن را به طور کامل به هم زده و مخلوط نمود.

ظرف حاوی آغوز حیوان مبتلا به ورم پستان و شیری که آنتی بیوتیک داشته باشد باید دور ریخته شود.

محصول مکایع نهایی باید به صورت 2 تا 3 قسمت آغوز ترش شده با یک قسمت آب گرم رقیق شود.

در صورت امتناع گوساله ها از مصرف آغوز ترش شده افزودن بی کربنات سدیم پیش از مصرف مزه اسیدی را از بین می برد.

افزودن اسید پروپیونیک ( یک درصد) به آغوز در تابستان تخمیر غیر طبیعی و بوی نامساعد را به حداقل می رساند.

در این حالت اسید باید به آرامی افزوده شود تا از رسوب پروتئین جلوگیری شود.

آغوز اسیدی شده را می توان به آغوزی که قبلا اسیدی شده است افزود.

آغوز ترش شده باید در طی 3 الی 4 هفته مصرف شود.

آغوزهای تخمیر شده را می توان با مخلوط نمود ولی آغوز تازه را با آغوز ترش شده به علت ایجاد تخمیر ثانویه مخلوط نکنید.

پرورش گوساله ها از تولد تا شیر گیری تغذیه با خوراک های مایع بعد از اینکه گوساله به مدت 3 روز آغوز دریافت کرد، برنامه های غذایی متعددی جهت مصرف خوراکهای مایع در دسترس است.

آغوز ترش شده غذای مطلوبی برای گوساله های جوان است.اگر گوساله های نر 3 تا 5 روز بعد از زایمان به فروش برسند، آغوز ترش شده به مقدار کافی برای گوساله های ماده ار هنگام تولد تا موقع از شیر گرفتن آنها در دسترس است.

جیره گوساله ها باید به تدریج از آغوز ترش شده به شیر کامل یا جایگزین شیر تغییر یابد.

شیر کامل ، غذایی با قابلیت هضم بالا برای گوساله هاست.

گوساله ها باید به اندازه 8 تا 10 درصد وزن بدنشان شیر دریافت نمایند.

گوساله ای که در 8 هفتگی از شیر گرفته می شود ، علاوه بر آغوز اولیه مقدار 250 کیلوگرم شیر استفاده می کند.

در صورت استفاده از شیرهای که مواد جامد زیاد دارند، مثل شیر نژادهای جرسی و گرنزی ، برای جلوگیری از مشکلات تغذیه ای می توان شیر را به نسبت 3.5 به 1 با آب رقیق کرد.

مصرف بیش از حد شیر موجب کاهش مصرف غذای خشک و بروز ناراحتی های گوارشی می شود.

شیر حیوانی که به ورم پستان مبتلاست یا شیری که آنتی بیوتیک دارد زا می توان به مصرف گوساله ها رساند.

شیر غیر طبیعی یا اولین شیر بعد از معالجه ورم پستان را که مواد دارویی زیادی در /ان باقی مانده است نباید به مصرف گوساله ها رساند.

گوساله هایی که شیر حاوی آنتی بیوتیک می خورند تا زمانی که اثر آنتی بیتیک در بدن آنها باقی است نباید برای کشتار به فروش برسند.

استفاده از جایگزین شیر، یک روش اقتصادی است، زیرا هزینه آن نصف قیمت شیری است که به فروش می رسد.

معمولا 45/0 کیلوگرم از این پودر را با 1/3 کیلوگرم اب رقیق و به مصرف گوساله ها می رسانند.

این مخلوط باید 12 تا 15 درصد مواد جامد داشته باشد.

کیفیت جایگزین شیر بسیار مهم است (جدول 3-26).

گوساله ها ی جوان به هنگام تولد آنزیم های گوارشی لازم را برای هضم مواد غذایی ندارند.

روی برچسب این غذاها، اجزای ترکیب و مواد مغذی آنها نوشته شده است.

جایگزین شیر حاوی 22 درصد (تماما از منابع شیری) یا 24 درصد پروتئین، (مقداری از منبع پروتئین گیاهی) است.

کیفیت پروتئین جایگزین شیر بر رشد گوساله تاثیر دارد.

برای گوساله هایی که بیش از دو هفته دارند، می توان همگام با تولید آنزیم های هضمی لازم برای تجزیه پروتئین های پیچیده، مقدار پروتئین گیاهی را افزایش داد.

مقدار چربی جایگزین شیر ممکن است 3 تا 25 درصد باشد.

10 درصد چربی عملکرد مناسب را تامین می کند.

چربی بیشتر (15 تا 20 درصد) ممکن است موجب شود که عملکرد گوساله ها در شرایط غیر طبیعی مثل در معرض هوای سرد قرار داشتن، بیماری، و تنش افزایش یابد.

همچنین چربی ممکن است امکان وقوع اسهال را با تقلیل آسیب های روده ای به حداقل برساند.

چربی های حیوانی (چربی خوک،چربی گوسفند و گاو و روغن حیوانی) منابع عالی چربی هستند، در حالی که روغن های نباتی غیر اشباع از ارزش کمتری برخوردارند (جدول 3-26).

فیبرخام زیاد در جایگزین شیر (بیش از 1 درصد) بیانگر استفاده از مواد غیر شیری است.

گوساله های جوان تا 2 الی 3 هفتگی قادر به هضم کربوهیدارت ها نمی باشند.

در طی 2 تا 3 هفته اول و تا قبل از افزایش فیبر جیره به منظور کاهش هزینه غذا، باید جایگزین های شیر را با فیبر کمتر از 5/0 درصد استفاده نمود.

افزودن مواد معدنی و ویتامین ها (A,D,E و B کمپلکس) در جایگزین ضروری است.

استفاده از آب گرم، موجب مخلوط شدن بهتر جایگزین شیر می شود.

در اروپا استفاده از جایگزین شیر اسیدی با موفقیت همراه بوده است.

بدین منظور اسیدهای آلی و مواد نگهدارنده به جایگزین های شیر اضافه می شود.

گوساله ها اجازه تغذیه دایم از مایع جایگزین شیر را از طریق ظروف مخصوصی با سرپستانک مشترک دارند.

از آنجا که جایگزین شیر اسیدی به صورت سرد مصرف می شود، تغذیه آن در هر وعده محدود است و به صورت چندین بار در روز انجام می گیرد.

این فرآورده به مدت سه روز در درجه حرارت اتاق، سالم باقی می ماند.

مزایای جایگزین شیر اسیدی، پایین نگه داشتن pH معده، افزایش قابلیت هضم، و پر نشدن بیش از اندازه دستگاه گوارش است.

معایب آن نیز پرخوری گوساله و به دنبال آن افزایش هزینه خوراک است.

آنتی بیوتیک تغذیه مقدار کمی آنتی بیوتیک به گوساله های شیری سودمند است، زیرا موجب تحریک میزان رشد، افزایش بازده غذایی، بهبود ظاهر فیزیکی خوراک و کاهش وقوع اسهال و سرماخوردگی می شود.

تاثیر مثبت آنتی بیوتیک ها طی 8 هفته اول زندگی، یعنی هنگامی که گوساله جوان بیشترین حساسیت را به نارسایی های روده ای دارد، اتفاق می افتد.

آنتی بیوتیک ها میزان رشد و بازده غذایی را تا 4 ماهگی بهبود می بخشند.

بعد از این زمان، تغذیه آنتی بیوتیک تاثیر کمی در بر دارد.

اغلب جایگزین های تجاری شیر و شروع کننده های غذایی گوساله ها آنتی بیوتیک دارند.

زمان توصیه شده در ارتباط با مصرف آنتی بیوتیک باید رعایت شود، تا از وجود پسمانده های دارویی در بدن گوساله ها در زمان کشتار جلوگیری شود.

پیش شروع کننده پیش شروع کننده تجاری، غذاهای پلت شده خشضکی هستند که همچون جایگزین شیر، از آب پنیر خشک، شیر پس چرخ، کازئینات سدیم، فرآورده های چربی، و افزودنی ها (مواد معدنی، ویتامین ها، و آنتی ببیوتیک ها) ساخته شده اند.

پیش شروع کننده ها، گوساله ها را در طی 4 روز به خوردن غذای خشک ترغیب می نماید و موجب آغاز رشد شکمبه می شوند.

مصرف پیش شروع کننده باید حداکثر به 23/0 کیلوگرم در روز محدود شود (هنگامی که مصرف پیش شروع کننده گوساله به بیش از 230 گرم در روز رسید، آن وقت باید از شروع کننده استفاده کرد).

کنسانتره شماره 1 : برای حیوانات خشک 20 و 40 روز : کنسانتره شماره 2 برای گاوهای پر شیر میان شیر – تلیسه ها و نرها کنسانتره شماره 3 برای گاوهای دولوکس / سوپر – تازه زا و ک شکم تعدادمقدار کنسانتره مصرفیمقدار یونجهذرتکاه52 عدد سوپر169100.59 تازه زا10.576.5-24 دولوکس181011-54 یک شکم158.59128 پر شیر13.597210 میان شیر1075.51.5خشک بیست روز 8 عدد5.54.582.5خشک چهل روز 31 عدد34102تلیسه بزرگ 65 عدد3.56-1.25تلیسه متوسط 42 عدد2.56.5-0.25تلیسه کوچک 39 عدد2.254--گوساله 30عدد22.75-0.5نر بزرگ 36 عدد10--2نر کوچک 7 عدد7--- ماده مورد استفادهمقدار به کیلو گرممقدار به درصدجو4529.3%ذرت2515%سبوس2014%تخم پنبه1510%کنجاله3020%سویا107%پودر ماهی4.53%مکمل10.7% ماده مورد استفادهمقدار به کیلو گرممقدار به درصدجو55037%ذرت30520.7%سبوس17011.5%تخم پنبه755%کنجاله28018.7%سویا755%مکمل100.7%آهک110.75%نمک7.50.5% ماده مورد استفادهمقدار به کیلو گرممقدار به درصدجو65030%ذرت43019.7%سبوس1507%تخم پنبه26012%کنجاله32515%سویا22010%پودر ماهی653%مکمل221%جوش شیرین301.2%آهک130.6%