دانلود تحقیق منجمد سازی

منجمد سازی
منجمدسازی یک نوع عملیات واحد است که در آن دمای ماده غذایی به پایین تر از نقطه انجماد کاهش یافته و آب به بلورهای یخ تغییر شکل می دهد. با تبدیل آب به یخ و تغلیظ مواد محلول در قسمت یخ نزده آب از فعالیت آبی ماده غذایی کاسته
می شود. برای افزایش محصولات غذایی و نگهداری آنها از دمای پایین ، فعالیت آبی کاهش یافته و در برخی از مواد غذایی با بلانچ کردن استفاده می شود. اگر عملیات منجمدسازی صحیح صورت بگیرد تغییرات وارد شده بر بافت محصول اندک خواهد بود.
محصولاتی که در سطح تجارتی منجمد می شوند به شرح ذیل است :
1- میوه ها ( توت فرنگی ، زغال اخته و سایر فرآورده های مشابه آلبالو).
2- سبزی ها ( نخود فرنگی ، لوبیا سبز ، ذرت شیرین ، اسفناج و سیب زمینی).
3- فیله ماهی و فرآورده های دریایی ( کاد ، میگو و صدف) غذاهایی تهیه شده از ماهی همراه با یک نوع سوسیس
4- گوشت ( گوشت گاو ، بره ، طیور) به صورت لاشه ، یا قطعه شده و فرآورده های گوشتی (سوسیس ، همبرگر گاو، استیک).
5- فرآورده های نانوایی ( نان ، کیک ، پای گوشت و میوه)
6- فرآورده های غذایی آماده ( پیتزا ، دسرها، بستنی ، غذاهای آماده کامل و فرآورده های پخته)
علت افزایش فرآورده های فریز شده به دلیل وجود فریزرهای خانگی و فرهای مایکروویو است.
تئوری
در طی منجمدسازی ، گرمای حسی خارج می شود تا دمای ماده غذایی به نقطه انجماد برسد، در میوه ها و سبزی ها ، گرمای ناشی از تنفس نیز خارج می شود . این مقوله به نام بار حرارتی نامیده شده و در تعیین اندازه و ظرفیت دستگاههای منجمدسازی اهمیت دارد. پس از این مرحله گرمای نهان تبلور خارج می شود و پس از آن بلورهای یخ تشکیل می شود. گرمای نهان سایر ترکیبات ماده غذایی باید قبل از جامد شدن خارج شود. در هر حال اکثر مواد غذایی حاوی مقدار زیادی آب (جدول ) هستند. و سایر ترکیبات به مقدار جزیی گرما برای تبلور نیاز دارند. آب دارای گرمای ویژه زیاد و گرمای نهان زیاد ذوب است . بنابراین به مقدار زیادی انرژی برای منجمد کردن مواد غذایی نیاز است. این کار با استفاده از انرژی الکتریکی که برای کمپرس کردن گازها ( ماده سرمازا ) در دستگاههای منجمدسازی مکانیکی مورد استفاده قرار می گیرد و یا فشردن و سرد کردن مواد کرایوژن صورت می گیرد.
اگر دما در مرکز گرمایی یک ماده غذایی ( نقطه ای که کندتر از سایر نقاط سرد می شود) مورد ارزیابی قرار می گیرد ، هنگامی که گرما خارج می شود ، یک منحنی ویژه به دست می آید.
 






زمان – دما در حین منجمدسازی
مشخصات شش قسمت منحنی به شرح ذیل است :
AS ماده غذایی تا پایین تر از نقطه انجماد سرد می شود به استثناء آب خالص ، بقیه پایین تر از 0 منجمد می شوند. در نقطه S آب مایع می ماند اگر چه دما پایین تر از نقطه انجماد باشد . این پدیده به Supercooling موسوم است و ممکن است مقدار آن تا 10 پایین تر از نقطه انجماد برسد.
SB هنگامی که بلورهای یخ شروع به تشکیل شدن کنند دما به سرعت به نقطه انجماد به دلیل آزاد شدن گرمای نهان تبخیر افزایش می یابد.
BC گرما از ماده غذایی با همان سرعت قبلی خارج می شود. گرمای نهان خارج شده و یخ تشکیل می شود، اما دما تقریباً ثابت می ماند. نقطه انجماد با افزایش غلظت مواد محلول در قسمت غیر منجمد افت پیدا می کند و بدین ترتیب دما به تدریج پایین
می افتد. در این مرحله است که قسمت عمده یخ تشکیل می گردد.
CD یکی از مواد محلول به حالت فوق اشباع در آمده و کریستال ها تشکیل می شوند. گرمای نهان کریستالیزاسیون آزاده شده و دما به دمای یوتکتیک برای آن محلول افزایش می یابد.
DE کریستالیزاسیون آب و مواد محلول ادامه می یابد. زمان کل Tf (منحنی انجماد) به وسیله میزان گرمایی که خارج می گردد تعیین می شود.
EF دمای مخلوط یخ – آب به دمای فریزر می رسد. قسمتی از آب به صورت غیر یخ زده در دمایی که در سیستم های زیر صفر اعمال می شود باقی می ماند.این مقدار به نوع و ترکیب ماده غذایی و دمای یخچال بستگی دارد. (برای مثال دمای سردخانه ای که 20- باشد درصد یخ در گوشت گوسفند برابر 88 درصد، در گوشت ماهی 91 درصد و سفیده تخم مرغ 93 درصد خواهد بود).
تشکیل کریستال یخ
نقطه انجماد یک ماده غذایی دمایی است که در آن مقدار اندکی بلور یخ به حالت تعادل با آب اطراف آن وجود دارد، در هر حال ، قبل از اینکه بلور یخ تشکیل شود، هسته ای از مولکول های آب باید موجود باشد ، بدین ترتیب هسته تشکیل کریستال های یخ را افزایش می دهد، دو نوع هسته سازی Nucleation وجود دارد : هسته سازی همگن ( جهت یابی تصادفی و ترکیبی از مولکول های آب) ، و تشکیل غیر یکنواخت هسته در اطراف ذرات معلق یا در دیواره سلول). هسته سازی غیر یکنواخت بیشتر در مواد غذایی و در طی سوپر کولینگ رخ می دهد.
طول دوره سوپر کولینگ به نوع ماده غذایی و سرعتی که گرما خارج می شود بستگی دارد، اگر انتقال گرما خیلی سریع صورت گیرد تعداد زیادی هسته تشکیل خواهد شد. مولکول های آب ترجیح می دهند به سمت هسته ای موجود به جای اینکه هسته های جدید تشکیل دهند مهاجرت کنند. اگر عمل منجمدسازی سریع صورت گیرد تعداد زیادی بلورهای یخ کوچک تولید می شود. در هر حال ،اندازه بلورها در انواع مختلف مواد خوراکی و حتی آنهایی که مشابهه باشند یکسان نیست. نرخ رشد بلور یخ به وسیله نرخ انتقال حرارت کنترل می شود. نرخ انتقال جرم (مولکول های آب که به سمت بلورهای در حال رشد حرکت می کنند و مواد محلول که از کریستال دور می شوند) مقدار رشد کریستال را کنترل نمی کند به استثناء دوره انجماد که در آن مواد محلول به صورت تغلیظ شده در می آیند. زمانی که طول می کشد تا دمای ماده خوراکی از منطقه حرارتی (Crilical zone ) عبور کند تعیین کننده تعداد و اندازه بلورهای یخ خواهد بود.
غلظت مواد محلول
افزایش غلظت مواد محلول در حین منجمدسازی سبب تغییر pH ، لزجت و پتانسیل اکسیداسیون و احیاء می شود. با پایین آمدن دما هر کدام از مواد حل شده به نقطه اشباع رسیده و پس از تبلور از حالت محلول خارج می شوند. دمایی که در آن کریستال یک محلول ساده در حالت تعادل بالیکور غیر منجمد آن قرار می گیرد به نام دمای یوتکتیک نامیده می شود. (برای مثال برای گلوکز این نقطه 5- ، کلرورسدیم 13/21 – و کلرورکلسیم 55- ) است. در هر حال تعیین و مشخص کردن دمای یوتکتیک در مخلوط پیچیده محلول های خوراکی کاری ساده و عملی نیست و به نام دمای یوتکتیک نهایی موسوم است. کمترین دمای یوتکتیک مواد محلول در ماده خوراکی به عنوان مثال برای بستنی 55- تا 60- و برای نان 70- است . بیشترین میزان کریستال یخ تا به این دما نرسیم امکان پذیر نیست. مواد خوراکی که در سطح تجارتی تولید می شوند امکان پذیر نیست. بنابراین مقداری از بافت ماده یخ نزده باقی می ماند.