تشریح گیاه لیلیوم
گیاه لیلیوم از قسمت های زیر تشکیل شده است.
A ) پیاز
(B ریشه ها که از پایه پیاز نشات می گیرند
(c ساقه که در بالای سطح زمین رشد می کنند و ممکن است در بستر خود ریشه داشته یا نداشته باشند.
D) برگهای روی قسمت هوایی ساقه
(e ساقه گل متصل به قسمت بالایی ساقه پا
F گل های که حاوی قسمت های تولید مثل م؟ و قستمهای زیر را رها می سازند
(g کپسول محتوی دانه
(h دانه
حالا به جزئیات دقیق تر هر یک می پردازیم:
قسمت های گل لیلیوم
پیازها
در میان صدها نوع لیلیوم، پیازهای بسیار مختلفی شناخته شده است اما همه آنها دارای نقاط مشترکی هستند هر پیاز یک صفحه پایه دارد که ورقه های دیگر به آن متصل می شوند. این ورقه ها می توانند منطبق بر برگها باشند و بعنوان ذخیره غذایی تلقی شوند در درونی ترین نقطه (اما نه لزوما در مرکز) می توان مطابق با فصول نقاط رویشی و یا جایگاه ساقه جدیدی را دید. خصوصیت منحصر به فرد پیاز لیلیوم که به صورت عمده سه گروه کاردیوکرینوم، نوماچاریس، فریتیلاریا هستند) این است که در روی ورقه های آنها هیچ غلاف پوششی و محافظتی که دور بیشتر پیازهاست دیده نمی شود. ورقه های پیازی که لزوما بسیار جوان هستند در نزدیکی نقطه رویشی دیده می شوند. اما ورقه بیرونی و انتهایی می تواند بسته به نوع آن سالها عمر داشته باشد. رنگ پیازها معمولا نزدیک به سفید است اما تعداد کمی از آنها مخصوصا هنگامی که بالغ می شوند رو به زردی می رود هنگامی که در معرض نور باشند بیشتر پیازها رنگ قرمز ارغوانی به خود می گیرند، اما این رنگ ارغوانی تیره خصوصیت انواع دیگر است نه پیازهای جوان لیلیوم های شیپوری و بعضی از نوع پیوندی آن نوع کاردیوکرینوم پیازها به رنگ ارغوانی تیره است.
پیازهای لیلیوم شکل های مختلف به خود می گیرند، بعضی از آنها بسیار محسوس هستند معمول ترین نوع آن هم مرکز نامیده می شود که آن نقاط رویشی در مرکز و یا نزدیک آن مشاهده می شوند و پیاز از شماز یادی لایه های روی هم چیده شده در سایزهای مختلف درست شده است که بزرگترین لایه بیرونی ترین آن است لایه ممکن است در صورتی که زیاد رویهم قرار بگیرند، پهن شوند و پیاز به شکل کاملا متصل و چاق به نظر می آید.
اگر ورقه ها باریک باشند رویهم چینی کم است و پیاز تردتر می شود اگر ورقه ها بلندتر باشند پیاز به شکل بیضی در می آید نقطه رویش جدیدی روی صفحه پایه درون پیاز نزدیک به ساقه سال جاری شکل می گیرد و ورقه های بیرونی پلاسیده و باقیمانده حول نقطه جدید دسته می شوند تغییرات سالیانه کم است مگر اینکه دو نقطه رویشی شکل بگیرد که در نتیجه آن دو دسته قبل از تقسیم پیاز تشکیل می شود.لایه های پیازهای گروه مارتاگون به هم متصل هستند (تصویر 3-6)
نوع بعدی پیاز بعنوان ساقه فرعی زیر زمینی تشخیص داده شده است و مرتبط به پیازهای هم مرکز هستند که به –جای توسعه منظم در حول خود تنها در یک مسیر رشد می کنند.
صفحه اصلی رشد پیازهایی با ساقه زیر زمینی فرعی به یک زاویه مایل می شوند بنابراین پیاز بالغ عمق مناسب خود را به دست می آورد همانطور که قبلا گفته شده لایه ها مطابق نوع خود متنوع اند.
در همه گونه ها ورقه ها به هم متصل هستند نوع سوم ساقه های زیر زمینی هستند و لیلیوم های امریکای غربی گروه پاردالینوم پیازهایی با این مشخصه را دارند و اغلب شاخه شاخه اند و نوع های بسیار قوی آنها شبکه ای تو هم رفته و محکمی را می سازند انواع دیگر آن که شاخه شاخه نیستند هنوز توانایی تشکیل دو نقطه رویشی در پشت یکدیگر را دارند. ورقه ها از نوع باریک و نوک تیز تا بیضی پهن روی یک پیاز متفاوت اند و مشکل آنها بسیار وابسته به سن آنهاست. ورقه جوانتر باریکتر و بی رنگ تر (اغلب سفید) است. ورقه ها اغلب صورت جفتی و به ندرت سه تایی به هم متصل اند. در کل ورقه های پیاز ترد هستند و قسمت های آن به آسانی از هم جدا می شوند تا پیازهای جدیدی بسازند.
نوع چهارم پیازی ها است که ساقه دار نامیده می شوند این نوع در میان گونه های امریکای شرقی بسیار گسترده شده است این پیازها چه نابالغ و چه بالغ یک ساقه صاف یا گره دار افقی دارند اما احتمالا در جوانه های نابالغ از هم جدا می شوند و حداکثر ورقه های کمی‌‌با خود به همراه دارد و در سر ساقه گره دار یک پیاز جدید شکل متحد المرکزی شکل می گیرد تا ساقه هوایی برای سال آینده ایجاد کند یک پیاز توانمند می تواند بیش از یک ساقه گره دارد در سال تولید کند.
نوع آخر پیازها بعنوان شکل ساقه گره دار شناخته شده است
این نوع در قسمت سوم جای می گیرد و با ساقه ها سرو کار دارد در حقیقت معمولا این پیاز نوع هم مرکز است اما رشد می کند و به ساقه ای تبدیل می شود که در همه جهات به صورت افقی در زیر زمین رشد می کند البته قبل از رشد عمودی و هنگامی که بر روی زمین دیده شود.