• تاریخچه ی خیاطی
خیاطی عبارت است از این که جسم دو بعدی را که پارچه می باشد روی جسم سه بعدی که بدن است بنشانیم ، در نتیجه کیس هایی پیدا خواهد شد که اگر این کیس ها توسط ساسون خیاطی با دقت و مهارت و اطلاعات کامل گرفته شود لباس با زیبایی به تن خواهد نشست ، این است کار هنر خیاطی . آقای صبا استاد موسیقی ( همسر خانم اسفندیاری مولف کتب منتخب صبا )
- لباس پوشیدن پدیده ای است که تقریبا به اندازه طول تاریخ بشر سابقه دارد . همراه با پیشرفت علم و تکنولوژی طی قرون متمادی پیشرفتهای چشم گیری در زمینه تولید پوشاک به وجود آمده است . انسان اولیه که با دوخت و دوز آشنایی نداشت برای پوشاندن بدن خود از پوست حیوانات و برگ درختان استفاده می کرد . سال ها بعد انسان توانست با استخوان پرندگان و ماهی ها ، و نی های باریک خیزیران سوزن بسازد و پوست حیوانات را به هم بدوزد و از آن ها لباس تهیه کرد . احتیاج مبرم بشر به لباس باعث پیشرفت سریع آن ها شد و هر قومی برای خود لباس خاصی به وجود آورد که با فرهنگ آداب و رسوم ان قوم سازگاری داشت .
مدارک و شواهد به دست آمده از حفاری ها ، و نقاشی ها درون غار ها و سنگ نبشته ها نشان دهنده سنت اعتقادات و پوشش هر دوره است . آثاری که در حدود پنج هزار سال قبل از میلاد به دست امده نمایانگر شکل لباس خانم های یونان قدیم است که از یک پارچه بریده نشده درست شده است . دو طرف این لباس دارای درز و روی آن با بندی ( کمر ) بسته می شد و به شکل بلوز و دامن به نظر می رسید . قسمت سرشانه را که پهن بود به وسیله ی سنجاق های مخصوص جمع می کردند . بلندی لباس به سلیغه ی خود ان ها بستگی داشته است . به هر صورت لباس سایر مظاهر تمدن به سوی تکامل سیر کرد و متناسب با شرایط اقلیمی ، اقتصادی ، تکنولوژی ، مذهب ، سلیقه و اداب و رسوم اجتماعی هر روز به رنگی در امد تا امروز که شاهد ان هستیم .
فراگیری هنر خیاطی آسان است و بدیهی است برای به دست آوردن نتیجه ای بهتر باید از راهنمایی های صحیح و شیوه های درست هر حرفه کمک گرفت و آنگاه با پیگیری و کسب تجربیات بر میزان پیشبرد کار افزود . هنر با ارزش خیاطی نه تنها می تواند در سطوح وسیع اقتصادی خود نمایی کند . بلکه همگام با اثرات گسترده تولیدی ، جلوه گر جنبه های گوناگون هنری می تواند باشد .
* تاریخچه چرخ خیاطی
چرخ خیاطی وسیله ای است مکانیکی که جهت بخیه زدن و یا دوختن به کار می رود . برای اولین بار شخصی به نام چالز - اف - ونستال (charlz.f.weesantal) که در لندن به کارهای مکانیکی مشغول بود ، برای دوخت و دوز با وسایل مکانیکی تلاش نمود و در سال 1750 امتیاز ساخت اولین وسیله مکانیکی برودری دوزی ( embsavdery ) را به نام خود ثبت کرد و این گام اولیه باعث شد چهل سال بعد یعنی در سال 1790 توماس سنت ( thomas saint ) وسیله ای مکانیکی را از چوب بسازد که می توانست کفش و پوتین را بخیه نماید . نکته مهم در این وسیله ی مکانیکی این بود که اغلب قسمت های چرخ خیاطی مدرن را برداشته است و شاید بتوان گفت که فقط سوزن های به کار رفته در وسیله ی اختراعی توماس دارای چشم سوزن نبوده است و حتی می توانست بخیه زنجیره ای بزند . در سال 1814 ژوزف مدراسپرگر ( josef medersperger ) که شغلش خیاطی بود برای اولین بار توانست وسیله ای مکانیکی بسازد که درزها را بخیه بزند .