مقدمه
صریحا فیزیک درون سیارات را شاخه اى از ژئوفیزیک بدانیم لکن این علم قرابت زیادى با ژئوفیزیک زمین سخت دارد.ژئو فیزیک معمولا به دو معناى عام و خاص به کار مى رود.به معناى عام ژئوفیزیک شامل مطالعه فیزیک زمین در کلیه پدیده هاى وابسته مى باشد.از این رو هواشناسى و فیزیک جو،فیزیک اقیانوسها،مغناطیس کره زمین و پیرامون آن و دینامیک زمین را علاوه بر مطالعه پدیده هاى درونى مورد مطالعه قرار مى دهد.
اما به معناى خاص ژئوفیزیک در موردپدیده هاى فیزیکى درون زمین سخت سخن مى گوید و شامل شاخه هایى چون گرانى سنجی،لرزه شناسی،ژئوفیزیک، ژئو الکتریک،ژئودینامیک،فیزیک سنگ ،زمین گرمایى و....
مى شود.چنین تطابقى در مورد فیزیک سیارات نیز وجود دارد.فیزیک سیارات نیز به مفهوم کلى در مورد درون سیارات، اتمسفرومگنتوسفر آنها و نیز دینامیک سیارات(حرکت هاى مدارى ،وضعی،تقدیمى و...) سخن مى گوید.لکن مطالعه پدیده هاى درون سیارات موضوع شاخه زمین شناسى سیارات(سیاره شناسى )مى باشد و استفاده از روشهاى فیزیکى در شناخت این پدیده ها موضوع فیزیک درون سیارات است.در همه موارد فوق روش کار بر اندازه گیرى میدان هاى فیزیکى (گرانی،مغناطیسى و...) کار بر روى داده هاواطلاعات و تصحیح اندازه گیریها با توجه به دانسته هاى موجود و تجسس هاى آزمایشگاهى و نهایتا" تجزیه و تحلیل هاى فیزیکى بنا شده است.مطالعه دقیق این شاخه از نجوم،در وهله اول نیازمند شناخت نظریات مربوط به پیدایش منظومه شمسى است چرا که نوع شکل گیرى وتکامل منظومه خورشیدى در ساختار اجرام موجود در آن دخیل بوده است.بخصوص مواد درون این اجرام نتیجه نحوه تشکیل کل منظومه مى باشد.در یک تقسیم بندى غیر دقیق مى توان موضوعات اصلى فیزیک درون سیارات را با عنوانهاى زیر بیان نمود.
-فیزیک مواد تشکیل دهنده : مطالعه علت شکل گیرى سیاره،ساختار مواد،کانى ها و سنگ هاى سطحى یا درونى سیارات یا عناصر و گازهاى تشکیل آنها.
براى مثال تحقیق راجع به این پرسش که چرا سیارات خاکى چگالى و ترکیب متفاوتى از سیارات مشترى گونه دارند.
این امر مسأله اختلاف در چگالى بین سیارات و نیز اختلاف چگالى بین عمق هاى یک سیاره را نیز شامل مى شود.تصویر درونى از موادتشکیل دهنده براى زمین از مطالعه گسیل امواج زلزله ناشى ازتکتونیک صفحه اى آن استنباط شده است وبراى ماه از مطالعه لرزه هاى کوچک حاصل از برخورد سنگ هاى آسمانى و براى سیارات و اقمار از روى تخمین هایى که از چگالى کلى سیاره در دست است تصویر درونى شکل گرفته.
-گرانى سنجی:هدف از این بخش مطالعات اندازه گیرى g (شتاب گرانش) براى سیارات است.
- گرماى درونی:مطالعه چشمه هاى گرمایى و گرادیان گرما در اعماق سیاره و علت آن که عمدتا" با واپاشى هاى هسته اى ومواد رادیواکتیو درون آنها مرتبط است و البته از دیدگاهى دیگر با گرماى اولیه سیاره در حال شکل گیرى وانرژى حاصل از آن.
- میدان مغناطیسى و الکتریکی:مطالعه و اندازه گیرى بزرگى و جهت میدان مغناطیسى درسیارات،دلیل وجود آنها،نقش دینامیک چرخشى سیاره و نیز جنس مواد درونى آن،تأثیر آنها بر مگنتوسفر سیارات،القاى الکتریکى سطحى ناشى از میدانهاى مغناطیسى و....
قوانین نیوتن در مورد گرانش اساس روش هاى محاسبه شتاب گرانی،قانون گرانش نیوتن است Fنیروى بین دو ذره باجرمهاى m,m' وفاصله جدایى r ازیکدیگر مى باشد وG ثابت جهانى گرانش است.
ازقانون دوم نیوتن نیروى گرانى وارد بر جرمm برابر است با: F=mg بنابراین از دو رابطه بالا بدست مى آید: پس شتاب گرانى وارد بر جسم در روى سطح یک سیاره را مى توان از رابطه بالا بدست آورد.اما روابط بالا با فرض کروى بودن سیاره و عدم چرخش آن و همچنین شرایط ایده آل دیگرى بدست آمده است که عملا این شرایط برقرار نمى باشد و به یک یک آنها اشاره خواهد گردید.
چه عواملى مى توانند بر روى g محاسبه شده فوق تأثیر بگذارند: الف .
عرض جغرافیایى : اگرسیاره کروى بودبدون چرخش وهمگن، آنگاه g درهمه عرضهاى جغرافیایی(صرفنظر از سایر عوامل )یکسان مى بود و لیکن چرخش سیاره به دور محورش سبب وجود نیرویى به نام نیروى گریز از مرکز(این نیرو درچارچوبهاى نالخت همچون زمین تعریف مى شود )میگردد.نیروى مذکور به فاصله بیشینه است.این نیرو نیز بیشترین مقدار خود را دارا مى باشد و درقطبین کمترین مقدار را به سبب کمینه بودن فاصله تامحور دوران دارد.نیروى گریز از مرکز سبب کاهش مقدار g میشود.برآیند نیروى گریز از مرکز(fe)ونیروى گرانش به سمت مرکززمین(fg) برروى جسم با جرم m ، نیرویى است تقریبا مماس بر سطح کره(R ).این نیرو هنگامیکه سیاره هنوز شکل جامد به خود نگرفته بوده است وبه صورت توده مایع داغى بود،سبب حرکت سیال به سمت استوا گردیده است.به همین دلیل سیارات به ویژه زمین قطر استواى بیشترى نسبت به قطر قطبى شان دارند.
درسال1967 با فرمول بین المللى زیر براى انجام محاسبه مقدار گرانى در هر عرض جغرافیایى و با نادیده گرفتن سایر عوامل مؤثر بر g ازسطح مرجع زمین ارائه گردید.: مقدار9.780318 مقدار گرانى در استواى زمین وθ عرض جغرافیایى مى باشد.پهن شدگى قطبین((fh از رابطه زیر بدست مى آید: a شعاع استوایى وc شعاع قطبى مى باشد.براى مثال مقدار فوق براى زمین حدود است.اگر زمین کاملا کروى بود انتظار داشتیم که a=c باشد یعنى f h برابر صفر است.درشماره آینده به سایر عوامل مؤثر بر شتاب گرانیg خواهیم پرداخت.
تئورى اى براى توضیح تفاوت هاى بین سیاره زهره و زمین: زهره (ونوس) ازدیرباز خواهر زمین شناخته شده است به دلیل شباهتهاى بین زمین و زهره.قطر آن%95 قطر زمین است و حجم آن%82 حجم زمین است وازدیگر سیاره ها مدارش به زمین نزدیکتر است.
با وجود تمام شباهت ها تفاوت هاى زیادى بین زهره و زمین وجود دارد.در سیاره زهره و زمین هر دو مقدار کمى بخار آب در اتمسفر آنها وجود دارد.تمام آبى که در زهره وجود دارد در اتمسفر آن قرار دارد.سیاره ها بیشتر جوشان گازى است که در هنگام فعالیت آتشفشانى ابتدائى از درون آنها رها شده است.
آتشفشان ها در زمین مقدارزیادى بخار آب و دى اکسید کربن رها مى کنندکه درست شبیه آتشفشانها در زهره است.با استدلال نظرى هر دو سیاره زمانى داراى آب و مقادیرى دى اکسید کربن در جو خود بوده اند.بیشتر دى اکسید کربن روى زمین در اقیانوسها و صخره ها از قبیل سنگ هاى آهکى که در اقیانوس ها یافت مى شوند حل شده است.
بهر حال زهره بخاطر موقعیت نزدیک آن نسبت به خورشید دماى سطحش بالاتر است.وتصور مى شود که مقدار محدودى اب (به صورت فشرده شده )به فرم مایع در آن وجود دارد.بنابراین دى اکسید کربن در جو باقى مى ماند.ابرهائى از بخار آب در میان مقدار زیادى دى اکسید کربن باعث اثرى مى شود که ما آن را فقط روى زمین در درجه هاى ملایم و ضعیف امتحان مى کنیم بنام "اثر گلخانه اى " .
آیا تا به حال توجه کرده اید که سردترین شبهاى ما در زمین در زمانى رخ مى دهد که آسمان صاف است؟وقتى ما در هنگام شب آسمان ابرى داریم تفاوت بین درجه حرارت در روز و شب حداقل است.دلیلش این است که براى خنک شدن زمین در هنگام شب باید قسمتى از گرمایى را که در طول روز بدست آورده است به فضا بتاباند.نخستین زیان (اثر) گرما به شکل اشعه مادون قرمز اتفاق مى افتد.اشعه مادون قرمز نمى تواند از آب عبور کند بنابراین ابرها امواج مادون قرمز را به سمت زمین بازتاب مى کنند.بنابراین ابرها براى زمین تشکیل یک نوع پتو را مى دهند.
از دیر باز در تاریخ زمین و زهره در هر دو سیاره این اثر پوششى تجربه شده است.اما بخاطر درجه حرارت سیاره زهره مقدار بیشترى بخار آب نسبت به زمین دارد.بعلاوه زهره در جو خود مقدار زیادى دى اکسید کربن دارد که اشعه مادون قرمز را مات مى کند.از طرف دیگر دى اکسید کربن مانع عبور نور مرئى نمى شود بنابراین بیشتر نور مرئى به وسیله ابرهاى زهره بازتاب مى شوند.و قسمتى از آن از میان جو زهره عبور کرده و بوسیله سطح جذب شده و باعث گرم شدن سطح مى شود.در بالاى اتمسفر زهره اشعه مافوق بنفش از خورشید آب را به مواد تشکیل دهنده اش یعنى اکسیژن و هیدروژن مى شکند.هیدروژن از سیاره فرار کرده واکسیژن با دیگر عناصر موجود در جو ترکیب مى شود.
مقدار زیادى دى اکسید کرین در جو باقى مى ماند که به عمل خود با به دام انداختن اشعه مادون قرمز ادامه مى دهد.
قسمت گرمتر سیاره ونوس به دلیل وجود دى اکسید کربن در اتمسفر آن مقدار زیادى اشعه مادون قرمز منتشر شده را مى گیرد .به هرحال بیشتر تشعشعات نمى توانند فرار کنند بنابراین گرم شدن سیاره ادامه پیدا مى کند دماى زیاد سطح ونوس مقدار دى اکسید کربن خار ج صخره هاى سطحى را مى پزد.بنابراین واکنش زنجیر وار باعث گرم شدن سطح ورها شدن مقدار بیشترى دى اکسید کربن مى شود.گرم شدن سیاره به طور حتم براى همیشه ادامه پیدا نمى کند مقدارى از انرژى خورشیدى جذب شده بوسیله زهره پایدار مى شود.این در حالى است که قسمتى از انرژى که رها مى شودباعث بالا رفتن دماى سیاره مى شود.بنابراین گرم شدن سیاره زهره ادامه پیدا مى کند تا هنگامى که مقدار انرژى که سیاره را ترک مى کند مساوى مقدار انرژى شودکه به آن اثابت مى کند در این حال موازنه (تعادل ) برقرار مى شود.
در ادامه این بحث بنا داریم چگونگى ثبت تصویر از ماه و مناظر زمینی- مقارنه و اختفاهای سیارات و ستارگان با ماه وهمچنین ماه گرفتگی(خسوف)کامل و ناقص را مورد بررسی قرار دهیم.
- ماه و مناظر زمینى : احتمالا زیبایى مناظر مقارنه های ماه و مناظر زمینى نظر شما را به خود جلب کرده!؟
با تکنیک های ساده عکاسی و با حداقل امکانات امکان ثبت این تصاویر امکان پذیر است.
بهترین زمان برای عکاسی از ماه و مناظر زمینی زمانی است که ماه در 4 شب اول و آخر ماه قمری قرار دارد.
در این شبها فاز قسمت روشن ماه به گونه ای است که امکان ثبت همزمان مناظر زمینی همزاه با ماه را خواهیم داشت.
در شبهای دیگر ماه بدلیل پرنور بودن توازن بین نور محیط و ماه درخشان به هم میخورد و امکان ثبت با یک نوردهی را از هر دو سوژه نخواهیم داشت.
یعنی اگر نوردهی را بر حسب نور محیط انجام دهیم احتمالا ماه دلیل روشنایی زیاد هاله اى بسیار پرنور روی فیلم ایجاد میکند و موجب از بین رفتن فیلم میشود.
البته در اینجا از تکیک مونتاژ تصاویر برای رفع این مشکل استفاده میشود که در جای دیگر به آن اشاره خواهیم کرد و فعلا به عکاسی از شبهای اول تا چهارم و 22 تا26 ماههای قمری می پردازیم.
اگر قصد دارید عکاسی با لنز واید و نرمال را که تصاویری گسترده از افق و ماه را خواهد ساخت امتحان کنید به این نکته توجه کنید که این نوردهی بلند مدت شما موجب پرنور شدن ماه خواهد شد.
و به علت کوچک بودن تصویر ماه بصورت نقطه نورانی کوچکی بر روی فیلم ثبت میشود.
برای عکاسی از چنین مناظری بهتر است لنزهای تله متوسط را مورد استفاده قرار داد.
لنز70 تا 150 میلی متر برای این کار مناسب است.
استفاده از کادر مناسب نیز به زیبایی تصویر می افزاید.
فیلم را بین 100 تا 200 ASA انتخاب کنید.و نوردهی را به نسبت تاریکی آسمان شامگاهی یا صبحگاهی تنظیم نمایید.بهترین زمان نوردهی را در جدول مشاهده کنید.
جنبش الکترون برابر با است که با توجه به عبارت سرعت که بدست آورده ایم انرژی جنبشی الکترون را در مدار nام اینچنین داریم وبرای محاسبه یا انرژی پتانسیل الکترون از رابطه زیر استفاده میکنیم.(پتانسیل کولمب را به خاطر بیاورید) که قابل مقایسه با عبارت پتانسیل کولمب است.
که در بخشهای قبلی معرفی شد.
انرژی کل از رابطه زیر بدست می آید اگربه جاى r مقدار محاسبه شده آن را قرار دهیم پس از ساده کردن داریم را به صورت انرژی در این حالت n=1و z=1تعریف کردیم حال تفاوت انرژی بین دو سطح مجاز را محاسبه میکنیم داریم بالمر به صورت تجربی این رابطه را برای توجیه خطوط طیفی اتم هیدروژن به صورت زیر بدست آورده بود مقدار تجربی RH برابر است با RH=1097757.6±1.2m-1 که با مقدار بدست آمده از طریق فرمول تطبیق خوبی داردو باید توجه کرد که RH مربوط به اتم هیدروژن است و در اتمهای هیدروژن مانند بایدz2 را در رابطه متناسب با عدد اتمی قرار داده و R مربوط را بدست آورد.
انرژی الکترون روی اولین مدار از رابطه فوق مقدار -13.6 بدست می آید (1ev=1.6022×10-19) مقدار تجربی RH برابر است با RH=1097757.6±1.2m-1 که با مقدار بدست آمده از طریق فرمول تطبیق خوبی داردو باید توجه کرد که RH مربوط به اتم هیدروژن است و در اتمهای هیدروژن مانند بایدz2 را در رابطه متناسب با عدد اتمی قرار داده و R مربوط را بدست آورد.
انرژی الکترون روی اولین مدار از رابطه فوق مقدار -13.6 بدست می آیدev=1.6022×10-19)) آیا در دیگر سیارات گرانش وجود دارد؟
برای یافتن آثار حیات در گذشته یا حال در منظومه شمسی، باید به جستجوی آب مایع بپردازیم.
"منطقه قابل سکونت" (HZ) در اطراف یک ستاره، ناحیه ای است که دمای سطحی سیاره برای مایع ماندن آب برروی آن مناسب است.
در منظومه شمسی، فقط زمین دارای ویژگی فوق است.
مناسب بودن شرایط برای وجود آب مایع را "فرضیه قفل طلایی" می نامند.
در مدلهای جدید، پهنای HZ در اطراف خورشید و ستاره های مشابه دیگر، بیشتر است ولی در منظومه شمسی، HZ فراتر از مریخ یا مشتری نمی رود.ضخیم تر بودن جو یا گرم شدن در اثر کشش گرانشی سیاره (گرمایش کشندی ) در وجود مکان های قابل زندگی برروی سیارات یا اقمار آنها تأثیرگذار است.
آیا در دیگر سیارات گرانش وجود دارد ؟
چه لزومی دارد آب یا هر ماده اولیه حیاتی دیگر، در دیگر اجرام منظومه شمسی وجود داشته باشد؟
جواب این پرسش در مراحل نهایی شکل گیری منظومه شمسی قرار دارد.
حدود چهار میلیارد سال قبل، زمین به شدت توسط دنباله دارها و سیارک ها بمباران می شد.
سطح زمین در اثر بمباران های اولیه از بین رفت ولی ممکن است اجرام برخوردکننده، به همراه خود آب و ترکیبات آلی را به زمین منتقل کرده و موجب پایدار شدن جو، تشکیل و اقیانوس ها و فراهم آوردن مواد اولیه حیات شده باشند و سرانجام با کم شدن تعداد برخوردها، حیات برروی زمین شکل گرفته باشد.
همانگونه که قبلاً گفته شد، دنباله دراها اجسام یخی حاوی ترکیبات آلی هستند.
اگر این مواد، توسط دنباله دارها به زمین منتقل شده باشد، این امکان وجود دارد که همین مواد به سیارات دیگر و اقمار آنها نیز منتقل شده باشد.
بنابرایین ممکن است حیات اولیه در یکی دیگر از اجرام منظومه شمسی شکل گرفته باشد.
عطارد، زهره و ماه عاری از حیات هستند ولی با توجه به ویژگیهای هریک از آنها، ممکن است در زمانهای گذشته برروی آنها حیات وجود داشته، بوده است.
درزمانی است که مریخ بعنوان مکان احتمالی حیات فرازمینی مطرح بوده است.
اخیراً اقمار گالیله ای سیاره مشتری (بویژه اروپا) بعنوان محل های مناسب برای جستجوی آثار حیات مطرح شده اند و تیتان (قمر بزرگ سیاره زحل) نیز دارای ویژگی های مشابه بسیاری با شرایط موجود برروی سطح زمین قبل از پیدایش حیات برروی آن است.
در ادامه، هریک از این اجرام را به ترتیب فاصله آنها از خورشید مورد بحث قرار می دهیم و قابلیت آنها برای پرورش حیات در گذشته و حال را بررسی میکنیم.
اطلاعات آماری: ساختار:میر داراى یک بخش مرکزى و پنج بخش جانبى بود که در مجموع حدود143 تن وزن داشتند.بعلاوه یک سفینه حمل بار و یک سفینه کوچک نجات (براى فرار در مواقع اضطرارى )نیز به آن متصل مى شدند و وزن آن را به 154 تن مى رساندند.
قسمتهاى مختلف میردرکنار یکدیگر به شکل حرف (T )لاتین آرایش یافته بود که ابعاد آن25.8 متردر28.8متردر29.7 متر بود.
میانگین سرعت : 17885 مایل در ساعت(تقریبا 28777 کیلومتر در ساعت) در مدار مدار متوسط: 250 مایل(402 کیلومتر)بالاتر از سطح زمین تعداد دفعات گردش به دور زمین : 86320 دور تاروز آخر خدمه : اززمان پرتاب در20 فوریه1986 ایستگاه فضایى میر پذیراى 104 فضانورد بود.
که عبارت بودند از42 فضانورد روسى ،هفت فضانورد آمریکایى و فضانوردان دیگرى از بریتانیا،فرانسه،آلمان وسایر کشورهااشکالات فنى و خرابى هاى به بار آمده در میر: بیش از1500 مورد از جمله تصادم تقریبا مرگبار با سفینه حمل بار در ژوئن 1997 وآتش سوزى در ایستگاه در اوایل همان سال.
طولانى ترین اقامت پیوسته یک فضانورد در فضا: فضانوردى به نام والرى پولیاکوف به مدت 438 روزدرسالهاى 1994-1995 راهپیمایى در فضا : فضانوردان مستقر در این ایستگاه 78 بار در فضا راهپیمایى نمودند که مجموعا 352 ساعت به طول انجامید.
واپسین ساعتها: موتورهاى سفینه بارى (پروگرس )براى آخرین بار به مدت 23 دقیقه روشن شدند تا میر را به درون اقیانوس آرام جنوبى در حد فاصل بین استرالیا وشیلى در منطقه اى به ابعاد120 مایل در3600 مایل که مرکز آن در عرض جغرافیایى 24 درجه جنوبى وطول جغرافیایى 15 درجه غربى قرار داشت ساقط سازند.
انتظار مى رفت حدود 1500 قطعه با وزن 180 کیلوگرم در منطقه فوق الذکر سقوط کنند.
مهمترین وقایع در عمر 15 ساله میر: سال1986: اتحاد جماهیر شوروى سابق بخش مرکزى ایستگاه را در 20 فوریه به فضا پرتاب مى کند و عمر مفید آن را 3 الى 5 سال تخمین مى زند.نخستین خدمه میر در 13 مارس روانه فضا شد.
سال 1987 : دومین بخش میر یعنى کوانت در فضا به میر مى رسد.ولى الحاق آن به راحتى میسر نمى شود.خدمه ایستگاه در مى یابند که درگاه الحاق داراى اشکال مى باشد سال 1991 : سفینه باری، درآخرین لحظات اتصال به میر از کنترل خارج مى شود و تقریبا با ایستگاه برخورد مى کند.هرج و مرج و مشکلات ناشى از فروپاشى اتحاد جماهیر شوروی،باعث مى شودکه خدمه میر مجبور شوند چند ماه بیش از برنامه زمان بندى شده در مدار زمین باقى بمانند.
سال1995 : فضا نورد والرى پولیاکوف از مأموریت 438 روزه خود به زمین باز مى گردد.این مأموریت که بیش از 14 ماه به طول انجامید طولانى ترین اقامت پیوسته یک انسان در فضا محسوب مى شود.در همین سال نورمن تاگرد نخستین فضا نورد آمریکایى است که به ایستگاه میر راه مى یابد.
سال 1997 : یک سرى رویدادهاى خطرناک از 23 فوریه آغاز شد.در این تاریخ مخزن تولید اکسیژن آتش مى گیرد و خدمه را وادار به تخلیه موقت ایستگاه مى نماید.در25 ژوئن سفینه حمل بار با میر برخورد مى کند و واحد آزمایشگاه را سوراخ مى نماید ولى خدمه به سرعت آن را تعمیر مى کنند.دو روز بعد رایانه ایستگاه از کار مى افتد .در ماه جولاى یک فضا نورد برق را زود تر از موعد قطع مى کند و ایستگاه از کنترل خارج مى شود.ماه بعدرایانه اصلى ایستگاه در حین الحاق سفینه حمل بار از کار مى افتد و مجددا" ایستگاه را از کنترل خارج مى سازد.
سال 1999 : روسیه اعلام مى کند اگر بودجه جدیدى براى میرتأمین نشود ایستگاه میر رادر سال 2000 از مدار خارج خواهد ساخت.فضا نورد سرگئى آودیف ( احتمالا آخرین خدمه ایستگاه ) در 27 آگوست به زمین باز مى گردد.
و رکورد مجموع مدت اقامت در فضا را بر جاى مى گذارد.(747 روز طى سه بار مأموریت) سال 2000: شرکت هلندى "میرکورپ" که توسط سرمایه گذاران بخش خصوصى حمایت مى شودبراى اجاره گرفتن میربه توافق دست مى یابدواجاره بهاى سفینه حمل بار ویک مأموریت 73 روزه به میر را مى پردازد.در ماه نوامر دولت روسیه اعلام مى کند که شرکت میرکورپ به تعهدات خود پایبند نبوده و میر ساقط خواهد شد.
سال 2001: مقامات فضایى روسیه در طول زمستان به آماده سازى مقدمات سقوط کنترل شده "میر" به درون اقیانوس آرام جنوبى مى پردازند.در 22 مارس مرکز کنترل زمینى سیستم جهت گیرى ایستگاه را براى پایدار ساختن آن فعال مى کنند.روز بعد موتورهاى سفینه بارى "پروگرس" براى آخرین بار روشن مى شوند و ایستگاه را به قعر اقیانوس مى فرستند.
فهرست مطالب : مقدمه قوانین نیوتن در مورد گرانش تئوری ای برای تفاوت بین زهره وزمین ماه ومناظر زمینی اطلاعات آماری فیلم 100 ASA دیافراگم 8 لنز 28 تا 100 میلیمترشب دوم و شب 26شب سوم و شب 25شب جهارم و شب 24نوردهیبین 4 تا 7 ثانیهبین 3 تا 6 ثانیهبین 1 تا 4 ثانیه