دانلود تحقیق آناتومی کاربردها

آناتومی کاربردها
استخوان ها
مهره‌های‌ کمری محل اتصال عضلات بسیار قدرتمند کمر، که وزن بدن را متحمل می شوند، می‌باشند.

بنابراین محکم و بزرگتر بوده و دارای زوائد کوتاه و ضخیمی هستند.

اجزای بین سطوح مفصلی در معرض نیروهای زاویه ای شدیدی هستند که از برخی ورزشها مثل فوتبال و ژیمناستیک بر این نواحی وارد می گردند.

این فشارها منجربه اسپون دیلولی سیس و استرس فراکچرهای اجزای بین مهره ای می گردد.

ساکروم از بالا به پنجمین مهره کمری و از پائین به کوکسیس(دنبالچه) اتصال می یابد.

دیسک بین مهره پنجم کمر و ساکروم در معرض نیروهای تاب ‌دهنده و جدا کننده شدید قرارا دارد، بطوری‌ که این دیسک بیشترین استعداد را برای بیرون زدن از محل و انعطاف از خود نشان می دهد.

استخوان دنبالچه به بخش دیستال ساکروم متصل می شود.

این استخوان گاهی کوفته شده و منجر به ناراحتی هنگام نشستن می گردد.

لگن از یک استخوان حلقوی تشکیل یافته که از بخش خلفی با ساکروم و از بخش قدامی با خود و در ناحیه ای به نام التصاق عانه ای به هم می پیوندند.

استخوانهای لگن شامل ایلئوم در بالا، ایسکیوم در پائین، و استخوان عانه درطرفین می باشند.

نقاطی را که در این ناحیه می توان براحتی لمس کرد عبارتند از خارهای خاصره ای قدامی- فوقانی، تاج های خاصره، وخارها ی خاصره ای خلفی- فوقانی.

هر سه قسمت استخوان لگن از پهلو به حفره حقه ای می رسند که این حفره عمیق همراه با سر استخوان ران، گردن آن وجود دارد که نسبت ‌به شفت استخوان ‌در یک زاویه قرار می‌گیرد.

در این محل برجستگی های کوچک و بزرگ قرار دارند که عضلات مهمی بر روی آنها می‌نشیند.

دیسک های بین مهره ای
دیسکهای بین مهره ای ساختارهای مهمی هستند که غالبا، خصوصا در نواحی پائین کمر و کمری- دنبالچه در معرض آسیب دیدگی هستند.

دیسک کمر شامل فیبرهای حلقوی می باشد که از ماده ژلاتینی درون آن به نام حفاظت می نمایند.

دیسک از بالا و پائین بوسیله یک لایه غضروفی شفاف به مهره های بالا و پائین چسبیده است.

این طور بنظر می رسد که بیشتر مقاومت در برابر استرس ناشی از چرخش و یا تاب بدن را فیبرهای حلقوی سطح دیسک غضروف شفاف، و سطوح مفصلی متقبل می شوند.

مفاصل سطح مفصلی شامل سینویالی و غضروف مفصلی می باشد، کپسول احاطه ‌کننده این ‌مفاصل ‌در مقابل جنبش و فشار بسیار حساس می‌باشند و از همان عصبی تغذیه می‌شود‌که سخت‌شامه را مشروب می‌سازد.

پوشش‌سینوویال از اجسام منسک‌مانندی تشکیل شده‌است که می توانند در میان مفصل را قفل کنند و در نتیجه موجب درد می شوند .

لیگامنتها
لیگامنت طولی بسیار محکم بوده و از هایپراکستنشن مهره و همین طور لغزش مهره برروی مهره دیگر ممانعت می کند.

این محدویت بیشتر در مهره پنجم برروی ساکروم اعمال می گردد.

این لیگامنت به دیسکهای بین مهره ای و فیبرهای حلقوی می چسبد و از جلو آمدن این فیبرها جلوگیری می نماید .

لیگامنت طولی خلفی در جلوی نخاع شوکی قرار گرفته و به لبه جسم مهره و بخش مرکزی فیبرهای حلقوی می چسبد.

گوشه خلفی - جانبی فیبرهای حلقوی دیسک پوشش ناچیزی داشته و همین امر سبب می شود که دیسک از این ناحیه غالبا بیرون بزند.

سیستم لیگامنتی خلفی ناحیه لومبوسا کرال را بخوبی می پوشاند.

این سیستم شامل نیام دور سال کمری و لیگامنتهای کمری و لیگامنتهای فوق و بین خاری می باشد.

این سیستم به مقاومت در برابر استرس و خم شدن به جلو کمک مؤثری می کند.

اما، گاهی اتفاق افتاده است که لیگامنت های فوق و بین خاری در افراد بالای30 سالدر نواحیl4-5 ،l5-s1 ضعیف یا پاره می شوند.

مهمترین لیگامنت مفصل ران، خاصره ای- رانی نام داردکه معمولا بعد از در رفتگی مفصل ران پاره می شود.

عضلات
عضلات بیشماری وجود دارندکه پائین کمر را حمایت کرده و به ثبات لگن و حرکت پا در هنگام راه رفتن و دویدن کمک می کند.

این عضلات به شرح زیر می باشند:
1- طویل پشتی :
از زوائد عرضی و مفصل مهره های کمری و فاسیای پشتی کمری شروع شده و به زوائد عرضی تمام مهره های پشتی و مهره های کمری فوقانی و دنده های نهم و دهم تحتانی ختم می شود.

وظیفه: ستون فقرات را باز کرده وشکل ظاهر و طبیعی آن را حفظ می کند.

2- خاصره ای دنده ای- کمری:
از ستیغ خاصره ای شروع شده و به زوایای دنده‌های ششم و هفتم تحتانی ختم می شود.

وظیفه: مهره های کمری را باز می کند.

3- مربع کمری:
از ستیغ خاصره ای، نیام کمری- پشتی و مهره های کمری شروع شده و به دوازدهمین دنده و زوائد عرضی چهار مهره فوقانی کمر خم می کند.

4- پسواس برگ :
از زوائد عرضی مهره های کمری شروع شده و به برجستگی کوچک ران ختم می شود.

وظیفه: تا کردن مفصل ران و چرخش میانی ران می باشد.

5- عضله خاصره ای :
از لبه حفره خاصره ای شروع وبه بخش جانبی تندون عضله پسواس بزرگ ختم می شود.

وظیفه : تا کردن مفصل ران و چرخش میانی ران مباشد.

6- پسواس کوچک :
از آخرین مهره پشتی و اولین مهره کمری شروع شده و به برجستگی خاصره ای – شانه ای ختم می گردد.

تا کردن تنه .

7- سرینی بزرگ :
از سطح طرفی استخوان خاصره، سطح خلفی استخوان های خاجی و دنبالچه و لیگامنت خاجی تکمه ای شروع شده و به نوار خاصره ای درشت نئی کشنده پهن نیام و برآمدگی سرینی استخوان ران ختم می شود.

وظیفه : ران را باز می کند.

8- سرینی میانی :
از سطح جانبی استخوان خاصره ای شروع شده و به سطح جانبی برجستگی بزرگ استخوان ران ختم می شود .

وظیفه: دور کردن ران و چرخش ران به داخل.

9- سرینی کوچک :
از سطح خارجی استخوان خاصره ای شروع و به حاشیه قدامی برجستگی بزرگ استخوان ران ختم می شود.

وظیفه : دور کردن و چرخش ران به داخل.

10- عضلات هرمی مربع رانی:
از ساکروم، بخش خلفی ایسکیوم شروع شده و به برجستگی بزرگ استخوان ران ختم می شود.

وظیفه : ران را اساسا به خارج می چرخاند.

11- عضلات شکم:
الف: راست شکم، از استخوان عانه شروع شده و به زائده خنجری و غضروفهای پنجمین، ششمین، و هفتمین دنده ختم می شود.

وظیفه: به تا شده مهره های کمری کمک می کند، شکم را حمایت می نماید و وضعیت لگن را کنترل می کند.

ب: عرضی شکم: از غضروف های دنده ای شش دنده تحتانی ، نیام پشتی کمری، ستیغ خاصره ای، و لیگامنت شروع شده و به خط سفید از میان غلاف راست بزرگ و با تندون مختلط به عانه ختم می شود .

وظیفه : به نگهداری و کنترل احشاء شکمی کمک می کند.

ج: مورب خارجی شکمی: از قسمت تحتانی هشت غضروف دنده ای شروع شده و از میان غلاف رکتوس عبور کرده و به ستیغ خاصره و خط سفید ختم می‌شود.

وظیفه: خم کردن و چرخاندن ستون فقرات.

د- مورب داخلی شکم: از آپونوروز کمری، ستیغ خاصره و لیگامنت اینگوینال شروع و به سه یا چهار غضروف دنده ای تحتانی، خط سفید و تندون مختلط پوبیس ختم می شود.وظیفه : خم کردن و چرخاندن ستون فقرات روی لگن.

اعصاب : عصب سیاتیک بزرگترین عصب بدن است که از شبکه عصبی ساکرال شکل می گیرد و شامل شاخه‌های عصبیمی باشد.

این عصب بعد از اینکه از زیر عضله‌های هرمی می‌گذرد، به عمق عضله سرینی رفته و از بخش خلفی ران پائین می آید و آنگاه به وسیله شاخه های اصلی خود، اعصاب تیبیاو پرونئغال مشترک، ساق و پا را مشروب می کند.

با بیرون زدن و یا فتق دیسک کمری، خصوصا در فضای بین، اعصاب تشکیل دنده عصب سیاتیک می تواند تحت فشاریا کمپرس قرار گیرندو با تحریک یا قفل شدن سطح مفصلی درد نیز عارض می‌گردد.

بعلاوه، عصب سیاتیک می‌توانداز طریق اسپاسم عضله هرمی کمپرس گردده و درد را به پا انتقال دهد.

عصب فمورال از شاخه l4 تا l2عصب کمری جدا شده و عمدتا بخش قدامی ران را مشروبمی سازد.

سرخرگ و سیاهرگ فمورال در بخش کشاله ران و در امتداد عصب فمورال قرارا می گیرد.

درد قسمت تحتانی پشت کمر درد درد کمر یکی از معمول ترین مصیبت های بشری است و متاسفانه ورزشکاران نیز از این بلا مستثنی نیستند و و دچار این ناخوشی عاجز کننده می شوند.

فرضیه های زیادی مبنی بر علل و چگونگی مداوای درد کمر وجود دارد.

در حالیکه عقیده مشترکی در دسترس نیست، اما دو مکتب فکری را می توان معرفی کرد.

یکی نظریه استاندارد چنین بیان می کند که ار آنجائی که در کمر علل بسیاری دارد، این درد معمولا ناشی از انحطاط دیسک ، خصوصا غضروف شفاف، فیبرهای حلقوی، یا هر دو می باشد.

این ضایه سپس به در رفتگی ناقص منجر می گردد.

ما فتق یا بیرن زدن دیسک به عقیده برخی، می تواند عامل اصلیبوده که به دنبال خود علائم و نشانه های تحریک یا کمپرسیون عصبی مثل درد انتقالی را نخواد داشت.

اگر نخواهیم برسر عل درد ناشی از بیرون زدن و تخریب دیسک مجادله ای داشته باشیم، مکتب دیگری وجود دارد که می گوید بیشترین موارد درد کمر، بدون انتقال ناشی از دیسفانکشن سطح مفصلی و ساکرو – ایلیاک می باش.

آنها براین عقیده اند که حرکت طبیعی در هر مفصل ساکرو – ایلیاک مستقل از یکدیگر رخ می دهد، و اگر این حرکت طبیعی صورت نگیرد، منجر به درد کمر خواهد شد.

این نظریه بوسیله بسیاری از جراحان اورتوپد رد می شود زیرا اعتقاد دارند که مفصل ساکرو – ایلیاک هیچ دخالتی در کمر ندارد.

برخی اظهار می دارند که درد و حساسیت در ناحیه ساکرو- ایلیاک ناشی از دردی است که از فساد دیسک کمر یا کشیدگی لیگامنتهای فوق خاری عارض می گردد.

این اختلاف عقیده منجر به این می شود که تحقیقات در این زمینه ادامه یابد، اما مددکار ورزشی باید از این دو نظریه آگاه باشند زیرا تضاد عقیده در این رابطه به میادین ورزشی نیز کشیده شده و بسیاری از مربیان و ورزشکاران موضوع آشنایی می باشد.

پیشگیری از کمر درد بسیاری از کمر دردهای که در ورزشکاران ایجاد می شوند را می توان باتوجه به برخی از عوامل از قبل مهیا شده پیشگیری کرد.

ایستادن صحیح: از پهلو به ورزشکاران نگاه کنید و از او بخواهید که زانوهای خود به وضع هاپیراکستنشن در آورد.

توجه کنید که این وضعیت چگونه ممکن است موجب هاپیرلوردوز کمر شود.

در این حالت می تواند برای یک مدت کمر درد را بدتر کند.حالت کیفوز ستون فقرات پشتی می تواند موجب تحریک درد ستون فقرات پشتی و کمری شود همانطور که با هاپیرلوردوز مهره گردنی و نگهداشتن سر یه جلو درد عارض می گردد.

وضعیت‌ نشستن: نشستن در حالی که پاها باز و بهم چسبیده است ‌و مفاصل رانی خم می‌باشند، استرین شدیدی را بر مفصل لومبوساکرال وارد می سازد.

این وضعیت نشستن ، علائمی را در ورزشکار آسیب پذیر موجب می شود.

برخی اعتقاد دارند که اگر شخص بر این مدتی پشت خود را صاف نگه دارد (برای مثال، زانوها بالاتر از مفاصلران قرار گیرند) موجب تحریک کمر درد می‌شود.

انها بر این عقیده هستند که مقدار کمی لوردوز برای عملکرد طبیعی ستون فقرات لازم است.

وضعیت بلند کردن : وزنه بردای بطور روز افزون یکی از مهمترین اجزا تقریبا تمام ورزشها شده است و معمولا در تمام طول سال بوسیله ورزشکاران زن ومرد انجام می گیرد مربی و مددکار ورزشی باید مواظب برداشتن وزنه بوسیله ورزشکاران خود باشند و صحت عمل در هر تکنیک را مورد دقت قرار دهند.

ورزشکار در موقع برداشتن وزنه باید پشت خود را راست و زانوها را خم کند و در تمام مدت بلند کردن وزنه، آن را نزدیک به بدن خود نگهدارد.

در موقع بلند کردن وزنه سنگین حتما از کمر بند استفاده شود ، زیرا به ثبات مفصل لومبوساکرال و ساکروایلیاک کمک مؤثری می کند.

حرکات چرخشی استرین شدیدی را بر سطح مفصلی وارد می سازد و موجب دیسفانکشن یا در رفتگی ناقص مفصل می گردد.

دراز – نشست: بسیاری از ورزشکاران با کمال تعجب از ناحیه عضلات شکم ضعف دارند و همین امر زمینه مناسبی برای هاپیرلوردوز شده و به کنترل ضعیف لگن منجر خواهد شد.

که این ضایعه خود موجب استرین سطوح مفصلی خلفی، دیسکها، و مفاصل لومبوساکرال و ساکروایلیاک می‌گردد.

برای مقابله با این احتمالات، باید از برنامه تمرینات دراز – نشست برای تقویت عضلات شکم استفاده کرد.

برای اجرای این تمرین، تکنیکها ی زیادی را بکار می گیرند.

برخی از این تکنیکها برای افرادی که دچار اختلات ناحیه کمر هستند بالقوه مضر می باشد.

بنابراین روش صحیح انجام تکنیک باید مد نظر قرار داشته باشد.

انجام نا صحیح این تکنیک به افزایش قدرت و تونوس عضله خاصره ای پسواسی منجر گردیده و آن را از نقطه نظر کاربردی کوتاهتر می سازد .

این حالت به نوبه خود به افزایش هاپیرلوردوز می انجامد.

سفتی عضلانی: عدم انعطاف پذیری گروه عضلات همسترینگ و ایلیوتی بیا می توانند کمر درد را تشدید نمایند.کشش عضلات پشت، همسترینگ وایلیوتی بیا می توانند از مشکلات کمر جلوگیری نمایند.

سفتی تندون آشیل موجب عدم توزیع مناسب وزن بدن شده و بر سطوح مفصلی تاثیر می‌گذارد.

اگر جلو گیری از انعطاف پذیری تاندون آشیل، و توسعه انعطاف پذیری عضلات دو قلوی پشت پا و نعلی در برنامه قرار دار، بهتر است در هنگام انجام چنین برنامه ای پاشنه های پا را بالا قرار دهید تمرینات پشت: برای پیشگیری از کمر درد، انجام شکل صحیح تمرینات مخصوص پشت بسیار اهمیت دارد کمر درد دیسکوژنیک اتیو لوژی: شروع ناگهانی: از یک حرکت ناگهانی مثل زمانی که با یک تکنیک نا صحیح وزنه ای را بلند می کنید ناشی می گردد.

ورزشکار درد شدید و ناگهانی موضعی را در پشت احساس می کند که از طریق پا تا مچ پا انتشار می یابد.

این درد انتقالی با یک سرفه یا عطسه بدتر می شود.

آسیب‌دیدگی درجه 2: بعد از آسیب‌دیدگی‌نسبتا شدید پشت، یک‌حادثه نسبتا کوچک‌می‌تواند موجب شروع درد همراه با علائم انتقالی گردد.

فقط درد انتقالی: تنها علامت موجود است که یا در انشعاب ریشه عصبی مصدوم و یا در ناحیه خاصی از پا جمع می گردد.

( برای مثال، ناحیه پائین همسترینگ ) معمولترین نواحی برای پائین افتادن دیسک مهره ای یا پارگی، دیسکL5 و L4(کمپرسیون ریشه عصبی L5) و دیسک L5-S1 (کمپرسیونریشه عصبیs1)می باشند.

پاتومکانیکهای پارگی دیسک : آسیب اولیه به جداشدن صفحه غضروفی شفاف از جسم مهره ای مجاور منجر خواهد شد استرس بیشتر منجر به شکاف و ضعف فیبرهای حلقوی می گردد.

با آسیب بعدی، فیبرهای حلقوی معمولا از بخش خلفی جانبی پاره شده و به بیرون زدن یا برآمدگی منجر خواهد شد.

نشانه‌ها که در پشت‌ممکن است حساسیت‌وجود داشته باشد یا نداشته باشد.

خاره‌های خاصره‌ای فوقانی خلفی معمولا در یک سطح قرار دارند.

اگر فتق در بخش جانبی عصب باشد، ممکن است اسولیوز ایجاد شود، اما اگر فتق در بخش میانی عصب باشد، باعث خم شدن به سمت درد می‌گردد.

(دومی کمتر رخ می دهد) فلکشن به جلو ممکن است موجب انتشار درد سیاتیک به پا گردد.

توان، حساسیت، و رفلکسهای انشعاب ریشه عصبی ممکن است کاهش یابند و گروه عضلانی مربوطه دچار حساسیت گردند.

در صورت ضایعهs1 عضلنه سرینی بزرگ ممکن است شکم دهد.

(ضعف عضلنه سرینی بزرگ.) در آزمون علامت بابنسکی(ضایعه s1) رفلکس عصبی ایلیوتی بیال ممکن است دچار ضایعه شده باشد.

می توان از آزمون های بالا کشیدن پای راست کمک گرفت و با آزمون کونترالترال شروع کرد.

این آزمون سفتی عضلات همسترینگ را نشان می‌دهد، اما مهمتر اینکه، اگر در این آزمون درد به پائین پای ناراحت کشیده شود، به احتمال قوی بیرون زدگی یا پارگی دیسک وجود دارد.

( این همان آزمون بالا آوردن پای مستقیم کونترالترال است که قبلا ذکر آن رفت).

آزمون«لازیک» را با استفاده از پای ناراحت بکار می‌گیریم و بعد از آن از آزمون bowstring استفاده می کنیم.

آزمونهای فوق اندیکاتورهای قابل اطمینانی جهت فشار بر روی عصب سیاتیک ناشی می شوند.

بررسی ها : عکس بردای از ابعاد قدامی خلفی، جانبی و شاید مورب خاره لومبوساکرال بررسیهای زیر زمانی بسیار مفید می باشند که جراحی در مد نظر قرار داشته باشد اما معمولا انجام نمی گیرند .

بررسی اپیدورال فلبوگرافی، مخصوصا در ورزشکاران جوان خیلی کمک می کند.

برای این کار، ماده حاجب را به درون وریدهای اپیدورال تزریق می کنند، در صورتی که دیسک بیرون زده باشد در جریان ماده رنگی در وریدها معمولا اختلال رخ می دهد.

میلو گرافی: به منظور تشخیص احتمال تومور ریشه عصبی و شناسای میزان فتق دیسک بکار گرفته می شود.

تزریق به ریشه عصبی: تکنیکی است که بر اساس آن ماده بی حس کننده را هنگامی‌که ریشه عصبی از میان کنال تزریق می کنند.

اگر بعد از تزریق ماده بی حس کننده، درد انتقالی تسکین یافت، محل ضایعه خاص مشخص و تایید می گردد.

الکترومیو گرافی عدم توانائی در انقباض کامل گروه خاصی از عضلات را نشان می دهد و بنابراین تشخیص کمپرسیون عصبی را در یک سطح خاص مورد تایید قرار می دهد.

دیسکو گرافی، در برخی مراکز پزشکی از طریق ماده رنگی به درون ذیسک استفاده می‌کنند.

توموگرافی کامپیوتری محوری(GAT) این اسکن ممکن بسیار مفید باشد.

درمان: 1- درمان سکپتوماتیک(برای مثال، سرما ، گرما یا هردو) 2- تجویز دارو برای درد در صورت لزوم 3- دروی ضد تورم 4- داروی شل کننده عضلات 5- کشش لگن خاصره تا دو هفته 6- کرست لومبوسامرال‌ در اتصال با تمرینات توان بخشی و تداوم آن تا زمانیکه حداقل کرست کهنه شود.

7- تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست(TENS ) 8- اگر نشانه‌های از تحریک، کمپرسیون یا هر دو وجود دارد، از درمان دستی یا جنبش پذیری استفاده نگردد.

9- استراحت مطلق یا بدون حرکات کششی تا سه یا چهار هفته ( که هنوز مورد بحث است).

10- کورتیزن اپیدورال 11- درصورت وجود یک یا چند مورد زیر جراحی تجویز می گردد الف: فلج روده باریک ومثانه ب: ضعف عضلانی مشخص، خصوصا اگر درد آن رو به افزایش است.

ج: بدتر شدن نشانه های نورولوژیک علیرغم استراحت کامل در رختخواب د: درد مداوم 12- اگر ورزشکار توانائی فعالیت را ندارد و تشخیص پارگی دیسک حتم می باشد، از جراحی می توان کمک گرفت.