دانلود مقاله بررسی سیستم اوپیوئیدی و نیترارژیک درعوارض ناشی کلستاز

مقدمه
بررسی سیستم اوپیوئیدی و نیترارژیک درعوارض ناشی ازکستاز انسدادی بر سیستم تولید مثل Rat نر
دراین مطالعه از مدل حیوانی rat نر با وزن 250-200 گرم استفاده شده است که به طور تجربی با بستن مجرای مشترک صفراوی دچار کلستاز خارج کبدی انسدادی شده اند.

(bile duct ligated)
کلستاز یا اختلال در ترشح صفرا یکی از بیماریهای شایع دستگاه گوارش می باشد.

کلستاز یک بیماری نیست بلکه علامت بسیاری از بیماریهای صفراوی می باشد و در حقیقت بیماری پارانشیمی کبدی است که در نتیجه توقف جریان صفرا بدلیل انسداد مجرای مشترک صفراوی (مثلاً توسط سنگ صفراوی) ویا به دلیل اختلا در
هپاتوسیت ها یا مجاری ریز صفراوی کبد ( بدلیل تجویز هپاتوکسین) ایجاد می شود.

در طی کلستاز اسیدهای صفراوی،‌ بیلی روبین، کلسترول و آلکان فسفاتاز در سرم افزایش می یابد.

علائم بالینی بارز در کلستاز عباRatند از خارش و زردی.

در گذشته علت خارش را بالا رفتن اسیدهای صفراوی پلاسما می دانستند ولی مشخص شد که خارش حتی در غلظتهای پایین اسیدهای صفراوی مشاهده می شود.

چون تجویز مورفین باعث ایجاد خارش می شود و استفاده از آنتاگونیست‌های اوپیوئید مثل ناکوسان و نالمفن باعث تخفیف خارش شدید در افراد کلستاتیک می شود.

پس به این دلایل پیشنهاد شده که افزایش اوپیوتیدهای درون زا در ایجاد خارش کلستاز نقش دارند .

در مطالعه ای نشان داده شده که سطح پلاسمایی نیتریت ونیترات در Rat های کلستاتیک بالاتر از حیونات نرمال است واین یافته فرضیه افزایش تولید NO در کلستاز را تایید می کند.

علت دقیق افزایش فعالیت سیستم اوپیوئیدی و نیترارژیک در کلستاز به طور کامل مشخص نشده است.

در مطالعات مشخص شده که بتااندروفین و دیگر پیتیدهای مشتق از pomc درمکانهای متعددی از جمله لوب قدامی و میانی هیپوفیز و پانکراس نیز یافت شده اند و ترکیبات شبه بتا اندروفین در مایع منی در انسان و عصاره بیضه Rat شناسایی شده است و به کمک آنتی بادی های نشان دار ضد بتااندروفین مشخص شده که در سلولهای لایدیگ 5 گونه حیوان بتا اندرورفین وجود دارد.

اندروفین اثرات مهاری اتوکربن و یا پاراکرین روی استروئیدوژنر بیضه اعمال می کند .

حضور و تولید Eops(اندروفین ها- دینورفین ها- انکفالین ها) در بیضه کاملاً اثبات شده است
اوپیوئیدها تاثیر مهاری روی تحریکات جنسی و عملکرد نعوظ در حیوانات آزمایشگاهی و انسان دارند،‌ به طوری که تزریق داخل بطنی 1Mg بتااندروفین و 6Mg مت انکفالین باعث ایجاد این اثرات مهاری می شود و نالوکسان و ناکتروسون قادر به آنتاگونیزه کردن این اثرات می باشد .

مکانیسم این داروها از طریق تحریک ترشع GnRH می باشد
سطح سرمی هورمون LH و تستسترون در Rat ها 2 ساعت بعد از دریافت مورفین کاهش می یابد .

16 روز تجویز مورفین با دوز آغازی 20mg/kg ورسیدن تدریجی به دوز ثابت 100mg/kg باعث کاهش وزن اپیدیدم، وزیکول سمینال و پروستات شده است.

این کاهش وزن بعلت کاهش سطح تستسترون می باشد.

گونادها قادرند که مولکولهای پیغامبر تولید کننده که درون خود گونادها اعمالی را انجام دهند وتاثیر موضعی روی عملکرد گونادها بگذارند.

بتااندروفین یکی از این رابطه های شیمیایی است.

پپتیدهای مشتق از پرو- اوپیوملانوکوRatین (pomc) درسلول های لایدیگ انسان وRat های بالغ و mice بالغ و نیز در hamster یافت شده است و مشخص شده درسلولهای لایدیگ سنتز می شوند و گیرنده های اوپیوئیدی برای این اوپیوئیدها بر روی توبول ها و سلولهای سRatولی وجود دارد.

مکانیسم عمل اوپیوتیدها در بیضه به این تRatیب است که اوپیوئیدهای بیضه به طور عمده در سلولهای لایدیگ ساخته می شوند واثر مهاری روی ترشح فاکتورهای سلول سRatولی اعمال می کنند که آنها هم باعث مهار تولید تستسترون در سلول لایدیگ می شوند.

از طرفی در مطالعه دیگری مشخص شده که قطعات بیضه Rat های نرمال یک کاهش در تولید تستسترون در حضور بتااندروفین نشان داده اند.

NO (نیتریک اکساید) یک پیغامبر داخل سلولی است که هم در اعصاب مرکزی و هم محیطی نقش دارد.

No در عروق بیضه ودیگر ارگانهای تولید مثل ساخته می شود و باعث مهار ترشح تستسرون در Rat ها شده است.

سیستم نیترارژیک و سیستم اوپیوئیدی هر دو اثر مهاری بر هورمون های جنسی و LH دارند اما مکانیسم عمل ‌آنها متفاوت است.

کلستاز برسیستم های اوپیوئیدارژیک و نیترارژیک تاثیر می گذارد و باعث افزایش فعالیت این دو می شود و از طرفی NO باعث کاهش تستسترون می شود و اوپیوئیدهای درون زا نیز نقش مهاری در محور هیپوتالاموس – هیپوفیز – گنادی بازی می کنند.

پس می شود نتیجه گرفت که کلستاز به واسطه NO و اوپیوئیدها اثر مهاری بر سیستم تولید مثل دارد به منظور بررسی این اثرات ‌آنتاگونیست اوپیوئدی ، نالتروکسون با دوز 10mg/kg و 20 (IP) و مهار کننده غیر اختصاصی تولید کننده NO، L-NAME با دوز 5mg/kg و 10 (ip) در این مطالعه استفاده شده است.

انتظار می رود این آنتاگونیست ها قادر باشد که اثرات احتمالی کلستاز بر کا هش وزن اندام های تولید مثلی Rat نر را درطی 2 هفته درمان پس از ایجاد کلستاز بر طرف کنند.

روش کار: در این آزمایش همه حیوانات با دسترسی کافی به غذا و ‌آب نگهداری شدند و بعد به 84 گروه 6 تایی تقسیم شدند که این تقسیم بندی بر اساس انجام کلستاز تزریق دارو به حیوانات طراحی شد.

تقسیم بندی گروهها در ابتدای کار همه Rat ها توزین شدند و علامت گذاری گردیدند.

Rat های هر گروه به طور مجزا و در قفس های آهنی و با شرایط کاملا یکسان نگهداری شدند.

هرگروه شامل 6 عدد Rat کلستاز شده و 6 عدد Rat بعنوان کنترل می باشد.

این گروهها به مدت 2 هفته تحت درمان به صوRat تزریق ip قررا گرفتند و بعد از 2 هفته حیوانات در معرض اتر با دوز کشنده قرار گرفتند.

ابزار و مواد لازم: الف- وسایل جراحی شامل اسکارپل -قیچی – نخ – سوزن ب- ماده ضد عفونی کننده( الکل 70درجه) ج- داروها شامل کتامین- کلروپرومازین- نالتروکسون- L-NAME نرمال سالین نحوه ایجاد کلستاز ابتدا کتامین و کلروپرومازین به تRatیب با دوزهای 50mg/kg و 10mg/kg به طور داخل صفاقی به Rat تزریق شدند.

پس از ظهور بیهوشی حیوان بر روی میز ثابت شد.

بعد از لمس جناغ سینه با انگشت ناحیه اپی‌گاستر و محدوده آن را مشخص کردیم.

سپس با قیچی جراحی موها را کوتاه کردیم تا پوست نمایان شد.

پس از ضد عفونی کردن پوست شکم با الکل 70 درجه ابتدا پوست را با اسکارپل گرفته و با قیچی آن را بریدیم و بعد از ایجاد شکافی طولی تقریبا به اندازه 5/1 سانتی متر در پوست ناحیه اپی گاستر، عضله این ناحیه را نیز به همین تRatیب بریدیم.

در اینجا لب‌های بزرگ کبد نمایان شدند.

با یک اسکارپل لب های رویی را کنار زده و با اسکارپل دیگر در زیر لب سوم کبد که عمقی و کوچک و درست در وسط قرار دارد مجرای مشترک صفراوی را یافتیم و پس از عبور دادن نخ بخیه از زیر مجرا در دو نقطه نخ را گره زدیم.

بعد شکم را بخیه زدیم( عضله و فاسیا با هم و پوست نیز به طور جداگانه بخیه شد) در حیوانات پس از انسداد مجرای مشترک صفراوی علائم کلستاز یک روز بعد ظاهر شد که ابتدا شامل تیره شدن رنگ ادرار و بعد زرد شدن پوست بود.

بعد از 2 هفته شکم باز شد و اندام های جنسی جهت بررسی بررسی وزن خارج شدند.

مشاهدات در حفره شکم شامل تجمع رنگ دانه های صفراوی در اندام ها واحشاء بود.

بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که کلستاز انسدادی پس از 2 هفته باعث کاهش وزن پرستات و کیسه های منوی می گردد ولی تاثیری بر روی بیضه‌ها و اپیدیدیم ندارد.

مطالعات متعددی نشان داده شده است که NOS (آنزیم تولید کنترل کننده NO) در بیضیه ها، پروستات ، وزیکول سمینال ومجرای دفران وجود دارد.

NO هم چنین در بیضه ها مسئول تنظیم جریان خون، نفوذ پذیری سلول ها، حرکات انقطباضی میوفیبروبلاست می باشد.

بررسی های دیگردر این زمینه،‌ فعالیت NOS در سلولهای لایدیگ و سRatولی بیضه را نشان می د هد و با توجه به اهمیت زیاد این سلول ها در سنتز تستوسترون ، می توان فهمید که NO در واقع مسئول تنظیم سنتز تستوسترون در این سلولها است.

نظریه فیدبک مهاری NO بر روی سنتز تستوسترون را مطرح کرده ا ست .

هم چنین نشان داده شده که NO در تنظیم اسپرم موتلیتی نیز نقش دارد.

NO در غلظت های پایین باعث تقویت تحرک اسپرم و در غلظت های بالا سبب کاهش این امر می شود.

یافته های فوق نقشNO ‌ را در باروری نشان می دهد.

کلستاز همراه با افزایش سطح NO می باشد.

در ضمن مدارکی وجود دارد که نشان می دهد NO ترشح تستوسترون در Rat ها را مهار می کند .هم چنین درطی کلستاز سطح اویوئیدهای اندوژن افزایش می یابد.

و افزایش اوپیوئیدهای اندوژن باعث مهار ترشح LH وتستوسترون می شود.

بررسی ها نشان داده که تجویز (ایزوسورباید دی نیترات، دهندهNO ) باعث کاهش تستوسترون می شود و تجویز NAME L-(مهار کننده غیر اختصاصی آنزیم تولید کنندNO) باعث افزایش ترشح تستوسترون می شود.

هم چنین نالتروکسون (آنتاگونیست اوپیوئیدی) قادر به آنتاگونیزه کردن اثر مهاری مورفین بر روی ترشح LH می باشد.

نتایجی که ما در این مطالعه بدست آ‌وریم با نتایج ناشی از نیتریک اکسید و اوپیوئیدهای اندوژن بر روی تولیدمثل مطابقت دارد پس از این احتمال وجود دارد که کلستاز از طریق افزایش غلظت نیتریک اکسید و اوپیوئیدهای اندوژن باعث این تغییرات دراندامهای تناسی می شود.

از طرفی همان طور که گفته شد چون درمان با L-NAME و naltrexone باعث افزایش تستوسترون می شود و ما با درمان 2 هفتهای Rat های کلستاز شده افزایش در وزن منظور خنثی کردن کا هش وزن پروستات و کیسه های منوی که در جریان کلستاز کاهش می یابد را مشاهده کردیم.

به صوRat قطعی تری می توان گفت که نیتریک اکساید و اوپیوئیدهای اندوژن نقش مهمی روی تغییرات سیستم تناسلی در جریان کلستاز دارد.

در این مطالعه داروی L-NAME با دوز 10mg/kg (دوزی که مشخص شد موثر می باشد) همراه با نالتروکسون 20mg/kg (دوری که در مطالعه ای که به موازات این مطالعه انجام شد مشخص شد موثر است) به منظور بررسی اثر ADDITIVE (سینرژیسم) بکار رفت و مشخص شد که نتیجه درمان با هردوی اینها همان اثری را ایجاد می کند که با هر کدام به تنهایی بدست آمد.

پس می توان گفت که نیتریک اکساید واوپیوئیدها در تنظیم ترشح تستوسترون دارای مکانیسم مشترک نیستند و L-NAME ونالتروکسون اثر سیندژیم (ADDITIVE) ندارند.

در مطالعه دیگری چنین نتیجه ای بدست آمده است.

براساس جراحی براساس داروی دریافتیگروههای کلستاز شده BDLگروههای کنترلگروه 2و1سالینسالینگروه 3و45mg/kg L-NAME5mg/kg L-NAMEگروه 6و510mg/kg L-NAME10mg/kg L-NAMEگروه 7و810mg/kg Naltroxane10mg/kg Naltroxaneگروه 9و1020 mg/kg Naltroxane20 mg/kg Naltroxaneگروه 11و12+5mg/kg L-NAME نالتروکسون 10mg/kg+5mg/kg L-NAME نالتروکسون 10mg/kgگروه 13و14+10mg/kg L-NAME نالتروکسون 20mg/kg+10mg/kg L-NAME نالتروکسون 20mg/kg