بررسی متون :
پیلونفریت ، به عفونت دستگاه ادرای فوقانی اطلاق می شود که معمولاً به علت عفونت باکتریال است که شامل درگیری پارانشیم ، کلیه، لگنچه و حالب می باشد.
نمای هیستوپاتولوژیک پیلونفریت حاد شامل حضور لکوسیت های پلی مورفونوکلئار و مونونوکلئار ، ادم و نکروزپارانشیم می باشد که به صورت درگیری فوکال دیده می شود.
آتروفی کلیه،تخریب کالیس ها و فیبروز در موارد مزمن دیده می شوند.
بسیاری از ضایعات میکروسکوپی شبیه ضایعات پاتولوژیک بالینی دیگر شامل گلومرولونفریت های فوکال و ژنرالیزه می باشد و همین امر باعث می شود که میزان پیلونفریت باکتریال بیش از آنچه وجود دارد،تخمین زده شود.(1)
برای تشخیص پیلونفریت کراتیریاهای بالینی و رادیوگرافیک بکار می رود.
لرز،تب بالا،درد فلانک و تندرنس ناحیه کوستوورتبرال (البته در کودکان زیر 4 سال مشخص کردن آن مشکل است) از خصوصیات پیلونفریت است.
درد سوپراپوبیک ، دیزوری ، فوکونسی و قطره قطره آمدن ادرار در موارد سیستیت دیده می شوند.
وجود ناهنجاری های رادیوگرافیک در محل اتصال حالب و مثانه نشانه ای از وجود پیلونفریت یا عفونت ادراری فوقانی است. (24-8-7-6-5)
وقتی شواهد هیستوپاتولوژیک یا رادیولوژیک نشان دهنده درگیری کلیه باشد،تشخیص پیلونفریت مسجّل می شود.
با این وجود مواردی هستند که فاقد این تظاهرات بوده و دسته بندی آنها مشکل است و احتمالاً دچار سیستیت بایا بدون اورتریت ، التهاب حالب ، التهاب لگنچه ، پیلونفریت یا ترکیبی از اینها هستند.
عفونت ادراری در کودکان به دلایل زیر با اهمیت است : (7)
1 – موربیدیتی ← سپتی سمی ، تأخیر رشد،شب ادراری و کاهش توجه و تمرکز در مدرسه
2 – ناهنجاری های مادرزادی دستگاه ادراری ← دریچه پیشابراه خلفی،انسداد محل اتصال لگنچه به حالب،یورتروسل و اوروپاتی های انسدادی دیگر.
3 – ریفلاکس وزیکو اورترال که پتانسیل ایجاد اسکار، هیپرتانسیون و نارسایی مزمن کلیه را دارد.