دانلود مقاله توانبخشی مغز و اعصاب

چکیده
این کتاب راهنما به عنوان یک ابزار دستوری و آموزشی برای کارآموزان توان بخشی سطح متوسط و پرسنل مراقب اولیه تهیه شد و تا از آن در کارشان با افرادی که دچار ضربه مغزی شده اند، خانواده های آنها و اعضای جامعه شان استفاده کنند.

توالی های رایج پزشکی، فیزیکی، شناختی رفتاری صدمه مغزی یاد آوری شده اند.

برای درک بهتر صدمه مغزی و حمایت از پروسه توان بخشی فرد صدمه دیده، کتاب راهنما روی اطلاعات پایه تاکید میکند تا از این طریق به پرستاران و اعضای جامعه که شامل معلمان و کارفرمایان بالقوه میشوند کمک کند.

دستورات ایمنی و راهنمای های مراقبتی تهیه شده اند، و همچنین تکنیک های آموزشی به فرد برای با آزمونی مهارتهای عملکردی در زمینه های حرکتی، ارتباطی و مراقبت شخصی کمک میکند.

نویسندگان میدانند که تجهیزات پزشکی ویژه همیشه در دسترس نیستند، بنابراین پیشنهاد میشود که از مواد قابل دسترس برای ساخت وسایلی استفاده کنندکه به پشگیری از ایجاد بد شکلی ها کمک کرده و به فردی که نواقض فیزیکی دارد در انجام فعالیت های روزانه یاری برساند.

تصاویری هم تهیه شده اند تا به یادگیری بهتر راهنمایی های ایمنی، دستورات آموزشی و مراحل موجود در ساخت وسایل تطابقی ویژه کمک کنند.

فهرست مطالب


پیش گفتار
توانبخشی پس از ضربه مغزی (TBI) یک پروسه چالشی و پیچیده برای شخص صدمه دیده، خانواده و تمام پرسنل توانبخشی که در این پروسه شرکت میکنند می باشد.

در بلایای طبیعی و جنگ ها که احتمال وجود افرادی که دچار ضربه مغزی شده اند زیاد است، به یک رویکرد جامع جهت برخورد با توانائی های متعددی که هر فرد صدمه دیده تجربه میکند نیاز است، همچنین پرسنل توانبخشی در کشور های در حال توسعه در مورد کارشان به اطلاعاتی درباره رویکرد جامع برای کار با فردی که دچار ضربه مغزی شده است نیاز دارند.

این کتاب راهنما مسئول این نیازها میباشد.

کتاب راهنما برای کار فرد هم در زمینه خدمات مراقبت سلامتی کلی و هم در زمینه سرویس های توانبخشی، هم در سرویس های اضطراری و هم در سرویس های روزانه اختصاص داده شده است.

این کتاب راهنما میتواند برای آموزش پرسنل و به عنوان یک راهنما در هنگام کار با فرد ضربه مغزی شده استفاده شود.

همچنین ممکن است پرسنل بخواهند این کتاب راهنما را به اعضای خانواده فردی که ضربه مغزی شده است بدهند به این منظور که به خانواده ها برای درک محدودیت های متعددی که در عملکرد فرد در اثر ضربه مغزی به وجود می آید کمک کنند، و به آنها راهنمایی های در مورد شیوه های کمک در پروسه توانبخشی بدهند.

ما از افرادی که نیازهای این کتاب راهنما را تشخیص داده اند و برای تهیه آن تلاش کرده اند بی نهایت تشکر می کنیم.

آقای Amit Pandya، به عنوان سرپرست، اداره Humanitarian Assistance، سازمان دفاع ایالت متحده (در حال حاضر یکی از اعضای کارمندان طراح امنیتی، اداره امنیت ایالت، دولت ایالات متحده) حمایت های بی دریغی از طرف سازمان دفاع ایالت متحده برای برقراری امنیت بودجه تخصیص داده شده به این کتاب راهنما نموده است.

با قدر دانی ویژه از Lyn Grakome، و دیگر نویسندگان.

Gray Goldberg, Md Mediline dipasquale, Phd Tessa Hard, Phd Mary fran madde, otrl

هدف کتاب راهنما
هدف این کتاب راهنما کمک به آموزش کار آموزان توان بخشی در حد متوسط (MLRWS) و پرسنل مراقبت های اولیه ای (PHCP) است که با افراد دچار به ضربه مغزی (TBI) کارمیکنند.

بعد از آموزش، جای امیدواری است که این عنوان یک منبع مفید برای مرور ایده های توان بخشی و پزشکی مرتبط با افرادی دچار ضربه مغزی و مراقبان آنها باشد.

این سوال برای پرسنل مراقبت های اولیه و پرستاران، پزشکان و دستیاران پزشک و همچنین کارآموزان توان بخشی تهیه شده است، چون تعداد زیادی از پرسنل در پروسه توان بخشی صدمه مغزی درگیر می شوند.

محتوای این راهنما به تمام پرسنل مراقب سلامت شناخت انواع مختلف ناتوانی های منتج از ضربه مغزی کمک مینماید، بنابراین آنها با افراد، خانواده شان و جامعه به طور موثر تری کارمیکنند.

در همه کشورها ضربه مغزی باعث ناتوانی هایی در مردان، زنان و کودکان میشود.

صدمات توسط تصادفات جاده ای، حوادث مربوط به کار، کارهای سخت و شدید، افتادن و حوادث ورزشی یا فعالیت های بازی، ایجاد میشوند.

بعضی اوقات علل دیگری هم هستند، مثل بلایای طبیعی، جنگ یا مین های زمینی.

در گذشته، برای درمان صدمه مغزی اقدامات کمتری انجام می شد و بیشتر افرادی با صدمه شدید نفری از بین می رفتند.

امروزه، بهبود مراحل پزشکی، زنده ماندن بیشتر افراد حتی بیشتر صدمات مغزی شدید را ممکن ساخته است.

با این حال کسانی که زنده می مانند اغلب ناتوانی هایی در آنها باقی می ماند که زندگی خود و اعضای خانواده شان را تحت تاثیر قرار میدهد.

ناتوانی های ناشی از صدمه مغزی شامل مشکلاتی در حرکت، حافظه، تفکر، ارتباط و رفتار میشوند.

بعضی اوقات تاثیرات صدمه مغزی به وضوح دیده می شوند، مثل زمانی که فرد تغییرات فیزیکی واضح یا مشکل حرکتی دارد.

با این حال، بسیاری از افرادی که دچار صدمه مغزی هستند ناتوانی هایی دارند که به صورت اولیه به حافظ و تفکر مربوط میشوند.

ممکن است این افراد از نظر ظاهری یا توانایی فیزیکی تغییر قابل ملاحظه ای نداشته باشند، بنابراین درک و شناخت ناتوانی های آنها برای خانواده و جامعه مشکل تر است.

نقش مهم پرسنل مراقب سلامت کمک به فرد، خانواده و جامعه برای شناخت ناتوانی های ناشی از صدمه مغزی، آموزش و چگونگی کمک به فرد صدمه دیده برای بهبود توانایی های در حد ممکن میباشد.

تاکید این عنوان بر این است که بیشتر کسانی که دچار ضربه مغزی هستند برای مدت طولانی و شاید برای بقیه زندگیشان به کمک دیگران نیاز دارند.

با این حال، با شناخت، کمک و آموزش، بسیاری از افرادی که دچار ضربه مغزی شده اند میتوانند به نقش ها و فعالیت های مفید باز گردند، که شامل مسئولیت های مربوط به خانه، مدرسه یا کار است.

این عنوان 4 قسمت دارد.

قسمت 1.

توضیح میدهد توضیح یا تشریح اتفاقاتی که در حین صدمه به نفر ایجاد می شود و همچنین اطلاعاتی درباره پیشگیری از صدمات مغزی.

قسمت 2.

دیدگاهی کلی درباره توالی های رایج پزشکی، جسمی، شناختی و رفتاری صدمه مغزی ارائه میدهد که شامل راهنمایی های کلی برای کمک به فرد است تا مهارت های عملکردی را دوباره یاد بگیرد.

به خاطر اینکه این عنوان برای پرسنل مراقب سلامتی مثل کارآموزان توان بخشی سطح متوسط جهت داده شده، این قسمت شامل اطلاعاتی درباره مراقبت های پزشکی که اغلب فوراً بعد از صدمه مغزی مورد نیاز است، میباشد.

قسمت 3.

پیشنهاداتی برای مراقبت و امنیت فرد در خانه و در جامعه ارائه می دهد.

که شامل اطلاعاتی است که میتواند در اختیار افراد جامعه قرار بگیرد تا افراد صدمه دیده را در پروسه توان بخشی بهتر درک و حمایت کنند.

همچنین پرسنل مراقب سلامت به طور مستقیم با افراد جامعه روبرو نمی شود تا در مورد تک تک شرایط بحثکند، اطلاعات می تواند در اختیار خانواده های مرتبط قرار گیرد تا آنها را با همسایگان خود یا اعضای یک جامعه بزرگتر سهیم کنند.

قسمت 4.

طولانی ترین قسمت این کتاب راهنما است که پیشنهادات مفصل و شرح و توضیح راهکارها و تکنیک هایی را ارائه می دهد که به افراد در باز آموزی مهارت های ویژه کمک کند.

این ها شامل مهارت هایی هستند که برای مراقبت از خود، مسائل ارتباطی، حرکت و شرکت در امور منزل، فعالیت های کار و مدرسه مورد نیازند.

هم زنان و هم مردان میتوانند دچار ضربه مغزی شوند بنابراین اطلاعات موجود در این کتاب راهنما در منبع مربوط به هر دو بخش به طور متناوب آورده شده است و نمونه ها نشان دهنده درگیری هر دو جنس هستند.

ممکن است بعضی از خوانندگان اطلاعاتی مضاعف و کلی درباره ناتوانی ها بخواهند، تا به اعضای خانواده یا دیگران در جامعه ارائه دهند.

این کتاب راهنما از یک منبع که شامل سیستمی از مواد WHO است ناشی میشود که مربوط به موضوعاتی است که به توان بخشی افرادی که دچار ضربه مغزی شده اند، مرتبط میشود.

1- معرفی توان بخشی برای افرادی با ضربه مغزی 1.1.

اطلاعات پایه در مورد مغز شناختن ضربه مغزی از اطلاعات پایه درباره مغز شروع میشود.

مغز مرکز کنترل در بدن است.

مغز همه فعالیت ها و عملکرد های بدن را کنترل و هدایت میکند.

مغز از 4 ناحیه اصلی تشکیل شده است.

ساقه مغز.

ساقه مغز، مغز را به طناب نخاعی وصل میکند.

ساقه مغز عملکرد ارگان های داخلی ما، شامل تنفس، فشار خون و ضربان قلب را هدایت میکند.

همچنین ساقه مغز توانایی ما برای بیدار شدن، به هوش بودن و هوشیاری را کنترل میکند.

مخچه.

مخچه عضلات ما را کنترل و هماهنگ میکند تا حرکت کنیم و تعادلمان را حفظ کنیم.

سیستم لیبیک.

سیستم لیبیک گروهی از ساختارهایی است که در عمق مغز قرار گرفته اند.

سیستم لیبیک قوی ترین احساسات و پایه ای ترین نیازهای انسانی ما مثل غذا، آب، مسائل جنسی و محافظت شخصی را کنترل میکند.

قشر مغز.

قشر مغز ناحیه ای از مغز است که توانایی ما برای جمع آوری اطلاعات از محیط و استفاده از آنها در فعالیت های روزانه را کنترل میکند.

قشر مغز از 4 ناحیه تشکیل شده است، که لوب های مغز نامیده میشوند.

لوب آهیانه.

آگاهی جسمی ما مثل حس لمس، درد و حرارت را کنترل میکند.

این لوب به ما کمک میکند تا محیط اطرافمان را بشناسیم.

لوب آهیانه به ما کمک میکند تا راه خود را از یک مکان به مکان دیگر پیدا کنیم و به ما اجازه میدهد تا مکان، شیئی یا شخص خاصی که در جستجوی آن هستیم، را تشخیص دهیم.

لوب پس سری اطلاعات بینایی را درک و تفسیر میکند.

چشمان ما دنیا را می بیند، اما لوب پس سری به ما اجازه میدهد تا آن چیزی را که می بینیم تفسیر کنیم.

لوب گیج گاهی بیشترین کنترل را روی توانایی ما در درک زبان و مسائل ارتباطی دارد.

همچنین لوب گیجگاهی حافظه را برای اطلاعاتی که از دنیای اطرافمان می گیریم آماده می کند.

لوب پیشانی احساسات و توانایی ما در برخورد مناسب با دیگران را کنترل میکند.

این لوب به ما اجازه میدهد تا افکار و کارهای خود را هدایت کنیم.

همچنین لوب پیشانی کنترل بیشتر توانایی ما برای هدایت حرکاتی را به عهده دارد که ما باید در انجام وظایف زندگی روزانه خود، اجرا کنیم.

قشر مغز هم به دو نیمه تقسیم میشود که نیم کره های مغزی نامیده میشوند.

نیمه چپ، سمت راست بدن و نیمه راست، سمت چپ بدن را کنترل میکند.

در بیشتر افراد، نیمه چپ کنترل زبان را به عهده دارد.

نیمه راست ما را قادر به توجه و درک اتفاقات اطرافمان میکند.

نیم کره ها به چهار لوب تقسیم می شوند، به این صورت که نصف هر لوب در هر نیم کره قرار دارد.

قسمت های چپ و راست هر لوب نواحی کنترل مخصوص به خود دارند.

مثلاً، در بیشتر افراد، توانایی صحبت کردن، خواندن و نوشتن در لوب پیشانی کنترل میشود.

(شکل 1و2) 2.1.

ضربه مغزی چیست؟

اتفاقات زیادی میتواند منجر به صدمه مغزی شود: ضربه به سر، افتادن، اصابت گلوله، سقوط با سرعت زیاد، یا انفجار، دو نوع اصلی ضربه مغزی وجود دارند: باز (نفوذ کننده) و بسته صدمه مغزی باز در صدمه مغزی باز، تخریب توسط چیز هایی که جمجمه را می شکنند و بافت مغزی را سوراخ میکند اتفاق می افتد که میتواند یک گلوله یا هر شیئی تیزی باشد.

همچنین بافت مغز می تواند با تکه های استخوان که در طی افتادن یا ضربه به جمجمه شکسته اند، سوراخ شود.

(شکل3) صدمه مغزی بسته در صدمه مغزی بسته، جمجمه به صورت باز نمی شکند و بافت مغزی سوراخ نمی شود، اما ممکن است مغز شدیداً آسیب ببیند.

جمجمه از نمای خارجی صاف است، سطح داخلی آن خیلی نا هموار است.

زمانی که حرکت سریع و قوی در سر اتفاق میافتد، مثلاً درطی سقوط با سرعت بالا، مغز درون جمجمه تاب میخورد یا حرکت میکند.

بافت شکننده مغز میتواند در حین تاب خوردن مغز کشیده شود یا بشکند.

بافت مغز ممکن است حین برخورد با سطح نا هموار استخوان جمجمه ضربه ببیند.

این امر باعث خون ریزی و ورم مغز میشود حتی زمانی که جمجمه نشکند.

در حین صدمه بافت مغز ممکن است به دلیل حرکات درون جمجمه آسیب ببیند یا از بین برود.

صدمه مغزی بسته نسبت به صدمه مغزی باز ممکن است مشکلات بیشتر و شدید تری را ایجاد کند، چون بیشتر بافت مغزی تخریب میشود.

بر خلاف ارگان های دیگر بدن، مغز بعد از صدمه دیدن به طور کامل بهبود نمی یابد.

به همین دلیل، بعضی از عوارض ضربه مغزی دائمی می شوند.

3.1.

پیشگیری از ضربه مغزی این مسئله مهمی است که به افراد در مورد راههایی که صدمه مغزی میتواند اتفاق بیافتد، آموزش دهیم تا اینکه بتوانیم از بروز برخی از صدمات جلوگیری کنیم.

افرادی که نسبت به خطرات آگاه باشند توجه بیشتری نسبت به سلامتی دارند.

اطلاعاتی در مورد پیشگیری از صدمه مغزی میتواند شامل برنامه های آموزشی سلامت مدارس باشد.

همچنین پوسترها میتوانند برای آگاه کردن مردم از علل شایع صدمه مغزی و اینکه چه کاری برای کمک به پیشگیری از صدمه میتوان انجام داد، استفاده شوند.

شایع ترین علل صدمه مغزی برای مردان و زنان امروزی شامل: سوانح سانحات وسایل نقلیه سانحات ماشین ها، کامیون ها، موتور سیکلت ها، دوچرخه و سه چرخه ها منجر به انواع زیادی از صدمات هم برای رانندگان و هم افراد پیاده میشود.

جراحات و شکستگی های استخوانی که در چنین تصادفی اتفاق میافتد معمولاً بهبود می یابند، اما صدمه به مغز میتواند دائمی شود.

هر شخص باید نسبت به اهمیت امنیت جاده ای آگاه باشد.

کمربند های ایمنی، کلاه های ایمنی و صندلی های اتومبیلی که میتوانند خطر صدمات جدی ناشی از سانحه را کاهش دهند.

زمانی که راننده از قوانین و مقررات مربوط به سرعت تبعیت کند خطر صدمه کمتر میشود و مسافران داخل وسیله نقلیه در امان هستند.

یکی از قوانین مهم برای تمامی رانندگان وسایل نقلیه این است: اگر از مشروبات الکلی استفاده کرده اید یا تحت تاثیر داروهای غیر مجاز هستید، هرگز هدایت وسیله نقلیه را به عهده نگیرید.

افتادن افتادن ها یکی از شایع ترین علل صدمه مغزی هستند، به خصوص زمانی که سر فرد به زمین یا جسم سخت دیگری برخورد میکند.

افتادن هایی که میتوانند باعث صدمه مغزی شوند شامل: افتادن از وسیله نقلیه در حال حرکت مثل افتادن از دوچرخه ها یا موتور ها، افتادن از پله، نردبان یا تیر های چراغ برق، افتادن از درخت، پشت بام یا دیگر جاهای بلند، و افتادن از اسب یا دیگر حیوانات.

افرادی که روی پاهایشان ثبات ندارند، مثل سالخوردگان، کودکان و کسانی که بیمار هستند یا مشروب نوشیده اند، در معرض خطر بیشتری برای افتادن هستند.

برای کاهش خطر افتادن در خانه، سطوح زمین و راه پله ها را شلوغ نکنید و آب یا مایعات دیگر که ممکن است لیز باشند را تمیز کنید.

همچنین مهم است که با قرار دادن محل بازی و خواب بچه ها در جایی امن، از آنها محافظت کنید.

صدمات ورزشی ضربات وارده به سر در بیشتر ورزش ها رایج هستند، به خصوص در بوکس، هاکی و فوتبال.

بعضی اوقات ممکن است یک صدمه خیلی خفیف ظاهر شود و فرد حتی بیهوش هم نشود.

او ممکن است احساس درد، یا سر گیجه، گیجی یا تاری دید کند، اما این وضع برای مدت کوتاهی طول میکشد.

ورزشکاری که بعد از ضربه به سر احساس سر گیجه، تاری دید یا کم حافظگی کند، باید بازی را حداقل برای یک روز کنار بگذارد.

بازیکنی که به طور ممتد به سرش ضربه وارد میشود با این خطر مواجه است که صدمات خیلی کوچکش نهایتاً منجر به آسیب جدی به مغزش میشوند.

تمام فعالیت های ورزشی باید به خوبی نظارت شوند به خصوص وقتی که شامل کودکان میشوند.

خشونت کارهای خشن مثل پرت کردن یا کتک زدن اغلب منجر به صدمه مغزی میشوند.

تکان دادن شدید بزرگسالان یا بچه ها برای تنبیه کردن یا نشان دادن عصبانیت میتواند به سادگی منجر به صدمه مغزی شود.

مین های زمینی یا دیگر انفجارها هم می تواند برای قربانی منجر به صدمه مغزی میشود.

صدمات ناشی از شلیک تفنگ ممکن است بچه ها تفنگی را که خانواده برای محافظت یا شکار خریداری کرده اند، پیدا کرده و با آن بازی کنند.

تفنگ و دیگر سلاح ها همیشه باید در کابین های قفل شده یا دیگر مکان های امن نگهداری شوند.

2- شناخت صدمه مغزی 1.2.

علائم اولیه صدمه مغزی مغز بسیاری از عملکردهای متفاوت بدن را کنترل میکند.

یک مغز صدمه دیده ممکن است توانایی کنترل بعضی یا تمام این عملکرد ها را از دست بدهد.

دانستن بعضی از علائم صدمه مغزی میتواند به تعیین اینکه فرد صدمه مغزی داشته است یا اینکه صدمه بدی به مغز وارد شده کمک میکند.

اطلاعات زیر توضیح میدهد که چه کمک هایی باید فوراً به فردی که صدمه مغزی داشته، داده شود.

1.1.2.

فقدان اولیه هوشیاری کسی که دچار صدمه مغزی شدید شده ممکن است اصلاً نتواند حرکت کند و به نظر میرسد که خواب است.

فردی با مغز طبیعی را میتوان با تکان دادن، نیشگون گرفتن، گفتن نام وی و با ایجاد صدای بلند از خواب بیدار کرد.

در یک مرتبه بیدار شدن، کسی که مغز طبیعی دارد در بیدار ماندن کمی مشکل دارد.

فردی که صدمه مغزی شدید دیده ممکن است برای چند ثانیه بیدار شود اما به سرعت به حالت خواب برمیگردد.

یا انگار در خواب عمیق است و علی رغم تلاش بسیار، بیدار نخواهد شد.

فردی که نمیتواند بیدار شود، بیهوش شده و یا در حالت کما است.

حالت کما به این معنی است که صدمه مغزی بسیار شدید است.

2.1.2.

مشکلات تنفسی بعد از صدمه مغزی شدید، فرد معمولاً بیهوش است و خودش نمی تواند نفس بکشد.

اگر فرد برای مدت کوتاهی قادر به تنفس نباشد، مغز صدمه مضاعفی از کمبود اکسیژن می بیند.

کمبود اکسیژن به مدت طولانی یکی از علل اصلی مرگ بعد از صدمه مغزی است.

یکی از علل شایعی که فرد بیهوش تنفس ندارد این است که زبانش به عقب گلو رفته و جلوی آن را گرفته و راه ورودی نای را بسته است.

برای اینکه راه هوا بیشتر از این بسته نباشد و برای حرکت دادن زبان، دو انگشت را زر هر طرف چانه فرد می گذاریم و به آرامی چانه را بالا می کشیم.

این کار زبان را به سمت بالا جابجا میکند و از پشت گلو دور میکند.

استفراغ و آب دهان هم میتواند راه هوا را ببندد.

دهان فرد را چک کنید و در صورت وجود استفراغ یا بزاقی که راه هوا را بسته، آن را خارج کنید.

در صورت وجود خون ریزی در دهان یا هر جای دیگری مراقب خودتان باشید.

چون باید خود را از خطر ابتلا به HIV از طریق پاشیدن خون فرد به چشم ها، بینی یا دهانتان، دور کنید.

اگر خونریزی درون یا اطراف دهان فردی که نفس وجود نداشته باشد تنفس کمکی با خطر کمتری نسبت به عفونت HIV انجام میشود.

1- از افراد دیگری که در آن حوالی هستند بخواهید که بیایند و از شخصی که آموزش خدمات پزشکی دیده کمک بخواهید.

2- مطمئن شوید که دهان فرد عاری از غذا یا استفراغ است.

3- خودتان کنار سر وی قرار بگیرید طوری که به سمت پایین و به قفسه سینه او نگاه می کنید.

4- به آرامی سر و گردن او را در خط مستقیم با پشت او وضعیت دهید.

5- یک دست را روی پیشانی و با دست دیگرتان بینی او را بگیرید.

6- کاملاً با دهانتان، دهان وی را بپوشانید و یک نفس عمیق و کامل به او بدهید.

7- اجازه دهید تا هوا به طور طبیعی بیرون بیاید.

8- با نگاه کردن، شنیدن و حس کردن علائم ناشی از تنفس خود فرد را متوجه شوید.

تنفس کمکی ممکن است به فرد بیهوش کمک کند تا دوباره شروع به تنفس کند.

با این حال، از بیشتر کسانی که دچار صدمه مغزی شدید شده اند فقط افرادی زنده می مانند که فوراً از خدمات کمک رسانی اورژانس مثل باقی نگاه داشتن جریان خون و یا پمپ کردن اکسیژن به داخل ریه ها بهره مند شوند.

آموزش خدمات کمک رسانی اورژانس اغلب در بیمارستان ها، کلینیک ها و سازمان هایی مثل صلیب سرخ آمریکا قابل دسترسی است.

** هشدار: فردی که بیهوش است میتواند دچار آسیب به طناب نخاعی هم شده باشد.

طناب نخاعی ستونی از فیبرهای عصبی در مرکز ستون فقرات (استخوان پشت) است که از قسمت انتهایی مغز شروع میشود و تا قسمت پایین تر پشت پایان می یابد.

مغز پیام هایی را از طریق اعصابی که در طناب های نخاعی هستند به عضلات می فرستد.

اگر طناب نخاعی آسیب جدیدی ببیند، فرد به طور ناقص یا کامل فلج میشود.

راهنمایی های پزشکی برای بی حرکت کردن فرد صدمه دیده قبل از رسیدن پزشک آموزش دیده، پرستار یا دستیار پزشک در صحنه تصادف پیشنهاد میشود و همچنین وضعیت های صحیح سر و گردن فرد برای کاهش خطر صدمه به طناب نخاعی با این حال، اگر فردی استفراغ کند یا از دهانش خونریزی داشته باشد، باید فوراً وضعیتش را تغییر دهیم تا اینکه استفراغ یا خون به بیرون جریان پیدا کند و باعث خفه شدن وی نشود.

این وضعیت، وضعیت بهبودی نامیده میشود.

1- به آرامی فرد را به یک سمت حرکت می دهیم، طوری که سرش به سمت ماست و آن را به سمت جلو حرکت میدهیم تا راه هوا باز بماند.

2- دست بالایی را در زاویه راست خم میکنیم تا تنه فوقانی را حمایت کند.

3- پای بالایی را در زاویه راست خم میکنیم تا تنه تحتانی را حمایت کند.

اگر نمی توانید منتظر آمبولانس بمانید، پیشنهادات زیر میتواند کمک کند تا خطر صدمه بیشتر به طناب نخاعی را در حین منتقل کردن بیمار به یک مرکز پزشکی، کمتر کنید.

1- در حالتی که فرد به پشتش صاف خوابیده، یک تخته چوبی یا یک ورقه فلزی سخت یا پلاستیک سفت زیر بدن او قرار دهید.

سر و گردن او را در امتداد ستون فقرات (استخوان پشت) نگه دارید و تا جایی که امکان دارد سر و گردن را حرکت ندهید.

2- یک حوله لوله شده، ملحفه یا کیسه شنی در طول هر طرف سر، گردن و ته قرار دهید.

یک لوله حوله یا ملحفه اضافه زیر چانه او قرار دهید تا از حرکت کردن چانه به سمت پایین جلوگیری شود.

3- فرد و لوله های ملحفه یا کیسه های شنی را برای انتقال به تخته جابجایی توسط کمربند ها یا طناب های محکم کنید، تا بدنش در حین جابجایی تا جایی که امکان دارد بی حرکت باشد.

3.1.2.

تعیین سطح هوشیاری خیلی از بیمارستان ها و مراکز مراقبت پزشکی در دنیا از مقیاس کمای گلاسگو به عنوان یک راه اندازه گیری سطح آگاهی یا کمای فرد آسیب دیده استفاده میکنند.

سوال های زیر می تواند برای کمک به شناسایی سطح هوشیاری یا بیهوشی فردی که صدمه دیده پرسیده شود: سوال هایی در مورد باز کردن چشم .

آیا چشمانش باز میشوند؟

اگر باز میشوند، آیا حرکت میکنند؟

.

آیا به نظر میرسد به چیزهای اطرافش نگاه میکند؟

آیا با چشمانش حرکات را دنبال میکند؟

آیا اگر شما اسمش را صدا بزنید یا صدای بلند ایجاد کنید چشمانش را باز میکند؟

سوال هایی در مورد حرکت .

آیا اجزا بدنش را حرکت میدهد؟

اگر نه، آیا فقط زمانی که او را نیشگون میگیرد حرکت میدهد؟

آیا فرد سعی میکند تنها همان قسمت از بدنش را که شما در حال نیشگون گرفتن آن هستید را به عقب بکشد یا همه اعضا بدنش را با هم و بدون توجه به قسمتی که شما در حال نیشگون گرفتن آن هستید حرکت میدهد.

آیا در صورت اینکه شما از فرد بخواهید یک دست یا یک پایش را حرکت دهد او این کار را به صورت صحیح انجام میدهد یا نه؟

برای مثال، آیا او میتواند دست راستش را هنگامیکه شما به او می گوئید دست راستت را بالا ببر را به سمت بالا حرکت دهد یا نه؟

آیا او میتواند دست شما را هنگامیکه شما به او می گویید «دست مرا فشار بده» در دستش فشار دهد یا نه؟

2.1.4.

کاهش تدریجی هوشیاری فردی که دچار صدمه مغزی شده است ممکن است فوراً هوشیاری اش را از دست ندهد.

او ممکن است پس از ضربه به دریک دوره زمانی کوتاه بیدار بماند و سپس بنظر برسد که تدریجاً به خواب می رود.

به همین دلیل این فرد باید مرتباً در طول روز اول ودوم پس از ضربه چک شود تا مطمئن شوید که او میتواند از خواب بیدار شود.

افرادی که دچار صدمه مغزی شدید میشوند و نمی توانند از خواب بیدار شوند باید کمک های پزشکی فوری دریافت کنند.

کاهش تدریجی هوشیاری ممکن است به معنی خطر وجود خونریزی داخل جمجمه ای باشد.

2.1.5.

صدمه Concussion Concussion یک صدمه مغزی است که ممکن است سبب تنها کاهش مختصری هوشیاری شود یا اصلاً کاهش هوشیاری را به وجود نیاورد بنابراین، فردی که دچار صدمه Concussion شده است فوراً پس از ضربه در حالتی گیجی یا مقدار مختصری کاهش حافظه را نشان خواهد داد.

بیشتر افرادی که تجربه Concussion را دارند سلامت خود را به طور کامل به دست خواهند آورد و مشکلات فیزیکی و ذهنی طولانی مدت نخواهند داشت.

اما بعضی از Concussion ها خطرناک اند.

برای تعیین میزان خطر Concussion فرد صدمه دیده باید به سوالات زیر پاسخ بدهد: .

آیا او نامش را میداند؟

آیا و میداند که در حال حاضر کجاست؟

آیا او میتواند به طور صحیح سال و ماه و روزی از هفته را که در آن قرار دارد را بیان کند؟

آیا او میتواند چیزهائی را که برایش اتفاق افتاده است را به خاطر بیاورد؟

از او بخواهید تا سه چیز را که در اطرافش موجود است را به خاطر بیاورد؟

آیا او میتواند آنها را فوراً تکرار کند؟

آیا او می تواند پس از 5 دقیقه که گذشت آنها را تکرار کند؟

انجام مراقبت های پزشکی فوری برای فردی که نمی تواند به طور صحیح به سوالات پاسخ بدهد اهمیت به خصوصی دارد و این نشاندهنده این است که صدمه او خطرناک شده است.

بعد از Concussion حتی اگر فرد به خوبی فکر کند و به طور صحیح به سوالات پاسخ بدهد، باز هم ممکن است مشکلات زیر را در طول روز ها، هفته ها و یا ماه ها داشته باشد؟

احساس خستگی دائمی.

داشتن مشکلات خواب در شب.

احساس سر گیجه و کاهش تعادل.

شکایت از سر درد یا تهوع.

داشتن مشکلاتی در حواس بینائی، شنوائی، لامسه و بویائی .

شکایت از اینکه نور به چشمانش صدمه می زند.

ناتوانی در واضح صحبت کردن.

ناتوانی در فهم چیزی که دیگران به او می گویند.

به راحتی آشفته و عصبانی شد.

داشتن مشکل تمرکز.

-نگرانی های ویژه برای شخصی که Concussion داشته است.

باید از فردی که Concussion داشته است Concussion دیگری بلافاصله پس از اولی محافظت شود.

Concussion سبب تورم مغزی میشود و مغز برای کاهش این تورم به 2 تا چند روز نیاز دارد.

در طول این مدت باید فرد از همه کارهای سخت و یا فعالیت های ورزش که سبب افتادن یا به حرکت درآوردن سر میشود جلوگیری کند.

See 1.3 صدمات ورزشی: برای اطلاعات بیشتر راجع به جلوگیری از صدمات ورزشی 2.2.

مشکلات پزشکی پس از صدمه مغزی صدمه مغزی میتواند سبب مشکلات پزشکی در سایر اعضای بدن شود.

این مشکلات میتوانند شخص صدمه دیده را خیلی بیمار و یا ناراحت کند.

همه مشکلات زیر به درمان توسط پزشک یا پرستار نیاز دارند.

2.2.1.

غش ، تشنج نیز نامیده میشود غش یا تشنج یک رویداد غیر عادی حرکتی است که نمی تواند آن را کنترل کند.

غش زمانی که انتقال پیامها از مغز به عضلات به وسیله بافت صدمه دیده مختل میشود یا پیام هائی که از بافت صدمه دیده می آیند عملکرد مغز عادی را بر هم می زنند اتفاق می افتد.

اکثراً در چند هفته اول صدمه اتفاق میافتد.

در صدمات مغزی باز (مثل زمانیکه گلوله به جمجمه داخل مغز میرود) احتمال بیشتر از صدمات مغزی بسته است.

انواع مختلفی از غش وجود دارد.

یک نوع آن همه بدن را تحت تاثیر قرار میدهد و 5 دقیقه طول میکشد غشی که بیشتر طول بکشد خطرناک تر است و به مراقبت های پزشکی فوری نیاز دارد فرد ممکن است فریاد بکشد و بیهوش شود و بیافتد و عضلات دست و پایش سفت شوند و بعد از آن حرکات ناگهانی داشته باشد و برای چند ثانیه تنفس متوقف شود و یا کنترل روده و مثانه اش را از دست بدهد.

بعد از او نیز ممکن است گیج عمل کند و یا بریده بریده صحبت کند و از سر درد شکایت کند و یا استفراغ کند.

نوع معمولی دیگری از غش دارای حرکات ناگهانی نمی باشد در عوض در آن توقف ناگهانی در حرکت و صحبت کردن و خیره شدن داریم.

در طول این حادثه چشم های فرد باز است اما از اتفاقاتی که در اطرافش می افتد آگاه نمیباشد این نوع غش معمولاً چند ثانیه اتفاق می افتد.

پزشک ها نمی توانند این موضوع را پیش بینی کنند که آیا فرد پس از صدمه مغزی غش خواهد داشت یا نه.

بعضی از افراد تنها یک غش یا غش های کمی در طول اولین هفته پس از صدمه دارند و پس از این مدت دیگر غش ندارند.

اما در بعضی دیگر از افراد صدمه مغزی شده اکثر اوقات غش داریم و غش های آنها در طول زمان استراحتشان اتفاق میافتد.

افراد دیگری هم هستند که بلافاصله پس از صدمه غش ندارند اما در عوض غش های آنها سال های خیلی بعد شروع میشود.

- کمک های اولیه در غش محافظت فرد از صدمه، به او کمک کنید تا روی زمین قرار بگیرد.

چیز های نرم زیر سرش قرار دهید و سعی کنید تا او را آرام نگه دارید چیزی در دهانش نگذارید و اگر ممکن بود او را به یک طرف بچرخانید تا به این وسیله بهبود تنفس و بیرون آمدن مواد مستفرغه از دهانش کمک کنید.

در صورتیکه حرکات ناگهانی دستها و پاهای فرد بیشتر از 5 دقیقه طول بکشد باید طلب کمک کنید.

(تصویر 4) - داروها می توانند در کنترل غش کمک کنند.

(تصویر 4) داروهای زیادی برای کنترل غش وجود دارد.

پزشک شخص باید تصمیم بگرید که آیا فرد به این دارو ها نیاز خواهد داشت یا نه چون این داروها میتوانند سبب مشکلات دیگری مثل خواب آلودگی و یا درگیری های پوستی و گیجی شوند.

همچنین تعیین دوز دارو و انتخاب بهترین دارو برای کنترل غش به عهده پزشک خواهد بود.

غش حتی در صورت استفاده مداوم فرد از دارو ها برای جلوگیری از آنها ممکن است اتفاق بیافتند.

بعضی از مواردی که شانس وقوع غش را در فرد افزایش میدهد عبارتند از: