دانلود مقاله رضایت بیماران از خدمات پرستاری

وضع مطلوب
همانطور که اشاره شد رضایت بیماران از خدمات پرستاری به عنوان یک معیار کیفیت مراقبت اهمیت اساسی فراوانی دارد چرا که اطلاعات زیادی را در مورد میزان موقعیت پرستاران در نیل به ارزشها و انتظارات مورد توجه بیماران در اختیار ما می گذارد و در مدیریت و برنامه ریزی و ارزشیابی برنامه های مراقبت پرستاری ارزش عمده أی دارد.

اطلاعات بدست آمده از بیماران از نحوه مراقبت آنان و رضایت آنها از خدمات پرستاری می تواند شواهد مدارک مثبتی را برای نیاز به تغییر در سازماندهی و شیوه ارائه خدمات بهداشتی فراهم آورد.

رضایت بیماران از خدمات پرستاری را می توان از دو جنبه بررسی کرد :
1 بعنوان یک متغیر مستقل یعنی متغیری که تغییرات آن منجر به تغییر در متغیرهای دیگر می شود.

مثلاً تعیور بیمار در مصرف داروهای تجویز شده و رعایت دستورات پزشکی و ادله تماس بیمار با پزشک معالج خود و سایر مواردی که با افزایش رضایتمندی بیمار شاهد افزایش آنها خواهیم بود مثل استفاده مردم از طب پیشگیری و افزایش سطح سلامت جامعه.

2 بعنوان یک متغیر وابسته یعنی متغیری که تغیر آن ناشی از تغیر در متغیرهای دیگر باشد که این همان مفهوم مددجو بودن را شامل می شود و امروزه قریب به اتفاق اکثر تحقیقاتی که در این زمینه انجام می شود در این رابطه است.

آنچه مسلم است این است که هدف از مراقبت ها و خدمات پرستاری این است که این امکان بوجود آید تا بیمار به مدت طولانی تری زندگی کند و مطمئن و راضی باشد.

اگر فرد نتواند به طور کاملاً رضایت بخش نقش خود را ایفا نماید و از عهده وظایف خود برآید احساس می کند به عنوان یکی از اعضای جامعه موقعیت ضعیفی دارد و این امر می تواند باعث نارضایتی شود چون این امکان را ندارد که به نوعی زندگی کند که برایش مطلوب باشد.

وسعت رضایت بیماران ارتباط بسیار نزدیکی با درمان ، مراجعه به پزشک جدید و دیدگاه مربوط به بهداشت دارد و به عنوان معیار اصلی برایند در بسیاری از مطالعات مورد تاکید قرار گرفته است.

رضایت بیمار را می توان هم بعنوان یک متغیر وابسته کیفیت مراقبت و هم بعنوان پیشگیری کننده توان رفتارهای بهداشتی مربوطه در نظر گرفت.

ممکن است بیمار هنگام مراجعه به یک مرکز ، یک سری انتظارات و ارزشیابی های قبلی نداشته باشد که در رضایت او تاثیر داشته باشد.

در حقیقت هنگامی که بیمار برای دریافت خدمات بهداشتی به سازمان مربوطه مراجعه می کند یک سری از انتظارات و ارزشیابی ها را در ذهن خود دارد که در طی دریافت خدمات از آن مرکز از کلیه افراد و رفتارهای آنان ارزشیابی بعمل می آورد و سرانجام رضایت را عدم رضایت خود را اعلام می دارد.

در سال 1983 سازمان خدمات بهداشتی ملی (NHS) تصویب نمود که کلیه مراکز ارائه خدمات بهداشتی در آمریکا باید در کنترل و تنظیم برنامه خود از نظرات بیماران استفاده نمایند چراکه استفاده از رضایتمندی بیماران و توجه به دلایل عدم رضایت آنها تاثیر مفیدی در رشد کیفی خدمات سازمانها خواهد داشت.

طی مطالعاتی که از بررسی 45 مقاله در آمریکا انجام شده است مشخص شده است که رضایت بیماران شاخص مفید و سودمندی در برآمد در کیفیت خدمات ارائه شده به بیماران است.

در آمریکا و انگلستان برخی از سازمان های بهداشتی از مراقبت یا معالجه بیماران خود توسط پزشکان یا پرستارانی که سطح رضایتمندی مردم از آنها پایین است جلوگیری بعمل می آورند و بر اساس سطح رضایت در جریان به پزشکان یا پرستاران پاداش تعلق می گیرد.

در حال حاضر در این کشورها از رضایتمندی بیماران در ارزشیابی برنامه های آموزشی تدوین شده برای پرستاران و بیماران و تغییر در نحوه ی ارائه خدمات پزشکی و یا پرستاری یک مرکز بعنوان یک اصل استفاده می شود.

در این کشورها یک حرکت ملی در جهت توجه به خواست مددجویان در مورد مراقبت های بهداشتی دیده می شود .

بعلاوه مفهوم مشارکت استفاده کنندگان از خدمات بهداشتی روانی در خدمات بهداشت روانی نیز مورد تاکید و حمایت قرار گرفته است و میزان رضایت مردم از خدمات بهداشت روانی جنبه جدیدتری به خود گرفته است و نیز تایید شده است که اگر ارائه دهندگان خدمات یاد بگیرند که به مددجویان خود چگونه گوش فرا دهند آنها نسبت به تجارب دیدگاهها و چشم اندازهای بسیار عالی و با ارزشی را فرا روی ارائه دهندگان قرار می دهند.

به هرحال مسلم است که رضایت مددجویان از خدمات پرستاری نقش مهمی در ارتقاء سلامت و بهداشت جمعه دارد.

بیمار راضی همکاری بیشتری در امر خود مراقبتی و درمان دارد.

برنامه آموزشی را به طور جدی تر و منظر تر دنبال می کند.

نقش و استرس کمتری در برخورد با پرستاران دارد و در کل امر سلامتی وی سریع تر پیش می رود.

در حقیقت رضایت یک پدیده است که نقش بسزایی در حفظ و ارتقاء سلامت و پیشگیری از بیماریها دارد.

هر قدر میزان رضایت بیماران از خدمات پرستاری افزایش یابد به همان نسبت بهبود جسمی و روانی بیماران سریعت تر و مثبت تر صورت خواهد پذیرفت.

رضایت از خدمات پرستاری را می توان در 2 بعد جسمی و روانی مطرح نمود.

عدم رضایت از خدمات پرستاری منجر به ناخرسندی و نارضایتی بیماران و عدم تعامل جسمی و روانی آنها می گردد.

نارضایتی از خدمات پرستاری در اثر عدم پاسخ یا پاسخ ناکامی به نیازهای بیماران از طرف پرستاران صورت می گیرد و باعث بروز ناامیدی و یاس ، خشم و اضطراب مداوم ، اعمال رفتارهای غیرعادی ، عدم همکاری در امر مراقبت از خود و درمان ، عدم پیگیری برنامه های ترخیص یا مراقبتی خواهد شد.

بیمار ناراضی نگرش منفی خود از خدمات پرستاری را به دوستان ، آشنایان و اقوام و خانواده خود به طور کامل انعکاس خواهد داد و باعث بدبینی جامعه نسبت به مراقبتهای ارائه شده توسط پرستاران خواهد گردید.

عوامل زیر بر رضایت بیماران تاثیر مثبت دارد : البته باید دوباره متذکر شد که رضایت یک صفت چند بعدی است و تحت تاثیر عوامل زمینه أی اقتصادی ، اجتماعی ، سیاسی و شخصیتی قرار می گیرد.

حتی در بعضی مطالعات سطح رضایت بر حسب سن و جنس تفاوت می کند.

رضایت بالا با سن بالای 65 سال و نیز با جنس مردان در مقایسه با زنان ارتباط معنی داری داشته است.

علاوه بر آن میزان رضایت بیماران با سطح انتظارات آنان رابطه معکوسی دارد.

هرچه سطح توقع بالاتر رود از میزان رضایت کاسته می شود.

به علاوه انتظارات بیماران به عواملی گوناگون از جمله میزان آگاهی و سطح تحصیلات آنان نیز بستگی دارد.

بیمارانی که برای اولین بار به یک بیمارستان مراجعه می کنند ممکن است مدتی طول بکشد تا انتظارات و توقعاتی پیدا بکنند زیرا بسیاری از انتظارات در اثر تجارب قلبی شکل می گیرد.

انتظارات یک بیمار تاثیر مستقلی بر میزان رضایتمندی وی دارد.

به عبارت دیگر عادت قبلی به نحوه فعالیت یک پزشک اثر مستقلی بر میزان رضایت بیمار دارد حتی اگر پزشک اخیر فعالیت بهتری در مقایسه با پزشک قبلی داشته باشد.

ضعف زمینه اجتماعی بیماران ، نیازهای وسیع بهداشتی ، مشکلات ارتباطی ، افسردگی بیماران ، ضعف خدمات مطابق ، شعف قلابی ، تنهایی ، اضطراب ، نقص و کمبود تعداد اطاقها از عواملی هستند که با نارضایتی و نا امنی بیماران در ارتباط است.

عقیده بر این است که در مراقبت ها نارضایتی و ناامنی با یکدیگر در ارتباطند فردی که احساس امنیت می کند محیط خود را مخاطره آمیز تلقی می کند.

تصور از وضع آینده او را به طور جدی نگران نمی کند و قادر خواهد بود روابط آشنایی خوب با دیگران برقرار کند.

بیماران ناامن و ناراضی اغلب همکاری خوبی ندارند و حتی احتمالاً غالب تهاجمی خواهند داشت .

نارضایتی یک شکل بیرونی است شکل واقعی در روش احساس ترس و ناامنی است .

بیماران ناامنی که اغلب مربیان اضطراباتشان مشکل دارند ممکن است در مورد کل وضعیت زندگیشان و اینکه چه کسی از آنها مراقبت خواهد کرد نگرانی داشته باشند .

یک عامل مهم در امنیت روانی و کاهش سطح نارضایتی بیماران ارتباط خوب انسانی است که بیمار را تشویق می کند به فعالیت های مستقل مراقبت از خود بپردازد.

نارضایتی به طور مثبت با مشکلات روابط انسانی در ارتباط است و بنابراین بیشتر به عوامل خارجی مربوط می شود.

آگاه ناامنی بیشتر به مشکلات روانی اجتماعی مانند ترس ، تنهایی و اضطراب و عوامل داخلی مربوط می شود.

باید توجه داشت که در مورد رضایت یا نارضایتی گاهی یک بعد از خدمات پرستاری مثبت یا منفی تحت تاثیر ابعاد مثبت یا منفی دیگری قرار میگیرند ، رضایت را به تنهایی نباید به عنوان یک معیار کافی دانست زیرا ممکن است یک بعد منفی یا مثبت در سایه دیگر ابعاد مثبت یا منفی مراقبت قرار گیرد .

مثلاً فردی که به او پتو داده شده است ممکن است کاملاً راضی باشد.

در بررسی علل نارضایتی در بیمارستانهای انگلستان در سال 2002 مهم ترین علل نارضایتی بیماران شلوغی بیش از حد بیمارستانها مطرح شده بود که علت آن فقدان رختخواب برای بیماران پذیرشی ، فقدان دسترسی و مراقبت های اولیه و پرستاران ، کمبود پرسنل پرستاری ، افزایش پیچیدگی معاینات بالینی بیماران و فقدان تست های تشخیصی پیشرفته و تسهیلات ارزیابی شد.

اثرات شلوغی بیمارستانها ، ارائه مراقبت های ناکافی به بیماران ، تاخیر طولانی در درمان ، درد و مشکلات بیماران ، نارضایتی طولانی و فراوان بیماران و تاثیر منفی بر آموزش و تحقیق می باشد.

مطالعات انجام شده نشان می دهد که افزایش تعداد پرسنل پرستاری باعث افزایش رضایت بیماران می شود هرچقدر میزان و تعداد پرسنل پرستاری بیشتر باشد میزان بروز عفونت های ادراری ، ایست قلبی ، خونریزی معده ، روده أی ، مرگ ناگهانی کاهش خواهد یافت.

مطالعات نشان می دهند که پرسنل پرستاری تاثیر بزرگی بر پیامدهای بیماران دارند ، تحقیقات متوجه ارتباط بین تعداد پرسنل پرستاری و 6 شرط از شرایط پذیرش شامل بروز عفونت های ادراری ، شوک ، پنوموفی ، ایست قلبی ، خونریزی معدی ـ روده أی ، طول اقامت در بیمارستان ، شده اند.

شکل کمبود پرسنل پرستاری در بسیاری از بیمارستانها جدی است و یکی از مهمترین علل نارضایتی بیماران می باشد.

نتایج کمبود پرسنل پرستاری برای بیماران می تواند بسیار جدی و وخیم باشد عوارض یادشده ریسک بالای از مرگ بدنبال آنها دارد و نه هدف باید کاهش شیوع این عوارض تا حد صفر یا تاجایی که ممکن است باشد.

مطالعات نشان دادند که پرستاران یک عنصر بسیار مهم در بهبودی سلامت و رضایت بیماران می باشند و بر روی حس خوب بودن بیماران تاثیر بسزایی دارد.

سیاستگذاران باید مطمئن شوند که بیمارستانها و پرستاران منابعی دارند که به پرسنل پرستاری اجازه کاهش عوارض و افزایش پیامدهای سلامتی بیماران را می دهند.

پرستاران کلید مراقبت های با کیفیت بالا در بیمارستانها و در شرایط هستند و پرستاران می بایست از حداکثر 5-4 بیمار مراقبت کنند.

در حالیکه امروز از پرسنل پرستاری « هر پرستار مراقبت از 8-7 و حتی 12 بیمار که انتظار می رود و قتی پرستاران بیماران زیادی دارند آنها زمان کمی برای سپری کردن با بیماران دارند.

و وظایف پرستاری خود را به سرعت و با عجله انجام می دهند.

آنها خسته می شوند و توانایی ایشان برای مانیتورینگ و ارزیابی شرایط بیمارستان کمتر می شود.

وقتی پرستاران بیماران بیشتری دارند.

کیفیت مراقبت ها کاهش می یابد و به همان نسبت نارضایتی بیماران از پرسنل پرستاری افزایش می یابد.

متخصصین در یک مطالعه از 168 بیمارستان پنسیلوانیا از سال 98 تا 99 و بررسی 10 هزار پرستار و بیشتر از 22 هزار بیمار و جراحی عمومی مثل آپاندیس ، ارتوپدی و جراحی عروق متوجه شدند که برای هر بیمار افی بیشتر از 4 بیمار در یک شیفت کاری یک پرستار و کارشناس خطر مرگ حدود 7% برای بیماران جراحی افزایش می یابد.

بیماران ، بیمارستانهایی با کمترین تعداد پرسنل 8 بیمار به ازای هر یک پرستار حدود 31% بیشتر خطر مرگ در مقایسه با بیمارانی که تحت پرستاری زیر پرستارانی قرار گرفته اند که 4 بیمار به ازای هر ترس دارند.

در یک مقیاس بین المللی اشباف و تفاوت کارمندان از این اهمیت می تواند منجر به 10000 رنگ غیر عادی غیر ضروری بشود.

یافته های دیگری که توسط تحقیقات انستیتو ملی تحقیقات پرستاری آمریکا انجام شده است نشان می دهد که در رابطه با کمبود پرستار به ازای هر بیمار اضافی در ازای هر پرستار یک ریسک خطری حدود 23% خستگی فراوان جسمانی و روحی بدنبال کار ، 5% افزایش نارضایتی کاری و 43% ریسک حرکت وجود دارد.

این یافته ها بطور مستقیم به افزایش هر نیازی بیمارستانی دلالت می کند.

هزینه جایگزینی یک پرستار متخصص میتواند حدود 64 هزار دلار باشد .

در نتیجه سطح رضایت پرستاران نمی تواند در هزینه أی مالی بیمارستان و نیز کمک به جذب پرسنل موثر باشد.

طبق تحقیقات انجام شده ارتباط مستقیم بین تعداد پرسنل پرستاری و حسن رضایت و خوب بودن بیماران وجود دارد و در حقیقت زندگی بیماران به آن بستگی دارد.

چراکه مراقبتهای پرستاری موثر عامل رفع نارضایتی بیماران می باشد و مراقبت های موثر پرستاری از بیمار به تماس نزدیک با بیمار مشاهده مستقیم و مداوم بیمار ، تعامل موثر و عملکرد سریعتر به موقع و موثر با بخصوص زمانیکه شکلی برای بیمار بوقوع می پیوندد ارتباط دارد.

سیاستگذاران مدیران و مراقبین حرفه أی بهداشتی از همه اصناف بایستی با یکدیگر تعامل یابند و مطمئن شوند کیفیت مراقبت ها بالاست و پرسنل کافی پرستاری وجود دارد تا از مرگ های غیر ضروری و نارضایتی مردم از پرسنل پرستاری پیشگیری شود.

علاوه بر آن تحقیقات انجام شده از 621 بیمار در 40 واحد در 20 بیمارستان آمریکا در فوریه 2004 نشان داد که بیمارانی که رضایت بالاتری از خدمات پرستاری ابراز می کردند.

بیمارانی بودند که پرستاران مسئول آنها از مراقبت از آنها در شرایط کاری با پرسنل کافی پرستاری ، حمایت مادی و معنوی خوب از پرستاران و ارتباط خوب بین پرستاران با پزشکان وجود داشت.

در ژانویه 2003 متخصصین پرستاری تایید کردند که شرایط بیماران پزشکی ، فیزیولوژی ، جسمانی ، روانی و… با کمبود پرسنل پرستاری بدتر می شود به ازای هر بیمار اضافی که برای هر پرستار کارشناس در نظر گرفته می شود 7% میزان مرگ بیمار افزایش می یابد.

تحقیقات تایید کرده اند که برای داشتن بیمارانی با رضایت بالا از خدمات پرستاری و داشتن بیمارانی شاد و سرزنده و سرحال بایستی در وهله اول رضایت خدمات پرستاری را جلب کرد و مشکلات جسمانی ، مادی و روانی آنها را مرتفع ساخت.

چراکه پرستاران شاد = بیماران شاد.

پرستاران راضی = بیماران راضی.

بنابراین یکی از مهم ترین عوامل جهت افزایش رضایت بیماران در خدمات پرستاری افزایش رضایت شغلی پرستاران می باشد و فراهم ساختن موقعیت و تسهیلاتی جهت افزایش رفاه کاری آنان می باشد چراکه در جوامع یا بیمارستانهایی که به این مهم اهمیت داده می شود ، شاهد کاهش یا حذف نارضایتی مددجویان از خدمات پرستاری هستیم.

یکی از متخصصین چراغچی می نویسد : مردم در مورد شایستگی های فنی پزشکان کمتر نگرانی دارند.

آنچه آنها را نگران می کند این است که پزشکان بیماران خود را به عنوان یک انسان درک نکنند و یا آنها را درست راهنمایی نکنند در حقیقت بیماران می خواهند از پزشکی مراقبت های پزشکی را دریافت نمایند که به سخنان آنها گوش فرا دهند ، به مشکلات خاص آنها توجه داشته باشد ، آنها را خوب بشناسند و اجازه دهند صحبت های خود را تمام نمایند.

بیماران به این پزشکان نیازمندند.

پزشکی که مراقبت های پزشکی را مانند یک فرمول یا دستورالعمل توصیه نماید.

بسیاری از مردم می گویند که پزشکان اسیر آموخته های سنتی خود هستند و نمی خواهند به بیمار گوش دهند یا برای او شرایطی فراهم آوردند که به راحتی نظرات و خواسته های خود را مطرح نمایند.

این امر در مورد پرستاران از اهمیت بیشتری برخوردار است چرا که پرستاران در تعامل و تماس نزدیک با بیماران و خانواده های آنها هستند و مدت زمان بیشتری را صرف برقراری ارتباط با بیمار می نمایند.

میزان رضایت بیمار بستگی به نحوه و مهارتهای ارتباطی ارائه دهندگان مراقبت دارد .

هرچه توجه به حقوق انسانی در روابط بین فردی کمتر باشد به همان اندازه بر میزان نارضایتی افزوده می گردد.

آگاهی دادن به بیمار درباره فرایند درمان و مراقبت از خود می تواند نقش مهمی در القای حس خوب بودن و احترام به بیمار ایفا نماید .

دادن آگاهی به بیماری که NPO می باشد از علل ویرا و چگونگی NPO مدت NPO اثرات مثبت و منفی NPO ، همکار بیمار را در این کار افزایش خواهد داد و به امر مراقبت از وی کمک بیشتر خواهد نمود.

کما اینکه بیمار از مساله عدم تغذیه کافی توسط پرستاران گله مند نخواهد بود.

بیماری که استراحت مطلق است ، اگر از تعریف یا اصطلاح استراحت مطلق ، علت و اثرات مثبت بودن در سیر بهبود خود آگاهی یابد به مراتب همکاری وی نسبت به زمانیکه بدون دادن آگاهی وی را به استراحت مطلق در تخت مجبور نماییم ، بیشتر خواهد بود.

در حقیقت آموزش دادن آگاهی به بیمار بخش اساسی از برنامه مراقبت است.

باید بیماران به جریان امور درمانی و مراقبتی قرارگیرند و حق آنان برای کسب اطلاعات محترم شمارده شود.

کیفیت اطلاعات دریافت شده ارتباطی نزدیک با رضایت از مراقبتهای ارائه شده و برایند خدمات دارد.

عدم دریافت اطلاعات کافی درباره شیوه درمان و مراقبت می تواند یک عامل مهم جهت نارضایتی از کیفیت مراقبت های ارائه شده باشد که در خدمات دادن آگاهی کافی و درست به بیمار مرتفع خواهد شد.

یکی دیگر از مسائلی که سبب افزایش رضایت بیماران از خدمات پرستاری بایستی در نظر گرفته شود ، درک کردن نیاز توسط پرستاران در پروسه درمان و مراقبت شان می باشد .

اگر به بیمار فرصت داده شود تا سئوال کند ودر مورد تصمیمات برنامه مراقبت از خود شرکت نماید ، ممکن است مشارکت بیمار به طور فعال در مراقبت افزایش یابد از مراقبت رضایت داشته باشد.

سیاست و فلسفه خدمات بهداشتی مراقبتی فراهم کردن اساس رضایت بیمار است.

موقعیت در ارائه مراقبت بستگی به مشارکت بیمار دارد.

مشارکت فعال بیمار در فرایند تصمیم گیری و نقش او در امر مراقبت مورد تاکید قرار گرفته است .

شیوه های نوین مراقبت های بهداشتی درمانی فقط زمانی می تواند موثر واقع شود که اعضای تیم بهداشتی بخصوص پزشک و پرستار با بیمار تشریک مساعی داشته باشند و در واقع تجارب و تحقیقات نشان داده اند که آگاه نمودن بیماران آنان در تصمیم گیری و محترم دانستن حقوقات شان به بهبودی آنان سرعت می بخشد و دوران بستری در بیمارستان را کاهش می دهد.

نقش بیمار بعنوان شرکت کننده فعال در تصمیم گیری فرایند مراقبت اهمیت بسزایی دارد.

ارتباط بین بیمار و ارائه دهنده مراقبت تاثیر زمینه های فرهنگی و اجتماعی شرکت کنندگان در گفتگو و تعامل قراردارد و تداوم نزدیکی بیمار و ارائه دهنده مراقبت بستگی به احترام متقابل طرفین به حقوق یکدیگر دارد.

هرچه بیمار بیشتر در مراقبت از خود درگیر شود و این پیگیری با آموزش بیمار تقویت گردد بیشتر انگیزه پیدا می کند.

میزان سازش برنامه مراقبتی توسط بیمار بیشتر خواهد گردید و بهتر با برنامه مراقبتی سازگاری پیدا می کند و در نهایت رضایت بیشتری از خدمات ارائه شده خواهد داشت.

عامل همه نیازهای روانی و روحی بیماران است.

پرستاران باید به نیازهای روحی بیماران توجه نمایند و در مراقبت های بهداشتی ایشان بدون توجه به این عامل ، تجدید نظر نمایند.

تحقیقات جدید مشخص ساخته اند که توجه به نیازهای مذهبی بیماران و احترام به عقاید مذهبی آنها و فراهم آوردن تسهیلات مناسبت جهت ارضای این نیاز مهم در بیماران و خانواده آنها به طور مستقیم بر پروسه بهبودی بیماران تاثیر می گذارد.

یکی از علل عمده نارضایتی بیماران عدم توجه به نیازهای روانی و عاطفی آنهاست که این مساله نتایج بسیاری از مطالعات انجام شده در رابطه با عدم رضایت بیماران است.

مراقبت ها بایستی با توجه به فرهنگ منشها و آداب و رسوم بیماران آمریکا به آنها ارائه شود.

مروری بر مطالعات انجام شده : 1ـ پژوهشی توسط صفاری در سال 65 با عنوان « بررسی میزان رضایت بیمارانی که بیمارستان های دولتی تهران بستری می باشند » به منظور بررسی میزان رضایت بیماران بستری در بخش های داخلی ـ جراحی بیمارستان های دولتی منتخب تهران از خدمات پرستاری ارائه شده انجام گرفته است.

دراین پژوهش تعداد 130 بیمار مرد و زن بستری در بخش های داخلی جراحی بیمارستانهای دولتی تهران شرکت کرده بود.

تمام واحدهای مورد پژوهش با روش نمونه گیری تصادفی از بین جامعه مورد پژوهش انتخاب شده بودند.

وسیله سنجش پرستار بود و تجزیه و تحلیل این پژوهش به قرار ذیل انجام گردید : خدمات پرستاری ارائه شده توسط پرستاران نتوانسته بود در مجموع رضایت واحدهای پژوهش را جلب نماید.

علیرغم نارضایتی کلی از خدمات پرستاری میزان رضایت افراد غیر متاهل بیشتر از افراد متاهل بوده و بین میزان رضایتمندی واحدهای مورد پژوهش با وضعیت تاهل آنان همیشگی وجود داشته است.

بر اساس داده های پژوهش 45 سالگی رفتار عطفی در مورد میزان کلی رضایت واحدهای مورد پژوهش بود.

هم چنین از نظر تحصیلات ، بی سوادان و افراد با تحصیلات عالی جزو گروه هایی بودند که میزان رضایت آنها از خدمات پرستاری بسیار کم بوده است.

همچنین ساکنین تهران ناراضی تر از ساکنین شهرستانها بودند و کسانی که برای با دوم بستر بودند به مراقبت بیشتر از کسانی که برای بار اول بستری شده بودند نارضایتی داشتند.

طول مدت بستری بودن و تاثیر آن در میزان رضایت یا عم آن از خدمات پرستاری از جمله مسائلی بود که به پیشنهاد پژوهشگر بایستی مورد تعمق بیشتری قرار گیرد.

زیرا در پژوهش فوق ارتباطی که بین این دو عامل بدست آمده بود از نظر آماری در مرز معنی دار شدن بود.

کارمندان ناراضی ترین قشر و کارگران راضی ترین افراد بودند.

2ـ در پژوهش دیگری که توسط فرهمند در سال 1373 به منظور بررسی عواملی که از دیدگاه کودکان سنین دبستان در بخشهای اطفال بیمارستان های آموزشی تهران باعث نارضایتی آنان گردیده انجام شد.

در این پژوهش 100 کودک بستری در بخشهای اطفال بیمارستان های آموزشی تهران شرکت نمودند که دیدگاه آنها بر حسب سن ، جنس ، علت بستری ، مدت زمان بستری ، میزان تحصیلات مادر ، میزان تحصیلات پدر ، شغل مادر ، شغل پدر ، تعداد فرزندان خانواده ، رژیم غذایی ، نوع فعالیت در بخش ، نوع بیمارستان ، نوع اتاقی که کودک در آن بستری است ، وجود همراه ، وجود اتاق بازی توسط مصاحبه مورد پژوهش و بررسی قرار گرفته است.

گروه مورد پژوهش از طریق نمونه گیری تصادفی انتخاب شده بودند.

از گردآوری داده ها در این پژوهش مصاحبه بوده که توسط پژوهشگر تنظیم و مورد استفاده قرار گرفته است.

یافته ها و نتایج این بررسی نشان داده که نظرات واحدهای مورد پژوهش در رابطه با برآورده شدن نیازهای جسمی آنان به بیمارستانها 3% راضی ، 37% ناراضی بوده است و این مساله گو برای این است که کودکان بستری نیازهای جسمی به طور نسبی ارضا می گردد.

نتایج حاصل از این تحقیق نشانگر آن بود که واحدهای مورد پژوهش و رابطه با ارضا بیماران مجموع نیازهای جسمی روانی و اجتماعی آنان در بیمارستان 81% ناراضی و تنها 19% اعلام رضایت نموده بودند و این خود گویای آن است که نیازهای اساسی کودکان بستری در بیمارستان در نظر گرفته نمی شود.

هم چنین یافته های این بررسی بیانگر این بود که نظرات و احدهای مورد پژوهش در مورد پر اهمیت ترین عوامل نارضایتی که در رابطه با بیمارهای آنان شامل ، خوابید در بیمارستان ، اقامت جراح در تخت ، اقامت جراح در قصد دیگران ، عدم دسترسی به تنقلاتی چون شیرینی ، میوه ، آجیل بوده و در رابطه با نیازهای روانی ـ اجتماعی پر اهمیت ترین عوامل نارضایتی آنان شامل : نبودن پدر و مادر در بیمارستان ، نبودن خواهر و برادر ، جداشدن از جمع دوستان ، از دست دادن موقعیت قبلی در جمع دوستان ، نداشتن وسیله بازی مورد علاقه در بیمارستان ، نوع معرفی با تمام قسمتهای بخش در روز اول بستری ، نوعی معرفی با کودکان بخش ، نوع معرفی با هم اتاقی ، شیوه معرفی با هم جنس در بخش ، آشنا شدن با اتاق عمل ، پزشک و رادیولوژی ، مدت زمان ملاقات ، عدم ملاقات خواهر ن برادر ، دوستان و همکلاسیها ، عدم امکان هم اتاق شدن با کودکی که تمایل دارد ، نرفتن به حیاط بیمارستان ، عدم وجودی امکانات بازی در بخش ، عدم وجود امکانات مطالعه در بخش ، عقب ماندن از تحصیل و هم کلاسیها ، لخت شدن در حضور دیگران برای معاینه ، معاینه شدن توسط پزشکان مختلف بوده است.

کم اهمیت ترین عوامل نارضایتی هم روشن بودن چراغ ، وضعیت سر و صدا هنگام خواب بود.

و از نظر روانی ـ اجتماعی کم اهمیت ترین عوامل رعایت اصول ایمنی هنگام خواب ، احترام به کودک و استفاده از تلفن بخش بوده است.