مشارکت مردان در تنظیم خانواده ( وازکتومی ):
کدام روش بهترین است؟
برای انتخاب روش پیشگیری از بارداری، همیشه زوجین باید مشاوره خانوادگی بگیرند. زیرا روش مطلوب پیشگیری از بارداری برای زوجهای مختلف، متفاوت است. هدف از مشاوره، انتخاب و استفاده صحیح از روش پیشگیری از بارداری در افراد مختلف متناسب با شرایط خاص آنان است.
بدین منظور، قبل از پیشنهاد یک روش پیشگیری به هر فرد، باید شرایط خاص وی، نیاز او، وضعیت فرهنگی، اقتصادی و اجتماعیاش در نظر گرفته شود. در مشاوره برای پیشنهاد یک یا چند روش پیشگیری از بارداری، بهتر است که با زوج صحبت شود یا اگر با یکی از آنان صحبت شد، به او فرصت داده شود تا با همسر خود مشورت کند. قبل از شروع مشاوره، باید نحوه عمل روشهای جلوگیری، میزان اثربخشی آنها، موارد منع مصرف، عوارض جانبی و نحوه برخورد با آنها و علائم خطری که نیاز به پیگیری دارند به تفصیل بیان شود.
در مشاوره، به فرد آگاهی میدهیم تا خودش شیوه مناسب را انتخاب کند و به دنبال دو هدف عمده هستیم: یکی اصلاح باورهای غلط عامیانه و دیگری آشنا کردن مردم با عوارض و مشکلات وسایل پیشگیری. در پایگاه بهداشتی، با استفاده از پوسترهای آموزشی، مزایا و معایب هر روش را بهطور مجزا بیان میکنیم. موفقیت زمانی به دست میآید که فرد بتواند به دلخواه شیوه مناسب برای خود را انتخاب کند. به داوطلبانی که روش مورد نظرشان به سلامت آنها لطمه میزند روش دیگری پیشنهاد میکنیم.
مشارکت مردان در تنظیم خانواده:
یکی از عوامل مؤثر در موفقیت برنامههای تنظیم خانواده جلب مشارکت مردان است. مشارکت مردان در برنامههای تنظیم خانواده به معنای استفاده آنها از روشهای مخصوص مردان نیست. این مشارکت شامل درک درست مردان از محدودیتها و نیازهایی است که با استفاده از روشهای پیشگیری از بارداری برای همسرانشان پیش میآید.
زن و مرد به یک میزان مسئول جلوگیری از بارداری هستند . اگر عارضهای در نتیجه استفاده از شیوههای جلوگیری از بارداری در یکی از زوجین مشاهده شود، همسر وی باید از او حمایت کند. در نظامهای تأمین بهداشت خانواده، به جنبه حمایتی مردان توجه بیشتری میشود. در مجموع، مردان علاوه بر استفاده شخصی از روش پیشگیری، نقشهای دیگری را نیز شامل مشورت با همسر در انتخاب و استفاده از یک روش، مشارکت در تعیین بعد خانوار و نیز حمایت از همسر در هنگام استفاده از وسایل پیشگیری برعهده دارند.
تنوع وسایل پیشگیری از بارداری برای زنان، محدود بودن روشهای مخصوص مردان و وجود برخی نگرشهای نادرست، که تنظیم خانواده را تنها وظیفه زنان میدانند، سبب شده تا مردان مشارکت کمتری در برنامههای تنظیم خانواده داشته باشند. بر طبق آمار اعلامشده وزارت بهداشت در سال ۱۳۷۶، میزان مشارکت مردان در استفاده از روشهای تنظیم خانواده مخصوص آنان ۳/۷ درصد از کل مردان واجد شرایط را شامل میشود.
مشارکت کم مردان را در برنامههای تنظیم خانواده ناشی از مسائل متعددی است. تأثیر نگرش منفی افراد جامعه، تأثیر برخورد منفی اعضای خانواده، ناآگاهی زنان از حقوقشان که باعث میشود تنها خود را مسئول پیشگیری از بارداری بدانند، کمرویی مردان برای مراجعه به مراکز بهداشتی و درمانی و درخواست خدمات تنظیم خانواده، رواج فرهنگ شفاهی بین مردان، غرور مردانه و باورهای غلط فرهنگی و اعتقادی از جمله مشکلات مردان برای شرکت در برنامههای تنظیم خانواده است. از لحاظ شغلی، عواملی همچون تطبیق نداشتن ساعت کار مراکز بهداشتی تنظیم خانواده با وقت آزاد مردان، مشغله زیاد مردان، اتلاف وقت آنان هنگام مراجعه به مراکز دولتی و محدود بودن خدمات مشاورهای غیرحضوری را باید در نظر گرفت.