دانلود تحقیق هپاتیت B

هپاتیت B
علایم و تشخیص بیماری هپاتیت B


با توجه به این که در اغلب موارد این بیماری از مادران آلوده به نوزادان منتقل می‌شود، تا سال‌ها علامتی بروز نمی‌کند.

در برخی موارد به دنبال هپاتیت حاد ویروسی، فرد به صورت یک فرد ناقل در می‌آید.

در این افراد به دنبال علایم هپاتیت از جمله بی‌اشتهایی، ضعف، بی‌حالی، پررنگی ادرار و زردی؛ سیستم ایمنی بدن نمی‌تواند آنتی ژن هپاتیت B را از بین ببرد و بعد از 6 ماه، با وجود بهبودی ظاهری فرد آلوده باقی می‌ماند.

خوشبختانه تنها 10 درصد افراد مبتلا به هپاتیت حاد ویروسی دچار هپاتیت مزمن می‌شوند و ناقل هپاتیت باقی می‌مانند.

ولی متأسفانه در صورت انتقال عفونت از مادر به نوزاد، در اغلب موارد حالت ناقل پابرجا خواهد ماند و نوزادان آلوده امروزه، خود آلوده کننده جامعه خواهند بود.

تشخیص بیماری هپاتیت B
براساس اکثر گزارش‌های علمی، بسیاری از کسانی که به ویروس هپاتیت‌ B آلوده می‌شوند، از بیماری خود آگاهی ندارند و سال‌ها پس از ابتلا، از وجود این بیماری مطلع می‌شوند.

راه تشخیص این بیماری اندازه‌گیری آنتی ژن سطحی این ویروس یعنی HBS AG است.

اگر در فردی آزمایش HBS AG مثبت شود، نشان می دهد که آلوده به ویروس هپاتیت B است یعنی در بدن وی ویروس هپاتیت B وجود دارد.

آنچه این آزمایش را معنی‌دار می‌کند، حال عمومی بیمار، وضعیت کبد (اندازه آن و نتایج آزمایش‌های مخصوص کبد) و چند آزمایش دیگر در مورد فعالیت ویروس در بدن است.

در بسیاری از موارد به دنبال کشف یک مورد HBS AG مثبت، سایر افراد خانواده آزمایش شده و موارد مثبت بدون علامت شناسایی می‌شوند.

بهتر است ناقلین هپاتیت به صورت دوره‌ای (3 تا 6 ماه) از نظر عملکرد کبد بررسی شوند تا در صورت تبدیل شدن به هپاتیت مزمن، تشخیص و درمان سریع‌تر صورت گیرد و از تخریب بیشتر کبد جلوگیری شود.

مهم‌ترین مسئله در ارتباط با ناقلین هپاتیت B
این بیماران هیچ گونه علامت، نشانه و ناراحتی ندارند، ولی در خونشان ویروس وجود دارد.

مهم‌ترین مسئله در مورد این گروه از افراد، مراجعه به پزشک هر 6 ماه یک بار و بررسی آزمایشگاهی جهت تعیین وضعیت کبدی است.

این امر جنبه حیاتی دارد و با انجام آن می‌توان به فعال شدن بیماری در مراحل اولیه پی برد.

عاقبت ناقلین هپاتیت B
در اکثر موارد، شواهدی دال بر تخریب و التهاب سلول‌های کبدی دیده نمی‌شود.

در واقع یک سازش و همزیستی بین ویروس‌ها و سیستم دفاعی بدن به وجود می آید.

این سازگاری ممکن است تا سالیان سال باقی بماند و بیمار مشکل کبدی پیدا نکند و ویروس همچنان در حالت نهفته تا آخر عمر باقی بماند.

از هر 100 نفری که به این حالت مبتلا هستند، سالیانه 1 تا 2نفر ویروس را از بدن خود پاک کرده و آزمایش HB S AG آنها منفی می‌شود.

تعداد بسیار کمی از این افراد در عرض چند سال، دچار عود بیماری شده و به اصطلاح فعالیت ویروس در بدن آنها مجدداً از سر گرفته می‌شود.

به همین دلیل است که به حاملین هپاتیت B توصیه می‌شود تا برای معاینه و انجام آزمایش‌های کبدی و بررسی وضعیت‌شان هر 6 ماه یک بار به پزشک معالج خود مراجعه کنند.

مهم‌ترین مسئله در ارتباط با ناقلین هپاتیت B این بیماران هیچ گونه علامت، نشانه و ناراحتی ندارند، ولی در خونشان ویروس وجود دارد.

عاقبت ناقلین هپاتیت B در اکثر موارد، شواهدی دال بر تخریب و التهاب سلول‌های کبدی دیده نمی‌شود.

بهتر است ناقلین هپاتیت به صورت دوره‌ای (3 تا 6 ماه) از نظر عملکرد کبد بررسی شوند تا در صورت تبدیل شدن به هپاتیت مزمن، تشخیص و درمان سریع‌تر صورت گیرد و از تخریب بیشتر کبد جلوگیری شود.

آیا امکان ابتلای ناقلین هپاتیت B به سیروز وجود دارد؟

در تعداد کمی از این بیماران که اختلال در کار کبد به صورت پیشرونده است، این احتمال وجود دارد.

خوشبختانه امروزه با عرضه داروهای جدید امکان جلوگیری و یا به تأخیر انداختن این روند وجود دارد.

تزریق واکسن ضد ویروس هپایتت B به صورت سه دوز با فواصل صفر، یک‌ماه و 6 ماه می‌تواند بیش از 95 درصد، مانع از ابتلا به این بیماری شود.

هپاتیت مزمن B در تعدادی از افراد مبتلا به هپاتیت B ،ویروس به صورت فعال سبب التهاب کبد می‌شود.

آنزیم‌های کبدی (ALT, AST) در خون این افراد افزایش می‌یابد.

این افراد نیاز به تشخیص شدت التهاب در کبد و فعالیت ویروس در خون و احیاناً درمان دارند.

برای تشخیص فعال بودن بیماری و پیگیری بیماران بعد از شروع درمان لازم است آزمایشات اندازه‌گیری سطح میزان ویروس در خون (اصطلاحا PCR شمارشی) انجام شود.

انجام PCR معمولی و غیر شمارشی فایده‌ای ندارد.

امروزه داروهای ضد ویروسی متعددی برای درمان هپاتیت مورد استفاده قرار می‌گیرد.

داروی اینترفرون- آلفا دارای اثرات ضد ویروسی بوده و سبب تحریک سیستم دفاعی بدن می‌‌‌شود.

تجویز این دارو طبق نظر پزشک صورت می‌گیرد.

PCR شمارشی (VIRAL LOAD) در تعیین شدت بیماری و میزان پاسخ به درمان داروهای ضد ویروسی کمک فراوانی می‌کند.

یکی دیگر از داروهایی که در درمان هپاتیت مزمن استفاده می‌شود، قرص لامیوودین است.

این دارو با مهار آنزیم مسئول تکثیر ویروس هپاتیت B ،سبب مهار تکثیر آن و کنترل بیماری هپاتیت مزمن B می‌شود.

آیا هپاتیت B قابل پیش‌گیری است؟!

شما هم می‌توانید با تلقیح واکسن، از ابتلای خود در برابر این عفونت محافظت کنید.

*مطالب مرتبط : - هپاتیت، معضل جهانی - هجوم ویروس ها به کبد - هپاتیت B را جدی بگیرید؟

- کبد ، پالایشگاه بدن - الفبای هپاتیت هپاتیـت B خـطرنـاک تـرین بـیـماری مـربوط به کبد در جهان است.

عامل این بیماری ویروس HBV که به سلولـهـای کبد آسـیب رسانده و باعث ناتوانی کبد، تخریب بافت های کبد و یــا سرطان کبد می شود.

این ویروس با تماس با خون یا مایعات خونی بدن منتقل می شود.

در اکثر افراد توانایی مـقـابله بـا ویـروس هــپاتیت B و از بین بردن این ویروسـها از خون وجود دارد که 6 ماه ممکن است بـه طـول بینجامد.

زمـانی که این ویروس در بدن افراد وجود دارد، می توانند آن را به سایرین نیز منتقل کنند.

تقریبا %10-5 از افراد بزرگسال، %50-30 از کودکان و %90 از نوزادان نمی توانند از شر این ویروس خلاص شوند و بیماریشان پیشرفت می کند.

بیمارانی که به طور مزمن مبتلا به این بیماری هستند می توانند باعث سرایت این بیماری به دیگران هم شوند و خطر مشکلات کبدی در اینگونه افراد بیشتر است.

ویروس هپاتیت B صد مرتبه بیش از ویروس ایدز واگیردار و مسری است.

بااینحال میتوان با واکسیناسیون از ابتلا به این بیماری جلوگیری کرد.

برای 400 میلیون انسانی که در سرتاسر جهان مبتلا به این بیماری هستند دیگر واکسیناسیون فایده ای ندارد.

اما پزشکان در حال کار کردن روی راه های درمانی جدیدی برای درمان این بیماری میباشند.

در جهان: فقط امسال، 10 تا 30 میلیون انسان به این بیماری مبتلا خواهند شد.

سازمان بهداشت جهانی تخمین می زند که 400 میلیون انسان در جهان به این بیماری مبتلا هستند.

ویروس HBV هرساله بیش ار یک میلیون کشته در سراسر جهان می دهد.

در ایالات متحده امریکا: فقط امسال 5000 تا 6000 امریکایی به خاطر مشکلات مربوط به هپاتیت B جان خود را از دست دادند.

راه های انتقال هپاتیت B معمولاً از راه خون و مایعات خونی بدن منتقل می شود.

ممکن است با تماس مستقیم خون با خون، رابطه ی جنسی، استفاده از مواد مخدر غیرمجاز، و از طریق مادر مبتلا به این بیماری به نوزادش منتقل شود.

راه های انتشار ویروس هپاتیت B به طرق زیر منتشر می شود: رابطه ی جنسی استفاده از سوزن های تزریق مواد مخدر به صورت مشترک زندگی با یک فرد مبتلا در یک خانه انتقال از مادر مبتلا به نوزاد تازه به دنیا آمده اش استفاده ی مشترک از گوشواره، تیغ ریشتراشی، مسواک با یک فرد مبتلا استفاده از سوزن غیراسترلیزه شده برای تاتو کردن یا سوراخ کردن گازگرفتگی توسط انسان مبتلا ویروس هپاتیت B به طرق زیر منتشر نمی شود: بوسیدن روی گونه یا لبها عطسه یا سرفه کردن دست دادن یا بغل کردن فرد مبتلا خوردن غذایی که توسط یک فرد مبتلا تهیه شده باشد افرادی که از مادرانی مبتلا به این ویروس به دنیا می آیند، درمعرض خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری هستند.

گرفتن بچه ای از منطقه ای که این بیماری در آن رایج بوده است.

مردانی که با همجنس خود سکس داشته باشند.

زندگی یا کار در محیط های سازمانی ویروس هپاتیت :HBV) B) ویروس هپاتیت B یکی از جدی‏ترین انواع هپاتیت را سبب می‏شود.

این بیماری شایعتر و بسیار مسری‏تر از ایدز است.

تقریباً 2/1 میلیون آمریکایی با HBV آلوده هستند و در کشور ما حدود 2 میلیون نفر آلوده به این ویروسند و از این تعداد سیصد هزار نفر مبتلا به هپاتیت B شده‏اند.

هپاتیت B ممکن است در حدود 5% بیماران به یک بیماری مزمن (که بیش از 6 ماه طول می‏کشد) تبدیل شود.

اگر بدون درمان رها شود، خطر بروز سیروز ( فرسودگی کبد) و سرطان کبد افزایش می‏یابد.

چه کسی در معرض ابتلا به بیماری هپاتیت B است؟

افرادیکه در معرض آلودگی با ویروس هپاتیت B هستند عبارتند از: •کارگزاران بهداشتی •افرادی که از نظر جنسی بی‏بندوبارند.

•کسانیکه از مواد مخدر تزریقی استفاده می‏کنند.

•افرای که خالکوبی کرده‏اند.

•افرادی که خون یا فرآورده‏های خونی آلوده دریافت کرده باشند.

•بیماران هموفیلی •افرادی که در تماس نزدیک با شخص آلوده هستند (مثل اعضای خانواده) کسانی که با شخص آلوده تماس جنسی دارند.

تقریباً در یک سوم موارد منشأ عفونت ناشناخته باقی می‏ماند.

علایم هپاتیت B چه چیزهایی هستند؟

بیشتر افرادی که هپاتیت B می‏گیرند علایم و شکایات مشخصی ندارند.

اما بعضی افراد علایم شبیه آنفلوآنزا از قبیل: بی‏اشتهایی، تهوع و استفراغ، تب، ضعف، خستگی و درد شکم خفیف دارند.

علایمی که کمتر دیده می‏شوند عبارتند از: ادار پررنگ و زرد شدن پوست و چشمها (یرقان)، تنها راه برای کشف افراد مبتلا انجام آزمایش خون است.

ویروس هپاتیت :HCV) C) تقریباً 5/3 میلیون آمریکایی مبتلا به HCV هستند.

در ایران حدود 000/200 نفر به این ویروس آلوده هستند.

این نوع هپاتیت در بیشتر مبتلایان مزمن می‏شود.همانند هپاتیت B مزمن، اگر بدون درمان رها شود هپاتیت مزمن C، شانس زیادی برای تبدیل به سیروز، سرطان کبد یا احتمالاً نارسایی کبد را خواهد داشت.هم اکنون نارسایی کبد بدلیل هپاتیت C اصلی‏ترین دلیل پیوند کبد در ایالات متحده است.

چه کسی در خطر آلودگی با هپاتیت C است؟

راههای ابتلا به هپاتیت C نظیر آنهایی است که برای هپاتیت B نام برده شد.

به اختصار: •افرادی که خون یا فرآورده‏های خونی آلوده دریافت می‏کنند.

•خالکوبی •کارگزاران بهداشتی و معتادین به مواد مخدر تزریقی •بیماران دچار نارسایی کلیوی که همودیالیز می‏شوند •افرادی هستند که در معرض ابتلا هپاتیت C قرار دارند.

باز هم در بیش از یک سوم بیماران راه انتقال هرگز مشخص نمی‏شود.

علایم هپاتیت C چیست؟

بیشتر افرادی که هپاتیت C گرفته‏اند علامت و شکایت مشخصی ندارند.

اما بعضی افراد علایمی شبیه انفلوآنزا دارند که عبارتند از: بی‏اشتهایی، تهوع و استفراغ، تب، ضعف، خستگی و درد خفیف شکم.

علایمی که کمتر دیده می‏شوند شامل ادرا پررنگ و زردی چشمها و پوست می‏باشند.

همانند هپاتیت B تنها راه کشف موارد مثبت از طریق آزمایش خون است.

چه درمانی برای معالجه بیماری بکار می‏رود؟

پزشک ممکن است برای شما اینترفرون الفا تجویز کند که داروی ایمن و مؤثری برای درمان هپاتیت مزمن B و C در بیماران با بیماری کبدی جبران شده می‏باشد.

شروع درمان با اینترفرون‏الفا می‏تواند باعث تأخیر در پیشرفت بیماری شود.

نمی‏توان پیشگویی کرد که چه وقت بیماری پیشرفت خواهد کرد.

هر چقدر شما سریعتر درمان را شروع کنید شانس بیشتری برای جلوگیری از عوارض جدی بیماری دارید.

به منظور بهره‏مندی کامل از درمان با اینترفرون‏الفا شما باید دستورات پزشکتان را پیگیری کنید و درمان را به همان مدتی که او برایتان تحویز کرده است ادامه دهید.

درمان با اینترفرون‏الفا چیست و چگونه عمل می‏کند؟

یک پروتئین است که سلولهای مختلف بدن در هنگام ابتلا به عفونتهای ویروسی آن را ترشح می‏کنند تا در برابر عفونت مقاومت کنند.

درمان با اینترفرون‏الفا، نوعی از اینترفرون انسانی را به اینترفرونی که بدنتان خودش آن را می‏سازد (برای تحریک بیشتر سیستم ایمنی) اضافه می‏کند.

استفاده از این دارو می‏تواند سبب بروز علایمی شبیه آنفلوآنزا شود، که ممکن است دلالت بر مؤثر بودن درمان باشد.

در حال حاضر دقیقاً معلوم نشده است که چگونه این درمان در معالجه هپاتیت مزمن B و C عمل می‏کند.

اینترفرون‏الفا ممکن است با حمله مستقیم به ویروس هپاتیت عمل کند، یا ممکن است سیستم ایمنی بدن را طوری تنظیم کند که در غلبه بر ویروس کمک کند.

نحوه درمان با اینترفرون‏الفا چگونه است؟

درمان با ایتنرفرون‏الفا بوسیله تزریق است.

شما می‏توانید آن را خودتان تزریق کنید یا آنکه پزشک، پرستار یا فرد دیگری این کار را برایتان انجام دهد.

میلیونها نفر درست مثل شما تزریق را هر روز خودشان انجام می‏دهند.

به خاطر داشته باشید که بعد از چند تزریق، این کار برای شما آسانتر خواهد شد.

درمان با اینتر فرون‏الفا را بکار برید و مطمئن باشید بزودی به آن عادت خواهید کرد.

آیا درمان با اینترفرون‏الفا عوارضی هم دارد؟

شایعترین عوارض جانبی درمان با اینترفرون‏الفا علایم شبیه آنفلوآنزا هستند که معمولاً بعد از چند هفته کاهش پیدا می‏کنند.

این عوارض شامل تب، لرز و دردهای عضلانی است.

این عوارض در شروع درمان شایع هستند و نباید شما را بترسانند.

اگر شما سؤالی درباره عوارض ایجاد شده برای خودتان یا درباره درمان دارید، برای اطمینان، با پزشک خود تماس بگیرید.

مهم است که بخاطر داشته باشید هرچند که، درمان می‏تواند در ابتدا شما را، ناراحت کند اما احتمال پاک شدن بدن از ویروس در افرادی که دچار این عوارض می‏شوند بیشتر است.

خیلی مهم است که شما مطابق آنچه پزشکتان تجویز کرده است درمان را ادامه بدهید.

تنها در این صورت است که شما می‏توانید بیشترین بهره را از درمان با اینترفرون‏الفا ببرید.

چکار کنم تا از بعضی عوارض جانبی رها شوم؟

برای رهایی از بعضی عوارض جانبی اینترفرون‏الفا از دستورات زیر پیروی کنید: الف) ضد دردها از قبیل استامینوفن یا ایبوبروفن می‏توانند برای جلوگیری یا آرام بخشی نسبی تب و درد بکار روند.

ب) تزریق اینترفرون‏الفا به هنگام خواب به شما اجازه خواهد داد تا در زمان بروز علایم شبیه آنفلوآنزا خواب باشید.

ج) انرژیتان را حفظ کنید: بکوشید تا بیشتر استراحت کنید.

د) به اندازه کافی مایعات بنوشید: قبل از درمان و طی درمان مایعات کافی بنوشید.

ه) غذاهای متعادل بخورید: از وجود مقدار کالری لازم در هر وعده غذایی اطمینان داشته باشید.

و) به چیزهای مثبت فکر کنید: دورنمای فکری سالمی داشته باشید.

آیا می‏توانم سایرین را آلوده کنم؟

اکثر افراد مبتلا به هپاتیت می‏توانند دیگران را آلوده سازند.

هپاتیت B و C معمولاً از طریق تماس با خون یا فرآورده‏های خونی آلوده یا سوزن یا چیزهای تیز دیگر از قبیل تیغ و ماشین ریش‏تراشی از فردی به فرد دیگر انتشار یابند.

همچنین هپاتیت B با استفاده مشترک از مسواک یا سوهان ناخن می‏تواند منتقل شود.

واکسن برای کمک به حفاظت افراد در مقابل هپاتیت B در دسترس است.

پزشکان ممکن است توصیه کنند همه افراد خانواده شما واکسینه شوند.

هپاتیت C به ندرت از طریق جنسی، از طریق مادر به نوزاد یا سایر افراد خانواده انتشار می‏یابد.

و در این مورد واکسنی وجود ندارد.

آیا هپاتیت بر روند زندگی من تأثیری خواهد داشت؟

اولین چیزی که باید به خاطر داشته باشید این است که تنها شما گرفتار این بیماری نیستید.

بیش از 4 میلیون نفر در ایالات متحده با یکی از انواع هپاتیتهای ویروسی آلوده هستند.

در کشور ما بالغ بر 5/2 میلیون نفر با ویرسهای هپاتیت آلوده هستند و بیشتر این افراد از مشکل خود مطلع نیستند.

اگر چه شما تحت درمان با انترفرون‏الفا هستید، می‏توانید کار کنید وحتی مسافرت کنید.

فقط همیشه دارو را به همراه داشته باشید.

طرز تلقی شما نسبت به بیماری و چگونگی پذیرش آن عواملی است که وضعیت شما را تعیین خواهد نمود.

هر چقدر دید مثبت‏تری داشته باشید وضعیت عمومی شما بهتر خواهد بود.

فقط به خاطر بسپارید که صبوری و پایداری در درمان، به شما کمک خواهد کرد تا حداکثر بهره را از اینترفرون‏الفا ببرید.

داروهای متعددی برای درمان هپاتیت B وC بکار گرفته شده‏اند.

موفقترین آنها تا کنون لامیوودین (برای هپاتیت B) و ریباویرین (برای هپاتیت C) بوده‏اند.

در زیر به معرفی این داروها می‏پردازیم: لامیوودین لامیووین یک داروی خوراکی است که به تنهایی می‏تواند ویرورس هپاتیت B را از بین ببرد.

میزان تأثیر این دارو نیز در حدود 40-30% است (درست مثل انترفرون).

البته پس از شروع درمان ویروس در اکثر موارد از بین می‏رود اما با قطع آن مجدداَ عود می‏کند.

این دارو بسیار داروی مطمئنی است و عوارض جانبی آن ناچیز است.

حسن دیگر آن خوراکی بودن آن است.

اما متأسفانه هنوز بسیار گران است، مدت مصرف دارو حداقل 12 ماه می‏باشد.

ریباورین ریباورین یک داروی خوراکی ضد ویروسی است که مصرف همزمان آن با انترفرون در درمان هپاتیت C مؤثر است این دارو در حال حاضر نباید به تنهایی مصرف شود.

مهمترین عارضه آن از بین رفتن گویچه‏های قرمز خون می‏باشد.

که ممکن است با ده درصد موارد منجر به قطع دارو گردد.

بنابراین هنگام مصرف ریباویرین در فواصل منظم باید توسط پزشک معاینه شوید و آزمایشهای لازم را انجام دهید.

مدت مصرف این دارو 12-6 ماه می‏باشد این دارو نیز بسیار گران قیمت است.

علائم بیماری هپاتیت B: اکثر افرادی که به هپاتیت B مبتلا می‌شوند علامت و یا شکایت مشخصی ندارند (مهمترین علامت این بیماری بی‌علامتی است) برخی موارد در ابتدای ایجاد عفونت ممکن است علائمی شبیه آنفولانزا، بی‌اشتهایی، تهوع و استفراغ، تب، ضعف، خستگی و درد خفیف شکم را داشته باشند که معمولا با این علائم نمی‌توان هپاتیت را تشخیص داد ممکن است فرد دچار علائم زردی (یرقان) شود و در آزمایشات آنزیم‌های کبدی تغییر کنند.

راههای انتقال: ویروس هپاتیت B در خون و ترشحات بدن فرد آلوده وجود داشته و عمدتا از راههای غیرخوراکی منتقل می‌شود.

از جمله راه‌های انتقال عبارتند از: از مادر آلوده به نوزاد در زمان تولد، از بافت خون و فرآورده‌های خونی آلوده، تماس جنسی با فرد آلوده، استفاده از وسایل فرد آلوده، وسایل دندان‌پزشکی، خالکوبی، ‌سوراخ کردن گوش با روش‌های غیربهداشتی، استفاده مشترک از تیغ ریش‌تراش، ناخن‌گیر، مسواک و یا سرنگ آلوده و سابقه هپاتیت در خانواده و....

افرادی که در معرض خطر ابتلاء به عفونت ویروس هپاتیت B هستند عبارتند از: شرکای جنسی آلوده (به خصوص مردان همجنس‌باز)، کارکنان مراکز بهداشتی-درمانی به ویژه جراحان، دندانپزشکان، کارکنان آزمایشگاههای بالینی، کارکنان بخش دیالیز، استفاده‌کنندگان از داروهای وریدی و شیرخواران به دنیا آمده از مادران آلوده و بیمارانی که به میزان زیاد در معرض دریافت خون یا فرآورده‌های خونی هستند و یا دچار اختلال ایمنی می‌باشند.

به یاد داشته باشید که هپاتیت B از طریق حیوانات، و تماس‌های عادی و روزمره نظیر دست دادن، معاشرت کردن، در یک کلاس حضور داشتن و در یک مکان غذا خوردن خطر انتقال بیماری را به دنبال ندارد.

مبتلایان به هپاتیت B می‌توانند ازدواج کنند ولی قبل از ازدواج باید همسرشان بر علیه هپاتیت B واکسینه شود.

پیشگیری از هپاتیت B: 1- از تماس با خون آلوده خودداری شود.

2- از لوازم شخصی مانند ریش‌تراش، تیغ،‌ ناخن‌گیر، حوله و...

به طور مشترک استفاده نشود.

3- از حجامت، خالکوبی، سوراخ کردن گوش و طب سوزنی با روش‌های غیر بهداشتی خودداری کنید.

4- با واکسیناسیون به موقع از ابتلا کودک به هپاتیت جلوگیری نمایید.

5- در صورتی که در خانواده شما فرد مبتلا به هپاتیت وجود دارد حتما افراد خانواده را واکسینه نمایید.

6- مبتلایان به هپاتیت B برای درمان و کنترل بیماری خود به پزشک متخصص مراجعه نمایند.

7- خانم‌هایی که در زمان ازدواج واکسن هپاتیت را نزده‌اند و قصد دارند باردار شوند از پزشک خود درخواست نمایند تا وجود آلودگی به ویروس هپاتیت را در آنها بررسی نماید و در صورت آلوده بودن مادر با تزریق واکسن و ایمونوگلوبولین اختصاصی از سرایت این ویروس به نوزاد پیشگیری کنند.

هپاتیت B به ندرت از طریق مسیر مدفوعی- دهانی منتقل می‌شود ولی بهتر است از تماس با ترشحات و مواد دفعی بیماران پرهیز شود.

واکسن هپاتیت دو نوع است: 1- نوعی که از سرم انسانی گرفته می شود (پلاسمای خون ناقلین به ظاهر سالم) 2- فرم نوترکیب (از طریق مهندسی ژنتیک و استفاده از مخمرها) 3- قبلا در مورد فرم استفاده از سرم انسانی واکسن نگرانی وجود داشت زیرا تصور بر این بود که موجب انتقال بیماری‌هایی مانند ایدز می‌شود که این موضوع کاملا رد شده است و واکسن هیچ خطری نداشته و اثربخشی هر دو نوع واکسن مشابه است.

توصیه‌های فعلی برای تزریق واکسن را می‌توان به توصیه‌های مربوط به قبل از تماس و پیشگیری پس از تماس تقسیم نمود.

برای پیشگیری قبل از تماس علیه هپاتیت B در شرایطی که تماس مکرر وجود دارد سه تزریق در ماههای صفر، یک و شش توصیه می‌شود.

برای پیشگیری پس از تماس HBV می‌توان از ترکیبی از HBIC (ایمونوگلوبین اختصاص هپاتیت B ) و واکسن استفاده نمود.

درمان: برای نوع حاد هپاتیت ویروسی درمان خاصی وجود ندارد و اکثر بیماران نیازی به مراقبت بیمارستانی ندارند مگر آنکه بیماری شدید باشد.

استراحت اجباری در بستر و طولانی مدت لازم نیست ولی کاهش فعالیت بدن باعث بهبود بسیاری از بیماران می‌شود.

در نوع مزمن در بعضی از موارد می‌توان از داروهایی مثل اینترفرونها استفاده نمود منبع : دانشنامه رشد www.tebyan.net