هپاتیت B
علایم و تشخیص بیماری هپاتیت B
با توجه به این که در اغلب موارد این بیماری از مادران آلوده به نوزادان منتقل میشود، تا سالها علامتی بروز نمیکند. در برخی موارد به دنبال هپاتیت حاد ویروسی، فرد به صورت یک فرد ناقل در میآید. در این افراد به دنبال علایم هپاتیت از جمله بیاشتهایی، ضعف، بیحالی، پررنگی ادرار و زردی؛ سیستم ایمنی بدن نمیتواند آنتی ژن هپاتیت B را از بین ببرد و بعد از 6 ماه، با وجود بهبودی ظاهری فرد آلوده باقی میماند. خوشبختانه تنها 10 درصد افراد مبتلا به هپاتیت حاد ویروسی دچار هپاتیت مزمن میشوند و ناقل هپاتیت باقی میمانند. ولی متأسفانه در صورت انتقال عفونت از مادر به نوزاد، در اغلب موارد حالت ناقل پابرجا خواهد ماند و نوزادان آلوده امروزه، خود آلوده کننده جامعه خواهند بود.
تشخیص بیماری هپاتیت B
براساس اکثر گزارشهای علمی، بسیاری از کسانی که به ویروس هپاتیت B آلوده میشوند، از بیماری خود آگاهی ندارند و سالها پس از ابتلا، از وجود این بیماری مطلع میشوند. راه تشخیص این بیماری اندازهگیری آنتی ژن سطحی این ویروس یعنی HBS AG است. اگر در فردی آزمایش HBS AG مثبت شود، نشان می دهد که آلوده به ویروس هپاتیت B است یعنی در بدن وی ویروس هپاتیت B وجود دارد. آنچه این آزمایش را معنیدار میکند، حال عمومی بیمار، وضعیت کبد (اندازه آن و نتایج آزمایشهای مخصوص کبد) و چند آزمایش دیگر در مورد فعالیت ویروس در بدن است. در بسیاری از موارد به دنبال کشف یک مورد HBS AG مثبت، سایر افراد خانواده آزمایش شده و موارد مثبت بدون علامت شناسایی میشوند.
بهتر است ناقلین هپاتیت به صورت دورهای (3 تا 6 ماه) از نظر عملکرد کبد بررسی شوند تا در صورت تبدیل شدن به هپاتیت مزمن، تشخیص و درمان سریعتر صورت گیرد و از تخریب بیشتر کبد جلوگیری شود.
مهمترین مسئله در ارتباط با ناقلین هپاتیت B
این بیماران هیچ گونه علامت، نشانه و ناراحتی ندارند، ولی در خونشان ویروس وجود دارد. مهمترین مسئله در مورد این گروه از افراد، مراجعه به پزشک هر 6 ماه یک بار و بررسی آزمایشگاهی جهت تعیین وضعیت کبدی است. این امر جنبه حیاتی دارد و با انجام آن میتوان به فعال شدن بیماری در مراحل اولیه پی برد.
عاقبت ناقلین هپاتیت B
در اکثر موارد، شواهدی دال بر تخریب و التهاب سلولهای کبدی دیده نمیشود. در واقع یک سازش و همزیستی بین ویروسها و سیستم دفاعی بدن به وجود می آید. این سازگاری ممکن است تا سالیان سال باقی بماند و بیمار مشکل کبدی پیدا نکند و ویروس همچنان در حالت نهفته تا آخر عمر باقی بماند. از هر 100 نفری که به این حالت مبتلا هستند، سالیانه 1 تا 2نفر ویروس را از بدن خود پاک کرده و آزمایش HB S AG آنها منفی میشود. تعداد بسیار کمی از این افراد در عرض چند سال، دچار عود بیماری شده و به اصطلاح فعالیت ویروس در بدن آنها مجدداً از سر گرفته میشود. به همین دلیل است که به حاملین هپاتیت B توصیه میشود تا برای معاینه و انجام آزمایشهای کبدی و بررسی وضعیتشان هر 6 ماه یک بار به پزشک معالج خود مراجعه کنند.
بهتر است ناقلین هپاتیت به صورت دورهای (3 تا 6 ماه) از نظر عملکرد کبد بررسی شوند تا در صورت تبدیل شدن به هپاتیت مزمن، تشخیص و درمان سریعتر صورت گیرد و از تخریب بیشتر کبد جلوگیری شود.