دانلود تحقیق آثار معمار ژاپنی کنزو

آشنایی با معماری ژاپنی با تاخیر زمانی صورت گرفت .

یکی از معماران مشهور قرن بیستم که می توان آن را نماینده این نوع معماری نامید کنزوتانگه است .

وی در سال 1913 در ژاپن متولد شد .

ساختمانهای طراحی شده توسط او ترکیبی است زنده از تکنولوژی پیشرفته ساختمان سازی با معماری سنتی ژاپنی .

کنزوتانگه و همکاران ایده هایی جدید و انقلابی را در زمینه شهرسازی بسط داده و نسبت به تحقق آن کوشیدند .

برنامه ریزی با توجه به انفجار جمعیت در زمینه مسائل مختلف شهرسازی ، از جمله عبور و مرور (ترافیک) ، استانداردسازی با توجه به مقیاسهای انسانی و ...

از دیگر فعالیت های این معمار و شهرساز بزرگ است .

وی علاوه بر فعالیت های حرفه ای سالها نیز به تدریس در دانشگاه مشغول بود .

آثار معمار ژاپنی کنزو تانگه (متولد 1913) که در اینجا تحت عنوان کارهای کامل سالهای 1949 -1976 ، ارائه شده اند گواه جهت گیری معماری بین‌المللی است .

طراحی تانگه بیش از معماران هم عرض دارای علایم تحول کنونی است : صرفه جویی در وسایل ، انعطاف پذیری احساس ، نمایشگاه عناصر نمادین ، بهره گیری از علم شهرسازی در جهت ساختار و کارهای معمار به نحوی که خلاصه ای از ارتباط او با معمارانی چون Mies van der , Le Corbudier , W.Gropius , Oscar Niemeyer Aivar Aalto , Rohe Louis I.

و Eero Saarinen , Johnnes Duiker kahn می باشد .

طرح ها و بناهای تانگه نه تنها در سطح بالاتری قرار دارند بلکه آزادی نهایی معماری ژاپنی راکه آوازه جهانی به دست آورده است خاطر نشان می سازند .

بناهایی نظیر شهرداریها ، سالنهای اجتماعات و سالنهای ورزشی ، تعبیری منطبق با اهداف خود را یافته اند ، لکن جدا از این ساخت و سازها دروسی که تانگه در دانشگاه ژاپن تعلیم داده است راههای جدیدی را ارائه داده و کتب متعددی در روشن ساختن ارتباط بین سنت و زمان کنونی فراهم کرده اند .

مفاهیم تانگه که مرتبط با شهرسازی هستند از اهمیت ویژه ای برخوردارند .

این مفاهیم گواه کیفیت‌های بارزی از تخیلی هستند که در مکانهای ایجاد شده برای آرزوهای انسانی تعبیر می شوند و تمامی داده ها را در یک مجموعه پیوسته برای شاخصهای آماری ، جامعه شناختی و اقتصادی که تا این زمان شهرسازان دنیای مدرن از آن الهام می گرفتند ، نظم می بخشد .

تانگه با شناخت کاملی که از فشارهای جامعه ژاپنی دارد‌ ، معماری را با استفاده از منابع سنتی و با مشارکت نبوغش احیا می کند .

خانه معمار در توکیو
این خانه که طرح آن در سال 1951 تهیه شد و ساخت آن در سال 1953 خاتمه یافت ، قابل مقایسه با نخستین ساختمانهای هیروشیما است با این تفاوت که کنزو تانگه در اینجا بتن مسلح را عنصر غالب نمی داند بلکه مصالح سنتی نظیر چوب ، و ورق را غلبه بخشیده است .

اینها ، سازه ها را تشکیل می‌دهند .

خانه به نحو کامل به صورت جزئی از طبیعت اطراف در آمده است .

حاصل معماری ، نشان از مهارتی دقیق را با خود دارد .

رطوبت شدید فصل تابستان و نیازی که ژاپنیها به کناره گیری از همسایگان دارند توجیه گر ارتفاع بنا از زمین است .

ترتیب ساخت ، امکان چینش آزاد را در پلان فراهم می آورد .

اتاق بزرگ به تنهایی دارای یک عملکرد نمی باشد .

این اتاق بوسیله جداره های متحرک می تواند به سه اتاق کوچک تقسیم شود .

مقیاس تناسب قسمتهای مختلف بنا برگرفته از بافت خانه قدیمی ژاپنی است .

ابعاد خانه کمی بزرگتر شده تا پاسخگوی نیازهای مدرن باشد .

سقف ، دارای پیشامدگی نسبت به خانه است و بالکن هایی را که در طول نماهای شیشه ای طبقات امتداد یافته اند نیز محافظت می نماید .

به مدد شفافیت نماها بخشهای داخلی به سوی قسمت بیرونی امتداد یافته است ، ترتیب قرارگیری ، بسیار نمایان و روشن است .

جداره های بزرگ ترکیبهایی غیر تصویری از مرکب چینی را بر خود دارند .

این خانه برای من نشانگر تلفیق سنت ژاپنی با شرایط جدید است .

طرح خانه مسکونی
مشاهده شد که طرح مسابقه معماری برای سازمان جهانی بهداشت در سال 1959 مفهوم ویژه ای را توصیه کرده بود که در زمستان 1959 در مطالعه برای یک واحد مسکونی ، زمانی که کنزو تانگه دروسی را در مدرسه پلی تکنیک کمبریج در «ماساچوست» ارائه می داد از نو طرح گردید .

وی ضمن اعمال برنامه ژنو در بنا به صورتی نو ، ایده بناهای روی هم چیده شده به صورت مدولار را توضیح داد .

کنزو تانگه دو ساختمان هلالی شکل را که پیرامون یک محوطه بزرگ ، از یک نقطه به نقطه دیگر آن ، رو به سوی هم داشتند ، بنا کرد .

این ساختمانها بناهای مدوله هستند که در کنار خود فضایی آزاد پدید می آورند .

این ساختمانها پشت به تپه هایی دارند که در قسمتهایی از زمین چنین به نظر می رسد که نقطه آزاد ساختمانها هستند .

واحدهای مسکونی در Takamatsou در سال 1959 ، کنزو تانگه دکترای خود را اخذ کرد .

وی برنده جایزه بین‌المللی «معماری امروز» گردید و به مدرسه پلی تکنیک کمبریج در ماساچوست دعوت شد .

این مهم ترین سال برای معمار بود .

در آن سال ، خانه هایی در Takamatsou مرکز ناحیه kagawa بر روی جزیره Shikokou در دریای جنوبی بنا گردید .

تانگه پیشتر از این ، بین سالهای 1955 تا 1958 مرکز اداری آنجا را ساخته بود وی در اینجا یک شهر سنتی را با خانه هایی در ردیفهای دو طبقه پدید آورد .

او بتن مسلح را استادانه به کار برد .

طرح جامع Tsoukiji کنزو تانگه بر اساس پلان توکیو ، طراحی محله Tsoukiji را که یکی از فعال‌ترین بخش های بین Ginza و بندر است ، مورد مطالعه قرار داد .

این مطالعه بسیار مهم ، بین طرح مبتکرانه سال 1960 و پلان بازسازی Skoplie واقع می گردد .

معمار به دنبال به کارگیری بالاترین ضریب تراکم در پدید آوردن پل هاست .

وسعت تقریبی این ناحیه برابر 300*300 متر مربع می‌باشد و 100.000 نفر در آن مشغول به کارند .

رفت و‌آمد روزانه در این محل 5/2 برابر ، بیشتر ات ، این رفت و‌ آمد بایستی با اتصال به بزرگراه شماره 1 که از این منطقه می گذرد و به وسیله یک خط مترو هدایت گردد .

پیرامون ایستگاه این مترو گردشگاهها و اماکنی جهت گذراندن اوقات فراغت و میل ارتباط به معبد Tsoukiji-Honganji پیش بینی شده بود .

ساختمانها به واسطه دفاتر کار از یکدیگر تمایز می یابند و پلهای ارتباطی طبقات سطوح را پدید می آورند .

طرح هنگام مطالعه مقر مرکزی موسسه Dentsou شکل گرفت.

ساختمان اداری بزرگی به ارتفاع 100 متر با 21 طبقه بنا می گردید که با داشتن 31 متر عرض ، امکان نوآوری را در زمینه سازماندهی پدید می آورد .

البته تعداد طبقات در سالهای 196768 طبقه کاهش یافت و بخش عظیمی از معنای خود را در پلان عمومی از دست داد .

نما یا جزئیات : دفترها با راهروهای باریکی به یکدیگر متصل شده اند و همین حالت در طبقات بالا وجود دارد .

طرح کوی مسکونی Hokousetsou بزرگراه به دلیل گذر از کوهستانهای فاقد ساختمان ، با بزرگراههای دیگر تفاوت دارد .

ایده گذرگاههای سبز به منع ساختمان سازی ناپیوسته در طول جاده یکسان سازی جایگاه انسانی گرایش دارد .

در سال 1968 دفاتر استانداری طرحی را برای 150.000 یاکن ارائه کردند .

تانگه در سال 1973 مامور مطالعه طرح جامع ناحیه 5 گردید که شامل دریاچه Odara می شد .

سال بعد موسسه Hyogo ، ساخت مجموعه ای را در شیب جنوبی کناره شمالی دریاچه آغاز کرد : 60 منزل و 80 خانه کوچک .

ایجاد ارتباطی میان خانه ها و یک راه باریک برای عابرین پیاده که پارک ، مدارس و میادین را به یکدیگر متصل می سازد ، حائز اهمیت بود .

منازل با زاویه بر روی شیب و مثابل منطقه ای مشجر قرار گرفته اند .

مکانهایی برای توقف و بازی ، به صورت متناوب وجود دارند .

اقامتگاهها واقع بر روی شیب قرار گرفته اند .

منازل به صورتی چیده شده اند که دیگر مکانی مشرف به اتاقهای خواب نباشد .

طبیعت و سکوت دور از سر و صدا در این شهر ، پیوند محکمی با یکدیگر یافته اند .

برجهای آپارتمانی در تهران این برجها یک پارک و بلوار قرار گرفته اند دید هر یک نسبت به دیگری بایستی تامین گردد .

اختلاف سطح ایجاد شده سه تراز متفاوت را ممکن ساخته است .

برجها بر روی پیلوت قرار گرفته اند ، 50 ، 40 ، 30 طبقه دارند میدانهایی که داای شش یا هفت سطح می باشند شامل فروشگاهها ، پارکینگ ، رستوران و مکانهایی جهت گذراندن اوقات فراغت هستند .

در مرکز ، آسانسورها ، پلکانها وسرویسها قرار گرفته اند .

واحد مسکونی دارای سه یا چهار اتاق (دو اتاق خدمتکار) می باشد .

در مجموع ، 500 واحد در سه برج قرار گرفته اند .

سیستمی از دیوارهای داخلی ، ساختار را تثبیت می سازد ، بالکنها و پنجره های واقع در کنج ، دید به سوی پارک و شهر را در جهت جنوب فراهم می آورند.

دانشگاه قلب مقدس در Taipei پروژه در حومه Taipei (تقریباً 16 کیلومتری شمال شهر) قرار ، درجلو رودخانه Tanshoui در عقب رود زیبای kanyin قرار دارد .

منظره دارای زیبایی طبیعی عظیمی است .

در پای این کوه یک مدرسه راهنمایی و دبیرستان دخترانه قرار دارد که توسط دیر قلب مقدس ساخته شده است .

ساخت یک دانشگاه زنان برای شمار تقریبی هزار دانشجو در نیمه راه کوهستان ، پیش بینی شده است .

نمای خارجی مدرسه به صورتی ساخته شده که سمت گیری دو جناح خوابگاه و کلاسها ، به سوی قله کوه است ، گویی این کار برای نمایان ساختن روح کوهستان است .

تانگه در صدد ایجاد تضاد بسیار واضحی بین بناها و طبیعت وسیع جهت تمایز یکی در مقایسه با دیگری بوده است .

مجموعه ، از کلاسها ، کتابخانه ، کلیسا و خوابگاه هایی تشکیل شده که هر یک به وسیله واحدهای سرپوشیده ای که دیواری را در برابر خورشید پدید می آورند به دیگری مرتبط شده اند .

در عین حال این راهروهای سرپوشیده مکانهایی را جهت ارتباط دانشجویان پدید می آورند همان گونه که ما جهت ایجاد آن مدرسه بین المللی قلب مقدس درتوکیو کوشیده ایم .

اینها به تعبیری «کوچه های مجموعه»‌ می باشند .

ارتباطات عمومی از طریق قفسه‌های پلکان و مجاری ، تامین شده اند .

این نظام طراحی ، توسعه های آتی را آسان می سازد .

در حال حاضر چند مورد از این ساختمانها پایان پذیرفته و خوابگاهها پذیرای 600 دانشجو هستند .

زمانی که مجموعه به پایان برسد خوابگاهها ، توان پذیرش 1000 دانشجو را خواهند داشت .

شعبه موسسه Olivetti در ژاپن Olivetti دارای کارخانه ها و فروشگاههای متعددی در سراسر جهان است ، برای ساخت شعبه موسسه در ژاپن تانگه به روش زیر عمل کرده است : وی در ابتدا پلان معقولی از مخزن فروش ، سالنهای کار و قسمت مدیریت ارائه داد ، سپس مرکز فنی را با ویژگیهای مخزن تطبیق داد ، مخزن می‌بایست در مطالعه تاسیسات Olivetti از اولویت برخوردار می گردید .

به دلیل نزدیکی با رودخانه Tsouroumi که گهگاه طغیان می کرد وی می بایست مخزن فروش را در طبقه اول قرار می داد .

از آنجا که اکثر ماشین‌آلات نیازمند دقت می‌باشند وی می بایست اندیشه خود را مشغول برقراری جریان هوا ، روشنایی احتمال سیل می ساخت .

به علاوه وی می بایست احتمال توسعه را نیز در نظر می گرفت .

هنگامی که پلان مخزن بر اساس پیش طرح آماده گردید تانگه از این مساله اندیشناک بود که بداند مجموعه را چگونه به پایان خواهد برد به طوری که بتواند از تبدیل آن به کار یک ترسیم فنی اجتناب کند ، در سال 1970 هنگامی که تمامی تاسیسات پایان پذیرفت .

تانگه معتقد بود که به هدف خود رسیده است .

ساختمان شهرداری توکیو این طرح که حاصل رقابتی بود ،‌ در سال 1953 برگزار گردید و در سال 1957 اجرا شد .

طرح ، مرحله تعیین کننده ای برای معماری ژاپن بعد جنگ بود .

تانگه کوشید تمامی تشکیلات اداری شهر عظیم را در یک ساختمان واحد متمرکز سازد و از منطقه ای تحقیق داده شد استفاده برد ، ساختمان در 10 طبقه بر روی ستونها قرار گرفته است ، پنجره ها بر روی یک راستا ، پشت/ بالکنهای به هم پیوسته ای که تشکیل نور شکن می دهند ردیف شده اند ، بتن خام و شیشه ، علایم مشخصه ساختمان هستند ، دسترسی به سقفها ممکن است و ساختارهای فوقانی روش لوکوربوزیه را به یاد می آورند .

شهرداری kourayoshi تانگه سومین ساختمان شهرداری را در سال 1955 طراحی و در 1956 اجرا کرد .

این مرکز اداری برای شهری کوچک و دارای صبغه صنعتی اندک بود .

ساختمان در شهری که در آن شیوه های بومی خانه سازی حاکم است با پوشش کامل از بتن مسلح می باشد .

بالکنها بنا را از هر جهت احاطه کرده اند.

تقسیم بندی قسمتها بنا بر اساس کارکرد آنها نیست .

با وجود صرفه جویی انجام گرفته در مصالح عظمت برنامه می توانست اعجاب برانگیز باشد .

ساختمان ، یادآور مرکز اداری Kourayoushi می باشد .

بخش مراجعین در دو طبقه و بخش اداری در 3 طبقه استقرار یافته است .

ارتباط مجموعه به وسیله راهروهای سرپوشیده است .

شهرداری imabari imabari در جنوب جزیره شیکاگو که کنزو تانگه در سال 1913 در آن به دنیا آمده قرار دارد .

در سال 1957 وی ساختمان شهرداری آن را طراحی کرد که در سال 1959به پایان رسید .

قسمتهای مجموعه حول یک میدان گرد آمده و شامل دفاتر یک ساختمان اداری و شهرداری است که با استفاده از بتن در مقیاسهای دقیق بر اساس معماری جنوب ژاپن ساخته شده اند .

راه ورود به سالن سخنرانی از خیابان است .

سقف روی ورودی بر جداره های قوس دار تاثیریک بنای یابود را می آفریند .

سقف سالن سخنرانی را عناصر چین خورده ای تشکیا شده که تا قمست پشت ادامه دارد .

سر در رو به ساختمان اداری با عناصر عمودی مفصل بندی شده است ، عطفهای منحنی کل شکل راه‌حلهی Nervi یا Mayekawa ، را به یاد می آورند در قسمت داخل بتن نمایان ، دارد ، محافظت در برابر خورشید به صورت دایره ای مورد مطالعه قرار گرفته است .

سالن سخنرانی دارای سردرهای نوک تیز یا منافذ کوچک‌اند که از این دقت برخوردار شده اند .

درسردهای شهرداری منحنی شکل و به شکل زیگزاگ هستند .

طرح مقر O.M.S در ژنو کنزو تانه در این طرح اجرا نشده که تاریخ آن به سال 1959 بر می گردد ، ساختارهایی را ابداع کرد که وی بعدها در مطالعاتی برای واحدهای مسکونی مدرسه پلی تکنیک ماساچوست و در پلان شهر توکیو در سال 1960 بکار گرفت .

ساختمان O.M.S دارای تطابق با منظره دریاچه Leman و کوههای آلپ است .

اشکال این ساختمان ، مفاهیم راست ضلعی را ترک و منحنی های بزرگ دو ساختمان دوقلو را که یکی را به سوی دیگری میل دارد انتخاب می کنند .

ارتباط ایجاد شده بین دفاتر چیده شده به صورت مدولار و عرصه عمومی ، جدید است این ارتباط بعدها توسعه خواهد یافت .

نمایشگاه EXPO 70 ژاپن در 14 سپتامبر 1965 موظف به برپا کردن نمایشگاه جهانی 1970 شد .

330 هکتار از تپه های Senri در استان Osaka به عنوان زمین نمایشگاه تخصیص داده شد .

در اکتبر 1965 موضوع نمایشگاه برگزیده شد .

کنزو تانگه و Onzo Nishiyama به عنوان مسئول شهرسازی تعیین شدند .

در اکتبر 1966 طرح نهایی منتشر گردید .

هیات مدیره نمایشگاه در سال 1967 ، کنزو تانگه را برای تهیه پلانهای عبور و مرور برگزید ، وی از یک گروه دوازده نفره معماران جهت مطالعات دعوت به عمل آورد .

آنان از فوریه تا اکتبر 1967 قسمتهای مختلف طرح را تهیه کردند .

هر یک از دوازده معمار عهده دار یک بخش خاص بودند .

تالار اجتماعات در Matsouyama سالن بزرگ ابتدا برای جشنواره ژیمناستیک سال 1953 در نظر گرفته شده بود .

سپس تبدیل به سالنی چندمنظوره گردید .

Matsouyama در جنوب کشوز در جزیره shlkokou واقع است .

این ساختمان ضد زلزله است ، دو تالار دایره ای شکل به وسیله ساختمان اداری به یکدیگر متصلند .

گنبد تالار بزرگ بر روی 20 ستون از بتن مسلح قرار گرفته است و قطر آن 55 متر می‌باشد درحال حاضر 1400 جایگاه وجود دارند که می توانند از 1000 تا 2000 جایگاه افزایش یابند ، در محل پایه های گنبد پنجره پیوسته ای قرار گرفته است .

سقف تالار کوچک نیز از یک چادر قوس دار تشکیل شده است .

تالار اجتماعات Shizouoka کنزوتانگه بین سالهای 1955 و 1957 طرح این تالار را که گشاینده مرحله جدیدی بود اجرا کرد .

این تالار که در نزدیکی فوجی یاما واقع است از ساختمانهای المپیک توکیو خبر می دهد .

نفوذ لوکوربوزیه دو برابر معمار مجارستانی Nowicki (تالار در Raleigh و کارولین شمالی) می باشد .

سالن که برای جشنواره ژیمناستیک سال 1957 ، در نظر گرفته شده بود برای اهداف متعدد بکار می رود : کنسرت ، اپرا ، اجتماعات سینماها ، چادری به شکل هذلولی شکل که از عناصر ثابت تشکیل شده بر روی این سالن که روی پلان مربع شکلی واقع شده قرار گرفته است .

دیواره ورودیها از شیشه کار شده و به وسیله ستونهای منشوری تقسیم شده است .

وجوه پشتی پر هستند .

بخش خصوصی منزل منتهی به سالن پشت می شود .

جایگاه ها می توانند جهت اجتماعات در اختیار 4500 نفر قرار گیرند ، طرح معماری دارای تطابق کامل با منظره اطراف دارد .

و چشم اندازهای جدیدی را به سوی برنامه هایی از این قبیل ، آن گونه که در سراسر جهان از سال 1950 معین گردیده گشوده است .

کاخ ورزشها در Takamatsou تانگه در فاصله سالهای 1962 - 1964 تقریباً همزمان با ساخت دو سالن المپیک در توکیو کاخ ورزشها را که کوچک‌تر از آن بود در Takamatsou در ناحیه کاگاوا در جنوب کشور ساخت .

سالن کاخ ورزشها که بر روی زمین مربع شکل واقع است دارای طول تقریبی 80 متر است .

4 ستون غول پیکر صدف تخم مرغی شکل را حمل می کنند ، گنجایش کاخ ورزشها 2500 نفر است ، ارتفاع گنبد هذلولی شکل تقریباً 20 متر است که از کابلهایی تشکیل شده که بر روی آنها سقف های بتنی پیش ساخته با ضخامت 5 سانتی متری متصل شده است .

سطح سالن بزگ در طبقه اول بر خلاف ترتیبی که در سطح توکیو معمول گردیده قرار دارد .

در قسمت پایین رواق ، تالارهای همایشها ، دفاتر ، یک سالن تمرین ، دستگاهها و مانند آن قرار دارد .