دانلود مقاله داربست

داربست داربست سازه ای موقتی است که از طریق آن شخص می تواند برای انجام عملیات ساختمانی به محل کار دسترسی پیدا کند.

داربست شامل هر نوع سکوی کار، نردبان و نرده های محافظ است.

داربستهای اصولا به دو دسته تقسیم می شوند: 1-داربستهای مهارشده.

2-داربستهای مستقل.

داربستهای مهارشده در این گونه داربستها یک ردیف ستونهای عمودی در فاصله مناسبی از دیوار طوری نصب می شوند که بتوان سکوهای کار (تخته های زیرپایی) را با پهنای مورد نظر برروی آنها سوار کرد.

ستونهای عمودی به کمک لوله های افقی داربست به یکدیگر متصل شده و توسط قطعاتی عرضی به نام دستکهای افقی به ساختمان مهار می شوند.

این داربست همراه با بالا آمدن ساختمان برپا می شود.

داربستهای مستقل داربستهای از دو ردیف ستون عمودی تشکیل می شوند که توسط لوله های عرضی به یکدیگر متصل می گردند.

این نوع داربست از ساختمان به عنوان تکیه گاه استفاده نمی کند و به همین جهت برای استفاده در ساختمانهای تیر پایه ای بسیار مناسب است.

تمامی داربستها باید به طور عمودی در فواصل تقریبی m6/3 و به طور افقی در فواصل m6 کاملا به ساختمان مهار شوند.

برای انجام این کار همچنین می توان از لوله افقی مهار که در داخل دیوار یا در عرض درگاهی پنجره قرار می گیرد نیز استفاده کرد و قطعات عرضی داربست را به آنها متصل کرد.

در روش دیگر می توان از لوله ای با پایه قابل تنظیم که در داخل درگاهی قرار می گیرد برای اتصالات قطعات عرضی استفاده کرد.

در صورتی که درگاهی مناسب وجود نداشته باشد باید داربست را به کمک لوله های موربی که به سمت ساختمان متمایل اند، حایل کرد.

داربستها را می توان از مواد زیر ساخت: 1-لوله های فولادی.

2-لوله های آلیاژ آلومینیم.

3-چوب.

خانه های کارگاهی به طور کلی به خاطر عملیات و ماهیت موقتی محل ساختمان، برای اقامت کارکنان و انبار کردن مصالح نمی توان ساختمانهای دائمی احداث کرد.

به هر حال سازنده به سلیقه خود می تواند مناسبترین امکاناتی را که برای هر پروژه ویژه به صرفه باشد، فراهم سازد.

این کار علاوه بر بهبود روابط مدیریت و کارکنان، از میزان اتلاف مصالح در اثر دزدی، خسارات اتلافی و دشمنی نیز می کاهد.

هرچه تسهیلات و امکانات رفاهی ایجاد شده در محل ساختمان بهتر باشد، به همان اندازه خشنودی کارکنان حاضر در محل نیز بیشتر خواهد بود و این امر در نهایت به باروری بیشتر منجر خواهد شد.

خانه های کارگاهی کارکنان اغلب به یکی از دو صورت زیر هستند: 1-کلبه های چوبی قابل تفکیک.

2-کاروان یا کابین متحرک.

کلبه های چوبی قابل تفکیک کلبه هایی پیش ساخته اند و برای استفاده مجدد در محل دیگر به راحتی می توان آنها را پیاده و سوار کرد.

کلبه هایی با این خصوصیات باید با همان دقت ساختمانهای دائمی طراحی، ساخته و نگهداری شوند تا بتوان آنها را برای چندین سال و در پروژه های مختلف مورد استفاده قرار داد.

اندازه طول و یا پهنای آن دسته از کلبه های چوبی قابل تفکیکی را که طراحی مناسبی دارند، می توان با افزودن قطعات اضافی افزایش داد.

کاروانها و کابینهای متحرک با ابعاد، سبکها و کاربردهای بسیار متنوعی ساخته می شوند.

در ساخت آنها عموما از قاب بندی چوبی و روکش تخته چندلایی که به طرز مناسبی عایق بندی و تزیین شده استفاده می شود.

کاروانها و کابینهای متحرک بر طبق یک سیستم مدولی ساخته می شوند، به طوری که به کمک واحدهای اتصالی ویژه هر طرح و اندازه معقولی را می توان به وجود آورد.

شمع بندی به منظور ایجاد حایلهای موقتی برای ساختمان یا سازه در حال احداث از اشکال مختلف شمع بندی استفاده می شود.

موارد معمولی که احتمالاً به شمع بندی نیاز دارند عبارتند از: 1-ایجاد حایل برای دیوارهای خطرناکی که ممکن است در اثر نشست، شکم دادن یا یکبر شدن دچار ناپایداری شوند.

2-جلوگیری از معیوب شدن دیوارهای سالمی که زمین مجاور تکیه گاهشان خاکبرداری می شود، به عنوان مثال برای احداث زیرزمین در نزدیکی دیوارهای کامل.

3-ایجاد حایل برای ساختمان یا بنای مجاور در طول عملیات تخریب 4-برای حمایت قسمت فوقانی دیوار در خلال مدتی که در بخش تحتانی دیوار دهانه بزرگی ایجاد می شود.

5- ایجاد حایل برای سقف یا کف هنگامی که دیوار حایل با تیر جانشین می شود.

چوب نرم ساختمانی معمولترین ماده ای است که برای قطعات شمع بندی مورد استفاده قرار می گیرد.

نسبت مقاومت چوب به وزن آن کاملا مشابه فولاد ساختمانی بوده و سازگاری آن بهتر از فولاد است.

با متصل کردن قطعات لولهه های داربستی به یکدیگر نیز می توان شمع بندی را انجام داد.

سیستمهای شمع بندی سه سیستم اصلی در شمع بندی وجود دارد: 1-شمع بندی عمودی.

2-شمع بندی مایل.

3-شمع بندی افقی.

شمع بندی عمودی در ساده ترین شکل خود از یک تیر عمودی یا شمع یا یک تیر فوقانی و یک تیر تحتانی تشکیل شده است و برای تخفیف بار شمع و تنظیم و بستن آن وسایل دیگری نیز وجود دارد.

برای این منظور معمولا سرهای دو شمع را به کمک یک پل یا شمعک به یکدیگر متصل می کنند.

بارهای توسط این تیر به شمعها و نهایتا به سمت پایین به طرف صفحه محکم تکیه گاه منتقل می شوند.

کارهای لازم برای برپایی موفقیت آمیز شمع بندی عمودی به ترتیب عبارتند از: 1-بررسی کامل محل جهت مشخص کردن: (a) تعداد شمعهای لازم با توجه به بارهای احتمالی و موقعیت پنجره ها.

(b) موقعیت تأسیسات زیرزمینی که گاهی لازم است از آنها احتراز کرده و یا بر رویشان پل زده شود.

2-نصب کردن تیرهای حایل سقف در بین صفحات فوقانی و تحتانی جهت حذف بارهای کف و بام از روی دیوار.

تیرهای حایل را باید تا حد امکان نزدیک دیوار مستقر کرد.

3-شمع گذاری مکان تمامی پنجره های واقع در محدوده شمع بندی جهت جلوگیری از تغییر شکل یا جابجایی دهانه.

برای این منظور معمولا برروی دیوارهای داخلی دهانه تخته های چوبی قرار می دهند و بین آنها تیرهای حایل نصب می کنند.

در برخی موارد برای ایجاد سطح کافی تکیه گاه جهت تخته های چوبی باید چهارچوب پنجره برداشته شود.

4-ایجاد سوراخهایی کمی بزرگتر از سطح مقطع پلها یا شمعکها در دیوار.

5-ایجاد سوراخ در سقفها و کف ها برای عبور شمعها.

6-استقرار و تراز کردن تکیه گاهها برروی سطحی محکم و برداشتن سنگفرشها در صورت ضرورت.

7-برپاسازی، گوه کوبی و محکم کردن قطعات شمع بندی.

باید پس از اتمام کار بنا و قبل از برداشتن حایلها، شمع بندی حداقل به مدت یک هفته در مکان خود باقی بماند، تا اطمینان حاصل شود که بنای جدید قدرت کافی برای تحمل بار کسب کرده است.

نعل درگاه برای پوشش بالای سر درها و پنجره ها و پیشگیری از بازی چند پایه و یا دیوار و ریزش بالای در و پنجره به نعل درگاه احتیاج است.

نعل درگاه را بالای در و پنجره به چند طریق قرار میدهند تا سنگینی و فشار وارده از بالا را به تکیه گاههای دو طرف منتقل کند.

نعل درگاه ممکن است از مصالح مختلف چوب – تیرآهن بتن و یا سنگ و آجر ساخته شود.

نعل درگاهی از تیرآهن نعل درگاهی از تیرآهن – روی دیوار در محل نعل درگاهی نبش پایه ها را دو قطعه بلوک بتنی نصب و یا در محل قالب بندی کرده بتن ریزی می کنیم و تیرآهن های نعل را روی آن قرار داده محکم می نمائیم در طول نعل درگاهی چنانچه فاصله دو دیوار در یا پنجره یعنی طول تیرآهن تا دو متر باشد دو عدد میل مهار و چنانچه بیشتر باشد سه عدد یا بیشتر میل مهار قرار داده و سقف نعل درگاهی را بطریق ضربی با آجر می پوشانند.

میل مهارهای حتی المقدور باید در وسط عرض تیرآهن قرار گیرد.

چنانچه بالا یا پائین تیرآهن باشد در موقع پوشش نعل درگاه ممکن است فشار از طرفی وارد آمده و آنرا به جهتی حرکت دهد.

چنانچه تیرآهن را مستقیماً روی آجرکاری نصب نمایند فشارهای بالا نبش کار را خورد کرده و آجرهای را متلاشی نموده خراب می شود.

نعل درگاهی آهنی مثل تیر ساده کار می کند.

اگر نعل درگاه را بخواهند با یک تیرآهن بپوشانند ضخامت دیوار بالای تعل ممکن است نتواند روی یک تیر تکیه کند، تعادل خود را از دست داده خراب میشود.

نعل درگاهی آهنی را به صورت دو تیرآهن به موازات یکدیگر به کار میبریم.

نعل درگاهی بتنی نعل درگاهی بتنی – محل نعل درگاهی را با تخته قالب بندی نموده و داخل آنرا با میله های گرد آهنی آرماتوربندی می نمائیم و حجم تمام قالب را با بتن پر نموده پس از خودگیری بتن قالب را باز و بقیه کار را ادامه میدهیم.

سقف کاذب یا سقفهای دوپوش سقف کاذب یا سقف دوپوش – سقف کاذب در بیشتر ساختمانهای امروزی مورد استفاده قرار میگیرند.

سقف کاذب را بچند طریق بشرح دزیر میسازند – سقف کاذب در پوشش های شیروانی – بتن آرمه – تیرآهن – پوشش آجر مجوف و غیره ساخته میشود.

سقف کاذب در ساختمانهای بتنی – در ساختمانهیا بتنی موقع قالب بندی در فاصله های معین قالب را سوراخ و میله های آهنی بقطر بین شش تا ده میلیمتر از سوراخهای تخته ها عبور داده و آن را به قسمت های آهن بتن بسته یا جوش میدهند و بتن ریزی مینمایند.

در موقعیکه بتن خودگیری را انجام داد و قالب ها را باز نمودند، میله های مذکور به سقف بطور عمودی آویزان میباشد که بعداً باندازه داخواه زیر آن بوسیله میله آهن یا تخته بندی (لاپه) بیک سطح صاف درآورده، و روی آن را با رابیتز یا نی های بافته شده یا با یونولیت و صفحات ضد صورت یا با کانتکس (نی فشرده شده) سقف سازی می نماید.

فاصله بین سقف کاذب و سقف اصلی که یک فضای آزاد میباشد بیشتر برای محل کانال های تهویه و محل لوله های آب و فاضل آب استفاده میشود (روی نی و رابیتز را اول اندود گچ و خاک و بعد روی آن را سفید میکنند ولی یونولیت و یا صفحات ضد صوت را مستقیماً روی لاپه ها چسبانده و در نماسازی از آن استفاده می نمانید.

قرنیز قرنیز عبارت است از پلاک های بتنی یا سیمانی که برای جلوگیری از آب باران و نفوذ رطوبت در دیوارهای ساختمان از آن استفاده می کنند محل مصرف آن در پایین دیوار و روی دیوارها و روی جان پناه پشت بام میباشد.

داخل ساختمان روی فرش موزائیک شروع دیوار را قرنهیزچسبانی می کنند تا رطوبت شستشوی کف به دیوار نرسیده، یا در موقعیکه پای دیوار را با پارچه های مرطوب نظافت یا شستشو می کنند اثر رطوبت به دیوار نرسد.

قرنیز داخل ساختمان را از چند نوع مصالح می توان تهیه نمود.

قرنیز سیمانی – چوبی – لاستیکی – پلاستیکی و سنگ.

ولی برای لبه های دیوار و یا بالای پشت بام ها از قرنیز سیمانی یا سنگی استفاده می کنند چون تماس مستقیم با رطوبت آب دارد.

پله بتنی پله معلق بتنی – برای ساختمان یک پله بتنی اول قالببندی انجام میگیرد.

پس از نصب آهن های داخل پله (آرماتور) و بستن آنها کاملا به بکدیگر قالب بندی پله ها را انجام داده بعد از آماده شدن قالب و آرماتوربندی آن بتن ساخته شده را داخل قالب می ریزند.

این قالب تا زمان خودگیری بتن در محل پله ها باقی می ماند (خودگیری بتن باید در رطوبت آب باشد) پس از باز کردن قالب پله ها را با هر نوع مصالحی که لازم باشد می سازند یا سنگ نصب می کنند.

دست انداز با نرده آهنی دست انداز با نرده آهنی – دست انداز با نرده آهنی لب پله ها بفرمهای مختلف ساخته میشود.

برای نصب در سه محل پله، دست انداز را با پایه هائی بفاصله تقریبی 5/1 متر انتخاب و اتصال می دهند محل اتصال این پایه ها به تیرآهن زیرپله که برای پوشش طاق ضربی نصب شده بود میباشد.

و یا در روی پله پایه ها را سوراخ و جاسازی می کنند.

بهترین اتصال همان اتصال به تیرآهن زیر پله میباشد چون محکمتر و در ضمن محلی، از طول پله را نمی گیردا و دست انداز در انتهای خط فاصل پله قرار می گیرد.

در پله های آهنی و سنگ پلاک، دست انداز مستقیماً به آهن پله ها جوش میشود.

قالب بندی قالب بندی – برای بتن ریزی سقف – نعل درگاهی – جدول، شناژ و کلیه کارهائی که باید بتن ریزی شود احتیاج به قالب بندی هست.

قالب بندی را در ساختمان کفراژ مینامند و آن عبارت است از تخته هائی که ضخامت آن در حدود دو سانتیمتر یا بیشتر پهلوی یکدیگر قرار میدهند و پس از فرم دادن تخته ها بتن را در داخل آن ریخته، بتن خودگیری خود را که انجام داد تخته ها را باز می نمایند.

قالب بندی تنها شامل تخته هائی که بتن داخل آن میریزند نیست، به اطراف تخته های قالب تعدادی چوب چهار تراش قرار گرفته (چوب چهارتراش همان چوب های مکعب شکل میباشد) که بنام کلاف میباشند.

تخته های قالب را پهلوی یکدیگر قرار داده و چوب های کلاف را اطراف آن میکوبند.

بطوریکه تمام تخته ها در داخل کلاف جای گیر میشوند.

کلاف کشی در قالب برای هر یک متر طول و گاهی کمتر لازم می باشد چون اگر فاصله کلاف ها بیشتر شود حجم بتن ریزی شده به بدنه قالب فشار وارد آورده و تخته های قالب اگر نشکند حالت کمانی بخود میگیرد و گاهی ممکن است قالب را بطور کلی خراب نماید.

قالب بتن اگر روی زمین باشد مانند محل فونداسیون ها و شناژهای زیرساختمان مانند اطراف آنرا با چوب های دستک محکم می کنیم بطوریکه فشار بتن بهر طرف که باشد قالب مقاومت کند و فشار را خنثی نماید.

البته دستک ها را بشکل شمع مایل بطریقی قرار میدهیم که یک سر آن به بالا و یا وسط قالب میخ شده و سر دیگر آن بطور مایل به زمین برسد برای اینکه تیزی سر شمع فشار بزمین نیاورد و زمین را قلم تراش نکند (قلم تراش یعنی باندازه سر شمع دستک زمین را کنده و بطور مایل شمع از زمین خارج گردد) میخ چوبی به پای دستکها می کوبیم و سر دستک را به میخ های چوبی اتصال می دهیم.

قفل و بست و اتصال آجرها که در اصطلاح بنائی به آن هشت گیر می گویند در تمام آجرچینی ها موجود میباشد و برای دیوارهای دومرحله ای بیشتر در مواقعی به کار می رود که دیوار را دو مرحله بسازند یعنی قسمتی از آن را بسازند و قسمت دوم را چندی بعد از آن تمام کنند.

هشته گیر بر سه نوع است: 1-هشته گیر پله ای که به آن لاریز نیز می گویند.

لاریز در دیوارهای طولی به کار می رود یعنی اگر طول دیوار زیاد باشد و نتوانند آن را در یک مرحله تمام کنند قسمت اول را که آماده به کار باشد می سازند و در هر ردیف آجرکاری به اندازه آجر از طرف طول عقب نشینی می کنند سپس قسمت دوم راد که خواستند هر ردیف آجرکاری را بالازیر سابق وصل و ملاطهای آن را پر می کنند.

لاریز را می توان دوطرفه انجام داد و قسمت آن را بعد پر کرد.

2-دوم هشته گیر عمودی می باشد که هم در دیوارهای طولی می توان به کار بست و هم در دیوار که نسبت به هم عمود باشد و در این نوع هشته گیر در هر یک ردیف در میان آجر را از کار بیرون می گذارند و عمل آجرکاری را انجام می دهند هر ردیف از دیوار بعدی را با این هشته گیرها با هم وصل می کنند.

پی سازی پی سازی چند مرحله دارد: 1- آزمایش زمین گاهی پس از پی کنی به طبقه ای از زمین محکم و سفت می رسند و پی سازی را شروع می کنند ولی پس از چندی ساختمان ترک برمی دارد.

علت آن این است که زمین سفتی که به آن رسیده اند از طبقه نازکی بوده است و متوجه آن نشده اند ولی برای اطمینان در جاهای مختلف زمین چند حلقه چاه می زنند تا از طبقات مختلف زمین آگاهی پیدا کنند و بعد شفته ریزی را شروع می کنند این عمل را در ساختمان گمانه زنی (سنداژ) می گویند.

2- امتحان مقاومت زمین یک صفحه بتونی 20×20×20 یا 20×50×50 از بتن آرمه گرفته و روی آن به وسیله گذاشتن تیرآهنها فشار وارد می آورند.

وزن آهنها مشخص و سطح صفحه بتن هم مشخص است فقط یک خط کش به صفحه بتنی وصل می کنند و به وسیله میلیمترهای روی آن میزان فرورفتگی زمین را از سطح ازاد مشخص و اندازه گیری می کنند ولی اگر بخواهند ساختمانهای بسیار بزرگ بسازندباید زمین را بهتر آزمایش کنند.

برای این منظور با دستگاه فشارسنج زمین را اندازه گیری می کنند و آزمایش فوق برای ساختمانهای معمولی در کارگاه است.

پس از عملیات فوق پی کنی را آغاز می کنند و پس از پی کنی شفته ریزی شروع می شود.

3- افقی کردن کف پی ها (تراز کردن) برای تراز کردن کف پی ساختمانها از ترازهای آبی استفاده می کنند در دیوار های طویل چون کار شمشه و تراز کردن وقت بیشتری لازم دارد، برای صرفه جویی در وقت از سه «T» می توان استفاده کرد بدین معنی که «T» اول بار را با «T» دوم تراز می کنند و «T» سوم را در مسافت مسیر بع طوری که سه «T» در یک ردیف قرار بگیرد قرار می دهند از روی «T» اول و دوم که با هم برابر هستند «T» سوم را میزان و برابر می کنند و پس از آنکه «T» سوم برابر شد «T» اول را برمی دارند و به فاصله بیشتری بعد از «T» سوم قرار می دهند، دوباره «T» دوم و سوم را با «T» چهارم که همان «T» اول می باشد برابر می کنند و دنباله این ترازها را تا خاتمه محل کار ادامه می دهند.

البته این طریق تراز کردن بیشتر در جاده سازی و زمینهای پهناور به کار می رود.

شفته ریزی کف پی ها باید کاملا افقی و زاویه کف پس نسبت به دیوار پی باید 90 درجه باشد.

اول کف پی را باید آب پاشید، تا مرطوب گردد و واسطه ای بین زمین و شفته وجود نداشته باشد، و سپس شفته را داخل آن ریخت.

شفته عبارت است از خاک و شن و آهک که به نسبت 200 تا 250 میلیگرم گرد آهک را در متر مکعب خاک مخلوط می کنند و گاهی هم در محلهایی که احتیاج باشد پاره سنگ به آن می افزایند.

شفته را در پی می ریزند و پس از اینکه ارتفاع شفته به 30 سانتیمتر رسید آن را در یک سطح افقی هموار می کنند و یک روز آن را به حالت خود می گذارند تا دو نم شود یعنی آب یا در زمین فرو رود و یا تبخیر گردد.

پس از اینکه شفته دو نم شد آن را به وزنه سنگینی می کوبند پس از اینکه خوب کوبیده شد دوباره شفته را به ارتفاع 30 سانتیمتر شروع می کنند و عمل اول را انجام می دهند.

تکرار این عمل تا پر شدن پی ادامه دارد.

پی سازی بعد از اینکه عمل پی کنی به پایان رسید پی را باید با مصالح مناسب بسازند تا بسطح زمین رسیده و قابل قبول برای هرگونه بنا باشد مصالحی که در پی بکار میرود باید قابلیت تحمل فشار مصالح بعدی را داشته باشد و ضمنا چسبندگی مصالح نسبت به یکدیگر باندازه ای باشد که بتواند در مقابل بارهای بعدی تحمل کند و فشار را یکنواخت به تمام پی ها انتقال دهد چون هرچه ساختمان بزرگتر و وسیع تر باشد فشارهای وارده زیادتر بوده و مصالحی که در پی بکار میرود باید متناسب با مصالح بعدی باشد.

پی سازی را با چند نوع مصالح انجام میدهند مصالحی که در پی سازی بکار میرود عبارت از شفته آهکی – پی سازی با سنگ – پی سازی با بتن – پی سازی با بتن مسلح.

پی سازی با بتن پی سازی با بتن – پس از اینکه کار پی کنی به پایان رسید پی را باندازه تقریبی ده سانتیمتر بتن کم سیمان بنام بتن مگر می ریزند که سطح خاک و بتن اصلی را از هم جدا کند روی بتن مگر قالب بندی داخل پی را با تخته انجام میدهند همانطور که در بالا گفته شد عمل قالب بندی وسیع تر از سطح زیر دیوار نقشه انجام میگیرد تمام قالب ها که آماده شد بتن ساخته شده داخل قالب نموده و خوب می کوبند و یا با ویبراتور بآن لرزش وارد اورده تا خلل و فرج آن پر شود و چنانچه بتن مسلح باشد داخل قالب را با میله های گرد آرماتوربندی و بعد از آهن بندی داخل قالب را با بتن پر می کنند.

بتن ریزی در پی و آرماتور داخل آن به نسبت وسعت پی برای ساختمانهای بزرگ قابلیت تحمل فشارز هرگونه بنا را میتواند داشته باشد و بصورت کلافی بهم پیوسته فشار ساختمان را به تمام نقاط زمین منتقل می کند و از شکست و ترک های احتمالی در ساختمان جلوگیری بعمل می اورند.

پی سازی و پی کنی با هم در بعضی مواقع ممکن است زمین سست بوده و پی کنی بطور یکدفعه نتواند انجام پذیرد و اگر بخواهیم داخل تمام پی ها را قالب بندی کنیم مقرون به صرفه نباشد در اینموقع قسمتی از پی را کنده و با تخته و چوب قالب بندی نموده شفته ریزی می کنیم پس از اینکه شفته کمی خود را گرفت یعنی آب آن تبخیر و یا در زمین فرو رفت و دو نم شد پی کنی قسمت بعدی را شروع نموده و با همان تخته ها، قالب بندی می کنیم بطوریکه شفته اول خشک نشده باشد و بتواند با شفته بعد خودگیری خود را انجام داده و بچسبد این نوع پی سازی معمولا در زمین های نرم و باتلاقی – خاک دستی و ماسه آبدار عمل میگردد.

عایقکاری عایقکاری اصولا برای پیشگیری از نفوذ رطوبت به داخل ساختمان یا مصالح ساختمانی به کار می رود.

مصالح ساختمانی در مقابل رطوبت دوام خود را از دست می دهد و می پوسد.

قیر به تنهائی برای عایقکاری کافی است ولی برای آنکه استقامت داشته باشد گونی که بافت آن برای قیر مانند آرماتور در «بتن» است به کار می برند دیواری را که عایق می شود با ملاط ماسه و سیمان اندود می کنند زیرا خلل و فرج آجرکاری را نمی توان با قیر پر کرد و در هر جایی که قیر در فضای آزاد باشد یعنی دو طرف آن را ملاطی نپوشانده باشد، در هوای گرم ذوب می شود و به اطراف خود حرکت می کند و محل خود را خالی می گذارد و محل خالی سوراخ و قابل نفوذ می گردد.

عایقکاری بر دو نوع است: افقی و عمودی.

عایقکاری افقی معمولا روی پی ها و کف اتاقها و روی بام و تراسها به کار می رود.

عایقکاری روی بامها باید به طریقی انجام شود که ردیف گونیها از مقابل آبرو (ناودان) شروع گردد و لبه گونی ها بطوری که دومی روی اولی و سومی روی دومی و همین طور تا آخر انجام گیرد.، تا موقعی که‌ آب روان می شود از درز گونیها به زیرگونیهایی که در شیب قرار گرفته نفوذ نکند و از سرایت رطوبت به سقف مانع شود ولی در پی ها و کف اتاقها لبه گونیها به هر طریقی که قرار گیرد صحیح است چون شیبی وجود ندارد.

در عایقکاری عمودی که در اطراف بنا برای ممانعت از نفوذ رطوبت به داخل زمینها انجام می شود باید توجه داشت که لبه گونیها روی هم قرار گیرد و این هم گیری در حدود 10 سانتیمتر باشد.

شوره زدگی (سفیدک) شوره لکه سفیدرنگی است که بر سطح دیوار آجری ظاهر می شود.

در اثر تبخیر آب حاوی نمک، قسمتی از نمک محلول در آب بر سطح کار یا در نزدیکی آن ظاهر می شود.

این نمک معمولا بی ضرر است و در مدت کوتاهی ناپدید می شود.

با برس کشی خشک یا همراه با آب تمیز می توان کار نمک زدایی را انجام داد، اما استفاده از اسیدها را باید به کارشناس واگذار کرد.

بلوکهای سفالی اندازه شکلی بلوکهای سفالی را: پهنا mm 150 یا 100، 75، 5/62×255×300 ذکر می کند.

این بلوکها به صورت توخالی یا مجوف و به روش تزریقی ساخته می شوند و همانند آجرهای خاک رس در کوره پخته می شوند.

بلوک شش حجره استاندارد به طور عمده برای جداره داخلی دیوارهای دوجداره به کار می رود، درحالی که بلوک سه حجره در وهله اول جهت احداث تیغه ها مورد استفاده قرار می گیرد.

واحد سنندج موضوع تحقیق: گزارش کلی در ساختمان نام استاد: جناب آقای آرش سیاری دانشجو: داود خان وردی لو