داربست داربست سازه ای موقتی است که از طریق آن شخص می تواند برای انجام عملیات ساختمانی به محل کار دسترسی پیدا کند. داربست شامل هر نوع سکوی کار، نردبان و نرده های محافظ است. داربستهای اصولا به دو دسته تقسیم می شوند: 1-داربستهای مهارشده. 2-داربستهای مستقل. داربستهای مهارشده در این گونه داربستها یک ردیف ستونهای عمودی در فاصله مناسبی از دیوار طوری نصب می شوند که بتوان سکوهای کار (تخته های زیرپایی) را با پهنای مورد نظر برروی آنها سوار کرد. ستونهای عمودی به کمک لوله های افقی داربست به یکدیگر متصل شده و توسط قطعاتی عرضی به نام دستکهای افقی به ساختمان مهار می شوند. این داربست همراه با بالا آمدن ساختمان برپا می شود. داربستهای مستقل داربستهای از دو ردیف ستون عمودی تشکیل می شوند که توسط لوله های عرضی به یکدیگر متصل می گردند. این نوع داربست از ساختمان به عنوان تکیه گاه استفاده نمی کند و به همین جهت برای استفاده در ساختمانهای تیر پایه ای بسیار مناسب است. تمامی داربستها باید به طور عمودی در فواصل تقریبی m6/3 و به طور افقی در فواصل m6 کاملا به ساختمان مهار شوند. برای انجام این کار همچنین می توان از لوله افقی مهار که در داخل دیوار یا در عرض درگاهی پنجره قرار می گیرد نیز استفاده کرد و قطعات عرضی داربست را به آنها متصل کرد. در روش دیگر می توان از لوله ای با پایه قابل تنظیم که در داخل درگاهی قرار می گیرد برای اتصالات قطعات عرضی استفاده کرد. در صورتی که درگاهی مناسب وجود نداشته باشد باید داربست را به کمک لوله های موربی که به سمت ساختمان متمایل اند، حایل کرد. داربستها را می توان از مواد زیر ساخت: 1-لوله های فولادی. 2-لوله های آلیاژ آلومینیم. 3-چوب. خانه های کارگاهی به طور کلی به خاطر عملیات و ماهیت موقتی محل ساختمان، برای اقامت کارکنان و انبار کردن مصالح نمی توان ساختمانهای دائمی احداث کرد. به هر حال سازنده به سلیقه خود می تواند مناسبترین امکاناتی را که برای هر پروژه ویژه به صرفه باشد، فراهم سازد. این کار علاوه بر بهبود روابط مدیریت و کارکنان، از میزان اتلاف مصالح در اثر دزدی، خسارات اتلافی و دشمنی نیز می کاهد. هرچه تسهیلات و امکانات رفاهی ایجاد شده در محل ساختمان بهتر باشد، به همان اندازه خشنودی کارکنان حاضر در محل نیز بیشتر خواهد بود و این امر در نهایت به باروری بیشتر منجر خواهد شد. خانه های کارگاهی کارکنان اغلب به یکی از دو صورت زیر هستند: 1-کلبه های چوبی قابل تفکیک. 2-کاروان یا کابین متحرک. کلبه های چوبی قابل تفکیک کلبه هایی پیش ساخته اند و برای استفاده مجدد در محل دیگر به راحتی می توان آنها را پیاده و سوار کرد. کلبه هایی با این خصوصیات باید با همان دقت ساختمانهای دائمی طراحی، ساخته و نگهداری شوند تا بتوان آنها را برای چندین سال و در پروژه های مختلف مورد استفاده قرار داد. اندازه طول و یا پهنای آن دسته از کلبه های چوبی قابل تفکیکی را که طراحی مناسبی دارند، می توان با افزودن قطعات اضافی افزایش داد. کاروانها و کابینهای متحرک با ابعاد، سبکها و کاربردهای بسیار متنوعی ساخته می شوند. در ساخت آنها عموما از قاب بندی چوبی و روکش تخته چندلایی که به طرز مناسبی عایق بندی و تزیین شده استفاده می شود. کاروانها و کابینهای متحرک بر طبق یک سیستم مدولی ساخته می شوند، به طوری که به کمک واحدهای اتصالی ویژه هر طرح و اندازه معقولی را می توان به وجود آورد. شمع بندی به منظور ایجاد حایلهای موقتی برای ساختمان یا سازه در حال احداث از اشکال مختلف شمع بندی استفاده می شود. موارد معمولی که احتمالاً به شمع بندی نیاز دارند عبارتند از: 1-ایجاد حایل برای دیوارهای خطرناکی که ممکن است در اثر نشست، شکم دادن یا یکبر شدن دچار ناپایداری شوند. 2-جلوگیری از معیوب شدن دیوارهای سالمی که زمین مجاور تکیه گاهشان خاکبرداری می شود، به عنوان مثال برای احداث زیرزمین در نزدیکی دیوارهای کامل. 3-ایجاد حایل برای ساختمان یا بنای مجاور در طول عملیات تخریب 4-برای حمایت قسمت فوقانی دیوار در خلال مدتی که در بخش تحتانی دیوار دهانه بزرگی ایجاد می شود. 5- ایجاد حایل برای سقف یا کف هنگامی که دیوار حایل با تیر جانشین می شود. چوب نرم ساختمانی معمولترین ماده ای است که برای قطعات شمع بندی مورد استفاده قرار می گیرد. نسبت مقاومت چوب به وزن آن کاملا مشابه فولاد ساختمانی بوده و سازگاری آن بهتر از فولاد است. با متصل کردن قطعات لولهه های داربستی به یکدیگر نیز می توان شمع بندی را انجام داد. سیستمهای شمع بندی سه سیستم اصلی در شمع بندی وجود دارد: 1-شمع بندی عمودی. 2-شمع بندی مایل. 3-شمع بندی افقی.