دیده دریا کنم و صبر به صحرا فکنم
واندرین کار دل خویش بدریا فکنم
از دل تنگ گنه کار برآرم آهی
کاش اندر گنه آدم و حوا فکنم
مایه خوشدلی آنجاست که دلدار آنجاست
میکنم جهد که خود را مگر آنجا فکنم
اگر نرفته و ندیده بودم ، بی تردید وجود چنین آبشاری را در اطراف تهران تکذیب میکردم . آخه مگه میشه آبشار به این زیبایی ، آب به این زلالی ، هوا به این باحالی اون هم در فاصله 20 کیلومتری تهران وجود داشته باشه .
این آبشار زیبا در شمال روستای رندان ( رندان به معنی کسی که روایت میداند ) در منطقه سولقان واقع شده است . روستای رندان روستایی است در دامنه کوه ، با جمعیت کم که بیشتر به دامداری و باغداری اشتغال دارند,
محصولات عمده آن بیشتر سیب ، گیلاس ، آلبالو ، هلو و گردو میباشد . مسیر دسترسی به این روستا بسیار دشوار بوده و در اکثر اوقات در زمستان راههای ارتباطی به آن قطع میگردد .
این روستا بین امامزاده عقیل و روستای تالون واقع شده است و جهت رسیدن به آن به سمت امامزاده داود بعد از سولقان وارد دومین جاده سمت چپ میشویم که تابلویی هم در ابتدای جاده جلب توجه میکند که بر روی آن نوشته شده " تا رندان 4 کیلومتر"
جاده روستای رندان به تالون
جاده رندان جاده ای است باریک ، پرپیچ و خم با دره هایی عمیق و ژرف و فوق العاده خطرناک . ساعت 7 صبح ماشین را در رندان پارک میکنیم و با دیگر همنوردانم آقایان صارمی و شاهی شروع به حرکت می نماییم .
تصویر بالا از سایت وبلاگ چال تهیه گردیده
در ابتدا قصد رفتن به گردنه لت و قله 3200 متری سرلت را داشتیم ولی مسیر پاکوب ما را به دره ای دیگر کشاند . به قول معروف چی فکر میکردیم چی شد........
در طول مسیر نسیمی جان بخش گویی از سمت چمنزار پر گل می وزید و بصورت رایحه فرحبخش به مشام ما می رسید .مسیر را از طریق کوچه باغهای زیبا در کنار رودخانه رندان ادامه می دهیم که آب فوق العاده تمیز و زلالی دارد.
بد نیست بدانید رودخانه رندان یکی از منابع آبی حوزه کن – سولقان است . دیگر منابع آبی این منطقه شامل رودخانه های امامزاده داود – تالون – کشار – سنگان و الیاس است ..
کوههای اطراف کاملا" صخره ای و در بعضی از نقاط دهانه های غارهایی کوچک در دل این صخره ها خودنمایی میکند . به ناگاه خود را داخل دره ای زیبا و شگفت انگیز می بینیم .
با عبور از روی پلهای قدیمی ولی جذاب که عبور از روی آنها بیشتر شبیه بند بازی می ماند راه را ادامه می دهیم . کم کم ارتفاع می گیریم و از طریق مسیر پاکوب بر روی ارتفاعات می رویم .
بخاطر باریک شدن راه و گذر از دره های بلند و طولانی و عمیق ، کوهپیمایی کمی دشوار می شود وهوشیاری و دقت بیشتری را می طلبد . پس از 75 دقیقه کوهپیمایی از طریق مسیری مشخص به سراشیبی تندی می رسیم که ما را دوباره به کف دره ای دیگر راهنمایی میکند .
مسیر را ادامه میدهیم بدون اینکه خودمان بدانیم که این مسیر به کجا ختم میشود . 15 دقیقه دیگر کوهپیمایی میکنیم ، ناگهان آبشاری زیبا در جلوی چشمان ما ظاهر میشود .انگار وارد بهشت شده ایم . اونقدر ذوق کردیم که نگو.