چکیده
در مطالب ارائه شده در این کتاب اطلاعات کلی در مورد چگونگی تشکل پارچه توسط بافندگی تاری پودی، انواع بافتها ، بررسی مراحل مقدمات بافندگی ، و سیستمهای تشکیل دهنه در دستگاه بافندگی سولزرG6100 که پیشرفته سولزرF2001 میباشد مورد بررسی قرار گرفته است سولزرG6100 برای دستیابی به سرعتهای بالاتر نسبت به مدل خارجی خود (Sulzer F2001)و بافت با انواع نخ طراحی شده است .
البته 60% قطعات آن در شرکت غدیر ساخته شده و 40% مابقی از خارج کشور وارد می شود سولزر غدیر دارای انواع بادامکی ، دابی مکانیکی و دابی الکترونیکی می باشد در اینجا در مورد دستگاه بافندگی G6100 دابی مکانیکی و همچنین F2001 اطلاعاتی آورده شده است همچنین چگونگی تنظیمات ، نصب و راه اندازی به طور کامل مورد بررسی قرار گرفته است .
در پایان نیز مقایسه ای اجمالی از دو ماشین Sulzer F2001 , Sulzer G6100 ارائه شده است .
تاریخچه :
صنعت بافندگی بعد از کشاورزی از بزرگترین و اولی ترین مایحتاتج بشری بوده و هست . اگر به آمار افرادی که در صنایع مختلف کار می کنند توجه نماییم ملاحظه می کنیم که هم در گذشته و هم در زبان حاضر بافندگان رقم بزرگی از افراد صنعتی را تشکیل می دهند و همین آمار نشان می دهد که کارگران مشغول در کلیه صنایع جهان آنهائی هستند که یا مستقیماً به بافندگی اشتغال دارند یا از راه فروش و تجارت محصولات آن امرار معاش می کنند .
امروز صنعت بافندگی نه تنها از نظر جنبه های اقتصادی بلکه از نقطه نظر تکامل و توسعه ماشین آلات مورد توجه خاصی قرار گرفته کوشش بشر برای تکمیل این صنعت از زمانهای قدیم شروع گشته و تا امروز نیز هرگز متوقف نگردیده است .
اولین طریقه تولید پارچه توسط بشر همانند بافتن تورهای ماهی گیری ( بروش دستی) انجام می گرفت . بطوریکه از تصاویر کتب خطی قدیم استنباط می شود بشر اولیه برای تهیه پارچه از قابهای عمودی چوبی که در طول آنها نخهای تار کشیده می شد استفاده می نمود در وهله اول تنها یک قاب برای نگهداری تار مورد استفاده قرار می گرفت و هیچ وسیله اضافی در آن بکار نمی رفت . این قابها اغلب در مصر، یونان ، هندوستان ، چین و روم مورد استفاده بافندگان قرار می گرفت . بعدها این وسیله تا اندازه ای تکامل یافت و به قاب جدیدی تبدیل گشت که عبارت بود از یک تخته بطول و عرض دلخواه و در بالا و پایین آن دو تخته قرار می گرفت و تارها در طول آن کشیده می شد و دو تکه چوب در وسط تارها بنام چوبهای تقسیم کننده تارها (Lease Rods ) قرار داشت که خود یک قسمت غیر قابل صرف نظر کردن در هر ماشین بافندگی است و در اغلب ماشینهای بافندگی قدیم و جدید مشاهده می شود .
این قاب ساده ترین نوع قاب بافندگی است و در اغلب ماشینهای بافندگی قدیم و جدید مشاهده می شود .
این قاب ساده ترین نوع قاب بافندگی بود .
بعدها مصریها و یونانیان وسیله دیگری باین قاب افزودند و آن چوب میل میلکها بود که عمل بالا آوردن نخهای ردیف عقب را انجام میداد و آن کمی پایین تر از چوبهای تقسیم کننده تار قرار داشت . به مرور زمان دستگاه های بافندگی دستی ابداع شدند و در هندوستان دستگاه بافندگی ساخته شد که دارای یک بدنه خیزرانی بود وردها برای تقسیم تارها به آن آویزان شده بودند و دو غلتک خیزرانی در عقب و جلو ماشین قرار داشت . که روی یکی نخ تار و روی دیگری پارچه بافته شده پیچیده می شد با اختراع این ماشین محدودیت طول پارچه از بین رفت .
در همان موقع دستگاه های بافندگی انگلیسی ساخته شد که میتوانستند به وسیله آنها ظریف ترین پارچه ها ( ابریشمی ) و ضخیم ترین پارچه ها (پشمی و کتانی ) را ببافند .
بعد از آن دفتین و شانه اختراع شد و نخهای تار را از وسط دندانه های شانه عبور دادند ( که ابتدا از باریکه های نی و بعد بصورت باریکه های فلزی ساخته شد ) و شانه را برروی دفتین قرار دادند .
در اثر توسعه این صنعت ( بافندگی ) ماکو ساخته شد که ابتدا بوسیله دست از وسط نخهای تار عبور داده می شد ولی بعدها در سال 1723 یک نفر انگلیسی به نام جان کی ماکوپران ( Fly Shvttle) را اختراع کرد .که با کشیدن یک دسته به چپ یا راست ماکواز وسط تارها پرتاب می شد با اختراع این وسیله سرعت ماشین تا دو برابر افزایش یافت .
در سال 1740شخصی به نام تئودر ژنینگر ( Theodore Zening Er ) که یک کارگر ابریشم باف بود دستگاه بالابر جعبه ای را اختراع نمود که دستگاه اختراعی او برای بافتن پارچه هائی با طرح ساتین مناسب بود . این دستگاه یک وسیله ایجاد کننده دهنه با دو رکاب بود امکان داشت تا 8 ورد روی آن قرار داد .
روبرت کی ( Robert Kay) پسر جان کی مکانیزم تعویض ماکو بمنظور تغییر رنگ پود را در سال 1760 اختراع نمود اختراع وی برای اولین بار فقط با سه یا چهار ماکو با نخهائی با رنگهای مختلف قادر به پودگذاری بود .
در سال 1809 یکنفر فرانسوی بنام شارل ماری ژاکارد دستگاه تشکیل دهنه ای را که قبلاً توسط شخص دیگری اختراع شده بود تکمیل نمود که امروز هم به نام وی مشهور است اولین دستگاه ژاکاردی بکار افتاد از نوع یک سیلندر با یک بالابر بود و دهنه حاصله از آن از نوع دهنه ای بود که در پایین بسته می شد .
در سال 1814 اولین ماشین بافندگی که با سیستم بادامک بحرکت در می آند تکمیل شد و بکار افتاد
در سال 1815 اولین ماشین مکانیکی که با میل لنگ کار می کرد توسط « گیلمر » ساخته شد .
در سال 1817دکتر ویلر ماشین بافندگی مکانیکی را اختراع کرد که اولین بار توسط «ساراوینتر »بکار افتاد و دومین و سومین ماشین بافندگی مکانیکی به ترتیب به وسیله «ماری هیلی » و «آنا بوردن » «بهره برداری» شد در نوامبر 1837 «ویلیام کرمپتن »که صاحب یک کارخانه پنبه درانگلستان بود به آمریکا رفت و طرح یک ماشین بافندگی را ارائه داد و تعدادی از این ماشین ها در همان سال ساخته شد و کرمپتن آنها را به انگلستان آورد و در کارخانه اش ماشینها را به کار انداخت .