دانلود تحقیق نحوه دفاع در مقابل بمب هسته ای

مقابله با سلاح های اتمی

بر اثر یک انفجار اتمی انرژی به ترتیب زیر تقسیم می شود:

1) 50 درصد انرژی آن تبدیل به موج انفجار کهبیار شدید تر از موج انفجار دیگر مواد منفجره است،  میشود و بیشترین تاثیر را بر روی ساختمانها و تأسیسات میگذارد.

2) 35 درصد آن به تشعشعات حرارتی تبدیل شده که اثرات مرگبار خود را روی تمامی موجودات زنده می گذارد.

3) 15 درصدانرژی باقیمانده ی این بمبها به تشعشعات هسته ای تبدیل می گردد.

در صورت اصابت این اشعه به بدن، سلولهای بدن متأثر شده و موجب ایجاد بیماری در بدن میشود.

در ضمن حفاظت بدن در برابر این تشعشعات بسیاردشواراست.     

در بمبهای جدید هسته ای برای اینکه از اتلاف انرژی که بمب صرف کندن گودال میکند جلوگیری شود، سیستمی بکار برده شده که بمب پیش از رسیدن به زمین منفجر شود.

نشانه حمله هسته ای: 

اولین نشانه حمله هسته ای نور سفید و خیره کننده ای است که به مراتب درخشان تر از نور خورشید است.

حفاظت در برابر حمله هسته ای: 

1) در صورتی که به هنگام انفجار در محیط باز غافلگیر شده، هیچگونه پناهگاهی در فاصله بسیار نزدیک شما نبود، فوراٌ خود را از طرف شکم به زمین انداخته، چشمان خود را ببندید و از دست و پاها، صورت و گردن خود حفاظت کنید.

2) به منظور تشخیص جهت انفجار زمان را تلف نکنید.

چون اگر تأخیر کنید آسیب پذیری شما در برابر موج انفجار و تشعشع حرارتی بیشتر خواهد شد.

در صورتی که در نزدیکی شما شیار، دیوار یا هر جان پناه دیگری وجود داشت از پوشش ان استفاده کنید.

3) چنانچه پناهگاه یا هر مانع دیگری در بیش از چند قدمی شما وجود داشت برای رفتن به داخل آن سعی نکنید.

4) هنگامی که در محیط و یا پناهگاه هستید چشمان خود را ببندید، قسمتهای باز بدن را بپوشانید و تا حد امکان در زمین فرو روید تا اینکه موج انفجار و حرارت عبور نماید.

5) چنانچه داخل ساختمان هستید خود را پشت به در، روی کف اتاق پرت کنید ویا اینکه در زیر وسایلی مانند میز، نیمکت و یا پیشخوان پناه بگیرید.

6) تقریباً پس از 90 ثانیه بیشترین خطرات ناشی از تشعشع حرارتی و احتمالاً ریزش اجسام سنگین تمام می شود و تا شروع ریزش اتمی میتوانید به مأموریت خود ادامه دهید.

پدافند هسته ای

تابش رادیواکتیو:

پس از یک انفجارهسته ای، نسبت کمی از کل انرژی های آزاد شده بصورت پرتو های یونساز تظاهر می کنند( البته این موضوعدر مورد بمبهای نوترونی که تقریباً 80% از انرژی خود را به صورت تابش رادیو اکتیو آزاد میکنند، استثناء است.) 

در اثر انفجار،مقدیر زیادی از پرتوهای گاماوx ، ذرات آلفا، بتا، نوتروت و پزیترون به اطراف انتشار می یابد.

ذرات آلفا سنگین بوده، برد محدودی دارند بنابر این، یک ورق کاغذ یا پوست انسان برای توقف آنها کافی است و هیچ خطری در پی ندارد؛ ولی بیع با استنشاق آنها سبب ورود ذرات مولد آلفا به بدن و ایجاد یک خطر بالقوه برای ایجاد سرطانخواهد شد.پرتوهای بتا،قابلیت نفوز بیشتری دارد و به پوشش محافظ جهت کاهش اثرات آن نیاز است.

ریزش محلی در 24 ساعت اول و توسط با انتشار می یابد.

ریزش حد واسطه در طول چند هفته در مدار جغرافیایی محل انفجار و ریزش فراگیر در تمام کره زمین پخش می شود.

این نوع ریزش مدتهای طولانی باقی مانده و اثرات مخرب آن، بصورت آلودگی داخلی اتفاق می افتد.

این نوع ریزش مدتهای طولانی باقی مانده و اثرات مخرب آن، بصورت آلودگی داخلی اتفاق می افتد.

تابش الکترومغناطسی: پس از انفجار، یک موج قوی الکترومغناطیسی ایجاد می گردد که مدت کوتاهی وجود خواهد داشت.

این موج، از نوع امواج رادیویی است و توسط تمامی آنتن ها، برق گیرها، خطوط تلفن، هواپیماها، تجهیزات الکترونیکی و مخابراتی و...

جذب می شود.

تمامی وسایل ارتباط جمعی، مخابرات، سیستمهای حمل و نقل، شبکه های رایانه و سیستمهای نظامی و اطلاع رسانی از کار می افتد.

حتی مخاطرات پزشکی نیز وجود دارد؛ به این صورت که کلیه دستگاههای پزشکی که درآنها از وسایل الکترونیک استفاده شده است، مثل دستگاههای ونتیلاتور و مونیتورینگ، اتاقهای جراحی و مراقبتهای ویژه و نیز دستگاههای ضربان ساز از کار خواهد افتاد.

رژیم صهیونیستی و کابوس ایران هسته ای رژیم صهیونیستی به دلایل سیاسی و امنیتی وایدئولوژیکی، بیشترین نگرانی را نسبت به برنامه هسته ای ایران ابراز کرده است.

اکنون در داخل رژیم صهیونیستی بحث بر سر آن نیست که آیا ایران یک خطر هسته ای محسوب می شود یا نه، بلکه بحث بر سر آن است که چگونه باید با خطر هسته ای این کشور مقابله کرد.

به عبارت دیگر رژیم صهیونیستی جمهوری اسلامی ایران را به عنوان یک رژیم هسته ای غیرقابل بازگشت پذیرفته است.

مقامات تل آویو از مکتب «بگین» تبعیت می کنند که معتقد بود هیچ کشوری در منطقه نباید به سلاح هسته ای دست یابد و اسراییل را تهدید کند، اما اکنون با ظهور ایران هسته ای، آموزه های این مکتب رنگ باخته است.

بسیاری از اسراییلی ها خطر هسته ای ایران را یک تهدید وجودی برای رژیم صهیونیستی قلمداد می کنند، اما گروهی معتقدند می توان با ایران هسته ای به عنوان یک واقعیت کنار آمد و در هر حال امکان منع ایران از سیر در روند هسته ای وجود ندارد.

از سویی برخی مقامات اسراییلی همچون رییس موساد «افرایم هالوی» برآنند که خطر هسته ای ایران یک خطر وجودی نیست و حتی فراتر از این، برخی تحلیلگران اسراییلی قائل به آنند که رژیم اسراییل برای ترسیم دشمن فرضی و در چهارچوب تئوری «توهم توطئه» به بزرگنمایی خطر ایران می پردازد.

با این حال موضع رسمی رژیم صهیونیستی آن است که باید به هر نحو با ایران هسته ای به مقابله برخاست و کابوس مرگ را از سر یهودیان زدود.

اسراییل از زبان رسانه های آمریکایی ادعا کرد حمله هوایی به سوریه به خاطر بمباران مراکز هسته ای بوده است و سفر شتابان ایهود اولمرت نخست وزیر این رژیم به روسیه نیز بر خطر هسته ای ایران تمرکز داشت.

از سویی سخنان جرج بوش رییس جمهور آمریکا در باره وقوع جنگ جهانی سوم به خاطر مساله هسته ای ایران بار دیگر خطر ایران را در داخل اسراییل برجسته ساخته است و رسانه های صهیونیستی مرتبا در این باره سخن می گویند.

برای نمونه روزنامه معاریو در مورخه 20 اکتبر جاری سه صفحه نخست خود را به تهدیدات ایران(و سوریه و حزب الله) اختصاص داد و بر آمادگی اسراییلی ها برای ورود در جنگ احتمالی آینده تاکید زیادی نمود، در حالی این روز طبق تقویم عبری مصادف با ترور اسحاق رابین نخست وزیر اسبق اسراییل بود.

به نظر می رسد رژیم اشغالگر فقط به راهکار نظامی جهت بازداری ایران از روند هسته ای می اندیشد، هر چند اقدام نظامی خالی از پیامدهای سوء برای این رژیم نخواهد بود.

برخی ناظران به طرح این سوال پرداخته‌اند که آیا اسراییل در صدد حمله یک جانبه و پیشدستانه به مراکز هسته ای ایران ـ همانند حمله به مرکز هسته ای عراق در سال 1981 ـ می باشد؟

به نظر می آید رژیم صهیونیستی تمایلی به اقدام یک جانبه ندارد، لذا اسراییلی ها در مقابله با ایران، بر روی هم پیمان استراتژیک خود یعنی ایالات متحده آمریکا حساب زیادی باز کرده اند.

ژنرال «عاموس جلعاد» که از استراتژیست های برجسته اسراییل در موضوع هسته ای ایران محسوب می شود، معتقد است اسراییل نباید در راس حمله نظامی به ایران قرار گیرد.

«یواف لیمور» تحلیلگر نظامی تلویزیون رسمی اسراییل هم گفته است: اسراییلی ها ترجیح می دهند اگر قرار است علیه ایران حمله نظامی صورت گیرد این کار به دست آمریکا انجام شود.

وی در تشریح توانمندی های نظامی اسراییل می افزاید: اسراییل برای زدن تنها یک هدف در ایران حداقل باید یک چهارم جنگنده های اف 16 خود را به کار گیرد و در عین حال ناچار است یک هشتم از این جنگنده ها را برای پشتیبانی و حمل سوخت وارد عمل کند.

این در حالی است که نیروی هوایی اسراییل باید برای مقابله با پدافند ایران و موشک های شهاب که به سوی اسراییل شلیک خواهد شد به طور گسترده ای وارد صحنه شود.

البته این موارد صرف نظر از خسارت های مادی و معنوی برخاسته از شروع نبرد می باشد.

لیمور در پایان می پرسد: آیا این همه هزینه ارزش زدن تنها یک هدف هسته ای در ایران را دارد؟

اما در جایی که امید اسراییل معطوف به زرادخانه نظامی ایالات متحده آمریکاست، شرایط واشنگتن هم چندان خوشایند نیست.

سران تل آویو به این جمع بندی رسیده اند که دولت کنونی آمریکا در وضعیتی نیست که بتواند علیه ایران اقدام نظامی انجام دهد.

این بدان معناست که ایران زمان کافی برای پیشبرد فعالیت های هسته ای خود خواهد یافت و حتی تحریم های اقتصادی هم مانع آن نخواهد شد.

آمریکا برترین قدرت نظامی در جهان است، اما در داخل آمریکا نسبت به گزینه نظامی اتفاق نظر وجود ندارد.

آن گونه که روزنامه «هاآرتص» چندی پیش در سرمقاله خود آورده بوش به این خاطر از جنگ جهانی سوم سخن گفته است که رییس جمهور ایران اسراییل را تهدید به نابودی کرده است.

لذا در داخل اسراییل از سخنان بوش استقبال شده و آن را نشان حسن نیت بوش در برابر اسراییل دانسته اند.

هر چند گروهی در این سخنان تردید کرده ومی گویند بوش هنگام حمله به عراق هم حسن نیت داشت، اما نتیجه جنگ عراق حسن نیت بوش را زیر سوال برده است!

هاآرتص می افزاید: مقامات اسراییلی بارها تصریح کرده اند خطر ایران تنها متوجه اسراییل نیست بلکه ایران مشکل کل جهان است، اما متاسفانه جهانیان در برابر این خطر سکوت کرده اند و اسراییل باید با صدای بلند مظلومیت خود را به جهانیان اعلام کند!

«بنزیمان» از تحلیلگران مشهور اسراییلی هم معتقد است بوش با طرح جنگ جهانی سوم، عملا اسراییل را در عمق معرکه قرار داده است، دولت فعلی ایران بسیار خطرناک است و باید مانع آن شد، اما نه به قیمت قربانی کردن اسراییل!

به اعتقاد وی تصریحات بوش تنها جناح افراطی در داخل ایران را تشجیع می کند و موجب می شود ایران زودتر پروژه هسته ای خود را تکمیل کند.

آیا این تحلیل ها بدین معناست که اسراییل امیدی به حامی اصلی خود (آمریکا) ندارد؟

قطعا ایران دشمن مشترک آمریکا و اسراییل است، اما واقعیت آن است که آمریکا در برابر ایران دچار ناکامی شده است وبی تردید رژیم صهیونیستی هم باید از این ناکامی سهمی بستاند وپرونده شکست های سنگین گذشته خود را کامل نماید!

با توجه به این واقعیت است که روزنامه صهیونیستی «یدیعوت احرونوت» در مقاله ای انتقادی نسبت به عواقب جنگ هشدار داده و می نویسد: بوش ثابت کرده است آماده برافروختن جنگ های احمقانه است و نخست وزیر اسراییل هم نشان داده است که بدون اندیشه و درنگ و تنها با اشاره آمریکا وارد جنگ می شود!

یدیعوت می افزاید: ممکن است جنگ جهانی سوم آن گونه که بوش پیش بینی کرده است رخ دهد، اما نه به خاطر رویکرد «ضد سامی» حکام ایران، بلکه به خاطر جنون حاکمی که در کاخ سفید بر اریکه قدرت تکیه زده است!

این موارد حاکی از تضارب آرا در داخل اسراییل در باره ایران هسته ای می باشد.

آن چه مسلم است رژیم صهیونیستی ایران هسته ای را پذیرفته ونسبت به آن احساس خطر می کند.

اکنون اختلاف بر سر آن است که چگونه با ایران برخورد کنیم.

میانه روهای اسراییلی قائل به تعاملند وتندروها به جنگ اعتقاد دارند، البته جنگی که آمریکا وبلکه همه جهانیان پیشتاز آن باشند، چرا که اسراییل امنیت ملی خود را بر اساس ادعای واهی«ملت برگزیده» با امنیت جهانی گره زده است!

بمب اتمی و انرژی اتمی بمب اتمی چگونه ساخته می‌شود؟

این سوالی است که امروز برای بیشتر ایرانی ها پرسشی شده است.

در ابتدا به این پرسش پاسخی داده و سپس نگاهی به طرز کار رآکتور هسته‌ای می اندازیم.

تمامی اشیاء و موجودات پیرامون ما از ذرات ریزی بنام اتم ویا ترکیبی از اتمها یعنی مولکول ها تشکیل شده است.

اتمها ساختمانی شبیه به منظومهٔ شمسی دارند که در آنها خورشید هستهٔ اتم و الکترونها سیارات آن می باشند.

هستهٔ اتم شامل چندین ذره است که از آن میان دو تایش در این بحث مهم هستند.

این دو تا پروتن ها و نوترون ها می باشند.

پروتن ها دارای بار الکتریکی مثبت و نوترون ها دارای بار الکتریکی خنثی هستند.

بار الکتریکی الکترونها منفی است.

از میان تمامی اتمها تنها هیدروژن است که نوترون ندارد.

هستهٔ هیدروژن تنها یک پروتن دارد.

در اتمهای خنثی تعداد پروتن ها و الکترونها برابر است ولی تعداد نوترون ها می تواند متفاوت باشد.

برخی از اتمها دارای تعداد پروتن و الکترون یکسان ولی دارای نوترون های متفاوت اند.

این نوع اتمها را ایزوتوپ همدیگر میگویند.

طول عمر برخی از این ایزوتوپ ها بسیار کوتاه است.

چنانکه پس از بوجود آمدن بزودی نابود می شوند.

ولی برخی دیگر عمری طولانی دارند.

در ساختن بمب و رآکتور اتمی از دو ایزوتوپ استفاده میکنند.

یکی ایزوتوپ هیدروژن بنام دوتریم که هسته اش شامل یک پروتن و یک الکترون است و دیگری ایزوتوپ های اورانیم می باشند.

ایزوتوپ های اورانیم شامل U235 و U238 که اولی دارای 143 و دومی دارای 146 نوترون می باشد در حالی که هردو به اندازهٔ یکسان یعنی 92 پروتن دارند.

ایزوتوپ U235 در ساختن بمب و رآکتور اتمی بسیار مهم است.

در طبیعت از هر 100% اتم اورانیم تنها 0.7% آن اتم U235 است که مقدار زیادی نیست.

برای بدست آوردن یک کیلو گرم اورانیم U235 چندین تن سنگ معدن اورانیم لازم است.

لازم به یادآوریست که برای کاراندازی یک رآکتور اتمی برای انرژی گیری از آن نیاز به اورانیم 1 تا 5 درصد غنی است.

منظور از غنی کردن اورانیم اینست که مقدار اورانیم 235 آنرا بیشتر کنند.

برای اینکار بایستی چندین عملیات انجام شود.

در شروع کار سنگ معدن را در اسید حل می‌کنند (کیک زرد همان اکسید اورانیم است)و سپس آنرا از صافی می گذرانند و پس از آن با گاز فلور ترکیب می‌کنند تا گازی به اسم هگزافلورید اورانیم UF6 بدست آورند.

این گاز را از صفحه‌های فلزی متخلخل که قطر سوراخ هایش 25 میلیاردم سانتیمتر است عبور می دهند، این عمل را دیفوزیون میگویند.

در اثر این عمل گازهایی که سبکترند سریع تر از گازهایی که سنگین تر هستند از روزنه ها عبور می کنند.

از این خاصیت گاز ها جهت غنی کردن، یعنی بالا بردن مقدار اورانیم 235 استفاده می کنند.

پس از این عمل با سانتریفوژهایی که ویژهٔ این کار ساخته شده‌اند تصفیهٔ مواد شروع می‌شود.

حال چگونه از این ماده انرژی می گیرند؟

برای انرژی گیری باز سلسله مراتبی فیزیکی صورت میگیرد.

در ابتدا یک نوترون که باری خنثی دارد وارد هستهٔ اورانیم 235 می‌شود.

این عمل به این سادگی صورت نمی‌پذیرد بلکه برای اینکه نوترون وارد هسته شود بایستی بر خلاف تصور سرعت آن کم باشد.

برای کم کردن سرعت نوترونها آنها را از آب سنگین عبور می دهند.

چنانکه پیشتر اشاره شد.

آب سنگین یا دوتریم از ایزوتوپ های آب سبک و یا به قول متعارف آب معمولی است.

آب معمولی نمی‌تواند بدان مقداری که لازم است جلو سرعت نوترون را بگیرد.

گیر آوردن این آب بود که آلمانی ها را به سوی نروژ کشاند و همین نیز باعث لو رفتن آلمانی ها به وسیلهٔ انگلیسی ها شد.

انگلیسی ها در یافتند که آلمانی ها از نروژ آب سنگین می برند.

بنابراین فهمیدند که آلمانی ها در صدد تولید بمب اتمی هستند.

لذا با عملیاتی متهورانه مرکز تولید آب سنگین را در نروژ ویران کردند.

در برخورد نوترون به هستهٔ اورانیم 235، هسته برانگیخته شده و سپس به دو و یا چند هستهٔ سبکتر تجزیه میشود.

به این عمل شکافت هسته‌ای می گویند.

در یکی از این پروسه ها پس از برخورد نوترون به هستهٔ اورانیم 235 دو عنصر باریم 138 و کریپون 95 و 3 تا نوترون ( در حقیقت برای هر 100 اتم اورانیم 235، تعداد 247 نوترون بوجود میآید) و حدود 200 میلیون الکترون ولت انرژی انتشار می یابد.

هر نوترون جدید تولید شده به اورانیم 235 برخورد کرده سه نوترون بهمراه انرژی و همچنین موجب سه شکافت جدید می‌شود.

انرژیی که از این شکافت ها برای یک کیلو گرم اورانیم انتشار مییابد برابر صد ها میلیون مگاوات است.

این مقدار انرژی نبایستی بیک باره آزاد شود.

چرا که موجب انفجاری شدید می‌شود.

در انفجار بمب اتمی آمریکا روی هیروشیما بمبی از همین جنس اورانیم 235 استفاده شد که قدرت تخریبی 13 کیلوتن داشت.

با در نظر گرفتن اینکه هر کیلوتن برابر 1000،000 کیلو انفجار دینامیت (TNT) است.

در حقیقت انفجاری معادل 13 میلیون کیلو دینامیت رخ داد.

فاجعه بزرگی است، نه؟

اگر بخواهید از این فاجعه و ننگ بشریت تصویری بهتر بدست آورید.

جریان بدین شرح است: زمانیکه بمب اتمی آمریکا به هیروشیما افتاد، جمعیت آنجا 350000 نفر بود.

200000 نفر از این جمعیت بطور مستقیم و یا غیر مستقیم جان باختند.

90% هیروشیما به ویرانه مبدل شد.

ترومن رئیس جمهور وقت آمریکا خواسته بود که عکسی از این انفجار تهیه شود تا نتیجهٔ این آزمایش را که تلی از آتش و کباب انسان است به چشم ببینند.

هیروشیما تنها جائی بود که آنجا باران کم می بارد.

صخره‌ای بودن ژاپن نیز مهم بود که بمب سریع به آب ننشیند.

پس قرعه به اسم هیروشیمای فلک زده افتاد.

عکس یادگاری این جنایت لابد یکی از اسناد افتخارآمیز آمریکاست!

برگردیم روی بخش فنی جریان ، چنانکه پیشتر گفتیم اورانیم 238 با انفجار کاری ندارد ولی آنقدر ها هم بی خاصیت نیست.

اورانیم 238 بر عکس اورانیم 235 در زیر بمباران نوترونهای سریع تر آنها را جذب کرده و نخست با گسیل یک ذرهٔ بتا (الکترون) به نپتونیم Np239 (23.5 دقیقه) و سپس با گسیل یک ذرهٔ بتای دیگر به پلوتونیم Pu239 که به ترتیب پلوتونیم یک نوترون از نپتونیم و نپتونیم یک نوترون از اورانیم 238 بیشتر دارند.

این ایزوتوپ پلوتونیم چون هم با نوترونهای کند و هم با نوترونهای تند شکافت‌پذیر است.

نقش بسزائی در ساختن بمب اتمی دارد.

از همین نوع بمب بود که سه روز پس از بمب اتمی هیروشیما به تاریخ 9 اگوست روی سر ناکازاکی فرو ریخته شد.

قدرت تخریبی آن برابر 22 کیلوتن بود.

قدری کمتر از دو برابر بمب اتمی هیروشیما.

در این فاجعه 122000 نفر از مردم بی گناه به زغال تبدیل شده و یا پودر گشتند.

تقریبا تمامی بمب های اتمی کنونی از پلوتونیم ساخته شده است.

مقدار بمب پلوتونیمی در سال 1994 در جهان بود 250000 برابر بمب اتمی هیروشیماست.

هر 19.84 کیلو گرم پلوتونیم یک لیتر حجم دارد و از هر 1 تا 8 کیلوگرم پلوتونیم میتوان یک بمب ساخت ولی این رقم برای اورانیم 3 تا 25 کیلوگرم است.

حال بمب اتمی چگونه منفجر می‌شود؟

در بخشی از کپسولی که بمب تویش است لوله‌ای که «لوله توپی» نامگذاری شده وجود دارد.

از این لوله اولین نوترونها بیرون می آیند.

در بر خورد این نوترونها به هسته ها چنانکه پیشتر رفت شکافت هسته‌ای و سه عدد نوترون و مقدار متنابهی انرژی خارج می‌شود.

این را رآکسیون هسته‌ای نیز می گویند.

این رآکسیون ها در داخل بمب در مدت تقریبا یک میلیونیم ثانیه رخ می دهند.

دلیلش روشن است.

اگر فرض کنید که در درون حوض آبی جلبکی روئیده باشد و با فرض اینکه یک ماه طول بکشد که حوض پر شود و هر روز این جلبک ها دو برابر خودشان را تولید کنند.

یک روز پیش از اینکه حوض پر شود، یعنی روز 29 ام تنها نصف حوض پر است.

فردای آن روز یعنی روز 30 ام تمامی حوض پر می‌شود.

این عمل در رآکسیونهای هسته‌ای نیز صادق است.

نوترون اول سه نوترون و سه نوترون جدید 9 نوترون و سپس 27 و 81 و ...

و سرعت این عمل آنقدر زیاد است که انفجار اجتناب ناپذیر می‌شود.

دما از 27 درجهٔ هوای هیروشیما به 100 درجه و سپس 1000، 5000، 6000 (دمای سطح خورشید) و بالاخره به چندین میلیون درجه می رسد که گرمائی معادل گرمای درون خورشید است.

این انرژی گرمائی بایستی هر چه زودتر خارج شود که در ابتدا به صورت اشعهٔ X و پس از یک لحظه آرامش تبدیل به کوهی از آتش و گرما می‌شود.

این حالتی است که ما تازه قادر به مشاهدهٔ انفجار می شویم.

نیم ثانیه بعد دما به بالاترین حد خود میرسد که سه ثانیه پس از آن خاموش می‌شود.

این حرارت باعث حرکت سریع هوا شده و یک خلاء تقریبا مطلق در مرکز انفجار بوجود میآورد.

بازگشت مجدد هوا آنقدر سریع است که از هر توفانی قوی تر است و باعث ویرانی تمامی بنا ها، جاده ها، اتوموبیلها، پارکها و بویژه نابودی آدمیان می‌شود.

در رآکتورهای هسته‌ای این راکسیونها را مهار می کنند.

بطوری که با فرو کردن صفحه هایی که بتواند نوترونها را جذب کند (مثلا کادمیم) در داخل محلول اورانیم و آب قرار می دهند تا اینکه انرژی به سرعت آزاد نشود و انفجار صورت نگیرد.

در حقیقت رآکتور را کنترل می کنند.

ولی انرژی آزاد شدهٔ لازم آب موجود در رآکتور را به جوش می آورد و بخار حاصل از آن از طریق لوله‌ای به توربین منتقل می‌شود و باعث چرخش توربین شده و الکتریسیته تولید می‌شود.

بخار موجود در این پروسه و همچنین با عبور لوله‌های سرد از درون آن سرد شده و مجددا وارد رآکتور می‌شود.

منابع : اینترنت سایت : www.mehrnews.com