شمشیرهای ژاپنی اصولا بر چهار پایه طبقه بندی و تقسیم میشوند.
تقسیم بندی بر پایه اندازه تیغه آن
تمام شمشیرهای ژاپنی بر این پایه تولید میشوند. چیزی که شمشیرهای ژاپنی را از یکدیگر متمایز میکند طول تیغه آن است. شمشیرهای ژاپنی با واحد شکو (Shaku) اندازهگیری میشوند. (1 شکو = تقریبا برابر است با 30.3 سانتی متر و یا 11.93 اینچ) همچنین برای دقت بیشتر هر "سان", "بو" و "رین" (به ترتیب برابر با یک دهم, یک صدم و یک هزارم شکو) مورد استفاده قرار میگیرد. برای مثال:
تیغه کمتر از یک شکو (30 سانتی متر) یک تانو (خنجر) نامیده میشود.
تیغه بزرگتر بین یک تا دو شکو (یعنی بین 31 تا 61 سانتی متر) شوتو (شمشیر کوتاه) نامیده میشود. معروفترین انواع شوتو شمشیرهای واکیزاشی و کوداچی هستند.
تیغه بلندتر از دو شکو (61 سانتی متر) دایتو (شمشیر دراز) نامیده میشود. شمشیرهای کتانا در این بخش قرار میگیرند که متداولترین نوع شمشیر ژاپنی هستند.
تیغه بلندتر از سه شکو (90 سانتی متر) آداچی و یا نوداچی خوانده میشوند. اینگونه شمشیرها کاربرد کمتی دارند و استفاده چندانی ندارند.
تقسیم بندی بر پایه نوع سبک رزمی مدرسه سامورایی و استان سازنده آن
از نوع شمشیر ژاپنی، میتوان به محل ساخت و مدرسه سامورائی که شمشیر در آن ساخته شدهاست پی برد.