خشونت در محل کار مسئله ای جدی در ارتباط با سلامت و ایمنی محسوب می شود. در شدیدترین شکل ممکن، قتل یا آدم کشی جزء سومین دلیل عمده جراحات یا صدمات شغلی کشنده (مرگبار) در ایالات متحده محسوب می شود. مطابق با گزارش ((اداره آمار جراحات وصدمات شغلی مرگبار)) (CFOI)، در ایالات متحده در سال 2001، 639 مورد قتل در محل کار اتفاق افتاده است، که این رقم از 8786 مورد جراحات و صدمات مرگبار کاری است که صورت پذیرفته اند. کلاً 2886 مورد مرگ مرتبط با کار با وقایع 11 سپتامبر در ارتباط بوده اند. صرف نظر از این مرگ و میرها، رقم کلی مرگ و میر در محل کار برای سال 2001 معادل با 59000 مرگ بوده است.
خشونت در محل کار مراکز درمانی در بسیاری از کشورها در جهان صنعتی به عنوان یک مشکل جدی مطرح می باشد، و تحقیقات سازمان بهداشت جهانی (WHO) نشان می دهند که خشونت در محل کار مراکز مراقبتی درمانی در واقع یک پدیده جهانی محسوب می شود. تضاد و روبروی هم قرار گرفتن مرزها، فرهنگ ها، محیط های کاری، و گروههای شغلی مسبب خشونتی می باشند که در محل کار مرکز درمانی در یک سطح بسیار بالایی مشاهده می شود. تحقیقات جدید نشان می دهند که بالغ بر نیمی از پرسنل بخش درمانی که جان سالم به در کرده اند حدقل یک بار در سال قبل از این مطالعه، خشونت فیزیکی یا روانی را تجربه کرده اند.
مقدمه ای بر خشونت در محل کار مرکز پزشکی یا درمانی:
تحقیقی روی پزشکان در اکتبر سال 2003 که از سوی ((مجمع تحقیقات اقتصادی و سیاست های بهداشتی درمانی انجمن پزشکی بریتانیا)) (BMA) صورت گرفت نیز نشان داد که نیمی از پزشکان عقیده دارند که خشونت درمحل کار به عنوان یک مشکل محسوب می شود. از تقریباً 1000 پزشکی که به این تحقیق پاسخ دادند یافته های کلیدی موارد زیر را در بر می گرفت:
برای تقریباً نیمی از پزشکان، خشونت در محل کار یک مشکل محسوب می شود.
از هر سه فرد پاسخ دهنده، یک نفر شکلی از خشونت را در محل کار در سال گذشته تجربه کرده بود. این شامل حال هم پزشکان بیمارستان و هم پزشکان عمومی می شد.
اکثر وقایع خشونت آمیز در مطب پزشکان یا بخش بیمارستان ها اتفاق می افتادند. در میان پزشکان عمومی اکثریت این وقایع در مطلب یا اتاق انتظار، و برای پزشکان بیمارستان ها، بیشتر در بخش های بیمارستان صورت می پذیرفتند.
در بین پزشکان بیمارستان ها، آنانی که در بخش های حوادث، اورژانس و روان سنجی کار می کردند بیشتر از بقیه خشونت بیمار را تجربه می نمودند.
از بین پزشکان که خشونت را تجربه کرده بودند تقریباً همگی (95 درصد) در سال گذشته قربانی سوء استفاده ها یا بدرفتاری های شفاهی (لفظی) بودند.
دلیل اصلی خشونت به عنوان مشکلات مرتبط با سلامت یا مسائل و مشکلات شخصی، نارضایتی از خدمات ارائه شده، یا مصرف مواد مخدر و مشروبات الکلی، مشاهده گردید.
دکتر برایان پاترسون که جدیداً به عنوان رئیس شورای ایرلند شمالی BMA انتخاب شده بود با ذکر این جمله، یافته های تحقیقاتی را جمع بندی نمود: ((یافته های این تحقیقات در مورد آن چیزی که ما از آن به خشونت یاد می کنیم شواهد حقیقی بسیار محکمی را ارائه می دهند یعنی اینکه خشونت در محل کار مراکز درمانی پزشکی در غالب اوقات و بطور فزاینده ای، شیوع دارد یا متداول است)).
مثال موردی:
در حالیکه تحقیقات غالب پیشین، تأثیر خشونت بیمار را گزارش می کنند، تحقیق دیگری از سوی ((مرکز برنامه ریزی و بنیاد جرم شناسی، جراحات، خشونت و جرم استرالیا))، درباره کارکنان مراکز درمانی به عنوان عاملان خشونت موارد زیر را نشان می داد: ((در 59% از واکنش ها و پاسخ ها، پزشکان و پرستاران ذکر نمودند که کارکنان مراکز درمانی خودشان مقصرین واکنش تجاوزکارانه در قبال بیماران بوده اند)). علاوه بر این، مثال نمونه زیر یک واقعه هراس انگیز را نشان می دهد که در آن یک کارمند مرکز درمانی یک پزشک را به قتل رسانده است.
در مرکز درمانی مشکل عبارت از عملکرد کاری بود. Chen (42 ساله) بعد از 2 سال گذراندن برنامه و طرح رزیدنسی در دانشگاه می سی سی پی، به دانشگاه واشنگتن رفت. قبل از ورودش، او یک دانشمند متعهدی بود ولی او شروع به تلاش در یکی از معروف ترین برنامه ها و طرح های آسیب شناسی نمود. او عصبانی شد و طبق گفته اش کار او زیر سطح متوسط محسوب می گردید و زمانی شد که با سوپر وایزرش درگیر شد. وقتی سر پرستارش به او توصیه کرد که برنامه دیگری را دنبال کند و یا اینکه مشاوره روانشناسی را پیگیری نماید، او بیشتر ناراحت شد. بعضی از همکاران آسیب شناسی آنقدر از Chen ترسیده بودند که در هنگام بودن او در محیط آنجا، شروع به قفل کردن درها می کردند. ((جان کومبز)) نایب رئیس انجمن امور درمانی و پزشکی و نیز نایب رئیس دانشکده پزشکی گفت که ((نگرانی های زیادی از سوی دانشکده بخش وجود داشت و همچنین ترس و هراس را هم می شد به وضوح دید)).