دانلود تحقیق آسیب های ورزشی

یکی از موارد بسیار مهم در کمکهای اولیه که معمولاً نادیده گرفته می شود ، محوطه تمرین و مسابقه هنرجویان است . محوطه تمرین. باید عاری از هر گونه خطر برای هنر جو باشد. در گوشه و کنار بعضی از محوطه های تمرین . صندلیهای تاشو به طور پراکنده یافت می شود؛ وزنه های هالتر در پایان هر جلسه ی تمرین در محوطه‌ی تمرین روی زمین باقی مانده اند و یا یک طرح ساختمانی بدون حصار حفاظتی در گوشه ای رها شده است . در صورتیکه این عوامل به عنوان زمینه ی خطر مورد توجه قرار نگیرند، هر کدام می تواند منجر به نوعی صدمه شود. هنگامیکه مربی و یا صاحب سالن، فضایی را برای فعالیت هنرجویان آماده می سازد، باید حداکثر ایمنی را برای آنها در نظر گیرد. در اینجا به فهرستی اساسی از اصول ایمنی که باید در نظر گرفته شود اشاره می شود :

محوطه تمرین بازو و فاقد هر نوع مانعی باشد.

کف زمین تمرین باید صاف، مسطح و تمیز باشد.

محوطه تمرین باید نور کافی داشته باشد.

تهویه باید به خوبی صورت گیرد.

کلیه لوازم (نگهداری و تعمیر) باید خارج از محوطه ی تمرین قرار گیرند.

وسایل تمرین از جمله وسایل آموزش وزنه برداری و وسایل بدنسازی باید در جای دیگر نگهدار می شوند.

دفتر سالن ورزشی باید در جوار محل تمرین و مجهز به شیشه نشکن یا بدون شیشه باشد تا دید کافی از کل محوطه تمرین داشته باشد .

جعبه کمکهای اولیه با لوازم کافی باید همواره برای استفاده ی فوری موجود و در دسترس باشد.

فضای کافی برای هر هنر آموز در نظر گرفته شود.

هنگامیکه هنر جویان کلاس، همگی با هم در حال انجام تمرینهای ضربه زدن با پا هستند، وجود فضایی کافی در بین آنها بسیار اهمیت دارد. برای فنونی که با دست اجرا می شوند به فضای کمتری احتیاج است . در حرکات ضربه با پا به ویژه در گروههایی که درجه ی کمربند آنها پایینتر است، هنرجویان از هر سمت حداقل حدود 2 متر فاصله داشته باشند . بدین ترتیب فضای کافی به اندازه ی 4 متر مربع برای هر هنر جو جهت اجرای بیشتر حرکات اصلی ، بجز فنون پرشی ایجاد می شود. این موضوع باعث جلوگیری از برخوردها در هنگام تمرینهای زمینی می شود . بهتر است صاحبان سالنهای ورزشی ورزشکاران را در مقابل آسیبهای ایجاد شده در حین تمرین، آسیب در حین مسابقات، آسیبهای احتمالی در طول سفرهای ورزشی و حوادث حین هنرهای رزمی ، بیمه درمانی کنند . هنرهای رزمی نیازمند آن است، که تحت پوشش بیمه درمانی قرار گیرد . این کار در تداوم سالنهای ورزشی نقش موثری دارد .

فصل 1

آسیبهای صورت :

آسیب های چشم

آسیبهای بینی

آسیبهای گوش

شکستگیهای صورت

آسیبهای زبان

آسیبهای صورت

آسیبهای چشم

ساختمانهای استخوانی اطراف چشم جای امنی را برای کره چشم، به خصوص در مقابل ضربه های ناشی از جسم بزرگ فراهم می کنند . هر چه سطح جسم اصابت کننده با چشم کوچکتر باشد، احتمال آسیب دیدگی خود چشم بیشتر است.

بدین جهت از وارد کردن ضربه با انگشتان به چشم در هنگام تمرین یا مبارزه، به دلیل وجود خطر جدی نابینایی دائمی یا اختلال دید باید جداً خودداری کرد. شرکت کننده ای که از قبل چشمش آسیب دیده است یا ضعف بینایی دارد باید در حین تمرین و مبارزه از عینک محافظ استفاده کند. هنرجویانی هم که از لنز چشمی استفاده می کنند در هنگام تمرین لنز خود را باید بردارند یا در صورتیکه استفاده از آن ضروری باشد، در حین تمرین و مبارزه باید عینک محافظتی بزنند . شایعترین آسیب چشم کبود شدن اطراف آن بر اثر ضربه ی مستقیم است . نخست باید مطمئن شد که آیا آسیب جدی به خود چشم وارد آمده یا خیر . به دنبال وارد آمدن ضربه به محل کاسه ی چشم، بخشهای نرم دور چشم به طور ناگهانی متورم می شوند و خونریزی می کنند یک روش ساده برای تشخیص آسیب دیدگی چشم آن است که هر دو پلک چشم را معاینه کنیم و از حرکات طبیعی هر دو چشم به طور هماهنگ مطمئن شویم. (در صورتیکه چشمها هماهنگ با هم حرکت نکنند ممکن است استخوان دور چشم شکسته باشد، بنابراین باید فوراً به پزشک مراجعه کرد.)