سلولهای عضلانی سلولهایی هستند که تا حد زیادی برای تبدیل انرژی شیمیایی به انرژی مکانیکی تخصص یافته‌اند .به طور اختصاصی ، سلولهای عضلانی انرژی را به شکل آدنوزین تری فسفات (ATP) برای تولید نیرو یا انجام کار مورد استفاده قرار می‌دهند . براساس اینکه کار می‌تواند به صورت مختلف ومتعدد ( مانند جابجایی، پمپ کردن خون ، یا حرکت موجی و دودی ) انجام گیرد ، چندین نوع عضله در رابطه با این عملکردها تعامل یافته است .سه نوع اساسی عضله عبارتند از : عضله‌ی قلبی ، عضله‌ی اسکلتی ، وعضله‌ی صاف .
عضله‌ی اسکلتی عضله‌ی مخطط است که تحت کنترل ارادی میباشد ( یعنی ، توسط دستگاه عصبی مرکزی کنترل میشود ) و نقش کلیدی در فعالیتهای متعدد مانند حفظ وضعیت بدن ، جا به جایی ، سخن گفتن ، و تنفس ایفا می‌کند حالت مخطط سلولهای عضله‌ی اسکلتی حاصل آرایش فوق العاده سازمان یافته‌ی مولکول‌های اکتین و میوزین است . قلب از عضله‌ی قلبی تشکیل میشود .اگر چه این عضله مخطط است ، اما یک عضله‌ی غیر ارادی محسوب می شود ( یعنی ، توسط پیشاهنگ داخلی کنترل میشود و توسط دستگاه عصبی اتونوم تعدیل میشود عضله‌ی صاف ، که فاقد حالت مخططی که در عضله‌ی اسکلتی و قلبی ملاحظه میشود ، میباشد ، یک عضله‌ی غیر ارادی است که به طور تیپیک اندام‌های تو خالی ( مثل کیسه‌ی مثانه ، لوله گوارش، عروق خونی ) را می‌پوشاند . در هر سه نوع عضله ، نیرو توسط میان کنش اکتین و میوزین عضله ایجاد میشود ، فرایندی که به افزایش زودگذر Ca2+ داخل سلولی نیاز دارد .
سازمان دهی عضله‌ی اسکلتی
فیبرهای عضلانی
هر عضله از سلولهای متنابهی موسوم به فیبرهای عضلانی تشکیل میشود .لایه‌ای بافت همبند موسوم به اندومیزیوم[1] هر یک از فیبرهای مزبور را محاط می‌کند . آنگاه ، تک تک فیبرهای عضلانی توأماً در فاسی کل‌هایی[2] گروه‌بندی می‌شوند ، که توسط بافت همبند دیگری موسوم به پری میزیوم احاطه می شوند . در پری میزیوم[3] عروق خونی و اعصابند که تک تک فیبرهای عضلانی را پشتیبانی می‌کنند . در نهایت ، فاسیکل‌ها برای تشکیل عضله به همدیگرمی‌پیوندند . غلاف بافت همبندی که عضله را می پوشاند ، اپی میزیوم[4] نامیده میشود و عضله را به اسکلت بدن متصل می‌کند . سه لایه بافت همبند عضله به طور عمده از فیبرهای الاستین و کلاژن تشکیل می‌شوند ، وبرای انتقال حرکت مولکول‌های اکتین و میوزین به اسکلت بدن برای حرکت عمل می‌کنند .
سلولهای منفرد عضله‌ی اسکلتی باریکند ( با قطر تقریبی 10 تا 80 میکرون ) اما می‌توانند به مقدار زیادی استطاله یابند وطویل شوند ( بالای 25 سانتی‌متر طول پیدا می‌کند ) هر فیبر عضله‌ی اسکلتی حاوی دسته‌های فیلامنت ، موسوم به میوفیبریل، میباشد که در طول محور سلول حرکت می‌کند الگوی مخطط درشت سلول حاصل الگوی تکراری در میوفیبریل میباشد . به طور اختصاصی ، آرایش منظم فیلامنت‌های نازک و ضخیم در میوفیبریل‌های جفت شده‌ی مزبور با آرایش بسیار سازمان یافته‌ی میوفیبریل‌های مجاور است که ظاهر مخطط به عضله‌ی اسکلتی می‌دهد .
میوفیبریل را می‌توان به طور طولی به سارکومرهایی تقسیم کرد . سارکومر توسط دوخط تیره‌ی موسوم به خطوط Z مشخص میشود ، و واحد انقباضی مکرری در عضله‌ی اسکلتی به نمایش می گذارد . طول متوسط سارکومر 2 میکرون میباشد . در هر طرف خط Z نوار روشن ( نوار - I) میباشد ، که اصولاً حاوی فیلامنت‌های نازک متشکل از پروتئین اکتین میباشد . ناحیه‌ی بین دو نوار I در ساکرومرنوار A میباشد که اصولاً حاوی فیلامنت‌های ضخیم و نازک را نشان می‌دهد . ناحیه‌ی روشن در مرکز سارکومر وجود دارد که به نوار H معروف است .این بخشی قسمتی از نوار A را نمشان می‌دهد که حاوی فیلامنت های ضخیم میوزین است ، اما هیچ گونه فیلامنت اکتین ندارد . لذا فیلامنت‌های اکتین از خط Z تا لبه‌ی نوار H گسترش می‌یابند ، و یا قسمتی از فیلامنت ضخیم در نوار A همپوشانی دارند .
[1] .Endomysium
[2] .Fascicles
[3] .Perimysium
[4] .Epimysium