کشتی با چوخه یک ورزش انفرادی است که درچهار وزن در مسابقات و بدون وزن در مراسم عروسی ها و اعیاد که به صورت قندی و پهلوانی می باشد بر گزار می شود .که در مسابقات به صورت امتیازی وضربه فنی ولی در مراسم واعیاد فقط حریف را ضربه فنی کرد تا به عنوان فرد برنده معرفی شد. در مسابقات وقت کشتی برای 3وزن اول 5دقیقه وبرای وزن آخر یا سنگین وزن دو تا پنج دقیقه می باشد که در صورت مساوی 3دقیقه وقت اضافه در نظر گرفته می شود و در صورت مساوی کردن وزن کشی شده و کسی که وزن کمتری داردبرنده مسابقه معرفی می شود ولی در مراسم و اعیاد معمولا وقت کشتی توافقی می باشدکه این کشتی در مسابقات اخطار به خاطر کم کاری حریف به او داده می شود و به حریف مقابل امتیاز تعلق می گردد ولی در اعیاد اخطار کم کاری ندارد.
اما سالهاست که این کشتی مورد بی مهری وکم توجهی قرارگرفته وبه تدریج آداب وقواعد این ورزش به فراموشی نهاده ، به گونه ای که امروز از اهداف خود که همان دلیری و مردانگی دور گشته و جنبه مادی و ... به خود گرفته و دیگر از آنهمه صلابت و مردانگی خبری نیست . متاسفانه در سالهای اخیر این ورزش به لحاظ اجرا ، برگزاری ، اصالت ، زمان ، تکنیک دستخوش تغییرات و تحریفات شده است.و بیم آن می رود که در معرض نابودی قرار گیرد . که بر این اساس ضرورت پرداختن به تحقیق و پژوهش پیرامون این ورزش سنتی کاملاً احساس می شود . که در واقع هدف از این تحقیق بررسی وضعیت کشتی باجوخه به منظور تحلیل swot و ارائه برنامه جامع توسعه می باشد.
مقدمه:
کشتی باچوخه به صورت بومی سنتی از زمانهای بسیار قدیم در بیشتر مناطق ایران باستان متداول بوده و در هر استان با سنت مخصوص خود برگزار می شده است . در این راستا این ورزش از روزگاران بسیار دور در میان مردم خراسان به خصوص خراسان شمالی رایج و با برنامه ها و سنت های معمولی در ایام بیکاری کشاورزان در جشنها و عروسی و در ایام نوروز با مهارتها و برنامه های ویژه ای در شهر و روستا برگزار می شد.