دانلود تحقیق پوشش بانوان و نقش آن در زندگی اجتماعی

بدون شک در عصر ما، که بعضی نام آن را عصر برهنگی و آزادی جنسی گذارده‌اند،

و افراد غرب زده، بی بند و باری زنان را جزئی از آزادی او می دانند، سخن از حجاب گفتن برای این دسته ناخوشایند و گاه، افسانه ای است متعلق به زمان های گذشته. ولی فساد بی حساب و مشکلات و گرفتاری های روزافزونی که از این آزادی های بی قید و شرط به جود آمده است سبب شده که تدریجاً گوش شنوایی برای این سخن پیدا شود. فلسفه حجاب چیزمکتوم و پنهانی نیست، زیرا، برهنگی زنان که طبعاً پیامدهایی همچون آرایش و عشوه گری و امثال آن همراه دارد، مروان، مخصوصاً جوانان را در یک حالت تحریک دائم قرار می دهد که ایجاد هیجان های بیمارگونه عصبی کرده، گاه سرچشمه ی امراض روانی می گردد. امروزه پزشکان اعصاب و روان معتقدند که هیجان مستمر، عامل بیماری های فروان روحی است. با توجه به این نکته که غریزه جنسی نیرومندترین و ریشه دار ترین غرایز آدمی است، اسلام هرگز نیروی تقوا و ایمان را اینکه قوی ترین نیروهای انسانی است یک ضامن کافی در برابر تحریکات و دسایس این غریزه ندانسته است.

در این جا این سئوال پیش می آید که حقیقت مسئله حجاب چیست؟ آیا در مسئله پوشش، سخن در این نیست که زن خوب است پوشیده در اجتماع ظاهر شود یا عریان؟ روح سخن در این است که آیا زن و تمتعات مرد از زن باید رایگان باشد؟ آیا مرد حق دارد از هر زنی در هر محفل و مکانی حداکثر تمتعات را به استثناء رابطه ی جنسی ببرد یا نه[1]؟

امید است در پایان به پاسخ هایی در خور و مناسب این سئوالات برسیم و پاسخ های مناسب برای این مسائل اساسی را مورد بحث قرار دهیم.

همان طور که مقدمه هم عنوان شد هدف از تحقق در این زمینه تلاش برای آشنایی بیشتر با دیدگاه اسلام در مورد پوشش و حجاب بانوان و حدود آن از دیداسلام بوده است. به دلیل انتخاب این موضوع علاقه به دانستن ابعاد حجاب در زندگی اجتماعی و فردی بود. این تحقیق در پی دانستن آن است که آیا پوشش از مختصات اسلام است و پس از ظهور اسلام از مسلمین به غیر مسلمین سرایت کرده ویا در میان اقوام و قبایل دیگر نیز پیش از اسلام حچاب وجود داشته است؟ علت پوشش چیست؟ فلسفه پوشش از نظر اسلام چیست؟ آیا حجاب تنها مختص بانوان است؟ آیا این پوشش موجب جدایی زن از اجتماع و مانع کار و فعالیت اوست؟ این پوشش هایی است که به ذهن جستوجو گر خطور می کند ‌و امید است که در پایان تخمین بدان دست پیدا کنیم.

پوشش

اولین و ابتدایی ترین آرایش بشر اولیه عبارت بود از پوشش که طبیعی ترین وساده ترین آرایشی است مطابق با مقتضیات طبیعی، پوشش قسمتی از بدن یا تمام بدن ( که در بشر اولیه به وسیله برگ های درختان بوده است) طبعاً اولین قدمی است که انسان در آرایش خود ( به مفهوم اصلی کلمه) برداشته است، اگر چه به نظر نمی رسد که امروزه پوشش امری مجهول و موضوعی ناشناخته بوده وبا پیشرفت علم و آگاهی بشر، انسان متمدّن نیازی به راهنمایی و آموزش در آداب پوشش و انتخاب پوشاک داشته باشد، اما چون تمدن ساخته عقل و فکر بشر تنها شامل جنبه های ظاهری مسائل حیاتی بوده و فاقد اصول و آیین صحیح بهزیستی است، از این رو متأسفانه در اثر دخالت علل و عوامل بسیاری از قبیل میل وهوس، جهل و غفلت، غلبه فرهنگ ها و تمدن ها، رقابت های اقتصادی، صنعتی، سیاسی و غیره و بالاخره کوته فکری خود انسان ها در هر عصر و دوره ای (به خصوص در عصر حاضر) سبب شده است که به علت ناتوانی از انتخاب صحیح پوشاک و ناآشنایی با آداب و اصول بهزیستی، سلامتی و رفاه بشر به نوعی نادیده گرفته شود و در اثر پیروی کورکورانه ازمدسیت ها و مدپرست های پول ساز و خرج تراش، مشکلات مادی و معنوی و اقتصادی و بهداشتی بسیاری در امر پوشاک برای انسان های متمدن معاصر به وجود آید[2].

آرایش و پیرایش

آرایش در مفهوم کلی رایج آن، تنها به آرایش و زینت دادن از راه افزودن چیزی بر متن موجود اطلاق می شود، که مسلماً در عمل جوابگوی همه نیازها نیست. زیرا در امر زیبا سازی، غالباً باید به کاستن نیز پرداخت در زبان فارسی، آرایش و پیرایش قرینه و مکمل یکدیگر در امر زیبا سازی است که دراولی عمل تزیین با اضافه کردن عوامل و عناصر دیگری در متن و زمینه موجود، به نوعی می تواند نقش خوشنما کردن و دلپذیر ساختن را برعهده گیرد حال آن که دومی. زیبا سازی از راه کاستن عوامل عناصری است که وجود و حضورشان در متن در زمینه موجود مانع ایجاد هماهنگی لازم مابین اجزاء اعضا موجود است.[3]

نقش روانی خودآرایی در خود فرد

خودآرایی و زینت کردن نه تنها آثار مثبت روحی و روانی در دیگران داشته و موجبات ارضاء روحی آن ها را فراهم می آورد، بلکه اثرات روانی مثبتی نیز در خود فرد دارد. آراستن خود و پرهیز از هر نوع آشفتگی و پریشانی، در درجه اول ناشی از وجود نظام فکری و ذوق سلیم در انسان است، به طوری که می توان گفت آشفتگی برونی خود به تنهایی حکایت از آشفتگی درون می کند. کسانی که علی رغم اقتصادی عقل و فطرت و ذوق سلیم به پریشانی و آشفتگی در وضع ظاهری خود رضایت می دهند، در واقع ابتدا این آشتفتگی را در درون خود پذیرفته اند و اینک، این پریشانی مظهری از مظاهر آن آشفتگی درونی است، وگرنه انسانی که طبع لطیف و ذوق سلیم خود را از دست نداده و از محور عقل و فطرت دور نشده است، به طور طبیعی از هر نوع آشفتگی و به هم ریختگی گریزان بوده و نظم و ترتیب و تمیزی و آراستگی را بر هر نوع ژولیدگی و پریشانی ترجیح می دهد. وضع ژولیده و آشتفته و عدم مراعات تمیزی و نظافت ظاهری، خود به خود نفس هر مؤمنی را در انظار دیگران خوار و حقیر نموده و زبان طعن و توهین دشمن را دراز می نماید، در تعالیم اسلامی توصیه موکه شده براین که خود را در برابر دشمنان بیارایید و خود را بدحال و پریشان یا فقیر و تهیدست نشان ندهید، تا در برابر دشمن خوار و بی مقدار نشوید. خود را پریشان و بی نوا نشان دادن در برابر دشمن سبب تشجیع و از موجبات جسارت وگستاخی اوست از این رو، هم چنان که خواهیم گفت، در اسلام آرایش ظاهری (البته درحد مشروع نه به طور افراطی و در حد ممتاز تر از دیگران جلوه دادن خود و فخر و مباهات و خود نمایی) یکی از وظایف اجتماعی مؤمنین است[4].

[1] پوشش و ریشه های آن در فطرت / زهرا بهزادی فرد ص 4

[2] سلسله گفتارهایی پیرامون خودآرایی، پوشش و حجاب و رنگ ها و اثرات آن – حسن خسروی

[3] سلسله گفتارهایی پیرامون خودآرایی، پوشش و حجاب و رنگ ها و اثرات آن- حسن خسروی

[4] سلسله گفتارهایی پیرامون خودآرایی، پوشش و حجاب و رنگ‌ها و اثرات آن‌ها- نوشته حسن خسروی