دانلود تحقیق روان شناسی فردی آلفرد آدلر

رویکردروانشناسی فردی که توسط الفرد آدلر (1937-1870) مطرح گردیده است. نسبت به انسان دیدی کلی نگر، پدیده شناختی غایت انگار و اجتماعی ارائه کرده و وی را موجودی خلاق آزاد وانتخابگر در حال شدن معرفی می کند به طبیعت انسان بصورت یک کل پویا نظر دارد و فهم رفتار وی را بدون توجه به هدف و غایتی که در پیش دارد و بدون توجه به اجتماعی که در آن زیست می کند، ممکن نمی داند وی را بیش از هر چیز تحت تاثیر تفسیرهای یگانه اش از وقایع و تجارب می داند. انسان را دچار نوعی احساس حقارت معرفی می کند که این احساس حقارت به منزله محرکی دائمی وی را به کشف شیوه های بهتر و مناسبتر سازگاری سوق می دهد. تحت تاثیر شرایط اولیه زندگی و نیز نوع احساس حقارت معرفی می کند که این احساس حقارت به منزله محرکی دائمی وی را به کشف شیوه های بهتر و مناسبتر سازگاری سوق می دهد تحت تاثیرشرایط اولیه زندگی و نیز نوع احساس حقارت که تجربه می کند هدفها و شیوه های زندگی خاصی را در پرتو تفسیرهای شخصی و خلاقانه تجارب شکل می دهد که به زعم خودش آن را لازمه جبران احساس حقارت و نیل به برتری و کمال می داند. درصورتی که هدفها و شیوه زندگی انتخابی بتوانددر سیر پرورش علاقه اجتماعی وی را در حصول به برتری و خود شکوفایی مدد نماید. از لحاظ شخیتی در تعامل خواهد بود اما درصورتی که تلاش برای برتری در مسیر علاقه به خود و تعارض با اجتماع پیش رود فرد را دچار نابسامانی و یأس و در نتیجه رفتار بیمارگونه خواهد ساخت از اینرو هدف درمان تغییر اهداف و ادراکات مراجع در جهتی اجتماعی، تحقق یابنده و کمال گرایانه و نیز تحصیل آن نوع شیوه ی زندگی است که باعث پرورش علاقه اجتماعی در نهایت کاهش احساس حقارت و غلبه بر یأس شود در فرآیند درمان نیز بعد از برقراری ارتباط درمانی سعی می شود که با توسل به روشها و فنون مناسب، هدفها و شیوه زندگی بیمار و چگونگی تاثیر هدفهای خیالی بر شیوه زندگی اش برملا شود و سپس از طریق تعبیر و تفسیرهای ضروری بینش لازم در خصوص رابطه اهداف و شیوه زندگی با رفتار بیمارگونه و خود مایوس ساز در مراجع ایجاد شود و نهایتا با استفاده از فنون مناسب وی را در اتخاذ هدفها و شیوه زندگی بر مبنای ادراک درست تر واقع بینانه تر از تجارب گذشته و حال رهنمون شود.

- شرح حال آلفرد آلرد:

آلفرد آدلر[1] در 7 فوریه 1870 در ردلفهایم[2] حومه ی شهر وین در یک خانواده ی متوسط به دنیا آمد (شفیع آبادی و ناصری، 1387) . پدرش تاجر غلات و مادرش خانه دار بود وی دومین پسر و سومین فرزند از شش فرزند خانواده خود بود (چهار پسر و دو دختر) و این موضوع در زندگی او و بیان نظریه ها بیش (ترتیب تولد) تاثیر زیادی داشت (شیلینگ، 1984 با ترجمه ی آرین، 1382). در جامعه آن ها یهودیان کمی زندگی می کردند، به همین جهت او هرگز یک هویت قوی یهودی پیدا نکرد. اگرچه در کودکی به پرستشگاه یهودیان می رفت اما در سن 34 سالگی خود را یک مسیحی می دانست (شولتز، ترجمه ی کریمی و همکاران، 1378؛ ارگلر 1963 به نقل از کریمی 1379). دوران کودکی آدلر از مرگ و بدبختی و حسادت نسبت به برادر بزرگتر و طرد شدن از سوی مادر مشخص می شد. او خود را شخصی زشت و کوچک اندام تلقی می  کرد و این موضوع روی خود انگاره اش تاثیر می گذاشت. او دچار نرمی استخوان و کمبود ویتامین D بود که این مشکل او را ازدیدن و بازی کردن با بچه های دیگر باز می داشت زیرا توان راه رفتن نداشت. او به دلیل دچار شدن به اسپاسم حنجره مشکل تنفسی نیزداشت و هنگام گریه احساس خفگی می کرد. آدلر در 5 سالگی ذات الریه گرفت و تا حد مرگ پیش رفت، وی هم چنین در 3 سالگی شاهد مرگ برادرش ردلف در تختخواب کناری اش بود. این دو قضیه تاثیر زیادی روی  او داشت و وقتی در 5 سالگی در طی جریان همان بیکاری از دکترش شینه که به پدرش می گفت پسرتان از دست رفته است تصمیم گرفت خودش پزشک شود (فیروز بخت، 1381 به نقل از شارن؛ شولتز ترجمه ی کریمی و همکاران ، 1378؛ فیست 2002 ترجمه ی سید محمدی، 1386).

به عنوان یک کودک بیمار در طول 2 سال اول زندگی ناز پرورده ی مادرش بود و تنها با ورود برادر بعدی بود که از این موقعیت کنار رفت و مورد توجه پدر قرار گرفت به دلیل همین رابطه ی خوب با پدرش عقده ی ادیپ فروید را رد کرد. آدلر به بزرگترش حسادت می ورزید و به شدت با او رقابت داشت و در برابر او و سایر کودکان همسایه که سالمتر و فعال تر بودند احساس حقارت می کرد (شولتز، ترجمه ی کریمی و همکاران، 1378).

برای غلبه بر این احساس و جبران کمبودهای جسمی خود، آدلر جوان، فوق العاده سخت کار می کرد و علی رغم جثه ی کوچک، دست و پا چلفتی بودن وجذاب نبودنش به خود فشار می آورد تا در بازی ها شرکت کند. به تدریج وی در این مبارزه پیروز شد و توانست به نوعی احساس پذیرش و عزت نفس دست یابد. در نتیجه‌ی همین امر او عشق و علاقه ی زیادی به مصاحبت افراد دیگر پیدا کرد، ویژگی که تا پایان عمر خود آن را حفظ کرد (شولتز، ترجمه ی کریمی و همکاران، 1378).

او در دوران دبستان یک دانش آموز معمولی بود. وی در درس ریاضی بسیار ضعیف بود تا جایی که معلم او به پدرش توصیه کرد که وی را نزد یک کفاش به شاگردی بگذارد. اما بر خلاف این صحبت پدرش به تشویق او پرداخت و آدلر با پشتکار و کوشش فوق‌العاده توانست ضعف خود را جبران کند و به مقام شاگرد اولی کلاس برسد (کوری، 1991، ترجمه کریمی 1379؛ فیست 2002، ترجمه ی سید محمدی 1386؛ شارف ترجمه ی فیروز بخت، 1381).

آدلر پس از فارغ التحصیلی از دبیرستان در سال 1888 وارد دانشکده ی پزشکی وین شد و در سال 1895 در چشم پزشکی به درجه ی تخصص نائل آمده او در دانشگاه یک جهت گیری اجتماعی را در زمینه روان شناسی و روان درمانی تعقیب کرد و با یک گروه از دانشجویان مارکسیست آشنا شده و به آنها ملحق شد و در میان آنها با دختر جوان روسی ثروتمندی برخورد کرد و در نهایت در سال1987 با او ازدواج نمود. بعداز مدتی به پزشکی عمومی تغییر شغل داد و مطلب خویش را دایر کرد (شارف، ترجمه ی فیروز بخت، 1381؛ شیلینگ 1984، ترجمه آرین 1382). از آنجا که مطب او نزدیک یک پارک تفریحی – ورزشی بود، بیشتر بیمارانش را بازیگران، هنرمندان و بند بازان تشکیل می دادند. آدلر از برخورد با همین افراد دریافت که بسیاری از آنها قدرت و توانایی خود را به عنوان واکنشی در برابر ضعف ها یا حوادث دوران کودکی خود به دست آورده اند (شیلینگ ، 1984، ترجمه ی آرین 1382). در همین دوران بود که آدلر با نوشتن کتابی درباره ی خیاط ها نشانه هایی از جهت گیری اجتماعی اش را نشان داده است و از این لحاظ می توان او را مبدع طب صنعتی دانست (شفیع آبادی و ناصری، 1387).

[1] Alfred.Adler

[2] Rodolfheim