مقدمه:
بیماری استئوآرتریت که اصطلاحا" آرتروز نامیده می شود یک اختلال یا نارسایی در مفاصلی است که به شکل طبیعی دارای حرکت هستند .در بیشتر موارد علت خاصی برای بیماری پیدا نمیشود که به اصطلاح این نوع را ایدیوپاتیک یا بدون علت مشخص می نامند.
در مورد انواع ثانویه یا دارای علت مشخص می توان موارد زیر را به عنوان عامل معرفی کرد:
1. ضربه حاد
2. شکستگی ها
3. ضربه های کوچک اما مکرر
4. مشکلات مادرزادی یا تکاملی
5. عوامل مکانیکی
6. دیسپلازی های استخوانی
7. اختلالهای سوخت و ساز
8. اختلالهای غدد درون ریز مثل دیابت قندی
9. چاقی
10. کم کاری تیروئید
11. بیماری های مربوط به رسوب کلسیم
12. عفونت استخوانی یا مفصلی
13. نقرس
14. آرتریت های التهابی
15. سرمازدگی اندام
آرتروز بر اساس جنسیت
آرتروز شایع ترین بیماری مفصلی در انسان است.در افراد زیر 18 سال الگوی پراکندگی آرتروز در بین مردان و زنان مشابه است.اما در افراد مسن تر آرتروز هیپ در مردان و آرتروز مفاصل بین انگشتان دست در زنان شایع تر است.بر این اساس جنسیت زن به عنوان یک عامل خطر برای آرتروز محسوب می شود.اما مهمترین عامل خطر برای ابتلا به آرتروز سن است.در زنان زیر 45 سال تنها دو درصد موارد در رادیولوژی علائم آرتروز را نشان میدهند اما بین 45 تا 64 سال 30 درصد افراد در رادیولوژی علائم آرتروز را نشان می دهند.
عوامل زمینه ساز
عوام ضربه شدید و ضربه های کوچک مکرر نیز عوامل خطر برای ابتلا به آرتروز هستند.نارسایی رباط متقاطع قدامی و آسیب منیسک و منیسکتومی می توانند موجب آرتروز زانو شوند.فردی که مبتلا به شکستگی تری مالئولار میشود تقریبا"به طور قطع مبتلا به ارتروز مچ پا خواهد شد.
درگیری مفصل در آرتروز به اضافه بار اعمال شده روی مفصل بستگی دارد.بنابراین اگرچه آرتروز مچ پا در بالرین ها –آرتروز ارنج در ضربه زنندگان به توپ در بیسبال و آرتروز مفاصل بین انگشت و استخوان های کف دست در گیرندگان توپ کریکت شایع است هیچ یک از آرتروز های نواحی گفته شده در جامعه عمومی شیوع ندارند.همچنین در افرادی که با چکش بادی کار می کنند- ملوانان و معدنچیان مفاصل درگیر بیشتر دچار آرتروز می شوند.