دانلود تحقیق کار بصورت مجتمع از یک دیدگاه تربیت بدنی

بسیاری از دروس رسمی در هنگام تدریس به "موضوعات" مجزایی تقسیم می شوند که این موضوعات از نظام های علمی و آکادمیکی مانند ریاضیات، هنر و تاریخ گرفته شده اند.

اگر چه که این نحوه تدریس مزایای خاص خود را دارد، اما از دهه 60 میلادی به بعد بخاطر پراکندگی زمانبندی و فقدان ارتباطش با "زندگی واقعی" افراد جوان مورد انتقاد قرار گرفت.

مدرسین تا به امروز بر سر دیدی کلی تر از دانش که از طریق یک برنامه تحصیلی مجتمع ممکن می شود، به بحث پرداخته اند.

مثلا Bears پیشنهاد می کند که:

یادگیری اصلی هنگامی رخ می دهد که مردم تجربیات را "مجتمع" کنند و آن ها را با بینش خود درک کنند.

علاوه بر آن، مهترین تجربیات آنهایی هستند که با سؤالات کاوش گرایانه آمیخته شده اند و از طریق روند مجتمع کننده عمل، تعامل و واکنش، مردم امکان ساخت مفاهیم را در جواب به سؤالات و ارتباطاتشان را بدست می آورند.

اندیشه برنامه های تحصیلی مجتمع، یادگیری مربوط به رشته های مختلف عملی، حل مسئله، و یادگیری مبتنی بر مسئله نه خودشان و نه بنیان های فلسفی شان جدید نیستند.

بخش اول این درس نگاهی اجمالی بر چند قانون مشترک برای یادگیری مجتمع و مبتنی بر مسئله دارد.

(از جمله ارتباط، به وقت بودن، تجمع منبع، شرح داده شدگی، برنامه ریزی و تحقیقات اشتراکی) همچنین مطالب معمول (از جمله، تنظیم محتوای انگیزشی، فعال کردن سریع دانش آموزان، ارتقای ساختار علمی، نظارت و مدیریت خود توسط دانش آموزان) مهترین آنها اهداف برای یادگیری مجتمع و مبتنی بر مسئله است که به آموزش مشارکتی، مستقل، خیابانی منتهی می شود.

بخش دوم که بخشی حقیق تر است ساختارهای چند سیستمی و اعمال گرانبهایی مبتنی بر مسئله را معرفی می کند و طی سال ها یک دهم از دانش آموزان بجای آموختن از طریق ساختارهای موضوعی سنتی، یک مقدار از وظایف گسترده را که شامل طراحی یک برنامه تناسب اندام شخصی یا سازماندهی یک انجمن بزرگ مانند یک جشن ورزشی می شود را متقبل شده اند.

یک مثال از یک عمل گرانبها بر تربیت بدنی تکیه دارد توضیح داده و تحلیل خواهد شد.

برنامه های آموزشی مجتمع:

یک برنامه آموزشی مجتمع دارای چندین بر چسب است (مثلا درس های تجمعی، چند سیستمی، بین سیستمی، فرا سیستمی، آمیخته شده، یکی شده)

تجمع متناوبا شامل یک تمرکز بر روی مهارت های شناختی عمومی است، مانند تفکر، استدلال، و تحلیل انتقادی، از طریق حل مسائل "حقیقی".

با استفاده از آن می توان بر سر اینکه کدام گروه توانایی بیشتری دارند.

بحث کرد (کارفرمایان، دانشگاه ها، اساتید).

در دفاع آقای Beans برای تحصیل آینده، این بحث وجود دارد که برنامه آموزشی نباید با تقسیم بندی های موضوعی محدود شود، بلکه باید تشویق به داشتن ارتباطات زیاد، اعطای اعتبار برای گروه های آموزشی، و ارزش دادن به معنا و تخیل شود.

برنامه های آموزشی مجتمع متناوبا دارای یک تمرکز مانند یک مسئله هستند.

(مثلا طراحی یک انجمن تسهیل).

داشتن مسائل به عنوان تمرکزی برای آموختن مجتمع بصورت فزاینده در یک سوم نظام ها عمومی شده است، بویژه در علوم مربوط به سلامتی.

دانش آموزان برای حل مسائل فعالیت می کنند (یادگیری مبتنی بر مسئله) معمولا فعالین گروهی فقط به منظور کار در وضعیت های پیچیده است و انتخاب اطلاعات و مهارت هایی که آنها برای مدیریت مناسب این وضعیت نیاز دارند، است.

طرفداران این سیستم این مسئله را مطرح می کنند که PBL فراتر از حل مسئله حرکت می کند، زیرا دانش آموزان را تشویق به کاوش گسترده، پیوند یادگیری به نیازهای خود و مستقل شدن می کند.

طرفداران این سیستم این مسئله را مطرح می کنند که PBL فراتر از حل مسئله حرکت می کند، زیرا دانش آموزان را تشویق به کاوش گسترده، پیوند یادگیری به نیازهای خود و مستقل شدن می کند.

آموختن مجتمع بصورت مجذور در سنت بنا کنندگی وجود دارد، که درک مفید از روند آموختن انفرادی و گروهی تأثیر محیط اجتماعی را می دهد.

این سیستم به دانش آموزان این فرصت را می دهد تا به تنهایی و در گروه ها به تحلیل یک مسئله مربوط در یا ورای مدرسه بپردازند و به میزان زیادی از اطلاعات دسترسی داشته، آن ها را دستکاری کرده و بفهمند، همانند زندگی عقلانی بزرگترها.

در حالیکه به آموختن مجتمع نباید بعنوان جایگزینی برای یادگیری سیستم های ویژه نگاه کرد، این سیستم محتوایی را برای یادگیری اساسی و تعاملی مهیا می کند.

میزان طبیعت رسوب کرده که به تحصیل داده شده اگر با برنامه آموزشی مجتمع شود، می تواند با ساختارهای مرسوم به مقابله برخیزد.

(مثلا جدول زمانبندی، اتاق های هیئت نمایندگان) و تمرینات (مثل روش های تدریس).

معلمان تشویق می شوند تا برنامه ها را تسهیل کنند و این می تواند نقشی جدید و مشکل برای آن ها باشد.

یکی از وظایف اولیه برای معلم ارتباط با مدیریت مدرسه است، همکاران و والدین و دانش آموازن است.

در حالیکه دانش آموزان در تصمیمات برنامه ریزی و پیاده سازی سهیم خواهند بود، معلم باید هنوز بصورت کامل برنامه های مادی و انگیزشی را مهیا کند، و برای فرآیندهای گروهی برنامه ریزی کند.

برای همراهی با تجمع برنامه های آموزشی، معلیمن باید از یک سری روش های طرح مسئله بهره بگیرند بر فرآیندهای گروهی نظارت داشته باشند، تشویق به همبستگی گروه داشته باشند، و روند گزارش گیری و ارزشیابی را هدایت کنند.

با توجه به سخنان طرفداران این امر، زمانیکه یک معلم این نقش تسهیل کنندگی را می پذیرد، نه تنها دانش آموزان از مهارت ها و دانش اصلی بهره می برند، بلکه می آموزند که چگونه بوسیله تحقیق خطر را بپذیرند، قضاوت و تصمیم گیری داشته باشند، و زندگی خود را با آموختن مهارت های لازم مانند صبر و سختی پرورش دهند و روش های همکاری را بهبود بخشند.

شش جنبه کلیدی که معلمان باید در هنگام برنامه ریزی برای برنامه های آموزشی مجتمع به آن ها توجه داشته باشند: ارتباط: جایی که دانش آموزان موقعیت تشکیل و انجام یک پروژه را دارند، به ایشان مربوط، بجا و مهم است.

به موقع و بجا: در توجهی عمیق به عنوان ها، می بینیم که همراه با انعطاف پذیری و زمان هستند.

جمع آوری منابع: یادگیری علوم مختلف بصورت یکنواختی شامل استفاده از منابع گسترده و گوناگونی است.

وابستگی: بجای اینکه اطلاعات جدا از همی به حافظه سپرده شود، یادگیری علوم مختلف بر روی گسترده اطلاعاتی وسیعی نقش بسته که "جهان واقعی" و ارتباطات است.

برنامه ریزی: تمام همکاران نیاز به مذاکره بر سر این دارند که کدام عنوان باید کار شود، کدام منابع نیاز است، چه وظایفی باید انجام پذیرند، گروه بندی چگونه باشد و غیره.

تحقیقات مشارکتی: برنامه ریزی مؤثر، مشارکت و هماهنگی پایه و اساس یادگیری علوم مختلف هستند، که در مقابل کار انفرادی و رقابتی قرار دارند.

پر واضح است که با توجه به مطالب بالا در آمیختگی برنامه های آموزشی جنبه های آموزشی و راهبردی مهمی که باید به آن ها توجه شود وجود دارند.

تربیت بدنی در مکان مناسبی برای برخورداری از این مباحث قرار داد، زیرا که عرصه وسیعی از لحاظ موضوعی، تاریخچه ای از وظایف مشارکتی دانش آموزی، و پتانسیل برای ارتباط دانش آموزان دارد.

مربیان تربیت بدنی، همانند دیگر معلمان، باید سؤالاتی کلیدی از خود بپرسند قبل از اینکه به کار دسته جمعی دست بزنند.

با توجه به ساختار برنامه آموزشی سنتی، چه زمانی برای تجمع امکان پذیر است؟

کدام قسمت از علوم و مهارتها برای تجمع برتری دارند؟

آیا دانش و تجهیزات من برای یک حرکت جمعی مناسب است؟

آیا سازماندهی مدرسه و منابع قادر به حمایت از برنامه دسته جمعی هستند؟

آیا دانش آموزان و والدینشان برای این امر آمادگی دارند؟

که به توضیح این موارد خواهیم پرداخت: اصول جدید و وظایف دارای خطر: "اصول جدید" و "وظایف دارای خطر" تغییرات استراتژیکی هستند که در یک مدرسه نمونه تحت عنوان پروژه اصول جدید به آن ها پرداخته می شود.

به عنوان یک محقق برنامه های آموزشی دانشگاهی، هدف من صرف وقت در یک مدرسه نمونه بعنوان معلم/محقق بوده است که سعی در پیاده سازی و ارزشیابی تعدادی از برنامه های آموزشی، تحصیلی و نوآوریهای ارزشیابی داشته ام.

این بعد آموزشی هدف در ارتقای بازده دانش آموزان از طریق تمرکز بر موضوع دارد: راه های زندگی و آینده اجتماعی (من که هستم و به کجا می روم؟) رسانه ارتباطی و سوادآموزی (من چگونه جهان را درک می کنم و با آن ارتباط برقرار می کنم؟) شهروندی فعال (حقوق و مسئولیت های من در انجمن ها، فرهنگها و اقتصادها چیست؟) محیط ها و فناوری ها (چگونه من جهان اطرافم را توضیح داده، تحلیل کرده و شکل می دهم؟) این ابعاد در پاسخ به تغییرات پست مدرن در اصول، فناوری، کار، اقتصاد، و انجمن ها توسعه یافته اند.

وظایف دارای خطر تمرینات ارزیابی ظاهری هستند که همراه با اصول جدید به فعالیت دانش آموزان پیوند خورده است.

این ها نتایج قابل ارزیابی و قابل ذکر 3 سال برنامه ریزی برای برنامه های آموزشی هستند که دانش آموزان را برای رویارویی با زندگی در عصر جدید آماده می کنند.

این وظایف به دانش آموزان برای نشان دادن مفاهیم، دانش و مهارت ها از طریق کارایی در فعالیت های جمعی که یک ارتباط صریح با جهانی پهناور تر دارد، نیاز دارند.

این ادعا وجود دارد که آموختن تجارب از لحاظ عقلانی می تواند بسیار طاقت فرسا باشد، زمانیکه معلیمن و دانش آموزان بر روی وظایف کمتری متمرکز می شوند، و این بیشتر مربوط به زندگی، علایق و نیازهای دانش آموزان می شود.

اصول جدید گسترش تعداد وظایف جمعی که باید توسط دانش آموزان انجام گیرد را در پایان سال های سوم، ششم و نهم بازگو می کنند.

زمانیکه تجمع تعدادی از حوزه های موضوعی سنتی با تربیت بدنی دارای اولویت هست، وظایف دارای خطر برای تأمین وظایف ارزیابی جمعی که دانش آموزان را در موضوعات معاصر مشغول می کند، در نظر گرفته می شوند.

مثلا از سالهای اول تا سوم، وظایف دارای خطر نیاز دارند تا دانش آموزان یک صفحه وب ساخته، یک برنامه سفر را طرح ریزی کرده، و یک برنامه بهداشت شخصی را توسعه دهند.

اگر چه، هر وظیفه به منظور دادن آزادی به معلمان و دانش آموزان برای تطبیق دادن وظیفه به علایق و موضوعات شخصی خود، و تشویق معلمان برای اینکه خلاق و کمک کننده باشند، طراحی شده است.

برای تربیت بدنی، وظایف دارای خطر راه های زیر را بوجود می آورند: - مربیان تربیت بدنی در کنار همکاران "کلاس" کار کنند.

- فعالیت بدنی وسیله اصلی برای یادگیری دانش آموزان شود.

- دانش آموزان و مهارت های تربیت بدنی با چگونگی فکر دانش آموزان در مورد جهانشان در بر گرفته شود.

فعالیت های دارای خطر در مورد تلاشهای Ednaation Queensland برای تقویت و تشویق معلمان، منظم کردن برنامه های آموزشی، تحویل دادن دانش آموزان بیگانه کمتر، آماده کردن دانش آموزان برای آینده ای در یک دنیای نا مطمئن و قرار دادن کلاس در دهکده جهانی، بسیار کامل هستند.

با توجه به سخن Doll یک برنامه آموزشی پست مدرن توانایی دانش آموز را برای سازماندهی، و ساخت می پذیرد.

یکی از وضعیت های دشواری که رویارویی نوآوری ها بود، این بود که ساختارها و نظام های مدارس، همراه با توقعات دانش آموزان از یک تحصیل "واقعی" لزوما با موضوعات پست مدرن بصورت پایدار وجود داد، بنابراین، رقابتی برای معلمان بر سر کار با یک برنامه آموزشی جمعی وجود دارد که احتمالا برای ارزیابی و اصلاح کردن تعدادی از ساختارهای تحصیلی مورد نیاز است، مانند جدول زمانبندی یا اختصاص اتاق برای تأمین انعطاف پذیری مورد نیاز.

تجربه کاری: من برای یک ترم تحصیلی به مدرسین مدرسه Spender State High School پیوستم.

این مدرسه یک مدرسه ایالتی مختلط است که از ارتباط اجتماعی ـ اقتصادی بالایی برخوردار است.

دارای تقریبا 1200 دانش آموز و 90 نفر مدرس است و شش نفر عضر در سازمان HPE دارد.

بعنوان یک مدرسه با قدمت و پیشینه بالا، Spender یکی از مدارس موفق برای نامزد شدن به عنوان مدرسه آزمایشی برای New Basic Project بود.

مم بخ Spender به عنوان یک معلم/محقق بر اساس ارتباطم با مدرسه و هیئت علمی اش، نزدیکی اش به دانشگاه، و درگیر شدنش با نوسازی برنامه های آموزشی، نزدیک شده بودم.

با در نظر گرفتن برنامه های آموزشی ثانویه کنونی، منابع و امکانات در درسترس، و علاقه دانش آموز، به این نتیجه می رسیم که دانش آموزان هشتم از کارکردن با موارد مربوط به بازی های المپیک بیشتر بهره می برند.

بنابراین، تصمیم بر این شد تا واحدی حول و حوش سال های چهارم تا ششم به منظور فعالیت بر روی یک جشن شکل گیرد.

این فعالیت بدین ترتیب است: دانش آموزان تواناییشان را برای کار در گروه به منظور برنامه ریزی، سازماندهی و ارائه یک جشن یا رویداد هنری یا ورزشی نشان دهند تا یک موقعیت مهم و مناسب را در مدرسه یا یک انجمن محلی ویژه بوجود آورند.

این فعالیت های مفید باید به صورت عمده از طریق دو درس HPE هر هفته در یک ترم تحصیلی تدریس و ارزیابی شوند، و همچنین تا حد امکان سعی شود تا با دیگر بخش ها نیز هماهنگی شود.

این فعالیت ها در کلاس HPE سال هشتم به اوج خود می رسد، زمانیکه جشن ورزش های المپیکی و یک سری بازی های ساخته دانش آموزان تدارک داده می شوند.

این تجربیات آموختن شامل مروری بر بازیهای المپیک، فعالیت های تشویقی، مخارج، ساخت بازی، و مهیا کردن یک برنامه زمانبندی و سیستم امتیاز دهی برای مسابقه می باشد.

در روز برگزاری بازیهای المپیکی، کلاس مسئول سازماندهی فعالیت ها و زمانبندی، تجهیزات، اطلاع رسانی به شرکت کنندگان، امتیاز دهی، کمک های اولیه، عکس برداری و اطلاع رسانی عمومی است.

پیاده سازی فعالیت های سودمند: برخورد مباحثات؟

تحقیق مدرسه Spender دارای دو هدف بود، اول اینکه من قصد داشتم معلوم کنم که کدام بخش از انجمن مدرسه (بویژه دانش آموزان و معلمان) مبحث اصول نوین را می سازند.

دوم اینکه مشتاق بودم بدانم چگونه فضای سازمانی مدرسه (مثلا برنامه زمانی، فضای اتاق، استراتژیهای ارتباطی کارکنان) یادگیری جمعی را تسهیل می کند.

دیدگاه های معلمان: من و همکارم گاهی اوقات در حاشیه سیستم بودیم، Gill به عنوان یک زن در موقعیت قرار دارد، که جدیدا به حرفه تدریس برگشته، و با برنامه "کم خطر" سال های هشتم و نهم کار می کند؛ و من یک ویزیتور بودم.

در مواقعی زمان ما نه ارزشمند بود و نه ما طرفدار "تجدید نظر شدید" برای برنامه های آموزشی و رویه ها بودیم در حالیکه بقیه اعضای مدرسین SSHS موافق با آن بودند.

با این حال، برای پیش قدم بودن در فعالیت های دارای خطر که کاملا تشدید شده بودند، Gill بر روی دیگر مسئولیتهایش مانند همکاری با سال هشتم برای HPE، همکاری با ورزش مدرسه، و مربی ورزشی، کار کرد.

اعضای مدرسین ثانویه به چیزی که Hargreavey آن ها را انجمن های "تکه تکه شده" می خواند، تقسیم بندی شدند، که از نظر فیزیکی و معنایی در زمینه موضوعات/ حوزه های یادگیری کلیدی کاملا از هم جدا بودند.

از سوی دیگر فعالیت های سودمند، به گروههای جمعی از معلمان که بصورت مجتمع، متناوب و عمومی کار می کنند، نیاز دارد.

این انجمن های تکه تکه شده توسط رقابت بین سازمان ها بر سر هیئت مدرس، دانش آموزان، زمان و منابع وضعیتشان بدتر شد.

در رابطه با آماده شدن برای رهبری فعالیت های مفید سال هشتم در ترم گذشته Gill می گوید: من به دیگر قسمت های مدرسه نزدیک شدم اما آنها قبلا مجموعه رئوس مطالب درسی خود را داشتند و یا اینکه تفسیر آن ها بسیار مشکل بود.

مشکل دیگر آمدن زبان انگلیسی به بورد آموزشی بود.

فهرستی از هشت معلم انگلیسی مختلف به من داده شده بود و قرار بود که من تمام آن ها را تنها ملاقات کنم.

فقط زمانی مرا مجبور به سعی برای انجام آن و جمع کردن آن ها در یک جلسه می کرد در حالیکه من نمی توانستم اعضای مدرس HPE خودم را با هم جمع کنم.

درس موسیقی باید می توانست به برد آموزشی بیاید و همچنین درس زبان انگلیسی با نامه نگاری و خوش شانسی و درس تاریخ.

این می توانست یک فعالیت برنامه ریزی آموزشی خیلی خوب باشد، اما من هنوز نمی توانم توسعه آن را به دلیل نامربوط بودن دروس ببینم.

(مصاحبه با Gill) در خلال برنامه ریزی فعالیت ها من به بخش هنر برگشتم تا به دنبال جلب همکاری بگردم.

Art HOD می خواست بداند که ما از برنامه آموزشی چه کسی برای ساخت علائم بازیهای المپیک استفاده می کنیم؟

چه کسی هزینه مواد اولیه را پرداخت می کند؟

کجا دانش آموزان کارهای هنریشان را انجام می دهند، به عبارت دیگر در مکان چه کسی؟

او فقط اگر دانش آموزان نیاز به کمکی داشتند، یک سری محدودیت ها را اعمال می کرد و ما ترجیحا می توانستیم "دانش آموزان خوب" را بفرستیم.

در پی این ارتباطات بی ثمر، تجربیات یادگیری فعالیت های سودمند فقط توسط هیئت HPE هدایت می شد.

با دادن حوزه تولیدات فعالیت های سودمند (مثل گرفتن بازیهای المپیک یا طرح/مدل ساختمان) فشاری بر روی معلمان بود تا از به ثمر رسیدن تولید اطمینان حاصل شود.

همانطور که Gill انعکاس داد، فعالیت های مفید نیازمند بودن به: هیئت مدرس بیشتر زیرا این مثل زمانی نیست که شما برنامه ای را برپا و اجرا می کنید و راحت می شوید، زیرا که در اینجا تنظیمات ثابتی خواهد بود و تمام این کارها توسط افراد دیگر بررسی خواهد شد.

دانش آموزان نمی توانستند به آنچه که با هم انجام می دهند تکیه داشته باشند ...

چه کسی قبول می کرد تا بر کارها نظارت کند و تضمین دهد که همه چیز درست انجام می شود؟

دلیل دیگری که به خدمت گرفتن این فن آموزش مبتنی بر تحقیق در Spendel بسیار مشکل بود، طبیعت ساختارهای این مدرسه و روش های مربوط به سازماندهی و کنترل بود که بر روان تصمیم گیری ما تأثیر گذاشته و بر آن چیره می شد.

درس ما کجا خواهد بود؟

کدام تجهیزات آزاد خواهند بود؟

آیا دانش آموزان به موقع حضور پیدا خواهند کرد؟

در 30 دقیقه چه مطالبی می تواند مطرح شود؟

چگونه کار دانش آموزان برای رسیدن به نتیجه مطلوب شکل می گیرد؟

آیا من می توانم روال کلاس را با آنچه که درخواست مدیریت است عوض کنم؟

آیا من می توانم زمانی را برای ارتباط با همکاران مدرسم پیدا کنم؟

این مسائل جزو مشکلات در تغییرات جدید ما شدند.

با این وجود زمانیکه اینچنین مشکلاتی وجود دارند، ما بعنوان مربیان تربیت بدنی می توانستیم پتانسیل مورد نیاز برای فعالیت های دارای خطر را برای تقویت کارمان و یادگیری دانش آموزان ببینیم.

یادگیری دانش آموزان دانش آموزان در سال هشتم به داشتن یک وظیفه "واقعی" و مهم که برایش کار می کنند و زمانی می گذارند، به خوبی پاسخ می دهند و این نتیجه خوب بخاطر پاداش اصلی که اتمام کار با یک "محصول" است، نیز هست.

آن ها همچنین از فضایی که بخاطر مذاکره در اختیار دارند بسیار قدردان هستند.

مثلا تصمیم می گیرند که چه فعالیت هایی را می توانند در زمان کلاس انجام دهند و بازیهای خودشان را انجام دهند، و نیز بخاطر آموختن با محدودیت های موضوعی کاسته شده قدردان هستند.

در حالیکه دانش آموزان به داشتن مسئولیت تصمیم گیری ارزش می گذارند، تصمیم گیری بدون معلمان خوب بود، به کارگروهی با هدایت شخصی نیز توجه دارند.

یک مورد وجود داشت که زیر وظایف را از هم جدا می کرد، بنابراین هر گروه خود انتخاب شده می توانست بر روی برنامه اش به جلو برود.

هر چند، این ها نیاز به زمان ها، مکان ها، فضاها و سطوح مختلف کمک معلمان داشتند.

دانش آموزان احساس می کردند که «نظریات بسیاری وجود داشته ولی تمرین کافی نه ...» فعالیت های مفید داده شده به دانش آموزان که توسط معلمین HPE در زمان HPE هدایت می شد، باعث می شد که آن ها توقع داشته باشند که اکثر وقت کلاس را به فعالیت های بدنی بگذرانند برای آن هایی که احساس می کردند که نقش صریحی در سازماندهی رویداد دارند، که شامل پذیرش مسئولیت برای تدارکات مشعل، ساخت پوستر های تبلیغاتیف برنامه ریزی روی کامپیوتر ها، ساختن میز امتیازات و غیره بود، حسی از تمرکز، مسئولیت پذیری و به نتیجه رسیدن وجود داشت.

زمانیکه من و Gill می خواستیم فنون آموزشی متمرکز بر روی دانش آموزان را ارتقاء دهیم، احساس کردیم که نیاز به یک داشتن مکانیزمی داریم که برای نگه داشتن خودمان و دانش آموزان در راه رسیدن به نتایج کلاس ها مؤثر باشد، بنابراین کتابچه ای برای هر فعالیت درست کردیم، یک عقب نشینی برای کنترل یادگیری رایج دانش آموزان کتابچه حاوی وسایل مورد نیاز برای آدرس دهی نواحی یادگیری، مانند کار گروهی، آموزش المپیک، بازی سازی، ارتقاء رویداد، ساخت صفحات گسترده بود.

این کتابچه سنگری را برای پیشرفت دانش آموزان مهیا کرد که یک همکاری مثبت به شمار می رفت، اما کارکمی را برای بهبود هرگونه درکی عمیق نمود و فشاری را برای دنبال کردن کتابچه های بوجود آورد.

در حالیکه دانش آموزان دارای حق انتخاب و آزادی بودند، مزیت های آن ها در زمانهایی بازتابهای رفتار کلیشه ای داشت که مخالف با برنامه آموزشی مربوط با آن بود.

بعنوان مثال، پسرها تمایل به انجام وظایفی داشتند که مبتنی بر تجهیزات و کامپیوتر ها بود، در حالیکه دختر ها تمایل به انجام وظایف "خلاقانه" داشتند که مربوط به ترویج و رسانه می شد.

بنابراین نیاز به زمان بود تا دانش آموزان نسبت به اینکه چه کسی در گروهشان باشد، چگونه همکاری کند، و رقابت بر سر تصمیم گیری در زمانیکه دانش آموزان یادگیری خود مدیریتی دارند، عکس العمل نشان دهند.

و در این میان باید یک توازن مناسب بین برنامه آموزشی که ادامه مسیر دانش آموزانن اجازه می دهد و برنامه ریزی آموزشی که در ترم هایی نتیجه می داده، وجود داشته باشد.