دانلود تحقیق آسیب شناسی ورزشی

همانطور که می دانیم حرکت اساس زندگی را تشکیل می دهد اما همین حرکت ممکن است باعث ایجاد آسیب بشود 0بهرحال عوامل کلی که آسیب در ورزش ها را وجود می آورد شامل عوامل شخصی ( سن ، تجربه ، سطح آمادگی ،بعضی از بیماری ها و 000 )و وسایل و تجهیزات (زمین و لباس و000 ) و اختصاصات ورزشی ( وضعیت خطرآفرین در هر ورزش ) می باشد  شناگران نیزبخاطراجرای حرکات تکراری ، آمادگی خاصی برای آسیب دیدگی در قسمت شانه دارند 0 اگرچه ممکن است که این آسیب شامل عضلات پایین تنه و پشت هم بشود 0 هدف اصلی شناگران مانند همه رشته ها ی ورزشی ، مؤفقیت در رده بالا است و این موضوع باید توسط همه آنهایی که در مراقبت از ورزشکاران و پیشرفت و سازماندهی برنامه تمرین درگیر هستند مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد 0 اکثر ورزشکاران ورز شی بعد از وقوع آسیب سعی در درمان آن دارند ، در حالی که هدف و تلاش مربیان و پزشکان تیم باید ارائه یک برنامه تمرینی مؤفق ،برای پیشگیری از آسیب ها واجراهای مخاطره آمیز باشد در این مقاله ابتدا نگاهی به آناتومی شانه (کمربند شانه ای ) و تکنیک دست شناگران شده است تا درک بهتری از فیزیولوژی آسیب فراهم آید و سپس شنا و آسیب های شانه در شناگران مورد بررسی و در نهایت راه حل ها ی پیشگیرانه ارائه می گردد .

 

بخش اول : کمربند شانه ای

مفاصل کمربند شانه ای : الف : مفصل جناغی – ترقوه ای ب : مفصل آخرومی – ترقوه ای
ج : مفصل غرابی – ترقوه ای د : مفصل دوری – بازویی

لیگامنت

الف) لیگامنت ها ی مفصل جناغی – ترقوه ای :

1و2 - لیگامنت خلفی و قدامی جناغی – ترقوه ای : این دو لیگامنت از تغییر مکان در جهت فوقانی مفصل ممانعت می کند .

3- لیگامنت بین ترقوه ای : این لیگامنت از تغییر مکان ترقوه به سمت جانب خارجی (طرفین)جلوگیری میکند .

ب ) لیگامنت ها ی مفصل آخرومی – ترقوه ای :1-لیگامنت فوقانی و تحتانی آخرومی- ترقوه ای
2- لیگامنت غرابی – ترقوه ای

ج ) لیگامنت مفصل غرابی – ترقوه ای :لیگامنت غرابی – ترقوه ای :1- قسمت کانوید (conoid)
2- قسمت ذوزنقه ای (trapezoid )

د )لیگامنت های مفصل دوری – بازویی :

1،2،3 –لیگامنت ها ی فوقانی ، میانی و تحتانی دوری – بازویی 4-لیگامنت غرابی-بازویی
مفصل دوری-بازویی (کتف و بازو ) یک مفصل متحرک و از نوع کروی می باشد .

در این مفصل سر گرد استخوان بازو در حفره دوری استخوان کتف قرار می گیرد .

در دهانه حفره دوری بافت فیبروکاتیلاژ باعث عمیق تر شدن این حفره می شود .

این مفصل توسط یک کپسول مفصلی احاطه شده است و توسط لیگامنت ها یی که نامبرده شد مستحکم می گردد .
لیگامنت عرضی – بازویی :

 این لیگامنت سر بلند عضله دو سر را در شیار عضله دو سری نگاه می دارد .

یک سر لیگامنت بر روی برجستگی بزرگ و سر دیگر آن بر روی برجستگی کوچک استخوان باز و می نشیند و به این ترتیب شیار عضله دو سر بازویی بصورت یک کانال در می آید .

کیسه ها ی زلالی

 چندین کیسه زلالی در اطراف مفصل شانه قرار دارد ،اما کیسه زلالی زیر زائده آخرومی مهمترین آنها در مفصل شانه می باشد .

این کیسه زلالی بین قوس زائده آخرومی و کپسول مفصلی قرار دارد و تاندون عضله فوق خاری باعث تقویت بیشتر آن می شود .

در هنگام انقباض عضله دالی این کیسه زلالی به آسانی آسیب پذیر است .

انقباض عضله دالی ممکن است این کیسه زلالی را از بین خود و زائده آخرومی پرس کرده و باعث واردآمدن آسیب به آن شود .

 

 

عضلات
عضلاتی که بروی مفصل شانه و استخوان بازو اثر می گذارد :

قدامی : سینه ای بزرگ –غرابی بازویی – تحت کتفی – دو سر بازویی 

قدامی : سینه ای بزرگ –غرابی بازویی – تحت کتفی – دو سر بازویی خلفی : تحت خاری – گرد کوچک فوقانی : دلتوئید – فوق خاری تحتانی : پشتی بزرگ – گرد بزرگ – سه سر بازویی (سر دراز ) این مفصل بخاطر فاصله ای که بین دو استخوان کتف و بازو در محل مفصلی وجود دارد و در خارج از بدن قرار گرفتن پر تحرکترین مفصل بدن می باشد .

و حول هر سه محور حرکت دارد (فرونتال – ساجیتال – هوریزونتال ).

حرکت ها ی ساده دست از مفصل شانه و عضلات درگیر: 1-بالا آوردن دست از پهلو (abduction ):عضلات دلتو ئید و فوق خاری و دو سر بازویی (سر دراز ) 2- پائین آوردن دست از پهلو (adduction ):عضلات پشتی بزرگ و سینه ای بزرگ وگرد بزرگ و سه -سر بازویی و تحت کتفی و غرابی بازویی 3- بالا آوردن دست از جلو (flection and hyperflection ): عضلات دلتوئید (بخش قدامی )وسینه ای بزرگ (بخش ترقوه ای )و دو سر بازویی (سر کوتاه )و غرابی بازوئی 4-پائین آوردن دست از جلو (extention and hyperextention ) عضلات پشتی بزرگ و گرد بزرگ و سینه ای بزرگ (بخش جناغی ) و دلتو ئید (خلفی ) و تحت خاری و گرد کوچک و سه سر بازوئی (سر دراز ).

5- چرخش خارجی و داخلی دست : عضلات درگیر در چرخش خارجی ( تحت خاری و گرد کوچک و دلتوئید خلفی )و عضلات درگیر در چرخش داخلی (گرد بزرگ و سینه ای بزرگ و پشتی بزرگ و دلتوئید قدامی و سر کوتاه دو سربازوئی و تحت کتفی .

6-حرکت دست از حالت افقی در کنار بدن به حالت افق (horizontal flection)عضلات سینه ای بزرگ و بخش قدامی دلتوئید و غرابی بازویی و سر کوتاه دو سر بازویی .

7- مخالف حرکت شماره 6 ( horizontal extention ) : عضلات تحت خاری و بخش خلفی دلتوئید و گرد کوچک و سر دراز سه سر بازویی .

= اطلاعاتی در مورد عضلات چرخش دهنده بازو که سر استخوان بازو را احاطه کرده اند : عضله فوق خاری: در بالاترین قسمت از برجستگی بزرگ استخوان بازو متصل است در طول آبداکشن بازو فعال می باشد مرکزی یا محوری برای دلتوئید در طول آبداکشن عضله تحت کتفی : ابتدای چرخش خارج مقاومت در جابجایی قدامی یا تحتانی سر بازو درون حفره دوری استحکام سر بازو عضله تحت خاری : چرخش خارجی اکستنشن افقی بازو در سطح هوریزونتال در پایین کشیدن سر استخوان بازو به عضلات فوق خاری و تحت کتفی کمک می کند .

بخش دوم : شنا مطابق با اجرای حرکات تکراری بوسیله شنا گران رقابتی سنین بالا در تمرین به یک نوع آسیب ویژه منجر می شو د .

این آسیب ابتدا ء روی شانه اثر دارد اما آن می تواند شامل اعضا ء پائین تر و پشت نیز گردد .

نظیر همه آنها ورزشها هدف اصلی شنا گران رقابتی اجراءدر سطح بالا مد نظر است .

این هدف بوسیله همه آنهائیکه در مراقبت از ورزشکاران و پیشرفت و سازماندهی برنامه تمرین درگیر هستند به اجزاء کوچک تر تجزیه می شود .

پیشگیری از آسیب باید موضوع اصلی و ابتدائی آنها باشد .

با یک دانش کامل از شرح مکانیکی ورزش و فهم آناتومیکی و ملاحظات بیومکانیکی ، پزشک و مربی می تواند اجراء شناگر را ارزیابی کند .

حرکت دست شنا شنای کرال سینه و کرال پشت و قورباغه و پروانه ، چهار نوع شنای رقابتی هستند که در مسافت های مختلف بصورت منفرد یا ترکیبی استفاده می شوند .

از آنجائیکه یک مرور کامل از این حرکات در این بحث مورد نیازنیست یک شرح از ترکیب اساسی هر یک ،برای درک از فیزیولوژی آسیب ارائه می گردد .

ترکیب اصلی از حرکت دست شنای رقابتی : در سریع ترین و متداول ترین روش کرال سینه که در تمرین استفاده می شود: سطح کف دست در 12 اینچی جلوی شانه به طرف پائین می رود .

کشش دست به طرف داخل بدن تا بازو کاملا خم می شود .

مرحله کشش با حرکت پارویی دست آغاز می شود .

بدن حول محور طولی چرخش می کند و بازو در عمق آب قرار می گیرد .

قوس کشش به شکل s می باشد و سطح کف دست به طرف عقب در زیر بدن حرکت می کند .

در برگشت به حالت اولیه یک بازو ، هم زمان بامرحله کشش بازوی دیگر خواهد بود .

با استفاده از چرخش بدن بازو از آب خارج می شود و در وضعیت ورود به آب بر می گردد .

عملکرد بازو ادامه می یابد بازای هر دوره ، دست 2 تا 6 پای قوطه ور قوی لازم میباشد .

شنای پروانه(قسمتی از شنای رقابتی از سال 1952) :بازوها وپاها در داخل آب ،حرکت هم زمانی را در طول مرحله کشش و برگشت به حالت اولیه انجام می دهند .

یک حرکت دولفینی بوسیله بدن فشاری را روی شانه رها می کند .

در حرکت دولفین پاها بصورت دو تایی یا با هم انجام می شود .

شنای قورباغه(قدیمی ترین شکل کشش دست شنا ) :بازوها هر دو حرکت می کنند ، در کشش و مرحله برگشت به حالت اولیه بازو به زیر خط کمر کشیده نمی شود .

شنای کرال پشت :بازو و شانه با هم وارد آب می شوند .چرخش بدن برای حرکت کشش به شکل s بازو مفید است و دست به طرف پا که حرکت سطحی (قوطه وری )انجام می دهند می رود .

چهار مرحله برای همه کشش ها متداول است : رسیدن ، گرفتن (وارد آب شدن ) ،کشش ، برگشت به حالت اولیه .

اجزاء ترکیبی از چهار مرحله کشش دست شناهای رقابتی (بجزء قوربا غه ): رسیدن (reach ): بازو برای ورود به آب کشیده می شود .

گرفتن (catch): آرنج در فلکشن 100درجه ، شانه باز شد و حرکت آبداکشن افقی و چرخش بداخل بدن .

کشش(pull): شناگر آب را پارو می کند (فشار می دهد ) برگشت به حالت اولیه(recovery ) : در مرحله خارج از آب (بجزء شنای قورباغه ) بازو برای کشش مجدد به نقطه شروع بر می گردد .

75% از نیروی اصلی حرکت به سمت جلو بوسیله عملکرد بازو در مرحله کشش فراهم می شود به جزءدر شنای قورباغه که در هر دو حرکت دست و پا منحصر به فرد است .

در شنای کرال سینه ،کرال پشت و پروانه حرکت از تمام بازو با ورود دست به داخل آب و حرکت پیشروی به جلو با اداکشن و چرخش داخلی از مفصل دوری بازویی شروع می شود .

در مرحله خارج از آب بازو در آبداکشن و چرخش داخلی هست ، همچنین آن وضعیت دوباره برای ورود دست به آب و تکرار دوره می باشد .

بخش سوم : آسیب ها ی شانه شکل آناتومیکی : متحرک ترین مفصل در بدن انسان ،شانه است که حمایت کننده استخوانی کمی دارد .

استحکامی که به بازو عملکردی با قدرت و مهارت را اجازه می دهد در نتیجه عمل متقابل کپسول مفصلی و لیگامنت ها ی اطراف و عضلات چرخش دهنده بازو و سینه ای کوچک و عضلات دندانه ای قدامی می باشند .

عضلات چرخش دهنده بازو که عضلات فوق خاری ، تحت خاری ، گرد کوچک و تحت کتفی هستند همراه با عضلات دلتوئید ، سر دراز دو سربازویی بصورت ترکیبی از یک جفت نیرو برای نگهداری سراستخوان بازو در حفره دوری انجام وظیفه می کنند .

سر دراز عضله دو سربازو در استحکام سر استخوان بازو مهم می باشد و در عمل فلکشن افقی که نباید در مکانیزم شنا نادیده گرفته شود فعال است .

عضلات کتف (دندانه ای قدامی ، متوازی الا ضلا ع و ذوزنقه ) بطور منظم برای عملکرد بازو در شانه کار می کنند .

که اگر آنها خسته شوند یک افتادگی به پائین در کتف ممکن است رخ دهد که در واقع منجر به تغییرات مکانیکی مفصل دوری بازویی و آغاز برخورد های استخوانی یا لیگامنتی می شود .ترکیب این زیانها موجب تغییرات مخرب اولیه می گردد .

التهاب تاندون –شانه شناگران به دلیل فقدان درک کافی از عوامل التهاب تاندون درد شانه با واژه برخورد (impingement) مترادف میگردد.

در نتیجهممکن است درمان نامناسبی برای چند بیمار انتخاب شود .

واژه برخورد باید بویژه برای آن حالتی اختصاص داده شود که آسیب چرخش دهنده های بازو به مکانیک عملی آنها مربوط می شود .

التهاب تاندون چرخش دهنده های بازو که شرح آن در تغییرات آسیب شناسی وجود دارد یکی از مناسب ترین واژه ها برای درد بوجود آمده از آماس یا ورم این عضلات است .

واژه شانه شناگران (swimmer s shoulder) اولین بار توسط HAWKINSو KENNEDY در سال 1974 استفاده شد .

آنها به التهاب تاندون عضله فوق خاری و یا تاندون عضله دوسر بازویی اشاره داشتند .

این موضوع با گذشت زمان بوسیله WELSH و NEER نمایش داده شد .

بدین ترتیب که در مرحله اول ورم وخونریزی وجود داشت که این موضوع در ورزشکاران زیر 25 سال رخ داده بود .

در مرحله دوم افزایش بافت لیفی و التهاب تاندون بین افراد 25 الی 40 سال مشاهده شد .

در مرحله سوم شکلی از زائده استخوانی وقطع کامل یا ناقص تاندون وجود داشت .

بهر صورت در ورزشکاران رقابتی این حالت ها مختص سن خاصی نیست .

در سال 1974 توسط hawkins و kennedy علائم بیماری شانه شناگران به اندازه 30/ گزارش شد .

بیش از 50/ اتفاقات که گزارش شده ، ممکن است نتیجه افزایش در شدت برنامه تمرینی ترکیب شد با اینچنین شکل آناتومیکی ( نظیر شکل آخرومی و سستی مفصل شانه ، همراه با عوامل بیومکانیکی که شامل کار زیاد ، برخورد ، کاهش فشار عروقی (hypovascularity) ومکانیک حرکت و امثال آن باشد .

عوامل ایجاد کننده تمرین : برنامه تمرینی روزانه شناگران بر جسته ملی تمرینات در آب خود را به صورت دو جلسه دو ساعت هر روز و برای حداقل پنج روز در هفته انجام می دهند و مسافت 4000 تا 8000 متر را در طول هر جلسه تمرین می پیمایند .

این مدت زمان در آب بودن برای بهبود آمادگی و تکنیک می باشد .و همچنین قسمتی از کار عادی تمرینات روی خشکی برای ایجاد قدرت و استقامت است.

با اینچنین برنامه سنگینی ، جلسات تمرین باید طوری طرح شود که اصلاح کننده و پیشگیری کننده و کاهش دهنده شیوع بیماری شانه شناگران باشد .

بیشتر پزشکان ورزشی بعد از رخ دادن آسیب با آن درگیر می شوند .

در صورتی که هدف وتلاش مربیان پزشکان تیم باید ارائه یک برنامه تمرینی موفق ، برای پیشگیری از آسیب ها و اجراها ی مخاطره آمیز باشد .

کار سنگین (اضافه بار): مفصل شانه با استحکام حداقل ، بیشترین آسیب پذیری را دروضعیت بالای سر دارد .

با ادامه و تکرار شنا عضلات چرخش دهنده بازو احتیاج به کار بیشتر برای نگهداری و پایداری سر استخوان بازو دارند .

خستگی این عضلات (بازو ) ناشی از همین کار شدید است که ممکن است سبب جابجایی فوقانی سر بازو گردد و با این جابجایی یک بار اضافه به عضله تحت آخرومی وارد می شود که در حقیقت می تواند یکی از عوامل شروع التهاب تاندون باشد .

عدم تعادل در قدرت : آزمایشات انجام شد با دست روی همان شناگران ضعف چرخش دهنده های خارجی در روی یک یا هر دو شانه در 40 شخص نشان داده شد ، بطوریکه 33 نفر ضعف در هر دو شانه و یک سابقه از التهاب تاندون در همان شانه داشتند .

بر اساس این یافته ها چندین مطالعه برای اندازگیری قدرت چرخش دهنده های بازو حول شانه تنظیم شد .

یک نیرو سنج دوسیبکس (cybex) برای آزمایش 119 شناگر و 51 گروه کنترل (شرکت کننده به نیروی ابتدایی برای چرخش بازو احتیاج داشت ) استفاده شد .

قدرت چرخش داخلی و خارجی در سه وضعیت بازو اندازگیر ی شد : 1- در حالت طبیعی 2- ابداکشن 90 درجه 3- فلکشن 90 درجه یک اختلاف عمده ای در نسبت گشتاور نیرو چرخش بین شناگران رقابتی و گروه کنترل در وضعیت طبیعی و ابداکشن 90 درجه وجود داشت (جدول 3.

38 ) .

در اینجا قدرت بیشتر چرخش دهنده های داخلی در شناگران مشخص تر بود .

زیرا در طول مرحله کشش که حرکت اداکشن و چرخش داخلی را در مفصل دوری – بازویی شامل می شود ، بخش قدرتی کشش هست و اکثر ورزشکاران تمرین انتخابی آنان چرخش داخلی برای بهبود قدرت و سرعت می باشد .

در نتیجه عدم تعادل بین چرخش دهنده های خارجی و داخلی حول شانه ممکن است عامل موثری در شروع التهاب تاندون چرخش دهنده های بازو باشد .

این منطقی است که عضلات قوی یک شخص نسبت به فرد دیگری که آمادگی ندارد ، مقاومت بیشتر و بهتری از خود در برابر فشار وارد ه نشان دهد .

اختلاف زیادی در قدرت چرخش خارجی در دو گروه وجود نداشت .

وضعیت برخورد در کشش دست (حرکت پارویی ) شناگران : در طول کشش دست شنا که درد تجربه می شود عوامل بیومکانیکی نیز سهم بسزایی در التهاب تاندون دارند .

این رابطه در بررسی سال 1981 که توسط وبستر (webster) انجام شد گزارش داد که 4/48% از 155 شناگر در گروه سنی یک شیوع بیماری درد شانه در گذشته و حال دارند .

شنای کرال سینه توسط 99% از این افراد استفاده شده بود .

جدول (4-38 ) در صد رخ دادن درد در مرحله ویژه شنای کرال سینه می باشد .

در مرحله ساده و ابتدایی کشش شانه ها در فلکشن افقی و ابداکشن و چرخش داخلی هستند و همچنین سر بازو ها به طرف آخرومی قدامی نیرو وارد می کنند .

در چنین وضعیتی ممکن است لیگامنت آخرومی که در امتداد تاندون دو سر بازو و فوق خاری می باشد برخورد بوجود آید .

و در مرحله بر گشت به حالت اولیه نیز ممکن است بطور جانبی با هم برخورد کنند در اینجا که شانه در ابداکشن و چرخش داخلی است و همچنین سر بازو از مقابل کنار جانبی آخرومی عبور می کند ، هنگامیکه شانه ، بازو را در طول برگشت به حالت اولیه هدایت کند احتمال کمتری برای برخورد جانبی وجود دارد .

مکانیزم پیچش یا چرخش (wringing out ) در انتهای مرحله کشش وقتی که بازو در اداکشن و چرخش داخلی هست اتفاق می افتد .

بخش چهارم : ارزیابی بالینی از التهاب تاندون شناگران : در ارزیابی یک تاریخچه کامل بسیار مهم است .

شروع ،مدت ، مکان و کیفیت درد ورزشکاران و رابطه آن با یک فعالیت ویژه مشخص می شود .

یک آزمایش بدنی سازمان یافته شامل مشاهده (معاینه )و لمس ، ارزیابی دامنه حرکت در رابطه با درد و وجود خش خش و نیرو یا قدرت حرکت می باشد .درک حساسیت با لمس وسط تاندون عضله فوق خاری که به برجستگی بزرگ استخوان بازو متصل می باشد التهاب تاندون را نشان می دهد علاوه بر این حساسیت زیاد در شیار عضله دو سر بازویی گرفتاری سر دراز عضله را نشان میدهد.

علامت انحناء دردناک که عامل درد در ابداکشن فعال در زاویه بین 60-100 درجه است یکی از علائم درج اول التهاب تاندون فوق خاری می باشد .

التهاب تاندون عضله دو سر می تواند نشانه التهاب تاندون عضله فوق خاری شدید باشد.

وقتی بازو را همراه با چرخش خارجی ساعد مستقیم بلند کنیم و آزمایشگر در برابر فلکشن شانه به جلو مقاومتی ایجاد کند علامت التهاب تاندون دو چندان می شود .

بخش پنجم پیشگیری از التهاب تاندون : خلاصه ای از یک برنامه پیشگیری اساسی می باشد .

چهار قانون وجود دارد که عبارتند از : تعادل بخشیدن به قدرت عضلات ، انعطاف پذیری ، تغییر تکنیک و اجتناب از کار سنگین که اصول برنامه پیشگیری هستند .

این موارد به سهولت می تواند در یک برنامه تمرینی آمیخته شود و برای هر تغییر در برنامه باید این چهار اصل را مد نظر داشت .

تعادل بخشیدن به قدرت عضلات : سابقا در شنا ی رقابتی گفته می شد که در آ موزش استخری و خشکی بر نیروی چرخاننده داخلی و بازکننده های مهم جلو برنده اهمیت داده می شد .

هنوز تاکید کمی روی تقویت آنتا گونیست ها وجود دارد آنها نقش مهمی در نگهداری شانه بازی می کنند که این می تواند منجر به تغییر در تعادل نیروی عضلانی بین چرخش داخلی و خارجی شود که در التهاب تاندون شرکت دارند .

آگاهی از این عدم تعادل و اصلاح فوری بخش مهمی از پیشگیری را بعهده دارد .

یک برنامه تمرینی که تقویت چرخش خارجی را در برمی گیرد نظیر عضلات کتف و دو سر بازو ، به رفع این عدم تعادل کمک خواهد کرد .

اجراء این تمرینات ساده است و به کمی وسایل ساده و نظیر لوله عمل جراحی ، قرقره ، بند دندانی ( بند مخصوص دندانسازی ) ، وزنه آزاد احتیاج دارد ( B وA 12-38 ) .

روش های ایزومتریک و اکسنتریک قدرت را گسترش داد و عملکرد مهمترین عضله حرکت -دهنده (موافق حرکت ) و مخالف حرکت (آنتاگونیست ) را کنترل می کند .

بعلاوه آنها در ابداکشن و فلکشن 90 درجه به منظور افزایش کار بازو در ورزش بطور خنثی عمل می کنند .

تمرینات تقویت عضله دو سر بازو با عملکرد تا کننده آرنج و چرخش دهنده خارجی ساعد توام می باشد .

در وضعیت فشار به تحت آخرومی از دردناک شدن آن پرهیز شود .

توجه کنید که پارو زدن توانایی مکانیکی اهرم را افزایش می دهد و در استفاده از اضافه بار برای عضله چرخش دهنده بازو باید احتیاط شود .

انعطاف پذیری : در سال 1985 گریپ (GRIEP) یک مطالعه را رهبری کرد که در آن صرف نظر از جنسیت و یا استفاده از ضربات متناوب دست تعیین کرد که شناگران با محدودیت انعطاف پذیری بیش از آنها ئیکه با یک برنامه کششی ، انعطاف پذیری خود را بالا برده بودند دچار التهاب تاندون شده اند .

در گرم کردن معمولی در تمرینات روزانه باید کشش را نیز اضافه کرد .

کشش جفت برای شناگران بالاتر از 15 سال مناسب می باشد ، بعد از این گروه سنی افراد کاملا بالغ هستند که باید بدانند کشش بیش از حد بافت های نرم می تواند سبب ناراحتی تاندون های چرخش دهنده بازو شود که باید از این کار پرهیز کرد .

برای شناگران جوانتر حرکات کششی مشخص در تصویر14 و13-38 شرح داده شده است .

روشهای کشش از دو طریق ، کشش ایستا (غیر فعال ) و یا تحریک بافت عصبی عضلانی تشکیل میشود در کشش ایستا فرد کمک کننده به آهستگی و آرامیتا حد آستانه درد عضو شناگر را می کشد .

فرد کمک کننده عضو را نگه داشت در صورتیکه شناگر در مقابل مقاومتی انقباض ایجاد می کند .

این کشش ها در مدت زمان های متفاوتی تکرار می شود .

تکنیک های مناسب : تکنیک بد و ضعیف نه تنها شناگر را دل سرد می کند بلکه باعث آسیب دیدگی هم می شود برای جلوگیری از کار زیاد و خستگی چرخش دهنده بازو ، یک مربی در درجه اول باید برنامه تمرینی را توضیح و به ورزشکار تک رو اخطار دهد .

تحلیل ضربات پی در پی و تشخیص مکانیک شکستن دست ضربه زننده باید قسمتی از فرآیند کار عادی را در برگیرد ، که به شناگر در روش تنظیم و حد فشار برخورد کمک خواهد کرد .

تجزیه مکانیک کشش در طول خستگی از اهمیت ویژه ای برخوردار است .

تصادم جانبی شانه می تواند منجر به ضعف چرخش بدن در شنا به روش آزاد یا کشش دست پشت (کرال پشت ) شود .

وضعیت بالا آمدن آرنج در مرحله برگشت به حالت اولیه کشش دست شنا آزاد باید بوسیله چرخش بدن اجراء شود .

سعی در اعمال نیرو آرنج در وضعیت بالاتر ، با فعالیت عضله بیش از چرخش مناسب بدن می تواند منجر به تصادم تحت آخرومی شود .

استفاده بیش از حد چرخش داخلی بازو در طول ادامه حرکت کشش دست در شنا کامل ممکن است سبب کار اضافی بر زائده تحت آخرومی و فعالیت بیش از حد عضلات چرخش دهنده بازو که سر بازو را در بر می گیرند گردد .

چرخش داخلی بیش از حد امکان دارد عارضه پیچش عضله را تشدید کند .

تغییرات چرخش و کشش بدن و درجه چرخش شانه تکرار و مدت زمان متزلزل بودن (بی ثباتی ) شانه را کاهش می دهد .

بر طبق شواهد در تاثیر گذاشتن الگو تنفس بر روی شیوع التهاب تاندون سخنان ضد و نقیض وجود دارد .

پرهیز از کار سنگین : دوره های تمرینی سخت قبل از آمادگی ورزشکار یا تمرینات بیش از حد دشوار در شروع برنامه می تواند چاشنی برای آغاز التهاب تاندون باشد .

جلسات تمرین باید طوری طرح شود که قسمت مشکل کار وقتی که شناگر تجدید قوی کرد انجام گیرد .

تمرینات باید تمرکز روی فراهم کردن استراحت نسبی برای ورزشکاران طرح شود .

برای مثال : بعد از یک کار تمرینی سخت با تاکید روی تمرین تکنیک ها ی کشش دست بطور متناوب و کار با پاها و استارت و چرخش ادامه یابد .

حداقل احتمال آسیب بستگی دارد به راهنمایی مناسب و بموقع که به شناگر برای مقابل با خستگی و اطلاعات برای ارزیابی صحیح از مکانیزم کشش دست را یاد می دهند .

بخش ششم : درمان التهاب تاندون : طبقه بندی التهاب تاندون : التهاب تاندون در چهار درجه طبقه بندی شد و توسط BLAZINA توضیح داده شد : درجه یک : تجربه درد بعد از تمرین .

درجه دو : در طول تمرین و بعد از تمرین درد وجود دارد اما فرد ناتوان نیست .

درجه سه : درد همراه با ناتوانی در طول فعالیت و بعد از آ ن وجود دارد .

درجه چهار : درد دائما در فعالیت های روزمره بعد از جلسات شنا احساس می شود درجه یک : کنترل محافظتی از التهاب تاندون درجه یک عبارتند از : افزایش هر دو زمان گرم کردن و سرد کردن ، محفاظت ویژه برای کشش های قبل از تمرین ، اصلاح ضعف در چرخش خارجی ، کاهش بار کار و حذف موقتی کشش دست درد ناک .

لازم به ذکر است که بدون درد بودن کشش دست در تمرین ها امر مهمی است .

کشش برای افزایش جریان خون ، بهبود دامنه حرکت و کاهش پتانسیل برخورد باید همه ساختار اطراف شانه از جمله قسمت قدامی را شامل گردد .

اینها دنبال می شود توسط یک تاخیر در کار و روش آرام گرم کردن در استخر ، که کشش دست فارغ از درد مفید است .

بعلاوه بازو بعد از تمرینات پا مجددا گرم شود .

و جلسه تمرین شامل یک دوره سرد کردن در داخل استخر می شود .

سرد کردن شانه برای حداکثر 15 دقیقه بعد از تمرین ، درد و التهاب را کاهش خواهد داد .

استفاده از مکعب های یخ کار مفید و مناسبی است .

تقویت چرخش دهنده های خارجی در کنترل مفصل دوری بازویی و افزایش بازده کاری عضلات مهم است .

بوسیله کار با چرخش دهنده ها در اداکشن و ابداکشن با درجات متفاوت ، تقویت عضلات را فراهم می کند .

اگر علائم بیماری تنها با یک کشش ایجاد شود باید آنرا متوقف کرد و با کاهش درد به تدریج کار را شروع کرد .

درجه دو : کنترل التهاب تاندون درجه دو علاوه بر توصیه فعالیت ها ی بالا ، شامل استراحت نسبی ، فیزیو تراپی و تجویز دارو نیز می گردد .

منظور از استراحت نسبی استفاده از کشش ها ی دست بدون ایجاد درد و تاکید روی کار با پاها است .

دویدن و دوچرخه سواری را می توان به وسعت تمرینات شنا افزود .

تجویز دارو همراه با این اقدامات به رهایی از علائم بیماری کمک خواهد کرد .

پایه و اساس درمان بوسیله فیزیوتراپی که در این مرحله اشاره شده است برروی ارزیابی درمانگر که شامل تعیین شدت و مدت زمان درد و محدودیت در دامنه و ضعف قدرت در بازو و عضلات کمربند شانه می باشد قرار دارد .

وسایل معالجه ی بدنی از قبیل ماساژ برق و غیره نظیر آلتراسوند ، تحریکات عصبی زیر پوستی (TENS) برای درمان وجود دارد .

باید برنامه های تقویت کننده مناسب برای اصلاح عدم تعادل نیروی عضلات تربیت داده شده شود.

استفاده از تمرینات ایزومتریک ، ایزوتونیک و ایزوکنتیک بستگی به ماهیت درد و دامنه حرکتی مفصل و ضعف آن دارد .

وزنه های آزاد بطور موثر می تواند در یک برنامه تمرینی استفاده شود .

اگر درد در وضعیت ویژه ای احساس گردد تمرینات باید اطراف همان موقعیت انجام گیرد .

تمرینی که باعث دردناکی در تمام دامنه حرکت می شود باید آن را متوقف و یا تعداد تکرار را کم کرد و یا بار مقاوم را به سطحی رساند که از درد رهایی یابد .

یک برنامه تمرینی موفق به شناگر اجازه می دهد تا بتدریج به یک جدول تمرینی کامل مراجعه کند .

به هر صورت درمان را تا رسیدن به سطح فعالیت قبل از آ سیب دیدگی نباید متوقف کرد .

یک تزریق در داخل فضای تحت آخرومی فقط هنگامی مورد ملاحظه قرار می گیرد که واکنش درمانی وجود نداشته باشد .

و اگر در تست های همراه با برخورد بیشتر هنوز درد وجود دارد و در موقعیتی که تزریق اعمال می شود باید با کار شناگر کم شود و درمان با برگشت به سطح قبلی ، که برای 4-6 هفته طرح شد دنبال شود .

تزریق استروئید نباید بصورت عادت در آید .

درجه سه : اگر التهاب تاندون تا درجه سه پیش رود به طرز شدیدی باعث رنجش می شود ، و ورزشکار با حالتی مواجه می گردد که چاره ای جزء تغییر رشته ورزشی یا اقدام به عمل جراحی ندارد .

بیشترین شناگر جوان منتخب و نمونه که قرار است پرورش داده شوند ، اگر احتمال حضورشان لااقل برای یک دوره در سطح ملی و بین المللی باشد ، آنان باید به دقت نیرومند شوند ، باید در این مرحله مربی و پزشک وی را یاری کنند .

جراحی فقط موقعی پیشنهاد می شود که شناگر درک واضحی از احتیاج بعد از عمل جراحی که شخص بطور جدی برنامه توانبخشی را باید انجام دهد و موفقیت روش وابسته به همکاری و کامل کردن این برنامه است .

این برنامه یک دوره تمرین فزاینده برای بهبود دامنه حرکت و تعادل قدرت عضلات را شامل می شود .

برگشت شناگر به استخر باید با شنای آهسته که با تمرینات با فاصله زمانی گسترش می یابد و برای تغییر کشش دست هدایت می شود آغاز گردد .

درجه چهار : التهاب تاندون درجه چهار بیشتر در ورزشکاران بالغ دیده شد ه و ممکن است نشانه یک پارگی در چرخش دهنده های بازو باشد .

روش هایی نظیر آتروگرافی (Atrography) و آلتراسونو گرافی (Ultrasonografy) و تصویر ارتعاشی مغناطیسی (Megnetic Resonance Imaging) ممکن برای تصریح تشخیص بالینی استفاده شود .

جراحت هایی نظیر پارگی بخش ضخیم و کیسه زلالی تحت آخرومی ضخیم شد توسط آرتروسکوپی (Arthroscopy) مفصل شانه و فضای تحت آخرومی تشخیص داده شود .

پارگی کناری یک چهارم فوقانی خلفی و قدامی می تواند عامل درد در شناگران باشد ، اما آن توسط آرتروسکوپی بطور موفقیت آمیزی درمان می شود .البته برگشت به سطح قبل از آسیب بعید می باشد و این مطلب باید پیش از جراحی بطور صریح به ورزشکار فهمانده شود اغلب بعد از عمل جراحی دامنه حرکت کوتاه می گردد و قدرت و استقامت و توان عضله بویژه در ابداکشن و چرخش خارجی تحلیل می رود .

فیزیوتراپی در توانبخشی همه گروه های عضلانی اطراف شانه بعد از عمل جراحی نقش دارد .