دانلود مقاله بیسبال

ورزشگاه ریگلی در شیکاگو

بیسبال نوعی ورزش گروهی است که با چوب و توپ توسط ۹ بازیکن در یک زمین چمن بازی می‌شود.

بیسبال در قرن نوزدهم از ورزش انگلیسی کریکت ریشه گرفته است.

الکساندر کارترایت، مخترع بازی مدرن بیسبال

بیسبال از بازی‌های متعددی که با چوب و توپ بازی می شدند اشتقاق پیدا کرده‌است.

از جمله این بازی ها می توان ورزش قدیمی راوندر که در امریکای شمالی بازی می‌شد، ورزش انگلیسی کریکت و ورزش بسیار قدیمی رومانیائی اُینا را نام برد.

نخستین مسابقه ورزش مدرن بیسبال که در اسناد نوشتاری گزارش شده‌است، به مسابقه‌ای‌ در ۴ ژوئن ۱۸۳۸ در بیچ‌ویل، انتاریو، کانادا مربوط می‌شود.

بیسبال در دهه ۱۸۶۰ حالت نیمه‌حرفه‌ای پیداکرد.

نخستین تیم کاملا حرفه‌ای بیسبال در ایالات متحده، تیم سینسیناتی رد استاکینگز بود که در ۱۸۶۹ تشکیل ‌شد.

لیگ برتر بیسبال امریکا

نوشتار اصلی: لیگ برتر بیسبال آمریکا

ام‌ال‌بی یا لیگ برتر بیسبال امریکا (Major League Baseball) مهمترین لیگ حرفه‌ای بیسبال در آمریکای شمالی است.

بیسبال در خارج از امریکا

نخستین لیگ رسمی بیسبال در خارج از امریکا و کانادا سال ۱۸۷۸ در کوبا شکل گرفت.

کوبائیها سابقه‌درخشانی در بیسبال دارند و تیم‌ملی آنها از هنگام شروع مسابقات بین‌المللی در اواخر دهه ۱۹۳۰ همواره یکی از قویترین تیم های دنیا بوده‌است.

لیگ‌های حرفه‌ای بیسبال پس از جنگ جهانی اول در کشورهای دیگری هم آغاز به‌کار کردند.

از جمله؛

هلند(۱۹۲۲

استرالیا(۱۹۳۴)

ژاپن(۱۹۳۶)

پورتوریکو(۱۹۳۸)

ایتالیا در سال ۱۹۴۸ دومین کشور اروپایی شد که لیگ بیسبال را در کشور خود برگزار می‌کرد.

بعد از جنگ جهانی دوم بیسبال در بسیاری از کشورهای آمریکای مرکزی و کشورهای حوزه دریای کارائیب طرفداران زیادی یافت.

برجسته‌ترین لیگ‌های بیسبال در آمریکای لاتین؛

مکزیک ۱۹۴۵

ونزوئلا در ۱۹۴۸

دومینیکن در ۱۹۵۱

از دهه هفتاد رقابت‌های کارائیب بنیان‌نهاده‌شد، مسابقاتی که میان تیم‌های برتر چهار کشور حاشیه دریای کارائیب؛ مکزیک، دومینیکن، کوبا و ونزوئلا برگزار می‌شود.

بیسبال در آسیا یو درویش بازیکن محبوب ایرانی-تبار در لیگ ملی ژاپن ژاپن یکی از اولین کشورهایی بود که بیسبال به آن راه‌یافت.

بیسبال خیلی زود مهمترین ورزش گروهی ژاپن شد.

در سال ۱۹۳۶ نیپون بیسبال لیگ شروع به‌کار کرد.[۱] ۸۶۴ مسابقه این لیگ در سال ۲۰۰۶ بیش از بیست میلیون و چهارصد هزار تماشاگر داشت و چهارمین لیگ پرتماشاگر دنیا بود(پس از ام‌ال‌بی، ان‌بی‌ای و ان‌اف‌ال سه لیگ امریکایی بیسبال، بسکتبال و هاکی روی یخ).

ژاپنی‌ها و آمریکایی‌ها این ورزش را به دیگر کشورهای شرق آسیا هم بردند و بیسبال به‌سرعت ورزش گروهی اول کره‌جنوبی و تایوان شد.

لیگ حرفه‌ای بیسبال در کره‌جنوبی از ۱۹۸۲ و در تایوان از ۱۹۹۰ شکل گرفت.

چین و اسرائیل هم دو کشور آسیایی دیگری هستند که به ترتیب در ۲۰۰۳ و ۲۰۰۷ لیگ حرفه‌ای بیسبال را تشکیل دادند.

بیسبال در سال ۱۹۹۴ وارد بازی‌های آسیایی هم شد.

ژاپنی‌ها این رشته را در تقویم مسابقات هیروشیما قرار دادند، سه دوره اول این مسابقات با قهرمانی تیم ملی ژاپن به پایان رسید، اما در آخرین دوره مسابقات در سال ۲۰۰۶ تیم ملی بیسبال تایوان با شکست پنج تیم دیگر شرکت‌ کننده (ژاپن، کره‌جنوبی، چین، تایلند، فیلیپین) به قهرمانی رسید.

محبوبیت این ورزش در بسیاری از نقاط دنیا به‌ویژه آمریکای شمالی و مرکزی و شرق آسیا بسیار پرطرفدار است.

بیسبال ورزش ملی یا پرطرفدار ترین ورزش ایالات متحده آمریکا، کوبا، پورتوریکو، دومینیکن، پاناما، نیکاراگوئه، ونزوئلا در قاره امریکا و همچنین ژاپن، کره جنوبی و تایوان در آسیا است.

بیسبال در المپیک از المپیک ۱۹۹۶ آتلانتا دو رشته ورزشی بیسبال و سافت‌بال در تقویم المپیک قرار گرفتند و مقررشد تا مسابقات سافت‌بال در گروه بانوان و بیسبال در گروه آقایان برگزار شود.

اما در جلسه سال ۲۰۰۵ کمیته بین‌المللی المپیک در سنگاپور برای تعیین میزبانی المپیک ۲۰۱۲ این دو رشته اولین قربانیان سیاست کاهش و جلوگیری از گسترش تعداد ورزش‌کاران و مسابقات و رشته‌های ورزشی المپیک شده و از برنامه مسابقات المپیک لندن حذف شدند.

در المپیک‌های بعدی برای برگزاری مسابقات این دو رشته ورزشی رأی‌گیری به‌عمل خواهد آمد.

لیگ برتر بیسبال آمریکا تیم آتلانتا بریوز ام‌ال‌بی یا لیگ برتر بیسبال امریکا (به انگلیسی: Major League Baseball) مهمترین لیگ حرفه ای بیسبال در آمریکای شمالی است که هم‌اکنون با بیست‌و‌نه تیم آمریکایی و یک تیم کانادایی برگزار می‌شود.

این مسابقات در ۱۸۷۶ آغاز شد.

ام‌ال‌بی اولین لیگ ورزشی واقعی در ایالات متحده بود و تا سال ۱۹۷۲ بیشترین تماشاگران تلویزیونی را داشت.

در این سال تعداد تماشاچیان ان‌اف‌ال (لیگ فوتبال آمریکایی) از این مسابقات بیشتر شد.

از ۱۹۷۲ به‌بعد نیز ام‌ال‌بی همواره پس از ان‌اف‌ال دومین لیگ پربیننده در امریکای شمالی بوده است.

در سال ۲۰۰۷ میانگین تماشاگران هر بازی این مسابقات بیش از سی‌و‌دو هزار نفر بود و مجموع تماشاگران ۲۴۳۱ مسابقه آن به بیش از هفتاد‌و‌نه و نیم میلیون نفر رسید.[۱] و با فاصله‌ای زیاد پربیینده ترین لیگ ورزشی دنیا لقب گرفت.

این درحالیست که هفده لیگ کوچکتر بیسبال این کشور هم بیش از چهل میلیون تماشاگر در سال دارند.[۲] تاریخچه بیسبال بیسبال نوعی ورزش گروهی است که با چوب و توپ توسط ۹ بازیکن در یک زمین چمن بازی می‌شود.

بیسبال در قرن نوزدهم از ورزش انگلیسی کریکت ریشه گرفته است.

بیسبال از بازی‌های متعددی که با چوب و توپ بازی می شدند اشتقاق پیدا کرده‌است.

از جمله این بازی ها می توان به ورزش قدیمی راوندر که در امریکای شمالی بازی می‌شد، ورزش انگلیسی کریکت و ورزش بسیار قدیمی رومانیایی اُینا نام برد.

نخستین مسابقه ورزش مدرن بیسبال که در اسناد نوشتاری گزارش شده‌است، به مسابقه‌ای‌ در ۴ ژوئن ۱۸۳۸ در بیچ ویل،انتاریو، کانادا مربوط می‌شود.

بیسبال در دهه ۱۸۶۰ حالت نیمه‌حرفه‌ای پیداکرد.

نخستین تیم کاملا حرفه‌ای بیسبال در ایالات متحده، تیم سینسیناتی رد استاکینگز بود که در ۱۸۶۹ تشکیل‌شد.

لیگ برتر بیسبال امریکا ام ال بی یا لیگ برتر بیسبال امریکا (Major League Baseball) مهمترین لیگ حرفه ای بیسبال در امریکای شمالی است که که هم‌اکنون با بیست‌و‌نه تیم آمریکایی و یک تیم کانادایی برگزار می‌شود.

در این سال تعداد تماشاچیان ان اف ال (لیگ فوتبال امریکایی) از این مسابقات بیشتر شد.

در سال ۲۰۰۷ میانگین تماشاگران هر بازی این مسابقات بیش از سی‌و‌دو هزار نفر بود و مجموع تماشاگران ۲۴۳۱ مسابقه آن به بیش از هفتاد‌و‌نه و نیم میلیون نفر رسید.

و با فاصله‌ای زیاد پربیینده ترین لیگ ورزشی دنیا لقب گرفت.

این درحالیست که هفده لیگ کوچکتر بیسبال این کشور هم بیش از چهل میلیون تماشاگر در سال دارند.

این ورزش در بسیاری از نقاط دنیا به‌ویژه امریکای شمالی و مرکزی و شرق آسیا بسیار پرطرفدار است.

بیسبال ورزش ملی یا پرطرفدار ترین ورزش ایالات متحده امریکا، کوبا، پورتوریکو، دومینیکن، پاناما، نیکاراگوا، ونزوئلا در قاره امریکا و همچنین ژاپن، کره جنوبی و تایوان در آسیا است.

بیسبال در آسیا ژاپن یکی از اولین کشورهایی بود که بیسبال به آن راه‌یافت.

در سال ۱۹۳۶نیپون بیسبال لیگ شروع به‌کار کرد.

۸۶۴ مسابقه این لیگ در سال ۲۰۰۶ بیش از بیست میلیون و چهارصد هزار تماشاگر داشت و چهارمین لیگ پرتماشاگر دنیا بود ژاپنی‌ها و امریکایی‌ها این ورزش را به دیگر کشورهای شرق آسیا هم بردند و بیسبال به‌سرعت ورزش گروهی اولکره جنوبی و تایوان شد.

لیگ حرفه‌ای بیسبال در کره‌جنوبی از ۱۹۸۲ و در تایوان از ۱۹۹۰ شکل گرفت.چین و اسراییل هم دو کشور آسیایی دیگری هستند که به ترتیب در ۲۰۰۳ و ۰۰۷ لیگ حرفه‌ای بیسبال را تشکیل دادند.

بیسبال در سال ۱۹۹۴ وارد بازیهای آسیایی هم شد.

بیسبال در المپیک ازالمپیک ۱۹۹۶ آتلانتا دو رشته ورزشی بیسبال و سافت بال در تقویم المپیک قرار گرفتند و مقررشد تا مسابقات سافت‌بال در گروه بانوان و بیسبال در گروه آقایان برگزار شود.

اما در جلسه سال ۲۰۰۵ کمیته بین المللی المپیک در سنگاپور برای تعیین میزبانی المپیک ۲۰۱۲ این دو رشته اولین قربانیان سیاست کاهش و جلوگیری از گسترش تعداد ورزش‌کاران و مسابقات و رشته‌های ورزشی المپیک شده و از برنامه مسابقات المپیک لندن حذف شدند.

آشنایى با قوانین بازى بیسبال نبرد باتوم و توپ!

مترجم: روجا نیستانى حتماً تا به حال در فیلم ها و کارتون هاى زیادى دیده اید که بازى بیسبال (Baseball) چقدر شور و هیجان ایجاد کرده و نفس همه را بند آورده و اهمیت داشته در حالى که ما هاج و واج مى مانیم که اصلاً چى به چى است و معمولاً از خوشحالى و هیجان یا ناراحتى شخصیت هاى فیلم مى فهمیم کى برده و کى باخته!

بیسبال یکى از قدیمى ترین و پرطرفدارترین ورزش هاى غربى است که ریشه در کشور انگلستان دارد اما اولین بار در سال ۱۸۵۸ در ایالات متحده بازى شده و از ۳۲ سال پیش یعنى سال ۱۹۷۳ تا به حال قوانین آن تغییر نکرده است.

چند سالى است که فدراسیون بیسبال در کشور ما هم شروع به کار کرده اما هنوز اکثریت مردم ما چیز زیادى از این ورزش نمى دانند.

مى دانم که اکثراً عشق فوتبال و والیبال و بسکتبال هستید اما بد نیست کمى هم از این بازى مهجورتر بخوانید تا لااقل کمتر از تماشاى فیلم هاى بیسبالى خوابتان بگیرد!

قوانین بازى: بازى بیسبال بین دو تیم نه نفره انجام مى شود و هر تیم زیر نظر مربى خود که خارج زمین است بازى مى کند.

برنده تیمى است که تعداد «دورهاى بیشترى» را برده باشد.

زمین بازى: زمین داخلى، مربعى شکل است و ۹۰ فوت (حدوداً ۲۷ متر) طول دارد.

زمین خارجى، فضایى است که از امتداد دو طرف مربع داخلى به وجود مى آید.

زمین داخلى درجه بندى مى شود تا خط هاى زمینه و محدوده تیم خودى مشخص شود.

محدوده پرتاب کننده توپ (pitcher) ۲۴ سانتیمتر بالاتر از خط زمینه محدوده خودى است.

زمین داخلى و زمین خارجى شامل خطوط مرزى و منطقه بى طرف مى شوند، بقیه زمین، محدوده مسابقه است.

منطقه زمین خودى با نوار فلزى مشخص مى شود و نسبت به آن، زمین دوم را (که تا زمین اول ۲۷ متر فاصله دارد) مشخص مى کنند.

تقاطع این خطوط، زمین اول را مى سازند.

از زمین خودى ۲۷ متر به سمت زمین سوم و از زمین دوم ۲۷ متر به سمت زمین سوم، تقاطعى ایجاد مى کنند که منطقه سوم است، خلاصه این که زمین به چهار بخش تقسیم مى شود.

تمام اندازه گیرى هاى زمین باید از نقطه اى که خط هاى زمین اول و سوم همدیگر را قطع کرده اند صورت بگیرد.

محل گیرنده توپ (catcher)، ضربه زننده ها به توپ (batters)، جایگاه مربى، سه خط اول زمین و محدوده دوم ضربه زننده به توپ باید مشخص شوند.

خطوط مسابقه و تمام خط هاى بازى با گچ سفید مشخص مى شوند.

زمین خودى را با یک قطعه پنج گوشه پلاستیکى سفید رنگ که البته شکل خاصى دارد (دو گوشه آن کامل نیست) و تقریباً ۴۲ سانتیمتر طول آن است علامتگذارى مى کنند.

این علامت ها در محل تقاطع خطوط زمین خودى با زمین اول و سوم قرار مى گیرند.

زمین هاى اول، دوم و سوم را با کیسه هاى پارچه اى که روى زمین مى گذارند، علامتگذارى مى کنند.

کیسه هاى زمین اول و سوم در زمین داخلى (infield) و کیسه هاى زمین دوم در مرکز زمین دوم قرار مى گیرد.

این کیسه ها پر از شن هستند.

روش بازى: هر تیم نه بازیکن دارد از یک توپ سفت با پوشش چرمى، یک باتوم چوبى (در بازى هاى حرفه اى جنس آن فقط از چوب است) یا آلومینیومى و دستکش هاى حفاظ دار استفاده مى کنند.

به علاوه، ضربه زننده، گیرنده و رهبر محدوده خودى، لباس هاى محافظ مخصوص مى پوشند.

در زمین بازى، یک پرتاب کننده توپ، یک گیرنده توپ، چهار بازیکن داخلى و سه بازیکن خارجى قرار مى گیرند.

هر تیم تلاش مى کند که امتیاز بیشترى بیاورد که در بیسبال به این کار اصطلاحاً «بردن هر دور» score runs مى گویند.

تیم اول، بازى را با یک - اصطلاحاً - «حمله» شروع مى کند.

بازیکن هاى این تیم به نوبت هر کدام نقش ضربه زننده به توپ (batter) را بازى مى کنند.

ضربه زننده، تنها بازیکن مهاجمى است که اجازه دست زدن به توپ را دارد.

تیم دوم بازى خود را با ۹ نفر در حالت دفاعى شروع مى کند بیشتر مواقع توجه بیشتر معطوف به دو بازیکن اصلى است: یعنى پرتاب کننده تیم دوم که توپ را پرتاب مى کند و ضربه زننده تیم اول که باید توپ او را پاسخ بدهد.

اما توضیحى هم درباره وظیفه مهم ضربه زننده: او مى تواند یک ضربه (hit) بزند.

کلاً سه نوع ضربه در بیسبال وجود دارد: الف) ضربه به توپ (بى طرف) که توپ اگر از دیوار بگذرد یک امتیاز براى ضربه زننده مى آورد (homerun) ب) اگر ضربه طورى باشد که توپ از روى دیوار بپرد علاوه بر امتیاز homerun یک امتیاز زمین دوم با عنوان (runner) براى ضربه زننده ارمغان مى آورد.

ج) ضربه اى که قبل از دفاع، توپ در هر یک از زمین ها بیفتد که در این حالت ضربه زننده بیرون از بازى مى رود (out اوت) اگر ضربه زننده اولین و دومین اوت خود را در نیمه دور اول مرتکب شود باید روى نیمکت بنشیند!

و اگر اوت سوم را بزند تیم او کاملاً از حالت حمله خارج شده و باید به حالت دفاعى بازى کنند.

اگر بازیکنان دفاعى توپ بى طرف یا مسابقه را قبل از این که از هوا بر زمین فرود آید، بگیرند هم یک نوع خطاى اوت مرتکب شده اند که fly-out نامیده مى شود.

یک نوع خطاى دیگر پرتاب اوت یا strikeout است که در مواقع زیر رخ مى دهد: ضربه زدن به یک پرتاب ولى گم کردن توپ، ضربه نزدن به پرتاب در منطقه ضربه (strike zone).

ضربه زدن به یک توپ بى طرف که هیچ کس قبل از پرت شدن توپ آن را نمى گیرد.

حالا برگردیم به بازى، وقتى که حمله شروع مى شود اعضاى تیم هر کدام سعى مى کنند که در هر دور تیمشان را برنده کنند.

وقتى که نوبت به یک نفر مى رسد، چوبش را برمى دارد و در نقطه مشخصى خیلى نزدیک به محدوده خودى، در سمت چپ یا راست مى ایستد.

ترتیبى که ۹ بازیکن در موقعیت ضربه زننده (batter) قرار مى گیرند باید در طول بازى رعایت شود.

تیم دوم بازى خود را با ۹ بازیکن دفاعى شروع مى کند.

یکى از آن ها که pitcher یا پرتاب کننده نام دارد باید مهارت خاصى در پرتاب کردن توپ از نقطه اى معین به سمت محدوده خودى و ضربه زننده تیم مخالف داشته باشد.

اگر ضربه زننده تیم اول، موفق به ضربه زدن به توپ و رد کردن آن نشود، گیرنده یا catcher که ماسک و سایر لباس هاى محافظ مى پوشد توپ را گرفته و آن را براى هم تیمى خودش یعنى پرتاب کننده مى فرستد تا دوباره آن را به سمت ضربه زننده پرتاب کند.

در حالى که بازى تیم دفاعى توسط دو بازیکنش (پرتاب کننده و گیرنده توپ) انجام مى شود ۲ بازیکن دیگر مى توانند در هر جاى محدوده بى طرف قرار بگیرند که البته در یک الگوى قابل پیش بینى پخش مى شود: هر کدام در حالت آماده براى گرفتن توپ تیم حریف از محدوده خاصى محافظت مى کنند.

همه بازیکنان دفاعى، خصوصاً این هفت نفر، بازیکن میدان (fielder) نامیده مى شوند چرا که همگى در زمین بازى field پخش هستند.

در طول هر یک از توقف هاى بازى، هر تیم مى تواند یک جانشین به جاى بازیکن خود به زمین بفرستد که دیگر براى بازیکن تعویضى امکان بازگشت به زمین وجود نخواهد داشت.

تیم اول هر بار که ضربه زننده یک دور کامل دور چهار نقطه مشخص که base یا زمینه نامیده مى شوند حرکت مى کند امتیاز یک دور را مى برد.

گاهى ضربه زننده یک دور را یکجا مى زند و گاهى هم از یک base به base بعدى تأخیر مى کند تا هم تیمى هایش جاى او را در موقعیت ضربه زننده بگیرند تا فرصت پیشروى در یک دور کامل را داشته باشند.

معمولاً هر تیمى با دو یا سه خطا جایش را به تیم مقابل مى دهد و در طول یک بازى ۹ موقعیت دفاعى و بین ۸ ، ۹ موقعیت حمله (بسته به این که کدامیک مى برند) براى هر تیم ایجاد مى شود.

(تیم دوم یک فرصت نهایى براى برد هم دارد) درست مثل یک نمایش که ۹ پرده و هر پرده آن دو صحنه داشته باشد.

هر نیمه سه خطا مى تواند داشته باشد.

هیچ محدودیت زمانى و هیچ ساعتى براى بازى بیسبال وجود ندارد، بستگى به این دارد که چقدر طول مى کشد تا خطاها رخ بدهند، معمولاً بازى ها تا سه ساعت طول مى کشند.

شما تنها در صورتى دورها را مى برید که در موقعیت حمله قرار گرفته باشید.

در خیلى از ورزش ها تیم مدافع مى تواند یکباره کل بازى را در دست بگیرد (مثل فوتبال، والیبال، بسکتبال و ...) و به سرعت امتیاز به دست آورد اما در بیسبال اینطور نیست و تیم مدافع در حالى که مى تواند توپ را بگیرد نمى تواند آن را تبدیل به امتیاز کند.

چیزى از توضیحات ما نفهمیده اید؟!

مجله را ببندید و بروید سراغ برنامه هاى ورزشى تلویزیون و همان فوتبال را تماشا کنید، هر کس توپ را بیشتر توى گل کرد برنده است.

دکتر محمد رضاعلی نایب رئیس فدارسیون بیس‌بال، سافت‌بال، کری‌کت و راگبی از حضور یک مربی خارجی در تیم ملی بیس‌بال کشورمان خبر داد.

به گزارش خبرگزاری ورزش ایران (ایپنا)، تیم ملی بیس‌بال کشورمان برای سومین بار قصد دارد در رقابت‌های زیرگروه آسیا شرکت کند.

این مسابقات آذرماه برگزار می‌شود.

رضاعلی در گفت و گویی با ایپنا درباره این مسابقات و کادر فنی تیم ملی اظهار داشت: "ما در تمامی رشته‌های تحت پوشش فدراسیون مربی خارجی استخدام کرده‌ایم تا در رشد و توسعه آن رشته موفق باشیم.

در بیس‌بال هم قصد داریم با توجه به حضور تیم ملی در مسابقات آسیایی چنین کاری را انجام دهیم که با رایزنی‌های انجام شده با 2، 3 کشور در نهایت ترجیح دادیم یک مربی کوبایی را به عنوان سرمربی تیم ملی بیس‌بال ایران انتخاب کنیم.

همانطور که می‌دانید کوبا کشوری صاحب بیس‌بال بوده و دارنده مدال نقره بازی‌های المپیک 2008 پکن است." وی در مورد همکاران ایرانی این سرمربی خارجی نیز افزود: "4 مربی خوب داریم که از دید ما مربیان قابلی هستند.

برای اینکه یک تیم قدر داشته باشیم از آنها در کنار سرمربی خارجی سود خواهیم جست." نایب رئیس فدراسیون بیس‌بال در ادامه در خصوص کمیته فنی و انتخاب بازیکنان تیم ملی نیز گفت: "کمیته فنی را از کسانی برگزیدیم که با تیمی قرارداد ندارند و در خدمت هیچکدام از تیم‌های بیس‌بال کشور نیستند.

البته از مربیان تیم‌های کشور نیز مشاوره گرفته‌ایم و با توجه به عملکرد بازیکنان در رقابت‌های کشور 35 نفر به اردو دعوت شده‌اند که سرمربی خارجی می‌تواند نفرات جدیدی را نیز به تیم ملی دعوت کند.

چراکه برای ملی‌پوشان بازی‌های تدارکاتی با تیم‌های استان‌ها در نظر گرفته‌ایم که سرمربی می‌تواند بازی سایر بازیکنان را هم زیر نظر بگیرد." رضاعلی در خصوص‌ آغاز اردوهای آمادگی گفت: "یک ماه پیش از اعزام تیم به مسابقات آسیایی اردو تشکیل خواهد شد." وی درباره حضور داوران ایرانی در این مسابقات اظهار داشت: "اگر از داوران ما برای قضاوت در مسابقات دعوت به‌عمل بیاید، به‌طور حتم با خود داور به این مسابقات خواهیم برد." نایب رئیس فدراسیون در پایان در خصوص تیم ملی راگبی کشورمان که عازم قرقیزستان است تصریح کرد: "تیم ملی راگبی برای شرکت در مسابقات زیرگروه آسیا چهارشنبه 10 مهرماه راهی قرقیزستان می‌شود.

ما تیم خوبی داریم و امیدواریم که با قهرمانی در این مسابقات راگبی کشورمان بتواند به سطح درجه یک آسیا راه پیدا کند." مشارکت در فعالیت های خیریه جکی رابینسون، بازیکن بزرگ بیسبال ورزشکاران با پوشیدن شماره نخستین بازیکن سیاهپوست در لیگ برتر ایالات متحده آمریکا به او ادای احترام می نمایند واشنگتن – با آغاز رقابت های لیگ برتر بیسبال (MLB) ایالات متحده آمریکا در پانردهم آوریل، در 25 تیم بیسبال، یکی از بازیکنان پیراهن شماره 42 را خواهد پوشید و در 5 تیم نیز تمامی بازیکنان با پیراهن شماره 42 در زمین حاضر خواهند شد – و این موضوع برای ادای احترام یه جکی رابینسون می باشد که شش دهه پیش با پوشیدن این شماره، "مانع رنگ پوست" در ورزش بیسبال را از بین برد.

رابینسون که عضو تالار مشاهیر بیسبال می باشد، نخستین بازیکن سیاهپوست در لیگ برتر ایالات متحده آمریکا بوده است که در پانزدهم آوریل 1947 در تیم بروکلین داجرز نیویورک - این تیم پیش از فصل بازی های سال 1958 به لس آنجلس نقل مکان نمود - حضور یافت.

برای گرامی داشتن شصتمین سالگرد آغاز حضور رابینسون در ورزش بیسبال، در پانزدهم آوریل پیراهن های ورزشی با شماره او پوشیده خواهد شد و سپس این لباس ها طی یک حراج به بالاترین قیمت پیشنهادی فروخته می شوند و درآمد حاصل نیز به بنیاد خیریه رابینسون تعلق خواهد گرفت.

شماره لباس رابینسون در سال 1997 و در پنجاهمین سالگرد ظهور پدیده رابینسون در ورزش بیسبال، "بازنشسته" شد – بدین معنا که دیگر هیچ بازیکنی این شماره را بر تن نخواهد نمود.

کمیسیون ورزش بیسبال برای سالگرد مسابقات بیسبال در پانزدهم آوریل 2007، این شماره را "از بازنشستگی خارج نموده است." ماریانو ریورا ، یکی از بازیکنان فعال بیسبال – پرتاب کننده توپ تیم نیویورک یانکی – از سال 1995 که به این تیم ملحق شده است، پیراهن شماره 42 را بر تن نموده است.

ریورا که دارای اصلیتی پانامایی می باشد، از معدود بازیکنانی می باشد "که پدربزرگ هایشان نیز بازیکن بیسبال بوده اند" و پس از بازنشسته شدن این شماره نیز، اجازه بر تن نمودن پیراهن شماره 42 را داشته است.

هم اکنون او تنها بازیکن فعالی می باشد که هنوز پیراهن شماره 42 را بر تن می نماید.

ریورا در تارنمای لیگ برتر بیسبال گفت: "من به عنوان یک بازیکن اقلیت، از پوشیدن پیراهن شماره 42 و ادامه دادن مسیر جکی رابینسون احساس افتخار می نمایم.

من این شماره را با غرور بر تن می نمایم.

تمامی بازیکنانی که این شماره را می پوشیده اند، اکنون یا بازنشسته شده و یا ورزش بیسبال را ترک نموده اند، اما من هنوز این شماره را بر تن می نمایم و از این بابت احساس خوشبختی می نمایم." لوییس گونزالس ، مهاجم گریزنده ای که در اولین سال فعالیت خود می باشد نیز در تارنمای MLB گفت: "جکی بازیکنی بود که به طور آشکاری بازی بیسبال را تغییر داد.

سختی ها و مشقاتی که او متحمل شد، زمینه را برای حضور تمامی اقلیت ها در ورزش بیسبال هموار نمود." لیگ برتر بیسبال فعالیت خود را در سال 1903 آغاز نمود و اکنون دارای 30 تیم می باشد.

امروزه 9 درصد از بازیکنان در این لیگ، سیاهپوست بوده و 27 درصد بازیکنان نیز متولد کشورهای خارجی می باشند.

بنیاد جکی رابینسون که کمک هزینه و دوره های آموزشی را برای بازیکنان بااستعداد سیاهپوست و آمریکای لاتین فراهم می آورد، توسط راشل رابینسون ، بیوه رابینسون اداره می شود.

راشل رابینسون این بنیاد را در سال 1972 و پس از مرگ همسرش در سن 53 سالگی تاسیس نمود.

افزایش محبوبیت بیسبال در هند شیرزنان: محبوبیت ورزش ملی امریکایی، بیسبال، به تدریج در بین زنان هندی رو به افزایش بوده و در حال حاضر، 5000 زن هندی در سراسر این کشور، در این رشته مشغول فعالیت هستند.

آموزشگاههای مربی گری این رشته نیز به زودی فعالیت خود را آغاز خواهند کرد.

دیپاک جوشی، نخستین نماینده فدراسیون بین المللی بیسبال زنان WWBF در هند و نیز رئیس فدراسیون بیسبال زنان هند WBFI، در این خصوص اظهار داشت:"ارتقای سطح کیفی و کمی فعالیت های ورزشی در کشور از اهداف تمام فدراسیون های ورزشی بوده و ما به نوبهء خود، به دنبال بهبود سطح ورزش بیسبال و باشگاههای مربوطه هستیم و بهبود وضعیت ورزشکاران این رشته، چه در زمینه گسترش امکانات و چه در مورد سطح پشتیبانی مالی از سوی اسپانسر ها و فدراسیون را در دستور کار خود قرار داده ایم." به گفته او، تاکنون بیسبال زنان در 11 کشور جهان، آغاز به فعالیت رسمی کرده و به این ترتیب هند، دوازدهمین کشور خواهد بود که به طور جدی، این رشته را در بین زنان دنبال خواهد کرد.

همچنین بنا به اظهارات وی، از نظر سطح مشارکت زنان در بیسبال، بعد از کشورهای ایالات متحده و ژاپن، هند سومین کشور محسوب می شود.

زمین بیسبال wukesong ، ( یک پایگاه مسابقات بازی های المپیک 2008 ) ، واقع در غرب پایتخت چین، اخیراً آماده شده و تورنمنت بین المللی بیسبال « به امید موفقیت در پکن » در آن برگزار خواهد شد این زمین متشکل از سه بخش : 1- بخش شمالی : یک پایگاه آماده سازی و تمرین 2- بخش میانی : یک پایگاه مسابقات برای 3000 تماشاچی 3- بخش جنوبی : یک پایگاه دیگر مسابقات برای 12000 تماشاچی می باشد .

این زمین نزدیک به ورودی مترو واقع شده است .

بازیهای به امید موفقیت در پکن به منظور ارزیابی تسهیلات آماده شده برای بازیهای المپیک 2008 پکن برگزار می شوند شبیه‌سازی مسابقات بیس‌بال در استادیوم دیجیتالی شرکت sheep electric با پروژه‌ی جدید "رسانه پیشرفته لیگ بیس‌بال" مسابقات بیس‌بال را در یک قالب کلی شبیه‌سازی کرده و خانواده‌ها قادرند در یک استادیوم دیجیتالی با عنوان‌های دلخواه و یا جدید گرد هم آمده و از نزدیک به تماشای رقابت زنده‌ی تصاویر بنشینند.

به گزارش سرویس بین‌‌الملل خبرگزاری ارتباطات و فناوری اطلاعات (سیتنا)، ماه‌هاست از فعالیت شرکتی به نام electric sheep بر روی پروژه‌ی "زندگی دوم" می‌گذرد.

در پروژه‌ی "رسانه پیشرفته لیگ بیس‌بال" مسابقات بیس‌بال در یک قالب کلی شبیه‌سازی شده و خانواده‌ها قادرند در یک استادیوم دیجیتالی با عنوان‌های دلخواه و یا جدید گرد هم آمده و از نزدیک به تماشای رقابت زنده‌ی تصاویر بنشینند.

برای مدیران رسانه‌ها در لیگ بیس‌بال، این تجربه‌ فرصتی است تا تیم ورزشی مورد علاقه خود را به یکی از داغ‌ترین محیط‌ها (اینترنت) بیاورند.

قائم مقام رسانه جدید " رسانه پیشرفته لیگ بیس بال " گفت: ما واقعاً به بستر "زندگی دوم" علاقه‌مندیم؛ وقتی دوستان ما در شرکت electric sheep به سمت ما آمدند، نسبت به این فناوری (در ابتد)ا بدگمان بودیم، با این حال با یک بار حضور در محیط متوجه شدیم که مانند ابزاری فوق‌العاده عمل می‌کند و قادر است انجمنی را ایجاد نماید.

مدیر اجرایی این شرکت گفت: به لیگ اصلی بیس‌بال به چشم یک همکار نگاه می‌کردم، زیرا ده‌ها هزار نفر از مردم پیش از این بیس‌بال برخط را از طریق شبکه های mlb.com تجربه کرده‌اند و به صورت برخط در بازی‌ها و چت شرکت کرده اند.

وی افزود: mlb.com توانسته این تجربه را تا حد پخش تصاویر به همراه اتاق گفت‌وگو با ظرفیت حدود 20 نفر برای برقراری ارتباط مابین افراد هم سلیقه و هم فکر ایجاد کرده و توسعه دهد.

این کار، به نوعی، همکاری محسوب می شود.

ما می‌توانیم صد در صد این تجربه را – تصویر و گفت‌وگو- به همراه خدماتی بیشتر ارائه دهیم، نظیر به وجود آمدن احساسی واقعی در بازی، فضای مشارکتی با مردم، و تصاویر تعاملی.

در حال حاضر معلوم نیست که حمله بعدی بیس بال در "زندگی دوم" چه زمان رخ خواهد داد.

چراکه این اتفاق تا حدی به دو طرف دینامیک دنیای مجازی بستگی دارد.

نخست اینکه تعداد کاربران یا "حاضران" تا حدود 321 هزار نفر افزایش یافته که این رقمی قابل احترام برای یک دنیای مجازی و اما کوچک در مقایسه با طرفداران واقعی بیس بال به شمار می‌آید و مسأله دیگر این است که باید تقاضا برای انجام مسابقه بیس‌بال در یک جمع خانوادگی بوجود آید.

در فضای " زندگی دوم" می‌توان ترافیک سرسام آور موجود را کنترل کرد و به تماشای بازی دلخواه در محیطی دوستانه نشست.

از زمانی که ثبت نام برای حضور تمام کاربران در "زندگی دوم" الزامی شد، لیندن لب، مؤسسه انتشاراتی این مجموعه، اقدام به افزایش سرورهای خود برای عرضه خدمات و پاسخ‌گویی به تقاضاها کرده است و هنوز موفق به ایجاد تعادل بین عرضه خدمات و هجوم مردم نشده و معلوم نیست چگونه این موضوع را حل خواهد کرد.

موضوع حساسی که به چشم می‌خورد، آن است که برخی توجهات به "زندگی دوم" از سوی تماشاچیان بزرگ‌سال محسوس است.

در حقیقت "زندگی دوم" شرایطی است که درجه‌ای بالا از رضایت بزرگسالان را طلب می‌کند و به همین دلیل باید لیگ اصلی بیس‌بال با دقت با دنیای مجازی شریک شود.

هنوز هم گروههای فعال در این پروژه در پی حل مشکلات موجود هستند و آشکار است که بیس‌بال به دنبال فرصت‌های بیشتری برای حضور در "زندگی دوم" خواهد بود.

مسابقات خانگی تجربه‌‌ای برای حضور بیس‌بال و مردم عادی در جهان مجازی است و مطمئناً پیش از فصل آتی مسابقات، کارهای دیگری انجام خواهد شد.

بیس‌بال الگوی مناسبی برای نظام سلامت یک دهه پیش انقلابی در استفاده از اطلاعات کامپیوتری برای بازی بهتر بیس‌بال اتفاق افتاد و روش‌های جدید مبتنی بر آمار برای کاهش مخارج تیم‌ها به کار گرفته شد.

نظام ناکارآمد و پرهزینه سلامت نیز نیازمند چنین انقلابی است.

استفاده از اطلاعات کامپیوتری فراگیر نتایج حیرت‌انگیزی به دنبال داشت.

با استفاده از همین روش‌ها هزینه‌های تیم مانی‌بال (Maneyball) یک ششم تیم‌های مشابه جدول بود...

در همین فصل سه تیم اصلی بازی‌های نیویورک با بیشترین میزان حقوق‌بگیران جمعا مبلغ 486 میلیون دلار هزینه کردند در صورتی که تیم تامپابی (Tampabay) با مدیریت جدید و استفاده از آمار که در دومین جایگاه فهرست تعداد حقوق‌بگیران قرار دارد، برای شرکت در مسابقات جهانی تنها 44 میلیون دلار هزینه کرده است.

جالب اینجاست که امروزه یک پزشک به اطلاعات مربوط به بازیکن محبوب خود و یا وضعیت تیم فرضی که او در آن بازی می‌کند بسیار آسان‌تر از اطلاعات حیاتی و به روز پزشکی دسترسی دارد.

جهان امروزه، جهان اطلاعات و مبادله آن است.

رویکرد جدید در ایالات متحده تاسیس برخی نهادها و سازمان‌های پزشکی تنها به منظور بررسی و تحلیل داد‌ه‌های علمی و آمارها است.

این سازمان‌ها که بیشتر به وسیله بخش خصوصی و یا با کمک محدود دولت تاسیس می‌شوند تجربه‌ای تازه در زمینه جمع‌آوری اطلاعات وآمار مربوط به روش‌های مختلف درمانی، تجزیه و تحلیل و مقایسه این روش بر اساس داده‌های آماری و پیشنهاد و ارایه بهترین روش به کار گرفته شده است.

در مقایسه با سایر رشته‌ها مثل ورزش یا حتی مد که مساله سوددهی گاه در آن حرف اول را می‌زند و مورد توجه افکار عمومی نیز هستند جامعه پزشکی آمریکا در زمینه به کارگیری فراگیر آمار هنوز در ابتدای کار است.

علاوه بر کیفیت درمان مساله دیگری که به کارگیری روش‌های فراگیر آماری را به ضرورت روز تبدیل کرده، هزینه‌های سرسام‌آور درمان در ایالات متحده است.

امروزه تاسیس این سازمان‌ها هر روز ابعاد وسیع‌تری پیدا می‌کند.

بررسی‌ها نشان می‌دهند قسمت اعظم نظام سلامت ما و در پیش گرفتن راه درست درمان، نه بر اساس به کار بردن روش‌های درست علمی برای تشخیص و درمان، بلکه با استفاده از دیدگاه‌های شخصی یا روش‌های سنتی انجام می‌گیرد.

پس تعجبی ندارد که کشور آمریکا با صرف هزینه دو برابر نسبت به اکثر کشورهای جهان، نظام سلامتی با بازده کمتر از بقیه کشورهای صنعتی داشته باشد.

هزینه‌های سلامت برای یک خانواده چهار نفری آمریکایی از سال 2001 تقریبا دو برابر شده است.