بسیاری از کتیبه هایی که از روزگاران قدیم و حدود پنج هزار سال پیش به جایی مانده ثابت می کند که کشتی در میان مصریان و اشوریان رواج بسیار داشته است . در کتیبه هایی ک در دهکده بنی حسن ، در کنار رود نیل ، از دوران مصر باستان به دست آمده صدها نقاشی از حالات مختلف کشتی گرفتن دیده می شود ، و هر تصویر بیانگر اجرای یک فن خاص کشتی است . در سال 1938 میلادی ، در ویرانه های معبد « کیا فاجه» ( در بین النهرین ، نزدیک بغداد ) در لوح سنگی و برنزی بدست آمد که بر روی آن شکلهای برجسته ای از مبارزه کشتی گیران دیده می شود ، این لوح ها متعلق به سومریان در سه هزار سال پیش از میلاد است .
کشتی در یونان : از بین النهرین و مصر ، فنون کشتی به مناطق دور و نزدیک آسیا و روم و یونان راه پیدا کرد و در هر جا گسترش و تکامل بیشتری یافت . مربیان کشتی در یونان باستان ، مراحل اجرای هر فن کشتی را به صورت چند نقاشی در حالات مختلف بر روی صفحات کاغذ پاپیروس یا پوست نقاشی می کردند و به کمک انهاشاگردان خود را تعلیم می دادند .
با رواج کشتی در یونان ، مسابقات مربوط به آن نیز از سال 704 قبل از میلاد به مواد پنجگانه بازیهای المپیک باستان افزوده شد . کشتی گیران یونانی ، بدن خود را با روغن زیتون چرب می کردند تا به آسانی به جنگ حریف نیفتند و هنگام گیر افتادن همچون ماهی رها شوند و اگر کشتی گیری زمین خورد ذرات خاک به بدن او چسبیده و همین نشانه و مدرکی محکم بر شکست او باشد .
« قوانین اولیه کشتی در یونان باستان ، چنین بود که هرکسی سه بار زمین بخورد مغلوب به حساب آید » ولی در بیشتر کشتیهای باستانی رسم بر این بود که اگر ، هر قسمت از بدن ( بجز کف پاها ) با زمین تماس پیدا کند ، ان کشتی گیر با زنده اعلام شود . از مشهورترین کشتی‌گیران یونان در قرن ششم یونان در قرن ششم پیش از میلاد پهلوانی به نام « میلو » از اهالی «کروتون » بود . « میلو » در شش دوره پیاپی بازیهای المپیک به مقام قهرمانی رسید . و در 32 مسابقه بزرگ ، حریفان خود را شکست داد و پر آوازه ترین کشتی گیر دوران خود بود .
در یونان باستان ، نوعی مسابقه به نام « پانکرانیوم » به معنی باتمام قدرت ، متداول بود که ترکیبی از کشتی و مشت زنی بود و بیشتر به یک نزاع خونین و خطرناک شباهت داشت ، که اغلب به صدمات سنگین بدنی تا حد مرگ می انجامید .
2-1-1- کشتی در مغلوستان :
در مغولستان ، کشتی ورزشی عبادی و سنتی است که همراه با مراسم خاص برگزار می شود و همه پسران باید فنون این ورزش را از سنین کودکی بیاموزند .
3-1-1- کشتی در ژاپن :
در یکی سندها که متعلق به قرن ششم میلادی است ، از کشتی گیر همیشه پیروزمندی به نام ، «سوکون» یاد می شود . در قرن هشتم میلادی ( حدود 1200 سال قبل ) بنا به فرمان « شومو» امپراطور ژاپن ، کشتی گرفتن هم به شمار مراسم مذهبی و عبادی درآمد . در سال 858 میلادی ، دو پسر امپراطور « بونئوکیو » با یکدیگر کشتی گرفتند تا هرکس که پیروز شد ، صاحب تاج و تخت پدر شود .
از سال 1600 میلادی به بعد ، چون حکمرانان محلی ژاپن ، برای دفاع از منافع خود ، کشتی گیران و پهلوانان را با حقوق زیادی استخدام می کردند ، ورزشهای رزمی در ژاپن رواج فراوان یافت ، و جنگجویانی موسوم به « سامورایی » ظهور کردند که در فنون کشتی مهارت بسیار داشتند و علاوه بر این ، شمشیر زن و سوار کار نیز بودند . به این ترتیب ، رفته رفته کشتی در ژاپن به دو شاخه تقسیم شد ، یک شاخه که به طور عمده جنبه زورگری داشت ، به کشتی
« سومو» شهرت یافت و شاخه دیگر را که ترکیبی از فنون جنگی و مهارتهای رزمی بود .
«جو جیستو » نامیدند .
جودو و کاراته ، ریشه در کشتی رزمی « جو جیستو » دارند .
امروزه کشتی سومر در ژاپن ، به ویژه در نزد پیروان مذهب « شنیتو » بسیار مورد احترام است ، و هر بار که کشتی گیران سومر برای زورآزمائی به میدان می آیند . انبوه مردم در سکوت کامل به تماشای مسابقات آنان می ننشینند . کشتی گیران سومر بای نیرومند شدن خود ، آنقدر غذا می‌خوردند که وزن آنها گاه به 25 کیلو هم می‌رسد . در کشتی سومر هر یک از دو حریف که بتواند دیگری را به زمین بزند یااز روی تشک کشتی به خارج پرتاب کند ،برنده محسوب می‌شود .
4-1-1- کشتی در هندوستان :
در هندوستان یک نوع کشتی پهلوانی که بین حریفان سنگشن وزن و کوه پیکر ، انجام می شود ، طرفداران بسیار دارد ، که به آن « بن جز » می گویند .
5-1-1- کشتی در سوئیس :
در کشور سوئیس ، نوعی کشتی سنتی به نام « شوینگن » متداول است . در این کشتی ، دو حریف لباس مخصوص می پوشند و کمربندهای محکم به کمر می بندند . در این کشتی، گرفتن کمربند حریف و برهم زدن تعادل و سپس بر زمین ردن او اهمیت بسیار دارد و اوج هیجان تماشاگران موقعی است ، که یکی از دو حریف بتواند دیگری را بر سر دست بلند کند و به زمین بکوبد .