دانلود تحقیق چرا ورزشکاران غذا می خورند؟

اگر از افراد عادی بپرسید که چرا غذا می خورید ، پاسخ انها احتمالا یکی از این عبارات خواهد بود: ((برای زنده ماندن)) یا ((به خاطر اینکه گرسنه می شویم)).

در این میان اگر هم کسی خیلی شکم پرست و خوش اشتها باشد به طعم غذاها و لذت حاصل از آن هم اشاره می کند.

همه این پاسخها، مناسب و درست است اما هیچ یک پاسخ پرسش ما که چرا ورزشکاران غذا می خورند، نیست.

دلایل زیادی برای تغذیه ورزشکاران وجود وجود دارد، اما مخرج مشترک همه این دلایل یک چیز است(برای پیروز شدن، و برای ممتاز بودن در فرایند ورزش).

امروزه این گفته قدیمی (0شما همان چیزی هستید که می خورید)) درباره ورزشکاران معنای جدیدی یافته است که ناشی از جهش باور نکردنی علم زیست شیمی تغذیه در چند سال اخیر است.

دلایل اختصاصی تغذیه ورزشکاران اساس برنامه تغذیه کامل ورزشی شما را می سازد.

به این فهرست نگاه کنید:

1.

افزایش انرژی برای توان درازمدت 0هوازی و کوتاه مدت (غیر هوازی9.

2.

جایگزینی مواد از دست رفته از راه تعرق .

3.

افزایش قدرت و توان بدن.

4.

افزایش بافت عضلانی.

5.

کاهش چربی های بدن.

6.

افزایش بهداشت عمومی و اصلاح کارکرد تمام فرایندهای بدن.

7.

برطرف کردن درد.

8.

افزایش تمرکز حواس و ذهن.

9.

ترمیم آسیبها و بافتهای جراحت دیده.

10.

سرعت دادن به بهبود وضعیت بدن در بین تمرینات .

همان طور که هیچ غذایی تمام فواید فوق الذکر را یکجا در بر ندارد، هیچ ورزشکاری هم تمام دلایل فوق را در یک زمان در نظر نمی گیرد.

به عنوان مثال جامع، فرض می کنیم که شما یک ورزشکار بدنساز هستید که هدفش از غذا خوردن افزایش اندازه عضلات است، بنابراین هدف شما مسلما از هدفهای تغذیه ای یک ورزشکار سه گانه که برای افزایش توان هوازی خود غذا می خورد متفاوت است.

وظیفه شما در طراحی برنامه تغذیه کامل ورزشی این است که با توجه به آن دسته از هدفهایی که به کارتان می اید اطلاعاتی را که در این زمینه در فصلهای بعدی می آوریم جمع آوری کنید و به کار بندید.

برای دانستن چه و چگونه خوردن ، باید هدفهای ویژه ای را در نظر داشته باشید.

در عین حال که آخرین یافته های علمی آمده در این کتاب را باز می خوانید این هدفها را در ذهن داشته باشید.

امروزه دانش ورزش به سرعت رو به گسترش است.

دیگر نمی توان تنها با تکیه بر استعداد و غریزه و توسل جستن به تمرینات ورزشی به عالیترین مدارج ورزشی دست یافت.

تمام ورزشکاران- اعم از علاقه مندان امادگی جسمانی و ورزشکاران مبتدی تا ورزشکاران نخبه- می توانند با استفاده از دانش تمرینات ورزشی و تغذیه علمی، توان ورزشی خود را تا حد قابل توجهی ارتقاء دهند.

تمام ورزشکاران- اعم از علاقه مندان امادگی جسمانی و ورزشکاران مبتدی تا ورزشکاران نخبه- می توانند با استفاده از دانش تمرینات ورزشی و تغذیه علمی، توان ورزشی خود را تا حد قابل توجهی ارتقاء دهند.

از میان تغذیه علمی و تمرینات ورزشی، زمینه تغذیه علمی عوامل متغیرتر و پیچیده تر – و در عین حال ناشناخته تری – را معرفی می کند.

اما همین ((ناشناخته ها)) است که با پیشرفت علم گره از رازشان گشوده می شود وبه عنوان عوامل ضروری در تغذیه کامل ورزشی مطرح می شود.

یشرفتهای نوین در زمینه زیست شیمی تغذیه ای، دانش ما را درباره چه خوردن، چگونه خوردن، و چه موقع خوردن افزایش داده است.

ما امروزه برای تعالی استانداردهای موجود خود از امکانات زیست شیمی سود می ج.ییم .

در زمانه ای که قهرمانی غالبا با هزارم ثانیه ای تعیین می شود، ورزشکاران چون شما باید از هر منبعی برای بدست آوردن این عنوان سود بجوید.

پس دریافتیم که پرسش (0چرا شما غذا می خورید)) باید پاسخهای کافی و وافی داشته باشد.

این روزها، هر کسی که تمرین می کند و یا مسابقه می دهد باید یک جدول تمرینی داشته باشد.

نیازهای غذایی ورزشکاران ورزشکارانی که در بالاترین سطوح ورزشی رقابت می کنند، از جرگه آدمهایی معمولی نیستند.

در حقیقت ، ایشان در طبقه بندی آماری و پنهان در کامپوتر اداره نظارت بر مواد غذایی و دارویی جایی ندارند.

به راستی ، آنچه اداره نظارت بر مواد غذایی و دارویی ایالات متحده برای تغذیه پیشنهاد می کند شباهتی به آنچه نیاز داریم ندارد.

این اداره ، حداقل نیاز غذایی برای برقراری سلامتی در افراد معمولی و کم تحرک را اندازه گیری کرده است- نه نیاز غذایی لازم برای ورزشکاران پر فعالیت را.

با این اوصاف، اگر باز هم دلیل دیگری برای اثبات کم بودن مقدار پیشنهادی مذکور برای ورزشکاران می خواهید کافی است تا ناکافی بودن این مقدار حداقل آمادگی جسمانی توجه کنید.

امریکا، در کل، دچار سوء تغذیه است.

سوء تغذیه در ایالات متحده این گفته، طنز غمناکی است اگر اعتراف کنیم که 60 درصد از مردم ایالات متحده حداقل نسبت به یکی از مواد غذایی سوء تغذیه دارند.

علی رغم فرایند موسوم به ((غنی کردن)) غذاهای عمل آورده شده در ایالات متحده ، اکثر امریکاییان هنوز هم حداقل نیازهای غذایی خود را دریافت نمی کنند.

برخی از پژوهشهای اخیر این گفته را تایید می کند: اولین پژوهش معاینه بهداشت و تغذیه در سال 1976 بر روی 28000 نفر، از سن 1 تا بعضی از مواد غذایی در خون ایشان ، و علائم سوء تغذیه بود.

نتیجه ؟

از هر 10 زن امریکایی 9 نفر دچار کمبود آهن غذایی بود و تنها نیمی از زنان در غذایشان کلسیم کافی وجود داشت.

پژوهشهای 10 ایالت در سال 1972 کمبودهای تغذیه ای مشابهی را در جمعیت 86 هزار نفری مورد مطالعه اشکار کرد.

از هر سه نفر یک نفر انان دچار کمبود ریبوفلاوین بود؛ ماده ای غذایی که گمان می رفت به مقدار فراوان در فراورده ای لبنی، غلات، و نانها موجود باشد.

در کل، 70 درصد افراد مورد آزمایش دچار فقر غذایی بودند.

پژوهش مصرف غذایی ملی در سال 1980 نشان داد که 33 درصد افراد خانواده هایی که در این تحقیق شرکت کرده بودند و جمعیت آنها بالغ بر 15 هزار می شود، دچار کمبود کلسیم و پیروکسین رژیم غذایی هستند.

کمبود منزیم در 25 درصد افراد، و کمبود آهن و ویتامین ها در 20 درصد انان دیده شد.

این همه کمبود غذایی در کشوری است که معروف به فراوانی و تنوع مواد غذایی است.

حتی حدود 33 درصد افراد تحصیلکرده و آگاه به تغذیه و بهداشت غذایی هم دچار فقر مواد غذایی هستند.

چرا؟

یکی از دلایل ایم امر آن است که محتوای غذایی غذاهای مختلف با یکدیگر تفاوت دارد.

از همه بدتر آنکه ، غالبا مردم برای تعیین محتوای غذایی غذاهای مختلف به جدولهایی که از طرف بیمارستانها و مراکز بهداشتی ارائه می شود رجوع می کنند در حالی که این مقادی در مورد بسیاری از مواد غذایی صدق نمی کند.

برای مثال ، مقدار ویتامین C در مرکبات از مقادیر بسیار کم تا 116 میلی گرم در هر 100 گرم تفاوت می کند و این یعنی بیش از 100 واحد اختلباف .

جوانه گندم تازه هم می تواند دارای مقادیر متفاوتی از ویتامین E از 21 ر 3 تا 21 میلی گرم آلفا TE در هر 100 گرم باشد، یعنی دارای تفاوتی 6 برابر.

نمونه های هویج نیز، از هویج های کم رنگ و بی خاصیت تا هویجهای عالی و نارنجی پر رنگ، می تواند از 70 میکرو گرم بتاکاروتن تا 1850 میکروگرم در هر 100 گرم هویج تغییر ماهیت داشته باشد.

مینیرو برای بتاکاروتن حدود 1000 میکروگرم است، بنابراین هویج هایی که روزانه مصرف می کنیم می توانند بتاکاروتن ناکافی یا بیش از حد داشته باشد.

وضعیت مواد معدنی غذاها هم بهتر از این نیست.

بر حسب میزان عمل آوردن غذاها، میزان مواد معدنی آنها هم تا 200 برابر تفاوت می کند.

کنسرو کردن ، پختن، رنگ کردن، انجماد غذا، و تمهیدات دیگر ، باعث از بین رفتن مواد معدنی و ویتامین های مواد غذایی می شود.

غذای شهروندان معمولی- و اکثر ورزشکاران – به قدر کافی بد است، اما باز هم در مقیاس با فقر غذایی موجود در رژیم های غذایی بیمارستانها ی امریکا وجود دارد که ناشی از غذاهای بی خاصیت و بیش از حد عمل آورده شده این بیمارستان هاست.

یکی از راههای افزایش دریافتی مواد غذاییی در حد کافی این است که میزان غذاهای خام و عمل نیاورده خود را که از گیاهان و سبزیجات تازه رشد یافته در خاک غنی از مواد غذایی تهیه شده است افزایش دهید.

در حقیقت، این بهترین روش غذایی برای بالا بردن توان ورزشی ورزشکاران است.

البته، همان طور که به زودی متوجه خواهید شد، احتمالا به مکمل های غذای هم احتیاج پیدا خواهید کرد.

همکاری و فردیت زیست شیمیایی همان طور که هدفهای غذایی خود و نیز رشته ورزشی تان را جزو عوامل تعیین کننده رنامه تغذیه کامل ورزشی خویش دخالت می دهید، باید به متغییرها یا ((معضلات )) موثر بر نیازهای غذایی فردی هر ورزشکار هم توجه کنید.

جدول انتهای این فصل ، 20 متغییر از این دست را فهرست می کند که اکثر آنها نیازی به توضیح اضافی ندارد.

اگر چه ، لازم است درباره برخی از آنها توضیحاتی ارائه کنیم.

مسئله ((همکاری)) ناشی از این حقیقت است که هر ماده مغذی ممکن است بر طرز عمل ماده مغذی دیگر تاثیر بگذارد.

در علم تغذیه؛ مواد مختلف برای اعمال اثرات زیستی خود باید تداخل کاری متعددی داشته باشند.

در علوم دیگر، غالبا مواد دارای یک اثر منفرد هستند، اما در تغذیه این طور نیست.

مواد غذایی با یکدیگر همکاری می کنند و به شکل مرکب به طریق مختلف باعث ایجاد اثرات گوناگون می شوند.

به این حالت همکاری می گویند.

یک نمونه از فرایند همکاری در تداخل عمل ویتامین D و سوخت و ساز کلسیم و فسفر دیده می شود.

اثر ترکیبی ویتامین های B نمونه دیگری است که در تداخل عمل بین ویتامین های E و B12 و ویتامین E و روی مشاهده می شود.

روابطی از این دست حتی بین عناصر کمیابی کثا نیکل و آهن ، نیکل و مس، مس و روی ، و کلسیم و منیزیم دیده می شود.

(( فردیت زیست شیمی)) عامل شماره دو در جدول ؛ یعنی اینکه افراد مختلف نیازهای تغذیه ای متفاوتی دارند.

برای مثال ، تفاوت 7 برابر در نیاز به اسیدهای آمینه در افراد مختلف می تواند وجود داشته باشد.

این تفاوت های فردی را آقای مایکل کولگان ، رئیس انجمن علوم تغذیه ای کولگان، این طور بیان می کند: (0قله کوه یخی ژنتیک ...

که قسمت اعظم آن هنوز در دست پژوهش است)).

اگر چه ، این مسئله فراتر از تفاوتهای ژنتیکی صرف است.

اما ریشه های آن را آن را می توان در منابع محیطی مثل درجه حرارت ، تعرق زیاد ، شدت ورزش ، و تنش های دیگر که باعث افزایش نیاز غذایی می شود، جستجو کرد.

ورزشکاران در کل ، از نظر حالت زیست شیمی، با افراد معمولی تفاوت دارند، چرا که در معرض عوامل تنش زای بیشتری قرار می گیرند.

و البته، نسئله فردیت زیست شیمی هم در یک ورزشکار با ورزشکار ئیگر تفاوت می کند.

آخرین عامل این جدول که نیاز به توضیح دارد، مسئله ((پویایی فیزیولوژیک)) است که باید ا احتساب زمانی که برای برنامه ریزی مکمل ها لازم شود تا موثر واقع شود.

این مسئله در فصل 9 بیشتر مورد بررسی قرار گرفته است.

مسئله اصلی این است که ما به عنوان طبقه ورزشکار نیاز به تغذیه بیشتر و بهتری نسبت به افراد کم تحرک معمولی داریم.

ما بدین خاطر از این مسئله آگاهی داریم که در طی سالها نسبت به نیازهای بدن خود احساس قویتری پیدا کرده ایم .

و در نهایت ، آنچه ما به تجربه آموخته ایم نتایج و دستااوردهای علمی پژوهشهای متخصصان زیست شیمی تغذیه و همچنین متخصصان فیزیولوژی ورزشی است.

متغیرهایی که بر نیازهای غذایی ورزشکاران تاثیر می گذارد 1.

همکاری .

مواد غذایی بر هم کنشهای متعددی دارند 11.

زیست دستیابی به مواد غذایی 2.

فردیت زیست شیمی 12.

وضعیت تغذیه ای جاری 3.

مسابقه 13.

آلودگی آب و هوا 4.

شرح حال طبی خانوادگی 14.

آلودگی غذایی 5.

شرح حال شخصی طبی 15.

تجزیه پذیری غذایی 6.

داروهایی که اخیرا مصرف شده است 16.

پردازش غذاها 7.

شیوه زندگی و محیط آن 17.

ترکیب افزودنیهای غذایی 8.

محیط زندگی و کار 18.

ذخیره و تمهیدات غذایی 9.

تمرین 19.

دفع مواد غذایی از بدن 10.

رژیم غذایی فردی 20.

پویایی فیزیولوژیکی بدن تا همین اواخر، اکثر متخصصان سنتی ، تغذیه ورزشکاران را به فراموشی سپرده بودند.شاید تا به حال بیش از حد مشغول مراقبت از پیران و بیماران بوده یا سرگرم انجام پژوهشهای مربوط به توجیه کاهشهای حکومتی در مورد بر چسب انواع غذاها بوده اند.

بدین ترتیب ، آنها از توجه به تواناترین انسانها از نظر اجرای حرکات بدنی- یعنی ورزشکاران – غافل بودن اند.

فهرست ما در مورد دلایل تغذیه ورزشکاران – راهنمای شما در فرموله کردن برنامه تغذیه کامل ورزشی – ممکن است کامل نباشد.

مشخصا هنوز عوامل همپ.شانی در مورد چگونگی سوخت و ساز مواد غذایی در بدن وجود دارد.

تمام بخشهای فهرست ارائه شده هم قاعدتا در مورد شما صدق نمی کند.

اما تجربه به ما ثابت کرده است که هیچ یک از این اعمال را نمی توان تنها با توسل جستن به الگوهای معمولی تغذیه بدست آورد.

حداقل برای شما که آرزو دارید ورزشکار بزرگی شوید.

پروتئین ورزشکاران کوشایی چون شما باید چه مقدار غذا بخورد تا به بهترین حد توانایی اجرای حرکات ورزشی دست یابد؟

پاسخ این پرسشها راه حل اصلی تهیه یک برنامه کامل تغذیه ورزشی است.

تعجب آور نیست ؛ چرا که این مسئله هنوز یک موضوع بحث انگیز است.

مطالعه آخرین نوشته های علمی در مورد مقدار پروتئین مورد نیاز بدن، تنها شما را گیج تر از قبل می کند.

توصیه هایی که در این زمینه شده است، گاهی حتی از نظر مقدار 100 درصد با هم تفاوت دارد!

بر حسب اینکه این پژوهشها توسط کدام یک از متخصصان انجام شده باشد، توصیه به مصرف پروتئین از 925 ر 0 گرم تا 2 گرم بر حسب یک کیلو گرم در روز تفاوت می کند.

می بینید که بین این دو مقدار حدودا 100 درصد تفاوت وجود دارد.

برای اینکه از این سردرگمی رهایی پیدا کنید ، باید به نیازمندیهای ویژه خود به عنوان یک ورزشکار و نز به سرشت خود پروتئین دقت کنید.

عامل مینیرو اولین کار ان است که مقادیر اعلام شده از سوی انجمن پژوهش ملی را به فراموشی بسپارید.

این نکته از معدود مسائلی است که بین پژوهشگران و متخصصان تغذیه مورد توافق است.

مقادیر مینیرو حتی برای افرادی که به ورزشهای معمولی می پردازند نیز خیلی کم است، چه رسد به ورزشکاران کوشایی که دوست دارند به بیشترین حد توان ورزشی خود رسند.

مینرو مصرف پروتئین که از سوی انجمن پژوهش ملی پیشنهاد شده است حدود 93 ر 0 گرم بر حسب کیلوگرم وزن بدن است.

این بدان معناست که ورزشکاری که 55 کیلو گرم وزن دارد روزانه حدودا به 50 گرم پروتئین نیاز دارد.

البته ، این بی معناست.

اگر شما بخواهید به حرف انجمن پژوهش ملی گ.ش کنید، چیزی جز یک آدم لاغر و ناتوان نخواهید شد.

چرا شما به پروتئین نیاز دارید پروتئین یک ماده سازنده است.

برخلاف کربوهیدارت ها که بیشتر به عنوان منبع سوختی حاضر و آماده برای بدن عمل