دانلود تحقیق بررسی سیر تحولات ستارگان

سؤالات مصاحبه

نحوه ی تشکیل یک ستاره چگونه است؟

 آیا ستارگان در تمامی نقاط آسمان به طور یکنواخت پراکنده شده اند یا به علت خطای دید است که ستارگان انبوهی را در یک قسمت از آسمان مشاهده می کنیم؟

مهم ترین ویژگی ها برای شناسایی یک ستاره چیست؟

چه عواملی باعث تفاوت میان ستارگان می شود؟

آیا احتمال دارد که خورشید پس از تبدیل به غول سرخ، نواختر شود.

هر ستاره از تولد تا مرگ خود چه مراحلی را طی می کند؟

 با توجه به اینکه نمودار HR یکی از مهم ترین نمودارها برای تعیین درخشندگی ستارگان برحسب رده ی طیفی آن ها است در این باره توضیح دهید.

آیا مراحل تحول برای تمامی ستارگان یکسان است و به چه عواملی بستگی دارد؟

9-چه چیز ترکیبات شهاب سنگی را که ما مشاهده می کنیم ایجاد کرده است؟

10- آیا مرگ ستاره به معنی نابود شدن و ناپدید شدن آن از آسمان است؟

عنوان تحقیق :  بررسی سیر تحولات ستارگان

هدف های انجام تحقیق :

آشنایی با ستارگان و نجوم

نحوه تشکیل تا انهدام ستارگام

شناخت انواع ستارگان

آشنایی با ویژگی ها و خصوصیات ستارگان

سؤالات یا (فرضیه)  تحقیق :

 1- آیا علت تحولات ستارگان ناشی از انرژی درونی آن هاست.

2- میزان عمر، درخشندگی، رنگ ها و سایر ویژگی های ستارگان به چه عواملی بستگی دارد؟

3- فاصله ی ستارگان تا زمین را چگونه و با چه وسایلی می توان اندازه گیری کرد؟

4- خورشید به عنوان یک ستاره چه ویژگی هایی دارد؟

و جزء کدام دسته از ستارگان قرار می گیرد؟

5- چه تفاوتی میان ستاره ها، سیاره ها، شهاب سنگ ها و دیگر اجرام آسمانی وجود دارد؟

6- هر ستاره از زمان تولد تا مرگ خود چه مراحلی را طی می کند؟

7- آیا مراحل تحول برای تمامی ستارگان در هر نقطه آسمان یکسان است؟

8- چه شواهدی حاکی از آنند که نواخترها، ستاره های دوتایی هستند؟

9- آیا محتمل است که خورشید پس از تبدیل به غول سرخ نواختر شود؟

پیشگفتار

ستاره شناسی می تواند به دو روش مورد بررسی قرار گیرد : یکی به عنوان قدیمی ترین دانش مشاهده ای که درباره ی آسمان پر ستاره بحث می کند؛ دیگری به عنوان جوانترین علم هنگامی که با  اختر فیزیک نظری ترکیب شود.

ستاره شناسی و اختر فیزیک پهنه کیهان را می پوشانند.

از سیارات نزدیک تا اختروش های دور قابل دسترس .

در حقیقت ستاره شناسی و اختر فیزیک در تمام ازمنه از آغاز جهان تا پایان ممکن را دربرمی گیرد.

بنابراین ستاره شناسی هم کیهان و هم بشر را در زمان و همچنین در فضا در نظر می گیرد.

ستاره شناسی یا نجوم یکی از قدیمی ترین دانشهای بشری است که ظهور آن را می توان با پیدایش انسان همزمان دانست.

دنیاهای دیگر، سیارات و اقمار آنها، ستارگان و منظومه های خورشیدی، کهکشانها و سحابیها و سرانجام، فضای بیکران سبب شده است که در همه اعصار و سرزمینها دانش ستاره شناسی مورد توجه قرار گیرد و گسترش یابد.

در این میان، مسلمانها و بخصوص ایرانیان در توسعه و تکامل این علم سهم مؤثری داشته اند و در حقیقت می توان آنها را پایه گذاران ستاره شناسی مدّون و علمی به حساب آورد.

نام رصدخانه های بزرگی مانند رصدخانه مراغه و منجمان دانشمند چون ابوریحان بیرونی، عبدلرحمن صوفی و خواجه نصیرالدین  طوسی همواره در تاریخ علم نجوم به جای خواهد ماند.

واقعیّات ستاره شناسی حتی بسیار بیشتر از دنیای تخیّلی افسانه های علمی، جالب و شگفت انگیز است.

هنگام روز نیز آسمان دارای ستاره است؛ اما به دلیل روشنایی عظیم خورشید دیدن این ستارگان غیر ممکن است.

تاریخ ستاره شناسی تاریخ مبارزه آشتی ناپذیر بین اندیشه های کهنه و نو است.

دانش نوین ستاره شناسی به ما یاد می دهد که جسم های آسمانی همیشه در حال تغییر و تحول می باشد.

فضانوردان شجاعی چون یوری گاگارین که برای اولین بار در جهان به فضا رفت و پای انسان را به فضا کشاند.

مایکل کالینز، ادرین آلدرین، نیل آرمسترانک این انسان های از جان گذشته در راه دانش بشری که برای اولین بار در تاریخ بشریت یعنی در 29 تیرماه 1348 خورشیدی به وسیله آپلو11 خود را به کره ماه رسانیدند و دوتن از آنان در سطح ماه پیاده شدند و مقداری خاک از سطح ماه برای تکمیل پژوهشهای دانشمندان در کیهان به زمین آوردند.

همگی در تاریخ بشریت گرامی و بمثابه قهرمانان دوره ای از تاریخ هستند و بشریت همیشه خاطره آنان را زنده نگه خواهد داشت.

نخستین بار برونو، پیشاهنگ و مبارز سرسخت دانش اظهار داشت که ستاره ها، خورشید دور دستی می باشند.

عقیده های برونو بوسیله کلیسای کاتولیک محکوم و ممنوع شد ولی برونو از عقیده خود دست نشست تا این که او را زنده زنده در آتش افکندند.

تهدیدهای دشمنان دانش، دانشمندان روسی، لوموتوسف را دچار وحشت نکرد او هم می گفت که ستاره ها خورشید هستند و سیاره ها دور آن به گردش در می آیند.

اکنون ثابت شده است که طیف ستاره ها مانند خورشید است.

ترتیب و رنگ خط های طیف نشان می دهد که در ستاره ها عناصری وجود دارد که در خورشید هم هست.

اندازه های ستاره ها بسیار بزرگ می باشد و برخی صدها برابر خورشید می باشند ولی در عوض ستاره هایی پیدا شدند  که حتی از زمین هم کوچک ترند.

مواد اصلی منظومه شمسی به تعداد زیادی اجسام کوچک تقسیم شده اند، که این موضوع سر رشته ای برای درک چگونگی تشکیل منظومه شمسی است اکنون، فصل اول شامل پیشینه ای از ستارگان و مختصری در مورد تلسکوپ و آشکارسازها می باشد، ولی از نظر تکنیکی بحثی نمی شود، تأکید ما روی مقاصد مشاهدات است.

همچنین در فصل دوم انواع ستارگان را نام برده و تا حدودی در مورد ویژگی ها و خصوصیات آن ها سخن به میان آورده ایم.

فصل سوم هم شامل ویژگی ها و خصوصیات ستارگان می باشد که بر اساس نمودار HR ذکر شده است.

فصل چهارم که مهم ترین و اصلی ترین فصل در این تحقیق می باشد و زندگی یک ستاره را از تولد تا مرگ آن با بیان جزئیات ذکر می کند و فصل پنجم شامل ضمائم مورد نیاز و تصاویر و جداول و اطلاعاتی در مورد فیزیک ستاره است.

با آرزوی مثمر ثمر بودن این تحقیق برای تمامی افرادی که این تحقیق را مطالعه و بررسی می کنند.      

چکیده :

« آسمان شب طبیعت فراموش شده»

ستارگان همچون  پولک های  زرین بر چادری مخلمی در بالای سر ما پراکنده شده اند.

در شرایطی که هوا پاک و بدون آلودگی باشد بیشتر از 2000 ستاره در هر شب و بدون کمک هرگونه ابزار، با چشم بطور مستقیم قابل رویت است.

«مقدمات نجوم»

از زمانی که بشر از خود و جهانی که در آن سکنی دارد آگاهی یافت آسمان را با ترس و شگفتی منبع جنبه ای پایدار و افسون کننده دانسته است.

این ترس و شگفتی مطالعه و علم را سبب می شود.

بشر که بی وقفه در تلاش جهت فائق آمدن بر جهل و حل اسرار بود، سرانجام علم نجوم را پدید آورد.

چرا به مطالعه ی نجوم می پردازیم؟

آدمی از همان آغاز هر وقت که به بالای سر نظر افکنده است، آسمانی را دیده که همیشه با مسائلی گوناگون در برابرش قرار گرفته و همواره او را برای حل رازهایش به مبارزه می طلبد.

بشر در یک مرحله واکنش خود را به صورت جادو و اسطوره بیان کرده است و این واکنش در هند، ادبیات و ...

تجلی یافته است.

در مرحله ای دیگر کوشیده است تا پدیده های آسمانی را که به مدد حواسش دریافته و با بیانی علمی توضیح دهد و این توضیحات موضوع علم نجوم را تشکیل داد.

«تاریخچه ی نجوم»

دوره زمین مرکزی : منجمان نخستین معتقد بودند که زمین باید در مرکز عالم باشد.

دوره خورشید مرکزی : کوپرنیک نشان داد که زمین فقط یکی از سیاراتی است که به دور خورشید مرکزی می گردد.

در این دوره گالیله اولین تلسکوپ را به سمت آسمان نشانه رفت.

دوره کهکشانی : در حقیقت آشکار شد که خورشید یکی از میلیونها ستاره کهکشان راه شیری است.

دوره کیهانی : نیم قرن اخیر به این کوشش اختصاص یافته که تصویری نسبتاً کامل از جهان بدست آوریم.

«اجزاء آسمان»

ستارگان – سیارات – اقمار – سیارک ها – دنباله دارها – شهاب ها – سحابی ها – کهکشان ها

تفاوت ظاهری ستاره و سیاره چیست؟

ستاره ثابت است اما سیاره متحرک است.

ستاره چشمک می زند اما سیاره نوری ثابت دارد.

ستاره خود  نور تولید می کند ولی سیاره نور ستاره را بازتاب می کند.

با چشم مسطح ستاره نقطه ای است اما سیاره کروی است.

چرا ستاره ها چشمک می زنند؟

باید دانست که چشمک زدن ستاره ها مربوط به جو زمین است.

به نظر می رسد که ستاره ها هرچه به افق نزدیک تر باشند بیشتر  چشمک می زنند زیرا نور آن ها از جو قطورتری عبور می کند ستاره های روشن تر در موقع چشمک زدن رنگین تر به نظر می آیند.

این رنگ ها در اثر شکسته شدن نور در ستاره در درون جو زمین ظاهر می شود.

«رنگ ستارگان»

خیلی از ستارگان رنگ های قابل توجهی دارند.

رنگ ستاره ها در مورد حرارت آن ها به ما اطلاعات می دهد.

رنگ آبی – سفید معرف ستاره هایی بسیار داغ است و رنگ زرد – قرمز معرف ستاره هایی سردتر است.

«صورتهای فلکی »

پیشینیان ستارگان آسمان را تقسیم بندی نموده و نقوشی ساده همچون نام خدایان، قهرمانان، جانوران و حتی اشیاء و ...

را بر آنها نهاده اند.

این نقوش امروزه صورت فلکی خوانده می شود.

امروزه 88 صورت فلکی همه آسمان را پوشانده است که 48 تای آنها در نیم کره شمالی دیده می شود.

ستاره ها هر صورت فلکی معمولاً با هم ارتباط ندارند و در فواصل مختلف از ما و یکدیگر قرار دارند.

ستاره ها هر صورت فلکی معمولاً با هم ارتباط ندارند و در فواصل مختلف از ما و یکدیگر قرار دارند.

منتظر نمانید .

زمان مناسب تر از اکنون وجود ندارد .

از همین نقطه ای که ایستاده اید با همین ابزار و امکاناتی که در اختیار دارید کار را ادامه دهید.

همین طور که پیش می روید ابزارها و امکانات بهتر و مناسبت تر را پیدا می کنید.

ناپلئون هیل مقدمه برخی از ستارگان نزدیک به قطب هرگز طلوع و غروب نمی کنند؛ بلکه همیشه در بالای افق قرار دارند.

این ستارگان به ستارگان حول قطبی موسومند.

تعداد ستارگان حول قطبی قابل رؤیت در هر نقطه مشخص به عرض جغرافیایی آن نقطه در روی زمین بستگی دارد.

درست همان طور که وضعیت خورشید در تشخیص وقت روزانه می تواند مورد استفاده قرار گیرد، ستارگان نیز یک ساعت شبانه می سازند.

مجموعه معروفی از ستارگان به نام( دب اکبر) خرس بزرگ برای مردم اروپا و ایالات متحده حول قطبی هستند.

دیدنی ترین دست آورد ستاره شناسی فضایی، برنامه فضایی آپولو بود.

این برنامه به افرادی امکان داد که چندین بار بر ماه فرود آیند و آنها برای نخستین بار ماده ای را از جهان دیگر برای مطالعه دانشمندان به زمین آوردند.

در نتیجه اکنون ما می دانیم که سن ماه نیز مانند زمین 4500 میلیون سال است.

یک تلسکوپ فضایی به قطر دو متر قادر بود ستارگانی را ببیند که صدها بار کم نورتر از تمامی ستارگانی هستند که تاکنون دیده شده اند.

چنین تلسکوپی حتی ممکن بود بتواند سیاراتی را بیابد که به گرد ستارگان مجاور در حرکتند.

1-1 پیشینه ستارگان ستاره شناسی علم شناخت کیهان، راه پیچیده و دشواری را پشت سر گذاشته است، این دانش از تصورات ساده انسان های نخستین، تعلیمات ارسطو درباره ی ثابت بودن (عدم تحول) اجسام کیهانی و نظام بطلیموسی که در آن زمین مرکز جهان بوده است به اندیشه های متفکرین برجسته ای چون کوپرنیک گالیله و ستاره شناسان جدید رسیده است تاریخ ستاره شناسی تاریخ مبارزه آشتی ناپذیر بین اندیشه های کهنه و نو است.

دانش نوین ستاره شناسی به ما یاد می دهد که جسم های آسمانی همیشه در حال تغییر و تحول می باشند.

نجوم یا ستاره شناسی دانشی است مربوط به شناسایی اجسام آسمانی که در آن حرکت، ساختمان، تکامل و سیستم اجسام مزبور مورد بررسی قرار می گیرد و قوانینی که بر پایه ی این دانش وضع شده در نیازهای علمی انسان ها به کار گرفته می شود.

نجوم یکی از علوم بسیار قدیمی بوده و مراحل ابتدایی آن چندین هزار سال قبل در بابل، مصر و ایران وجود داشته است.

اولین رصد کنندگان و پژوهشگران در آسمان یعنی ستاره شناسان به این نتیجه رسیدند که از روی حرکت خورشید و ستارگان می توان زمان یک شبانه روز را تعیین کرد: مثلاً خورشید در نیم روز بلندترین وضع را به خود می گیرد و در نقطه ی اوج خود قرار دارد.

از روی اشکال مختلف ماه که اهله قمر می گویند (هلال، بدر و مانند آنها) و برحسب وضع خورشید و سایر ستارگان در آسمان، فاصله های زیاد زمانی را تعیین نموده و بعبارت دیگر تقویم یا سالنامه ها را تهیه می نمایند.

در دوران گذشته چادرنشینان و دریانوردان از روی ستارگان جهت های افق را مشخص می کردند و طی طریق می نمودند ستاره شناسی در حال حاضر نیز در خدمت چنین هدف هایی قرار دارد.

ستاره شناسان بر پایه و اساس رصد ستارگان وقت دقیق را تعیین می کنند که پیوسته از رادیو پخش و اعلام می گردد.

همچنین در گذشته ترسیم نقشه های جغرافیایی بدون رصد و بررسی ستارگان غیر ممکن بوده است.

در ضمن دانش ستاره شناسی همراه سایر علوم شرایط مناسب و مساعد پرتاب موشکهای کیهانی و سفینه های فضایی را فراهم نموده و به انسان در امر تسخیر فضا کمک شایانی کرد.

در زمان قدیم مردم در حالی که همه روزه طلوع و غروب آفتاب و ماه، انتقال مشهود ستارگان را نسبت به افق می دیدند فکر می کردند که کلیه ستارگان آسمان در اطراف کره ی زمین ساکن می چرخند و دنیای زمین و دنیای آسمان در مقابل یکدیگر قرار دارند.

تجسم ساده لوحانه قدیمی درباره جهان که دید مردم دوران گذشته بوده در دانشهای مذهبی نیز منعکس شده است.

بر اساس اینگونه اندیشه ها جهان به وسیله خدایان خلق شده و از آن زمان به بعد بدون هیچگونه تغییری وجود دارد.

ولی دانش جهان شناسی بمردم نشان داد که «جهان» آنطوری که تجسم نموده اند نیست.

ثابت شد که زمین خود جسمی آسمانی است.

همانطوریکه سایر سیاره ها نامگذاری شده به دور خورشید می چرخند زمین هم بدور خورشید در حال حرکت است.

ستارگان اجسامی شبیه خورشید بوده و از گازهای تابان ترکیب یافته اند.

آنها از نظر اندازه بمراتب از زمین بزرگترند و حتی در اکثر موارد به مقیاس قابل توجهی بر خورشید برتری دارند.

مردم با درک سبب بروز ماه گرفتگی و خورشید گرفتگی (کسوف و خسوف) و ظهور ستارگان دنباله دار و سایر رویدادهای آسمانی بتدریج ترسیدن و وحشت را کنار گذاشتند.

خرافات و موهومات که بر اساس نادانی و عدم شناسایی ساختمان جهان استوار است، در حال حاضر فقط در میان مردم عقب مانده وجود و رواج دارد.

دانش نجوم یا ستاره شناسی به ما می آموزد: اجسامی در آسمان وجود دارند که شبیه زمین نیستند.

امکان حیات تنها در کره زمین نیست.

کائنات هرگز به طور ابدی خلق نشده و هیچوقت موجودیت آن تمام شدنی نیست.

مسائل مربوط به علم نجوم همچنین برای رشد و توسعه سایر علوم، بخصوص فیزیک، شیمی و زمین شناسی نیز بسیار مفید و ثمربخش می باشد.

مثلاً ستاره شناسان گاز هلیوم را در خورشید زودتر از کره زمین کشف کرده اند.

در فضای لایتناهی خواص فیزیکی موادی کشف شده است که هنوز نمی توان آنها را به زمین انتقال داد.

هنوز نمی توانیم گاز را آنطوری متراکم نمائیم که هزار بار فشرده تر از سیماب یا جیوه باشد و در مدتی مدید و با حرارت چندین میلیون درجه به دست آید.

هنوز دلایل بعضی از انواع پخش رادیویی و مانند آنها برای ما روشن نیست.

دانش نجوم ضمن کمک به سایر علوم به نوبه خود از پیشرفتهای آنها نیز بهره برداری می نماید.

فیزیک دانان و ستاره شناسان به یکدیگر کمک می کنند تا روشهای جدیدی را برای رصد و بررسی ستارگان به کار برند.

عکاسی، تجزیه طیفی و دوربین های نجومی رادیویی به نیرومندترین وسایل تجسس و تحقیق در دنیای فلکی مبدل شده اند.

ریاضی دانان ستاره شناسان را مجهز به دستگاههای محاسباتی دقیق می نمایند که در حال حاضر و در تحقیقات نجومی معاصر، بدون چنین دستگاه ها برای ستاره شناسان موفقیتی وجود نخواهد داشت.

ستاره شناسان هم چنین می توانند به تاریخ دانان کمک و یاری نمایند تا بعضی وقایع باستانی مشخص شوند و تاریخ آنها تعیین گردند.

مثلاً هنگام یکی از نبردهای «مادر» و «لیدی» واقعه ای به وقوع پیوست و آن خورشید گرفتگی بود.

ستاره شناسان حساب کرده اند که این خورشید گرفتگی در روز 28 ماه مه سال 585 قبل از میلاد بوده است و این واقعه تاریخی بهمین ترتیب هم ثبت شد.

بسیاری از پدیده های آسمانی را یکباره نمی توان مشخص کرد آنها پس از بررسی ها و رصد ستارگان که قبلاً انجام گرفته بود می توانند واضح و مشخص شوند.

تا چندی قبل نجوم بطور کلی علم دیده وری بود و کلیه نتایج بر اساس رصد ستارگان در آسمان بدست می آمد.

بطوریکه ستارگان قابل دسترس نبودند.

پرتاب موشکهای کیهانی ، ایجاد قمرهای مصنوعی، پرواز انسان در فضا و ...

همه اینها امکانات جدیدی را برای آموزش و تحقیق در فضای کیهانی بوجود آورده اند و راه نوینی را در مقابل انسان می گشایند.

بدون آشنایی مستقیم با پدیده های آسمانی، بدون مشاهده و رصد ستارگان، بررسی تحقیق در علوم نجوم بصورت کتابی و مرده بوده و تجسم های آن نیز نادرست و به طور کلی بی پایه است.

در این فصل شرح حال بسیار مختصری از زندگی پنج دانشمند ، که ما را در شناخت عالم و قوانین آن بیش از همه کمک کرده و متحمل زحمات فراوانی شده اند، می آوریم.

این مردان بزرگ عبارتند از : ارسطو، کپلر، گالیله ، نیوتن و انیشتین ارسطو : ارسطو در سال 384 قبل از میلاد مسیح در یکی از شهرهای مقدونیه متولد شد.

به مدت 20 سال جزء شاگردان افلاطون بود.

در سن 60 سالگی درگذشت.

ارسطو اولین کسی است که برای جهان یک رول ریاضی تعریف کرد که نه تنها زمین و منظومه شمسی بلکه تمام جهانی را که در آن نور شناخته شده بود در بر می گرفت.

ارسطو معتقد بود در عالم چهار حرکت وجود دارد، عبارتند از : تغییر مکان که همان حرکت معمولی است، تغییر کمیت یعنی کوچک و بزرگ شدن اجسام، تغییر کیفیت مانند تغییر درجه حرارت، رنگ و بوی اشیاء و تغییر ماهیت، ارسطو معتقد بود که غیر از عناصر چهارگانه آب، آتش، خاک و هوا عنصر پنجمی وجود دارد که او آن را به منزله ی جوهر خالصانه عناصر چهارگانه دگر مزین می کرد این همان چیزی است که در فیزیک به نام «اتر» موسوم شده است.

کپلر : کپلر، ستاره شناس آلمانی، در سال 1571 میلادی در شهر ویل به دنیا آمد.

با کارهای ستاره شناس لهستانی به نام کپرنیک آشنا شد و سخت تحت تأثیر کارهای او قرار گرفت.

او به سمت دستیار ستاره شناس معروف زمان به نام تیکو براهه در رصد خانه پروس مشغول به کار شد.

در سال 1626 جدول نجومی دورلفی را که براهه شروع کرده بود به پایان رسانید و انتشار داد.

از کتابهای مهمی که وی تألیف کرده می توان از سه کتاب «نکات درباره حرکت و مسیر مریخ» (1609) «هماهنگی جهان» (1619) و «اصول نجوم کپرنیک» (1621) نام برد.

دانشمندان عقیده دارند که قوانین کپلراسول مطالعات و کشفیات نیوتن را در مورد قوانین حرکت سیارات پایه گذاری کرد.

کپلر در سال 1630 میلادی در حالیکه هنوز ریاست رصدخانه پروس را به عهده داشت، درگذشت.

گالیله : نام کامل این دانشمند گالیله گالیلی است و در شهر پیزای ایتالیا در سال 1564 میلادی به دنیا آمد.

او به قصد مطالعه علم پزشکی وارد دانشگاه پیزا شد.

قانون نوسان آونگ از اولین کشفیات گالیله است.

در سال 1609 میلادی اوموفق به ساختن اولین تلسکوپ نجومی شد.

از جمله کشفیاتی که او با تلسکوپ خود کرد، این بود که سطح ماه مانند سطح زمین ناهموار است، دارای پستی و بلند فراوان می باشد.

گالیله اولین کسی بود که اعلان کرد که «راه شیری» تجمعی از میلیونها ستاره متحرک است.

در سال 1613 میلادی گالیله، که خود شخص با نفوذی در نجوم و فیزیک بود، نظریه ی خود را با قبول نظریه کپرنیک انتشار داد.

این نظریه به وضوح اعلان می کند که زمین و سایر سیارات منظومه شمسی دارای دو حرکت دورانی هستند.

گالیله بقیه عمر خود را صرف مطالعه مکانیک و قوانین مکانیک کرد و دگر نظریه ای در مورد نجوم ارائه نداد.

هشت سال بعد از محکومیت خودش، در گذشت.

نیوتن : او در سال 1642 میلادی به دنیا آمد.

او آن چنان در کار خود موفق گشت که دنیا او را به نام یکی از نوابغ دانش می داند.

در طول دوران تاریخ بشر کمتر کسی به درجه نبوغ و استشهاد نیوتن، در علوم، پا به عرصه وجود گذاشته است.

یکی از مهم ترین کشفیات نیوتن قانون جاذبه عمومی است.

منجمان و ستاره شناسان، با استفاده از این قانون به محاسبه مسیر حرکت ستارگان و سیارات پرداخته است.

در سال 1696 بالاترین مقام علمی انگلستان را به نیوتن دادند و در سال رئیس جامعه سلطنتی انگلستان شد و تا پایان عمر خود این مقام را داشت.

نیوتن در سال 1727 در سن 85 سالگی درگذشت.

انیشتن : آلبرت انیشتن در سال 1879 میلادی در آلمان به دنیا آمد.

آن چه او در مورد نظریه نسبیت خاص و بعداً نسبیت عام انتشار داد آن قدر در سطح بالا ریاضیات قرار داشت که از میان تمام دانشمندان و ریاضیدان های روز دنیا، به استثنای یکی دو نفر، هیچ کس آن را آن طوری که می بایست درک نکرد.

از نشریات انیشتن می توان کتابهای زیر را نام برد.

مفهوم نسبیت و کاوش در نظیه حرکت براونی، درباره صهیونیست، چرا جنگ، سازندگان جهان، دنیایی که من می بینم و تحول فیزیک انیشتن در سال 1955 میلادی در آمریکا درگذشت.

گرچه در هنگام مرگ تبعه ی آمریکا بود، لیکن، او همیشه خودش را به همه دنیا، و نه به یک کشور و به یک مملکت؛ متعلق می دانست.

1-2 ستاره چیست؟

ستارگان اجرامی هستند، آسمانی که دارای منبع انرژی بوده ( به صورت انرژی گرانشی، حرارتی و هسته ای) و این انرژی را با تابش خود بصورت امواج الکترومغناطیسی خرج می کند (از امواج رادیویی تا اشعه ی گاما) بطور کلی ستارگان دارای مراحل مختلف جنینی، کودکی و جوانی و پیری هستند.

پس از اکتشاف برابری جرم و انرژی توسط انیشتن ، دانشمندان تشخیص دادند، که کلیه ستارگان باید تغییر و تحول یابند.

هر ستاره هنگامیکه نور (انرژی) پخش می کند، مقداری از ماده خویش را مصرف می کند.

ستارگان همیشگی نیستند، روزی بدنیا می آیند و روزی هم از دنیا خواهند رفت.

ستارگان گویهای بزرگی از گاز بسیار متراکم هستند که بواسطه نورشان می درخشند.

سطح دمای ستارگان هزاران درجه است و در داخل دمایشان بیش تر است.

در این دماها ماده نمی تواند به طور جامد یا مایع باشد.

گازهایی که ستارگان را تشکیل می دهند، بسیار غلیظ تر از گازهایی هستند که معمولاً بر سطح زمین وجود دارند.

چگالی فوق العاده زیاد آنها در نتیجه فشارهای عظیمی است که در درون آنها وجود دارد.

ستارگان در فضا حرکت می کنند، اما حرکت آنها به آسانی مشهود نیست.

در یک سال هیچ تغییری را در وضعیت نسبی آنها نمی توان ردیابی کرد، حتی در هزاران سال نیز حرکت قابل ملاحظه ای در آنها مشهود نمی شود.

پژوهشگران اظهار می دارند که تکامل، تخریب و محصول نهایی یک ستاره، به جرم آن بستگی دارد.

در واقع سرنوشت نهایی ستاره که تا چه مرحله ای از پیشرفت، خواهد رسید با جرم ستاره ارتباط مستقیم دارد.

کشف بزرگترین ستارگان راه شیری : ستاره شناسان می گویند ، توانسته اند با استفاده از تلسکوپ فضایی هابل بزرگترین ستارگان کهکشان راه شیری را کشف کنند.

آنها این ستارگان را در نزدیکی مرکز راه شیری در ناحیه ای متراکم موسوم به خوشه کمان ها یافته اند.

عمر این ستارگان با جرمی احتمالاً 130 برابر خورشید، بسیار کوتاه است.

نوری که خورشید در یک سال ساطع می کند، این ستارگان در 15 ثانیه تولید می کنند، اما در این فرآیند چند میلیون سال می سوزند که در مقیاس های کیهانی برق آسا به حساب می آید.

کشف کوچکترین ستارگان : منجمان کوچکترین و کندسوزترین ستارگان را در آسمان کشف کردند.

جرم این ستارگان کوچک تنها نیم درصد جرم خورشید و درخشش آنها چند هزار بار کمتر از خورشید است.

پدیده های نجومی تیرماه 1384: 3 تیر ساعت 39: 20 مقارنه عطارد و ستاره پلوکس 4 تیر ساعت 40: 20 مقارنه زهره و زحل (جدایی زاویه ای 1.3) 5 تیر ساعت 40: 20 مقارنه عطارد و زحل (جدایی زاویه ای 1.4) نزدیکترین ستاره : نزدیکترین ستاره مشهور به پراکسیما قنطورس است که در نیمکره ی جنوبی و در صورت فلکی قنطورس قرار دارد.

علی رغم نزدیک بودنش به ما ستاره ای بسیار ضعیف و کم اهمیت است.

قدر ظاهری آن 10.5 است، یعنی ضعیف تر از آن که با چشم غیر مسلح دیده شود.

برای دیدن آن نیاز به یک تلسکوپ ده سانتی متر است.

علت ضعف نور آن، بسیار کوچک بودن آن و سرخ رنگ بودنش است که نور خیلی جزئی راحتی کمتر از یک ستاره ی معمولی مانند خورشید می پراکند.

تنها به فاصله ی یک دهم سال نوری دورتر از آن، ستاره ی درخشان و متمایل به زرد آلفا قنطورس قرار دارد که سومین ستاره ی روشن به حساب می آید و این یکی از ستارگان دوتایی است که برای نخستین بار هنورسن فاصله ی آن را اندازه گیری کرد.

در فاصله ی ده سال نوری در حدود 11 ستاره که غالباً بسیار ضعیفند ، وجود دارند.

در واقع فقط دوتای آن ها با چشم غیر مسلح قابل رویت است.

آلفا قنطورس درفاصله ی 3/4 سال نوری و شعرای یمانی در فاصله ی 7/8 سال نوری که از روشن ترین ستارگان آسمان است، بقیه ی آنها ضعیف سرخ رنگ یا نارنجی اند.

1-3 اندازه گیری فاصله ستارگان تنها صد سال پیش دانشمندان توانستند فاصله ی ستاره ها را تعیین بکنند.

سیروس درخشانترین ستاره آسمان است.

به علاوه از هر ستاره ای به زمین نزدیک تر است و در فاصله ی 101283 کیلومتری قرار دارد.

این مسافت پانصد هزار برابر فاصله ی زمین تا خورشید است.

روش پارالاکس : روشی که معمولاً برای یافتن فاصله های درون منظومه ی شمسی به کار می رود بر پایه ی جابجایی پارالاکسی اخترها یا به زبان ساده تر بر پارالاکس آنها نهاده شده است.

پارالاکس به فاصله ی جسم از نوک بینی نگرنده بستگی دارد.

هرچه فاصله بیش تر باشد، جابجایی پارالاکسی کمتر است، و اگر فاصله ی جسم از درازی دست بیش تر باشد، پارالاکس ناشی از فاصله میان دو جسم، بسیار کوچک خواهد بود.

برای تعیین مسافتهای بیش تر با این روش، باید فاصله ی میان دو چشم را بیش تر کرد، و این کار با استفاده از تئودولیت که فاصله زیادی از هم داشته باشند و دو نقشه بردار امکان دارد.

در اندازه گیری پارالاکسهای اختری، نقش زمینه ی دور را ستاره ها ایفا می کنند، که بیگمان بسیار دورند، از این رو مثلاً اگر در یک زمان از دو نقطه ی دور از هم کره زمین دو عکس از ماه گرفته شود، معلوم می شود که جای قرص ماه نسبت به اختران زمینه در دو عکس یکسان نیست.

پارالاکس استوایی، جابجایی ظاهری ماه نسبت به اختران، 1 درجه و 24 دقیقه و 5 ثانیه خواهد بود.

فاصله ی متوسط نزدیکترین همسایه ی کیهانی ما 14 / 30 برابر قطر زمین است، یعنی 403/384 کیلومتر یا 857/238 مایل.

فاصله ی ستاره ها : اخترشناسان فاصله های اختران گوناگون را با روش «جابجایی پارالاکسی» اندازه می گیرند.

خوش بختانه می توان مشاهده ی جابجایی پارالاکسی ستاره ها را بیاری قاعده ای بزرگتر از قطر زمین انجام داد.

زمین در مداری گرد خورشید می گردد که قطرش 23000 برابر بیش از قطر زمین است.

پس با مشاهده ی جاهای ستاره در فاصله شش ماه، می توان دقت اندازه گیری پارالاکس را به همان نسبت افزایش داد.

اخترشناس نامور دانمارکی توگوبرائه که در زمان خود دقیق ترین افزارهای اخترشناسی را می ساخت، کوشید تا جابجایی پارالاکسی شش ماهه ستاره ها را تعیین کند، ولی نتیجه ی منفی گرفت.

این بدان علت بوده که وی بر حسب تصادف ستاره هایی را انتخاب کرده بود که نسبتاً از زمین دورند.

و سرانجام در 1838 اخترشناس آلمانی فرید ریش ویلهلم بس برای نخستین بار جابجایی پارالاکسی ستاره ای به نام 61 - دجاجه را بطور قابل اطمینانی اندازه گیری کرد و تعداد 30% ثانیه زاویه ای را بدست آورد و بعدها پارالاکس ستاره های دیگری را نیز اندازه گیری کردند و امروزه ما فاصله های در حدود سه هزار ستاره را در دست داریم.

اندازه گیری فواصل ستارگان : روش اساسی که اخترشناسان برای پیدا کردن فواصل ستارگان به کار می گیرند، اختلاف منظر مثلثاتی است.

در این روش، فنی به کار گرفته می شود که در اصل ساده ولی در عمل پیچیده است.

یک ستاره ی نسبتاً نزدیک را در نظر بگیرید.

موقعیت ستاره ی مزبور را در رابطه با ستاره های دورتر در آن زمینه اندازه می گیریم.

اگر شش ماه بعد موقعیت ستاره را مجدداً اندازه گیری نمائیم، در این زمان زمین در سمت دیگر خورشید قرار گرفته، یعنی به فاصله ی 300 میلیون کیلومتر ( قطر مدار زمین) از محلی که نخستین اندازه گیری را انجام داده ایم.

در واقع این بار، از محلی دیگر به همان ستاره نگاه می کنیم و مشاهده خواهیم کرد که محل آن در آن زمینه نسبت به ستارگان دورتر تغییر کرده است.

اکنون فاصله ی زمین تا خورشید برای ما معلوم است.

هم چنین زاویه ی کوچکی که از حرکت ستاره بین دو رصد بوجود آمده برای ما معلوم است.

با استفاده از این دو معلوم، مجهول که فاصله ی ستاره تا زمین است مشخص می گردد.

4 رصد خانه ها و تلسکوپ ها برای نخستین بار در چه زمانی از تلسکوپ در ستاره شناسی استفاده شد؟

تلسکوپ برای اولین بار در زمستان 1609 میلادی توسط ستاره شناس بزرگ ایتالیایی، گالیله، برای مشاهدات نجومی مورد استفاده گردید.

4- کدام سیاه است که گاهی آن را ستاره صبح گاهی و زمانی دیگر آن را ستاره ی شامگاهی می نامیم؟

ستاره ی مورد نظر، سیاره ی زهره است که با این نامها شناخته می شود، زیرا که مانند عطارد یا در آسمان شب و پس از غروب کتا دیده می شود یا در آسمان صبح پیش از طلوع.

اخترشناسان باستان ابتدا تصور می کردند که این دو ستاره ، دو شی متفاوت از یکدیگر می باشند.

اما، با گذشت زمان روشن گردید که آن دو یک سیاره بیش نیستند.

زهره در مداری به شعاع 105 میلیون کیلومتری به دور خورشید می گردد، یعنی در فاصله 70 درصد از فاصله ی زمین تا خورشید.

زهره از عطارد بزرگتر است و نور بیش تری را منعکس می کند.

از این جهت در آسمان بسیار روشن تراز دیگر اجرام به استثنای خورشید و ماه است.

از طرفی چون مدار آن از مدار عطارد بزرگتر است در فاصله ی بیش تری از خورشید می توان آن را مشاهده کرد.

این ویژگی همراه با روشنایی زیاد دیدن آن را برای ما آسان می کند.