دانلود مقاله خوردگی گالوانیکی

خوردگی گالوانیکی

خوردگی گالوانیکی فروپاشی فلز است که به وسیله تفاوت های میکروسکوپی ر پتانسیل های الکتروشیمیایی کنترل می شوند است که معمولا در نتیجه نزدیکی دو فلز متفاوت اتفاق می افتد.

خوردگی گالوانیکی در ایمپلنت های دندانی تیتانیمی

بیشتر خوردگی هایی که معمولا در ایمپلنت های دندانی به وجود می آید از نوع خوردگی گالوانیکی است.

تیتانیم برای کاشته شدن در قسمت انتهایی استخوان استفاده می شود.

مطالعات طولانی و مشاهدات کلینیکی این حقیقت را نشان می دهد هنگامی که تیتانیم در بافت های زنده استفاده می شود خورده نمی شود و در صورت تشکیل زوج گالوانیکی تیتانیم و دیگر مواد فلزی زیستی ممکن است خورده شود.

بنابراین نگرانی زیادی در ارتباط با ماده ای که برای روکش ایمپبلنت استفاده می شود وجود دارد.

آلیاژهای طلا به دلیل سازگاری زیستی عالی، مقاومت در برابر خوردگی و خواص مکانیکی به عنوان روکش انتخاب می شوند.

نرخ روزافزون آلیاژهای استفاده شده در دندان پزشکی منجر به ساخت مواد فلزی مؤثر در قیمت گردیده است این آلیاژهای مختلف نظیر آلیاژهای Ag- Pd Co-Crو آلیاژهای تیتانیم خواص مکانیکی خوبی دارا هستند و به لحاظ قیمت تأثیرگذار اما مقاومت به خوردگی آنها نگران کننده است.

خوردگی گالوانیک وقتی رخ می دهدکه آلیاژهای متفاوت در تماس با هم داخل حفره دهانی یا داخل بافت ها قرار می گیرند.

پیچیدگی فرآیند الکتروشیمیایی در بردارنده ایمپلنت روکش می باشد به پدیده خوردگی حفره ای و زوج گالوانیکی مربوط است.

ASTM خوردگی گالوانیک را به عنوان خوردگی تسریع شده فلز تعریف می کند که به دلیل تماس الکتریکی با یک رسانا غیر فلزی یا بی اثرتردر یک محیط خورنده اتفاق می افتد.

وقتی دو یا بیش از دو وسیله پروتز دندانی که از آلیاژهای متفاوت تشکیل شده اند در تماس با همدیگر قرار می گیرند اگر در معرض مایعات دهانی قرار بگیرند اختلاف بین پتانسیل های خوردگی باعث جریان الکتریکی بین آنها می شود یک سلول گالوانیکی تشکیل می شود و جریان گالوانیک باعث تسریع خوردگی فلز بی اثر می شود این جریان گالوانیکی از طریق فلز یا اتصال فلزی و نیز از طریق بافت ها نیز عبور می کند که ایجاد درد میکند این جریان از طریق دو الکترولیت یعنی بزاق دهان یا مایعات دیگر داخل دهان و مایعات بافتها و استخوانها جریان می یابد

پدیده خوردگی گالوانیکی

وقتی دو فلز متفاوت ( با دو پتانسیل الکترودی متفاوت) با هم تماس پیدا می کنند یک پتانسیل تولید میشود و نتیجه نهایی اینست که یک واکنش شیمیایی همراه با اکسیداسیون در یک سطح ( آند ) و احیا در سطح دیگر( کاتد) رخ می دهد.

تبادل یونها از طریق الکترولیتی که دو اکترود در آن قرار دارند صورت می گیرد فلزات مربوطه تجزیه می شوند و گفته می شود که خورده شدهاند .

این نوع خاص را خوردگی الکتروگالوانیک می گویند زیرا یک نوع رطوبت است که در آن الکتروگالوانیک وجود دارد زیرا جریان بار می باشد.

سلول الکترو شیمیایی دارای دو الکترود خواهد بود:

(a) Oxidation Anode M ® M n+ + n e-1

(b) Reduction - Cathode M+e ® 1/2H2 or M ® e ® M

O2 + 2H2O + 4e ® 4OH

بنابراین جریان بار اتفاق می افتد .

حفره دهانی می تواند یک سلول الکترو شیمیایی را تحت شراط خاص تحریک کند.

اگر یک روکش آلیاژ پایه فلزی بر روی ایمپلنت تیتانیم قرار گیرد یک سلول الکتروشیمیایی ساخته میشود.

آلیاژ فلزی کم اثرتر آند را شکل می دهد و تیتانیم پر اثر تر کاتد را شکل مثدهد.

الکترونها از طریق تماس فلزی انتقال می یابند و مدار توسط انتقال یون از طریق بزاق ، مخاط و مایع بافتی کامل می شود .

در مطالعات Vitro

تغییرات قابل ملاحظه مربوط به زوج گالوانیکی دذر ادبیات آن گزارش شده است خوردگی گالوانیکی تیتانیم با آمالگام و آلیاژهای پروتیزی ریخته گری شده درvitro مورد مشاهده قرار گرفته است هیچ جریان یا تغییراتی در PHثبت نشده هنگامی که طلا ، کبالت- کروم،فولاد ضد زنگ ، کامپوزیت کربن یا آلیاژهای پالادیم نقره در تماس با تیتانیم بوده اند.

تغییرات وقتی رخ می دهد که آمالگام در تماس با تیتانیم بود.

خوردگی گالوانیک سیستم های ایمپلنت-روکش از دو جهت مهم هستند: اولا امکان تاثیرات بیولوژیکی که ممکن است از حل نشدن عناصر آلیاژی ناشی شود ثانیا جریانی که ناشی از خوردگی گالوانیکی است ممکن است منجر به تخریب استخوان گردد.

مطالعات نشان داده است که آلیاژهای که قابل استفاده در روکش های گالوانیکی زوج شده با تیتانیم هستند با پیش نیازهای زیر تعیین می کنند:

1.در عمل زوج شدن تیتانیم باید دارای پلاریزاسیون آندی ضعیف باشد

2.جریانی که توسط سلول گالوانیکی تولید می شود نیز باید ضعیف باشد.

3.پتانسیل شکاف بیشتر از پتانسیل مجموع باشد.

مطالعات vivo علیرغم مقاومت بالای خوردگی تیتانیم شواهد نشان می دهد که تیتانیم آزاد میشود و در بافت های مجاور ایمپلنت تیتانیم جمع می شود.

اگر چه تیتانیم زیست سازگاری بالایی دارد مشاهده شده است واکنش بافت با انواع تیتانیم آزاد شده از یک عکس العمل ملایم تا یک عکس العمل شدید متغیر است.

تیتانیم مانند همه ایمپلنت های فلزی بی اثر دیگر با لایه اکسید محافظ پوشیده می شود.

اگر چه این مانع به لحاظ ترمودینامیکی پایدار است اما فلزاتی که دارای انواع تیتانیم هستند هنوز از طریق مکانیزم های نامحلول پسیوو آزاد می شود اگر چه شکل شیمیایی تیتانیم که در vivo آزاد می شود هنوز به وسیله آزمایش مشخص نشده است ، یک احتمال Ti(OH)440است .

آنالیز جذب اتمی آزادسازی زیاد یون های فلزی را از آمالگام و نونه های آلیاژی گالیم که با تیتانیم زوج شده اند در مقایسه با شرایطی که زوج نشده اند را نشان می دهد اگر چه که تفاوت ها همیشه معنی دار نیستند.

خوردگی گالوانیکی زوج هی آمالگام-تیتانیم در دراز مدت ممکن است مهم باشد ونیاز به تحقیقات بیشتر است.

زوج شدن آلیاژ گالیم با تیتانیم ممکن است منجر به خوردگی گالوانیکی زیاد و عکس العمل های آسیب سلولی می شود.

نتیجه: خوردگی بیومتریال ها دندانی یک مشکل کلینیکی جدی است .

علی رغم پیشرفت های تکنولوژیکی و متالورژیکی نوآورانه و موفقیت های قابل ملاحظه در طراحی و توسعه مواد دندانی و جراحی ، نا کامی هایی نیز اتفاق افتاده است .

تا کنون ایمپلنت های تیتانیم و آلیاژهای پایه فلزی زیادی طراحی و ساخته شده اند مطالعات نشان داده اند که سازگارند و شرایط موجود را دارا هستند باید در بازسازس عارضه های دهانی استفاده شوند این مقاله خوردگی ایمپلنت های دندانی تیتانیمی ناهمگن را با آلیاژهای پایه فلزی ناهمگن تحت شرایط vivoوvitoارزیابی می کنند.

خوردگی در رادیاتورهای خودرو (نوع مس - برنج) در محیط فلاکس های لحیم کاری کلریدی و برمیدی رادیاتور مسی – برنجی اتومبیل از لوله ها، مخازن و صفات برنجی، پره های مسی و اتصالات لحیم قطع و سرب تشکیل می شود.

قبل از عملیات لحیم کاری لازم است سطح قطعات توسط فلاکس (روانساز) عاری از اکسید گردد و امکان سیالیت و دونگی لحیم را فراهم سازد.

فلاکس معمول در صنعت رادیاتورسازی، فلاکس با پایه کلرید بر اساس ZnCl2 می باشد.

فلاکس های با پایه برمید نیز با وسعت کمتری استفاده میشوند.

باقیمانده فلاکس می تواند با جذب رطوبت، محیط الکترولیتی خطرناکی را بوجود اورد و منجر به انهدام و از بین رفتن مواد و اتصالات رادیاتور گردد.

جهت مشابه سازی محیط الکترولیتی حاصل از باقیمانده فلاکس، آزمایشات خوردگی مس و برنج در فلاکس کلریدی به صورت غوطه وری کامل با بررسی اثر غلظت pH و درصدکلرید آمونیوم و فلاکس برمیدی Radsol 841 با بررسی اثر غلظت انجام گردید علاوه بر این ، پیل غلظتی اکسیژن و نقش غوطه وری جزئی در خوردگی موضعی این دو فلز و آلیاژ با آزمایشات غوطه وری جزئی بررسی گردید.

اتصالات دو فلزی متفاوتی در ساختمان رادیاتور اتومبیل وجود دارد.

بدین منظور جهت بررسی نقش خوردگی گالوانیکی در نقایص بوجود آمده دررادیاتورها، آزمایشات کوپل گالوانیک و اندازه گیری شدت خوردگی گالوانیکی در نقایص بوجود امده در رادیاتور ها، آزمایشات کوپل گالوانیک و اندازه گیری شدت جریا ن گالوانیک با کوپل های مس – برنج، مس – لحیم انجام گردید.

خوردگی در زیر عایقهای حرارتی و روشهای کنترل، بازرسی و ردیابی آن خوردگی فولاد و فولاد ضدزنگ در زیر عایق در سالهای اخیر قابل توجه شده است .

این پدیده در صنایع نفت و گاز و صنایع نفت و گاز و صنایع شیمیایی اهمیت پیدا کرده است .

خوردگی در زیر عایق می‌تواند از عایق یا بواسطه کاربرد نادرست عایقکاری ناشی شود.

این مشکل معمولا از طریق نفوذ آب به داخل عایق ایجاد می‌شود.

عایق مانند یک اسفنج آب را در تماس با سطح فلز قرار می‌دهد.

آب می‌تواند از باران، نشتی آب ناشی از طغیان، آب شستشو یا نم‌زدگی ناشی از سیکل دمایی یا عملیات درجه حرارت پائین نظیر سرماسازی ناشی شود.

در این مسئله هفت متغیر کنترل شناخته شده است : 1) طراحی دستگاهها 2) درجه حرارت عملیاتی 3) انتخاب عایق 4) رنگ کاری و پوشش فلز 5) هوابندها 6) آب و هوای محیط و 7) برنامه‌های تعمیرات و نگهداری.

سه نوع خوردگی در زیر عایق وجود دارد: خوردگی اسیدی یا قلیایی، خوردگی کلریدی و خوردگی گالوانیکی.

محدوده درجه حرارت این نوع خوردگی از صفر تا 120 درجه سانتیگراد برای فولاد و از 60 تا 200 درجه سانتیگراد برای فولاد ضدزنگ می‌باشد.

در فولاد کربنی خوردگی به شکل از دست دادن موضعی یا یکنواخت ضخامت دیواره ظاهر می‌شود.

در فولاد ضدزنگ این خوردگی معمولا به شکل حفره‌دار شدن و ترک خوردگی تنشی می‌باشد.

در این تحقیق شیوه نامه‌ها و راهکارهای کنترل، بازرسی و ردیابی خوردگی در زیر عایق کاملا شرح داده شده است .

در قسمت آزمایشات تعدادی آزمایش برای مطالعه خوردگی فولاد و فولاد ضدزنگ نوع 304 انجام شده که با عایق پشم شیشه پوشیده شده است .

به علاوه اطلاعات تجربی از پالایشگاه تهران و مجتمع پتروشیمی بندر امام دریافت و جمع‌آوری شده است .

در نهایت توانایی بازرسی زیر عایق در لوله‌های فولادی بدون برداشتن عایق توسط کاربرد دو روش جدید ارزیابی غیرمخرب تشریح شده است .

خوردگی در ساختمانها امروزه فلزات مختلفی به طرق گوناگون در ساختمانها به کار می‌روند و به همین دلیل، مسئله خوردگی در ساختمانها گستره وسیعی را دربر می‌گیرد .

در این مقاله، تنها طبقه‌بندی و خلاصه‌ای از مشکلات عمده حاصل از خوردگی به همراه اصول پایه برای هدایت طراحان جهت کاهش خسارات عظیم اقتصادی ناشی از خوردگی ارائه شده است .

تکنولوژی خوردگی اکنون به خوبی پیشرفت کرده و در حال تثبیت موقعیت خود به عنوان شاخه‌ای از علوم مهندسی است .

برای یافتن شیوه‌های مناسب جلوگیری از خوردگی، می‌توان از متخصصین راهنمایی خواست .

خدمات ایشان در زمینه ساخت و ساز می‌تواند بسیار ارزشمند باشد خصوصاً اگر هنگام طراحی به آن توجه شود .

اعمال نظرات آنها در زمان طراحی ممکن است موجب تغییرات اندکی شود؛ در حالی که هرگونه تغییر پس از اتمام ساختمان معمولاً هزینه زیادی را تحمیل می‌کند .

خوردگی به هر فرایندی اطلاق می‌گردد که موجب فرسایش یا فساد اجزای فلزی شود و رایج‌ترین نمونه آن، زنگ زدن فولاد است .

فرآیندهای خوردگی غالباً الکتروشیمیایی هستند و ضروریات یک باتری (پیل) را به همراه دارند، فلزات مختلف در حضور یک سیال هادی که الکترولیت نامیده می‌شود، پتانسیل الکتریکی ایجاد می‌کنند که در زمان مناسب، سبب جریان الکتریکی می‌گردد .

این پتانسیلهای الکتریکی همچنین ممکن است بین دو قسمت از یک سازه که از فلزی واحد ساخته شده، در اثر تفاوتهای جزئی در ترکیب یا ساختار فلز ایجاد شوند .

بخشی از سازه فلزی که خورده می‌شود ″ آند ″ و آن قسمت که نقش قطب دیگر را بازی می‌کند و خورده نمی‌شود اما وجودش برای سیستم ضروری است، ″ کاتد ″ نام دارد .

در خوردگیهای رایج ساختمانی، غالباً یک نوع فلز به همراه آبی که کمی نمک در خود حل کرده (به عنوان الکترولیت) دخالت دارند .

خوردگی‌ گاهی در حضور اکسیژن با آب خالص صورت می‌پذیرد .

در چنین مواردی، اکسیژن با هیدروژنی که در کاتد تولید می‌گردد ترکیب شده و به واکنش اجازه تداوم می‌دهد .

عوامل دیگر از جمله باکتریهای خاص موجود در خاک که هیدروژن را جذب می‌کنند نیز ممکن است به عنوان عوامل دپولاریزه کننده عمل کرده و باعث پیشرفت واکنش خوردگی شوند .

فولاد به خاطر قیمت پایین و قابلیتهایش، فلزی رایج در ساختمانهاست .

با استفاده از پوششهای مناسب، اغلب می‌توان فولاد را به نحوی مطلوب محافظت کرد .

البته برای کاربردهای خاص فلزات مقاوم‌تر بسته به قیمت و عمر مفیدشان ممکن است انتخابهای بهتری باشند .

اجزای فلزی به‌کار رفته در ساختمانها را بر حسب احتمال ایجاد خوردگی می‌توان به چهار گروه تقسیم کرد : ۱) آنهایی که در خارج ساختمان به عنوان روکار، پوشش بام، آفتاب شکن و سایبان به‌کار می‌روند .

۲) آنهایی که در اسکلت ساختمان به عنوان فولاد سازه‌ای یا به‌صورت ترکیبی با مصالح بنّایی به‌کار می‌روند .

۳) آنهایی که در تأسیسات ساختمان مانند لوله‌کشی، مخزن آب گرم، کانالها و غیره استفاده می‌شوند .

۴) آنهایی که در خاک دفن می‌شوند .

o خوردگی‌ فلزاتی که در خارج ساختمان به‌کار می‌روند .

فلزاتی که در خارج از ساختمان به‌کار می‌روند، در معرض شرایط جوی هستند اما تأثیر این شرایط با لحاظ کردن نکاتی خاص در طراحی، قابل کنترل است .

فاکتورهای اصلی جوی که بر خوردگی‌ فلزات مؤثرند عبارتند از : دما، میزان آلودگی ناشی از دی‌اکسید گوگرد و کلریدها و مدت زمانی که فلز تحت تأثیر رطوبت، خیس باقی می‌ماند .

با اندازه‌گیری این متغیرها در مناطق مختلف، می‌توان مقایسه‌ای از میزان خوردگی‌ فلز در نقاط متفاوت به‌دست آورد .

یک روش مناسب برای این منظور، قرار دادن نمونه‌هایی از فلزات مختلف در مناطق متفاوت و تعیین میزان خوردگی فلز با استفاده از مقدار کاهش وزن پس از تمیز کردن فلز است .

این آزمایش نشان داده است که میزان خوردگی در مناطق مختلف و برای فلزات گوناگون، بسیار متفاوت است .

چنین آزمایشهایی تنها به عنوان راهنما برای محاسبه میزان خوردگی فلزات در صورتی به‌کار می‌روند که کاربردهایی چون پوش بام، سایبان و سطوح خارجی نمایان (روکار) در ساختمان داشته باشند؛ زیرا شگردهای طراحی می‌توانند به نحو مؤثری سطوح نمایان فلزات را محدود کنند .

به عنوان مثال، پیش‌آمدگی بام می‌تواند پوشش دیوار را از رطوبت زیاد برف و باران حفظ کند .

چنین شیوه‌هایی باید تا حد ممکن اعمال گردند زیرا می‌توانند از فلز در برابر خوردگی محافظت کنند .

در طراحی بامها، آبروها و ناودانها، باید از وجود هرگونه درز یا منفذی که آب در آن جمع شده و برای مدت طولانی باقی بماند، جلوگیری کرد زیرا تا زمانی که فلز خیس باشد، خوردگی تداوم می‌یابد .

این نکات طراحی خصوصاً در مورد پلها، برجها و سایر سازه‌های فلزی نمایان از اهمیت بسیار زیادی برخوردارند .

کانالها را نیز باید مورد توجه قرار داد چون محلهایی هستند که آب ممکن است در آنها جمع شود و به علت طولانی بودن مدت قرار گرفتن در معرض رطوبت برف و باران، خوردگی جدی ایجاد نمایند .

می‌توان گفت که طراحی نادرست، اولین عامل مهمی است که منجر به خوردگی فولاد و آهن در ساختمانها می‌شود .

دی‌اکسیدگوگرد که از سوختن زغال حاصل می‌شود نیز عامل مهمی در خوردگی است .

دودکشی که بر فراز یک ساختمان واقع شده، می‌تواند مقادیر عظیمی دی‌اکسیدگوگرد خارج کند و بام و آفتاب شکنها و یا ساختمانهای مجاور را در شرایط خوردگی شدید قرار دهد .

یکی از ساختمانهای مورد آزمایش در هالیفاکس واقع در کانادا چنین شرایطی دارد؛ آلاینده دی‌اکسیدگوگرد در آنجا تقریباً بیست برابر بیش از مقدار متوسط شهر بوده و متعاقباً میزان خوردگی در آن محل، بیش از هر جای دیگر است .

اخیراً ثابت شده است که دما، عاملی مهم در خوردگی فولاد در محیط جو است؛ به همین دلیل فولاد به‌کار رفته در شمال کانادا، جایی که متوسط دمای آن پایین‌تر از سایر نقاط است، به محافظت چندانی در برابر خوردگی نیاز ندارد .

چنین مناطقی آلاینده دی‌اکسیدگوگرد کمتر و احتمالاً دوره نمناکی کوتاه‌تری نیز دارند .

این مطالب می‌توانند توجیه کنند که چرا خوردگی فولاد در ″ اتاوا ″ واقع در جنوب کانادا، سی و سه بار بیش از ″ نورمن ولز ″ در شمال بوده است .

خوردگی فلزات درون‌سازه‌ای ساختمان فولاد سازه‌ای معمولاً 1رمصرف‌ترین فلز در ساختمانها محسوب می شود .

خوشبختانه این فلز غالباً در دل سازه قرار گرفته و توسط سقف و پوششهای دیگر از محیط خارج و توسط روکارهای داخلی از محیط داخل ساختمان، مجزا می‌گردد .

در مواردی که فولاد سازه‌ای در معرض آب (خواه ناشی از نفوذ باران باشد و یا چگالش بخار آب) قرار گیرد، خوردگی رخ می‌دهد و ممکن است ساختار را به خطر بیاندازد .

فقط با طراحی مناسب و استفاده صحیح از مصالح می‌توان از ایجاد چنین شرایطی جلوگیری کرد .

جداسازی کامل بخار و دودهای خورنده در کارخانه‌ها، می‌تواند به نحو مؤثری به پیشگیری از خوردگی فولاد سازه‌ای در این ساختمانها کمک کند .

o خوردگی فلزات درون‌ بتن و مصالح بنّایی فولاد مسلح کننده و فولاد پیش تنیده، بخش بزرگی از فلز به‌کار رفته در ساختمانها هستند .

شرایط درون بتن توده‌ای و ملات، برای فولاد مطلوب بوده و بسیاری از سازه‌های بتنی قدیمی بر عملکرد مناسب و رضایت‌بخش این مصالح صحه می‌گذارند .

با این حال نمونه‌هایی وجود دارند که حاکی از خراب شدن و ضعف عملکرد فلزات مختلف درون بتن و ملات است .

علت این امر کیفیت پایین بتن و مصالح و یا طراحی ضعیف است که موجب ایجد ضخامت پوششی اندک بر روی فولاد می‌شود، و یا ناشی از درزبندی اشتباه است که منجر به ایجاد شکافهایی می‌شود که آب را به راحتی نفوذ می‌دهند .

بتن با کیفیت پایین، مثلاً بتنی که نسبت آب / سیمان در آن بالا باشد، آب را به مقدار زیاد جذب میکند و اگر آب در خود نمک داشته باشد، فولاد مسلح کننده مسلماً در برابر خطر خوردگی، آسیب پذیر خواهد بود .

در تمام این موارد، هیچ جایگزینی برای پوشش مناسبی از بتن با کیفیت خوب، وجود ندارد .

استفاده از کلرید کلسیم به عنوان ماده جانبی که در آب و هوای سرد به بتن اضافه می‌شود نیز به خورده شدن فولاد کمک می‌کند .

نمونه‌هایی از خوردگی شدید کویلهای فولادی گرمایش تشعشعی در مواردی که از کلرید کلسیم استفاده شده، دیده شده است .

در جاهایی که دوغاب ملات اطراف درها حاوی کلرید کلسیم بوده، چهارچوبها شدیداً تاب برداشته و باد کرده‌اند؛ خوردگی چهارچوب در فصل مشترکش با بتن، سبب شکم دادن آن شده و مانع درست بسته شدن در می‌گردد .

شکی نیست که افزودن کلرید کلسیم به بتن، به خورده شدن فلزات درون آن، شدت و سرعت می‌بخشد .

مسئله خوردگی فولاد درون بتن، اکنون توجه بسیاری را به خود جلب کرده و دلیل آن، استفاده زیاد از بتن پیش تنیده و این واقعیت استت که حتی مقادیر جزئی خوردگی در بتن پیش تنیده می‌تواند بسیار خطرناک باشد .

خوردگی بستهای فلزی در مصالح بنّایی بستگی به نفوذ آب به درون مصالح دارد .

اگر آبی نفوذ نکند، خوردگی قابل اغماض خواهد بود؛ به عنوان مثال بررسیهایی که روی بستهای فلزی ساختمانی 75 ساله در هالیفاکس صورت گرفت مشخص کرد که خوردگی ملایم بود و بستها کارایی خود را حفظ کرده‌اند .

فلزاتی مانند آلومینیوم، وقتی داخل ملات کار گذاشته می‌شوند، باید با لایه قیراندود مناسبی محافظت شوند .

o خوردگی فلزات مورد استفاده در تأسیسات ساختمان دسته‌ای از فلزات برای تأسیسات ساختمان به‌کار می‌روند .

آنهایی که مسئله خوردگی‌شان بغرنج‌تر است عبارتند از : سیستمهای حرارتی، آبرسانی و دفع فاضلاب .

سیستمهای حرارتی به دلیل انتقال بخار آب یا آب داغ، معمولاً با مشکلات خوردگی روبرو می‌شوند .

اگر آب به درستی تصفیه نشود و یا کلاً تصفیه آب مورد توجه قرار نگیرد، یک دیگ ممکن است دچار خوردگی و پوسیدگی شود که این گاهی اوقات منجر به نتایج فاجعه‌آمیزی خواهد شد .

لوله‌های برگشت چگالیده در سیستمهای بخار نیز غالباً مشکلات فراوانی را بار می‌آورد که معمولاً با حضور اکسیژن یا دی‌اکسیدکربن مرتبط می‌باشد .

به کار بردن آب داغ در تماس با پانلهای گرمایش تشعشعی، به علت خورده شدن کویل از بیرون مسئله‌ساز است .

در سیستمهای حرارتی آب گرم خوردگی درون لوله‌ها نیز مشکل‌آفرین می‌باشد .

منع استفاده از فلزات گوناگون در یک سیستم به منظور جلوگیری از خوردگی گالوانیکی (خورده شدن در اثر تشکیل پیل شیمیایی) در نقاط تماس آنها، هشداری عاقلانه است .

برخی از مواد ضد خوردگی مثل فسفاتها یا سیلکاتها را می‌توان برای کاهش خوردگی در مجاورت آب به‌کار برد .

نکته حائز اهمیت این است که استفاده از این مواد در بخشهایی از سیستم و به‌طور ناقص، از به‌کار نگرفتن آنها خطرناک تر است و به منظور مؤثر بودن آنها، باید به تمامی قسمتها، توجه کافی و یکسان مبذول داشت .

سیستمهای تأمین آب تازه، مخصوصاً آب گرم، مشکلات خوردگی فراوانی به همراه دارند .

اولین عامل، وجود اکسیژن و نمکهای محلول در آب است .

چون هیچ بخشی از آب تازه بازچرخش نمی‌شود، اکسیژن موجود در آن همانند سیستم گرمایش آب داغ، تخلیه نمی‌شود و از این رو، افزودن مواد شیمیایی برای کاهش خوردگی، عاقلانه و اقتصادی نیست .

در جاهایی که آب منطقه تحت عنوان آب سخت درجه‌بندی می‌شود، می‌توان آن را به آب نرم تبدیل کرد .

اما این کار اغلب میزان خورندگی آب را بالا می‌برد چرا که مقداری از اجزای مسبب تشکیل رسوب در این فرآیند حذف می‌شوند .

این مواد غالباً خوردگی را کاهش می‌دهند زیرا رسوب می‌تواند ماند یک لایه پوشاننده عمل کند .

دما نیز عاملی مهم در خوردگی ناشی از آب تازه است و از این‌رو مخازن آب داغ، در معرض حادترین خوردگی قرار دارند .

از همه تأثیرپذیرتر، مخازن فولادی گالوانیزه هستند که برای کیفیتهای متننوع آب کاربرد دارند .

در بسیاری از مناطق، خوردگی مخزنهای گالوانیزه مشکلی جدی بوده و مطالعات فراوانی را برای یافتن راه‌حل مناسب به خود معطوف داشته است .

مخازن آب داغ باید در پایین‌ترین دمای ممکن (حداکثر oF 150 ) کار کنند زیرا مشخص شده است که در بعضی از موارد در صورت کاهش دما از 170 به 150 درجه فارنهایت، عمر مفید آنها تا 3 برابر افزایش می‌یابد .

لوله‌کشی مسی باید خارج از محدوده مخزن گالوانیزه و در فاصله چند فوتی آن قرار گیرد .

استفاده از گرمکنهای حجیم خارجی (جانبی) که در مواقع غیرضروری خاموشند، کمتر از گرمکنهای شناور کوچک با کنترل ترموستاتیک ایجاد خوردگی می‌کند .

در هر خوردگی، مشکل با در نظر گرفتن دو عامل قابل حل است : کیفیت آب، طراحی و شرایط ناشی از عملکرد سیستم .

استفاده از مواد مقاوم در برابر خوردگی مانند مس، همواره تضمینی برای عدم ایجاد خوردگی نیست .

مواردی وجود دارد که در آن، آب حاوی دی‌اکسیدکربن محلول تحت شرایط خاصی از سرویس، خوردگیهای حادی در لوله‌های مسی ایجاد کرده است .

آبهای نرم که محیط اسیدی ضعیفی دارند (آبهایی با pH پایین) نیز می‌توانند برای مس خطرناک باشند .

این موضوع مؤید این نکته است که هر ماده‌ای، تنها در صورتی خوب کار می‌کند که در شرایط مطلوب قرار گیرد و این شرایط برای هر ماده، خاص و متفاوت است .

این امر توجیهی است بر این که به‌کارگیری مواد مختلف در یک سیستم، می‌تواند به خاطر وجود یک اتصال ضعیف و یا تداخل مواد گوناگون که منجر به خوردگی گالوانیکی می‌گردد، دردسرساز شود .

o فلزات مدفون در خاک بعضی از اجزای فلزی ساختمان مثل پاستونها و لوله‌کشی‌های آب و فاضلاب، ممکن است در خاک دفن شوند .

میزان خوردگی فلزات در خاکهای مختلف، بسیار متغیر است .

خصوصاً مسائل مربوط به خوردگیهای حاد ممکن است به‌خاطر وجود باکتریهای خاصی در خاک افزایش یابد .

این باکتریها معمولاً در خاکهای رسی و گلهای بستر رودخانه‌ها و دریاچه‌ها یافت می‌شوند .

مهندسان باید با این موضوع بسیار موشکافانه برخورد کنند؛ زیرا خسارت حاصل از خوردگی مصالح درون خاک، بروز نمی‌یابد مگر زمانی که خیلی دیر شده باشد و تعویض اجزای تخریب شده، اگر هم ممکن باشد، بسیار هزینه‌بر خواهد بود .

محافظت کاتدی به وسیله جریان الکتریکی تحمیلی در کنار استفاده از روکش آسفالت، معمولاً بهترین شیوه حفاظت از فلزات درون خاکی برای مواردی است که شرایط خورندگی در خاک وجود دارد .

به‌علاوه، باید از به‌کارگیری مواد پر کننده خاک که ممکن است حاوی ترکیبات خورنده باشند، خودداری کرد .

با در نظر گرفتن اصول مربوط به خوردگی فلزات، طراحان ساختمان می‌توانند شرایط بهتری برای فلزات ایجاد کنند .

با طراحی پیشرفته و انتخاب بهینه مصالح، صرف‌جوییهای عظیمی برای صاحبان ساختمانها حاصل می‌شود .