دانلود مقاله چوب

فصل اول

اطلاعات کلی

1-1 مقدمه

چوب از جمله موادی است که همیشه با ارزش تلقی شده و از آن در طول قرون برای مصارف و مقاصد گوناگون استفاده شده است. انسان اولیه طرز شکل دادن به چوب را برای تهیه وسایل مفید و به کمک ابزارهای سنگی فراگرفت و بعدها توانست از ابزارهای فلزی بهره گرفته و به کمک آنها محصولات چوبی بهتری را تولید نماید.

امروزه برای تولید مصنوعات چوبی در حجم زیاد، از ماشین های مختلفی استفاده می شود و برای کار با این ماشین ها، همانند هر ماشین دیگری به صنعت گران ماهر نیاز است. در دهه های اخیر بعضی از کاربردهای سنتی چوب منسوخ شده و از مواد و مصالح جدیدی به جای آن استفاده شده است. هم زمان با این تحول در نتیجه تحقیقات دانشمندان، محصولات و مشتقات جدیدی از چوب و صنایع جنگلی در صحنه تجارتی ظاهر گردیده اند.

از آن جا که کار با چوب به کمک ابزارهای دستی و ماشینی آسان بوده و درگونه های متنوعی یافت می شود، این ماده یکی از مهم ترین و اساسی ترین مصالح ساختمانی نیز محسوب می گردد. تنوع زیاد گونه های چوب موجب شده است که این ماده در رنگ ها، بافت ها، وزن ها و مقاومت های گوناگون یافت شده و در هر ردیف قیمتی نیز به بازار عرضه شود. چوب را می توان با خم کردن، پیچاندن و یا ورقه ورقه کردن آن به اشکال مختلفی درآورد و قطعات ساخته شده از آن را به روش های مختلفی به هم مرتبط ساخت.

جنگل یکی از ذخایر طبیعی است که قادر به تجدید حیات خود می باشد و به همین دلیل چوب یکی از محصولات با ارزش، قابل اطمینان و حیاتی محسوب شده و از منابع درآمد مهم هر کشور به شمار می آید. باعث خوشبختی است که در کشور ما چوب های صنعتی متنوعی چه از نوع نرم و چه از نوع سخت آن وجود دارند و همه ما این فرصت را داریم که با این حرفه که شاید تجربی ترین نوع حرفه شناخته شده به وسیله بشر باشد، آشنا شویم.

فراگیری تعداد زیادی از مهارت ها و آموزش های مربوط به ایمنی کار، شناخت و انتخاب صحیح مواد و نیز طرح و ساخت وسایل، علاقه هر کسی که به این موضوع خلاقه توجهی داشته باشد، بر می انگیزد.

2-1 شناخت نقشه کار

قبل از آن که یک درودگر بتواند نقشه ای را بر اساس طرح داده شده پیاده کند، بایستی قادر به خواندن آن نقشه باشد. یک چنین نقشه هایی، ابعاد، نوع موادف ساختمان و طرز سوار کردن قطعات را به سازنده نشان می دهند.

خواننده این پروژه برای آن که بتواند نقشه های درودگری را بخواند باید با قراردادهای ذیل که برای نمایش خطوط می باشند آشنا شود:

خطوط مرزی- این خطوط کلفت ترین خطوط نقشه می باشند و از آنها فقط برای مشخص کردن محدوده نقشه استفاده می شود.

خطوط شیئی- این خطوط پر نسبتاً کلفت بوده و از آنها برای نمایش قسمت های مرئی جسم استفاده می شود.

خطوط مخفی- این خطوط بصورت خط چین با فواصل مساوی بوده و از آنها برای نمایش جزئیات مهمی از جسم استفاده می شود که مستقیماً در معرض دید ترسیمی قرار ندارند.

خطوط محوری- این خطوط به شکل خط و نقطه نازک بوده و محور هندسی اجسام را نشان می دهند.

خطوط امتداد- این خطوط، خط چین های نازک و طویلی هستند که محدوده ابعاد یک جسم را مشخص می کنند. این خطوط به لبه تصویر جسم تماس ندارند.

 خطوط ابعاد- این خطوط دارای یک فاصله خالی در طول خود برای داخل نمودن اندازه عددی یک بعد می باشند و دو سر آنها دارای فلش است.

نماهای یک نقشه

نقشه کار عموماً دارای سه نما است که عبارتند از: نمای بالا، نمای روبرو و نمای جانبی است. اما در نقشه بعضی از اجسام ساده ممکن است یک یا دو نما کافی باشند و برعکس در مورد اجسام پیچیده به بیش از سه نما به منظور نمایش کلیه تصاویر آن نیاز است. نماها بایستی شامل همه ابعاد و جزئیات ساختمانی باشند. در بعضی از موارد ممکن است به یک برش جسم برای نمایش قسمت هایی از آن نیاز باشد که در نماهای عادی به خوبی مشهود نیستند. نقشه 2-1 از نوع نقشه اورتوگرافیک است. نقشه های عکسبرداری شده که بر روی آن ابعاد نیز قید شده است، معمولاً در مواردی مفیدند که جسم ساده بوده و جزئیات زیادی نداشته باشد.

ترسیم نقشه در مقیاس متفاوت: غالباً رسم نقشه با مقیاس یک به یک غیر عملی است. اگر کار خیلی بزرگ باشد، آن را بایستی در مقیاسی که بتوان روی کاغذ در اندازه مطلوب کشید، ترسیم کرد. برعکس اگر اندازه ها خیلی کوچک باشند ممکن است لازم شود که برای سهولت، در مقیاس بزرگ تر ترسیم شوند. گاهی اوقات برای نقشه تفصیلی یک قسمت از کار، از مقیاس دیگری نسبت به مقیاس به کار رفته در نماهای اصلی، استفاده می شود.

3-1 شناخت ساختمان چوب

چوب یک ماده الیافی، آلی و نباتی است. دو ماده اصلی تشکیل دهنده آن عبارتند از: سلولز و لیگنین. طرز قرار گرفتن الیاف چوب به نوع درخت بستگی دارد. هر چوبی را نمی توان به صورت تخته درآورد و معمولاً تخته را از درخت های تولید کننده الوار می سازند. محصولات بسیار زیاد دیگری را نیز می توان از چوب ساخت. این محوصلات عبارتند از: خمیر سولز، کاغذ، الیاف زیان، پلاستیک، لاستیک، شکر، آهار و الکل.

تخته چوبی است که به اندازه های استاندارد و با ضخامتها، عرض ها و طول های متغیر بریده می شود. تخته را می توان به صورت صفحاتی با ضخامت 2 تا 5 سانتی متر، عرض 5 تا 50 سانتی متر و طول 5/1 تا 7 متر خریداری کرد. تخته بزرگ را نمی توان از هر درختی به دست آورد.

الوار یک قطعه سنگین و حجیم از چوب است که از آن برای نگهداشتن بارهای سنگین استفاده می شود، چوب به انواع متنوع وجود دارد: بعضی از آن ها نرم، بعضی سخت، برخی با رگه های باز و برخی با رگه های متراکم اند.

چوب های نرم:

درختان کاج، کاج تک سوزنی، کاج کریسمس، سرو و سرو قطبی، عناصر مهم تولید کننده چوب های نرم صنعتی و تجاری هستند. اغلب درختانی که در اینگونه گیاهی واقعند میوه های مخروطی شکل (کاج مانند) دارند که به همین علت به نام کانیفر که از کلمه cone یا مخروط مشتق شده است خوانده می شوند.

کانیفرها همگی دارای برگ های باریک و سورنی شکل هستند که این برگ ها چندین سال بر روی درخت باقی می مانند. به همین علت کانیفرها را همیشه سبزها نیز می گویند. از چوب نرم بیشتر برای مصارف ساختمانی استفاده می شود.

چوب های سخت:

چوب های سخت برگ های پهن را داشته و به نام درخت های برگ ریز موسومند زیرا برگ این درختان همه ساله در پائیز خشک شده و میریزند. درختان افرا، صنوبر، گیلاس، زبان گنجشک، بلوط، گردو، ساج و ماها گونی (ماهون آمریکایی) در مناطق معتدل و گرم رشد کرده و چوب سختی داشته و از آن ها برای محصولات بهتری مثل کابینت و مبل سازی و نظایر آن ها استفاده می شود. بعضی از این چوب ها مثل چوب بلوط، چوب زبان گنجشک و گردوی آمریکایی، رگه های باز دارند. چوب های سخت، زیبائی، استقامت، دوام و سختی زیادی دارند. البته کار کردن با این چوب ها مشکل تر است ولی در عوض سطح آن ها را می توان به
صورت های گوناگونی پرداخت و جلا نمود و به سهولت خراش بردار نبوده و به سادگی جلوه خود را از دست نمی دهد.

قسمت های یک درخت

با مشاهده یک درخت، ملاحظه می شود که از سه قسمت اصلی درست شده است. هر یک از این قسمت ها وظیفه مشخصی را به عهده دارند.

تاج درخت- شامل کلیه شاخه ها و برگ ها بوده و مرکز تولید غذای درخت است. برگ ها برای تولید غذا به نور و حرارت نیازمندند که آن را از هوا و خاک به دست می آورند.

تنه درخت- با رگه های درونی خود عامل انتقال شیره و غذا است. چوب ناقل شیره، شیره را از ریشه به برگ ها می برد. پوسته داخلی، غذائی را که در برگها ساخته شده است به شاخه ها، تنه و ریشه ها می رساند و تنه است که تخته را از آن می سازند.

ریشه درخت- موجب تثبیت و استقرار درخت به زمین شده و آب و مواد معدنی محلول در آن را که بعداً به غذا تبدیل می شوند، بخود جذب می کند. برش تنه درخت نشان می دهد که تنه از قسمت های زیر تشکیل شده است:

پوسته بافتی: است که درخت را در مقابل میکروب ها، حشرات و غیره محافظت می کند. این قسمت را می توان با پوست حیوانات مشابه دانست. پوسته داخلی غذا را از برگ ها به سایر قسمت های درخت منتقل می نماید.

لایه کامبیوم- بافت رشد کننده درخت است که در زیر پوست داخلی قرار دارد.

چوب ناقل شیره- یک قسمت نرم و متخلخل است که در آن مقدار زیادی شیره جریان دارد. وقتی مبادرت به خشک کردن چوب کنیم تبخیر این شیره موجب کاهش حجم تخته می شود.

چوب مرکزی: این قسمت طی سالیان متمادی به هم فشرده شده و صمغ در آن کاملاً نفوذ کرده و موجب سختی آن شده است. این قسمت از چوب به خاطر رنگ بهتر، زیبائی بیشتر و مقاومت آن در برابر پوسیدگی، بسیار باارزش است.

مغز درخت: این قسمت نرم، مرکز تنه درخت را تشکیل می دهد و پیرترین قسمت درخت است.

رگه های شعاعی- این قسمت، از سلول های بلندی درست شده است که در امتداد شعات مقطع درخت رشد پیدا می کنند و حلقه های سالیانه تشکیل دهنده تنه را به هم مربوط می سازند.

حلقه های سالانه- این حلقه ها به صورت متحدالمرکز می باشند و از تشکیل چوب به علت رشد بهاره و تابستانی به وجود می آیند. عمر هر درخت را می توان با شمارش این حلقه ها اندازه گرفت.

کاهش حجم چوب:

هر تخته بسته به آن که از چه قسمتی از تنه درخت بریده شده باشد و نیز لبه به نوع برش و طرز خشک کردن آن مقداری تاب برمی دارد. چون تخته دارای شیره بیشتری در منطقه چوب ناقل شیره خود است می توان انتظار داشت که مقدار بیشتری از رطوبت خود را از دست داده و در نتیجه کاهش حجم بیشتری را در این منطقه که در طرف پوسته درخت نیز هست، داشته باشد. دانستن این موضوع در هنگام چسباندن تخته ها به یکدیگر، به منظور تهیه یک سطح بزرگ، حائز اهمیت است. به علت وضع قرار گرفتن سلول های یک درخت میزان کاهش حجم تخته در امتداد عرض آن، نسبت به کاهش طولی آن بیشتر می باشد.

1-4 اره کردن، عمل آوردن و درجه بندی تخته

تخته را می توان از تنه درخت به دو روش برید. اکثر چوب های نرم را با برش ساده و چوب های سخت را با برش یک چهارم شعاعی از تنه درخت به دست می آورند. تخته هایی که برش ساده دارند دارای رگه های گل مانند بوده و تغییرات رنگ زیادی در سطح آن ها مشاهده می شود. احتمال تاب برداشتن در تخته های حاصل از برش ساده، زیاد است. از این تخته ها برای مقاصد ساختمانی استفاده می شود. برش یک چهارم شعاعی به کار بیشتری در هنگام تهیه نیاز دارد ولی، تخته های باریک و با رگه های مستقیمی از آن حاصل می شود که تغییر رنگ در سطح آن ها کمتر بوده و احتمال تاب برداشتن آن ها نیز کمتر است. این کیفیت ها موجب
می شود که تخته حاصل از برش یک چهارم موجب می شود که تخته حاصل از برش یک چهارم برای ساخت مبلمان، چوب های زینتی و پارکت کف اطاق مناسب تر باشند.

عمل درآوردن تخته: تخته مرطوب که از تنه درخت بریده می شود دارای مقدار زیادی آب است و به همین علت می توان آن را به سرعت برای مقاصد تجارتی مورد استفاده قرار داد. خارج نمودن رطوبت از چوب را عمل آوردن یا حالت دادن چوب می نامند. عمل آوردن چوب، برای جلوگیری از کاهش حجم آن پس از ساخت یک قطعه، برای پائین آوردن وزن حمل و نقل و بالاخره برای رنده کردن و رنگ نمودن بهتر آن ضروری است.

وقتی چوب عمل نیامده در تحت شرایط خاصی در گرما و رطوبت نسبی برای مدتی واقع شود، رطوبتی را در خود کسب خواهد کرد که با آن شرایط مطابقت دارد. دوروش متداول عمل آوردن چوب عبارتند از خشک کردن در هوا و خشک کردن  در فرهائی که برای این منظور ساخته اند. خشک کردن با هوا بسته به شرایط جوی و ضخامت تخته و نیز نوع گذاشتن تخته ها بر روی هم به شش ماه تا دو سال وقت نیاز دارد. خشک کردن با فر که در حرارت ها و رطوبت های کنترل شده انجام می گیرد به تقریباً یک ماه زمان احتیاج دارد.

رطوبت تخته را می توان با فر به صورت دقیق تری کنترل نمود . رطوبت تخته مبلمان باید در حدود 6 تا 12 درصد باشد. محتوای رطوبتی تخته معمولاً بر اساس درصد وزن خشک شده چوب در فر بیان می شود. به طور کلی تخته با محتوای رطوبتی کمتر از 20 درصد در برابر لکه و فساد از خود مقاومت نشان می دهد.

تخته ای که با هوا خشک شده است بیشتر در کارهای عمومی ساختمانی به کار میرود در حالی که تخته خشک شده در فر را برای ساختن مبلمان، چوب های زینتی و پارکت مورد استفاده قرار می دهند.

درجه بندی چوب: تخته مانند هر محصول دیگری بر پایه تعداد و وسعت نواقص موجود بر روی آن درجه بندی می شود. درجه بندی ذیل را می توان به عنوان یک راهنمای کلی در خرید تخته به کار برد.

چوب های سخت:

درجه اول- تا 91 درصد پاک (عاری از نواقص) هستند.

درجه دوم- تا 3/83 درصد پاک هستند.

ممتاز- این تخته ها را می توان به طول هایی تا 60 سانتی متر برید و تا 91 درصد پاک می باشند.

نمره 1- این تخته ها را می توان به طول هایی که تا 6/66 درصد پاک هستند برید.

نمره2- این تخته ها را می توان تا طول هایی که 51 درصد پاک هستند برید.

چوب های نرم: چوب های ممتاز D, C, B, A- چوب درجه A بالاترین کیفیت را دارد چوب های واقع در این درجه بندی ها برای کابینت سازی و منبت کاری و هر جائی که احتیاج به ظاهر خوبی داشته باشد مناسب هستند.

چوب های نمره 1 و 2 معمولی:

این چوب ها، گره دار بوده و دارای شکاف نیز هستند ولی با این وجود برای مقاصد کلی ساختمانی مناسب می باشند.

چوب نمره 3:

این چوب ممکن است تعداد زیادی گره متوسط و سوراخ کرم داشته باشد و مقداری تاب برداشته و پوسیدگی های سفت و چوب مغزی که نرم ترین قسمت است را نیز داشته باشد.

چوب های نمره 4 و 5

کیفیت پائین را داشته، دارای گره های بزرگ، سوراخ کرم های متعدد، پوسیدگی، ترکیدگی و لکه های زیاد باشند. از این چوب ها در کارهای ارزان قیمت که به استقامت کمی نیاز دارند، استفاده می شود.

نواقص چوب: این نواقص، استقامت چوب را کاهش می دهد. نواقص چوب به علل زیر می باشند:

الف) نواقص ناشی از رشد گیاهی مثل گره ها، محفظه های صمغی و دخول پوسته به داخل چوب.

ب) نواقص ناشی از حمله حشرات و قارچ ها.

ج) نواقص ناشی از ساخت، مثل رگه های متقاطع که به علت اره نمودن غیرموازی حاصل شده اند و نیز رگه های پاره شده و ترکیدگی های ناشی از عمل آوردن چوب. بعضی از نواقص چوب از سایر انواع، متداول تر اند. نواقص چوب به گونه درخت نیز بستگی دارند مثلاً در چوب های نرم گره بیشتری وجود دارند.

انواع تاب خوردگی

تاب خوردگی را می توان تغییر شکل ناشی از کاهش حجم دانست. در عمل آوردن تخته، کاهش حجم وقتی در اغلب چوب ها روی می دهد که، رطوبت تخته به پائین تر از 25 درصد تنزل کند. از آن جا که محتوای رطوبتی چوب به نقطه تعادل شرایط جوی بستگی دارد، بدیهی است که در نتیجه کاهش حجم یا بادکردن تخته احتمال تاب خوردگی وجود  دارد.

تاب خوردگی به صورت مختلف روی می دهد که از آن جمله عبارتند از: تاب خوردگی کاس، تاب خوردگی پیچش، تاب خوردگی تموجی، تاب خوردگی مختلط و کمانی.

برخی از گونه های چوب از سایرین پایدارتر می باشد وبرای مثال تخته حاصل از صنوبر بیشتر از تخته ماهاگونی به تاب خوردگی کاس تمایل دارد.

اندازه های تخته:

تخته پرداخت نشده، تخته ای است که در کارخانه از الوار به دست آمده و بر روی سطح آن عملی صورت گرفته است. اندازه های روکش شده و یا واقعی تخته قدری از اندازه تخته پرداخت نشده کمترند. زیرا، خشک کردن و رنده کردن، موجب کاهش ابعاد تخته می شوند. تخته های روکش شده به دو صورت S-2-S یعنی روکش در دو سطح و S-4-S یعنی روکش در چهار سطح می باشند.

معمولاً روکش کردن چوب های نرم به ضخامت 5/2 سانتی متر و عرض 15 سانتی متر موجب کاهش 5 میلی متر در ضخامت و 9 میلی متر در عرش آن می گردد. چوب هایی که پهن تر از15 سانتی متر می باشند عرضشان به اندازه 12 میلی متر کاهش پیدا می کند. مثلاً یک تخته که ابعاد 15*5/2 مربع را دارد، پس از روکش شدن به 14*2 سانتی متر مربع تنزل می یابد، و مقطع یک تخته 25*5/2 سانتی متر مربع پس از روکش شدن به 23*2 سانتی متر مربع تبدیل می شود.

کلیه تخته هایی به ضخامت 5 سانتی متر پس از روکش شدن ضخامت آن ها به اندازه 9 میلی متر تنزل پیدا می کند، مثلاً یک تخته 10*5 سانتی متر مربع به 9*4 تبدیل می شود. این تنزل ضخامت را لازم است هنگامی که تخته ای برای پوشاندن یک سطح مثل قفسه و غیره خریداری می کنید به خاطر داشته باشید.

چوب های سخت را معمولاً بر اساس نظر خریدار برش داده و در اختیار او قرار می دهند.

واحد های اندازه گیری:

تخته معمولاً بر حسب طول، ابعاد مربعی و متر تخته فروخته می شود. چوب های باریک مثل چوب های زینتی و میخ های چوبی و چوب قاب عکس، بر حسب متر طولی فروخته می شوند، تخته سه لا، فرمیکا و نئوپان بر اساس متر مربع به فروش می رسد و بالاخره تخته های عادی که عرض های آن ها یک دست نیست بر اساس متر تخته عرضه می شوند. یک متر تخته معادل است با تخته هایی که ضخامت آن 5/2 سانتی متر، عرض آن یک متر و طول آن یک متر باشد. فرمول پیدا کردن تعداد متر تخته در هر قطعه چوب به صورت زیر است:

ضخامت را که بر حسب سانتی متر است در عرض به متر و طول به متر ضرب کنید.

اگر عرض یا طول بر حسب سانتی متر داده شده باشد ابتدا آن ها را باید با تقسیم بر صد به متر تبدیل کنید، مثلاً اگر ابعاد یک تخته به صورت 5/2 سانتی متر در 20 سانتی متر در 3 متر باشد اندازه متر- تخته آن برابر است با:

متر- تخته

5-1 مواد چوبی دیگر

روکش ها:

عمل پوشاندن تخته های ارزان قیمت با روکش های لوکس و زیبا، قدمت زیادی را داشته و مصریان و رومیان قدیم نیز مبادرت به انجام چنین عملی می نمودند ، روکش، یک لایه نازک چوب است که از تنه درخت بریده می شود. ضخامت آن به نوع برش بستگی دارد. در اکثر موارد ضخامت روکش ها پهن 6/0 تا تا 9/0 میلی متر است. ولی امکان دارد که به ضخامت هایی بیت 05/0 تا 6 میلی متر نیز برخورد نمود.

روکش ها به زیبائی رنگ و طرح و ظرافت جنسی معروف هستند. آن ها را معمولاً به وسیله چسب و پرس به تخته می چسبانند. یک قطعه روکش شده مبلمان فراهای خاصی را نسبت به قطعه روکش نشده دارد. اولاً احتمال تاب خوردگی و ترک خوردگی آن کمتر است و در ثانی سطح آن را می توان برای ایجاد طرح های زیبا به هر شکلی روکش نمود.

روکش ها به چهار روش مختلف، به صورت تجارتی بریده می شود که عبارتند از: اره کردن، قاچ کردن، برش دوار و برش نیم دایره است.

اره کردن به احتمال قوی قدیمی ترین روش تولید تجارتی روکش است. برای این کار از یک اره خیلی نازک استفاده می شود. با این وجود تلفات این روش مخصوصاً وقتی هدف تهیه روکش های خیلی نازک باشد، زیاد است.

در روش قاچ کردن ورقه های بلند و باریکی از روکش، به طول های 6/3 تا 5 متر به دست می آید. از این روش بیشتر برای تولید روکش های نقش دار برای کابینت و پوشش دیوارها استفاده می شود. با تغییر زاویه برش می توان طرح رگه ها را نیز تغییر داد.

برش دوار متداول ترین روش تهیه روکش تجارتی برای تخته سه لا نئوپان است. در این روش روکش، از دوران تنه درخت در مقابل یک تیغه که موازی محور تنه قرار گرفته است، به دست می آید.

روش نیمدایره ای شباهت کمی به برش دوار دارد و از آن برای روکش های منقش استفاده می شود. برای این منظور ابتدا تنه های درخت را با بخار دادن یا عمل آوردن آن ها در آب گرم، آماده ساخته و سپس به صورت خارج از مرکز چوب به دستگاه می بندندو دستگاه نیز حرکت نیم دایره ای دارد. از این روش می توان روکش هایی را به دست آورد که نقش های همسان دارند.

تخته سه لا:

تخته سه لا از سه یا چند لایه تخته درست شده است. این لایه ها مغزی، تخته های دو طرف  بالاخره روکش ها را تشکیل می دهند، غالباً تخته سه لا ها طوری ساخته می شوند که بافت ها لایه های مجاور بر یکدیگر عمود باشند، ولی بعضی از تخته سه لاها که از آن ها مثلاً در ساختمان قایق ها و هواپیماها استفاده می شود، ممکن است بافت لایه های مجاور با یکدیگر زاویه 45 درجه را تشکیل دهند تا بدین ترتیب به تخته سه لا انعطاف پذیری بیشتری داده شود. قسمت اصلی تخته سه لا مغزی یا لایه وسطی آن است. در بعضی از موارد چند لایه باریک به یکدیگر چسبانده شده و به این ترتیب ضخامت، طول و عرض مناسب برای تخته سه لا درست می شود و در برخی از موارد، لایه وسط تخته سه لا ممکن است از تعدادی تخته متصل به یکدیگر درست شود. ضخامت مغزی، تابع ضخامت کلی تخته سه لا است.

تخته سه لا با مغزی تخته ای برای کار کابینت سازی که در آن به اتصال های متعددی نیاز است، مناسب می باشد.

تخته سه لاهایی که از مغزی متشکل از چند لایه چسبیده به هم درست شده است، طبعاً دارای لایه های بیشتری است و بنابراین احتمال تاب خوردن آن کمتر بوده و از تخته سه لایی با مغزی تخته ای محکم تر است. در سال های اخیر، تخته سه لاهای جدیدی به بازار عرضه شده اند که مهم ترین آن ها تخته سه لا با مغزی تراشه ای، تخته سه لا با مغزی کاج و تخته سه لا با مغزی نرم هستند که برای قسمت های داخلی و خارجی ساختمان ها مناسب هستند، با علامت خاصی مشخص می شوند. این علامت معرف‌آن است که چسب به کار رفته در آن ها ضد آب و رطوبت می باشد و در نتیجه در برابر باران مقاوم هستند. بر روی تخته سه لاها و نئوپان ها می توان نقوش گوناگونی را از طریق شیار درآوردن و پاشیده شدنش به وسیله دستگاه ها بوجود آورد.

ضخامت لایه های تخته سه لا معمولاً در حدود 3 تا 5/4 میلی متر و ضخامت روکش های سطح در حدود 9/0 میلی متر است.

مزایای تخته سه لا:

الف) تخته سه لا از نظر مقایسه وزنی به مراتب قوی تر از تخته های یک تکه است زیرا هر یک از لایه های آن موجب تقویت لایه بعدی می گردد.

ب) به طور کلی تخته سه لا وزن کمی را دارد.

ج) پیج و میخ را می توان خیلی نزدیک به لبه های تخته سه لافروبرد بدون آن که در تخته سه لا ترک ظاهر شود.

د) چون جهت بافت های لایه های مجاور هم امتداد نیستند، احتمال تاب خوردگی در آن بسیار کم است.

ه‍ ( تخته سه لا به صورت ورقه های بزرگ در دسترس می باشد و در نتیجه با استفاده از آن صرفه جویی زیادی در وقت به عمل می آید. زیرا در غیر این صورت و با استفاده از تخته های عادی باید برای تهیه یک سطح بزرگ، ابتدا این تخته ها را به هم چسبانده و سپس با صرف زمان زیادی آن ها را رنده کرده و سمباده زد تا سطح صاف مناسب به دست آید.

و- تخته سه لا را می توان با روکش های بسیار متنوعی خریداری کرد.

نئوپان:

نئوپان از فشردن زیاد خورده های چوب و اضافه کردن چسب به آن ها در ضخامت های مختلف تولید می شود. نئوپان را می توان در هر دو طرف آن روکش نمود و بدین ترتیب سطوح بسیار زیبائی را که معمولاً در برابر رطوبت نیز مقاوم اند، به دست آورد. در نئوپان به علت به هم خوردن کامل الیاف چوب، احتمال تغییر حجم بسیار کم است و وقتی با روکش استخوانی پوشیده شود برای سطح میزها و پیشخوان ها بسیار مناسب خواهد بود.

در نتیجه تحقیقات وسیعی که بر روی چوب به عمل آمده است محصولات جدید دیگری نیز در سطح تجاری به بازار عرضه نشده اند. دانشمندان از طریق افزودن مواد شیمیایی به چوب توانسته اند چوب هایی را تولید کنند که نمی سوزند، کاهش حجم نداشته، باد نکرده یا تاب برنمی دارند و همچنین چوب هایی را تولید کنند که در برابر موریانه و پوسیدگی مقاومند. از طرفی با خارج کردن مواد  شیمیایی چوب از آن، محصولات گوناگونی به دست آورده اند که از آن جمله می توان از خمیر مایه ها، الکل، چسب ها، پلاستیک ها، شکر، تربانتین، رنگ، صمغ، استون و تعداد محصول بی شمار دیگری نام برد.

6-1 تشخیص چوب ها

درختان را می توان به سهولت از ظاهر آن ها، یعنی ظاهر و شکل برگ های آنها، رنگ و شکل پوست، نوع گل، دانه یا میوه آن ها تشخیص داد. در کشور ما گونه های متفاوتی از درختان وجود دارند که تعداد زیادی از آن ها از جنس درختان الوار می باشند که فقط تعداد کمی حدود ده نوع آن ها به صورت صنعتی تبدیل به الوار می شوند. وقتی یک درخت تبدیل به الوار شد، تشخیص گونه درخت مشکل تر می گردد، با این وجود باز هم می توان آن را از طریق رنگ الوار، بافت چوب، وزن، سختی یا نرمی و یا بویش تشخیص داد. وقتی با چوب سر و کار داشته باشید در خواهید یافت که با بعضی از چوب ها بهتر از سایرین می توان کار کرد. بعضی از آن ها در اثر سمباده زنی سطح بسیار صافی را پیدا می کنند و بعضی مقاومت زیادی دارند و بعضی نسبت به دیگران با ثبات تر هستند یا ممکن است برخی از آن ها نسبت به چوب های دیگر مقاومت بیشتری را در برابر پوسیدگی داشته باشند که در نتیجه برای نمای خارجی ساختمان ها مناسب تر می باشند. درودگر در طول زمان قادر خواهد بود چوب هایی با بافت باز و چوب هایی با بافت نزدیک به هم را تشخیص دهد. فرق بین برش شعاعی و برش ساده و نیز امتداد الیاف چوب را بشناسد. شناخت امتداد الیاف چوب از نقطه نظر رنده نمودن آن حائز اهمیت زیادی است، زیرا معمولاً رنده کردن در امتداد این الیاف صورت می گیرد.