دانلود تحقیق مجتمع نابینایان شهید محبی

مجتمع نا بینایان شهید محبی

 

به دلیل عدم امکان دسترسی به کلیه آموزشگاههای موجود در  کشور و هم چنین عدم لروم تحلیل کلیه این فضا ها :یکی ار محتمع های آموزشی نا بینایان یه نام مجتمع نا بینا یان شهید محبی در شهر تهران به عنوان نمونه انتخاب و مورد تجر به و تحلیل قرار گرفته است

دلیل گزینش این مجتمع جهت نقد و بررسی این است که اولا"بزرگترین مر کر آموزشی نا بینایان در سطح کشور بوده ثانیا"مجموعه فوق برای عملکرد آموزشی ویره نا بینایان طراحی گردیده است

علی رغم طراحی این مجتمع برای استفاده نا بینایان در بسیاری از جهات دارای ضعف ها و نواقص چشمگیر می باشد که ذیلا مورد بر رسی قرارمی گیرد

 

موقعیت استقرار و رسترسی به مجمو عه

در سال 1349  ه.

ش اجزا و این مجموعه به موازات هم توسط مشاور مدام طراحی و در سیر جاده کن (بلوار آیت اله کاشانی ) به مورد اجرا گذاشته شد.

ای منطقه علاوه بر اینکه در آن زمان از مناطق حاشیه ای تهران و خارج از شهر به حساب می آمد امروز نیز از بخش مرکزی شهر فاصله نسبتا زیادی داشته و تقریبا در منتهی الیه غربی شهر تهران می باشد.

مجموعه فوق در زمینی به شکل تقریبی متوازی الاضلاع با ابعاد 172*5/99 متر و بر مساحت تقریبی 17114 متر مربع استقرار یافته است و متشکل است از بخش های اداری، آموزشی ، ورزشی ، خوابگاه و خدماتی دسترسی اصلی این مجموعه اعم از سواره و پیاده مستقیما از یک بلوار با بار ترافیکی بالا صورت می گیرد.

 این امر خطری جدی برای دانش آموزان می باشد.

زیرا آنان برای رفتن به بیرون از آموزشگاه ممکن است بدون آنکه متوجه شوند واردخیابان شوند.

از طرف دیگر هیچگونه علائم مشخصه نابینایان که به رانندگان هشدار دهد تا سرعت خود را کم نمایند در محدوده مدرسه وجود ندارد.

به منظور ایجاد ارتباط دو طرف خیابان به یکدیگر ، یک پل عابر احداث شده که در صورت بر طرف شدن مشکلات آن می تواند برای دانش آموزان مفید واقع شود.

از جمله مشکلات این پل می توان به موارد زیر اشاره نمود:

-ساخت پل به صورت شیبدار و مناسب نبودن جنس کف پل چرا که در مواقعی که برف و بارندگی می باشد، حرکت دانش آموزان را به مخاطره می اندازد.

- به جهت ممانعت از ورود موتور و دو چرخه قسمت شروع سطح شیبدار پل با لوله هایی محصور شده است که ممکن است نابینایان به آن برخورد نموده و مصدوم شوند.

- شروع و ختم سطوح شیبدار برای نابینایان قابل تشخیص نیست.

- عدم استقرار درست پل هوایی جهت دسترسی دانش آموزان به مدرسه می باشد به نحوی که دانش آموزان نابینا بعد از طی کردن پل باید فاصله ای را طی نموده تا ورودی را بیابند.

- پایه های پل در وسط پیاده رو قرار گرفته ، که این امر برای عابرینی که می خواهند از زیر پل هوایی عبور نمایند به خصوص برای افراد نابینا ایجاد مشکل می نماید.

- بدلیل همجواری سطوح بالایی پل با پنجره هایی یکی ازساختمانهای مجموعه ، آسایش ساکنین آن فضاها دچار اختلال می گردد.

فضاهای این مجتمع عبارتند از:

الف – ساختمان اداری :

طبقه همکف این ساختمان که به صورت پیلوتی می باشد محل پارک ماشین های پرسنل مجتمع بوده که به صورت خیلی فشرده پارک می گردند .

پله دسترسی طبقات در منتهی شرقی ساختمان واقع شده که افراد برای دسترسی به طبقات بالا باید از لابه لای ماشین ها عبور نمایند.

علاوه بر امکان برخورد دانش آموزان با ماشین ها خطر تصادف آنان در اثر برخورد به ستون ها نیز (زیاد می باشد و می تواند مشکلی جدی بر ایشان به وجود آورد .

با توجه به عملکرد های خاص این ساختمان به بررسی نکات منفی که در فضاهای داخلی وجود دارد می پردازیم:

عدم وجود علائم حسی روی پله ها برای استفاده نابینایان

زیاد بودن ارتفاع پله ها (حدود 25 سانتی متر)

پله برای استفاده نیمه بینایان مناسب نمی باشد، چون آنان نمی توانند سطوح پله ها را خوب رویت نمایند و لذا مشکل آنان کمتر از نابینایان نمی باشد ضمن اینکه اشخاص نیمه نابینا تمرکز حس شان بیشتر در حس بینایی می باشد و از حس؟

و لامسه کمتر از نابینایان بهره می گیرند، لذا با اتخاذ تدابیری در زمینه کمتر است رنگی باید مشکل آنان را مرتفع ساخت.

پله ها از دستگیره های مناسب برخوردار نیستند، که در زمینه نوع ماتریال و فرم و رنگ باید مورد تجدید نظر قرار گیرند.

فضاهای موجود در طبقات به نحو مناسبی از هم متباین نیستند و دانش آموزان نابینا جهت پیدا کردن هر کدام ممکن است دچار سردرگمی گردند.

بین رنگ زمینه و دستگیره درها کمتر است مناسبی وجود ندارد که شخص نیمه بنیا بتواند دستگیره در را بیابد.

فضاهای فوق بی واسطه و مستقیما به راهرو باز می شوند که این امر ممکن است سبب برخورد افراد با یکدیگر گردد.

واحدهای درمانی و مشاوره روانشناسی و فضاهایی نظیر آن ، در طبقات بالای این ساختمان مستقر می باشند.

که به دلیل لزوم ارتباط نزدیک بین دانش آموزان و این بخش ها ، بهتر است در جای مناسبتری قرار گیرند تا دانش آموزان برای مراجعه به این واحد دچار مشکل نگردند.

بهتر است فضاهای این ساختمان صرفا عملکرد اداری داشته باشند و همان طور که اقتضای این عملکرد می باشد مراجعه دانش آموزان کمتر می گردد.

 

ب- آموزشکده هنر

ساختمان در جبهه شمال غربی سایت و با فاصله ای نه چندان زیاد نسبت به ورودی مجموعه قرار گرفته است .

گسترش این ساختمان در جهات غربی – شرقی و شمالی و جنوبی تقریبا یکسان بوده و دارای پلانی نزدیک به مرجع می باشد.

مجموع طبقات این بنا با زیر زمین 4 طبقه است که هر طبقه از عملکرد خاص و ویژه ای برخوردار می باشد.

طبقه همکف ساختمان به چاپخانه مجموعه اختصاص یافته و کلیه امور مربوط به چاپ در این قسمت انجام می پذیرد.

با توجه به اینکه چاپخانه مزبور کلیه مدارس نابینایان سطح کشور راتحت پوشش گرفته، اما از فضاهای زیادی برخوردار نمی باشد و بسیاری از فضاهایی که لازمه یک چاپخانه می باشد در بخش فوق به چشم نمی خورد .

 

فضاهای مختلف چاپخانه عبارتند از :

ورودی، بخش آماده کردن کتاب و انجام امور صحافی ، آرشیو صفحات زینک که برای چاپ کتابهای بریل مورد استفاده قرار می گیرند، اتاق چاپ بریل بر روی کاغذ، اتاق کامپیوتر روی زینک (چاپ روی زینگ)، آبدارخانه ، سرویس بهداشتی ، پله فرار

ورودی: این بخش دارای دو ورودی مستقل در دو جبهه شمالی و شرقی بنا است .

جهت استفاده از ورودی ضلع شرقی، دانش آموزان باید به گوشه شمال شرقی و جنوب شرقی ساختمان رفته و پس از طی رامپ  به ورودی ساختمان دسترسی پیدا کنند.

نکته قابل بحث در این زمینه استفاده غیرمعقول از رامپ است که در اینجا هیچگونه توجیه منطقی نداشته و دانش اموزان هنگام استفاده از این فضا ممکن است هر لحظه به بدنه سطح فوق برخورد نمایند که موجب آسیب دیدگی آنان گردد.

نکته قابل تامل اینکه عرض ورودی ساختمان زیاد بوده و با توجه به باز شو ورودی به صورت کشویی می باشد یافتن لنگه بازشوی ورودی برای افراد، دشوار می گردد و اصولا استفاده از این نوع ورودی ها برای نابینایان در چنین موردی توام با مشکلات زیادی است.

جنس قسمت های ثابت این ورودی نیز از شیشه بوده که با برخورد افراد احتمال شکسته شدن و در هم ریختن آن زیاد می باشد.

پس از طی ورودی نکته منفی دیگری بر سر راه نابینایان وجود دارد که باریک بودن عرض راهرو و طولانی بودن مسیر و پرپیچ و خم بودن آن تا رسیدن به در چاپخانه می باشد.

استفاده از پله ضلع شمالی نیز خالی از اشکال نمی باشد ، کمااینکه پیدا کردن موقعیت آن برای افراد کاری مشکل و گاه توام با خطر بوده و از طرفی دیگر احتمال برخورد افراد با بدنه این پله نیز درخور تامل می باشد.

با توجه به اینکه موقعیت ورودی ضلع شمالی ساختمان برای استفاده نابینایان است ، جهت یابی در این قسمت امری دشوار می باشد.

طبقه اول : این طبقه متشکل از فضاهای ورودی ، حال مشترک ، کلاسها ، اتاق مسئولین ، آزمایشگاه انبار، سرویس ها، پله فرار می باشد .

این طبقه ضمن برخورداری از پاره ای مشکلات ذکر شده در مورد طبقه همکف دارای نقاط ضعف دیگری نیز می باشد که ذیلا به شرح آن می پردازیم:

استفاده از پله فرار در مواقع اضطراری به سختی انجام می پذیرد زیرا افراد پس از طی فضاهای متعددی نظیر آزمایشگاه به آن دسترسی پیدا می کنند.

تفکیک فضاها با قفسه های کتاب می باشد که در برخورد با آنها امکان فرو ریختنشان زیاید می باشد.

تعداد پنجره ها و در نتیجه انتقال سرو صدا از بیرون باعث بهم خوردن تمرکز دانش آموزان هنگام فراگیری می شود.

سطح آزمایشگاه با توجه به تعداد دانش آموزان ، جوابگو نمیباشد.

 

طبقه دوم : فضاهای موجود در این طبقه عبارتند از :

ورودی، کتابخانه ، اتاق مسئول ، قسمت خدمات، ماشین نوارخانه، دستشویی و توالت و پله فرار ، استفاده کنندگان از این طبقه نیز دچار مشکلات زیادی می شوند که در تحلیل طبقات همکف و اول به برخی از این مسائل اشاره گردید.

دانش آموزان استفاده از کتابخانه هنگام مطالعه نمی تواند تمرکز لازمه را داشته باشند که از جمله عوامل موثر در این زمینه عبارتند از :

ارتباط مستقیم ورودی با کتابخانه که نتیجه آن تردد زیاد افراد در این بخش می باشد.

فضای کتابخانه با قفسه های کتاب از اطاق های دیگر تفکیک گردیده که از اینرو سرو صدایاطاق های همجوار به راحتی به این قسمت انتقال پیدا می نماید.

زیاد بودن سطوح پنجره ها و نور زیاد مانعی برای مطالعه افراد نیمه بینا میباشد.

طبقه زیرین: این طبقه متشکل از بخش ورودی و فضای تقسیم ، کارگاه بخاری ، موتور خانه، انبار، انبار کتاب ، آبدار خانه ، دستشویی و توالت و حیاط خلوت میباشد.

دلیل عدم استفاده مستمر دانش آموزان از این طبقه مشکلات موجود به مراتب کمتر از طبقات دیگر می باشد.

اما به هر جهت از جمله موارد مهم در این بخش مسئله ارتباط فضاها و سیرکولاسیون می باشد.

مورد دیگر، عدم برخورداری بخش بخاری از انبارهای لازم جهت نگهداری مواد اولیه و محصولات تولیدی دانش آموزان می باشد.

 

ج- مدرسه ابتدایی:

عملکرد این ساختمان در مجموعه جهت آموزش در مقاطع تحصیلی ، آمادگی و دبستان بوده دانش آموزان اعم از نابینا و نیمه بینا  و نابینایان چند معلولیتی در آن تحصیل می نمایند.

پلان این ساختمان به شکل مستطیل می باشد که به محور طولی آن در جهت محور غربی به شرقی می باشد و فضاهای آن در جهات شمالی و جنوبی نورگیری می نمایند.

ساختمان فوق دو طبقه بوده با یک پله ممتد (یک جهته )به  هم مرتبط می گردند.

ورودی ساختمان در جبهه شرق آن قرار دارد و تنها ورودی این ساختمان محسوب می گردد که البته برای هر کلاس در طبقه همکف امکان دسترسی مستقیم به حیاط مدرسه وجود دارد اما مسئولین مدرسه این دربها را بسته نگه می دارند .

فضاهای متشکل در طبقه همکف این ساختمان عبارتند از ک

ورودی و راهرو : ورودی با عرض 5/1 متر و ارتفاع 20/2 متر به صورت دولنگه و از نوع فلزی می باشد و ارتباط مستقیم بین فضاهای خارج و راهروی ارتباطی طبقه همکف را بر قرار می نمایند.

 این در نسبتا سنگین بوده و استفاده از آن برای دانش آموزان ابتدایی دشوار می باشد.

به طوری که در حال حاضر مسئولین مدرسه ان را در اغلب اوقات باز نگه می دارند که این مسئله خود نیز مشکلات دیگری را در بر خواهد داشت از جمله :

تبادل حرارتی بین داخل و خارج ساختمان ، انتقال سرو صدای خارج به داخل ساختمان ، امکان برخورد مستقیم دانش آموزان به قسمت تیزی در و احتمال خارج شدن دانش آموزان از فضای مدرسه بدون آنکه متوجه گردند.

این راهرو با عرض متوسط 2 متر کلیه فضاها را به هم مرتبط می سازد، لذا در ساعت های تفریح دانش آموزان که راهرو مملو از جمعیت دانش آموزان میشود برخورد آنان در این مواقع زیاد می گردد.

جنس کف این راهرو به طور یکنواخت از موزایک می باشد و هیچگونه علائمی که موقعیت کلاس ها را به دانش آموزان هشدار دهد به چشم نمی خورد.

از اینرو مکان یابی برای دانش آموزان با توجه به تعداد کلاس ها ، بسیار دشوار می گردد.

سطح دیواره های راهرو نیز یکنواخت بوده و درها نیز بدون هیچگونه فرورفتگی در بدنه دیوار ها جاسازی شده اند.

برای راهروی فوق هیچگونه تهویه خاصی اعم از طبیعی یا مصنوعی در نظر گرفته نشده و باتوجه به اینکه در انتهای راهرو دستشویی و توالت ساختمان قرار دارد هوای تجمع یافته در راهروها بسیار نامطلوب و ناخوشایند می باشد.

برای راهروی فوق هیچگونه تهویه خاصی اعم از طبیعی یا مصنوعی در نظر گرفته نشده و باتوجه به اینکه در انتهای راهرو دستشویی و توالت ساختمان قرار دارد هوای تجمع یافته در راهروها بسیار نامطلوب و ناخوشایند می باشد.

پایه های پله دسترسی طبقات مانع جدی بر سر راه دانش آموزان می باشد که با اندکی غفلت ممکن است به آن برخورد نمایند.

طبقه همکف: تعداد کلاسهای موجود در این طبقه عبارتند از 6 کلاس 9 نفره و 2 کلاس 4 نفره که 52 نفر دانش آموزان از کلاسهای فوق استفاده مینمایند.

به طوریکه در پلان طبقه همکف این مدرسه مشخص گردیده در ضلع هر یک ا زکلاسهای فوق سراسر پنجره می باشد.

این پنجره ها نه تنها برای دانش آموزان قابل استفاده نمی باشد بلکه موجب انتقال سرو صدا به داخل کلاسها و به ه خوردن تمرکز دانش آموزان می گردد.

به ویژه اینکه اکثر این کلاسها همجوار با زمین بازی مجموعه می باشد.

از طرف دیگر تابش مستقیم آفتاب بر سطوح کلاسها آسایش دانش آموزان را مختل می سازد.

طبقه اول : این طبقه متشکل است از : کریدو، کلاسها ، کتابخانه و سرویس بهداشتی .

مشکلاتی که برای فضاهای طبقه همکف اشاره گردید ، فضاهای این طبقه را نیز شامل می گردد.

علاوه بر آن ، نکات دیگری نیز وجود دارد به عنوان مثال: وجود ستون در سالن آمادگی بسیار خط آفرین می باشد.

بدلیل همجواری پله با کلاس دانش آموزان چند معلولین ، خطر سقوط از پله ها برای آنان زیاد می باشد و ناچارا مربین باید در تمامی اوقات مراقب دانش آموزان باشند که امری طاقت فرساست.

د – خوابگاه ابتدایی و راهنمایی موقعیت این خوابگاه همان طوریکه در نقشه سایت نیز مشخص گردیده ، در ارتباط با فضاهای دیگر مرتبط با آن نسبتا مناسب می باشد.

اما در مورد معماری بنا نکاتی وجود دارد که لازم است مورد ارزیابی قرار گیرد .

این فضا که عمدتا بخش اقامت و استراحت دانش آموزان ابتدایی و راهنمایی به حساب می آید از دو طبقه مجزا از هم تشکیل گردیده که از طبقه همکف آن مقطع ابتدایی و طبقه اول آن مقطع راهنمایی استفاده می نماید.

گسترش ساختمان شرقی غربی بوده و تقریبا روی آکس محور پیاده اصلی مجموعه استقرار یافته است .

از این رو امتداد این مسیر از درون ساختمان فوق عبور می نماید و بخشی از طبقه همکف این بنا محل تردد افراد می باشد که مسقف بوده و سقف آن کف طبقه اول میباشد.

به همین جهت طبقه همکف ساختمان به دو بخش مجزا از هم تقسیم گردیده تردد نابینایان در این سطح موجب بروز برخوردهایی با دانش آموزان استفاده کننده از آن فضا می گردد.

کنج های تیز دور تا دور ساختمان همچنین در فضاهای داخلی زیاد بوده و بعضا صدماتی به دانش آموزان وارد می آید.

برای درک بهتر مشکلات موجود این فضا بهتر است چشمان خود را بسته فرض نموده و قصد حرکت در فضاها را نمایئم .

نکاتی که با آنها مواجه خواهیم شد عبارتند از : طبقه همکف: مشکل یافتن در ورودی ساختمان اولین مشکلی است که با آن روبرو هستیم.

پس از ورود به ساختمان وارد راهرو یا کریدور می شویم که ضلع غربی و شمالی آن کمدهای دانش آموزان قرار گرفته ، در ضلع جنوبی آن ورودی به اتاق های تلویزیون و خواب و ضلع شرقی ان اطاق های پشتیبانی نظیر اتاق مادر (پرستار بچه ) ، اتاق لباس ها ، اتاق مطالعه و راهروری ارتباطی اتاق خواب و فضاهای سرویس می باشد.

موارد دیگری از این مشکلات عبارتند از : برای ادامه حرکت از این قسمت به اتاق های دیگر نظیر اتاق تلویزیون و خواب عمده ترین مشکل پیدا کردن قمست ورود به اتاق ها میباشد.

برای ادامه حرکت به سمت راهروی امتداد این فضا ممکن است با دیوار روبرو (شرقی) برخورد نماییم و کنج تیز اتاق نیز باعث بروز صدمات جانبی می گردد.

قرار گیری تعداد زیادی رادیاتورهای شوفاژ در راهرو و مانع جدی حرکت می باشد و برخورد با آنها سبب جراحت می گرددد در جهت رفع این مشکل باید اقدام گردد.

در مجموع حرکت ها در این فضا به دشواری صورت می گیرد.

برخورد دانش آموزان در این بخش هم زیاد می باشد آنان عمدتا برای یافتن تخت های خاص خود دچار مشکل می شوند که با ارائه راه حل هایی نظیر ایجاد علائم حس در کف ، این مشکل می توانست بر طرف گردد.

پوشش نهایی کف موزایک می باشد و در آنجا دانش آموزان عمدتا با کفش حرکت می کننى و تنها جایی که برای نشستن دارند ، تختشان می باشد و در کف اتاق ها امکان نشستن برای آنان وجود ندارد، تردد زیاد دانش آموزان از داخل اطاقهای همدیگر نیز مزید بر علت می باشد.

طبقه اول : دسترسی به این طبقه از طریق لامپی به طول تقریبی 25 و عرض 5/1 متر صورت می گیرد.

این لامپ تقریبا در فضای آزاد قرار دارد و مواقع بارش برف و باران دانش آموزان را دچار مشکل می نماید.

اگر چه شیب این سطح نسبتا مناسب می باشد اما طی کردن طول 25 متری آن نیز خارج از حوصله بچه ها می باشد.

همچنین پایین بودن درصد شیب باعث می گردد.

که دانش آموزان متوجه شروع و ختم شیب نگردد و ممکن است به حرکت خود ادامه داده و به مانع برخورد نمایند.

این طبقه جهت استفاده دانش آموزان مقطع راهنمایی در نظر گرفته شده و عوامل منفی در این طبقه نیز مشابه مواردی است که در تحلیل طبقه همکف به شرح آن پرداختیم.

از جمله موارد مهم و قابل توجه ورودی ساختمان می باشد که در هر ساختمان می باشد که در هر ساختمانی و با هر عملکردی حتی برای استفاده بینایان نیز حائز اهمیت فراوان می باشد.

در این فضا نیز همچون سایر فضاهای مجموعه ورودی در جای مناسبی قرار نگرفته و پیدا نمودن آن برای دانش آموزان به ویژه دانش آموزان تازه وارد بسیار دشوار و در پاره ای از موارد توام، با صدمات بدنی می باشد.

بعد از یافتن ورودی دانش آموز وارد فضای می شود که پله دسترسی به طبقه بالا می باشد و تردد دانش آموزان در این قسمت زیاد می باشد و دانش آموزی که وارد ساختمام می گردد ممکن است بلافاصله با دیگران که از پله پایین می آیند برخورد نماید.

ورودی یا ورودی های مورد بحث در دو ضلع شرقی و غربی ساختمان قرار گرفته که البته ورودی غربی ساختمان عملا بدون استفاده می باشد و با توجه به موقعیت ساختمان در سایت دانش آموزان اجبارا از ورودی شرقی استفاده می نمایند.

مشکل مکان یابی فضاها و تخت های دانش آموزان در اینجا نیز به چشم میخورد.

مشکل دسترسی و استفاده از سرویس های بهداشتی به ویژه در طبقه بالایی که دانش آموزان برای دسترسی به این فضاها باید در انتهای را هر یک سطح شیبدار تند و لغزنده را طی نمایند که امکان زمین خوردن آنان نیز در این قسمت زیاد می باشد.

با توجه به این که اتاق های خواب از سمت راهر و کاملا باز می باشند، سرو صدا دانش آموزان به اتاق های همجوار انتقال یافته و دانش آموزان باعث ایجاد مزاحمت برای یکدیگر می شوند.

اتاق مطالعه مورد نیاز دانش آموزان که در این ساختمان در نظر گرفته شده کیفیت آکوسیتیکی مطلوبی نداشته و عموما دانش آموزان نمی توانند تمرکز لازم را داشته باشند.

وجود فضای سبز در حاشیه ساختمان اجتناب ناپذیر است .

متاسفانه در اطراف ساختمان تنها یک قطعه فضای نه چندان سبز وجود دارد که عمدتا با نرده های فلزی کاملا بسته شده و ورود دانش آموزان به این بخش غیرممکن است.

کارگاه حرفه آموزی نابینایان درز و شست مسابقه : دسامبر 1980 میلادی جایزه اول: اساتید معمار ، هانس بوسوفون بوسه وای ، سی کلپ، اسن جایزه اول و اجرا : فون بوسه، کلپ، اسن چگیده گزارش ویژگی زمین ها و نیز نوع عملکرد واضح است ، یعنی باید در جستجوی فرم هایی از بنا بود که معیار خاص را پذیرا باشند.

اگر چه تقاضا از نظر شکل اصلی و سیمای سقف یکسان به نظر می رسند، ولی عملکرد مناسب آنها براساس تفاوت آنها با یکدیگر به وجود آمده است .

با وجود بزرگی اندازه عمارت ها سعی شده نظر « بناهای منفرد» به طور منفعل یا متصل در تمام نواحی دیده شود .

برای بناها با زیربنای زیاد از الگوی راهروهای ارتباطی باز اجتناب شده است ، در عوض دو عمارت موازی جدا از هم که از تک بناهای ردیف شده تشکیل شده اند ایجاد کرده اند که با یک « کوچه» باز می شوند .

از این کوچه می توان مستقیما وارد هر تک نباشد و به محل کار رسید.

« مدرسه بازرگانی » و « مدرسه ویژه » را در یک بنای سه بخشی مشترک قرار داده اند به طوریکه هر یک از بخش ها ورودی جداگانه داشته باشد.

« آماده سازی حرفه ای » در یک عمارت جداگانه قرار گرفته است.

به علت وجود دانش آموزان خارج از محدوده سایت دسترسی به بنا از پیش فضا صورت می گیرد.

در عمارت مرکزی در کنار بخش اداری، اتاق های استراحت با امکانات همراه آن از جمله تریا و اتاق های غذا خوری کارکنان ، وجود دارد .

مهم ترین بخش برای جوانان و اظهار وجود آنها ، محل اجتماع آنان است .

در اینجا از الگوهایی رایج آموزشگاه های شبانه روزی با واحد های مسکونی ردیف شده با جهت گیری به سمت جنوب، اجتناب شده است .

به جای آن سه مجموعه بزرگ که هر یک مشتمل بر چهار بخش حول یک فضای باز می باشند، آموزشگاه های شبانه روزی را تشکیل می دهند.

هر « خانواده » تشکیل شده است از 12 جوان و سرپرستشان که در یک خانه زندگی می کنند.

حول یک نشیمن و غذا خوری بزرگ ، اتاق های تک تک افراد در طبقه عمود بر هم قرار گرفته است.

خانه دیواره ای اکیراایمانوجی 1992 مسابقه طراحی مسکن در شینکنچیکو ( ژاپن) این خانه برای فرد نابینا طراحی شده است .

آنچه که نقش مهمی در احساس فرد نابینا دارد دیوار است .

فرد نابینا با لمس بدنه احساس امنیت و آزدای می کنند.

طراح این تفکر را داشته است که مکانی که فرد نابینا احساس خطر می کند،‌دیگران احساس امنیت دارند و جایی که او احساس آزادی می کند،‌ دیگران احساس تنگی و بسته بودن فضا را خواهند داشت .

بنابراین طرح این خانه براساس آفرینش فضایی برای آزادی فرد نابینا در نظر گرفته شده است بدین ترتیب که : الف- بوجود آوردن فضایی با تنگی (عرض 15/1 متر که در تمام محوطه خانه از ورودی تا تخت خواب گسترش یافته،‌باعث راحتی و آسایش فرد نابینا خواهد بود.

ب- طراحی دیوار یا بدنه ها به صورت صفحات هدایت کننده: آنچه که در رابطه با این خانه بسیار مهم است دیواره ها و فاصله 15/1 متری بین آنها می باشد.

سه نوع دیوار در این طرح ارائه شده است : دیواری که فضایی به تنگی 15/1 متر را ایجاد کرده است مبلمان و تجهیزاتی که در کنار دیواره ها ترتیب یافته اند ،‌به طوریکه به داخل دیواره اصلی نفوذ کرده اند دیواره انحنا یافته که با فرورفتگی دیواره اصلی به صورت بیرون زدگی نمایان است .

ترجمه متن در شمالی ترین جزیره ‍ژاپن «هوکایدو » یک برج سکوت در حال ساخت است .

این شالوده بر بالای یک تپه در مرتع بیابانی توکاچی قرار گرفته است .

جایی که مردمان بومی جزیره «آینو» در آنجا زندگی می کنند کار فرما پروژه کتابخانه توکاچی « هوکایدو تتجی » است که از سازمانهای « ابیهیرو» و یکی از معدود مایه های افتخار ژاپن در تاریخ فعالیت برای نابینایان است .

این کتابخانه برای نابینایان در بزرگداشت بازدید هلن کلر از ژاپن افتتاح گردید.

نام رسمی برج سکوت در حال ساخت برج بزرگداشت سیزا هلن کلر است .

برج که در بیابان « هوکایدو» بنا شده در مقیاس کوچک داخل آن چهار طبقه است اگر باد بوزد برج باریک اندام با ارتفاع کمتر از 20 متر گویی در باد می لرزد .

این برج از طریق های مبتکرانه ای برای ایجاد حس لذت در نابینایان (نابینای نسبی) منحصر به فرد است تلاش آشکار برای فراتر رفتن از چهار چوب معماری کار کردن معمول از راه این راهکاری مبتکرانه نیز ارزشمند است .

طراحی مدرن ارزش ها و معیارهای بصری را همواره تاکید کرده است و دیگر معیارها را رد کرده است .

برج سکوت در توکاچی بنا شده است توانسته ارزش ها و معیارهای بصری را برجسته کند.

اما دری دیگر نکاتی که طرح برج سکوت را تاکید می کنند تمرکز بر قدرت تخیل نابینا و احترام به شان آنها است .

چقدر تخیل بهت آور در فضای تاریک که به وسیله نابینا مورد سکونت واقع شده در حال به وجود آمدن است ؟

و چه تعداد یافته های مهم می تواند بدست آید.

هر طبقه در درون برج به شکل غیرمعمول تاریک است ،‌پر از نور ضعیف که به وسیله طرح مدرن پرهیز شد .

هر دو انسان چه بینا و چه نابینا به طریق عمیق امکان و نیروی بالقوه آن تاریکی را در می یابند.

گفته می شود : که نابینا آبی نیلگون آسمان را نمی داند و یا شکوه غروب خورشید را و هنوز شاید به خاطر آن ناتوانی آنها ؟

حس برجسته ای را می دانند که ما نمی دانیم.

دانسته های عمیق از دنیای حواس ششم و هفتم از پنج حس پیش می گیرد ،‌ بنابراین برج به طور کلی ساختاری آزمایشی است برای توجه به حواس که تنها به وسیله تقسیم تاریکی نابینا می تواند بدست آید.

چرا به آن برج سکوت می گویند؟

چون آن پر از انواع صدا است .

اول : هنگامی که مردم به برج نزدیک می شوند اگر آن روز باد در حال وزیدن باشد صدایی شبیه نی باریک (صدای ریز) خواهند شنید .

در جزیره هندوهای بالینز در بالی آلت موسیقی عجیبی به نام سوناری وجود دارد که یک لوله بامبو با سوراخ های متنوع است .

وقتی باد می وزد آن صدایی شبیه به نی به وجود می آورد.

در برج ،‌سورنای متنوع ،‌رنگهای بادی و چنگ های باد با هم آمیخته شدند و بسته به نوسان نسیم هزاران صدای مختلف تولید می شود.

سیم های نازک که به گوشه ها وصل شده اند با آهنگ یک موسیقی ماهرانه به ارتعاش در می آیند و لبه های پانل های آلومینومی روی سطوح برج صداهای ظریف به وجود می آورند.

برف و یخ به برج می چسبد و گاهی لباس یخ می پوشد.

آن بی شک در کولا ک یک سمنونی مهیج و پرشور را به وجود می آورد .

در روزهای بارانی در درون و بیرون برج یک موسیقی کوارتت آبی حیرت انگیز اجرا می کند و مسیرهای آب در درون و بیرون برج به شکل های پیچیده ای طراحی شده اند و از این رو مردم می توانند از صدای آب که به پایین می ریزد در آبراههای کوچک لذت ببرند.

طرح به گونه ای است که باران که بر روی برج می ریزد در یک جا جمع می شود و صدمتر به بالا پرتاب می شود.

این باریکه آب یک نوار باریک به وجود می آورد که من مطمئنم انسانها از صدای آن لذت می برند.

در زمستان آن یک ؟

بزرگ را به وجود می آورد که می تواند صداهایی را به وجود آورد و قلب آنهایی را که آن تجربه می کنند گرم کند.

درون برج نیز هم بندی صداست .

صدای شن ها روی زمین حالت شستن آن را با آب اقیانوس تداعی می کند.

همچنین صدا و بوی خوش شمع هایی که ذوب می شوند.

صداهای و غژغژ تخته ها .

اینها با انسان لذت هوشیارانه ای را پیشنهاد می کنند و رای هیجان و شور حواس .

طبقه دوم : محل آبتنی طبقه دوم که ترانس بیرون را در بردارد طبقه کامل حس لامسه است.

تقدم حواس ساختار کلی فضا را نشان می دهد فقط تصور کنید که آب در محل آب سرریز کند تا همه سطح طبقه را بپوشاند اگر چه یکی با آب پوشانده شود این فضا جسم را دورن حواس می پوشاند.

طبقه سوم یک چایخانه تاریک است که با نور ضعیف ،‌ صدا و لمس و بو متکی است .

هر کس چه بینا و چه نابینا می توانند جو یک مکان بسیار حسی را تجربه کنند.

طبقه چهارم: یک کلیسای کوچک از سکوت است ،‌اینجا انسان از طرح های بطری فارغ می شوند.

بزرگترین صدای معاصر،‌ و می توانند گرمای اشعه های خورشید نشسته روی کوه مقدس «آینو» را حس کنند.

که نور،‌ تنها از خلال شکاف های کوچک قابل رویت است و آرام و ضعیف به تاریکی درون نفوذ می کند.

یک تاریکی طراحی شده بسیار در هم بافته بنابراین درون برج را پر می کند اشیای قابل رویت در تاریکی کنترل شده بسیار پنهان می شوند که آن منبع برج سکوت است.

هنر برای نابینا هنگامی که به یک موزه هنر وارد می شویم، جمعیت بینا اغلب توانایی تحسین کردن،‌ آموزن یا حتی تحت تاثیر قرار گرفتن به وسیله تنوع فراوان تصاویر بصری که ما مواجه می شویم از روی بدیهی بودن به ارزش و اهمیت آن واقف نیستند ولی نابینا یا کسانی که از دید کافی برخوردار نیستند چگونه خواهند بود؟

آیا آنها برای همیشه از تجربه هنر به خاطر ناتوانی آنها در دیدن محروم خواهند ماند؟

موزه ها برای وفق دادن فضا با ناتوانان دارای ویژگی هایی شدند دسترسی صندلی چرخدار توسعه یافته و موزه های زیادی نشانه ها و علامت هایی برای بازدید شنوایان در نظر گرفتند ولی گرده نابینا قادر به دیدن نیستند و باید به دیگر حواس آنها اعتماد کرد مانند حس لامسه برای تجربه به دنیای پیرامون آنها لمس کردن (دست دادن) به آثار هنری در موزه ها ممنوع است .

نزدیک شدن به هر تابلو نقاشی یا مجسمه برای دقت کردن در آن توجه مسئولین نمایشگاه را بر می انگیزد سیاست لمس نکردن آثار هنری کاملا مقبول است و لازم است برای حفاظت آنها برای نسل هایی که خواهند آمد.

برنامه های موزه برای نابینایان یا ناتوان بینایی در همه موزه ها خدماتی که برای بازدید کنندگان نابینا ارائه می شود بسیار محدود است تعدادی موزه ها بازدیدهای توجیهی کلامی خاص یا دستگاههای شنیداری کمکی برای ناتوانان در بینایی ارائه می کنند ولی لمس کردن آثار هنری بخشی از این برنامه ها نیست.