دانلود تحقیق سلامت قلب

همه افراد بویژه زنان باید درباره بیماری های قلبی آگاهی پیدا کنند.

بیماری قلبی از مهمترین عوامل مرگ و میر بویژ در میان زنان خانه دار است.
مهمترین ریسک فاکتورها یا عوامل موثر در ایجاد بیماری های قلبی عبارتند از : چاقی ، نداشتن فعالیت بدنی ، فشار خون بالا ، و دیابت.
- اگر می خواهید قلبی سالم داشته باشید بیاموزید که غذای سالم بخورید.
مصرف چربی های ترنس و روغن های هیدروژنه موجود درمارگارین ، غذاهای سرد و غذاهای سرخ شده را کاهش دهید.
در طبخ غذا از سیر و روغن زیتون اصل استفاده کنید.
اسیدهای چرب امگا – سه که بهترین منبع آن روغن ماهی است را نیز در غذای خود بگنجانید.
- عامل دیگر در جلوگیری از بیماری های قلبی ورزش است.
سعی کنید سه تا چهار بار در هفته و حداقل به مدت نیم ساعت ورزش کنید.
یک برنامه ورزشی مفید شامل فعالیت بدنی مداوم است که ریتمیک و دائمی باشد.
این برنامه باید جریان خون به عضلات را به میزان قابل ملاحظه ای افزایش دهد و بهبود عملکردسیستم قلبی عروقی را موجب شود.

چنین ورزش هایی ایزوتونیک ، دینامیک یا ائروبیک نامیده می شوند.
اگر می خوهاید قلب سالمی داشته باشید باید ورزش آئروبیک انجام دهید.

فعالیت های آئروبیک باعث پمپ خون می شوند.
در واقع با افزایش ضربان قلب ، سرعت جریان خون نیز افزایش یافته ، اکسیژن بیشتری به عضلات منتقل می شود.
این امر باعث افزایش قدرت عضلانی و بهبود عملکرد قلبی عروقی می شود.
انواع ورزشهای آئروبیک عبارتند از پیاده روی ، دو آهسته ، دوچرخه سواری ، شنا ، طناب زدن ، و اسکیت.
به برنامه روتین ورزشتان ادامه دهید.
همیشه قبل و بعد از انجام تمرینات ورزشی حرکات کششی انجام دهید.
آب مورد نیاز بدن را تامین کنید.
- شیوه مناسبی را برای زندگی اتخاذ نمایید.
علاوه بر برخورداری از یک رژیم غذایی سالم و ورزش لازم است به این توصیه ها نیز عمل کنید :
سیگار نکشید و از دود آن هم پرهیز کنید چرا که هر دو آنها عامل ایجاد بیماری های قلبی هستند.
سعی کنید تا حد امکان از استرس و اضطراب بکاهید.
این دو نیز منجر به افزایش فشار خون و دیگر بیماری ها می شوند.
وزنتان را در حد متعادل و استاندارد نگه دارید.
چاقی یکی از عوامل موثر در ایجاد بیماری قلبی است.
- به دقت مراقب شاخص های خونی ایجاد بیماری قلبی باشید.
حتما جهت بررسی افزایش کلسترول ، تر ی گلیسرید ، هوموسیستئین و پروتئین واکنشگر سی (CRP) در خون ، آزمایش بدهید و در صورتی که هریک از اینها افزایش یافته بود دستورالعمل های مربوطه را دنبال کنید.
اگر کلسترول خونتان افزایش یافته می توانید به تجویز پزشک و در صورت نیاز از داروهای کاهش دهنده آن استفاده کنید.
در آزمایش خون علاوه بر کلسترول خون ، میزان ال.دی.ال (کلسترول بد) و اچ.دی.ال (کلسترول خوب) و مهمتراز آن نسبت اچ.دی.ال به ال.دی.ال بسیار حائز اهمیت است.
سطح طبیعی کلسترول بین 220-180 ، میزان ال.دی.ال نرمال ، زیر 100 و سطح نرمال اچ.دی.ال بالای mg/dl 50 می باشد.

بهترین حالت این است که سطح ال.دی.ال را پایین و میزان اچ.دی.ال را بالا نگه دارید.
بیاد داشته باشید 20 تنها درصد کلسترول شما از مواد غذایی می آید و 80 درصد باقی توسط کبدتان ساخته می شود.

برای کمک به کاهش کلسترول ، به جای گوشت پرچرب از نوع کم چرب آن استفاده کنید.
به جای زرده تخم مرغ سفیده آن را بخورید ، مرغ را بدون پوست مصرف کنید ، لوبیا و نخود فرنگی که کمترین مقادیر کلسترول و در عوض فیبر زیادی دارند را به رژیم غذائیتان بیفزایید.
بهیچ وجه در طبخ غذا از روغن جامد استفاده نکنید.
روغن ماهی نیز در کاهش کلسترول مفید است.
اگر تری گلیسیرید خونتان افزایش پیدا کرده مصرف قند و کربوهیدرات را کاهش دهید.

همچنین روغن ماهی ، ویتامین C ، و چای سبز مواد طبیعی بی ضرری هستند که در کاهش تری گلیسیرید مفیدند.
اگر سطح هوموسیستئین خونتان بالا رفته براحتی می توانید با افزودن ویتامین B به رژیم غذایی بویژه اسید فولیک ، ویتامین ب- 6 و ویتامین ب-12 آن را به حد طبیعی باز گردانید.
و بالاخره اگر سطوح پروتئین واکنشگر سی افزایش یافته نشان دهنده التهاب در خون است.

روغن ماهی و زنجبیل بطور طبیعی به کاهش آن کمک می کند.
بنابراین اگر می خواهید بقیه عمر را باقلبی سا لم سپری کنید به این توصیه ها توجه کنید:
- به اندازه کافی ورزش کنید.
- رژیم غذایی مناسب داشته باشید.
- قلبتان را از مواد تخدیری پاک نگه دارید.

قلب چگونه کار می‌کند:

کارکرد اصلی قلب , تلمبه کردن خون قرمز و روشن که در بر گیرنده مقادیر فراوانی اکسیژن و مواد غذایی است از راه سرخرگ‌های بزرگ به سرتاسر بدن می‌‌باشد وقتی اکسیژن این خون بدست بافت ها برداشته شد, سیاهرگها خون فاقد اکسیژن کافی را که به رنگ تیره‌تری در آمده است را دوباره به قلب بر می‌‌گردانند .

مرحله نخست تپش مرحله دوم تپش قلب دارای دو قسمت می‌‌باشد که هر قسمت آن به گونه یک تلمبه جداگانه عمل می‌کند.

هر یک ازاین قسمت‌ها نیز به دو بخش تقسیم می‌شود.

بنابراین قلب رویهمرفته دارای چهار اتاقک می‌‌باشد.

حفره‌های بالایی را که اصطلاحاً دهلیز می‌‌نامند , به گونه جمع کننده خون ورودی به قلب عمل می‌کنند و حفره‌های پایینی که به آنها "درون" گفته می‌شود , با انقباض خود مایه می‌شوند که خون از قلب به بیرون تلمبه شود.

قسمت راست قلب , خون هایی را که از ساهرگ های تمام بدن می‌آید را گرفته و به سمت شش‌ها تلمبه می‌کند تا اکسیژن شش‌ها بتوانند وارد این خون شوند.

قسمت چپ قلب , خونی را که از شش‌ها بیرون می‌شود را گرفته و سپس آن را به تمام قسمتهای بدن می‌‌فرستد تا نیازهای اکسیژن آنها را بر طرف نماید .

برای اینکه خون به همراه اندام ها و ماهیچه‌های بدن برسد , باید با فشار فراوانی تلمبه گردد.

شما وقتی یک سرخرگ‌تان بریده می‌شود , می‌‌بینید که خون باچه فشاری به بیرون فواره می‌‌زند.

برای اینکه این تلمبه زدن با قدرت کافی انجام شود , عضلات قلب باید خیلی نیرومند باشند و هیچگاه همانند دیگر عضلات (برای نمونه ماهیچه‌های پاها) دچار خستگی نگردند.

بنابراین , عضلات قلب نیاز دارند که خودشان به خوبی خونرسانی شوند و اکسیژن و مواد غذایی به اندازه کافی به آنها رسانده شود.

این خونرسانی خود عضلات قلب , بدست سرخرگ‌های تاجی و شاخه‌های آنها صورت می‌‌پذیرد.

سرخرگ‌های تاجی: سرخرگهای تاجی (تاجی) از آئورت بیرون می‌‌آیند.

آئورت , سرخرگ‌ اصلی بدن می‌‌باشد که از درون چپ , خون را بیرون می‌‌شازند.

سرخرگ‌های تاجی از آغاز آئورت منشا گرفته و بنابراین نخستین سرخرگ‌هایی هستند که خون در بر گیرنده اکسیژن بسیار را دریافت می‌‌دارند.

دو سرخرگ‌ تاجی (چپ وراست) کمابیش کوچک بوده و هر کدام تنها 3 یا 4 میلیمتر قطر دارند .

این سرخرگ‌های تاجی از روی سطح قلب عبور کرده و در پشت قلب به یکدیگر متصل می‌شوند و کم وبیش یک راه دایره‌ای را ایجاد می‌کنند.

وقتی چنین الگویی از رگهای خونی قلب بدست پزشکان قدیم دیده شد , آنها فکر کردند که این همانند تاج می‌‌باشد از این روی واژه لاتین "سرخرگ‌های تاجی" (Coronary) را به آنها دادند که امروزه نیز از این واژه بهره گیری می‌شود .

از آنجایی که سرخرگ‌های تاجی قلب از اهمیت فراوانی برخوردار هستند , پزشکان تمام شاخه‌ها و دگرگونی هایی که می‌تواند در کسان گوناگون داشته باشد را شناسایی کرده‌اند.

سرخرگ‌های تاجی چپ دارای دو شاخه اصلی می‌‌باشد که به آنها اصطلاحا "نزولی قدامی" و "سرخرگ‌ چرخشی می‌گویند و این سرخرگ‌ها نیز به نوبه خود به شاخه‌های دیگری نقسیم می‌شوند.

این سرخرگ‌ها , مایه خونرسانی به قسمت بیشتر عضله درون چپ می‌شوند.

درون چپ دارای عضلات بیشتری در برابر درون راست می‌‌باشد زیرا وظیفه آن , تلمبه کردن خون به تمام قسمتهای بدن است.

سرخرگ‌های تاجی راست , بیشتر کوچکتر بوده و قسمت زیرین قلب و درون راست را خونرسانی می‌کند.

وظیفه درون راست تلمبه کردن خون به شش‌ها می‌‌باشد .

سرخرگ‌های تاجی دارای ساختمانی همانند تمام سرخرگ‌های بدن هستند ولی تنها در یک چیز با آنها تفاوت دارند که تنها در زمان میان ضربان‌های قلب که قلب در حالت آسوده (ریلکس) قرار دارد , خون دراین سرخرگ‌ها جریان می‌‌یابد.

وقتی عضله قلب منقبض می‌شود , فشار آن به قدری بسیار می‌شود که اجازه عبور خون به عضله قلب را نمی‌دهد , از این روی قلب دارای شبکه کارسازی از رگهای باریک خونی است که مایه می‌شود تمام نیازهای غذایی و اکسیژن رسانی آن را به خوبی انجام دهد.

در بیماران تاجی قلب , سرخرگ‌های تاجی تنگ و باریک می‌شوند و وعضلات قلب از رسیدن خون و اکسیژن به اندازه کافی محروم می‌‌گردند (مانند هنگامی که که یک لوله آب به دلایل گوناگونی تنگ شود و نتواند به خوبی آبرسانی کند).

در حالت استراحت , می‌شود اشکالی برای فرد ایجاد نشود , ولی هنگامیکه قلب ناچار باشد کار بیشتری انجام دهد و برای نمونه شخص بخواهد چند پله را بالا برود , سرخرگ‌های تاجی نم توانند بر پایه نیاز اکسیژن این عضلات , به آنها خون و اکسیژن برسانند و برآیند اینکه شخص در هنگام بالا رفتن از پله‌ها دچار درد سینه (آنژین) می‌گردد.

در چنین مواقعی اگر فرد کمی استراحت کند , درد بیشتر از میان خواهد رفت.

اگر یک سرخرگ‌ تاجی به چرایی مسدود شدن آن بدست یک لخته خون , به گونه کامل جلوی خونرسانی اش گرفته شود , قسمتی از عضله قلب که دیگر خون به آن نمی‌رسد , خواهد مرد .

منبع : http://www.iranmania.com