دانلود مقاله آب درمانی

آب درمانی(هیدروپاتی) واژه ایست که برای درمان از طریق آب استفاده می گردد.از زمانهایی که به یاد می آید،هم قبایل بدوی هم ملل متمدن آب را برای درمان بکار می گرفتند.

حتی حیوانات وحشی واهلی دریافته اند،زمانی که بیمار می شوند،آب بیاشامند.مصرف صحیح آب نه تنها تندرستی ما را حفظ می کند، بلکه در صورت از دست رفتن تندرستی یا بروز اختلال درآن از طریق پاکسازی مواد زاید بدن، آن را باز می گرداند.

* طبقه بندی آب از نظر درجه حرارت:

1) آب خنک ازدمای بدن(37 درجه) اثر برانگیزنده، خنک کننده و محرک دارد.

 2) آب گرمتر از بدن تقویت کننده، نیروبخش و قدرت آفرین است.

 3) آبی که داغ است آرامش به وجود می آورد،و دردها را مرتفع می سازد، ولی ایجاد خستگی مفرط می نماید.

 4) آبی که اندکی از درجه حرارت بدن پایین تر است،یعنی آب ولرم (27 تا 32 درجه) یا آب نه سرد و نه گرم(32 تا 35 درجه) همیشه سود مند است وبرای مصارف عمومی مناسب است.



* چار چوب نظری آب درمانی

نظریه اساسی واصول هیدروپاتی را می توان باجمال به قرار زیر تشریح کرد:

نظریه ناخالصی های بدن به علت تمام بیماریها است.

درد، آوای طبیعت است که به مغز هشدار می دهد که پناهگاه عضو مورد تهاجم دشمن قرار گرفته است وبرای دفع میهمان ناخوانده یاری می طلبد.

داروهای شیمیایی زهرآگین در چنین مواردی صرفا بیماری را کنترل می کند، ولی نمی تواند علت را مرتفع سازد.

این داروها متعاقبا صدمات شدید تری عارض می کنند.

طبیعت درمان دهنده بزرگی است.

بنابراین تمهیدات ما در گرو همکاری با طبیعت در پاکسازی زواید از طریق مصرف داخلی وخارجی آب است که سالمترین،مطمئن ترین و بی آزارترین پاک کننده است.

بدن انسان سالم بیش از 60 درصد آب داردکه درجه حرارت آن 37 درجه سانتیگراد است.

بدن روزانه مقداری آب از طریق پوست،شش ها،اعضای ادراری و روده ها دفع می کند و برای اینکه در تندرستی باقی بماند، باید مقداری آب خالص را از راه غذا وآشامیدنی به بدن برسانیم.

برای آنکه تندرستی را حفظ کنیم، همیشه باید غریزه طبیعی را به منزله راهنما قرار دهیم.
علت اولیه تمام بیماریها در باقی ماندن مواد مرضی در سیستم است.

باکتریها ازاین مواد زائد تغذیه می کنند.هیچ گونه باکتری درخون خالص اکسیژن دار و در مکانی که این مواد زائد یافت نمی شوند، نمی تواند رشد کند.

بیماری های مزمن در اثر تجمع این مواد مرضی در بعضی از مناطق بدن که بنا به دلایلی ضعیف تر از بقیه اعضا در دفع مواد زائد است،مانند ریه،کبد یا کلیه سبب تضعیف بعدی آنها وتخریب عضو گرفتار می شود.

تمهیدات ما درعلاج بیماری حاد یا مزمن باید کمک به طبیعت در خروج این مواد زائد از بدن باشد که عملکرد اعضا را مختل می کند واین کارنباید با سموم یا تزریق مواد بیگانه در سیستم باشد که حالت بیماری را غامض ترمی سازد، پس آنگاه طبیعت با ناخالصی ها همچون سموم می ستیزد وموادی که برای بدن لازم نیست از بدن دفع می کند.


* ما می توانیم با آب ...

1) هضم خود را بهبود بخشیم.

2) اجابت مزاج خود را فعال سازیم.

3) جریان ادرار را منظم کنیم.

4) پوست را پاک کنیم ومنافذ را برای تعریق باز نگه داریم.

5) تعریق را کم کنیم، وقتی که فزون تر از اندازه باشد.

6) خواب طبیعی .

سالم داشته باشیم.

7) درجه حرارت را به هنگام تب کم کنیم.

درجه حرارت را در شرایط زیر طبیعی و لرز فزون بخشیم.

9) جریان خون را تسریع نمائیم.

10) التهاب واحتقان در هر جای بدن را کاهش دهیم.

11) از چرکی شدن هر قسمت ملتهب جلوگیری کنیم.

12) در هنگام بیماری تشنگی را مرتفع سازیم.

13) تمام ضایعات از قبیل زخم، بریدگی، سقوط، شکستگی ها،سوختگی ها وغیره را ترمیم کنیم.

14) درد را به شیوه ای طبیعی بدون تقبل خطر آثار ناگوار شایع داروهای سمی آرام کنیم.

15) به طبیعت در ریشه کن ساختن ناخالصی ها،سموم وغیره از بدن کمک برسانیم.

16) آسیبهای کبد،یرقان،سنگ صفرا،یبوست،قولنج،کهیر،چاقی،بیماری های تحلیل برنده را شفا بخشیم.

17) اختلال در آشامیدن ،تپش قلب،روماتیسم،نقرس،ضعف جنسی وغیره را بهبود نماییم.

18) بیماریهایی ار قبیل گال، کورک و دمل ، کیست سرطان،زخم های خورنده،خنازیر،لویوس،سل،جذام وغیره را التیام دهیم.

19) افراد ضعیف و خسته را مراقبت کنیم و آنها را با طراوت و سرپا نگهداریم.

* احتیاط

آب های خنک تر را برای مدت کوتاهتری باید بکار برد.

وقتی که بدن خشک می شود،نباید آب سرد را به مصرف داخلی رساند.

درکم خونی ها،درجه حرارت پایین،سیانوز و در خلال عادات ماهانه در افراد حساس ،آب در مانی توصیه نمی شود.

آب گرم را نباید در افراد ناتوان که احساس کوفتگی می کنند،یا مستعد غش وضعف هستند،یا آنهایی که مستعد گرمازدگی می باشندویا درسکته به مصارف داخلی وخارجی بدن رساند.

آب ولرم نه سرد ونه گرم دردرمان اغلب بیماریها موثر است به شرط آنکه توسط پزشکی مجرب آب درمانگرنسخه شده باشد.

آب دارای مواد معدنی اولیه و ناخالصی یا آغشته به رادیوم و غیره را نباید برای مصارف آشامیدنی بکار گرفت.


* آثار آب درمانی

1) تا زمانی که آب سرد مورد مصرف قرار می گیرد، فعالیت عضو تقلیل می یابد و پس از قطع مصرف آب قسمتهایی از بدن به حالت طبیعی برمی گردند وبرای مدتی درجه حرارت از حد فعالیت بالاتر قرار می گیرد.

پس از این مصارف باید قسمتهایی از بدن را ماساژ داد تا گردش خون تسریع شود کمپرس کیسه یخ یا آب سرد در سر از احتقان وهجوم خون در سر جلوگیری می کند که در برطرف ساختن سردرد ودردهای عصبی موثر است.

اگر زیر بغل گذاشته شود، به مثابه ضد احتقان برای تمام بازو خواهد بود.

اگر در خم آرنج قرار داده شود،درجه حرارت دست را پایین می آورد.

اگر درقسمت بالای پا گذاشته شود،ساق را در زیر زانو نیرو می دهد .

اگر روی زانو وپاشنه پا نهاده شود،اثر ضد احتقان پا خواهد داشت.


2) نوشیدن آب سرد و تنقیه با آب سرد، درجه حرارت را دربیماریهای تب زا فرو می اندازد، آب سرد اگربرای سر وکف پا بکار روددرجه حرارت عمومی را درتبها پائین می آورد.گذاشتن لته آغشته به آب سرد و مرطوب روی شکم سبب فرو افتادن درجه حرارت به هنگام تب می گردد.


3) کاربرد آب داغ فعالیت حیاتی را تحریک می کند،ولی موجب رخوت واکنش های بعدی می شود پس از کاربرد با آب داغ، قسمتهایی ازبدن را باید با آب سرد مواجه کرد وبا مالش ایجاد گرما کرد.

تحریک با آب داغ التهاب چشمها را برطرف می سازدوسبب می شود که دردهای قولنج شکم،اسپاسم،کرامپ، درد وغیره در هر بخش از بدن ساکت شود.

تنقیه با آب گرم به روده ها قوام می بخشدویبوست را برطرف می کند ولی خستگی مفرط را سبب می شود.استعمال آب داغ در پوست یجاد اتساع سرخرگها وسیاهرگها و مجاری لنفاوی می کند.

 

درکم خونی ها،درجه حرارت پایین،سیانوز و در خلال عادات ماهانه در افراد حساس ،آب در مانی توصیه نمی شود.

آب گرم را نباید در افراد ناتوان که احساس کوفتگی می کنند،یا مستعد غش وضعف هستند،یا آنهایی که مستعد گرمازدگی می باشندویا درسکته به مصارف داخلی وخارجی بدن رساند.

آب ولرم نه سرد ونه گرم دردرمان اغلب بیماریها موثر است به شرط آنکه توسط پزشکی مجرب آب درمانگرنسخه شده باشد.

آب دارای مواد معدنی اولیه و ناخالصی یا آغشته به رادیوم و غیره را نباید برای مصارف آشامیدنی بکار گرفت.

* آثار آب درمانی 1) تا زمانی که آب سرد مورد مصرف قرار می گیرد، فعالیت عضو تقلیل می یابد و پس از قطع مصرف آب قسمتهایی از بدن به حالت طبیعی برمی گردند وبرای مدتی درجه حرارت از حد فعالیت بالاتر قرار می گیرد.

پس از این مصارف باید قسمتهایی از بدن را ماساژ داد تا گردش خون تسریع شود کمپرس کیسه یخ یا آب سرد در سر از احتقان وهجوم خون در سر جلوگیری می کند که در برطرف ساختن سردرد ودردهای عصبی موثر است.

اگر زیر بغل گذاشته شود، به مثابه ضد احتقان برای تمام بازو خواهد بود.

اگر در خم آرنج قرار داده شود،درجه حرارت دست را پایین می آورد.

اگر درقسمت بالای پا گذاشته شود،ساق را در زیر زانو نیرو می دهد .

اگر روی زانو وپاشنه پا نهاده شود،اثر ضد احتقان پا خواهد داشت.

2) نوشیدن آب سرد وتنقیه با آب سرد، درجه حرارت را دربیماریهای تب زا فرو می اندازد، آب سرد اگربرای سر وکف پا بکار روددرجه حرارت عمومی را درتبها پائین می آورد.گذاشتن لته آغشته به آب سرد و مرطوب روی شکم سبب فرو افتادن درجه حرارت به هنگام تب می گردد.

3) کاربرد آب داغ فعالیت حیاتی را تحریک می کند،ولی موجب رخوت واکنش های بعدی می شود پس از کاربرد با آب داغ، قسمتهایی ازبدن را باید با آب سرد مواجه کرد وبا مالش ایجاد گرما کرد.

تنقیه با آب گرم به روده ها قوام می بخشدویبوست را برطرف می کند ولی خستگی مفرط را سبب می شود.استعمال آب داغ در پوست یجاد اتساع سرخرگها وسیاهرگها و مجاری لنفاوی می کند.

حمام کامل آب داغ حملات آسم را بهبود می بخشد.

ابتدا دستگاه مرکزی را تحریک و سپس به رخوت می اندازد، لذا بیمار ابتدا احساس برانگیختگی خواهد کرد، سپس کوفتگی.

گذاشتن موقت بطری آب داغ روی پوست موجب بالا بردن گرمای بافت می شود.

بطری آب داغ کاربردهای موثری دارد، ازجمله زمانی که اعضای انتهایی یدن سرد شده باشند.

4) کاربرد متناوب آب داغ وسرد در پوست بسیار سودمند است.

دراین برنامه مصرف آب سرد همواره آخر کار انجام می شود.

دمای پوست ابتدا به طور قابل ملاحظه ای نسبت به درجه حرارت طبیعی افزایش پیدا می کند وپس ازآن از طریق آب سرد پائین می آید.

این مصارف بدفعات با شروع آب گرم و درآخربا آب سرد است که با انواع ورزش ها مثل دمبل زدن ،قدم زدن سریع ویا درافراد ناتوان با ماساژ بدن دنبال می شود.

این شیوه ها همواره قدرت تغذیه را بدون بروز هر نوع اختلال بهبود می بخشد.

5) کاربرد آب ولرم یا نه سرد ونه گرم، همواره آثار نیکوبخشی دارد وبرای کودکان، مردان جوان، زنان ظریف وافراد حساس مناسب است.

* مزایای آب درمانی 1) درمان با آب در بیماریهای انسان بسیار ساده وطبیعی است.

2) روش درمان زیاد دشوار نیست.

3) کاملا بی ضرر است وآثار بدی بر جا نمی گذارد.

4) آثار مسمومیت به همراه ندارد و نیازی به داروهای سمی نیست.

5) ارزانترین وسیله است و درهمه جا براحتی بدست می آید.

6) هضم را بهبود می بخشدویبوست را که منشاء بروز اغلب بیماریهاست برطرف می کند.

7) خواب طبیعی را برقرار می سازد ومغز وبدن را تقویت می بخشد.

بی درد است ودرد را بسهولت تسکین می دهد.

9) درمان آن اساسی وریشه ای است.

* قواعد کلی برای آب درمانی 1) بدن بیمار بویژه را پاها را نباید به مقدارکافی گرم نگه داشت و چنانچه احساس لرز نماید،از طریق مالش با حوله داغ، ورزش و جریانی ازآب گرم در پا او را گرم نمود.

2) مناسب ترین زمان پیش از اوقات صبحگاهی وقبل ازرفتن به بستر خواب است.

بیمار نباید پیش یا بلافاصله پس از هر غذا یا فعالیت یا وقتی که اطاقش سرد است، درمان شود.

3) پس از جریان هوای گرم، باید کشاله ران را شستشو داد یا دوش گرفت یا با اسفنج بدن را مرطوب ساخت .

پاشیدن آب بر بدن یا شستشو با آب سرد ازسرما خوردگی جلوگیری می کند و پس از مصرف آب سرد باید احتیاط کرد که گرما از طریق ورزش حاصل گردد،ولی اگر بیمار ناتوان است ،حمام آفتاب ، مالش با استفاده از کمپرس آب داغ ،حمام بخار،پوشش وغیره در اطاق گرم (حداقل 20 درجه) ضرورت پیدا می کند.

4) یک قاشق چایخوری آب تازه یا ولرم در صورتی که بیمارآب بطلبد،در حلقوم او می ریزند، ولی نباید مقادیر زیادی آب داد.

5) از تمام مواد مضعف یا محرک اعصاب مانند چای، قهوه،لیکور، تنباکو حشیش وتریاک باید پرهیز کرد.

در موارد شدید از گوشت و ادویه باید پرهیز کرد.شیر،میوه،قرص کامل نان را وقتی که به بیمار احساس اشتها دست داد ویا درحالات دیگر باید به بیمار رساند.

هر گاه که بیمار احساس تشنگی نمود باید آب نارگیل،شربت،آب میوه وآب خالص به وی نوشاند.

مواد بسیار داغ یا سرد نباید داده شود.

از تجویزآب گازدار درخلال درمان باید بر حذر بود.

6) اطاق بیمار باید آرام وتهویه هوای آن مناسب باشد.

7) حمام آب نه سرد ونه گرم ومالش دادن بیمار زمانی توصیه می شود که بیمار نتواند فعالیت کند یا برای کسب گرمای آفتاب بیرون قدم بزند.

اشخاص حساس وناتوان وکودکان را نباید با شدت معالجه کرد.اگر آنها آب سرد را تحمل نمی نمایند، آب گرم یا ولرم را باید بکاربرد.ولی باید آنها بتدریج با آب سرد عادت کنند واین امر می تواند برای پائین افتادن درجه حرارت بدن ، مرحله به مرحله برای حصول به نتایج موفقیت آمیزتر موثرافتد.

9) اگر بیمار احساس سرما ولرز کرد، آب سرد نباید بکار برد.

باید او را بوسیله حوله ماساژ دا د یا او را به ورزش ویا حرکات سریع دستها و سایر قسمتهای بدن یا قدم زدنهای تند یا جریان آب گرم وغیره وا داشت.

مصرف آب سرد را نباید زیاد تکرار کرد و باید فواصل زمانی کافی برای بروز واکنش در بدن برقرار کرد.

10) خاطر باید آسوده و راحت باشد.

11) درمان بیماریهای مزمن باید مطابق با دوره زمانی بیماری و به اندازه کافی تداوم پیدا کند.

12) حتی پس از معالجه، از عواملی که احتمال عود بیماری را افزایش دهد،باید اجتناب نمود.

13) تمام حوله ها، پتوها، ملحفه ها وغیره را باید شستشو در آفتاب پهن کرد.

14) بهترین جنس ملحفه مرطوب ابریشم خام است.

چنین محصولی چندان گران نیست و زمانی که نتوان ملحفه های سرد و زبر را بکار برد، از آن می توان استفاده کرد.

مواد بافتنی نرم آب را بهتر می کشد وباید آن را بدقت دور بدن پیچاند.

لازم است دو ملحفه در دسترس داشت که یکی در نوبت شستشو و دیگری در نوبت کار باشد.

استعمال ملحفه ها ممکن است آنها را آلوده سازد وبایدآن را درآب نیمگرم یا آب و صابون که از جوزهای گیاهی بدست می آید شستشو داد وسپس با آب سرد آب کشید ودرآفتاب پهن کرد که خشک شود.

15) پتوها را باید تکاند و در آفتاب و در معرض هوا نوبت به نوبت قرار داد.آنها را نیز باید شستشو داد.

فلسفه طب اب درمانی : این روش یک خانه تکانی قطعی برای بدن است و موجب نظافت کامل تمام دستگاهها وتمام سلولهای بدن می گردد وعوامل بیماری را بکلی بیرون می ریزد وبر دو اصل استوار است : اصل یکم - در اثر خوردن غذاهای گوناگون مقداری غذا از دستگاه هاضمه می گذرد وصرف سلولهای بدن نمی شود بلکه در زیر پوست بدن واطراف قلب وسایر مراکز حساس تن بعنوان ذخیره باقی می ماند وهمینها هستند که پس از مدتی تولید عفونتهای گوناگون کرده وسبب بروز بیماریهای مختلف می شوند وهر اندازه درجه عفونت ومیزان مواد اضافی بیشتر باشد بیماری شدیدتر خواهد بود واین بیماریها نامهای تازه ای به خود خواهند گرفت ولی اصل وریشه همه این بیماریها یکی است وان نمو میکروبها و ویروسها است زیرا زندگی انها تنها در محیطی ممکن است که دارای سموم ومواد غذایی زائد بوده باشد .

اصل دوم - برای معالجه بیماریها واز بین بردن میکروبها باید قبل از هر چیز این سموم انباشته شده را بیرون ریخت واین در صورتی ممکن است که برای مدتی بین 10 الی 40 روز غذا به بدن نر سانیم وتنها اب بیاشامیم در این صورت بدن خود بخود مواد غذایی وعفونی وزباله های انباشته شده را از ذخیره گاهها بیرون اورده ومصرف می کند تا هنگامی که ان کثافات تمام گردد و ان وقت ریشه بیماری کنده می شود.

مزیتهای طب اب درمانی : این طب امتیازاتی بر سایر روشهای درمانی دارد که به 6 مزیت ان اشاره مختصری می گردد .

1- درمان طبیعی - در طب اب درمانی بیماری بطور کاملا طبیعی و با استفاده از اب خالص درمان می شود ولی در سایر روشها از داروهای سمی وشیمیایی استفاده می شود که اثرات منفی وضررهایی بر روی سلولها وبافتهای حساس بدن می گذارند وبدن در برابر ان داروهای سمی واکنش نشان می دهد وبیماریهای دیگر را تحریک می نماید وهمچنین موجب مسمومیت تدریجی جسم می شوند .

2- درمان فراگیر -در طب اب درمانی بیماریهای متعدد در جسم انسان درمان می شوند زیرا در این طب تمام اجزاء ودستگاههای بدن از عوامل بیماری پا کسازی می شوند ولذا بیماریهای متعدد بطور یکجا درمان می شوند ولی در سایر روشهای درمانی معالجات فقط بهمان بیماری اختصاص می یابد که برای درمان ان تلاش می شود .

3- درمان ریشه ای - در طب اب درمانی بیماری بطور ریشه ای درمان می شود زیرا فرایند طب اب درمانی مقابله با ریشه های بیماری است وان ریشه ها سموم وذخایر انباشته شده می باشند که به روش اب درمانی تمام این ریشه های عامل بیماری کنده شده ودفع می شوند.

4- درمان یک نوبتی - در طب اب درمانی بیماری در یک نوبت ودر مدت زمان بین 10 الی40 روز درمان می شود ولی در سایر روشها درمان در مدتهای طولانی وگاهی سالها طول می کشد .

5- نظافت وپاکسازی عمیق جسم -در طب اب درمانی کل سیستم بدن یعنی تمام سلولها-بافتها-عصب ها-مفاصل- دستکاه گوارش و......

شستشو ونظافت می شوند وسموم و زباله ها وذخایر انباشته شده که عامل رشد ونمو میکروبها وویروسها وعوامل بیماری زا هستند از جسم خارج می شوند وهیچ روش دیگری این قابلیت نظافت و شستشوی عمیق جسم انسان را ندارند .

6- باز سازی جسم - امتیاز بسیار مهم طب اب درمانی علاوه بر سایر مزایا باز سازی جسم فرسوده وخسته است زیرا در طب اب درمانی به تمام سلولهای پیر و فرسوده حمله می شود و انها را از جسم خارج می نماید وانسان تولدی دیگر می یابد و با خروج سلولهای مریض وکهنه وفرسوده و همچنین شستشوی سلولهای سالم بافتهاو عصب ها و سایر اجزاءودستگاههای بدن انسان به سوی سلامتی و نشاط وشادابی و طراوت جسم باز می گردد و مکانیسم شستشوی کل سیستم بدن امتیاز بسیار خاص طب اب درمانی است و حیات دوباره به انسان می دهد چناچه خدای بزرگ می فرماید: وجعلنا من الماء کل شیء حیء - سوره انبیاء ایه 30 (و همه چیز را بواسطه آب زنده گردانیدیم).

روش اجرا چگونه است؟

آب درمانى مجموعه کارهایى است که در آن‏ها از آب براى بهبود وضع جسمى یا روانى، تقویت سلامتى یا زیبایى، یا درمان دردها و بیمارى‏ها استفاده مى‏کنند و این استفاده به دو طریق درونى و بیرونى صورت مى‏گیرد.

طریق درونى ساده است: نوشیدن روزانه آب خالص، یا آب شارژ شده )نقش گرفته(، یا آب معدنى خاص، یا آب دریا به مقدارى و مدتى که آب درمانگر تجویز مى‏کند.

طریق بیرونى شامل انواع حمام‏گیرى‏ها و آب پاشى‏ها به بدن است.

این روش چه کاربردی دارد؟

آبپاشى با فشار: این نوعى درمان است که با کوبش شدید آب صورت مى‏گیرد.

این روش نیروبخش و فرح‏بخش است ولى تحمل آن سخت است و بنابراین کاربرد خیلى گسترده ندارد و اشخاص پیر نمى‏توانند آن را تحمل کنند.

نمک مالى این روش نوعى آب درمانى مخلوط با مواد معدنى است.

درمانگیران مى‏گویند که این روش به آنان احساس بهبود و تندرستى بیش از پیش مى‏دهد.

حمام دو جفتى در این روش دو جفت وان کوچک را کنار هم قرار داده‏اند.

در یک وان آب سرد و دیگرى آب داغ دارد.

درمانگیر در وان آب داغ به نوعى مى‏نشیند که پاهایش تا اندکى بالاى زانوها در وان آب سرد فرو رفته‏اند.

یکى از نتایج این روش بهبود گردش خون در پاها و تسکین ناراحتى‏هاى پاهاست.

یکى دیگر از نتایج آن بهبود وضع کسانى است که مشکلات لگن خاصره یا مشکلات مهره‏هاى پایین ستون فقرات دارند.

حمام نمک اپسوم این نوعى حمام براى عرق ریزى خیلى زیاد است.

در وان حمام سه تا چهار کیلو نمک مى‏ریزند و وان را از آب داغ پر مى‏کنند و درمانگیر تا چانه در آن فرو مى‏رود.

بیمار در این وضعیت عرق فراوان مى‏کند.

پس از مدتى معین او را بیرون مى‏آورند و زیر دوش آب داغ مى‏برند و سپس ماساژ مى‏دهند و در حوله‏هاى ضخیم مى‏پیچند که بیش‏تر عرق کند.

پس از یک دوش آب داغ نهایى بیمار را به بستر مى‏فرستند که استراحت کند.

روشهای دیگری همچون آبپاشى سوزنى، حمام حباب هوا، ماساژ زیر آبى و .

.

افزون بر آن‏ها، بسیارى روش‏هاى دیگر استفاده از آب براى فرح‏بخشى، آرام بخشى، تقویت عمومى بدن و نظام دفاعى بدن، تسکین دردهاى استخوانى - مفصلى، بهبود گردش خون، درمان بیمارى‏هاى پوستى، رفع خستگى مزمن، و مبارزه با افسردگى و غیره امروزه در درمانگاه‏هاى آب درمانى به کار گرفته مى‏شوند.

نوشیدن آب به مقدارى معین نیز خواص درمانى و پیشگیرى از بیمارى‏ها را دارد.

پزشکان و بیولوژیست‏ها و کارشناسان تغذیه به ما مى‏گویند که هر آدم نیاز به حداقل هشت لیوان آب در روز دارد تا بدن او درست کار کند.

برخی افراد روزه غذایى و قناعت به نوشیدن فقط آب در کل 24 ساعت شبانه روز را گاهى براى پاک کردن بدن از مواد سمى به کار مى‏گیرند.

عکاسى به روش کرلیان نشان داده که وقتى درمانگرى از مکتب شفابخشى انرژى درمانى با تمرکز فکر خود آبى را که مى‏خواهد به درمانگیر دهد به اصطلاح شارژ مى‏کند آن آب پهنه‏اى از انرژى فوق‏العاده را درون خود مى‏نمایاند که آب معمولى ندارد، و چنین است که احتمالاً انرژى طبیعى بدن آب درمانگر توان انرژیایى و درمانى آبى را که به بیمار خود مى‏دهد بیش‏تر مى‏کند.

محققین می گویند روش آب درمانى به این دلیل مفید است که آب درمانگران افرادى دلپذیرند و توجه و همدلى کافى به وضع جسمى و حال روانى بیماران مى‏کنند، و نیز این درمان در جوى و محیطى دلپسند که در بیماران آرامش عصبى و کاهش تنش و احساس بهبود جسمى و فکرى تولید مى‏کند اجرا مى‏شود.

همه این عوامل به شخص درمانگیر کمک مى‏کنند انبساط عضلات و آرامش و سبکبارى یابد شاید آسان‌ترین ، راحت‌ترین و ارزان‌ترین وسیله‌ای که ورزشکاران و مردم برای رفع خستگی، کسالت و به دست آوردن آرامش و راحتی از آن استفاده می کنند ، آب باشد .

گرفتن دوش آب گرم پس از ورزش و مسابقه ، یا پس از انجام کارهای سنگین روزانه ، تقریبا یک امر طبیعی و عادی است که تمام بازیکنان و افراد ، آگاهانه یا بدون آگاهی از آن استفاده می‌کنند .

آب درمانی ، یک روش عامه پسند است و به خلاف اکثر روشهای دیگر ، رفع خستگی عضلانی با رضایت و خوشنودی ورزشکاران توام می‌شود.

با تمام مزایا در مورد آب درمانی، باید گفت: "با شناخت و آگاهی از تاثیرات فیزیولوژیکی و درمانی آب ، به آسانی و راحتی می‌توان از آن استفاده کرد" .

"هیدرو تراپی" به معنای آب درمانی در گذشته توسط ایرانی‌ها، مصری ها، یونانی‌ها و ژاپنی ها، با توجه به خواص درمانی آب ، به فراوانی مورد استفاده قرار می‌گرفت .

هیدروتراپی یا آب درمانی به شکل امروزی آن را شاید بتوان مدیون دکتر " جان فلویر" انگلیسی دانست .

شاید استفاده از آب در موارد درمانی و رفع خستگی در ورزشکاران وبه دست آوردن آرامش جسمی و روحی ، قدمتی معادل قدمت زندگی بشر داشته باشد .

مزایا و خصوصیات استفاده از آب درمانی برای تسکین دردها وآفرینش آرامش، یعنی در موارد درمانی و رفع خستگی در ورزشکاران وبه دست آوردن آرامش جسمانی - روحی ، متعدد است .

در دسترس بودن آن برای همه ، ارزان بودن نسبت به روش‌های دیگر ، اندازه‌گیری درجه حرارت آب به آسانی ، سبک شدن وزن بدن در آب و عامه پسند بودن آن برای همه ، از جمله مزایای آب درمانی است.

آب درمانی چگونه باعث رفع خستگی ورزشکاران می‌شود ؟

برای شناخت و آگاهی از چگونگی عمل و علل رفع خستگی ورزشکاران ، متعاقب استفاده از هیدروتراپی باید تاثیرات فیزیولوژیکی آب درمانی را نیز بررسی کرد .

به طور کلی ، در هنگام قرار گرفتن در آب ، تغییرات زیر در بافت‌ها و اندام‌های بدن رخ می‌دهد : بنابر این ، میزان جریان خون نیز متعاقب قرار گرفتن در آب گرم افزایش می یابد .

از هیدروتراپی به غیر از رفع خستگی و آرامش در ورزشکاران ، در موارد دیگری نیز می‌توان استفاده کرد .

مهم‌ترین کاربردهای آب درمانی شامل موارد زیر است : اگرچه استفاده از آب درمانی یک روش بدون خطر و بی‌عارضه است و می‌توان آن را برای اکثر ورزشکاران تجویز کرد ، بهتر است در هنگام استفاده از آن به نکاتی چند توجه داشت : دوش گرفتن ورزشکاران شاید اکنون شایع‌ترین روش استفاده از تاثیرات درمانی آب ، دوش گرفتن باشد.

برخی از تاثیرات مورد نظر آب درمانی را می‌توان با دوش گرفتن به دست آورد.

میزان درجه حرارت آب دوش به صورت درجات سرد ، ملایم ، گرم و داغ تقسیم بندی می‌شود.

چنانچه بازیکنان بعد از مسابقه از دوش آب گرم ( برخی از ورزشکاران ترجیح می‌دهند که از دوش سرد استفاده کنند .

این عمل نیز باعث تقویت و نیز نیرو بخشیدن به بدن می‌شود .

برخی از افراد هم ازدو نوع دوش گرم و سرد به طور متناوب استفاده می‌کنند نکات مورد توجه در هنگام دوش گرفتن چون اکثر بازیکنان و ورزشکاران در حال حاضر تنها وسیله‌ای که برای رفع خستگی در دسترس دارند ، همین دوش آب گرم می‌باشد، لازم است به نحو صحیح از آن استفاده کنند ، پس جا دارد چند نکته را تذکر دهیم : راهنمای درمان بیماریهای لاعلاج راهنمای درمان قطعی انواع سرطان، ایدز، هپاتیت، آلرژی، اعتیاد، بیماریهای قلب، کبد، ریه، کلیه، تومورمغزی، معده، روده، سینوزیت، آب مروارید، پیرچشمی، قند، فشارخون، چاقی و دیگر بیماریها در این روش درمان، به بدن اجازه داده می‌شود تا با اجرای مکانیسم از پایین به بالا، خود را مانند روزی که متولد شده بازسازی و از همه‌ی بیماریها و نارساییها پاکسازی نماید.

در حالت عادی، مکانیسم بدن از بالا به پایین است.

یعنی: 1ـ از راه دهان خوراک دریافت می‌کند.

2ـ مواد سودمند را جدا می‌کند.

3ـ چربیها و یا قند اضافه و برخی دیگر از مواد زائد را در جاهای خالی بدن مانند پیرامون شکم، زیر پوست سر، پیرامون قلب و ..ذخیره می‌کند.

4ـ دیگر مواد زائد را از راه روده‌ دفع می‌کند؛ ولی در مکانیسم از پایین به بالا، چون بدن جز آب چیزی دریافت نمی‌کند، برای تأمین انرژی برای زنده ماندن، خود را بررسی و ذخیره‌های سودمند و ناسودمند را برای مصرف فراخوانی می‌کند.

آنچه سودمند بداند می‌سوزاند و آنچه زیان‌آور بداند، از راه دهان به صورت خلط بیرون می‌ریزد؛ به همین دلیل آب دهان بیمار، به صورت چسبناک و کشدار می‌شود که بایستی بیرون ریخته شود.

در این روش، از یک سو غذای کافی برای ادامه‌ی زندگی میکربها، باکتریها و یا سلولهای سرطان به آنها نمی‌رسد و از سوی دیگر بدن برای زنده ماندن، با تمام توان هر چه را در جای جای خود پیدا کند به عنوان غذا شناسایی می‌کند.

در این حالت، هیچ میکرب، باکتری و یا سلول سرطانی تاب مقاومت در برابر بدن را ندارد.

ممکن است برای کسی این پرسش پیش آید که بیماریهای ویروسی چگونه با این روش درمان می‌شود؛ در حالی که ویروسها از غذایی که به بدن داده می‌شود استفاده نمی‌کنند.

پس چگونه می‌توان با قطع غذا از بدن و تنها نوشیدن آب، بیماریهای ویروسی مانند: ایدز، سل و ...

را درمان کرد؟

پاسخ این است که بدن در دوره‌ی آب‌درمانی، هیچ میکرب، ویروس، باکتری و یا سلول سرطانی را نمی‌کشد.

دلیل آن هم این است که بیمار تب نمی‌کند و هیچ جای بدنش نیز عفونت نمی‌کند؛ بلکه بدن با نیروی فوق‌العاده‌ای که هنوز برای دانش پزشکی ناشناخته است، هر گونه میکرب، باکتری، ویروس و یا سلول سرطانی را از سوراخ بسیار ریزی که در انتهای زبان است به صورت خلط بیرون می‌ریزد.

این روش درمان برای افراد بالای 5 سال سو‌دمند است؛ البته برای آنان که زیر 18 سال دارند، دوره‌های 3 تا 6 روز توصیه می‌شود.

کسی که می‌خواهد برای نخستین بار آب‌درمانی کند، چنانچه به خود اطمینان ندارد که توانایی انجام آن را دارد یا خیر، می‌تواند از 1 تا 5 یا تا 12 روز آب‌درمانی کند.

در این مدت، هرگاه دید توانایی ادامه را ندارد و از انجام کارهای روزانه باز می‌ماند، برنامه را قطع می‌نماید.

سپس به تعداد روزهای آب‌درمانی، استراحت می‌کند و بار دیگر آغاز می‌کند؛ و چون اندکی از جسمش پاکسازی شده، توانایی بیشتری دارد.

از این رو، این بار دو برابر روزهای پیش، آب‌درمانی می‌کند.

چنانچه در این دوره نیز باز هم توانایی ادامه نداشت، آن را قطع و سه برابر روزهای آب‌درمانی استراحت می‌کند.

سپس برای سومین بار آغاز و هر کس که باشد می‌تواند آن را به پایان ببرد.

در این روش، شخص تا چهل شبانه‌روز، جز آب و چای چیز دیگری نمی‌خورد.

در این مدت، بدن انسان خود را بررسی می‌کند و آنچه برایش سودمند است نگه می‌دارد و از آن استفاده می‌کند و آنچه برایش زیان دارد، به صورت خلط، از راه دهان بیرون می‌کند؛ و نشان پاکسازی شدن خود از همه‌ی بیماریها را به صورت سرخ شدن سراسر زبان نشان می‌دهد.

در چنین حالتی، بدن مانند روزی است که متولد شده است؛ زیرا اگر به زبان نوزادی که تازه متولد شده نگاه کنید، می‌بینید کاملا قرمز است.

بیمار یک روز ییش از آغاز آب‌درمانی، آزمایش خون و ادار می‌دهد و یک روز پس از پایان دوره نیز آن را تکرار می‌کند تا اثرات این روش درمان را بر بدن خود ببیند.

کسانی که شوره¬ی سر یا ریزش مو دارند، از روز دهم آب درمانی، شوره‌ی آنان از بین می‌رود و ریزش مو متوقف می‌شود.

چربی موی کسانی هم که دارای موهای چرب هستند از بین می¬رود و اگر شخص دوره را به پایان برساند، هرگز موی چرب، شوره و یا ریزش مو نخواهد داشت.

برای کسانی که سنشان زیر 50 سال است و بخشی از موهای خود را از دست داده‌اند، پس از پایان دوره، ممکن است موهای تازه بروید.

روش انجام آب درمانی چنین است: (1)ـ پیش از آغاز، شخص خانواده‌ی خود را از کاری که می‌خواهد انجام دهد و مزایای آن آگاه می‌کند تا هم در مدت دوره از سوی آنها سرزنش نشود و هم این که چنانچه در مدت دوره برای او مشکلی پیش آمد، افراد خانواده بدانند که چه باید بکنند.

(2) ـ از 3 روز پیش از آغاز، هر بامداد پیش از صبحانه و شب پیش از خواب، 2 قاشق غذاخوری خاکشیر و یک قاشق مرباخوری عسل را در یک لیوان آب گرم حل کرده و می‌نوشد.

یک روز پیش از آغاز نیز ناهار و شام فقط سوپ و یا مانند آن می‌خورد.

(3)ـ اگر کسی که می‌خواهد آب‌درمانی کند دارای بیماریهای خطرناکی مانند سرطان، هپاتیت و یا ایدز است و محدودیت زمانی دارد مثلاً بیشتر از دو یا سه ماه زنده نیست، می‌بایست 40 روز را پی در پی آب‌درمانی کند؛ ولی چنانچه فرصت بیشتری دارد، برای این که بتواند 40 روز را بدون غذا با موفقیت سپری کند، بهتر است اول 5 روز آب‌درمانی کند و سپس 15 روز غذا بخورد.

پس از آن 7 روز و 21 روز غذا بخورد؛ و در پایان، 10 روز و یک ماه غذا بخورد و پس از آن به آسانی می‌تواند 40 روز آب‌درمانی کند.

(4)ـ برای این که با آغاز آب درمانی، و قطع غذا از معده، مدفوعات متوقف شده در اعماق روده‌ها جسم را مسموم نکند و باعث سرگیجه و سردرد نشود، شخص در شب سوم که طبق بند 2 رفتار کرده است، 4 ساعت پس از خوردن سوپ، 60 سی.‌سی روغن کرچک می‌خورد تا آنچه در روده‌ها باقی مانده، بیرون رانده شود.

چنانچه خوردن روغن کرچک دشوار باشد، می‌تواند به جای آن، از دم کرده‌ی گیاه سِنا و گل سرخ به انداره‌ی 2 لیوان استفاده کند ؛ زیرا آب زیادی از جسم می‌گیرد و باعث ضعف شدید می‌شود.

در صورتی که بدن به آب بسیاری نیازمند است.

از این رو، خوردن روغن کرچک یا هر مسهل دیگر در هفته‌ی اول درمان، اختلالاتی در روده‌ها پدید می‌آورد که شاید تا بیش از یک روز هم ادامه یابد؛ ولی چنانچه بیمار به سردرد دچار شد و با تنقیه بهبود نیافت، پس از پایان هفته‌ی اول، می‌تواند هر سه یا چهار روز یکبار مسهل بخورد.

(6)ـ از آن ساعت به بعد، تنها آب می‌خورد.

نکته: پس از یک تا دو روز از آغاز آب درمانی، با ترک غذا، زبان سفید می‌شود و اشتها کور می‌شود؛ ولی در پایان روز چهلم، اشتها برمی‌گردد.

چنانچه پیش از پایان دوره، میل به غذا برگردد، تصادفی و ناشی از کوشش و خستگی بسیار است.

این اشتهاء، حقیقی نیست و با آشامیدن دو جرعه آب خنک از بین می‌رود.

به این موضوع مهم نیز باید توجه داشت که نشانه‌ی پایان درمان، 40 روز نیست؛ بلکه سرخ شدن سراسر زبان و بازگشت میل به غذاست.

از این رو ممکن است این دو نشانه برای کسی کمتر از 40 روز آشکار شود که نشان از پایان آب درمانی است.

ضعفی که در نخستین روز پیش می‌آید، در واقع حالتی است که میان تغیر مکانیسم بدن از حالت از بالا به پایین به از پایین به بالاست؛ و با رویکرد بدن به مکانیسم از پایین به بالا و استفاده از ذخیره‌های خود، ضعف نیز پایان می‌یابد.

بیمار نباید به هیچ روی نگران زخم معده و روده باشد و گمان کند که با نخوردن غذا زخم معده و یا روده می‌گیرد؛ زیرا نه تنها پس از 24 ساعت که اشتها کور می‌شود، معده دیگر برای غذا ترشح اسیدی ندارد، بلکه چنانچه بیمار دارای زخم معده یا روده باشد، با سرعت باورنکردنی بهبود می‌یابد.

(7)ـ بیمار هر روز 18 لیوان آب برابر با چهار لیتر می‌نوشد.

9 لیوان صبح و 9 لیوان بعدازظهر.

البته در کنار آن، می‌تواند تنها یک لیوان چای نیز بنوشد؛ زیرا نوشیدن بیش از یک لیوان باعث دفع املاح بدن و آسیب‌پذیری دیواره‌ی قلب و رگها می‌شود.

روی هم رفته از چهار لیتر بیشتر نباید آب بنوشد؛ زیرا نوشیدن بیشتر از این مقدار، ممکن است باعث رقیق شدن خون و مرگ شود.

برای این که نمک بدن نیز تأمین شود، بیمار همه‌ی آب مصرفی را از آب جوشیده استفاده نمی‌کند؛ زیرا پس از پایان ذخیره‌ی نمک بدن در پانزده روز نخست، چنانچه نمک کافی به بدن نرسد، عضلات دچار سستی و در نتیجه بدن دچار ضعف می‌شود.

ضعفی که با افزایش قند از بین نمی‌رود و ممکن است بیمار را از ادامه‌ی درمان از روز بیست‌وپنجم به بعد بازدارد.

از این رو، بهتر است برای اطمینان از سالم بودن و دارای املاح بودن آب، 9 لیوان آب جوشیده را با 9 لیوان آب معمولی بیامیزد؛ سپس در دو لیوان از آبی که صبح و عصر می‌نوشد، مقدار بسیار ناچیزی نمک بیفزاید؛ به گونه‌ای که شوری آب را احساس نکند؛ و تنها تلخی آب را احساس کند.

برای این که تلخی آب را هم احساس نکند، می‌تواند یک قاشق غذاخوری آبلیمو به آن بیفزاید که بسیار خوشمزه هم خواهد بود.

بیمار می‌تواند 18 لیوان را در میان 16 ساعت بیداری تقسیم کند تا در هر 50 دقیقه، یک لیوان آب بنوشد و ناچار نشود که در یک زمان چند لیوان با هم آب بنوشد؛ ولی چنانچه نوشیدن این اندازه آب یا چای برای کسی با کاهش کنترل او بر ادرار همراه باشد، می‌تواند 2 لیوان از آن کاسته و تنها 16 لیوان در شبانه‌روز آب بنوشد؛ زیرا نزدیک 2 لیوان نیز بدن از راه تنقیه جذب خواهد کرد که توضیح داده خواهد شد.

(8)ـ برای جلوگیری از آمیخته شدن آب یا چای با خلط دهان، بیمار پیش از نوشیدن، دهان خود را می‌شوید.

(9)ـ در پانزده روز نخست، ادرار بی رنگ است؛ ولی پس از آن، ممکن است به رنگ زرد مایل قرمز باشد که جای نگرانی نیست.