کودک به چه طریقی تربیت می شود .
روش عبارتند از مجموعه ، وسایل وطرقی است که وصول به منظور وهدفی را ممکن می سازد.
در هر کاری داشتن روش واستفاده از آن ضروری است . از کارهای خیلی ساده گرفته تا تحقیقات وسیع علمی بدون توسل به روش ، سعی و کوشش هر اندازه فراوان هم صورت گیرند، نتیجه ای را عاید نخواهند کرد.
الف) تعریف بازی : بازی یک رشته تبادل مکمل با هدف نهفته است که تا حصول به نتیجه ی پیش بینی شده و کاملاً مشخص پیش می رود و جریان پیدا می کند . یعنی ، هر بازی یک رشته تبادل مشخص وغالبا تکراری است ، با ظاهری قابل قبول ودارای انگیزه ی پنهانی یا به زبان عامیانه تر یک رشته حرکت است بادوام یا کلک. با زیها به دو دلیل کاملاًًًًًًً ازرویه ها و منا سک و وقت گذرانیها قابل تشخیص ومتمایزند اولاً به دلیل نهفته بودنشان ثا نیاً به دلیلی که در بر دارند ممکن است رویه ها موفقیت آمیز، مناسک موثرو وقت گذرانیها سود مند باشند ، اما از درگیری اثری نیست درپایان آنها نیز ممکن رقابتی در آنها وجود داشته باشد ویا ممکن است با احساسات شدید توأم باشد ولی تکان دهنده و به اصطلاح دراماتیک نیستند از طرف دیگر ،هر بازی اساساً با خدعه ونیرنگ توأم است و لیک پایان کار هم به جای اینکه فقط تحرک پذیر باشد تکان دهنده است .
اینک لازم است بازیها را از یک نوع رفتار اجتماعی دیگر که هنوز مورد بحث قرار نگرفته تمیز دهیم . (( علم)) ، (Operation) یک تبادل ساده یا یک رشته تبادلهای تعهد شده است که برای منظوری خاص انجام می گیرد . اگر شخص از شخص دیگر تقاضای تأ یید کند و درخواستش برآورده شود و سپس آن تأیید بر ضد تأیید کننده به کار گرفته شود یک بازی انجام شده ، بنابراین بازی ظاهراً شبیه یک رشته عمل است اما پس از برد معلوم می شود که این اعمال درواقع یک رشته مانور بوده اند نه درخواستهای صادقانه بلکه حرکاتی در یک بازی .
امیدواری و شوق یا ابراز علاقه به زندگی که فرد را احاطه کرده است ، نقطه ی مقابل افسردگی است .
خنده نقطه ی مقابل نومیدی است . بنابراین خاصیت لذت بخش درمان به وسیله ی تحلیل بازیها واقعیت پیدا می کند .
مقدمه
کودک و بازی:
از ویژگیهای دوره ی کودکی بازی کردن است. (( روانشناسان دوره ی کودکی را دوره ی بازی کردن نامیده اند)) بازی شیوه ی طبیعی فعالیت دراین دوره است.فعالیت آمیخته به بازی قبل ازسن سه سالگی آغازمی شودبه تدریج گسترش می یابد وحالت ابتکاری وخلاق به خود می گیرد. برهمین اساس است که روانشناسان خردسالی را دوره ی بازیهای خلاق نیز نامیده اند .
یعنی کودک به تدریج با ابتکاراتی که از خود نشان می دهد به بازیهای خودحالت ابداعی می دهد وکودکان باهوشتر معمولا به بازیهای ویژه و خلاق تر روی می آورند . بازیهای این کودکان از پیچیدگی و هدفداری بیشتر برخوردار است .
بازیهای کودک در سنین مختلف ویژگیهای مخصوصی دارد ابتدا بازی او با اشیاء است وسپس شامل انسانها می شود ، از سنین 3 و 4 سالگی بتدریج به بازیهای گروهی و اجتماعی روی می آورند .
در این بازیها کوذک به قواعد و مقررات بازیهای گروهی تن در می دهد و با دیگران همکاری می کند و دراین همکاریست که او رفتار با دیگران را تمرین می کند و با اصول وقواعد زندگی جمعی و چگونگی سلوک با دیگران و مراعات انضباط عملی بتدریج آشنا می شود واین به رشد اجتماعی و اخلاقی او کمک می کند .
هنگام بازی ، کودک با مشکلاتی روبرو شده ناگزیربه حل آنها می شود . به این ترتیب ، هم مقاومت در برابر مشکلات و راه های حل مساله را می آموزد و هم بر اعتماد به نفس او افزوده می شود . علاوه بر این بازی از عوامل موثری است که حس کنجکاوی ، ابتکار وخلاقیت کودک را برمی انگیزد و به رشد و گسترش توان ذهنی او کمک می کند .
حس کودکان نیز در تعیین بازی نقش دارد . دختران به علت روحیه ی آرامتری که دارند معمولا بازیهای ساکت وآرام از قبیل بازی با عروسک وغیره را انتخاب
می کنند . حال آنکه پسران بازیهای دشوارتر را که محتاج جنب وجوش بیشتری هستند برمی گزینند. کودکان را هنگام بازی بهتر ودقیقتر می توان شناخت .
نقشها یی که دربازی برعهده می گیرند ورفتارهای آنها دراین هنگام نشان دهنده ی عوا مل درونی آنها است و ازاین لحاظ اهمیتی ویژه دارد .
کودکانی که از توجه کافی در خانواده برخوردار نیستند یا مورد تبعیض واقع شده اند، کودکانی که احساس امنیت نمی کنند یا مورد تنبیه زیاد قرار می گیرند ، در بازیها حالت اضطراب و احساس تنهایی را منعکس می کنند که باید برای رفع آن کوشید . در هر حال ، بازی کودکان در حکم آینه ایست که روحیات ، استعدادها و زمینه های روانی کودک را نشان می دهد و در شناخت کودکان باید از آنها استفاده کرد .
علاوه بر جنبه های روانی ، بازی در رشد جسمی کودک نیز حائز اهمیت است . بازی به حفظ سلامت جسمی و عصبی کودک کمک می کند و به پرورش اعضاء و حواس او می انجامد .
این جنبه در پسران که به جنب و جوش وتحرک بیشتری نیاز دارند از اهمیتی بیشتر برخوردار است ، از این رو محیط زندگی کودکان و بویژه پسران باید طوری باشد که بتوانند از تحرک کافی برخوردار باشند . متاسفانه سبک زندگی شهری ، بویژه زندگی آپارتمانی چنان است که این نیاز ضروری کودکان را رفع نمی کند کودکانی که در آپارتمان ها و محیط های محدود زندگی می کنند ، باید ازامکانات پارک وامثال آن برای بازی و جست وخیز استفاده کنند . نباید برای رفاه خود، کودکان را از جنب وجوش باز داریم ، بلکه باید سعی کنیم امکاناتی را فراهم آوریم که کودکان در محیط های مناسبتر به بازی و جنب و جوش بپردازند . در این صورت با صرف نیروهای اضافی و تخلیه ی عصبی از هیجانات عصبی آنها کاسته شده ، در محیط خانه آرامش بیشتری خواهند داشت .
هرگز نباید برای رهایی از سر و صدای کودکان آنها را در محیط های نامناسب و در کوچه و خیابان رها کرد .
حرکات :
حرکات یک بازی کم بیش برابر است با نوازشهای یک منسک . مثل هر بازی ، بازیگران بازیهای روانی با تمرینهای بیشتر مهارتشان بیشتر می شود و هر حرکتشان مقا صد بیشتری را ابراز می دارد .
( دوستیهای خوب و زیبا ) معمولاً بر این اساس است که بازیگران رفتارشان را با چنان مسرت و کامبخشی موافق دیگری می سازند که با کمترین کوشش عالیترین نتیجه ازبازی بدست می اید . باحذف بعضی از حرکات واسته ای ومحتاطانه یااجباری می توان به نهایت درجه از دوستی رسید. وقتی را که صرف اینگونه مانورهای توافقی میشود می توان متقابلاً درجهت تجلی بخشیدن روابط بکار برد تا هم برای طرفین بازی وهم برای نظاره کنندگان مایه ی خوشحالی بیشتری شود. یک شاگرد خوب بزودی متوجه حداقل حرکات اساسی موردنیاز بازی می شود. بازیگران به تنا سب احتیاجات و استعدادها و مقاصدشان موجب شاخ و برگ گرفتن و افزایش این حرکات اساسی می شود.
پیدایش بازی ها:
از دیدگاه جامعه ی کنونی پرورش طفل یعنی مراحل آموزشی بدین مبناست که بچه باید چه بازی هایی را یاد بگیردو چگونه بازی کند. روحیه ها و مناسک و وقت گذاری ها مناسب با وضعیت و موقعیت اجتماعی طفل در حال رشد نیز به او آمو خته می شود. اما اینها از اهمیت کمتری برخوردارهستند در شرایت مساوی واکنش و مهارت طفل در انجام رویه ها و مناسک و وقت گذاری ها تعیین کننده ی فرصتهایی است که به وی عرضه خواهد شد. اما این این بازی های طفل معیار استفاده ی او از ان فرصتهاست. بازی های مورد علاقه ی طفل پش نویسی برای زندگی ویا نقشه ی نا خوداگاه زندگی وی (نهایتاً تعیین کننده ی خطوط سرنوشت اوو موفقیتش در ازدواج و شغل و شرایط محیط بعد مرگش خواهد بود. ) پدران و مادران در عین حال که وقت زیادی را صرف پرورش بچه های خود می کنند در مورد تعلیم و روحیه ها و منا سک و وقت گذرانی هایمناسب با شرایت زندگی انها می کنند و با انتخاب مدرسه و دانشگاه و عبادتگاه های مناسب چنین تعلیماتی را در انها تحکیم می بخشد. موضوع بازی ها را نادیده می گیرند حال انکه در واقع بازی ها ساخت اصلی و تهییج کننده ی پویایی شناسی خانواده ها هستند. بچه ها حتی از ماه های اول زندگی با بازی ها روبرو هستند،آنها را تجربه می کنند. سوال های مربوط به این زمینه هزاران سال است گه اغلب به طور گذرا و بی هیچ روش معینی ، مطرح و مورد بررسی قرار گرفته اند. در سال های اخیر بحث های محوری در کتب رشته اورتوسایکارتری ( یا روانپزشکی اصطلاحی ) صورت گرفته است . اما بدون توجه اصولی به مفهوم بازی هاامکان مطالعه ی بنیادی در این رشته وجود ندارد و فرضیه های پویائی شناسی روانی درونی اشخاص تا کنون در حل مسائل ارتباطی انسانها موفقیت رضایت بخش نداشته اند . موقعیتهایی از تبادل وجود دارند که مستلزم فرضیه های پویا یی شناسی اجتماعی اند و تنها با توجه به انگیزه های شخصی قابل حل نیستند .
از آنجا که امروز تعدادروانپزشکان و روانشناسانی که در رشته ی تحلیل بازیها تخصص دیده باشند زیاد نیست ، بنا بر این تحقیقات و تجربیات در پیدایش بازیها اندک است . خوشبختانه ، ماجرای زیر حضور متخصص مجرب تحلیل تبادل به وقوع پیوست .
کار کرد بازیها :
ازآنجا که امکان وجود پیوندهای صمیمانه بین مردم در زندگی روزمره بسیار کم و حتی گاهی اوقات این صمیمیت بیگانگی ( به خصوص نوع شدیدش ) از لحاظ روانی برای برخی افراد غیر ممکن است ، بخشی اعظم از اوقات زندگی جدی اجتماعی اشخاص به اجرای بازی می گذرد . بنابراین بازیها هم لازم اند هم دلخواه و تنها مسئله موجود آن است که این بازی ها برای شخص نتیجه ی مطلوبی نیز دارند یا نه دراین رهگذر باید به خاطر اورد که اساسی ترین وجه بازی ها نقطه
اوج یا برد آنهاست . کارکرد اصلی حرکات اولیه ی بازیها آماده کردن موقعیت برای برداشت آنهاست . اما از طرف دیگر بازی ها طوری طرح ریزی شده اند که درهر یک از مراحل نیز بردی جنبی به دست می دهند .
بعضی بازی ها ، علاوه بر کارکرد اجتماعی شان در ساخت رضایتبخش زمان ، برای حفظ سلامت روانی اشخاص نیز نیازی ضروری محسوب می شوند . ثبات روانی اشخاص بقدری موقتی و سست است و وضعیت روانی آنان چنان تشنج آمیز و شکننده حفظ می شود که محروم کردن آنها از بازیهاشان ممکن است آنها را به ورطه ی نومیدی بی درمان یا حتی اختلال روان بکشاند . این اشخاص با هر نوع حرکت سود آنتی تز مبارزه ای سرسختانه خواهند کرد . این پدیده اغلب در مسائل زناشویی ملاحظه می شود که وقتی یکی از طرفین دراثر درمانهای روانی وضعش بهبود پیدا می کند . ( یعنی بازیهای نابودکننده ی ازدواجش را رها می کند . ) در نتیجه وضع روانی طرف مقابل بسرعت رو به ویرانی می رود چون برای حفظ تعادل او این بازیها اهمیت حیاتی داشته است . بنابراین در تحلیل بازیها لازم است جنبه ی احتیاط حس شود .
خوشبختانه یک پیوند انسانی صمیمانه ی عاری از هر گونه بازی که عالی ترین شکل ارتباط انسانی است یا می تواند باشد دارای پاداشها و لذائذی آنچنان عظیم است که حتی شخص هایی که تعادل روانی شان ناپایدار است نیز می تواند اگر شخص مناسبی را برای پیوندهای بهتر پیدا کردند با اطمینان و با مسرت بازیهاشان را رها کنند .