دانلود تحقیق داروی بیهوشی

فوران
ایزوفلوران
داروی بیهوشی استنشاقی

اجزای فرمولی و شرح:
ایزوفلوران (فوران)، داروی بیهوشی استنشاقی میباشد که غیر قابل اشتعال است.

نام شیمیایی آن 1-کلرو-2و2و2- تری فلوئورواتیل دی فلوئورومتیل اتر میباشد و فرمول ساختمانی آن بصورت زیر است:
برخی ویژگیهای فیزیکی فوران عبارتند از:
وزن مولکولی : 5/184
نقطه جوش در فشار 760 میلی متر جیوه: 5/48 درجه سانتیگراد
ضریب انکسار 1/2990-1/3005 : n D20
وزن مخصوص در دمای 25 درجه سانتیگراد: 496/1
فشار بخار (بر حسب میلی متر جیوه)
در دمای 20 درجه سانتیگراد : 238
در دمای 25 درجه سانتیگراد : 295
در دمای 30 درجه سانتیگراد : 367
در دمای 35 درجه سانتیگراد : 450
ضریب تفکیک در دمای 37 درجه سانتیگراد:

آب : گاز
خون : گاز
روغن: گاز

61/0
43/1
8/90

 

ضریب تفکیک برای لاستیک و پلاستیک در دمای 25 درجه سانتیگراد :

لاستیک رسانا :گاز
لاستیک بوتیل : گاز
پلی وینیل کلراید: گاز
پلی اتیلن : گاز
پلی اورتان : گاز
پلی اولفین : گاز
بوتیل استات : گاز

62
75
110
Ca 2
Ca 4/1
Ca 1/1
Ca 5/2

میزان خلوص بروش گاز کروماتوگرافی: بیش از 9/99%
قابلیت اشتعال در اکسیژن یا اکسید نیتروژن :
اگر انرژی تولید شده در واحد زمان 9 ژول بر ثانیه و دما 23 درجه سانتیگراد باشد: غیر قابل اشتعال
اگر انرژی تولید شده در واحد زمان 900 ژول برثانیه و دما 23 درجه سانتیگراد باشد: در غلظت های بیهوشی دهنده ، غیر قابل اشتعال است .
 

میزان خلوص بروش گاز کروماتوگرافی: بیش از 9/99% قابلیت اشتعال در اکسیژن یا اکسید نیتروژن : اگر انرژی تولید شده در واحد زمان 9 ژول بر ثانیه و دما 23 درجه سانتیگراد باشد: غیر قابل اشتعال اگر انرژی تولید شده در واحد زمان 900 ژول برثانیه و دما 23 درجه سانتیگراد باشد: در غلظت های بیهوشی دهنده ، غیر قابل اشتعال است .

MAC (حداقل غلظت الوئولی درانسان ): فوران مایع بیرنگ و پایداری است که پایدار کننده شیمیایی به آن افزوده نشده است.

فوران بوی شبه اتری و کمی تند دارد.

نتایج گاز کروماتوگرافی نشان داده است که در نمونه هایی از دارو که در بطری های شفاف بی رنگ و در مقابل نور غیر مستقیم آفتاب بمدت 5 سال قرار داشتند و یا در نمونه هایی از دارو که بمدت 30 ساعت در مقابل اشعه UV قرار داشتند، هیچ تغییری در ترکیب دارو دیده نشده است.

در اثر تماس فوران با محلول 1 نرمال متوکسید سدیم در متانول بمدت بیش از 6ماه، هیچ اثری از مصرف قلیا مشاهده نشده است.

این، نشانه پایداری بالای فوران در محیط قلیایی قوی میباشد.

فوران در صورت تماس با سدالایم تجزیه نمیشود و با آلومینیوم، قلع ، برنج ، مس و آهن واکنش نشان نمیدهد.

موارد مصرف: جهت بیهوشی استنشاقی خواص: القای بیهوشی و بویژه بازگشت از بیهوشی سریع است.

گرچه بوی نسبتاً تند دارو سرعت القا را کاهش میدهد، اما سبب تحریک ترشح بیش از حد بزاق و ترشحات نای و نایژه ای نمیشود.

رفلکسهای حلق و حنجره ای بسرعت فرو می خوابد.

عمق بیهوشی با فوران بسرعت قابل تغییر است.

ضربان قلب ثابت میماند.

در صورت افزایش عمق بیهوشی ، تنفس خود بخودی کاهش می یابد و باید بفواصل کوتاهی کنترل شود.

در طی القای بیهوشی ، فشارخون کاهش می یابد که در اثر تحریکهای ناشی از جراحی به حالت عادی باز میگردد.

در مرحله ابقای بیهوشی، نسبت مستقیمی بین عمق بیهوشی و کاهش فشار خون وجود دارد اما ضربان قلب ثابت میماند.

با کنترل تنفس و فشار CO2 داخل سرخرگی نرمال، علی الرغم افزایش عمق بیهوشی ، برون ده قلبی بدلیل افزایش ضربان قلب ثابت میماند.

افزایش CO2 خون ناشی از تنفس خودبخودی نیز می تواند سبب افزایش ضربان قلب و برون ده قلبی در حدی بالاتر از زمان هوشیاری باشد.

جریان خون مغزی در طی بیهوشی سبک با فوران ، تغییر نمی یابد اما در عمقهای بیشتر بیهوشی با فوران ، افزایش می یابد.

با هیپرونتیلاسیون بیمار قبل از بیهوشی یا در طی بیهوشی ، روند افزایش فشار مایع مغزی نخاعی، پیشگیری شده یا معکوس میگردد.

تغییرات الکتروانسفالوگرافی و تشنج پس از مصرف فوران بسیار بندرت مشاهده میشوند.

بنظر می رسد که فوران نسبت به انفلوران ، عضله قلبی را با شدت کمتری به آدرنالین حساس میکند.

اطلاعات محدودی نشان دهنده آنست که تزریق زیر جلدی تا 50 میلی لیتر از محلول آدرنالین 000، 200: 1 در بیمارانی که با فوران بیهوش شده اند، سبب القای آریتمی بطنی نمیشود.

در سطوح عادی بیهوشی ، اثر شل کنندگی عضلانی فوران ممکن است برای برخی از اعمال جراحی داخل شکمی کافی باشد اما برای ایجاد اثر شل کنندگی بیشتر، دوزهای پایینی از شل کننده های عضلانی داخل وریدی مورد نیاز است .

شل کننده های عضلانی که عموماً استفاده میشوند، اثرشان بطور قابل توجهی با فوران افزایش می یابد و این اثر در مورد شل کننده های عضلانی نان دپلاریزان با شدت بیشتری دیده میشود.

نئوستیگمین اثر شل کننده های عضلانی نان دپلاریزان را برمیگرداند اما تاثیری روی اثر شل کنندگی داروی فوران ندارد.

شل کننده های عضلانی که عموما" استفاده میشوند، با فوران سازگارند.

فوران در بیهوشی عمومی، در مراحل القا و ابقای بیهوشی قابل استفاده است.

در مورد استفاده از این دارو در دوران بارداری یا جهت کاربرد در طب زنان به استثنای جراحی سزارین ، اطلاعات کافی در دست نمیباشد .

فوران در بدن انسان نسبتاً کم متابولیزه میشود.

پس از بیهوشی فقط 17/0 درصد داروی استنشاق شده بصورت متابولیت در ادرار دیده میشود.

حداکثر غلظت سرمی فلوئور غیرآلی معمولاً کمتر از 5 میکرومول در لیتر است و تقریباً 4 ساعت پس از بیهوشی دیده میشود و تا 24 ساعت بعد به حد نرمال باز میگردد.

هیچ علامتی از آسیب کلیوی پس از تجویز فوران مشاهده نشده است.

دوز دارو و نحوه تجویز : فوران باید در دستگاههای تبخیر کننده ای که برای استفاده از این دارو طراحی و تنظیم شده اند، مصرف شود بطوریکه غلظت فوران آزاد شده بطور صحیحی کنترل شود.

مقادیر حداقل غلظت آلوئولی (MAC) فوران با سن تغییر میکند.

جدول زیر مقادیر میانگین MAC را در گروههای سنی مختلف نشان میدهد: دارو درمانی قبل از بیهوشی: داروی مصرفی قبل از بیهوشی باید با توجه به شرایط فردی بیمار و با در نظر گرفتن این نکته که فوران دارای اثر کاهش دهنده فعالیت سیستم تنفسی میباشد، انتخاب شود.

استفاده از داروهای آنتی کلینرژیک بستگی به انتخاب پزشک دارد اما در اطفالی که القای بیهوشی با فوران است ، استفاده از این داروها توصیه میشود.

القای بیهوشی: معمولاً داروی باربیتورات کوتاه اثر یا سایر داروهای وریدی القا کننده بیهوشی، تجویز شده و بدنبال آن مخلوط فوران استنشاق میشود.

روش دیگر ، استنشاق فوران با اکسیژن یا مخلوط اکسیژن / اکسید نیتروژن جهت القای بیهوشی می باشد.

القای بیهوشی با فوران در غلظت 5/0 درصد توصیه میشود.

غلظتهای 5/1 تا 3 درصد طی 7 تا 10 دقیقه، معمولاً عمق بیهوشی کافی برای انجام عمل جراحی را فراهم میکنند.

ابقای بیهوشی: عمق بیهوشی مورد نیاز جهت انجام عمل جراحی با غلظت 5/2-1 درصد فوران در مخلوط اکسیژن/ اکسید نیتروژن ایجاد میشود.

در صورتیکه فوران تنها با اکسیژن مصرف شود، مقدار 1-5/0 درصد اضافه تر جهت ایجاد عمق مورد نیاز برای عمل جراحی مصرف میشود.

در عمل جراحی سزارین 75/0 -5/0 درصد فوران در مخلوطی از اکسیژن / اکسید نیتروژن ، برای ابقای بیهوشی مورد نیاز است.

طی ابقای بیهوشی، فشار خون داخل سرخرگی ، در صورت عدم وجود سایر عوامل تاثیرگذار روی فشار خون بطور معکوسی با غلظت آلوئولی فوران ارتباط دارد.

کاهش بیش از حد فشار خون، اگر ناشی از عمق بیهوشی باشد، باید از طریق کاهش غلظت فوران استنشاق شده، اصلاح گردد.

افراد سالمند: همانند سایر داروهای استنشاقی ، غلظتهای کمتری از فوران برای ابقای عمق بیهوشی مورد نیاز جهت انجام عمل جراحی لازم است.

به جدول فوق در مورد مقادیر MAC مربوط به سن مراجعه نمایید.

موارد منع مصرف ، هشدار و غیره : در موارد حساسیت شناخته شده به فوران یا سابقه تب بالای بدخیم به دنبال مصرف این دارو ، فوران منع مصرف دارد.

از آنجایی که سطوح بیهوشی بسرعت و به آسانی با فوران قابل تغییر است ، تنها دستگاههای تبخیرکننده ای که دارو را با مقادیر قابل پیش بینی آزاد میکنند و دارای صحت مناسبی هستند یا تکنیکهایی که بواسطه آن غلظتهای دارو در هوای دم و بازدم قابل کنترل است، باید استفاده شوند.

میزان کاهش فشار خون و دپرسیون تنفسی می تواند نشانه ای از عمق بیهوشی باشد.

تاکنون ، در تجارب بالینی مصرف فوران حتی پس از مصرف دارو جهت اعمال جراحی طولانی مدت ، علائمی از سمیت کبدی مشاهده نشده است.

با وجود این، در مورد مصرف فوران در اعمال جراحی پی در پی در یک فرد تجارب محدودی وجود دارد و هنوز نتیجه اثر آن روی کبد مشخص نمی باشد.

همانند سایر گازهای بیهوشی هالوژنه ، فوران باید در بیماران مبتلا به افزایش فشار داخل مغزی با احتیاط مصرف شود.

درچنین مواردی انجام هیپرونتیلاسیون ممکن است ضروری باشد.

اثر شل کننده های عضلانی غیر دپلاریزان بطور مشخصی در اثر مصرف فوران تقویت میگردد.

مصرف در دوران بارداری : مطالعات بر روی سیستم تولید مثل حیوانات ، پس از مصرف مکرر مقادیر بیهوشی دهنده فوران انجام شد.

مطالعات روی rat هیچ اثری روی قدرت باروری، بارداری یا زایمان یا روی قابلیت زیست حیوانات متولد شده نشان نداد.

هیچگونه اثر تراتوژنی مشاهده نشد.

آزمایشات مقایسه ای در خرگوش ، نتایج منفی مشابهی نشان داد.

ارتباط این مطالعات با انسان مشخص نمی باشد .

بی خطری استفاده از این دارو در دوران بارداری ثابت نشده است.

در بیمارانی که تحت عمل کورتاژ قرارگرفته اند، میزان خون ریزی قابل مقایسه با افرادی بوده که سایر گازهای بیهوشی را دریافت نموده اند.

اطلاعات کافی در مورد مصرف فوران جهت کاربرد در طب زنان ، به استثنای جراحی سزارین وجود ندارد.

عوارض ناخواسته: 1- آریتمی قلبی در برخی موارد گزارش شده است.

2- افزایش تعداد گلبولهای سفید خون، حتی در صورت عدم وجود استرس جراحی ، مشاهده شده است.

3- در طی بیهوشی یا پس از بیهوشی با فوران، بدلیل متابولیزه شدن دارو افزایش جزئی در میزان فلوئور غیر آلی سرم خون دیده شده است.

بعید بنظر می رسد که مقادیر جزئی فلوئور غیرآلی موجود در سرم خون (در مطالعه ای این مقدار بطور متوسط4/4 میکرومول در لیتر است) سبب سمیت کلیوی شود.

چرا که این مقادیر پایین تر از آستانه سمیت کلیوی است.

عوارض جانبی: همانند سایر داروهای بیهوشی هالوژنه ، کاهش فشار خون و دپرسیون تنفسی مشاهده شده است.

کنترل و اندازه گیری فشار خون و وضعیت تنفسی به فواصل نزدیک توصیه می شود.

در مواقعی که عمق بیهوشی بیش از حد بالاست، برای بهبود وضعیت افت فشارخون و دپرسیون تنفسی ناشی از آن، درمانهای حمایتی لازم است انجام گیرد.

هنگام برگشت از بیهوشی اثرات ناخوشایندی (لرزش ، تهوع، استفراغ) که ماهیتاً خفیف میباشند، میزان وقوعشان همانند میزان وقوع این عوارض با سایر عوامل بیهوش کننده است.

احتیاطات فارماسیوتیکال: دارو را دور از گرما نگهداری کنید.

در بطری حاوی دارو را بخوبی ببندید.

اطلاعات بسته بندی: فوران در بطری های 100 میلی لیتری عرضه میگردد.

آب : گاز خون : گاز روغن: گاز61/0 43/1 8/90 لاستیک رسانا :گاز لاستیک بوتیل : گاز پلی وینیل کلراید: گاز پلی اتیلن : گاز پلی اورتان : گاز پلی اولفین : گاز بوتیل استات : گاز62 75 110 Ca 2 Ca 4/1 Ca 1/1 Ca 5/2 سن100 درصد اکسیژن70 درصد اکسید نیتروژن4±2628/156/07±4415/150/05±6405/137/0 سنمقدار میانگین حداقل غلظت آلوئولی در اکسیژن1-0 ماه6/1 %6-1 ماه87/1 %12-6 ماه8/1 %5-1 سال6/1 %اواسط دهه 20 سالگی28/1%اواسط دهه 40 سالگی15/1%اواسط دهه 60 سالگی05/1 %