دانلود تحقیق تفاوت تهمت و قذف

Word 182 KB 31553 26
مشخص نشده مشخص نشده حقوق - فقه
قیمت قدیم:۱۶,۰۰۰ تومان
قیمت: ۱۲,۸۰۰ تومان
دانلود فایل
  • بخشی از محتوا
  • وضعیت فهرست و منابع
  • تعریف لغوی تهمت

    بهتان و تهمت عبارتست از اینکه انسان در حق غیر به چیزی که راضی نیست دروغ بگوید به عبارت دیگر چیزی را به دروغ به دیگری نسبت دهد و شخصی که مرتکب گناه و عمل زشتی نشده به انجام آن متهم کند و یا عیب و نقصی را که در او نیست به او بچسباند و فرقی نیست که این نسبت دروغ در حضور او باشد یا در غیاب.

    بهتان و تهمت از گناهان کبیره است و در قرآن مجید به شدت از آن نهی، و عذاب شدیدی برای آن ذکر گردیده که به آن اشاره خواهد شد.[1]

    بدترین نوع دروغ

    در حقیقت بهتان بدترین نوع دروغ است و چنانچه اتهام شخص در غیاب وی باشد غیبت هم بشمار می‌آید و انسان در واقع مرتکب دو گناه شده است یکی دورغ و دیگری غیبت و بزرگترین ظلم در حق برادر مؤمن آنست که او را متهم به ارتکاب گناهی کنی که هرگز آنرا انجام نداده است. بهتان باصطلاح همین برچسب زدن به این و آن است که متاسفانه همواره در جوامع بشری مطرح بوده و امروزه نیز بزرگترین ابزار دشمنان و مخالفان است.[2]

     

    آثار سوء اجتماعی تهمت

    نتیجه بهتان و افتراء به این و آن اینست که نظام اجتماعی دیر یا زود از هم بپاشد و عدالت اجتماعی از بین برو.د حق باطل و باطل حق جلوه کند، بیگناهان متهم و گرفتار، ‌و گناهکاران تبرئه و آزاد باشند، حسن ظن به سوء ظن نسبت بکدیگر تبدیل گردد و اعتماد عمومی مردم از یکدیگر سلب شود و زمینه‎ی هرج و مرج فراهم گردد و نا امنی و نار ضایتی رشد یابد،‌ دوستی و صمیمیت جایش را به کینه و عداوت بدهد، مردم پراکنده و متفرق و بدون ارتباط با یکدیگر زندگی کنند و از تجمع و تشکل و انسجام خبری نباشد. بدون شک چنین جامعه‌ای نمی‌تواند دوام و بقاء داشته باشد بلکه بزودی سقوط خواهد کرد و مردم آن هلاک و گرفتار انواع مشکلات و بلایا خواهند شد. و لذا امام صادق علیه السلام فرمود: هر گاه مؤمنی برادر مؤمن خویش را متهم سازد و به او تهمت بزند ایمان از قلب او محو می‌شود همچنانکه نمک در آب ذوب می‌گردد. و وقتی ایمان مؤمن ذوب شد و دیگر اثری از ایمان در قلبش باقی نماند جایگاهش دوزخ است چنانکه پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمود: هر کس به مرد یا زن با ایمانی بهتان بزند یا درباره‎ی کسی چیزی بگوید که در او نیست خداوند در قیامت او را بر تلی از آتش قرار می‌دهد تا از آنچه گفته است خارج شود. و از عهده‎ی‌ گفته‎ی خود بیرون آید.

    در قرآن کریم بیش از چهل آیه درباره‎ تهمت و بهتان به مردم در رابطه با جریانات مختلفی نازل شده که چند نمونه مهم آن ذکر می‌شود.[3]

     

    چند نکته‎ مهم:

    تهمت دو صورت دارد:

        افتراء: تهمت زننده با علم و آگاهی، گناه یا عیبی را به شخصی نسبت می‌دهد یعنی می‌داند که آن شخص دارای این عیب نیست و یا این گناه از او صادر نشده است مع الوصف آن را به او نسبت می‌دهد و حتی گاهی خود او مرتکب عمل زشتی شده ولی برای نجات خود از گرفتاری و فرار از مجازات آنرا به دیگری نسبت می‌دهد، که در اصطلاح به آن افتراء گویند.

        بهتان: تهمت زننده بدون علم بلکه از روی ظن و گمان چیزی را به شخصی نسبت می‌دهد مانند نمونه‎ی اول و دوم که در اصطلاح به آن بهتان گویند. ریشه‎ی صورت دوم همان سوء ظن و بدبینی نسبت به دیگران است که موجب می‌شود هر کاری که از دیگران صادر شود آنرا حمل بر فساد و بدی کند. و اکثر تهمت‌ها بخاطر ناآگاهی و سوء ظن است، و لذا خداوند در قرآن می‌فرماید: ای مؤمنان از بسیاری از گمان‌ها بپرهیزید زیرا بعضی از گمان‌ها گناه است.[4]

    البته کاملاً روشن است که پیدایش ظن و گمان یا وهم و خیال در ذهن امری غیر اختیاری می‌باشد و حسن و قبح، ثواب و عقاب در قلمرو افعال اختیاری است نه غیر اختیاری، بنابراین مراد اینستکه به گمان خود ترتیب اثر ندهید و از عمل بدون علم اجتناب ورزید زیرا بسیاری از کسانی که بدون علم و بر اساس حدس و گمان عمل می‌کنند مرتکب گناه و معصیت می‌شوند. چنانچه در آیه دیگر فرمود: از آنچه بدان علم نداری پیروی مکن و در جای دیگر گروهی را بخاطر اینکه به سوء ظن خود ترتیب اثر دادند ملامت و سرزنش می‌کند و می‌فرماید: شما بدگمان شدید و سوء ظن پیدا کردید و بر اساس آن عمل کردید پس هلاک و تباه گشتید. و نیز می‌فرماید: مشرکان پیروی نمی‌کنند مگر گمان را و آنان گمان آوران هستند.[5]

    حمل فعل مسلمان بر صحت:

    مؤمن نه تنها نباید به برادر و خواهر مؤمن خویش سوء ظن داشته باشد و به آن ترتیب اثر بدهد بلکه باید عمل او را حمل بر صحت کند و بکوشد تا سوء ظن خویش را به حسن ظن تبدیل نماید.

    امیر مؤمنان علی علیه السلام در این رابطه می فرماید: باید گفتار و کردار برادر دینی خود را به بهترین وجه قرار دهی مگر اینکه یقین پیدا کنی و راه توجیه (حمل بر صحت) بر تو بسته باشد. و نباید به سخن برادرت بد گمان باشی در حالیکه تو محمل خوبی برای توجیه کلام او می‌یابی.

    همچنین محمد بن فضیل می‌گوید. به امام هفتم عرض کردم: بعضی از افراد موثق برای من خبر آوردند که یکی از برادران دینی درباره‎ی‌ من مطلبی گفته که آنرا نمی‌پسندم از او در این باره سؤال کردم، او انکار نمود تکلیف من چیست؟ حضرت فرمود: گوش و چشمت را نسبت به برادرت تکذیب کن بطوریکه اگر پنجاه عادل در نزد تو گواهی بدهند که فلانی درباره‎ی تو چنین مطلب نادرستی را مطرح ساخته تو باید آنان را تکذیب، و برادر ایمانی خود را تصدیق کنی و آنچه را که باعث ریختن آبروی او میشود اشاعه ندهی که در غیر این صورت از مصادیق آیه‎ی: ان الذین یحبون ان تشیع الفاحشه فی الذین امنوا، خواهی بود.

    بنابراین مادامی که میتوانی باید قول و فعل مؤمن را حمل بر صحت، و به خیر و صلاح توجیه کنی و نباید به او بدبین و بد گمان باشی و امر او را بر فساد و بدی حمل نمائی، حتی اگر از دهان مؤمنی بوی شراب به مشامت رسید نباید به او سوء ‌ظن پیدا کنی که او شراب خورده، و مرتکب فعل حرام گشته، ‌بلکه باید محمل خوبی برای آن بیابی مثلاً بگوئی که شاید طبق تجویز پزشک به منظور مداوا و درمان نوشیده و یا فساق او را مجبور به شرب خمر کرده‌اند و یا اشتباها بجای شیشه‌ی سرکه بطری شراب را برداشته و بدهان ریخته و هنگامی که متوجه شده که شراب است بلافاصله آنرا بیرون ریخته و حتی قطره‌ای هم فرو نبرده است.

    فرار از موضع تهمت:

    اسلام از طرفی تهمت را حرام دانسته و از مؤمنان خواسته تا از سوء ظن به یکدیگر اجتناب ورزند و در صورت پیدایش سوء ظن به آن اعتنا نکنند و ترتیب اثر ندهند بلکه گفتار و کردار مؤمن را بر صحت و خوبی حمل نمایند و از طرف دیگر به مؤمنان دستور داده تا خود را در معرض تهمت قرار ندهند و از گفتن سخنان و اعمالی که موجب سوء ظن می‌شود پرهیز کنند تا مورد تهمت و افترا قرار نگیرند.

    چنانکه امیر مؤمنان علیه السلام فرمود: کسی که خود را در معرض تهمت قرار دهد نباید کسی را که به او بد گمان می‌شود ملامت و نکوهش کند.

    همچنین امام صادق علیه السلام فرمود: کسی که به موضعی از مواضع تهمت برود و متهم شود نباید جز خودش را ملامت کند. و نیز امیر مؤمنان علیه السلام در وصیت به فرزندش امام مجتبی علیه السلام فرمود: از محل تهمت بر حذر باش و دوری کن، همچنین از مجلسی که به آن گمان بد برده می‌شود. و به همین جهت است که در اخبار و روایات تأکید شده که مؤمنان باید از دوستی و هم نشینی با فساق و گناهکاران بپرهیزند زیرا رابطه داشتن با آنان موجب می‌شود که مردم نسبت به مؤمنان بدبین و در نتیجه به آن‌ها تهمت بزنند.

  • فهرست:

    تعریف لغوی تهمت... 5

    بدترین نوع دروغ. 5

    آثار سوء اجتماعی تهمت... 6

    چند نکته‎ مهم... 7

    تهمت دو صورت دارد. 7

    حمل فعل مسلمان بر صحت... 8

    فرار از موضع تهمت... 9

    افتراء به خدا و رسول و ائمه.. 10

    آیا می دانید قذف چیست؟. 11

    فرق میان قذف، افتراء و توهین.. 13

    حکم تکلیفی قذف... 14

    حکم حقوقی قذف... 15

    حکم وضعی قذف... 17

    شأن نزول حکم تکلیفی و حقوقی قذف در اسلام. 18

    اقسام قذف... 20

    شرایط قاذف... 21

    شرایط مقذوف... 23

    تکرار قذف... 24

    یکسانی حکم قذف و اجرای آن در مطلق قاذفین.. 26

    حقیقت حدّ قذف... 29

    کیفیت ارث بری حدّ قذف با سایر حقوق فرق دارد. 30

    اثر منفی قذف در شخصیت قاذف... 31

    آثار تخریبی قذف در مقذوفین.. 33

    منابع: 35

    منبع:

    ابن ادریس الحلی، 1411 ﻫ ق، ص 515

    ابن ادریس الحلی، 1411 ﻫ ق، ص 515

    ابن ادریس الحلی، 1411، ص 515

    ابن قدامه، 1400، ص 215

    ابن قدامه، 1400، ص 215

    ابن قدامه، 1400، ص 215

    ابن قدامه، 1400، ص 231

    ابن قدامه، 1403 ﻫ ق، ص 215

    ابن منظور 1412 ماده قذف

    البرهان، 4/208).

    البرهان، ج3، ص128.

    البرهان، ج4، ص209؛ کافی، ج2، ص362؛ امالی، م50، ص304

    حر العاملی، 1392 ق، ص432

    الحر العاملی، 1392 ق، ص444

    الحر العاملی، 1392 ﻫ ، ص 370

    الحر العاملی، 1392 ﻫ ، ص 433

    الحر العاملی، 1392 ﻫ ، ص 433

    الحر العاملی، 1392 ﻫ ق، ص 334

    الحر العاملی، 1392 ﻫ، ص 448

    الحر العاملی، 1392 ﻫ،‌ ص 449

    الحر العاملی، 1392، ص 447

    الحلّی، 1389 ﻫ ، ص 165

    الحلی، 1389 ﻫ ، ص 167

    الحلی، 1389، 162)؛

    الحلی، 1389، ص 166

    راغب اصفهانی مفردات 1373 ماده قذف

    طباطبایی، 1412، ص 100

    الطوسی، 1409، ص 122

    القرطبی، 1409 ﻫ ، ص 441

    القرطبی، 1409 ﻫ ، ص 441

    القرطبی، 1409 ﻫ، ص 441

    القرطبی، 1409، ص 422

    القرطبی، 1409، ص 441 ﻫ

    القرطبی، 1409، ص 443

    القریشی الدمشقی، ص 279

    کافی، ج2، ص361؛

    نجفی، 1400، ص 231

    نجفی، 1400، ص 429

    نور، آیات 15-14

    نور، آیه 11

    نور، آیه 4

    نور، آیه 4

    وسائل الشیعه

کلمات کلیدی: افتراء - بهتان - تهمت - دروغ - سوء ظن - قذف - متهم

مقدمه طبع زندگي اجتماعي مستلزم برخورد انديشه‌ها ، گفتار ، کردار و منافع افراد جامعه است و اين پديده‌ها منشاء بروز و وقوع جرائمي مي‌باشد که دسته‌اي از‌آن جرائمي هستند که بي‌جبر و عنف مادي به وسيله‌ي زبان يا قلم واقع مي‌شوند و حيثيت و شرافت افراد

الف: تعريف افتراء در لغت به معني دروغ بر بافتن آمده و در اصطلاح حقوقي نسبت دادن جرم به کسي به يک يا چند نفر به يکي از طرق مذکور در قانون است، مشروط بر اينکه صحت آور نسبت داده شده در مرجع صلاحيتدار قضايي ثابت نشود. ب: فرق افتراء تهمت وبهتان با اشاعه

ناصرالدين‌شاه قاجار (?? تير ???? - ?? ارديبهشت ????) که پيش از پادشاهي ناصرالدين ميرزا خوانده مي‌شد، معروف به قبله عالم، سلطان صاحبقران و بعد شاه شهيد، چهارمين شاه از دودمان قاجار ايران بود. وي طولاني‌ترين دوره پادشاهي را در ميان دودمان قاجار د

ورشکستگی : Failure ورشکستگی در لغت به معنی «درماندگی در کسب و تجارت[1]» است. در زبان انگلیسی به ورشکستگی "[2]Bankruptcy" گفته می‌شود. در زبان فرانسه ورشکستگی عنوان "[3]Banqueroute" دارد. ورشکستگی را می‌توان حالتی از درماندگی، قصور و عیب برای تاجر در عرصه کسب و پیشه دانست. حالت بازرگانی که در تجارت زیان دیده و بدهی او بیش از داراییش است. «به اصطلاح ورشکستگی حالتی است که تاجر از ...

مقدمه عصر سلطنت ناصر الدین شاه عصر تاریک و شرم آوری از تاریخ ایران است. عصری است مملو از ظلم و ستم و جنایت و دوره‌ای است آکنده از جهل و بی خبری. توده های وسیع مردم بسیواد بودند و نادان و شاه و درباریان از این بیسوادی و جهل حداکثر استفاده را می بردند. میر غضبهای شاه آماده بودند تا هر زمان که او فرمان دهد جان انسانهایی را بگیرند و اجساد آنها را «برای عبرت دیگران» در جلوی یکی از ...

ترديدي نيست که بخشي از قوانين بزرگ اسلامي را تعاليم و مقررات اخلاقي تشکيل مي دهد و توجه به زندگي اخلاقي در اسلام ناب محمدي (ص) خصايصي دارد که کمتر مي توان آن را در مکاتب اخلاقي ديگر يافت زيرا ديد اخلاقي اسلام يک ديد همه جانبه است و تمام اهداف آن تام

قذف در حقوِق جزاي عثماني دو نوع افترا به عفت و اهانت موجود است . يکي مستوجب مجازات تعزيري و دومي مستوجب مجازات حد است . به مجازاتي که مستوجب مجازات حد است قذف گفته مي شود. اين جرم در مورد اتهام زنا (به زنان محصنه ) و يا انکار نسب مي باشد. بنابراين

رسیدگی و تعقیب کیفری قضات متهم به ارتکات بزه دارای ویژگیها و خصوصیات خاصی است که نیاز به بحث و تحلیل مبسوطی دارد. این ویژگیها از جهات متعددی حائز اهمیت می باشند که به جهت جلوگیری از اطاله بحث فقط به ذکر د و جنبه ان می پردازیم. ۱-از جهت شخصیت و موقعیت قاضی : قضات از دیر باز از جهت اجتماعی دارای موقعیت و جایگاه خاصی بودند که طبقات اجتماعی دیگر کمتر از چنین شان و منزلتی بهره مند می ...

قذف در حقوِق جزای عثمانی دو نوع افترا به عفت و اهانت موجود است . یکی مستوجب مجازات تعزیری و دومی مستوجب مجازات حد است . به مجازاتی که مستوجب مجازات حد است قذف گفته می شود. این جرم در مورد اتهام زنا (به زنان محصنه ) و یا انکار نسب می باشد. بنابراین قذف از سه رکن تشکیل می شود: تهمت زنا، انکار نسب و جزایی بودن آن . در جرم قذف ، حق دعوی برای کسی است که مورد تهمت و افترا واقع شده است ...

راستگویى و دروغگویى در فلسفه اخلاق على(ع) در خطبه عید غدیر خود که خوب است آن را خطبه غدیریه بنامیم به تفسیر و تحلیل این رویداد عظیم تاریخ پرداخت. معرفى این خطبه که در گوشه و کنار برخى از کتابهاى ادعیه و روایت در غربت به سر مى برد و بررسى سند و کتابشناسى آن و شرح پاره هایى از آن، موضوع این جستار است. اشارت ممکن است افراد بسیارى در طول تاریخ از حادثه غدیر و اهمیت آن سخن گفته و از ...

ثبت سفارش
تعداد
عنوان محصول