دانلود تحقیق سیاست خارجی

مقدمه : سوال)چرا کشورها در صحنه جهانی با هم تعامل دارند ؟

چرا کشورها منزوی نمی شوند؟

چرا نیاز به آن می شود که کشورها با هم ارتباط برقرار کنند ؟

پاسخ)دلایل متعددی می تواند باشد : 1 برای ایجاد صلح عدالت ، رفاه ، نیاز به رفاه ، باعث دوستی کشورها با هم می شود .

به عنوان مثال : کشور آمریکا و پاکستان مراوده برقرار می کند .

آمریکا احساس می کند که به عدالت و صلح در صحنه جهانی کمک می کند .

و حتی باعث رفاه در داخل آمریکا و پاکستان می گردد .

این نظر خوش بینانه است .

اگر این نظریه را بپذیریم علت خوش بینانه است .

یعنی به این مفهوم که در صحنه جهانی برای تعالی ، ارطبات برقرار می کنیم که این تعالی برای عدالت صلح و رفاه می باشد .

در واقع بر این فرض استوار است که کشورها نیت خیر دارند ، پس رهبران کشورها ذاتاً خوب هستند .

بعبارتی انسانها خوبند ، و چون کشورها خوبند پس کشورها نیز با هم خوب هستند .

بنابر این کشورها اگر بخواهند ارتباط داشته باشند چیزهای خوبی مثل صلح ، رفاه ، عدالت و ...

است .

اینها عقاید خوش بینانه است .

اگر این عقیده را بپذیریم ، اخلاق در صحنه جهانی مطرح می شود .

در نتیجه باید بپذیریم که اخلاق و سیاست موثر است .

چون کشورها برای رسیدن به اهداف باید اخلاقی باشند.

پس انکار خد پسندانه نیست و تفکر انسان دوستانه است .

من همه چیز را برای خودم نمی خواهم .

بنابر این اخلاق ، مباحث اخلاقی و تفکرات اخلاقی تایید در رفتار کشورها دارد ، گار کشوری با کشور دیگری روابط دوستانه برقرار کند ، به خاطر نیاز اخلاقی است .دلیل دوم: عده ای نظریه اول را که مبتنی بر اخلاق در صحنه جهانی است ، رد می کنند .

دلیلی که کشورها با هم تعادل دارند ، برای کسب قدرت است .

سوال) سوالی که در اینجا مطرح میشود ، این است که کشورها از این مراوده چه چیزی به دست می آورند ؟

دلیل اینکه آمریکا و پاکستان مراوده می کند چیست ؟

آمریکا از این ارتباط و مراوده دست به قدرت سیاسی ، اقتصادی ، نظامی می زند ، یعنی این رابطه باعث بهره مندی آمریکا در حیطه سیاست ، سیاست ، اقتصاد و ...

می شود .

بنابر این چون به نفع آمریکا است ، ارتباط برقرار می کند .

پاکستان نیز به همین دلیل و برای نفعش ارتباط برقرار می کند ، هر چند که بهره ها یکسان نیست .

آن کشوری بیشتر بهره به دست می آورد که قدرت بیشتری دارد .

پس هر دو بهره ای به دست می آورند .

بنابر این عده ای می گویند ، دلیل اینکه کشورها با هم مراوده دارند ، بخاطر کسب قدرت است .

این نگاه ، نگاه بسیار خوش بینانه نیست ، بد بینانه هم نیست .

ولی واقع گرایانه است .

اگر کشور a و b با هم مراوده دارند ، به خاطر این است که که کشور a و b قدرت و منفعت بدست می آورد .

و کشور b هم از رابطه با a قدرت و منفعت کسب میکند .

پس برای هر دو منفعت است .

هر چند یکسان نیست .

این نگاه بسیار واقع گرایانه است .

.

چرا که اگر a با b رابطه دارد ، به خاطر کسب منفعت است انسانها ذاتاُ هم می توانند خوب باشند و هم و هم می توانند بد باشند .

نظریه اول می گوید که انسانها همه ذاتاً خوبند ، ولی نظریه دوم می گوید که اینطور نیست .

انسانها ممکن است که خوب و هم بد باشند .

چون اگر همه خوب باشند ، سعی می کنیم سهم همه یکسان باشد ولی میبینیم که اینطور نیست .

بعنوان مثال : آمریکا سهم سهم بیشتر می برد این نگاه می گوید که ، انسانها می توانند بد باشند یا خوب .

و چون کشورها از انسانها تشکیل شدند میتوانند در ساست هم خوب باشند و هم بد .

اگر اگر به کشور a اجازه داده شود ، می تواند استثمارش می کنند .

برای همین است که همه می خواهند استثمارگر شوند نه مستعمره .

پس کشورها اگر قدرت داشته باشند بهتر است تا بدون قدرت .

سوال)در در این نظریه چه چیز جای ندارد ؟

اخلاق این نظریه می گوید که ، اخلاق در سیاست بی معنی است .

اما اخلاق می تواندباشد ،ولی اخلاق می تواند اخلاق موقعیتی باشد .

یعنی اگر به نفعت است ، اخلاقی عمل کن .

نظریه اول می گوید که اخلاق حتماً هست و اگر هم باشد ، اخلاق موقعیتی است .

و علت اینکه کشور a از اخلاق استفاده میکند بخاطر این است که چون به نفعش می باشد .

نظریه دوم می گوید که ، اخلاق مطرح نیست .

بعنوان مثال : آمریکا به افغانستان حمله نظامی می کند ، هم بمب می ریزد و هم مواد غذایی می ریزد .

ریختن غذا یک کار اخلاقی است .

ولی اخلاقی است که برای کسب قدرت و منفعت و سود این این کار را در حق مردم مردم افغان انجام می داد .

چرا که افغانها مخالف حکومت خود هستند و بنابر این بر علیه آمریکا نمی جنگد .

سوال) چرا در جنگ جهانی دوم برای آلمانها غذا نریختند ؟

زیرا صرف نداشت و و منفعتی در کار نبود .

به عبارت ساده تر، من اگر ضعیف هستم ، دوست دارم که با من اخلاقی رفتار کنند .

خرما دادن بعد از مرگ برای فردی که ثروتمند است و گشاده دست نیست .

اینجا اخلاق موقعیتی است .

علت اینکه خرما می دهند ، بخاطر این است که چون در آن منفعت است .

اما فردی که سرمایه دار است و همیشه گشاده دست می باشد ، اخلاقی فکر می کند .

پس باید همیشه گشاده دست بود ، ترحم موقع مرگ ، ناشی از ترس می باشد .

موقعی که نباید خرما بدهی و دادی ، در آن موقع پول خرج کنی ، معتقد به اخلاق هستی .

حال در سیاست چگونه است ؟

در سیاست نیز از روی ناچاری از اخلاق صحبت می کنید و چون فاقد قدرت هستید ، صحبت از صلح ، عدالت و رفاه می کنید .

کشورهای فقیر دائماً می گویند که صلح نیست.

و همیشه صحبت از صلح ، عدالت می کنند .

چون فاقد آن هستند .

اگر همان کشور ضعیغ یادش رود ، دیگر صحبت از عدالت نمی کند .

مثلاً سازمان ملل صحبت از کشورهای ضعیف و قوی می کند .

سوال)از کجا می دانید که عراق صلح طلب نیست ؟

پاسخ) چون چون به کشور ضعیف تر از خودش حمله کرد .

پس کشورهایی که از اخلاق صحبت می کنند ،ناشی از ضعفشان است .

گاهی صحبت از اخلاق ناشی از اعتقاد ما به اخلاق است و یا موقعی ناشی از ضعف ما است .

اگر کسی قدرت دارد و صحبت از اخلاق می کند ، موقعی است و در یک مقطعی به نفعش است .

مثلاً آمریکا یک موقع صحبت از بازدارندگی هسته ای می کند .

ولی خودش دارای بمب اتم است .

پس به نفع خودش است که برای شما بد و برای من خوب است .

سوال)در تاریخ دنیا ، فرضاً کدام دو عقیده با واقعیت نزدیکتر است ؟

پاسخ)نظریه دوم واقعیت جهان نشان می دهد دومی به نظر می رسد بیشتر شاهد آن شاهد آن بودیم و بیشتر ناظر آن بودیم .

باید بین واقعیات و آرمانها تفکیک قائل شویم .

بعنوان نمونه زندگی کردن در دوره قاجار بهتر است .

ولی واقعیت این است که الان در این دوران هستیم .

پس نظریه دوم غالب تر است.

نه اینکه ما اینطور دوست داریم .

اگر اخلاق را در سیاست مطرح کنیم ، می بازیم .

چون اخلاقی فکر کردن نفی می کند که که حقوق حقه دیگر کشورها را از بین بردن ، تجاوز به دیگر کشورها و ...

اگر این کارها را هم انجام ندهیم ضعیف می شویم و دیگران می برند و جلو میروند .

حتی اگر بپذیریم که نظریه اول درست است و حتی اگر بپذیریم که کشورها اخلاقی اند و به خاطر صلح وعدالت مراوده می کنند و فرض می کنیم که علت اصلی مراوده این است .

برای اینکه ایجاد صلح کنیم و برای اینکه تجاوز در جهان صورت نگیرد و عدالت در جهان برقرار شود و کشوری رفاه ایجاد کند و نگذارد کشورها فقیر شوند نیاز به قدرت دارد .

حتی برای ایجاد صلح قدرت لازم است که نگذارد کسی تجاوز به کشور دیگر کند.

حتی برای ایجاد عدالت هم قدرت لازم است .

برای اینکه جلوی کشورهای ناعادل را بگیریم باید قدرت داشته باشیم .

مثال : برای اینکه از منزل ما سرقت نشود ، باید یکسری تسهیلات ، امکانات و وسایل دزدگیر را بکار برد .

مثلاً دیوار و حصار بکشیم و ...

پس بدون انجام دادن این کارها نمی توان جلوی سرقت را گرفت .

نتیجتاً برای ایجاد عدالت ، صلح و ...

قدرت لازم است .

دلیل اینکه به آمریکا حمله نمیشود ، چون قدرت دارد .

حتی برای خوب ماندن و اخلاقی بودن نیاز به قدرت است .

قدرت به دنبال خودش اخلال را هم می آورد .

کشور فقیر نمی تواند اخلاقی باشد .

کسی که دزدی می کند ، کسی است که گرسنه است .

کشوری هم که تجاوز می کند ، صلح دوست نیست .

چون دیگران فرصت را ایجاد می کنند که بد باشد .

بنابر این اگر کشورها دارای قدرت باشند ، اتوماتیک وار عدالت و صلح بوجود می آید .

اگر همه کشورها قوی باشند ، جنگ بوجود نمی آید و به ضعفا حمله نمی شود .

بالاخره منابع کشورهای ضعیف استثمار نمی شود .

سوال)چرا کشور آمریکا هیچوقت به فرانسه حمله نمیکند و مردمش را استثمار نمی کند ؟

پاسخ)زیرا فرانسه قدرت دارد و در رفاه است .

مردمش هم این اجازه را به آمریکا نمی دهند .

حال آمرکا به عراق حمله می کند .

چرا که عراق ضعیف است .

همین آمریکا منابع کشورهایی چون عربستان را استثمار می کند .

چون ضعیف است .

بنابر این قدرت به دنبال خودش رفاه و صلح را می آورد .

و به دنبال عدالت می آورد .

این به این مفهوم نسیت که کسی به کشور قدرتمند حمله نمی کند ، حمله می کند ولی با شکست مواجه می شود .

مانند حمله ژاپن به آمریکا .

نکته : 1ـ احتمال حمله به کشورهای قدرتمند نسبت به کشورهای ضعیف کمتر است .

2ـ احتمال استثمار کشورهای قدرتمند نسبت به کشورهای ضعیف کمتر است .

کشور قدرتمند احتمال ایجاد صلح و عدالت ، در مقام مقایسه با کشور ضعیف ، برایش بیشتر است .

پس قدرت خوب است .

هم میشود به نفع خوب و بد از آن استفاده کرد ، و نداشتن آن محققاً به جنگ مبدل می شود .

و دارا بودن آن محققاً به صلح مبدل میشود .

در جهان سیاست قدرت محور اصلی است .

بنابر این کشورهای قدرتمند ، منافع بیشتری دارند .

رعایت کردن موازین اخلاقی در امر سیاست ، خوب نیست .

چرا که منجر به ضعف و از بین رفتن منافع ملی می شود .

مثالی در رابطه با داشتن و نداشتن قدرت محبت کردن از روی ترحم خوب نیست .

در ظاهر لطف می کنید .

ولی در باطن دارید او را تحقیر می کنید .

می توان قدرتمند بود و از این قدرت به نحو احسن استفاده کرد .

اولی هیچوقت نمی تواند مثبت استفاده کند .

ولی تاجر می تواند از قدرتش به نحو مثبت استفاده کند .

پس می توان قدرت داشت و خوب بود .

ولی نمیتوان ضعیف بود و خوب بود .

فرد آب حوضی می تواند خوب باشد ، ولی ابزار ندارد .

می گوییم که حکومت افغانستان بد است و نمی تواند حزب باشد .

چون ابزارش را ندارد .

افغانستان نمی تواند صلح داشته باشد چون ابزار ندارد .

آمریکا دارای قدرت است و اگر بخواهد می تواند منجر به این شود که به صلح و رفاه کمک کند .

آمریکا اگر بخواهد ، می تواند .

پس بهتر است که قدرت باشد و اگر خواستیم از آن استفاده نماییم .

ولی داشتن ضعف نیست .

کشورهای ضعیف اجازه می دهند که به آنها تجاوز شود .

و نمی توانند جنگ کنند .

چون ابزارش را ندارند .

مثال : بطور معمولی مردان درگیر دعوا و نزاع می شوند ولی زنها وارد نمی شوند ، چون ابزار ندارند .

برای اینکه حرف مادر رو داشته باشد ، باید ابزار داشته باشیم .

یادگیری ، کسب علم ابزاری برای کسب قدرت هستند .

کشوری که قدرتمند باشد به آن زور نمی گویند .

چون جواب می دهد .

پس ترحم ، ناشی از ضعف است .

بهتر است تنفر باشد تا ترحم .

اینها ( ترس ، حسادت ، غضب ، نیاز ) تنفر می باشد .

کسی که قدرت داشته باشد ، گاهی اوقات می توان عامل مثبت و خیر بود .

بنابر این در کشورهای جهان سوم همه در تلاش برای کسب قدرت و کسب ابزار قدرت هستند .

چهره 2 گانه اخلاق : 1 ـ چه زمانی توسل به اخلاق ، نتایج مطلوب دارد : اخلاق چهره اش دو گانه است .

در صحنه سیاست خارجی چه زمانی بودن اخلاق مطلوب است .

گفتیم که اخلاق خوب نیست .

ولی باز هم گفتیم که اخلاق موقعیتی است.

A ) زمانیکه اخلاق بازتاب منافع ملی باشد .

یعنی محتوای اخلاق بر اساس منافع ملی شکل می گیرد .

یعنی منافع ملی اخلاق را شکل می دهد .

منافع ملی ایجاب می کند که در صحنه بین الملل اخلاقی رفتار کنید .

منافع ملی آمریکا ایجاب می کند که به افغانستان کمک غذایی نماید .

منافع ملی آمریکا ایجاب می کند که بعد از جنگ جهانی دوم ، به اروپا کمک مالی نمایند .

منافع ملی آمریکا ایجاب می کند که از حمله به عراق خودداری کند .

پس منافع ملی ، مارا اخلاقی می کند .

پس منافع ملی ، تعیین کننده است که به این موقعیت می گوییم .

B ) اخلاق و سیاست اخلاقی ، مکمل قدرت هستند .

یعنی قدرت داریم و در کنار آن نیز اخلاق داریم .

بعبارتی مجزا از هم نیستند ، بلکه همدیگر را تقویت می کنند نه تضعیف .

c)اخلاق و سیاست اخلاقی از موضوع قدرت بیان می شود .

سوال)این جمله یعنی چه ؟

دلیل اینکه کشور a سیاست اخلاقی دارد چیست ؟

چون قدرتمند است .

پس از موضع قدرت ، اخلاقی است .

یعنی اگر اینجا اخلاقی هستم ، بخاطر قدرت است .

از موضع قدرت ، چیز خوبی است که انسان قدرتمند باشد و اخلاقی باشد .

قدرت ، یک چیز نسبی است و می توان به نحو احسن استفاده نمود و موثر و کارساز بود .

برای همین ، چیز خوبی است .

نداشتن قدرت ، ضعف است .

ولی داشتن آن می تواند تحولات و تغییرات ایجاد کند .

در جهان سیاست هم نباید خوش بین بود .

چرا که کشورهای بزرگ خیر کسی را نمی خواهند .

آمریکا ، فقط و فقط در جهت منافع ملی خودش گام برمی دارد و کاری به ترکیه و ...

ندارد و فقط به دنبال منافع خودش است .

اگر اخلاق در جهت منافع باشد ، اخلاقی رفتار می کند و بالعکس .

یعنی اگر اخلاق در جهت منافع نباشد ، اخلاقی رفتار نمی کند .

در جهان سیاست ، هیچ کشوری دلش به حال کسی نمی سوزد .

شما با کشوری دوست می شوید که به نفعتان است .

و اگر غیر از این باشد ، از حماقت شما است .

اگر آمریکا به کسی کمک مالی ،نظامی و ...

می کند ، چون به منفعت و نفع آمریکا است .

اگر آمریکا به کشور a کمک می کند .

نه بخاطر منفعت کشور b است .

بلکه منفعت خودش است .

پس حمله آمریکا به افغانستان و کمک به پاکستان ، بخاطر منفعتش است .

پس اخلاق در خدمت منافع است .

برای همین می گویند که اخلاق موقعیتی است .

اخلاق صرف نمی تواند باشد ، اخلاق در خدمت منافع است .

در ضمن قدرت ، اتکا به نفس می آورد .

2ـچه زمانی توسل به اخلاق در سیاست نتایج غیر مطلوب دارد : حال این در چه موقعیتی است ؟

A ) سیاست اخلاقی ، شکل دهنده محتوای منافع ملی است.

قبلاً گفته شد که اخلاق بازتاب منافع است .

ولی در اینجا اخلاق ، نتیجه ای که می دهد ، منافع ملی است .

در آنجا منافع ملی نتیجه ای که می دهد ، اخلاق است .

جایی که اخلاق خوب نیست ، موقعیتی است که اخلاق به منافع ملی شکل می دهد .

سیاستهای اخلاقی است که در صحنه بین المللی می گوید که چگونه رفتار کنیم .

تعریف منابع ملی بر اساس اخلاق خوب نیست .

بعنوان مثال : کمک به کشورهای ضعیف ، اشتباه است .

اگر به دیگران بر خلاف صلح باشد ، خوب نیست .

اخلاق نباید منافه را شکل دهد ، بلکه برعکس یعنی منافع باید اخلاق را شکل دهد .

B ) هنگامی سیاست اخلاقی نتایج منفی دارد که اخلاق جایگزین قدرت باشد.

در قسمت پیشین گفتیم که ، اخلاق و سیاست اخلاقی ، مکمل هم هستند .

ولی اینجا می گوید که قدرت را کنار بگذار .

این غلط است و خوب نیست .

مثلاً داشتن اسلحه خوب نیست .

و اگر خودمان را خاع سلاح کنیم ، برای تامین منافع ملی خوب نیست .

C ) سیاست اخلاقی از موضع ضعف است.

اگر خوب هستیم و مجبوریم که خوب باشیم .

پس خوب بودن به خاطر اجبار است .

پس مجبور بودن است نه به خاطر اعتقاد .

یک وقتی است که به بن بست می خوریم و مجبوریم از راه دیگر برویم .

ولی زمانی از روی اعتقاد ، آن راه را انتخاب می کنیم .

پس این چهره 2 گانه اخلاق است .

کشورهای قدرتمند ، چهره اولی اخلاق را اجرا می کنند .

اهداف کلی دولتها در سیاست خارجی : سوال)دولتها بطور چه اهدافی را در سیاست خارجی دنبال می کنند ؟

1ـ کسب قدرت 2ـ حفظ قدرت 3ـ افزایش قدرت 4ـ نمایش قدرت 1ـ کسب قدرت : بعضی از دولتها یا حکومتها به جهت اینکه از قواعد حاکم بر روابط بین کشورها ناراضی اند یا از وضع موجود ناراضی اند و یا از موقعیت خودشان در صحنه جهانی ناراضی اند ، سعی بر این دارند که قدرت کسب کنند .

چون موقعیت خود را بهبود بخشند .

قوائد بازی را به نفع خودشان عوض کنند و موقعیت خودشان را در صحنه جهانی بهبود بخشند و در نهایت اینکه قواعد حاکم بر رابط بین کشورها را بر هم بزنند که به چنین دولتها و حکومتهایی انقلابی می گویند .

پس مقام حکومتهایی که ما به آنها انقلابی می گوییم ، حکومتهایی هستند که از وضع موجود ناراضی هستند .

چون منافع و خواسته هایشان و نیازهایشان تامین نمی شود .

یعنی از منابع و بهره هایی که هست ، به همان اندازه خواهانش هستند ، بهره نمی برند .

بخاطر همین دولتها یا حکومتها می خواهند که وضع موجود را عوض کنند .

پس هر کشور و دولتی که بر علیه وضع موجود باشد ، دولت انقلابی است .

بعنوان مثال در 1927، اتحاد جماهیر شوروی در 1949 چین کمونیست که بوجود می آید ، دولت انقلابی است .

کوبا در 1959 یک دولا انقلابی است .

ایران در 1979 یک دولت انقلابی است .

یعنی از وضع موجود ناراضی است ( انقلابی ) هر فرد یا گروهی و هر سازمانی که بخواهد وضع موجود را عوض کند ، انقلابی است .

ولس شما همیشه انقلابی نیستید .

چون اگر از وضع موجود راضی نباشید ، آن را تغییر می دهید انقلابی بودن یک دوره موقت است .

وقتی خودشان موقعیت خود را تحکیم کردند ، از انقلابی بودن دست بر میدارید .

2ـ حفظ قدرت : بعضی دولتها در جهت این قدم برمی دارند که قدرت خود را حفظ کنند .

یعنی از این وضع موجود راضی اند .

تمام دولتهایی که از موقعیت خود در صحنه جهان راضی باشند و از قواعد حاکم بر روابط کشورها راضی باشند ، به آنها دولتهای محافظه کار می گوییم .

یعنی بطور کلی مخالفت نمی کند .

یعنی تصور کلی و شکل کلی را پذیرفته و چارچوب کلی را پذیرفته است .

دولتهای گروه اول ( انقلابی ) ، چار چوب را می خواهد به هم بریزد ، ولی محافظه کار ، کل چار چوب را پذیرفته ، حال ممکن است در چار چوب یکسری تغییرات را به وجود بیاورد .

ولی چار چوب یکی را حفظ کرده ولی در این چار چوب تعدیلات و اصلاحات بوجود می آورد .

ولی انقلابی ها چار چوب را را از ریشه می کنند .

محافظه کار این نیست که همه چیز را می خواهد حفظ کند ، فقط چار چوب را حفظ می کند و در چار چوب تعدیلات و اصلاحاتی ایجاد می کند .

چارچوب مثلاً : دموکراسی ، حق رای را کم و زیاد می کند .

و یالیبرالسیم ، در داخل آن میزان آزادی را کم و زیاد می کند .

محافظ کار به این مفهوم نیست که مخالف تغییرات است ، بلکه خواهان تغییر در داخل چار چوب است .

تغییرات وسیع در سطح جهانی در حال حضر از طریق آمریکا صورت می گیرد .

این تغییرات در جهت چار چوبی است که چارچوب خودش است و و می گوید همه رژیمها و کشورها باید لیبرال باشند و لیبرال شوند .

مثل عوض کردن رژیم در افغانستان .

اما سیستمی که عوض کرد ، در جهت آن چیزی است که می خواهد یعنی لیبرالیسم .

آمریکائیها محافظه کرند و در جهتی می خواند عوض کنند که به نفعشان است و می خواهند صحنه جهانی را تغییر دهند و کشورها را عوض می کنند .

لذا رژیمهای محافظ کار می خواند که قدرت خود را حفظ کنند .

و این به مفهوم این است که اگر نیاز به تغییر باشد .

باید در جهت این باشد که قدرت خود را بهبود و موثر تر کارآمدتر کنند .

و با تغییر هیچ نوع مخلفتی ندارند .

غالباً دولتهایی هستند که از وضع موجود راضی اند مثل کشورهای قدرتمند چون از موقعیت خودشان راضی اند .

مثل کشورهای قدرتمند چون از موقعیت خودشان راضی اند .

اکثر کشورهای قدرتمند ، محافظ کار هستند .

مثل روسیه ، هند ، فرانسه ، آمریکا غیر کمونیست ، چین کمونیست .

3-افزایش قدرت : بعضی از دولتها می خواهند و در جهت افزایش قدرت هستند .

دولتها یا حکومت هایی که از وضع موجود راضی اند ، وضع موجود را مطلوب می دانند .

اما مواجه با فرصتهایی می شوند که به آنها این امکان را می دهند .

لذا دولتها سعی می کنند که از شرایط و وضعیت ایجاد شده در جهت افزایش قدرت خود استفاده کنند لذا شما می توانید که یک دولت محافظه کار باشید ،خواهان وضع موجود و حفظ قدرت باشید ، ولی موقعیتی به دست آورید که این امکان را به شما داد که این قدرت را زیاد کنید ، پس استفاده می کنید .

مثل افغانستان ، آمریکا از وضع موجود راضی است و افغانها این فرصت را برای حمله آمریکا ایجاد کردند .

پس افغانها فرصت را ایجاد کردند و آمریکایی ها هم استفاده کردند .

لذا شما می توانید یک دولت محافظ کار و در عین حال یک دولت گسترش طلب و خواهان افزایش قدرت در صورت وجود شرایط مناسب باشید .

مثل افغانستان .

لذا افزایش قدرت همیشه محتمل است ، به شرط اینکه فرصتش ایجاد شود .مثل آمریکا که خواهان افزایش قدرت است .

لذا تمامی دولتهای قدرتمند ، خواهان افزایش قدرت هستند که به اینها دولتهای امپویالیستی می گویند .

آمریکا یک کشور امپویالیستی است .

چون هر زمانی به آن امکان و فرصت داده شود ، می آید و کشورهای دیگر تحت حمله قرار می دهد و از فرصت استفاده می کند و کشورهای دیگر را تحت حمله قرار می دهد .

لذا افغانستان این فرصت را برای آمریکا ایجاد کرد که قدرتمندتر شود .

لذا آمریکا خواهان افزایش قدرت است .

پس آمریکا یک دولت محافظه کار است ، ولی خواهان افزایش قدرت است .

همیشه کشورهایی که از وضع موجود ناراضی اند ، انقلابی هستند .

میزان انقلابی بودن کم و زیاد است .

انقلابی خواهان دگرگونی اساسی و بنیادین است .

یعنی خواهان حفظ وضع موجود و یا افزایش قدرت نیستند ، بلکه می خواهند همه چیز را از اساس و بنیاد تغییر دهند .

4-نمایش قدرت : آخرین هدف ، نمایش قدرت است .

برخی از کشورها هدفشان از سیاست خارجی ، نمایش قدرت است در جهت رسیدن به اهدافشان .

یعنی به این نتیجه رسیدند که از طریق نمایش و عرضه قدرت ، می توانند به اهدافشان برسند ، بدون استفاده مستقیم از زور یا قدرت در مراحل اولیه .

در مراحل اولیه سعی می کنند با نمایش قدرت خود به اهداف خود برسند .

حضور ناوگان آمریکا در خلیج فارس یک نمایش است .

یک مانور نظامی آمریکا به مصر یا کویت نمایش است .

یا صحبت های تهدید آمیز یک رهبر یک کشوری می تواند نمایش قدرت باشد .

یعنی شما به طرف مقابل می گویید که ما تلاش می کنیم در جهتی گام برداریم که شما خواهانش هستید .

حال سوال این است که چگونه تفهیم می کنند ؟

از طریق نشان دادن تواناییهایی که دارند .

لذا به نفع شما است که در مسیری گام بردارید که من مایل هستم .

یعنی هنوز آمریکا هنوز در خلیج فارس چیزی می خواهد بگوید این است که : کشور y-x !

من این توانایی را دارم که هر زمان بخواهم ، در هر جایی باشم .

پس به نفع ماست که در جهتی گام برداریم متضرر منافع نباشد .

پس کشورهایی که باید کوشش کنند ، می کنند لذا به نفع شماست که در جهتی گام بردارید که متضرر منافع من نباشد .

برای هر کشوری باید یک برگ انجیر برایش بگذارید که توجیه کند که چرا این کار را کرده است .

پس باید قدرت مانور حریف داد و نباید او را خجالت زده کرده پس باید شرایط را طوری فراهم کرد که بتوان گریز کرد .

و برگ انجیر برای کشوری گذاشت و باید دلایلی برای دولتی در سالهای بعد گذاشت .

مثلاً دولت آمریکا با عراق کشمش دارند .

و اگر بعد از 10 سال بخواهند رابطه داشته باشند ، باید جایی بگذارند و نباید حریف را منزوی کرد .

همه این اهداف در جهت قدرت است و این قدرت است که محور است .

پس برای همین اخلاق نمی تواند تعیین کننده باشد .

کسانی می توانند اخلاقی باشند که قدرت داشته باشند و کشور های ضعیف نمی توانن .

و کشورهای فاقد قدرت همیشه مغبون هستند و آمریکا و روسیه را هرگز نباید نکوهش کرد .

همیشه می توانید محافظه کار باشید ، خواهان افزایش قدرت باشید ، یعنی امپریالیستی باشید و نمایش قدرت را بدهید .

ولی هرگز نمی توانید انقلابی باشید .

چون انقلابی بودن با محافظه کاری سازگار نیست .

ولس همه اینها در جهت قدرت است .

کسانی می توانند اخلاقی باشند که خواهان قدرت هستند کشورهای ضعیف نمی توانند اخلاقی باشند .

کشورهای ضعیف نمی توانند اخلاقی باشند .

دولت آمریکا فقط به کشوری حمله می کند و استثمار می کند که فاقد قدرت است .

هیچ وقت شما نباید آمریکا ، روسیه و چین را نکوهش کنید .

دلیل اینکه آمریکا .

روسیه ، چین انگلیس و فرانسه به کشورهای دیگر حمله می کنند ، برای این است که آنها به آنها فرصت و اجازه داده می شود .

دلیل اینکه برخی کشورها استثمارگر نیستند ، بخاطر این است که فرصت استثمار به آنها داده نمی شود .

آمرکا قدرتمند است و در عین حال غالب هم هستند .

یعنی علم و دانش و قدرت و ثروت را در کنار هم به نحو احسن استفاده می کنند و استفاده عالی از آن می کنند .

ولی کشوری مثل عربستان ، بینش ودانش ندارد .

و به نحو احسن از ثروت خود استفاده نمی کنند .

قدرتمند ثروت را دارد ودر عین حال در کنار آن نحوه استفاده صحیح از را می داند و ار ثروت خوب بخاطر همین لذت می برد .

علم خوب است .

کشوری که علم ندارد ، ضعیف است .

تمام کشورهای قدرتمند علم هم دارند .فرق آمریکا و روسیه در این است که در آمریکا دانش علمی گسترده است ولی در روسیه نیست .

برای همین است که قدرتمند هستند .

علم خوب است ، به شرط اینکه در کنار آن ثروت باشد و ثروت هم خوب است ، به شرط اینکه در کنارش علم و بینش و آگاهی باشد .

مفاهیم 3 گانه قدرت : سوال) قدرت چه تعابیری دارد و چگونه به قدرت می نگریم ؟

3 مفهوم از قدرت است که هر سه درست است .

ولی برخی هر سه مفهوم را با هم دارند.

ولی برخی دیگر هر سه مفهوم برای آنها صادق نیست ، بلکه یک یا دو تا از مفاهیم برای آنها صادق است .

1-قدرت به مفهوم توانایی : برخی قدرت را از دید توانایی می نگرد .

یعنی هر کشوری که بتواند کشور دیگر را مجبور به کاری نماید که خواهان آن است ، می گویند قدرتمند است .

و یا کشور دیگر از کاری که دارد انجام می دهد را باز بدارد ، می گویند دارای قدرت است .

یعنی هر زمان a بتواندb را مجبور نماید که کاری را که a می خواهد انجام دهد ؛ می گوییم a قدرتمند است .

نگاه دیگر اینکه ، هرزمان a بتواند b را از کاری که b دارد انجام می دهد و خواهانش است ، باز بدارد ؛ بنابر این قدرتمند است .

قدرت یعنی توانایی است .

یعنی توانایی a در جهت انجام کاری کهa می خواهد .

یعنی تواناییa از جلوگیری از کاری که b می خواهد .

مثلاً آمریکا قدرتمند است .

چون می تواند عربستان را مجبور کند که از افزایش قیمت نفت خودداری کند .

کعنی کاری را کرده که دوست دارد .

یعنی عربستان را مجبور به کاری کرده که آمریکا می خواهد .

و یا مثلاً کشور چین کمونیست را از حمله به تایوان باز داشته است .

پس آمریکا به این دلیل فوق قدرتمند است .

آمریکا قدرتمند است ، چون چین را از تصرف دوباره منع کرده است .

این کاری که چینی ها می خواهند بکنند ولی آمریکا مانع شده است .

پس قدرت یعنی داشتن توانایی در انجام کاری که می خواهد و نمی خواهد .

این را قدرت می گویند .