دانلود مقاله ساختمان بتون فولادی ( مزایا و معایب )

تعریف: ساختمان بتون فولادی ساختمانی است از بتن و فولاد که در مناطق کشش آن فولاد قرار داده شده باشد و در نتیجه «کشش را فولاد و فشار را بتون تحمل کند.

قسمت‌های عمده این اسکلت‌های بتن آرمه عبارت است از دال (تاوه سقف کف) پوتر (تیر) قوس و قاپ ستون شالوده دیوارهای حایل و ضامن بتون آرمه‌ای.

مزایای ساختمان‌‌های بتنی: 1- در ساختمان‌های بتون آرمه شکل پذیری بهتر انجام می‌شود.

2- مقاومت سازه‌های بتنی با گذشت زمان افزایش پیدا می‌کند.

3- ساختمان‌های بتون آرمه اگر صحیح اجرا شوند به مراتب مقرون به صرفه‌ترند.

4- پیوند به راحتی صورت می‌گیرد.

5- در مقابل رطوبت و حرارت مقاومت بهتری نشان می‌دهد.

6- مقاومت در مقابل آتش‌سوزی در سازه‌های بتنی خیلی بیشتر است و از اهمیت فراوان برخوردار می‌باشد.

7- ساختمان‌های بتنی در مقابل نشست و زمین لرزه مقاومت بیشتری دارند.

8- از لحاظ بهداشتی بهترین نوع ساختمان است.

9- ساختمان‌های بتنی از یک سو زیبائی ساختمان‌های سنگی را دارد و از سوی دیگر امتیاز و مقاوم ساختمان‌های آهنی برخوردار است.

معایب ساختمان‌های بتنی: احتیاج به نیروی متخصص در قالب‌بندی و بتن سازی دارد همان‌ طور که تاکنون بر اهمیت ساختن بتن تاکید شده در صورتی که نسبت‌های اختلاط حفظ نشوند و از بتن مراقبت‌های لازم به عمل نیاید فاجعه آفرین است.

اگر عمل قالب‌بندی بطور فنی و اصولی انجام نشود ممکن است در نتیجه فشار بتن تازه قالب در برود چون بتن پس از مدت کوتاهی خودش را می‌گیرد سبب ایجاد دشواریهائی اجرائی و خسارت مالی گردد.

2- انتقال گرما و سرما توسط ساختمان‌های بتونی به داخل ساختمان به راحتی انجام می‌گیرد که این یک ضعف می‌باشد.

3- مدت اجراء: اجراء ساختمان بتنی هر کدام برای کسب مقاومت مناسب جهت تحمل بار احتیاج به مدت زمانی حدود 14 تا 28 روز دارد مثلاً یک ستون بتنی قبل از روی آن بارگذاری شود باید مقاومت کافی بدست آورد تا قادر باشد براحتی نیروهای وارده را به فنداسیون منتقل نماید.

4- نیاز به ماشین آلات بتون ساز و حمل بتون و وسایل دیگر مانند (ویبره …) دارد.

5- اگر عضوی از ساختمان بتونی خراب شود امکان تعویض و ترمیم مشکل است.

6- عدم تقویت و امکان گسترش ساختمان پس از ساخته شدن.

7- شرایط آب و هوائی مانند سردی و گرمی هوا در اجرای آن تأثیر می‌گذارد.

8- انتقال ارتعاش: این نقیضه بستگی به یکپارچگی بتون دارد متاسفانه به زحمت می‌توان آن را بر طرف کرد.

9- ضعف در برابر انفجار: 10 وزن ساختمان‌های بتونی در جابه مراتب بیشتر از وزن ساختمان‌های فولادی می‌باشد.

لازم به یادآوری است با بیش ساخته کردن ساختمان‌های بتونی می‌توان از بیشتر معایب ساختمان‌های بتونی کاست.

اجرای ساختمان‌های بتونی اجرای ساختمان‌های بتونی از پس سازی شروع شد و به سقف سازی ختم می‌گردد که مراحل اجرائی آن به صورت خلاصه به این صورت است، که ابتدا پی کنی انجام می‌گیرد آن گاه پس سازی و سپس اجرا بر ستونها انجام می‌شود.

اگر ساختمانی به صورت تیر و دال یکسره باشد این مرحله همه یکجا اجرا می‌شود اگر به صورت تیر و تیرچه باشد ابتدا تیر اجرا می‌شود سپس تیرچه ریزی انجام می‌گیرد در قمست بعد چارتهای اجرائی هر مرحله آمده است.

(1) مراحل اجرائی پی 1- مطالعه نقشه پی کنی 2- تسطیح زمین 3- پاشیدن گچ 4- اجرای کود برداری و کنترل ابعاد پی طبق نقشه 5- آماده نمودن امکانات بتن ریزی و قالب بندی و آرماتورگذاری 6- اجرای بتون مسگر 7- قالب‌بندی 8- کنترل ابعاد پس و بررسی استحکام قالب‌ها 9- بتون ریزی … 10- برداشت قالب پس از زمان معین.

(2) مراحل اجرای ستون بررسی و مطالعه ستون از روی نقشه و پس از بررسی محل اجرای آن 2- آماده نمودن امکانات بتن ‌ریزی قالب‌بندی آرماتورگذاری 3- نصب قالب و شاقولی نمودن آن و مهار کردن کامل آن 4- آماتور گذاری و کنترل آن بر طبق نقشه اجرایی شامل کنترل طولی پوشش یا (آنکوراژ) قالبها خاموتها 5- بتن ریزی 6-برداشت قالب پر از زمان معین.

(3) مراحل اجرای تیر 1- بررسی و مطالعه تیر از روی نقشه و بررسی محل اجرای آن 2- آماده نمودن امکانات بتن‌ریزی قالب‌بندی آرماتور گذاری 3- روغن زدن تخته قالب‌ها 4- نصب قالب تیر و مهار آن توسط حائلهای محکم 5- آرماتور گذاری و خرک گذاری و کنتزرل آن طبق نقشه اجرائی 6- کنترل ابعاد نهایی و علامت گذاری ارتفاع تیر 7- بتن ریزی و مراقبت 8- برداشت قالب پس از زمان معین.

قبل از بتن‌ریزی باید کلیه وسایل مخلوط کردن و حمل بتن تمیز شود.

قالب‌ها و محل‌هایی که بتن در آنها ریخته می‌شود باید از مواد زاید پاک شود.

قالب‌ها باید کاملاً مرطوب یا روغن مالی شده باشد.

محل جایگذاری آرماتور، لوله، میله مهار، و سایر قطعاتی که در داخل بتن قرار می‌گیرد همچنین سوراخ‌ها و فضاهای خالی که لازم است در داخل بتن تعبیه شود باید قبلاً به رویت و تصویب مهندس ناظر برسد.

موادی که برای سوراخ‌ها و فضاهای خالی در بتن قرار داده می‌شود باید با موادی آغشته شود که خارج کردن آنها را آسان می‌کند.

سطوحی که با بتن در تماس است و قابلیت جذب آب دارد باید کاملاً مرطوب شود.

چنانچه در محلی که باید بتن ریخته شود آب وجود داشته باشد باید قبلاً آب آن را خارج کرد.

این کار ممکن است با کمک پمپ یا هوای فشرده یا بصورت دیگری که دستگاه نظارت مجاز بشناسد.

انجام گیرد قبل از بتن ریزی روی بتن قبلی، شیره خشک شده، مواد زاید و دانه‌های لق باید از سطح بتن پاک شود.

بتن باید با بتنوتیزه ساخته شود زمان اختلاط نباید از 5/1 دقیقه کمتر باشد اختلاط با دست فقط با اجازه دستگاه نظارت در موارد استثنایی و کم اهمیت مجازات و در این صورت لازم است نکات زیر رعایت شود.

بزرگترین دانه‌های سنگی الف) یک پنجم کوچکترین لبه داخلی قالب ب) یک سوم ضخامت دال ج)سه چهارم حداقل فاصله آزاد بین میله گردها تبصره: به کاربردن سنگدانه‌های درشت‌تر از 32 میلیمتر در مساحت قطعات بتون آرمه توصیه نمی‌گردد.

ولی در هر صورت اندازه سنگدانه‌ها نباید از 62 ملیمتر تجاوز کند سنگدانه نباید از خود واکنش قلیائی نشان دهد.

الف‌ ده درصد برمقدار سیمان مندرج در نقشه‌ها اضافه شود.

ب‌ مواد تشکیل دهنده بتن قبل از اضافه نمودن آب، روی سطح صاف و تمیز سه بار بخوبی با هم مخلوط شود.

پ‌ ضمن اضافه نمودن آب لازم مخلوط حداقل سه بار بخوبی زیر و رو می‌شود.

ت‌ بتن به دست آمده باید ظرف نیم ساعت مصرف شود.

در صورتی که بتن ساخته شده با ماشین به محل مصرف حمل می‌شود باید حمل در اسرع وقت صورت گرفته و روشی به کار رود که از آغشته شدن آن به مواد زاید یا جدا شدن اجرای بتن از یکدیگر.

جلوگیری به عمل آید در هر حال زمان حمل نباید از سی دقیقه تجاوز کند.

بتن باید قبل از شروع به سفت شدن، در محل مورد مصرف ریخته شده و از به هم خوردن و جابه‌جا شدن بعدی آن جلوگیری شود.

در مورد بتن آرمه، تراکن باید با نهایت دقت صورت گیرد تا حفره‌ها هوا کاملاً از بین برود بطوری که ارتفاع ریختن بتن نباید حداکثر از 2 متر بیشتر باشد استفاده از پمپ برای انتقال بتن فقط در صورت موافقت دستگاه نظارت مجاز است.

انتقال بتن حاوی مصالح سنگی بزرگتر از 75 میلیمتر با استفاده از پمپم مجاز نیست.

برای تراکم بتن آرمه باید از ویپراتور استفاده نمود.

ویپراتور باید به فواصل 50 سانتی‌متر داخل بتن شده و از تماس آن با آرماتور و قالب‌بندی جلوگیری به عمل آید.

داخل و خارج کردن ویپراتور باید در حین ویپره کردن بارامی صورت گیرد.

ویپراتور باید بین 5 تا 15 ثانیه در بتن باقی بماند و قبل از شاهر شدن دو غاب سیمان از بتن خارج گردد.

در بتن ریزی عمودی نظیر ستونها، تقویت قالب‌بندی برای تحمل اضافه فشار ویپراتور ضروری می‌باشد.

در صورتی که با اجازه دستگاه نظارت، بکار بردن ویپراتور ضروری نباشد برای ؟؟

تراکم لازم باید از تخماق دستی و کوبیدن با دست استفاده شود) ویپراتورهای استوانه‌ای باید تا حد امکان در وضع قائم نگاه داشته شده و در امتداد محور جابه‌جا شود.

استفاده از میزهای لرزان فقط برای بتنهای دارای ضخامت حداکثر 20 سانتیمتر مجاز است لرزاندن بیش از اندازه بتن خصوصاً در مواردی که بتن روان باشد مجاز نیست.

بتن ریزی باید تا کامل شدن قطعه مورد نظر و تا رسیدن محل مجاز توقف بتن ریزی، بطور مداوم ادامه یابد.

از متوقف نمودن بتن ریزی باید تا حد امکان پرهیز شود.

عمل قطع بتن ریزی باید در نقاط حداقل لنگر خمش و نیز حداقل برشی صورت گیرد.

بتن کلیه پر دهانه یک دال و تیرهای مربوط به آن در یک نوبت ریخته شود.

سطح مقطع بتن در محل قطع بتن ریزی باید تا حد امکان عمود بر سطح بتن‌ریزی باشد.

در موقع شورع مجدد سطح اتصال باید با برس سیمی تمیز شده و سپس خیس گردد و با دوغاب سیمان آغشته شود.

ضخامت لایه‌های مختلف.

بتن در هنگام بتن‌ ریزی ضخامت لایه‌های مختلف بتن برای بتن مسطح نباید از 35 سانتی‌متر و برای بتن با حجم‌های زیاد نباید از 45 سانتی‌متر بیشتر شود.

قطعات و پستهای غیر فلزی که برای تثبیت آرماتورها موارد استفاده قرار گرفته است باید هنگامی برداشته شود که دیگر بوجود آنها نیازی نیست.

کلیه کارهای بتنی دارای ایراد باید تخریب و تجدید یا بنحوی که مورد قبول دستگاه نظارت باشد.

ترمیم شود تخلخل زیاد در سطح بتن ریخته شده را غیر قابل قبول می‌کند ولی تخلخل جزئی سطح بتن باید با ملات ماسه پر و صاف شود.

در کلیه موارد ذکر شده تشخیص دستگاه نظارت ملاک عمل خواهد.

ضخامت لایه‌های مختلف بتن برای بتن مسطح نباید از 35 سانتی‌متر و برای بتن با حجم‌های زیاد نباید از 45 سانتی‌متر بیشتر شود.

شرایط بتن‌ریزی: بتن‌ریزی در هوای سرد تهیه و ریختن بتن نباید در حرارت کمتر از 2 درجه سانتی‌گراد صورت گیرد.

در هوای سرد (نزدیک به یخبندان) برای تسریح در سفت شدن بتن باید از سیمانهای زود بند استفاده شود و یا کلرورکلیسیم به نسبت حداکثر 2 درصد به سسیمان پرتلند معمولی اضافه شود.

مصالح یخ زده به هیچ وجه نباید مصرف شود بتنی که به علت یخ زدگی ضایع شده باشد باید تخریب شده و به جای آن مخلوط تازه ریخته شود.

در صورتی که بتن‌ریزی در هوای غیر مساعد اجباری باشد (از صفر تا منهای پنج سانتیگراد) باید پیش‌بینی‌های احتیاطی به شرح زیر به عمل آید.

الف: گرم کردن دانه‌های سنگی و گرم کردن آب تا 60 درجه سانتیگراد قبل از ساخت ( هنگام ساخت نباید این حرارت از 38 درجه بیشتر باشد) ب: مصرف 250 تا 400 کیلوگرم سیمان در مترمکعب بتن پ: پرهیز از حمل به مدت طولانی ت: حفاظت سطوح برهنه بتن بلافاصله پس از ختم بتن‌ریزی برای اینکه اطمینان حاصل شود که درجه حرارت بتن تا سخت شدن بتن بالاتر از 2 درجه باقی خواهد ماند برای اختلاط بتن می‌توان از کلرورکلسیم یا مواد مشابه دیگر استفاده کرد مصرف گلرورکلسیم نباید بیش از 2 درصد وزن سیمان باشد.

بطور کلی بتن‌ریزی در حرارت‌های پائین به توازن‌های 5 درجه سانتیگراد باید در شرایط خاص دیگری صورت گیرد.

بتن‌ریزی در هوای گرم ـ در صورتی که درجه حرارت در سایه از 43 درجه سانتیگراد تجاوز کند.

بتن‌‌ریزی نباید انجام گیرد هنگامی که درجه حرارت از 32 درجه بیشتر باشد: باید اقدامت احتیاطی زیر صورت گیرد.

الف: متوقف کردن بتن‌ریزی در گرمترین ساعات روز ب: حفاظت دانه‌های سنگی انبار شده از تابش آفتاب پ: پوشاندن بتن در حین حمل از تابش آفتاب ت: آبپاش و مرطوب کردن سطوح خارجی قالب‌ها و قبل و قبل از و بعد از بتن‌ریزی ث: انجام عملیات بتن‌ریزی در کوتاهترین مدت پس از اختلاط.

کلیه کارهای بتنی باید به مدت حداقل 7 روز پس از ریختن و گرفتن بوسیله حصیر، گوئی، پارچه‌های ضخیم، ماسه، و نظایر آن، در مقابل باد و تابش آفتاب محافظت شده و با آبپاش همواره مرطوب نگاه داشته شود.

الف: هدف از قالب‌ بندی 1- برای بدست‌ آوردن اشکال مختلف سازه قالب به همان شکل لازم است چون بتون در ابتدا خمیری شکل است پس از ریختن در قالب شکل داخلی قالب را شکل می‌کند از این رو قالب به عنوان یک عامل مهم کارهای بتنی شناخته شده است.

2- برای بدست آوردن بتون متراکم و مقاوم با سطحی صاف و بی‌نقص باید قالب‌بندی آنرا با کمال دقت و طبق اصول و قواعد فنی و نقشه‌های تفصیلی ساخت.

عدم دقت در ساختن و نصب قالب گذشته از اینکه از مقاومت بتون خواهد کاست باعث زشتی کار می‌شود.

3- نگهداری خمیر بتن تا سخت شدن آن لذا وضعیت ساختمان موجود بدون مصالح قالب‌بندی استفاده مکرر از قالب و آشنا بودن با روش‌های صحیح اجرایی همه عواملی هستند که در طرح ساختن و بستن قالب تأثیری دارد.

در اجرای یک سازه بتن اشکال و ابعاد نهائی و هم چنین کیفیت سطح قالب و نوع و جنس مصالح باید در مرحله اولیه قالب‌بندی مورد توجه قرار گیرد.

الف: قالب چوبی: به علت شکل‌پذیری بهتر قالب چوبی معمول‌‌ترین نوع قالب‌بندی است.

نوع چوب قالب بتن آرمه از نوع چوب صمندار (کاج و صنوبر) و یا جنگلی مشابه می‌باشد.

مصرف چوب سفید فقط در قالب معمولی (قالب شالوده و یا قالب بتن‌های بدون آرماتوریی‌ها) مجاز است.

ب: قالب‌های فیبری مخصوص اکثراً به علت داشتن ماده ضد آب در مدار خمیر آبندی شده‌اند بیشتر در قالب‌بندی ستون گرد و سایر مواردی‌ که شکل‌های خاصی دارند استفاده می‌شوند.

برتری این نوع قالب صرفه جوئی و سرعت در بستن قالب است.

ج‌: قالب بتنی که معمولترین آن بلوک دیوار است که به جای قالب استفاده می‌شود و بین آن با ملات ماسه و سیمان پر می‌شوند.

د: قالب‌های فلزی در اغلب موارد و برحسب نوع کارگاهی برای ساختمان قطعات بتونی از قالب‌های فلزی استفاده می‌شود قالب‌های فلزی در مجموع گرانتر از قالب‌های چوبی می‌باشد و هنگامی مقرون به صرفه هستند که چندین ساختمان مشابه و سری را بخواهد متوالیاً بتون ‌ریزی کرده از یک قالب به دفعات متعدد استفاده نمود و بدین بطریق‌های آنرا مستهلک نمایند.

الف: قالب‌هائی که برای همیشه در ساختمان باقی می‌مانند.

این نوع قالب مخصوص سقف‌ها می‌باشد مثلاً برای ساختن آن قالب‌های مقعری از ورقه‌های نازک آهن تهیه می‌نمایند که پس از بتون‌ریزی در جای خود (در محل قالب‌بندی) باقی می‌مانند و در حکم آهن‌های سقف محسوب شده پی از اتمام کار زیر آنها را (قسمتی که در معرض دید قرار دارد) رو کاری می‌نمایند.

البته با این روش مقدار آهن بیشتری مصرف می‌شود ولی در مخارج قالب‌بندی سقف صرف جوئی می‌گردد.

ب: قالب فلزی متحرک که هر بار پس از بتون ریزی و محکم شدن بتون بار می‌شود و در جای دیگر مورد استفاده قرار می‌گیرد این قالب‌ها از ورقه‌های نازک فلزی تشکیل شده‌اند بطوری که لپه‌های آنها برگشته‌اند و بوسیله پیچ و مهره بایست بهم متصل می‌گردد.

ابعاد قطعات این قالبها حدود 32×23 یا 50×50 سانتی‌متر است و پس از اتصال به یکدیگر باید آنها را بوسیله نبشی‌های دیگر نگهدارند.

قالب‌های لغزان 1- قالب‌های لغزانی که روی سطوح افقی حرکت می‌کردند.

2- قالب‌های لغزانی که روی سطوح شیبدار حرکت می‌کردند.

3- قالب‌های لغزانی که روی سطوح قائم حرکت می‌کردند.

داربست و قالب: داربست و قالب باید مطمئن و محکم ساخته شود و قابلیت تحمل بار وارد را داشته باشد.

قالب‌ها باید مطابق شکل و اندازه بتون ساخته شود و به اندازه کافی بهم پیوست بوده و طوری باشد که کلیه درزهای آن به وسایل مناسب مسدود شده و مانع خروج شیره بتون گردد.

وزن قالب‌بندی باید بوسیله شمع‌های کافی به سطح مقاومی منتقل گردد و بطور کلی قالب و داربست باید به اندازه کافی انعطاف ناپذیر باشد.

بطوری که پس از ریختن بتن، تغییر شکل غیر مجاز ندهد.

قالب‌‌بندی باید طوری انجام شود که عمل قالب‌برداری بعدی به سهولت میسر گردد.

قالب‌بندی کلیه سطوح ستون‌ها باید بعد از نصب آرماتورستون انجام می‌دهند.

قالب ستون‌ها باید دارای پشت بند‌هائی از چهار تراش به فواصل حداکثر 80 سانتی‌متر باشد.

پشت باند‌ها باید بوسیله میله گرد و مهره بهم اتصال پیدا کند.

حداقل ضخامت تخته قالب ستون‌ها 30 میلیمتر است که باید با پشت بندهای کافی تقویت شود.

باید در پای هر ستون سوراخی به ابعاد 10×10 سانتی‌متر برای شستن و تمیز کردن کف آن از تراشه و خاشاک تعبیه گردد.

این دریچه در شروع بتن‌ریزی مسدود خواهد شد.

در صورت لزوم باید دیرکف تیرها و دال‌ها نیز سوراخ پیش‌بینی و تعبیه شود.

تثبیت ستون روی کف قرار داده شده انجام گیرد و ریختن بتن به ابعاد ستون برای تثبیت آن به هیچ وجه مجاز نمی‌باشد.

قالب‌بندی باید مستقلاً دارای ایستائی کافی باشد.

تکیه دادن قالب‌بندی به ستون‌ها بتن‌آرمه مجاز نیست.

قالب ستون مقطع ستون‌های بتنی معمولاً به یکی از شکل‌های مستطیل، L، هشت ضلعی و دایره‌ای است.

قالب‌های چهار شکل نخست، از پوشش، شامل تخته چند لا و یا نوارهای چوبی عمودی، بعلاوه چندین یوغ ئو پشت بند افقی و گاه قائم تشکیل می‌گردد.

قالب ستون دایره‌ای معمولاً از فولاد یا نوارهای چوبی درست می‌شود.

از آنجا که قالب ستون بسیار سریع و در کمتر از یکساعت از بتن پر می‌شود، فشار وارد بر ورق پوشش (یا تخته قالب) نسبتاً زیاد است: طراحی قالب ستون مانند قالب دیوار است.

فاصله یوغها از هم در بالا بیشتر از پایین است.

برای آنکه فضولاتی که داخل قالب ستون می‌ریزد به سهولت برداشته شوند، تعبیه یک دریچه نظافت در پایین قالب ستون ضروری است (شکل 1).

گاه برای تسهیل قالب‌بندی از یک پاشنه بتنی یا رامکا در پایین ستون استفاده می‌شود.

از آنجا که متراکم کردن بتن خوب برای رامکا میسر نیست و حداکثر تنشها معمولاً در همان نقطه در ستون بوجود می‌آیند، استفاده از رامکا اکیداً ممنوع می‌باشد.

سرستون‌ها از نقاط حساس قالب ستون هستند.

برای ایجاد سرستون معمولاً به دو روش عمل می‌شود.

در روش اول قالب ستون تا سطح تحتانی دال ادامه می‌یابد و سپس پوشش، برای رسیدن قالب تیر طبق شکل A –1 بریده می‌شود.

بازشو دور قالب تیر توسط چند چهار تراش تقویت می‌گردد.

قالب دیوار کلیات قالب‌های دیوار در سه رده مورد استفاده قرار می‌گیرند.

(1) قالبهایی که در محل کارگاه، با استفاده از تخته چند لا یا تخته و قطعات منشوری چوب به عنوان پشت بند‌های افقی و قائم و تخته انداز و غیره و نیز کلاف، ساخته می‌شوند.

(2) قالب‌های پیش ساخته که در کارگاه یا کارخانه از مصالح فوق ساخته شده و به پای کار حمل می‌شوند.

(3) قالب‌های با حق انحصاری ساخت (Patent) که از چوب، فولاد، آلومینیوم و غیره ساخته شده‌اند.

در این کتاب تنها قالب‌هایی که در کارگاه ساخته می‌شوند بررسی می‌گردند.

سطح قالب در تماس با بتن یا پوشش قالب می‌تواند از تعداد تخته و یا ورقهای چند لایی به ضخامت 12 میلیمتر به بالا تشکیل شود.

با استفاده از پوشاندن این سطح با وسایل مناسب (از جمله پلاستیک) می‌توان عمر قالب را زیاد کرده و حتی به 200 بار رسانید، در شکل 1 اجزای یک قالب دیوار نشان داده شده‌اند.

ورق پوشش (Sheating) از تخته چند لا یا تعدادی تخته تشکیل شده و قسمت اصلی و در تماس با بتن در قالب است.

پشت‌بند قائم (Stud) برای کوچک کردن دهانه بار بر ورق پوشش بکار می‌رود.

پشت‌بند افقی (Wale) معمولاً به صورت دوتایی بوده و به صورت عمود بر پشت بندهای قائم، برای نگهداری آنها در محل خود، حفظ راستای قالب و نگهداری کلافها بکار می‌رود.

برای استحکام بیشتر قالب و نیز تامین پایداری کلی قالب از پشت بند‌های قائم اصلی (Strong backs) استفاده می‌شود.

یک سر پشت بند مایل (Braces) به قسمت فوقانی یک طرف قالب بسته شده و سر دیگر در فاصله مناسب از پای قالب، به یک کف محکم متصل می‌گردد و به این ترتیب از حرکات مجموعه قالب جلوگیری به عمل می‌آورند.

تخته اندازه‌ها (Spreaders) از نزدیک شدن دو وجه مقابل هم پوشش و کلافها (From Ties) از دور شدن دو وجه مزبور در اثر نیروهای ناشی از بتن‌ریزی جلوگیری به عمل می‌آورند.

در محل تغییر ضخامت دیوار می‌توان از جزئیات قالب‌بندی مشابه شکل 2 استفاده کرد.

برای دیوارهایی با پلان منحنی برای مثال دیوار یک منبع آب با پلان دایره‌ای، می‌توان ورق پوشش را از قرار دادن عمودی تعدادی تخته و یا از انحنا دادن به ورقهای چند لا بوجود آورد.

حداقل شعاع انحنای مجاز برای تخته چند لا، توسط انجمن آمریکایی تخته چند لا (American.

Plywood Association) در جدول 1 توصیه شده است.

قالب‌برداری باید با کشیدن میخ‌ها انجام می‌شود.

ضربه زدن به قالب بطوری که ضربه‌ای به بتن وارد سازد مجاز نیست.

بطور کلی قالب‌هائی از ساختمان که بار تحمل می‌کند نباید قبل از اینکه پی بحد کافی محکم شده باشد (حدود 70 درصد تاب فشاری 28 روزه) برداشته شود.

مدت نگهداری قالب بستگی بنوع بتن و شرایط محیط دارد.

حداقل مدت نگهداری قالب در هوای مناسب که درجه حرارت آن از 5 درجه سانتیگراد کمتر نباشد برای ساختمان‌های معمولی و برای قسمت‌های مختلف قالب به قرار زیر می‌باشد: 1- قالب گونه تیرها ـ دیوار و ستون (قالب‌ عمودی) 2 روز 2- قالب دال‌های دو طرفه 8 روز 3- قالب دال‌های یک طرفه و کف تیرها و دال‌های قارچی 19 روز و تخت 4- قالب کف تیرهای بزرگ و شاه تیرها بزرگ 21 روز 5- پایه‌های اطمینان پس از برداشتن قالب 14 روز چنانچه پس از ریختن یخبندان شود باید مدت نگهداری قالب را لااقل به اندازه مدت یخبندان اضافه کرد.

تخته‌های قالب‌بندی را می‌توان تا موقعی که در اثر استعمال تاب برنداشته باشد پس از تمیز کردن و رنده کردن مربوط بر آنکه ضخامت آنها از حداقل مجاز کمتر نشود در قالب‌بندی‌های بعدی مصرف کرد.

نظیر کلی باید از استعمال تخته‌های ترک خورده و تغییر شکل داد در قالب‌بندی و کاربرد مجدد آنها خود‌ داری کرد قبل از کاربرد مجدد، کلیه تخته‌های قالب باید از آثار شیره سیمان و بقایای بتن تمیز شود.

پس در قالب‌بندی بعدی مصرف گردد.

سورا‌خهای ساختمانی از قبیل سوراخ‌های مربوط به تأسیسات برق و آبرسانی و تعهویه و غیره باید قبلاً طبق نقشه‌های اجرائی در قالب‌بندی تعبیه شود.

فولادی مسلح کننده فولادهای مورد استفاده در بتن سطح شامل میلگرد شبکه‌ها با توریهای جوش شده از مفتول می‌باشد.

در ساختمان‌های معمول اکثراً برای مسلح کردن بتن از میلگردها در دو نوع ساده (با سطح صاف) و عاجدار ( با سطح هاجدار) تولید می‌شوند.

لیکن به علت چسبندگی بهتر میلگردهای عاجدار با بتن، امروزه آئین‌نامه‌های بتن (بخصوص Aci) فقط استفاده از میلگرد‌های عاجدار را مجاز می‌دانند.

توصیه فوق مخصوصاً در ساختمان سازی در مناطق زلزله خیز قابل تاکید است.

چند نمونه میلگرد عاجدار نمایش داده شده است.

میلگردها در قطرهای 6 الی 32 میلی‌متر به راحتی در بازار یافت می‌شوند برای قطرهیا بزرگتر باید از سفارش مخصوص استفاده کرد.

طول معمول میلگردهای تولیدی 12 متر می‌باشد برای طول‌های بزرگتر یا میلگرد‌ها را به یکدیگر وصله می‌کنند و یا در صورت لزوم میلگرد‌هائی با طول‌های بزرگتر به طور سفارشی تهیه می‌گردد.

کارخانجات نورد و ذوب آهن ایران قادرند تا قطر 20 میلیمتر در ایران میلگرد تولید نمایند.

در جدول سطح مقطع و وزن واحد طول میلگرد با قطرهای مختلف آمده است.

در نقشه کشی میلگرد ساده را با و میلگرد عاجدا را با: یا نشان می‌دهند.

شرایط عمومی مربوطه به آرماتورها ـ و جزئیاتی که در آرماتور ؟؟؟

آرماتورگذاری قبل از جاگذاری آرماتور باید آنرا از لکه‌های روغنی و رنگ و گل و غیره بکلی پاک کرد.

آرماتور باید بدون ترک خوردگی و خمیدگی بوده و سطح آن صاف باشد.

صاف کردن خمیدگی آرماتورها باید به وسیله کشیدن انجام شود و چکش کاری آرماتور به منظور برطرف کردن خمیدگی مجاز نمی‌باشد.

باید دقت شود که در موقع بتون ریزی میله‌های تشکیل دهنده مجموعه آرماتوربندی از جای خود تکان نخورد و نیز پوشش بتن روی میله‌ها به اندازه‌های پیش‌بینی شده باشد.

بدین منظور باید در زیر و طرفین میله‌ها، قطعات بتونی «لقمه» به ابعاد و تعداد لازم قرار داده شود.

لقمه‌ها باید مجهز به مفتول بوده و به خوبی به آرماتورها بسته شود.

در دال‌ها و تیرها برای جلوگیری از تغییر مکان آرماتور فوقانی در اثر رفت و آمد باید به تعداد کافی خرک فلزی بین آرماتورها فوقانی و تحتانی قرار داده شود.

مجموعه‌ای که از آرماتور‌های طولی و عرض تشکیل می‌شود باید دارای استحکام کافی باشد تا در هنگام بتن‌ریزی خطر دور شدن آرماتورها از هم و با جابه‌ جا شدن مجموعه از موقعیت پیش‌بینی شده بوجود نیاید.

فاصله آرماتور‌ها از یکدیگر: فاصله‌های آرماتور‌‌ها از یکدیگر باید به اندازه‌های باشد که انجام صحیح ریختن، جا دادن و لرزاندن بتن میسر باشد.

خم کردن آرماتور: آرماتور‌ها باید طبق نقشه‌های اجرائی بریده و خم گردد.

آرماتورهای به قطر 12 میلیمتر یا کوچکتر را می‌توان با دست خم کرد ولی آرماتورهای به قطر بزرگتر از 12 میلیمتر بهتر است بطور مکانیکی و در یک عبور بوسیله ماشین مجهز به فلکه خم شود.

هنگامی که درجه حرارت محیط از 5+ درجه سانتیگراد کمتر است باید اقدامات احتیاطی اضافی به عمل آید و در این وضع نه تنها باید سرعت خم کردن را تقلیل داد بلکه باید قطر فلکه نیز از مقادیر داده شده در جدول شماره 4-1 بزرگتر اختیار شود.

بطور کلی وقتی درجه حرارت محیط از 5- درجه سانتیگراد کمتر گردد باید از خم کردن آرماتور‌ها اجتناب ورزید.

ممنوعیت باز کردن خم: عمل باز کردن خم‌ها شامل خطرات زیادی است و جز در موارد استثنایی (که باید با اجازه مهندس باشد) مجازه نمی‌باشد.

در مورد آرماتورهائی که یک سرآنها در بتن مهار شده است چنانچه احتمالاً نیاز به اصلاح خمیدگی باشد این اصلاح باید با ازدیاد انحناء علمی شود.

و نباید برای انجام آن به باز کردن خم حتی به مقدار جزیی متوسط شد ازدیاد خم نیز باید مراعات احتیاطات لازم از نظر حفظ چسبندگی آرماتور و بتن صورت گیرد.

انحنا مجاز آرماتور: شعاع انحناء آرماتور باید با توجه به احتمال خرد شدن بتن (تحت اثر فشارهای متمرکز در محل خم) و مشخصات نرمی فولاد و امکانات خم کردن در نظر گرفته شود.

مقادیر حداقل مجاز شعاع انحناء در جدول شماره 3 داده شده است (این انحناء روی محور آرماتور اندازه‌گیری می‌شود) وقتی نتوان طول مهاری در کشش را تأمین نمود، لازم است که در انتهای میلگرد یک قلاب که معمولاً به صورت قالب 180 یا 90 درجه است، تأمین نمود.

ابزار کار جهت خم کردن و بستن آرماتورها برای اینکه آرماتور بند بتواند کار خود را سریع و به راحتی و؟؟

انجام دهد یک سری ابزار کار لازم دارند که عبارتند از : میز کار که اسکلت آن از پروفیل‌های آهنی تشکیل شده و سطح روی میز از تخته‌های ضخیم پوشیده شده است.

طول میز کار در حدود شش متر و عرض آن حدود یک متر می‌باشد تا بتوان میل گرد‌های به طول شش متر را روی آن جای داد.

صفحه میخ دار که عبارتست از یک ورق ضخیم آهنی مربع یا مربع مستطیل شکل که بر روی آن میله‌های فولادی نسبتاً قطوری به ارتفاع حدود چهار سانتی‌متر ثابت شده‌اند.

آچار «F» که تشکیل شده است از میلگرد نسبتاً ضخیمی که دارای دسته‌ای مستقیم بوده و در قسمت سر آن دو میلگرد کوتاه با فاصله از یکدیگر به دسته جوش شده است.

طول دسته آچار می‌تواند از نیم متر تا یک متر ساخته شود.