دانلود تحقیق اخبار مهندسی عمران

ساختمان‌ها کارگزاران معاملات املاک دفاتر مرکزی سبز (محیط زیست) در پایتخت تاسیس می‌کنند.

در مارس 1791 پیر چارلز لانفانت شروع به بررسی سرزمین خود که نهایتآً پایتخت شد.

برای مرتب کردن اماکن مهمی مانند یادمانی (ساختمانهای یاد بود) ساختمان کنگره، ساختمان ریاست جمهوری (نام اصلی کاخ سفید) لنانفت سامانه خیابانهایی را مرتب می‌کرد که خیابانهای سنتی، شبکه شهری را به طور قطری قطع می‌کردند.

طرح او به واشنگتون، چیده مانی منحصر به فرد داد که این ویژگی را به هیچ وجه با گذشت زمان از دست نداده است.

تقاطع های زاویه‌دار شهر بلوک‌های شهری غیر معمولی را ایجاد کردند که این بلوکها مشکلات زیادی را برای معماران به وجود آورده است.

یک نمونه از این موارد بلوک سه گوشی است (مثلثی) که در شمال غربی شهر کاپیتول آمریکا قرار دارد.

که الان مزین به دفاتر مرکزی موسسه ملی کارگزاران معاملات املاک می‌‌‌باشد.

معماران، مهندسان، تولید کنندگان و پیمانکاران در طراح و ساخت این ساختمان سه گوش منحصر به فرد همکاری نزدیکی داشتند.

این ساختمان که با ؟؟

منحنی شکل و شیشه آبی رنگ از سایه ساختمانها تمیز داده می‌‌شود، برای استفاده بهینه از فضا طراحی شده است.

معماران و مهندسان این ساختمان را طراحی کردند تا بهترین استفاده ممکنه را از فضایی به مساحت 636 متر مربع که سابقاً توسط موسسه گاز تصرف شده بود بنمایند.

لوئیس فرماندو، مهندس، ساختمانی، در این پروژه و همچنین رئیس موسسه مهندسان معماری در ویرچینا می‌گوید که این پروژه منحصر به فرد است زیرا شما مجبور نبوده‌ای که با مقیاس اینچ یا فوت کار کنید.

بلکه در مقیاس کسری از اینچ می‌بایست کار کنید تا ساختمان اندازه باشد.

فرماندو با شرکتی معماری Gundpartnerdhip واقع در کمبریج، ماساچوست و شرکت معماری SMB واقع در واشنگتون دی سی در طراحی و مهندسی این ساختمان مشارکت و همکاری نمود.

این ساختمان سه گوش روی هفده ستون به قطر 24 اینچ که در محیط فضا قرار دارند سوار گردیده است.

دو طبقه پارکینگ زیر این ساختمان وجود ندارد تا 1/9 متر (سی فوت) زیر مرکز فریدی بین خیابان نیوجرسی و شرق ساختمان امتداد یافته است.

در نقطه‌ای زیر انتهای جنوبی ساختمان رمپی‌مان طبقه پارکینگ پائین و طبقات بالای پارکینگ، یک ستون داخلی به قطر 24*24 اینچ قرار دارد که دو ستون فولادی 38*17 اینچ را نگه می‌دارد.

این ستون بار ساختمانی بسیار عظیمی را متحمل می‌کند و هارا در استفاده از ستونهای داخلی در طبقات فوقانی بی‌نیاز می‌کند.

قسمت مرکزی ساختمان فضایی برای دو مجموعه پلکان، سه آسانسور، اتاقهای استراحت و تجهیزات تعمیر و نگهداری فراهم می‌کند.

در دو طرف راه پله‌ها که به سمت شرق خارج می‌شوند دیواره‌هایی به ضخامت 356 میلی متر و پهنای 2 متر (6فوت) در تمام ارتفاع 130 فوتی ساختمان امتداد می‌یابند.

اولین و دومین طبقه متفاوت از سایر طبقات طراحی شده‌اند دیواره‌های خارجی مرکب از پنجره‌های شیشه‌ای شفاف آلومینیوم بین ستونها به نحوی واقع شده‌اند که حدود نصف مرستون به سمت داخل ساختمان کشیده شده است.

اتصالی بتونی به بخش داخلی ستونها وصل شده است و به سمت داخل امتداد دارد تا سنگهای طبقه دوم را نگه دارد در طبقات فوقانی ستونها کاملاً داخل ساختمان قرار دارند و قالبهای بتونی تا آنجایی امتداد دارند که انحنای شیشه‌ای ساختمان برسند.

در این طبقات تیرهای 14 اینچ و ضخیم که بعد از بتون ریزی کشیده شده‌اند به ستونها متصل شده‌اند تا قالبهای بتونی آن طبقه را نگه دارند.

این تیرآهنهای تخت با خمیدگی نما هماهنگی داشته و در دامنه‌ای حدود 4 تا 8 فوت تغییر پهنا می‌دهند.

از آنجا که هیچ ستون داخلی میان بخش مرکزی و دیوار پهن جنوبی وجود ندارد مهندسان مجبور هستند که توضیع بار را در این بخش به دو طریق موازنه کنند.

آنها تیرآهنی پهن و مسطح به ضخامت4 فوت طراحی کردند که از دیوار جنوبی تا بخش مرکزی امتداد دارد.

همچنین بتون اضافی در مقاطع بتونی ریختند تا خمش تیرآهن را تعدیل نمایند.

بام این ساختمانها دارای مرکز خرید و یک چهار طاقی می‌باشد.

فضایی نیز برای آسانسورها، پلکان و تجهیزات تهویه هوا فراهم شده است.

در قسمت جنوبی ساختمان مرکز خرید چشم اندازی از منطقه کاپیتول به دست می‌دهد.

آب باران آبیاری درختان و گیاهان مرکز خرید در طبقه همگف مورد استفاده قرار گیرد.

د شمال ساختمان در سمت باریک، برجی به ارتفاع 163 فوت به عنوان نماد معماری افزوده شده است.

اگر چه این برج بدون تکیه است، اما توسط تعدادی میلگرد که آن را به مقاطع بتونی طبقات متصل می‌کنند ثابت نگه داشته می شود.

در سمت شرقی و غربی برج دیواری شیشه‌ای به ساختمان متصل می‌باشد و هر کدام از دیوارها توسط خرپایی نگهداری می‌شود.

این دیواره‌ها یکپاچه و با نمایی شیشه‌ای ظاهر می‌شوند و این گونه به نظر می‌رسد نما از ساختمان عبور می‌کند و امتداد می‌یابد.

شاید قابل توجه‌ترین ویژگی این ساختمان نمای شیشه‌ای و خمیده آن باشد.

سمت شرقی و غربی ساختمان پوششی از شیشه آبی رنگ ذوزنقه ای شکل دارند.

انحنای ناهموار به نمای ساختمان ظاهر خاصی می‌دهد.

اما طراحی نما چالشی بزرگی برای مهندسین بود زیرا قالبهای بتونی در هر طبقه می‌بایست دقیقاً با انحنای نما هماهنگ می‌شد.

مهندسان می‌بایستی با تولید کننده شیشه همکاری نزدیک می‌داشتند، تا مطمئن می‌شدند که نمایی ساختمان دقیقاً با قالبهای بتونی 12 طبقه ساختمان هماهنگ هستند.

محدودیت های فضا مهمترین چالش این پروژه بود.

ادوارد جان می گوید: فضای کمی در ابعاد عمودی و افقی ساختمان وجود دارد.

طبقه اول به عنوان یک لابی و محوطه همایش طراحی شده است.

و ارتفاع آن 11 فوت و 6 اینچ می‌باشد.

مهندسان سازه ارتفاع مطلوب سقف را درحد 9 فوت (7/2 متر) نگه داشتند لوله‌ها و سیم کشی برق و معابر و مجاری تحویه را تعبیه نموده‌اند.

مهندسین مکانیک فضایی بیشتر از 10 اینچ (254 میلی‌متر) برای کار در اختیار نداشتند.

چالش بزرگ دیگر بر پا کردن سازه‌ها در قسمت شمالی ساختمان بود.

این سازه‌ها شامل برج، پوشش شیشه‌ای بود.

ساخت همه این عناصر باید کاملاً هماهنگ و هم زمان می‌شد تا اطمینان یا بیم که همه چیز با هم هماهنگ شده‌اند.

به عنوان مثال: برج نمی‌توانست بعد از امتداد شیشه‌ای بر پا شود چون نمی‌شد بین دو امتداد شیشه‌ای جاسازی گردد.

بنابراین پیمانکاران باید همزمان این کارها را انجام می‌دادند.

این ساختمان برای دریافت گواهی ساختمان سبز داوطلب شده است.

عناصر هماهنگ با محیط زیست در آن شامل سیستم بازیافت آب و هوا و سیستمی که می‌شد خودکار چراغهای ساختمان را به هنگام تابش خورشید تار می‌کرد.

این گونه ساختمانها در واشنگتون دی سی برای اولین بار گواهی نامه مزبور را دریافت می‌نمایند.

نشست تونل BiG DiG شکاف غیر منتظره در دیواره تونل 93 بین ایالتی به عنوان پروژه بسیار مهمی با عنوان Big Dig توجه عموم را به شکاف‌ها و نشتی‌هایی دیگر در ساختمان‌های نیمه تمام متوجه کرده است و باعث سلب اعتماد عمومی در پروژه 6/14 بیلیون دلاری شده است.

این شکاف در 15 سپتامبر رخ داد وقتی که آب زیر زمینی از سوارخی که در دیوار دوغابی باز شده بود و در حدود 70 فوتی (21 متری) زیر سطح خیابان قرار داشت، شروع به جریان نمود.

این سوراخ در جایی ایجاد شد که در آنجا یک ایراد ساختاری در هنگام ساخت ناشی از سیمان، خاک و نخاله‌های ساختمانی بوجود آمده بود.

این مطلب را جورج تامارد مهندس مشاوری که برای بازرسی و بررسی این اتفاق انتخاب و اعزام شده بود، عنوان نمود.

این نشتس (سوارخ) باعث جریان باریکی از آب در یک مسیر گردید که بعداً درزبندی و پوشیده شد.

مهندسین بررسی کننده تونل بعد از این واقعه (نشتی سپتامبر) هفت مورد مشابه توسط صفحات فولادی دیگری را پیدا نمودند.

اگر چه این موارد جزئی تر و کم اهمیت‌تر از مورد قبل بودند ولی می‌بایست تعمیر می‌شدند.

در این اثنا رسانه‌ها صدها نشتی (اکثراً کوچک) در بام همان تونل را گزارش نمودند.

و نهایتاً کمیته حمل و نقل مجلس شروع به بررسی موضوع در دو روز آخر سال پیش نمود.

کمیته اصلاحات دولتی مجلس نمایندگان آمریکا در حال برنامه‌ریزی برای انجام یک تحقیق و تفحص از ماجرا بود.

با توجه به تحقیق و تفحص تامارو و بازرسی دیگر به نام جک لملی دقیق شدن تا بین مشکلات دیوار دوغابی و نشتی بام تونلها تمایز پیدا نمایند.

متأسفانه بین نشتی دیوار که یک خطای ساخت و ساز است و خیلی از نشتی‌های نرمال و کوچک اشتباه زیادی صورت می‌گیرد.

و در تونلهایی نیز صورت می‌گیرد که هنوز در دست ساخت هستند.

این مطلب را مک دونالد عنوان نمود.

او اظهار داشت: جستجو و پوشاندن نشتی در دیوارها و مفصلها در یک مسیر طبیعی ساخت تونل اجتناب ناپذیر است.

مک دونالد تأیید کرد که تونلها محکم بوده و ایمن ساخته می‌شود و نشتی‌های بام به طور سیستماتیک با تزریق دوغاب سیمان درزگیری و پوشانده می‌شوند برنامه کنترل نشتی‌ها چندین ماه طول می‌کشد تا کامل شود.

توسعه و اجرای تعمیرات دیوارها به گونه‌ای رضایت بخش پیچیده‌تر خواهد بود.

چنین تعمیری احتمالاً مستلزم انحراف مسیر آب در خارج تونل به سمت آبهای زیر زمینی می‌باشد تا هر یک از دیواره‌ها و قسمتهای مخروب شده جایگزین گردند.

تامارو می‌گوید: چلپ دوباره اعتماد عمومی نسبت به امنیت تونل مهمترین مطلب می‌باشد.

او می‌گوید: مشکلات زیادی در مهندسی و ساخت در این زمینه در شهر بوستون آمریکا وجود دارد.

جلوگیری از سیل کالاتراوا روی سه رودخانه والاس، پل می زند اگر تلاشها برای افزایش حفاظت در برابر سیل توجهات بیش از انتظاری را به خود جلب نموده است، احتمالاً به خاطر اجرای سیل بندهایی روی رودخانه دالاس می‌باشد.

این جلب توجه همچنین به علت بهبود سیستم حمل و نقل این منطقه می‌باشد.

از محل طراحی سه پل بزرگراهی توسط یک موسسه معماری اسپانیایی می‌گذرد این پلها اولین نمونه بزرگراهی در ایالت متحده آمریکا بوده اند.

این پروژه‌ها برای حفاظت از فعالیت‌های تجاری خرمندان در برابر سیلاب‌های دوره‌ای رودخانه Trinity است که د مسیر جنوب شرقی و از میان شهر عبور می‌کند.

این پروژه اول در کنگره در سال 1965 تصویب شد اما هرگز اجرا نشد اما بعد از سیل‌های مهیب 1989 و 1990 مسئولین شهر از مهندسین ارتش آمریکا درخواست بررسی مجدد طرح را نمودند.

امروز پروژه 3/1 میلیارد دلاری این رودخانه نه فقط برای کنترل سیل بلکه ؟؟

توسعه اقتصادی، حمل و نقل و مدیریت زیست محیطی مطرح می‌باشد.

این پروژه بزرگترین کار پروژه‌ای عمومی این شهر تاکنون بوده است.

مدیر پروژه این طرح می‌گوید: این برنامه در 1960 تصویب شد و در آن ساخت سیل بند و هدایت جریان آب رودخانه جای خود را به رویکردی زیست محیطی داده است، و شامل ساخت دو ساختار بزرگ (سیل بند کادیلاک با ارتفاع 7/3 کیلومتر در کرانه غربی رودخانه و سیل بند لامار با ارتفاع 7/4 کیلومتر در کرانه شرقی).

این سیل بندها با ارتفاع متوسط 6/4 و 5/5 متر طراحی شدن تا منطقه را در برابر سیلاب 800 ساله حفاظت کنند.

آب سیل به زنجیره‌ای از کانالهای به ظاهر هدایت خواهند گردید.

اولین پروژه از پروژه‌های هفت گانه مزبور در دست ساخت می‌باشد اما سه پروژه بعدی (که ساخت آنها امسال آغاز خواهد شد) از نظر فنی چالش زاترین پروژه خواهد بود.

این مطلب را رایس عنوان نموده است.

او اظهار داشت این پروژه از سرزمین قدیمی عبور خواهد کرد که باید به دقت درزگیری شود تا از نشست آب جلوگیری گردد.

طول پروژه 6 کیلومتر و به طور متوسط 183 متر پهناور خواهد داشت و جمعاً مساحت 170 کیلومتر مربع را اشغال خواهد نمود.

حفاظت از سیل هدف اولیه پروژه بوده است.

ولی بازدیدکنندگان از دالاس ابتدا متوجه توسعه حمل و نقل بخصوص سه پل خارق العاده آزاد راه Wnodal Rodger و بزرگراه‌های مواصلاتی بین ایالتی 35 و 30 خواهند شد.

که این سه پل از میان رودخانه مورد اشاره عبور نمودند.

سه شرکت فرعی مشاورین با ماکتراوا در مدیریت این پروژه بومی همکاری دارند.

غیر طبیعی‌ترین تقاطع یا گذرگاه پل Woodal Rodger می‌باشد که ارتباط جدیدی میان منطقه مرکزی شهر و بخش غربی آن ایجاد خواهد کرد.

طول این گذرگاه 570 متر می‌باشد دهانه‌های اصلی دو گانه این پل به طول 183 متر به آرکی عرضی که 122 متر بالای جاده قرار دارد متصل و آویزان است.

آنچه این پل را از سایر پلها متمایز می‌کند آرایش و چینش کابلهای آن می‌باشد.

در یک پل سنتی کابل متصل به بالاترین نقطه تیرک مرکزی کابلی است که تا انتهای پل امتداد دارد.

در روی این پل پائین کابل روی تیرک مرکزی کابلی است که به انتهای پل می رسد در نتیجه پائین کابل بار عمود خیلی کمی را تحمل می کند و لیکن این کابل طول بدون تکیه‌گاه تیرک را کاهش می‌دهد.

تکیه‌گاه جانبی یدکی بخش باریک‌تر تیرک را پشتبانی می‌کند.

علاوه بر این بخاطر صلب بودن صفحه فولادی و به علت اتصال کابلها به آن در مرکز پیچش، انتظار می‌رود که در کشش باقی بمانند بنابراین لرزش کابل را در اثر باد و باران به حداقل می‌رساند.

دو آرک (دوقوس) نزدیک مرکز پل هریک در ارتفاع 305 و 320 فوق از بالای صفحه فولادی واقع هستند.

کابلهای عمودی که از آرکها آویزان هستند صفحه فولادی را نگه خواهند داشت.

شاه تیر فولادی بزرگ زیر صفحه فولادی، نبود تکیه‌گاه جانبی را جبران خواهد کرد.

طراحی پل I-35 هنوز تمام نشده است اما طراحان مجموعه چهار سازه موازی را که هر یک متوسط آرکی اُریبی نگه داشته می‌شوند، به پایان رسانده‌اند.

هر سازه حدود 305 متر طول و 30 متر پهنا خواهد داشت.

این پل منتظر سرمایه‌گذاری است اما کار طراحی روی گذرگاه دیگر در دست تهیه می‌باشد.

در حالی که طراحی پل I-30 تأمین اعتبار می‌‌شود ساخت آن را به طور آزمایشی برنامه ریزی شده تا در سال 2006 شروع می‌شود) بستگی به تصویب مجدد قانون عدالت حمل و نقل در قرن 21 توسط کنگره دارد.

این مطلب را مدیر پروژه دالاس عنوان کرد.

سایر پروژه‌های توسعه حمل و نقل شامل پروژه‌های انهاکر تقریباً یکی مسیر انحرافی به طول 16 کیلومتر اطراف بخش مرکزی و تجاری شهر می‌شود.

این پروژه در مرحله خاک برداری در بخش شرقی رودخانه وتحت مطالعه و بررسی می‌باشد.

شرکت مشاور برآورد می‌کند که طراحی و ساخت این جاده بین 620 بیلیون دلار و 2/1 میلیارد دلار هزینه خواهد داشت.

اثر زیست محیطی این پروژه در حال گسترش می‌باشد و همزمان با پروژه ایجاد دو دریاچه تفریحی در مسیر سیلاب چشم گیر قابل استفاده است.

در حقیقت یکی از اهداف پروژه حفاظت از مناطق جنگلی و سرزمینهای مرطوب مسیر رودخانه می‌باشد.

رایس می‌گوید: وقتی شما به آنجا بروید احساس نمی‌کنید که در دالاس هستید.

احساس می‌کنید که جایی مثل تگزاس شرقی است و در تعطیلات به سر می برید.

مهندس زلزله انتشار 980 میلیون دلار اوراق قرضه در کالیفورنیا و سانفرانسیسکو باعث آغاز تلاشهایی در جهت بهبود یکی از مهمترین سیستمهای حمل و نقل منطقه در جهت مقاوم سازی در برابر زلزله شده است.

وقتی که سیستم جدید BART در 1972 افتتاح شد، تکنولوژی مهندسی آن به عنوان بهترین و جدیدترین تکنولوژی شناخته می‌شد در حقیقت عملکرد ارزشمند آن در طی این دوران مربوط به طرح پیچیده آن می‌شود.

به هر حال بعدها که محققین مطالب بیشتری درباره آن فرا گرفتند.

فهمیدند که زیر ساختهای منطقه با احتمال زلزله‌ای عظیم‌تر روبه‌رو خواهد بود.

با اعتقاد به نیاز به اقدام برای حل این معضل شرکت مربوطه تیمی به رهبری شرکت زیر ساختهای بحیتل در سانفرانسیسکو انتخاب کرد تا بررسی داوطلبانه‌ای را انجام دهد.

این مطالعه در سال 2003 کامل شد بزرگی خواهد شد.

معلوم شد که تعمیر تجهیزات آن دو سال با بیشتر به طول خواهد انجامید.

این یافته‌ها موجب تهیه برنامه‌ای با 3/1 میلیارد دلار اعتبار به منظور حفاظت در برابر زلزله شد.

علیرغم پیش‌بینی‌ها این برنامه که 05/1 میلیارد دلار اعتبار به دست آورده بود 3/2 طرفداران خود را از دست داد.

بعد از آن کسر کوچکی از این کار انجام شد.

در نوامبر سال پیش تیم پروژه تلاش مجددی نمود تا از رأی دهندگان این منطقه به صورت فروش اوراق قرضه 980 میلیون دلاری جلب حمایت نمایند.

حالا در موقعیتی هستیم که می‌توانیم جلو برویم تا تمام برنامه را انجام دهیم.

بر اساس این بررسی عناصر سیستم که بیشتر در معرض تخریب جدی قرار دارند سازه‌های بالاتر از سطح زمین آن هستند، استفاده از میله‌های لرزان، شن و سنگریزه‌ها حتی خواهد شد.

چندین گونه از این تکنیکها در Okland آزمایش شده‌اند و نتایج مقاومتی خوبی به دست آمده است.

روشهایی نیز آزمایش شده است که به سطح مطلوبی از فشردگی دست یافته‌ایم.

کاربرد میله‌های لرزان به نظر می‌رسد که باعث افزایش نیروهای اصطکاک میان تیوب و خاک‌های محیطی می‌شود.

که باید کمک کنیم تا مشکل احتمالی دیگری ایجاد شود.

مثل حرکت اضافی دیفرانسیل که د مفصلهای زلزله‌ای موجود می‌باشد.

برای پیش‌گیری بیشتر لوله‌هایی با قطر بزرگتر و پوشش بتونی به کار خواهد رفت.

ساختار بزرگ هواکش نزدیک سانفرانسیسکو در انتهای تیوپ مشکلات بیشتری را فراهم می‌کند.

به عنوان مثال خاک‌های تکان داده شده توسط زلزله ساختار هواکش را در جهت مفصل زلزله فشار خواهد داد.

خطوط با قطر بزرگ طراحی شده اند که حرکت خاکها را کاهش داده و بنابراین نیروی وارده بر ساختار هواکشها را کاهش دهد.

هورتون می‌گوید: ستونهای موجود واقعاً قوی هستند اما مفصلهای بین ستونها و پوششها آن گونه نیستند.

و احتمال بریدگی در قسمتهای پائین‌تر ستونها احتمال شکست را افزایش می دهند.

این پوششها بزرگتر شده و تقویت خواهند شد و با استفاده از فیبرکربن فولاد پوشیده می‌شوند.

برخلاف آن ستونهایی که در ساختار بزرگراه کالیفرنیا در سالهای اخیر به کار رفته است این پوششها نه برای تقویت ستونها بلکه برای جلوگیری از شکست آنها به کار می روند.

کلن جایزه 25 ساله AIA را برای طراحی مرکز هنرهای بریتانیا در ییل می‌برد.

در 7 سپتامبر، AIA اعلام کرد جایزه 25 سالانه خود را به لوئیس کان برای طراحی مرکز هنرهای بریتانیا در ییل در ایالت کنتیک خواهد داد.

این جایزه به طرحهایی که حداقل در 25 سال گذشته تکمیل شده‌اند و از آزمون زمان سربلند بیرون آمده‌اند، اعطا می‌شود.

مرکز ییل که در سال 1973 شروع به کار و در سال 1978 افتتاح شد، یکی از معروف‌ترین سازه‌های معمار خود است.

سازه مذکور در سطح وسیعی از بتن و چوب یبک ساخته شده و فضای مهار شده آن بطور منحصر به فردی از نور طبیعی بهره‌مند است تا محیط روشن و آرامی پدید آورد.

این مهم به وسیله تعبیه پنجره‌ها و پنجره‌های سقفی قابل دسترسی بوده است.

فضای هندسی داخلی دور دو حیاط طراحی شده‌اند: یکی ورودی اصلی با یک سیلندر بتنی عظیم است که در خود یک پلکان مارپیچی جای داده است و دیگری حیاط کتابخانه.

اتصال داخلی بین این دو فضا اجازه می‌دهد.

تا رفت و آمد سبک بوده و منظره‌های شگفت انگیزی بوجود آیند.

با افزودن کف از جنس تراورتین، پوشش دیواری لینن، چوب کاری سفید رنگ و پانل‌ها و داکت‌های ضدزنگ، به محیط شکوه و گرمای خاصی داده شده است.

سطح خارجی با فلز مات و شیشه رفلکسی بسیار چشمگیر هستند.

لوئیس آره پاندرز و جیمز ویلیامسون، اعضای مئسسه معمارین آمریکا، که جایزه 1978 AIA را به این ساختمان اختصاص دادند، می‌گویند: «در یک روز ابری، ساختمان شبیه یک شب پره و در روزهای آفتابی شبیه یک پروانه است».

آنها و هیئت ژوری همراه، همچنین از این ساختمان به عنوان یک «شاهکار شهری باوقار» یاد کردند.

ساختمان ییل جامع‌ترین مجموعه از هنر بریتانیایی در خارج از انگلستان را در خود جای داده است.

دیگر سازه های معروف کان عبارتند از: موزه هنر کیمبل در فورت ووث در تگزاس، موسسه تحقیقات بیولوژیک مسالک در لاجولا در کالیفرنیا، کتابخانه فیلپس در اکستر در ینوهمپشایر و گالری هنر دانشگاه ییل در نیوهیون.

عجیب اینکه همه این سازه‌ها جایزه 25 سالانه AIA را به خود اختصاص داده و در نتیجه کان، پنج جایزه را از آن خود می‌کند.

سام لوبل مشکل بیست دلاری: مخالفین هنوز به قیمت بلیط MOMA اعتراض دارند.

پس از یک ماه از ؟؟

بازسازی و گسترش MOMA (موزه هنرهای مدرن)، خشم و غضب مردم نسبت به بلیط ورودی بیست دلاری آن روزبه‌روز بیشتر می‌شود.

مقامات رسمی موزه اظهار دارند که این نرخ نسبت به هزینه‌های ساخت و ساز و نگهداری لازم به نظر می‌رسد.

اما بسیاری از معترضین ادعا می‌کنند که این قیمت از عهده بسیاری از اقشار جامعه از جلسه دانشجویان و کسانی که جیب پر پول ندارند، خارج است.

دن لوئسون، یک نقاش 32 ساله ازمنطقه بروکلین است که وب سایتی با آدرس www.freemoma.org به راه انداخته تا شکایات و راه حل‌‌های آن‌ها را برای تغییر قیمت بلیط و روی موزه هنرهای مدرن، منعکس کند.

وی می‌گوید: «کارهای بزرگی که در این موزه هستند می‌توانند فروخته یا خریداری شوند، ولی آنها به همه تعلق دارند.

این سایت تاکنون 000/12 بازدید کننده داشته است».

در هفته اول افتتاحیه این موزه، لونسون با یک اسکناس بزرگ بیست دلاری، جلوی ساختمان ایستاد.

وی که معتقد است قیمت کنونی جلوی افزایش بازدید کنندگان را خواهد گرفت.

گفت: « من با مشکلات مالی یک موزه همدردی می‌کنم ولی نمی‌توانم دلیل این قیمت را بدانم.

آنها می‌توانند از خیرین درخواست کنند تا این مشکلات مرتفع شوند.

برای چنین موزه‌ای، بی‌احترامی به مسئولیت‌های اجتماعی‌اش، سابقه بدی خواهد بود».

فیلیپ نوتردام، بنیانگذار « موزه بی‌خانمان»، که یک پروژه هندی برای طرح سئوالاتی درباره بی‌خانمانی و مفهوم موسسات فرهنگی است، نیز رهبری یک سری اعتراضات را به عهده دارد.

در 21 نوامبر، او و بیست داوطلب دیگ، بلیط ورودی خود را با سکه‌های پنی پرداختند که کلاً معادل 000/40 سنت می‌شد.

نوتردام اخیراً در یک حرکت عملی، نامه‌ای سرگشاده به گلن لوری نوشته در آن درخواست کرده تا در هفته یک روز کامل، البته علاوه بر جمعه بعد از ظهرها، برای عموم ورودی دریافت نشود.

این هنرمند معتقد است: « مدریسسم هرگز به معنای اشرافی‌گری نبوده است؛ حالا آنها این موزه را به یک باشگاه خصوصی تبدیل کرده‌اند».

معترضین به همراه دانشگاهیان، خبرنگارها و متخصصین موزه در اعتراضات خود برای تحت فشار گذاشتن موزه و تجدید نظر درباره قیمت آن، به موقعیتهایی دست یافته‌اند.

لونسون می‌گوید حدود 100 نفر نامه‌های خود را از طریق سایت او و در قالب ایمیل به موزه نوشته‌اند.

نوتردام می‌افزاید: « امیدواریم موزه بعدی که قصد افزایش بلیط خود را دارد، درباره این مسأله بیشتر فکر کند».

موزه مدعی است که معترضین مشکلات مالی پیش رو را نمی‌توانند درک کنند.

جیمز گارا، مدیر مسئول MOMA می‌گوید: « ما روی این مسأله خیلی کار کردیم.

بیست دلار واقعاً یک نگاه واقع گرایانه نسبت به هزینه‌های ما بود.

افزایش بودجه تنها راهی است که باقی می ماند».

وی به پشتیبانی اندک دولت، افزایش هزینه‌های بیمه پس از یازده سپتامبر و بدهکار بودن به چندین دلیل، اشاره دارد و می‌افزاید: « کودکان زیر شانزده سال به صورت مجانی وارد می‌شوند و بقیه هم می‌توانند جمعه شب‌ها به این منظور از موزه استفاده کنند.

این در حالی است که موزه مسئولیت برگزاری نمایشگاه‌ها یا پخش فیلم‌های خاص را ندارد و به همین دلیل سعی کرده است قیمت خود را با دیگر موزه‌ها که می‌توانند چنین کارهایی بکنند، منصفانه نگه دارد».

قابل ذکر است که موزه هنرهای مدرن تنها موسسه محلی نیست که در ماههای اخیر قمیت‌های خود را افزایش داده است.

موزه گاگنهایم برای نمایش جدید « امپراطوری آزتک» بلیط خود را از 15 دلار به 18 دلار رساند و موزه بروکلین نیز اخیراً نرخ پیشنهادی خود را برای اهدای مردمی به 8 دلار رسانده است.

سام لوبل صدها نفر در مقابل طرح کمبریج برای تعطیلی مدرسه معماری، معترض هستند.

29 نوامبر، بیش از پانصد دانشجو در مقابل مجلس سنا در مرکز شهر کمبریج در برابر تصمیم دانشگاه کمریج مبنی بر تعطیلی مدرسه معماری که فقط چند سال به یکصدمین سال تأسیس این مرکز نمانده است، تظاهرات کردند.

این طرح پر جنجال که جامعه معماری انگلستان را شو که کرده است، پس از افت کیفی مدرسه در سال 2001 طی یکم ارشیابی پژوهشی (RAE) برای بودجه بندی دانشگاه‌ها، مطرح شده است.

اطراف ساختمان، معمارین برجسته، سیاستمداران محلی، استادان پیش کسوت معماری و دانشجویان جمع شده بودند.

شرایط برای ایراد سخنران هر کسی فراهم بود.

روان مور مدیر بنیاد معماری گفت: « تحصیالات معماری کمبریج از سال 1912 آغاز شده که به دوران مدیریت کالین جان ویلسون، نویسنده کتاب «بازتاب‌های معماری» برمی‌گردد.

وی افزود: « این مدرسه نقش فعالی در سالم سازی محیط شهری داشته است».

تصمیم برای تعطیلی مدرسه معماری پس از یک پژوهش کیفیتی در 2001 و 2003 از طرف هیئت رئیسه دانشگاه گرفته شد.

ارزشیابی پژوهشی، رتبه مدرسه معماری را از درجه5، که بالاترین رتبه است، به 4 تنزل داده است.

اما اساتید معماری در سراسر انگلستان اصرار دارند که این ارزشیابی در هیئت ناظر بر کیفیت تدریس بر پایه پژوهش کمبریج، دچار عیب و نقص است.

با یک هشتم صندلی‌هایی که از فارغ التحصیلان این مدرسه در سنا اشغال می‌کنند، معماری مهمترین موضوع این دانشگاه شده است، در حالی که دانشگاه درصدد کم کردن بودجه آن در هیئت رئیسه است.

در نهایت سخنرانی‌های به توماری با هزاران امضا تبدیل شد که از جمله می توان از امضاء اسکات براون و رابرت و نتوری و همچنین دانشگاهیان سراسر کشور نام برد.

روزنامه «گاردین» نامه‌ای از طرف معمارین برجسته از جمله نورمن فاستر، ریچارد راجرز، تری فالر، و نیکلاس گریمشا و با عنوان « یک حرکت عجیب و احمقانه«، چاپ کرده است.

فارغ‌التحصیلان نیز وب سایتی با آدرس www.scroope.co.ule راه‌اندازی کرده‌اند که به مسائل فوق‌الذکر پرداخته و آدرس پست الکترونیک آلیسون ریچارد، نایب رئیس دانشگاه، برای کسانی که می‌خواهند اعتراض خود را با این طرح عنوان کنند، درج شده است.

لوسی بولیوانت گزارش درخشان به تغییرات در سالن کنسرت دیزنی سرعت می بخشد.

در ماه نوامبر، درست چند هفته بعد از جشن اولین سالگرد افتتاح سالن کنسرت دیزنی در لوس آنجلس، تحقیقاتی درباره نور شدید منعکس شده از پانل های استیل سطح ساختمان‌ها به عمل آمد.

این پژوهش که توسط شرکت مشاور شیلر و همکاران انجام شده است، پیشنهاد می‌دهد.

پانل‌ها سندبلاست شوند تا نور منعکس شده به برج همسایه مجاور خنثی شود.

در ضمن این پژوهش به وجود نقاط گرم روی ساختمان پی برد و برای این مورد هم همان پیشنهاد را ارائه داد.

درست پس از نصب پانل ها در جبهه شمالی ساختمان و پولیش آنها، مشکلات شروع شدند.

تقریباً تمام ساکنین برج های پرومیناد گزارش دادند نه تنها در آپارتمان‌های خود با افزایش دما روبرو هستند، بلکه د ساعت پایانی بعد از ظهر نور شدیدی از سطح ساختمان سالن کنسرت دیزنی منعکس می‌شود.

گزارش‌های دیگر نشان می‌دهند انعکاس نور تولید شده از تئاتر کال آرتز حواس اتومبیل‌ها و عابرین پیاده چهارراه مجاور را پرت می‌کند.

این گزارش به شرح تصویری موضوع از طریق عکسها می‌پردازد.

همچنین یک شبیه سازی رایانه‌ای شروع به بررسی وضعیت نور در ماه‌های دسامبر، مارس، سپتامبر، و ژوئن کرده است.

گزارش نشان داد که سطح پولیش شده ساختمان تولید گرما می‌کند، در حالی که نسبت تابش سطح آن 24/2 بوده و در مقایسه یا ساختمان‌های اطراف که نسبتی حدود 6/6 تا 2/14 دارند، کم است.

مدیر شرکت مشاوره شیلر و همکاران، مارک شیلر توضیح می دهد این امر به واسطه سطح محدب ساختمان است که نور خورشید را در زوایای مختلف، منعکس می‌کند.

وی می‌گوید: « تازه اگر انعکاس نور زیاد هم نباشد، سطوح محدب مشکل زا خواهند بود».

اگر عصبات سند بلاست توسط ناظر این هیئت امضاء شد لوس آنجلس، پذیرفته شود، کار در ژوئن شروع می‌شود و انتظار می‌رود دو هفته به طول انجامد.

تری بل مدیر پروژه و شریک در شرکت گری پارتنرز می‌گوید: شرکت از گزارش و راه‌حل نهایی آن راضی است.

آلیسون میلیونیس لوور در حال طرح‌ریزی کی ساختمان ضمیمه است.

موزه لوور با‌ آثار هنری فراوانی که توانایی به نمایش گذاشتن آنها را ندارد، برای ساختمان « لوور II» که قرار است در سال 2008 آغاز به کار کند، برنامه‌ریزی می‌کند.

در ماه نوامبر گذشته اعلام شد، این مجموعه قرار است در منطقه لنس در شمال فرانه باشد.

پلان این پروژه، که 500 تا 600 اثر هنری از انبارهای لوور را در خود جای خواهد داد، از طرف یک طرح دوستی پشتیبانی می‌شود.

این طرح بنا دارد موسسات فرهنگی ملی را که اکثراً در پاریس قرار گرفته‌اند، به دیگر نقاط کشور هم بکشاند.

در ضمن این طرح می‌تواند به رشد نقاط دیگر هم بپردازد.

لوور تنها موزه ای نیست که قصد اسباب کشی دارد.

مرکز هنری پومپید و هم در حال برنامه ریزی برای ساخت یک مرکز ماهواره‌ای هنری در متر در شرق فرانسه، است که توسط تیمی با حضور شیگرو بان طراحی شده است.

منطقه لنس در قلب استان پادوکاله قرار گرفته که از مناطق مهم صنعتی بوده و امروزه از بی‌کاری و کمبود جمعیت رنج می‌برد.

طبق اظهارات شهردار لنس، آقای گوی دلکور، با رسیدن لوور II به اینجا، نور امیدی به این سرزمین بدشانس خواهد تابید.

زمین پهناور در نظر گرفته شده برای این مجموعه، معدن زغال سنگ بی‌روح این منطقه را تحت الشعاع خود قرار خواهد داد.

روزنامه‌های محلی اظهار دارند موزه، یادآور طرح قدیمی و صنعتی این محل است.

معمار این پروژه تا بهار 2005 انتخاب شد، اما هنری لویرت، مدیر لوور، با بلند پروازی تمام اظهار دارد: ساختمان یک خلاقیت معماری عظیم است که ویژگی‌های کنونی شهر را در بردارد.

هزینه پروژه برای مجموعه‌ای با مساحت 000/220 فوت مربع، حدود 97 میلیون دلار است که شامل چند گالری، فضای نمایشگاهی، مرکز تحصیلی، و پارکی برای به نمایش گذاشتن تندیس‌ها خواهد بود.

موزه امیدوار است سالانه پانصد هزار بیننده را پذیرا باشد، اما این پروژه مثل یک قمار می‌ماند.

این منطقه شامل 45 موزه است و از دیگر مناطق فرانسه در این زمینه جلوتر می‌باشد.

کلردونی با اتمام پروژه MOMA، تاینگوچی به کمیسیون شهر هوستون وارد می‌شود.

در آستانه گسترش و نوسازی پرآوازه موزه هنرهای مدرن شهر نیویورک (MOAM)، یوشیو تاینگوچی، معمار ژاپنی، برای طراحی مرکز خانه آسیا انتخاب شده است.

این مرکز شامل موزه‌ای با مساحت 000/30 فوت مربع و هزینه‌ای بالغ بر 30 میلیون دلار، برای به نمایش گذاشتن تندیس‌ها خواهد بود.

کلردونی با اتمام پروژه MOAM، تاینگوچی به کمیسیون شهر هوستون وارد می‌شود.

در آستانه گسترش و نوسازی پر آوازه موزه هنرهای مدرن شهر نیویورک (MOAM)، یوشیو تاینگوچی، معمار ژاپنی، برای طراحی مرکز خانه آسیا انتخاب شده است.

این مرکز شامل موزه‌ای با مساحت 000/30 فوت مربع و هزینه‌ای ساخته خواهد شد.

در حالی که گسترش MOAM اولین پروژه این معمار در خارج ژاپن بوده است، ساخت مرکز خانه آسیا نیز اولین ساختمان ساخته شده توسط او خارج کشور مادری‌اش است.

تاینچگوچی از بین سه نامزد دیگر انتخاب شده است.

آنها عبارتند از: تاد ویلیامز، بیلی تسین، و کیوسونگ وو.

پروژه در یک زمین 1 جریبی و در محاصره مجموعه‌ای از موسسات فرهنگی است و دارای دو گالری خواهد بود، یکی برای کلکسیون آثار آسیایی خانم و آقای جان راکفلر III از نیویورک و دیگری برای نمایش آثار محاصره این مجموعه شامل یک تالار کنفرانس، یک مرکز آموزشی، باغ، فضاهایی برای سخنرانی و تجمعات عمومی، کافه‌تریا و رستوران، فروشگاه، کتابخانه و دفاتر اداری است.

تاینگوچی که به واسطه سلیقه‌اش مشهور است، کار چینی دیگری برای موزه ملی کیوتو در دست دارد.

خانه آسیا مکان ثابت جامعه آسیایی تگزاس (AST) خواهد بود.

این مرکز یک موسسه غیر انتفاعی است که در سال 1956 به منظور نزدیکی جامعه آسیا با مردم منطقه آسیا تأسیس شده است.