رآکتور هستهای
واکنش گاه هستهای یا رآکتور اتمی دستگاهی برای انجام واکنش های هسته ای بصورت تنظیم شده و تحت کنترل است. این دستگاه در اندازه های آزمایشگاهی, برای تولید ایزوتوپهای ویژه مواد پرتوزا (رادیواکتیو) و همینطور پرتو-داروها برای مصارف پزشکی و آزمایشگاهی, و در اندازه های صنعتی برای تولید انرژی برق ساخته میشوند. واکنشهای هسته ای به دو صورت شکافت و همجوشی, بسته به نوع مواد پرتوزا استفاده شده انجام میگیرند. واکنشگاه ها (رآکتورها) بسته به اینکه چه نوع مصرفی داشته باشند از یکی از این دو نوع واکنش بهره میگیرند. در واکنشگاه دو میله ماده پرتوزا یکی بعنوان سوخت و دیگری بعنوان آغازگر بکار میرود. میزان این دو ماده بسته به نوع واکنش, اندازه واکنشگاه و نوع فراورده نهایی بدقت محاسبه و کنترل میشود. در واکنشگاه هسته ای همیشه دو عنصر پرتوزا به یک یا چند عنصر پرتوزا دیگر تبدیل میشوند که این عناصر بدست آمده یا مورد مصرف صنعتی یا پزشکی دارند و یا بصورت پسماند هسته ای نابود میشوند. حاصل این فرایند مقادیر زیادی انرژی است که بصورت امواج اتمی والکترومغناطیس آزاد میگردد. این امواج شامل امواج نوترینو, آلفا, بتا, گاما, امواج نوری و فروسرخ (مادون قرمز) است که باید بطور کامل کنترل شوند. امواج آلفا, بتا و گامای تولیدی توسط واکنش هسته ای بعنوان محرک برای ایجاد واکنشهای هسته ای دیگر در رآکتورهای مجاور برای تولید ایزوتوپهای ویژه بکار میروند. انرژی گرمایشی حاصل از این واکنش و تبدیل این عناصر پرتوزا در واکنشگاه های صنعتی برای تولید بخار آب و تولید برق بکار میرود. برای نمونه انرژی حاصل از واکنش یک گرم اورانیوم معادل انرژی گرمایشی یک میلیون لیتر نفت خام است. قابل تصور است که این میزان انرژی با توجه به سطح پایداری ماده پرتوزا در واکنشهای هسته ای تا چه میزان مقرون به صرفه خواهد بود. با این حال مشکلات استخراج, آماده سازی, نگهداری و ترابری مواد پرتوزای بکار رفته در واکنشگاه های تولید برق و دشواری های زیستبومی که این واکنشگاه ها ایجاد میکنند باعث عدم افزایش گرایش بشر به تولید برق از طریق این انرژی شده است. باید توجه داشت که میزان تابش در اطراف واکنشگاه های هسته ای به اندازه ای بالاست که امکان زیست برای موجودات زنده در پیرامون واکنشگاه ها وجود ندارد. به همین دلیل برای هریک از رآکتورهای هسته ای پوششهای بسیار ضخیمی از بتن همراه با فلزات سنگین برای جلوگیری از نشت امواج الکترومغناطیس به بیرون ساخته میشود. بدون این پوششها تا کیلومترها پیرامون واکنشگاه، سکونت پذیر برای موجودات زنده نخواهد بود. مشکلاتی که نشت مواد پرتوزا از واکنشگاه نیروگاه اتمی چرنوبیل در دهه 80 میلادی بوجود آورد خود گواهی بر این مدعاست