بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَحّیمِ
سُورَه ٌ اَنزَلناها وَ فَرَضناها وَ اَنزَلنا فیها ایاتٍ بَیِِِّّناتٍ لَعَلَّّکُم تَذَکَّّرونَ(1)
ابی ابن کعب از حضرت رسول اکرم (ص) رویات کرده هرکه سورهً نور را بخواند حق تعالی بقدر هر موًمنی که بوده وخواهد بود تا قیامت ده حسنه برای او بنویسد .
وعبدالله بن مسکان از ابو عبدالله (ع) روایت کرده که فرمودند زنان خود را به قرائت این سوره بحصن حصین در آورید و هر کس در هر روز یا در هر شب این سوره را تلاوت نماید از اهل بیت او زنا صادر نشود تا از این دنیا برود وچون بمیرد هفتاد هزار فرشته تشییع جنازهً او کنند واز برای او دعا واستغفار نمایند تا اورا بقبر گذارده ودر روز قیامت مغفورمحشور شود .
وبدان که چون خدای تعالی افتتاح این سوره را به ذکر امر ونهی وبیان شرایع فرمود برای این که این سورهًً نور که در مدینه به پیغمبر نازل گردید و شصت وچهار ایه میباشد ثابت مینماید که خداوند بندگان خود را عبث نیافریده بلکه به جهت امر ونهی خلق فرموده .
این سوره ایست که از عالم بالا نازل وبه وسیلهً جبرئیل به این عالم فرو فرستادیم واحکام ان را فریضه بندگان کردیم یعنی در ان آیات روشن توحید و معارف الهی وحدود احکام را با دلایل واضح نازل ساختیم وبیان حلال وحرام نمودیم باشد که بندگان پند پذیرند ومتذکر ان حقایق شوند (1).
از جمله ً آن احکام این است .
اَلزّّانِیَه ُ َوالزّّانی فَاجِلدٌٌ واکُلَّّ واحِدٍ مِنهُما مِاَئه َ جَلدَه ٍٍٍ وَلا تَأخُذکُم بِهمِا رَافَه ٌٌ فی دینِ اللهِ اِن کُنتُم تُؤمِنُونَ باِللهِ وَالیَومِ الأخِرِ وَلَیشهَد عَذابَهُما طائفَه ٌٌ مِنَ المُؤمِنینَ (2)
در این آیه شریفه خداوند حدودی برای زناکاران واجب فرموده وامر نموده براین که باید شما ای مؤمنان هر یک از زنان ومردان زناکار را به صد تازیانه مجازات وتنبیه نمایید وفرمود ای رؤسای دین اسلام در اجرای احکام الهی در باره زن ومرد زنا کار رحم وشفقت و راًفت روا مدارید که به آن ها دلسوزی نموده وحد انها را جاری نسازید ویا انکه در میزان حدی که معین شده تخفیف بدهید ونباید از قاعدهً متعارف تجاوز کنید البته در جاری ساختن حدود مقرره الهی محکم و ثابت وبرقرار باشید وباید عذاب آن بدکاران را جمعی از مردمان مشاهده کنند یعنی حد زنا در حضور جمعی از مردم باید اجرا شود. اگر به خدای تعالی وروز آخرت که روز جزا است ایمان آورده اید واین حکم مخصوص به آن زناکاریست که محصن یا محصنه نباشند، یعنی اگر مرد است زن نداشته باشد واگر زن است شوهر دار نباشد که حکم این گونه زناکاران رجم است .
با جماع فقهای امامیه برای تازیانه زدن مرد زناکار باید لباس را از بدن او بیرون بیاورند وهمین طور برای زنان وحکم زنا ثابت میشود با قرارکردن چهار بار در چهار مجلس یا بشهادت چهار مرد عاقل ویا سه مرد و دو زن و همان طور که در بالا ذکر شد در موقع حد زدن واجب است که طایفه ای از مؤمنین حاضر شوند و حد را در حضور انها جاری سازند تا خطا کنندگان شرمسار و ذلیل و خجل شوند وبرای سایرین هم عبرت باشد واصلا اگر در خلوت در جائیکه هیچ کس نباشد حد را اجرا سازند کافی نیست وشهادت زن تنها هم کافی نیست اگرچه به جای چهار مرد هشت زن هم باشند ویا یک مرد وشش زن باز هم کافی نیست وباقی احکام در باب حد زنا در منهج الصادقین است.
آورده اند که یک روز پنج کس را نزد حضرت علی (ع) اوردند وبه زنا برایشان گواهی دادند، فرمود تا یکی از آنها را رجم کردند (یعنی سنگسار نمودند) و دومی را حد زدند وسومی را نصف حد و دیگری را ترساندند ونفر پنجم را رها نمودند، گفتند یا امیر المؤمنین قضیه یکیست وشما پنج حکم مختلف اجرا نمودید!! در جواب فرمودند : اگر چه قضیه یکی میباشد اما دربارهًً آنها احوال مختلف است آنرا که رجم نمودم مرد محصن بود وحکم مرد محصن رجم است وآنرا که حد زدم غیر محصن وحکم غیر محصن حد است وآنرا که نصف حد زدم بنده بود وآنرا که رها کردم دیوانه است وبر دیوانه تکلیف نیست وآنرا که ترسانیدم کودک بود وبر او حدی نیست بلکه ادب کردن است تا دیگر مرتکب این عمل نشود.
واین آیه از آیاتی است که ما و بزرگان ودانشمندان اسلام را میگریاند زیرا اشخاصی دیده میشوند با این که زن پاک و عفیف دارند وازدواج با خانواده نجیب نمودند و از راه حلال وپاک میشود فرزندی بوجود بیاید که مطابق با قانون اسلام است، رها کرده و خود را پایبند زنان آلوده بزنا که هر ساعت در دامان مرد اجنبی به سر میبرند مینمایند وجان ومال خود را در راه عشق زنهای ناپاک نثار میکنند و احکام قرآن را پشت سر انداخته وعمر گرانمایه را طوری مصرف مینمایند که جز لعنت خدا وبدنامی دنیا وآخرت آثاری از ایشان باقی نمیماند چون نمیدانند که زنا از گناهان کبیره ایست که هم در این دنیا وهم در آن دنیا اسلام برایش مجازات معین کرده است این است که خداوند تعالی در سوره فرقان زنا و قتل نفس وشرک را در یک ردیف آورده و نهی فرموده، زیرا اینها عملی هستند که اگر مرتکبین بی توبه از دنیا بروند خداوند آنها را نمیآمرزد وهمیشه در جهنم مخلد میباشند.
رسول خدا (ص)میفرماید : از زنا پرهیز کرده و از آن برکنار باشید زیرا از این عمل شش صفت قبیح حاصل میگردد سه در دنیا و سه در آخرت.
اول – برای شخص زنا کار در دنیا نورانیتی نیست ودر بین مردم مورد احترام نمیباشد .
دوم – آنکه مال از کفش خارج شده و دچار فقر میگردد.
سوم – آنکه عمرش کوتاه خواهد شد.
آری دیده شده چه بسا اشخاص ثروتمند که در اثر مرتکب شدن با این عمل بروز فلاکت و بدبختی افتاده اند به طوری که اصلا برای آنها د ربین جامعه اعتبار و آبروئی باقی نمانده .
البته اطاعت نکردن از چنین پیغمبری که تا آخرین لحظه زندگانی خود به فکر نفع دنیا و آخرت امتان خود بوده و بنقصان عمر ومال آنها راضی نمیشود این چنین است با این که این پیغمبر رؤف ومهربان تا دم رفتن از این دنیا میفرمود: ای مردم اگر میخواهید فردای قیامت به من ملحق شوید از قرآن که امانت است نزد شما جدا نشوید یعنی به دستورات آن عمل نمائید.
پس وای بر ما ملت اسلام که در عوض قدردانی از زحمات بیست وسه ساله پیغمبر، با امانت او که قرآن است چگونه داریم معامله میکنیم وبه کلی از دستورات آن بیخبر شدیم و در تمام شئون زندگانی بر خلاف احکام و قانون قرآن قدم بر میداریم آیا با این روش عاقبت کار ما بکجا خواهد رسید؟ نمیدانیم.
اما سه صفت که در آخرت برای زنا کاران میباشد:
اول – غضب خداوند تعالی .
دوم – عذاب و معطلی در موقع حساب.
سوم – برای همیشه به آتش جهنم گرفتار بودن .
واما راجع به بحثی که درباره کافی نبودن شهادت زن دراثبات زنا نمودیم چند مورد حساس ودلیل وبرهان ثابت داریم.
مورد اول – آنکه زن رقیق القلب میباشد و نمیتواند تحمل مشقت را بنماید .
مورد دوم – آنکه با مردان از هر جهت تفاوت خلقت دارند:
یکی آنکه با تجربه ثابت شده که مغز یک زن در حدود صد گرم کمتراز مغز یک مرد معمولی میباشد ودیگر آنکه ریهً زن سیصد گرم کمتر ازریهً مرد است، و وزن متوسط بدن زن در حدود چهار هزار گرم سبکترازوزن بدن مرد میباشد، وقلب زن در حدود پنجاه گرم کوچکتر ازقلب مرد است، استخوان بندی زن معمولا سبکترواستحکامش کمتراز استخوان مرد است، جمجمه زن صد گرم سبکتر ازجمجمه مردان است.
حال فکر کنید با این تفاوت ساختمانی که بین زن ومرد از نظر قوا وسایر اعضای دیگر وجود دارد چگونه میتوان گفت که زن باید دوش بدوش مرد در جمیع شئون اجتماعی مداخله داشته باشد؟!
تساوی کامل بین زن ومرد دور از منطق علم وفکر وعقل است، آیا ما حق نداریم بگوئیم مساوی دانستن حقوق زن ومرد جزبه منظور ساقط نمودن مردم بدبخت مسلمان چیز دیگری نیست؟ چون تعادلی بین قوای مغزی ودماغی ودیگر قوای زن ومرد وجود ندارد.
مگر تا چه اندازه میتوان بار سنگین بدوش کشید؟ خانه داری از یکطرف واز طرف دیگر نه ماه شب تا صبح وروز تا شب ناراحتی، بعد از آن نه ماه، مشقت زایمان، تازه اول مسئولیت مادر است برای تعلیم وتربیت اطفال.
اگر قدری دقت در کتاب آسمانی خودمان قرآن مجید بنمائیم در باره زنان، آنوقت بر ما واضح وآشکار میگردد که وظیفه آنان در راه تکامل بشریت خیلی بزرگتر وسنگین تر از مردها است ونبایستی آنرا سرسری گرفت.
صفحات تاریخ موقعیت زنان قبل ازاسلام را خوب نشان میدهد که چگونه با آنها رفتار میشد هردختری که بوجود میآمد بمحض آنکه قدم در این عالم میگذارد اورا مایهً ننگ دانسته وزنده بگور میکردند، ویا با آنها معاملهً خرید وفروش میشد، ویکی از قسمت مهم تجارت بود، بنازیم به دین مقدس اسلام وآوردنده اش که چه خدمات بر جستهً را نسبت به طبقهً بانوان انجام داده است، وبالاترین موقعیت ها را از نظر حقوقی که یک فرد کامل در عالم بشریت باید دارا باشد بآنها بخشیده وآنها را با آخرین درجه از عظمت ورفعت که از نظر منطق علم شایسته بود رسانید، در حقیقت از اسارت وبردگی نجات داد ومقام مقدس وشامخی را که تربیت نسل بشری است به او واگذار کرد، وفرمود:وجود زن محترم است باید اورا گرامی داشت در خانه اورا عزیزو شریف دانست وآنها را نفقه خوار مردان قرار داد تا زن با عزت هر چه تمامتر درخانه بنشیند ومشغول خانه داری وتربیت فرزندان صالح باشد، ومردان در بیرون از منزل مشغول فعالیت وزندگانی زنان را مطابق شوًناتشان اداره نمایند، آیا درازای این خدمت بزرگ اسلام نسبت به زنان، سزاوار است که ما برخلاف قانون الهی وحکم قرآن رفتار نمائیم وبگوئیم زن باید با مردان مساوی بوده ودوش بدوش آنان کار کند؟ آیا چگونه میشود زن با آن رقت قلب که ذکر شد بر مسند قضاوت بنشیند؟ آیاقدرت کشیدن بارهای سنگین اجتماعی را دارد که بقضایای مرجوعه دقیقا رسیدگی کند؟ ابدا" زیرا ممکن است با دیدن چند قطره اشک که از چشم شخص جانی میریزد و یا آنکه در برابر تملق گوئی و چاپلوسی تحت تاًثیر قرار گرفته بلافاصله حکم تبرئه صادر نماید، آنوقت از نظر اداره عدالت اجتماعی چگونه خواهد شد؟! آیا میشود قانون قضاوت را در باره مردم با این مختصری وکوچکی دانست؟.حاشا.