دانلود تحقیق مواد بتون

فرآیندمیکس کردن بایستی در یک میکسر بچ (دسته ای) از نوع تصویب شده توسط کارشناس مربوطه انجام شود.

-bسرعت میکسر باید طبق دستورالعمل تولیدکننده باشد.

-cفرآیند میکس کردن باید حداقل 1 تا 5 5/1 دقیقه پس از اینکه تمامی مواد درون درام (استوانه) قرار گرفتند، ادامه یابد مگر اینکه طبق استاندارد ASTMC 94 مدت زمان کوتاه تری مشخص شده باشد.

-d جابه جا کردن مواد، دسته بندی و میکس کردن آنها باید مطابق با استاندارد ASTMC94 باشد و: -eباید گزارشی مفصل و کامل به منظور شناساندن مواد زیر تهیه و حفظ گردد.

1-تعداد دسته و گروه های تولید شده 2-نسبت مواد استفاده شده 3-محل تقریبی ته نشست و یا رسوب نهایی در ساختار (سازه) 4-زمان و تاریخ میکس کردن و تثبیت وضعیت -5-9انتقال -5-9-1 بتون بایستی از میکسر به محل انتقال فینال (پایانی) مواد جا به جا شود و بدین منظور از شیوه هایی استفاده شود که مانع از جداسازی و یا از دست رفتن مواد گردد.

-5-9-2تجهیزات مخصوص انتقال مواد باید قادر باشند تغذیه بتون را بدون جدا شدن مواد و بدون وقفه انجام دهند تا به این ترتیب خمیر اثر (قالب بندی) پدیری بین اضافات متوالی فراهم شود.

-5-9-3برای انتقال بتون بنا نیاز لوله آلومینیومی استفاده شود.

-5-10ته نشست و یا رسوب -5-10-1در این مرحلع باید بتون تا حدی که امکان پذیر است در نزدیکی موقعیت (نهایی) فینال آن قرار بگیرد تا به این ترتیب بخاطر جابه جایی مجدد و یا جبران پیدا کردن مواد، از تفکیک پذیری آنها جلوگیری به عمل آید.

-5-10-2فرآیند تهیه بتون و یا در واقع بتون سازی باید با چنین سرعتی انجام پذیرد چرا که به سهولت درون فضاهای مخصوص بین آرماتورها جریان می یابد.

-5-10-3بتونی که تا حدودی سفت و محکم شده است و یا اینکه بواسطه مواد خارجی آلوده شده است نباید ته نشست سازه ای داشته باشد.

-5-10-4بتون مجداً بازپخت شده نباید مورد استفاده قرار بگیرد.

-5-10-5پس از شروع فرآیند بتون سازی این فرآیند باید بطور متوالی ادامه پیدا کند البته به استثنای مواردی که با توجه به بند 6-4 ممنوع شده باشند.

-5-10-6سطوح فوقانی که به صورت عمودی شکل گرفته اند باید هم سطح باشند.

-5-10-7تحتا شرایطی که اتصالات ساختمانی لازم باشد این اتصالات باید مطابق با بند 6.4 انجام شوند.

-5-10-8تمامی مواد بتون در خلال فرایند تعیین محل و طبقه بندی باید با استفاده از امکانات و تجهیزات متناسب، تثبیت شوند و بطور کامل در گوشه های قالب ها و تثبیت کننده ها جایگزین گردند.

-5-10-9زمانی که شرایط فرایند ادغام و یکپارچه سازی مواد را دشوار می سازد و یا این که با تراکم تقویت سازی مواجه می شویم ممکن است که مجدداً دسته بندی های متناسبی انجام شود تا به این ترتیب مشکل انتقال حل گردد.

زمانی که تنها در یک مرحله با دسته های حجیم روبرو هستیم ممکن است ملاطی با نسبت های تقریباً مساوی از سیمان – ماسه و آب مورد استفاده قرار بگیرد که البته چنین جانشین سازی هایی تنها به حیطه های محدودی شامل چنین مشکلاتی منحصر می شود که تابع تائید و تصویب کارشناس و مهندس مربوط می باشد.

-5-11فرایند به عمل آوردن -5-11-1بتون (به جز نوع استحکام بالا) باید در دمای بالای 50F و تحت شرایط مرطوب به مدت حداقل 7 روزر پس از تثبیت نگه داری شود البته به استثنای زمانی که طبق بند 5-11-3 به عمل آورده شود.

-5-11-2بتون مقاومت زودگیری بالا، باید در شرایط دمایی بالای 50F و تحت شرایط مرطوب به مدت حداقل 3 روز اول نگه داری شود بجز مورد 5.11.3 -5-11-3فرآیند بعمل آوردن تسریع شده -5-11-3-1فرایند عمل آوردن بتون با استفاده از بخار نوع فشار بالا، بخار با فشار اتمسفر، حرارت و رطوبت و یا سایر رویه های قابل قبول به منظور سرعت بخشیدن به کسب مقاومت و کاهش زمان به عمل آمدن بایستی مجاز باشد.

-5-11-3-2 فرآیند به عمل آوردن تسریع شده بایستی استحکام فشاری بتون را طی مرحله اعمال بار فراهم کند.

-5-11-3-3فرایند به عمل آوردن بتون باید به گونه ای باشد که دوام پذیری آن حداقل معادل رو شهای مندرج در بند 5-11-1 و یا 5-11-2 باشد.

-5-11-4زمانی که کارشناس مربوطه تشخیص دهد بایستی آزمایش ها طبق بند 5-6-3 انجام پذیند تا اطمینان حاصل گردد که فرآیند رضایت خش است.

-5-11-5تحت شرایطی که در فرایند عمل آوردن بتون از یک مولفه ایی با غشاء مایع استفاده می شود لازم است که قابلیت سازگاری این ماده با هر یک از اندود کردن محافظتی مورد استفاده در طول این فرایند مورد توجه خاص قرار بگیرد.

-5-11-6روش مربوطه به عمل آوردن بتون باید در بخش مشخصات ساختاری قید شود.

-5-12شرایط آب و هوای سرد: -5-12-1در خلال شرایط آب و هوایی سرد و یا زمانی که به این شرایط نزدیک می شویم لازم است که برای گرم نگاه داشتن مواد بتون و حفاظت از آنها تجهیزات مناسبی فراهم شود.

-5-12-2تمامی مواد بتون و اجزاء آرماتورها – قالب ها – پرکننده ها و زمین که بتون با آن در تماس است بایستی عاری از سرما و یخ زدگی باشند.

-5-12-3مواد یخ زده و یا موادی که محتوی ذرات یخ هستند نباید مورد استفاده قرار بگیرند.

-5-13شرایط آب و هوای بسیار گرم -5-13-1طی فصل گرما باید توجه خاصی به مواد – روش های تولید – فرآیند انتقال – تثبیت وضعیت – حفاظت و فرایند بعمل آوردن داشته باشیم تا به این ترتیب از نفوذ و تاثیر دماهای بالابر بتون و یا تبخیر جلوگیری به عمل آوریم چرا که می تواند مقاومت و یا کارایی اجزاء و یا ساختار را دچار آسیب نماید.

-5-13-2لازم است که در بخش مشخصات سازه ای دماهای کنترل بتون قید شوند.

فصل 6:قالب – لوله های محکم کننده و اتصالات سازه ای (ساختمانی) -6-1طراحی چارچوب -6-1-1قالب ها ساختار نمایی را به دنبال دارند که با اشکال – خطوط و ابعاد اجزا مطابقت دارند.

به منظور جلوگیری از نشت ملاط باید قالب ها در حد کفایت محکم باشند و در راستای حفظ و تثبیت وضعیت و شکل با نحو صحیح به یکدیگر وصل شوند.

قالب ها و نگاه دارنده هایشسان باید به گونه ای طراحی شوند که به ساختاری که در مرحله پیشین تنظیم و تثبیت شده است آسیبی وارد نسازند.

در امر طراحی قالب فاکتورهای زیر بایستی درنظر گرفته شوند: -سرعت و شیوه تثبیت موقعیت بتون -ظرفیت و بار ساختمان شامل بارهای عمودی – افقی و تماسی.

-شرایط خاص شامل اسکلت – ورقه های تاخورده – گنبدها – بتون معماری و یا انواع مشابه دیگر.

تحت شرایطی که از سیستم های روکش و یا استفاده می شود قالب باید با این سیستم سازگاری داشته باشد و اما قالب بایستی به گونه ای جابجا شوند که با شرایط ایمنی و قابلیت کارایی شان صدمه و آسیبی وارد نشود هرچند بتون بایستی از مقاومت کافی برخوردار باشد که بواسطه این گونه انتقالات و یا جابه جایی آسیبی نبینید.

شرایط مندرج در بند 6.2.2.1 تا 6.2.2.3 در مورد قالب ها باید رعایت گردند.

قبل از شروع ساخت لازم است که شخص مقاطعه کار رویه برنامه کار و نصب را تنظیم کند و محاسبه بارهای منتقل شده به سازه (ساختمان) را مد نظر داشته باشد.

در صورت درخواست لازم است که شخص مقاطعه کار، آنالیز ساختاری و اطلاعات مربوط به مقاومت های بتون را که طی فرایندهای برنامه ریزی و اجرا مورد استفاده قرار گرفته اند در اختیار کارشناس مربوط به قرار دهد و این آنالیز ساختاری بایستی بارها و ظرفیت های منظور شده – استحکام فرمینگ و تطلاعات و داده های مربوط به مقاومت بتون را ارائه کند.

داده ها و اطلاعات مربوط به مقاومت بتون بایستی بر اساس و پایه استوانه های بعمل آمده در شرایط کارگاهی باشند و یا این که کارشناس مربوطه آنها را تائید کرده باشد تا به این ترتیب مقاومت بتون مورد ارزیابی قرار بگیرد.

نگاه دارنده های قالب نبایستی باز شوند تا اینکه نیروی و استرس و فشار کافی اعمال گردد و به این ترتیب اجزا و مولدهایی که تحت تاثیر نیروی پیش استرس قرار گرفته اند قادر خواهند بود بار مرده را که بر آنها وارد شود حمل کنند.

تحت شرایطی که از سیستم های روکش استفاده می شود تندا از محکم کننده ها و افزودنی هایی باید استفاده شود که با این سیستم اندود یا روکش سازگاری دارند.

-هادی ها-لوله ها و اسلیوهای جا داده شده در بتون: اجزاء و مولدهای هادی – لوله ها و اسلیوها از هر جنسی که باشند نبایستی به بتون صدمه و یا اسیبی وارد کنندذ و در حیطه شرایط و محدودیت های بند 6.3 مجاز برای استفاده هستند که البته مورد تائید کارشناس مربوطه نیز بایستی قرار گرفته باشند.

کانال ها و لوله های آلومینیومی را نباید در بتون استفاده کرد مگر این که به نحوی صححی و شایسته روکش شده باشند تا به این ترتیب از واکنش بین بتون و آلومینیوم و یا فرایند الکترولیتی بین آلومینیوم و فولاد جلوگیری بعمل اید.

کانال ها – لوله ها و اسلیوهایی که مورد استفاده قرار می گیرند نباید لطمه ایی به مقدار مقاومت واردسازند و این ادوات به همراه نگاهدارنده هایشان نباید در بیشتر از 4% مقطع عرض بتون نفوذ کنند به استثنای مواردی که کارشناس تاکید کند که البته در این صورت هم باید شرایط زیر را برآورده کنند.

-از لحاظ ابعاد خارجی نباید بیشتر از 1/3 ضخامت کلی دیواره ایی باشند که در آن جا می گیرند.

-نباید در فاصله ای نزدیکتر از 3 از لحاظ قطر یا عرض به مرکز قرار بگیرند.

-نباید مقاومت سازه را به میزان قابل توجهی دچار آسیب کند.

-در معرض عوامل مخرب قرار نگیرند.

-از جنس آهن و یا فولاد بدون روکش و یا گالوانیزه باشند و از نقطه نظر ضخامت از لوله فولادی 60 نازکتر نباشند.

-قطر داخلی شان بیشتر از 2in نباشد و از لحاظ نزدیکی به مرکز در فاصله ای کمتر از 3 قرار نگیرند.

-لوله ها و اجزاء تثبیتا کننده باید به گونه ایی طراحی شوند که در برابر تاثیرات مواد – فشار و دمایی که در معرض آن قرار دارند، مقاومت کنند.

-قبل از نصب و جاگذاری اجزاءأ فوق در بتون کلیه اجزاء تثبیت کننده و کانال گذاری باید تست شوند.

تست های مربوط به فشار باید مطابق با استاندارد باشند.

تحت شرایطی که موقعیت و ویژگی های آزمایش فشار در استاندارد قید نشده باشد شرایط زیر بایستی برقرار شود: 1-میزان فشار آزمایش که بیشتر از فشار اتمسفر باشد باید 50% بیزشتر از فشاری باشد که تثبیت کننده ها در معرض آن قرار می گیرند.

3-فشار آزمایش بایستی به مدت 4 ساعت بدون ایجاد افت فشار حفظ شود البته به استثنای زمانی که افت دمای هوای جو این تاثیر را به دنبال داشته باشد – آن دسته از لوله هایی که برای تحمل فشارهایی که بیشتر از 9Psi بیش از فشار اتمسفر نیستند، طراحی شده اند نیازی به تست طبق بند 6.3.8 ندارند.

-لوله های حامل مایع – گاز یا بخار که قابل انفجار هستند و یا برای سلامتی مضر می باشند لازم است که طبق بند 6.3.8 مجدداً تست شوند البته پس از این که بتون به شرایط مقاوم خود (28 روز) رسیده باشد.

-مدار غیر مایع – گاز یا بخار به جز آب که از شرایط دمایی 90f و فشار 50Psi تجاوز نکند باید درون لوله ها قرار بگیرند تا این که بتون به شرایط مقاوم مورد نظر برسد به جز مواردی که کارشناس شرایط خاصی را تصویب کرده باشد.

-لوله ها و اجزاء تثبیت کننده بایستی طبق شرایط و مشخصات ساختمان مونتاژ و سوارز شوند و استفاده از اتصالات نوع پیچی ممنوع است.

-این اجزاء و قطعات هادی به گونه ای ساخته و نصب شوند که برش – خمش و یا جا به جایی از محل مشخص شده ورای محدودیت های بند 7-5-2-3 لازم نباشد.

-تمامی لوله های محتوی مایع – گاز و یا بخار با فشار متجاوز از 200Psi بیشتر از فشار اتمسفر و یا دمای بالاتر از 950F باتید اسلیودار و مجهز به روکش عایق گردند و یا اینکه سرد شوند تا به این ترتنیب میزان تنش و فشار بتون را تا حد مجاز محدود کنند و هم چنین دماهای بتون را به صورت زیر محدود سازند.

-تحت شرایط عملیات نرمال و یا هر مدت زمان طولانی دیگر، دما نباید از 150F تجاوز کند به جز نواحی محلی که مجاز هستند افزایش دمایی که از 200F تجاوز نکند را داشته باشند.

-برای شرایط غیرطبیعی و یا هر مدت زمان کوتاه دیگری برای سطوح داخلی دما نباید از 350F بیشتر شود.

ولی بخش های محلی مجاز هستند که حتی در صورت آسیب رسیدن به لوله به مای 650F برسند.

دماهای بیشتر از آنچه در بالا قید شد نیز ممکن است نجاز گردد البته مشروط بر انجام تست و تائید آن و این موضوع بایستی مبرهن گردد که افزایش دما آسیبی به بتون در شرایط اعمال بار و یا بدون اعمال بار وارد نخواهد کرد.

-اتصالات ساختمان -سطح اتصالات ساختمان بتون بایستی تمیز باشد.

-قبل از اینکه بتون جدید بلافاصله قرار بگیرد باید کلیه اتصالات مرطوب شوند.

این اتصالات باید به گونه یی ساخته شوند و قرار بگیرند که به مقاومت سازه لطمه ای وارد نکنند و هم چنین این که باید در طرحها و نقشه ها عنوان گردند و به تائید کارشناس برسند.

اتصالات سازه ای ساختمانی در طبقات متعدد بایستی در قمست سوم میانی از دهانه صفحات بتون – تیرها و شاه تیرها قرار بگیرند و در ارتباط با مورد اخیر یعنی شاه تیرها باید انحرافی شامل حداقل فاصله به صورت دوبرابر عرض تیرهای مقطع رعایت شود.

تیرها – شاه تیرها و یا صفحات نگاه دارنده ستون ها و با دیواره ها نبایستی نصب شوند تا زمانی که بتون تحت شرایط استفاده از مولفه های نگاه دارنده عمودی دیگر انعطاف پذیر نباشد.

-تیرها – شاه تیرها ...

پانلها و سرستون ها به عنوان بخشی از سیستم ورقه های بتون بایستی به صورت یکپارچه قرار بگیرند مگر این که در طرحها و مشخصات شرایط دیگری قید شده باشد.

فصل 7: جزئیات مربوط به فرآیند تقویت بتون 0-7 توجه A=مقدار سطح فضای کششی موثر بتون که ملیه های آرماتورها را دربر می گیرد تقسیم بر تعداد میله ها در (Sq in) اینچ مربع تحت شرایطی که میله های محکم کننده دئارای چند سایز باشند بایستی تعداد آرماتورها به صورت مساحت کل فولاد تقسیم بر مساحت بزرگترین لوله استفاده شده محاسبه گردد.

Asmin = حداقل آرماتور گذاری برای عناصر بتون متراکم D= فاصله از قسمت انتهایی فیبر فشاری تا مرکز محکم کننده کششی (اینچ) Db= قطر میله، وایر و یا رشته ای که تحت نیروی پیش استرس قرار می گیرد (اینچ) Fs= تنش در وفلادهای آرماتور Ft=مقاومت کشش مشخصه بتون Fx=مقدار مقاومت بر اساس بازده تعیین شده برای آرماتورها بدئون اعمال نیروی پیش تنیدگی (Psi) Ld=مقدار طول گسترش یافته (in) ]به فصل 12 مراجعه کنید[ -قلاب های استاندارد اصطلاح «قلاب استاندار» که در این دستورالعمل استفاده می شود یکی از معانی زیر را در بر دارد: -خمیدگی 180 درجه + انبساط 4db، کمتر از 2-1/2in نباشد، در بخش انتهای آزاد میله -خمیدگی 90 درجه + انبساط A2db در بخش انتهای آزاد میله -میله شماره 5 و کوچکتر – خمیدگی 90 درجه + انبساط 6db در بخش انتهای آزاد میله میله شماره 6، 7 و 8 – خمیدگی 90 درجه + انبساط 12db در انتهای آزاد میله میله شماره 8 و کوچکتر – خمیدگی 0135 + انبساط 6db در انتهای آزاد میله -حداثل اندازه های قطر برای ایجاد خمیدگی قطر خمش اندازه گیری شده داخل میله به جز اندازه های 3 تا 5 نباید کمتر از اندازه های قید شده در جدول 7-2 باشد.

-قطر داخلی خمیدگی ها برای رابط ها و stinnups نباید کمتر از 4db برای میله شماره 5 و یا کوچکتر باشد و اما در خصوص میله هیا بزرگتر از شماره 5، میزان خمیدگی باید طبق جدول 7.2 باشد.

-قطر داخلی خمیدگی ها در فابریکهای وایری جوش داده شده (نوع نرم و یا تغییر شکل داده شده) برای رابط ها و stinnup نباید کمتر از -4db برای وایرهای تغییر شکل یافته بزرگتر از D6 و 2db برای تمالمی سایز وایرها و سیم ها باشد.

خمیدگی با قطر داخلی کمتر از 4db نباید کمتر از 4db از نزدیکترین محل تقاطع جوش داده شده باشد.

-فرآیند خم کردن -مولفه محکم کننده تحت شرایط سرد بایستی خم شود مگر اینکه کارشناس شرایط دیگری را مجاز دانسته باشد.

-جزء میلگرد که بطور کامل در بتون جا نگرفته باشد نباید تحت شرایط کارگاهی خم شود مگر اینکه توسط کارشناس و یا در طرح مربوطه قید شده باشد.

-شرایط سطحی و.

ظاهری محکم کننده.

هنگامی کهن بتون در محل تثبیت می شود، آرماتورها باید عاری از گل – گرد و خاک – چربی و یا سایر پوشش های غیرمتالیک باشدذ که موجب کاشه نیروی اتصال می شوند.

با توجه به استانداردهای این دستورالعمل روکش های نوع epoxy مجاز هستند البته در صورتی که برای شرایط کار مناسب باشند.

آرماتورها به جز نوع پیش تنیده نوع کنگره ای – زنگار گرفته و یا ترکیبی از هر دو مورد تائید و رضایت بخش است مشروط بر این که حداقل ابعاد و وزن یک قطعه نمونه تست کمتر از شرایط استاندارد ASTM نباشد.

-رشته هایی که تحت تاثیر نیروی پیش تنیدگی قرار می گیرند باید تمیز و عاری از روغن – لکه و یا چربی باشند.

استفاده از یک اسید ضعیف مجاز است.

-تثبیت موقعیت آرماتورها -آرماتورها، رشته های مربوط به اعمال نیروی پیش تنیده و کانال ها باید قبل از تثبیت بتون به درستی و دقیقاً ثابت شوند و مقاومت را تحت شرایط جابه جایی در حد زواداریهای بند 7.5.2 تصمین کنند.

این آرماتورها (اجزا) زواداریهای زیر بایستی تثبیت شوند مگر این که کارشناس فن موارد دیگری را قید کرده باشد.

حد خطای مجاز برای عمق و حداقل دربرگرفتکی بتون در این اجزاء باید طبق جدول باشد.

میزان رواداری برای محل طولی خمیدگی ها و قسمت های انتهایی است.

البته به استثنای بخش های انتهایی منفصل که در این شرایط تلرانس اینچ است.

ساختارهای وایری جوش داده شده (اندازه وایر از W5 یا D5 بیشتر نباشد) از 10ft بیشتر نشود و مجاز است که از نقطه نزدیک بخش فوقانی قالب بالای مگاه دارنده تا نقطه نزدیک بخش پایینی آن خمیده شود البته مشروط بر اینکه تماماً از محکم کننده نوع پوسته استفاده شود و یا اینکه در محل تکیه گاه کاملاً محکم شود.

در ارتباط با سرهم بندی یا مونتاژ قطعات، جوش دادن قسمت تقاطع میلگردها مجار نمی باتشد مگر اینکه کارشناس مربوطه دستورالعمل دیگری ارائه ترده باشد.

این امکان وجود دارد که در صورت لزوم و به منظور جلوگیری از تداخل میلگردها با سایر اجزاء فولادی تقویت کننده – میله های هادی و یا 1 تیرهای جا داده شده درون بتون، قطعات محکم کننده جا به جا شوند، حال اگر میلگردی بیش از اندازه قطر یک میله جا به جا شوند و یا اینکه از رواداریهای فوق تجاوز کنند در چنین شرایطی آرایش حاصله باید به تائید مهندس مربوطه برسد.