اوتیسم
اوتیسم(در خود ماندگی) یک بیماری روانی است که از ارتباط افراد با دنیای خارج جلوگیری میکند. به نظر میرسد قربانیان در دنیای خودشان به سر می‌برند و تا‌‌کنون پزشکان نتوانستند آنها را درک کنند.این بیماری اولین بار در سال ۱۹۴۳ میلادی نام‌گذاری شد و پزشکان هنوز پیشرفت‌های بسیار کمی از آن موقع در بیماری آنها کرده‌اند.بر طبق امار از هر ۱۰۰۰۰ کودک بین دو تا چهار نفر اوتیسمی(درخودمانده) متولد می‌شوند.اغلب اوقات قربانیان توانایی صحبت کردن،خواندن یا نوشتن را ندارند.اما آنچه که در مورد این بیماری بیشتر غیر عادی است این واقعیت است که از سویی دیگر بسیاری از این کودکان توانایی استفاده از مغزهاییشان در راه و روشهایی گوناگون را دارند که تقریبآ فوق بشری هستند. یکی از مهارتهای عادی این نخبگان درخودمانده محاسبه تقویمی است به این معنا که می‌توانند بگویند که در روزی از هفته در تاریخ خاصی چه اتفاقی می‌افتد.برای نمونه جکی که ۴۲ ساله است هنگامی که اولین بار شروع به سخن گفتن کرد می‌توانست این کار را در ۶ سالگی انجام دهد وی توانایی این را داشت که با کمی تردید به شما بگوید چه روزی از هفته اول آوریل ۱۹۳۳ بود.اما اگر از او پرسید که چگونه این کار را می کنی به شما خواهد گفت:نمی‌دانم.
Leslie lemke کافی است تنها یکبار گوشه ای از یک موسیقی را گوش کند،سپس می‌تواند آن را در نت روی پیانو بدون اشکال اجرا کند.او هرگز هیچ تمرین موسیقی را به طور رسمی ندیده است. او نابینا است و تنها با بهره‌هوشیIQ ۵۸ است.و نوعی از اکثریت نخبگان در خور مانده است که بهره‌هوشی آنان پاینتر از حد معمول است.
اگر شما از ریچارد مسیر هر اتوبوسی در را در منطقه شهری لندن بپرسید،فورآ به شما جواب خواهد داد.
stephen wiltshire استعداد هنری استثنایی دارد و مانند Leslie lemke و ریچارد این استعداد را با حافظه قابل توجه‌ای ترکیب میکند و بعضی وقت‌ها می‌تواند ساعاتی پس از دیدن ساختمان‌ها آنها را با دقتی هنرمندانه نقاشی کند.
نخبگان دیگر می‌توانند محاسبات ریاضی شگفت‌انگیزی را در سرشان حمل کنند اما نمی‌توانند شماره‌های ساده را به خاطر بسپارند.شاید عجیب‌ترین چیز این باشد که۸۵درصد موارد ثبت شده مرد هستند.آنچه که کسی نمی‌داند این است که‌چرا گستره مهارتهای نخبگان محدود است که شامل موارد زیرند:
نظر برخی براین‌است که انسان‌های در خود مانده از مشکل خود رنجی نمی‌برند بلکه این خانواده های آنها هستند که احساس طردشدگی می‌کنند.این نظر جنجالی توسط اندکی از پزشکان مورد قبول است.موضوعی که سبب تمرکز ویژه رسانه‌ها شد بعد از گرفتن اسکار داستین هافمن برای اجرای عالیش در فیلم مرد بارانی بود که به عنوان یک نخبه در خود مانده بازی می‌کرد.این فیلم سبب افزایش آگاهی عمومی از این بیماری شد.تا امید آن برود که پول بیشتری به تحقیق روی این بیماری و یافتن درمانی برای آن هر‌چه زودتر اختصاص یابد بارون کوهن (Baron-Cohen)، سرپرست گروه تحقیقات اوتیسم در دانشگاه کمبریج میگوید : تقریبا تمام افراد سالم دارای ترکیبی از هر دو نوع مهارتها هستند اما زنان و مردان در مقدار تسلط هر جنبه به دیگری تفاوت دارند. او متوجه شده است که کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم و گونه نه چندان حاد آن به نام سندرم اسپرگر (Asperger)، قادر به تشخیص احساسات دیگران نیستند و به طور غریبی مستعد طبقه بندی کردن بوده و تمرکزی وسواس گونه بر اشیایی چون کلید برق و شیر آب دارند.
اوتیسم به شدت مردان را مبتلا میکند. بارون کوهن در کتاب خود به نام The Essential Difference اوتیسم را آینه بزرگنمای صفات مردانه خوانده است.
مبنای همدلی کردن و طبقه بندی کردن در مغز به خوبی شناخته نشده است، هرچند به نظر میرسد جایی به نام مغز عمومی وجود داشته باشد، جایی که مدار عصبی به مشاهدات شخصی فرد اختصاص یافته است. اجزاء اصلی سازنده این بخش در نیمکره چپ مغز قرار دارند. مراکز کلامی زنان نیز در همین ناحیه قرار دارد و بسیار پیشرفته تر است. به گفته بارون کوهن، در ابتدای شکل گیری مغز، هورمون مردانه تستوسترون ، رشد نیمکره چپ را کند میکند و بر سرعت رشد نیمکره راست می افزاید.
او میافزاید که در نتیجه تحقیق بر روی کودکان یک ساله، با توجه به شرایط دوران بارداری و زایمان به این نتیجه رسیده ایم که با افزایش میزان تستوسترون، ارتباط چشمی کودک با مادر خود کمتر میشود، ارتباط چشمی یا نگاه چشم در چشم، یکی از معمولترین روشهای برقراری ارتباط است و بسیار جالب است که بدانیم این کار نیز، تحت تاثیر عوامل هورمونی است. از طرفی فقدان تستوسترون موجب میشود که دختران زودتر از پسران کلمات را بیاموزند و اصطلاحا "زبان باز کنند" .
نداشتن ارتباط چشمی و محدود بودن ارتباط کلامی، از اولین نشانه های بیماری اوتیسم است. به گفته کوهن : "مجذوبیت بیش از حد به ماشین آلات و دستگاهها، همراه با فقدان همدلی، از جمله اساسی ترین نشانه های اوتیسم است"
آیا مدل های رایانه ای، در تشخیص بیماری اوتیسم کمک می کنند؟!
تهران- ایسکانیوز: دانشمندان آمریکایی با انجام تحقیقات بر روی نمونه های آزمایشگاهی موفق شدند به وسلیه مدل های رایانه ای سه بعدی، گام های موثری در تشخیص و درمان بیماری اوتیسم بردارند.
به گزارش روز پنجشنبه گروه علمی فرهنگی ایسکانیوز به نقل از سایت دانشگاه هاروارد، محققان با مطالعه بر روی انسان، میمون ها و حتی گربه ها، پرده از اسرار و رموز بخشی از مغز که رابطه مستقیم با بیماری اوتیسم- در خودماندگی- دارد، برداشتند. این محققان با استفاده از مدل های رایانه ای ثابت کردند بیرونی ترین لایه در اصل همان بخش چین خورده و چروک مغز است که بیماری های عصبی را سبب می شود. بیماری در خودماندگی که از انواع بیماری های رایج دستگاه عصبی به شمار می رود سالانه بیش از صدها نفر در سطح جهان رامبتلا می کند. از این رو اسکن های مغزی و مدل های پیشرفته رایانه ای می توانند کمک شایانی به تشخیص و درمان بهتر این بیماری کنند.
مشکل بیماران مبتلا به اوتیسم برای برقراری ارتباط با دیگران ناشی از ضعف ارتباط بین بخشهای مختلف مغز آنهاست.
به گزارش ایسنا واحد علوم پزشکی تهران به نقل از بی بی سی، نتایج بررسی اسکن مغز 32 نفر که نیمی از آنها به ضریب هوشی بالای متوسط مبتلا به اوتیسم و نیمی دیگر افراد عادی بودند، نشان می دهد فعالیت مغز دو گروه در هنگام تماشای تصاویر چهره ها و تشخیص تصاویر یکسان با یکدیگر تفاوت دارد.
در گروه کنترل، توجه افراد به تصاویر چهره ها موجب افزایش چشمگیر فعالیت مغز می شود. اما تماشای تصاویر چهره ها در فعالیت مغز افراد مبتلا به اوتیسم هیچ تغییر ایجاد نمی کند.
دیدگاه عمومی بر این است که مشکلات اجتماعی مبتلایان به اوتیسم ناشی از مشکل مغز در پردازش چهره هاست اما اکنون این پژوهش نشان می دهد که نگاه کردن به چهره ها موجب ایجاد افزایش فعالیت عادی مغز نمی شود .