شرح بیماری
آب سیاه چشم، نوع زاویه بسته اولیه عبارت است از یک نوع بیماری چشم که در آن مایعی که به طور طبیعی به چشم وارد و از آن خارج میشود به طور ناگهانی گیر میافتد. این گیر افتادن ناگهانی باعث درد شدید و از دست رفتن بینایی میشود.
علایم شایع
درد چشم و سردرد شدید و ضرباندار قرمزی چشم
تاری دید یا دیدن هاله در اطراف نور ها
کره چشم سفت و حساس میشود.
گشادشدن مردمک و عدم پاسخ آن به نور (مردمک در حالت عادی در اثر تابش نور تنگ میشود).
گاهی به علت درد شدید در چشم ممکن است تهوع، استفراغ و ضعف رخ دهد.
علل
علت دقیق آن ناشناخته است.
عوامل افزایش دهنده خطر
سن بالای 60 سال
سابقه خانوادگی آب سیاه یا دوربینی
استفاده از بعضی از داروها که باعث مهار سیستم کولینرژیک (پاراسمپاتیک) میشوند.
پیشگیری
مرتباً تحت معاینه چشم قرار گیرید تا قبل از شروع علایم بتوان آب سیاه را کشف کرد. اگر بیش از 40 سال دارید، باید فشار داخل چشمتان سالانه حداقل یک بار اندازهگیری شود. اندازهگیری فشار چشم ساده و بدون درد است.
عواقب مورد انتظار
اگر درمان زود آغاز شود میتوان علایم را کنترل نمود.
عوارض احتمالی
اگر درمان به تأخیر افتد یا موفقیتآمیز نباشد، امکان دارد آن چشم بینایی خود را به طور کامل از دست بدهد.
درمان
اصول کلی
بستری شدن به هنگام حمله حاد آب سیاه. برای پایین آوردن فشار بسیار بالای چشم از داروهای مختلف (قطره، قرص، سرم) ممکن است استفاده شود.
جراحی (سوراخ کردن عنبیه با لیزر) برای پیشگیری از بروز حملات آب سیاه در صورتی که دیگر درمانها موفقیتآمیز نباشند. با ایجاد این سوراخ کوچک در قسمت محیطی عنبیه به مایع درون چشم اجازه تخلیه داده میشود. با این کار ممکن است بتوان حملات آب سیاه را تحت کنترل در آورد، اما برای کنترل فشار چشم ممکن است تجویز دارو همچنان ضروری باشد.
داروها
به هنگام بستری، برای کنترل فشار داروهایی داخل رگ تزریق میشوند.
پس از جراحی، ممکن است نیاز به قطرههای چشمی برای کم کردن فشار داخل چشم وجود داشته باشد. حتی در صورت رفع علایم یا بروز ناراحتی گاهگاهی در اثر قطرههای چشمی، دستور دارویی را به دقت پیگیری و رعایت کنید.
داروهای ادرارآور برای کم کردن فشار چشم
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری
پس از درمان، فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری های عادی خود را تدریجاً از سر گیرید و سعی کنید خسته نشوید.
رژیم غذایی
رژیم خاصی توصیه نمیشود.
درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟
اگر شما یا یکی از اعضای خانوادهتان علایم آب سیاه حاد چشم را دارید. این یک اورژانس است!
اگر دچار علایم جدید و غیرقابل توجیه شده اید. داروهای مورد استفاده در درمان ممکن است عوارض جانبی به همراه داشته باشند.
منبع: www.irteb.com
__________________
آب سیاه چشم، نوع مزمن زاویه باز
شرح بیماری
آب سیاه چشم، نوع مزمن زاویه باز عبارت است از یک نوع بیماری مزمن چشم که در آن مایعی که به طور طبیعی به چشم وارد و از آن خارج میشود تدریجاً گیر میافتد. این تجمع مایع در چشم موجب آسیب رسیدن به عصب بینایی و درجاتی از نابینایی میشود. آب سیاه مزمن، برعکس آب سیاه حاد، معمولاً درد ایجاد نمیکند. بیماری آب سیاه مزمن چشم در تمام سنین میتواند به وجود آید، اما در افراد بالای 40 سال شایعتر است.
علایم شایع
مراحل اولیه:
از دست رفتن دید محیطی در نواحی کوچک از میدان دید
تاری دیدی در یک طرف در سمت بینی میدان دید
مراحل پیشرفته:
بزرگتر شدن نواحی از دست رفتن دید، معمولاً در هر دو چشم
سفت شدن کره چشم
دیدن هاله در اطراف نورها
وجود نقاط کور در میدان دید
نامناسب بودن دید در شب
علل
علایم در اثر تجمع مایع و افزایش درون چشم و در نتیجه آسیب رسیدن به رشتههای عصب چشمی به وجود میآیند. وقتی علایم زیر در فرد وجود داشته باشند امکان دارد شک به وجود بیماری آب سیاه مزمن چشم برانگیخته شود: عوض کردن مداوم عدسی عینک، سردرد خفیف یا اختلالات مبهم بینایی، دیدن هاله در اطراف لامپها، یا عدم توانایی در تطبیق بینایی از روشنایی به تاریکی.
عوامل افزایش دهنده خطر
سن بالای 60 سال
سابقه خانوادگی آب سیاه حاد یا مزمن چشم
دیابت
بیماران باید توجه داشته باشند که بسیاری از داروها فشار داخل چشم را بالا میبرند و موجب بدتر شدن بیماری میشوند. این داروها عبارتند از قرصهای سرماخوردگی و آلرژی، آنتی هیستامین ها، آرامبخشها، داروهای کورتیزونی، و داروهای مختلف برای مشکلات معده و روده.
پیشگیری
از چشم پزشک خود بخواهید در هر بار معاینه چشم، فشار چشم شما را نیز اندازه بگیرد. توجه داشته باشید که پس از 40 سالگی باید حداقل سالی یک بار معاینه چشم انجام شود.
در صورت بروز هرگونه تغییر در بینایی به پزشک مراجعه کنید.
عواقب مورد انتظار
علایم معمولاً با درمان برطرف میشوند. درمان آب سیاه چشم تا آخر عمر باید ادامه یابد. اگر آب سیاه به موقع تحت درمان قرار گیرد، اشکال دایمی در بینایی به وجود نمیآید.
عوارض احتمالی
از دست دادن قبل از این که سایر علایم آغاز شوند.