دانلود تحقیق تنازع برای بقا

مقدمه قسمت اعظم پدیده های سازشی، که در موجودات زنده دیده می شود، سازشهائی هستند که در مقابل شرایط بخصوصی از محیط انجام می گیرند.

بنابراین عوامل مخصوصی از محیط، تأثیر بسزائی در انتخاب طبیعی دارند.

همراه با عوامل غیر حیاتی محیط (درجه حرارت رطوبت، جریان هوا، مواد شیمیایی، شدت جریان آب و غیره) عوامل حیاتی یعنی تأثیر موجودات زنده بر روی یکدیگر (شکاریها، انگل ها و رقیب ها) نیز اهمیت خاصی دارند.

قبل از هر چیز مسئله رقابتها امری مهم در تکامل موجودات زنده بوده است که ممکن است بین افراد یک گونه یا افراد گونه های مختلف بوجود آید.

رقابت بین افراد گونه های مختلف موقعی پیش می آید که همه آنها همزمان احتیاج به قسمتهای مهم و محدودی از محیط مانند غذا، محل های مخصوص تولید مثل، خواب و محل گذراندن زمستان و غیره داشته باشند.

چنین فاکتورهائی که تعدادشان محدود است با افزایش افراد یک اجتماع رو بکاهش گذاشته و بالاخره بحداقل می رسند.

بنابراین در اینجا عامل تراکم توده که تأثیر آن با ازدیاد تراکم شدت می یابد بحدی خواهد رسید که از آن پس امکان افزایش تراکم جمعیت را محدود می سازد (مثلاً موقعیکه محل خالی برای تخم گذاری دیگر وجود نداشته باشد).

در این صورت این فاکتور (کمبود محل تخم گذاری) به عنوان فاکتور محدود کننده تراکم توده مؤثر واقع می شود.

البته در برابر آنها عواملی نیز وجود دارند، که بستگی به تراکم توده ندارند، مثلاً زمستان سخت طوفان وامثال آنها که باعث کاهش تراکم توده می گردند.

دوگونه، که در بسیاری از موارد اساسی با یکدیگر رقابت می کنند نمی توانند در کنار یکدیگر در محیط زندگی بخصوصی زیست نمایند، زیرا بهر حال یکی از دوگونه از لحاظ رقابتی بر دیگری ارجحیت داشته و این برتری هر قدر ناچیز باشد به مرور زمان باعث می شود که گونه دیگر را از محل دور کند و یا اصولاً باعث از بین رفتن آن شود.

این است یکی از واقعیتهای مهم اکولوژیکی که منجر به پیدایش اصل یا قانون طرد رقابتی ( Competitiva exclusion principle) گشته است و گاهی اوقات هم بنام کاشفین آن مثلاً قانون مونارد ( monard) نامیده می شود.

نتیجه این قانون اکولوژیکی این است که هرگاه تغییر مناسبی در گونه ای بوجود آید، که منجر به کسب امتیاز در آن گونه گردد و شانس رقابت را برای رقبای خود کم کند آن تغییر باعث انتخاب طبیعی در گونه تغییر یافته می شود و همین امر باعث جدائی اکولوژیکی گونه ها در منطقه به خصوصی می گردد.

فصل اول: رقابت برای منابع رقابت از طریق بهره برداری: توزیع آزاد ایده آل وقتی افراد متعدد یک منبع محدود را مورد استفاده قرار بدهد.

مثلاً این موضوع در مورد استفاده قرار می دهند.

رقیب یکدیگر محسوب شده و تصمیمات هر رقیب می تواند عمل سایرین را تحت تأثیر قرار بدهد.

مثلاً این موضوع در مورد مگس سرگین صدق می کند.

مگسهای ماده (منبع محدودی که نرها بر سر آن رقابت می کنند) روی تپاله فراوان تر از علفهای اطراف هستند، اما در عین حال به نفع بعضی از نرهاست که در بین علفهای آنجاهایی که رقابت خفیف تر است، به دنبال آنها بگردند.

با یک مدل از رقابت بحث را شروع می کنیم.

برای ساده کردن موضوع فرض می کنیم که دو محل (زیستگاه) وجود داشته باشد، یکی غنی و دارای منابع فراوان و دیگری فقیر با منابع بسیار کم، و هر فرد به دنبال انتخاب زیستگاهی باشد که بالاترین بازده را بر اساس میزان مصرف منبع به او بدهد.

اگر رقیب وجود نداشته باشد فرد صرفاً به زیستگاه بهتر می رود و این چیزی است که می توان از اولین کسی که وارد شود انتظارش را داشت.

اما در مورد وارد شونده های بعدی چطور؟

هیچ نوع جنگ یا قلمرو خواهی وجود ندارد و لذا برای تعداد آنها که وارد می شوند محدودیتی برقرار نیست.

در عین حال هر چه رقبای اشغال کننده زیستگاه غنی بیشتر باشند منبع بیشتر تهیه می شود و برای تازه واردین سودآوری کمتری دارد.

نهایتاً به نقطه یی می رسد که برای تازه وارد بعدی بهتر آن است که زیستگاه فقیر را اشغال کند، زیرا گرچه منبع در آنجا کمیاب است اما رقابت نیز کمتر می باشد.

از این نقطه به بعد هر دو زیستگاه اشغال می شوند زیرا سودآوری هر دو برای فرد یکسان است.

به عبارت دیگر رقبا توزیع خویش را در ارتباط با کیفیت زیستگاه طوری تنظیم می کنند که دسترسی افراد به منابع یکسان باشد.

استفن فرتول ((Stephen Fretwell 1973این الگوی نظری توزیع رقبا در بین منابع را «توزیع آزاد ایده آل» ( I deal free disteribution ) نامیده است، زیرا در این توزیع فرض بر آن است که حیوانات آزادند که به جایی بروند که در آن به بهترین صورت عمل می کنند، و همچنین فرض بر آن است که حیوانات از نظر داشتن اطلاعات کامل در مورد مهیایی منابع در وضعیت ایده آل قرار دارند.

اقتصاد دفاع از منابع همانطور که دیدیم، بعضی از حیوانات از طریق بهره برداری از منبع و دیگران از طریق قلمروطلبی با یکدیگر رقابت می کنند.

آیا می توان پیش بینی کرد در چه مواقعی بهتر است رقابت ها به جای شکل اولی صورت دومی را به خود بگیرند؟

اولین کوششها در تجزیه و تحلیل این موضوع با طرح این سوال شروع شد که «دفاع از قلمرو چه کارکردی دارد؟» (H inde 1956 .

Tinbergen 1957 ).

این رویکرد منجر به لیست بلند بالایی از کارکردهای مختلف قلمرو در گونه های متفاوت شد، که بر تنوع منابع حفاظت شده تأکید می کرد.

پرنده های لانه- سوراخی برای تأمین محل لانه سازی از قلمرو دفاع می کنند، کشتی – چسب ها (بارناکل) قسمتهایی از صخره را حفاظت می کنند (از طریق علائم شیمیایی) تا فضای کافی برای رشد خود را تضمین نمایند.

وزغهای نر قطعه یی از زیستگاه را که برای ماده ها جذاب است حفاظت می کنند و غیره.

در عین حال رویکرد کنشی به این سوال پاسخ نمی دهد که چه وقت مقرون به صرف است که رقابت از طریق حفظ قلمرو باشد.

با استفاده از مفهوم حفاظت پذیری اقتصادی ( economic defendability) شیوه برخورد مفیدتری به وجود آمده است.

فصل دوم قلمروگرایی تعریف قلمروگرایی:0 در بسیاری از گونه های مهره داران و بی مهرگان عالی، افراد، جفت ها یا گروههای خانواده ای، محدوده مشخصی را برای زندگی و فعالیتهای حیاتی خود انتخاب می نمایند که اگر از این محدوده حفاظت نمایند نام آن قلمرو است.

محدوده قلمرو در افراد یک جمعیت می تواند به دلیل وجود رقابت برای کسب منابع با غذا ایجاد گردد.

محدوده ای که توسط مهره داران و بسیاری از بندپایان برای ساختن لانه و آشیانه و مراقبت از فرزندان ایجاد می گردد و موجود از آن محافظت می کند آشیانه نام دارد.

انواع قلمرو الف) بعضی از قلمروها محدودیت زمانی دارند، مثل: قلمروهایی که توسط پرندگان در فصل تولید مثل و برای حفاظت از فرزندان ایجاد می شود.

اما بعضی دیگر نسبتاً دائمی اند، مثل: قلمروهایی که توسط ول ماده تعیین می گردد.

ب)جنبه های مختلفی از قلمرو می تواند مورد حفاظت واقع شود، مثلاً در سال 1941 نایس قلمروهای پرندگان را به گروههای زیر تقسیم نمود: فضای داخلی قلمرو، غذا خوردن و تولید مثل در قلمرو مورد حفاظت است.

محدوده آشیانه و محدوده یابی مورد حفاظت قرار گرفته ولی یافتن غذا مورد حفاظت نیست.

فقط محدوده جفت یابی مورد حفاظت واقع می شود.

فقط آشیانه مورد حفاظت واقع می شود.

این تقسیم بندی ها به طور عمومی برای قلمرو قابل استفاده است.

بسیاری ازماهیها و دوزیستان و خزندگانی که دارای قلمرو هستند عموماً از قلمرو به عنوان محل تهیه غذا حفاظت نمی کنند.

ج) در داخل یک گونه خاص ممکن است رفتارهای متفاوتی برای اشغال فضای قلمرو وجود داشته باشد.

برخی از پرندگان مثل سینه سرخ در فصل تولید مثل از قلمرو خود حفاظت کرده، اما در زمستان به صورت دسته جمعی زندگی می کنند.

در بعضی از جمعیت های دیگر قلمروگرا، رفتار قلمروگرایی خاص محدوده سنی یا دوره خاصی است.

مثلاً ممکن است افراد جوان به صورت گروهی زندگی نمایند در حالی که موجودات بالغ محدوده خاصی را برای زندگی خود در نظر بگیرند.

محافظت از قلمرو در جانوران عالی حفاظت از قلمرو، یک فرایند بسیار فعال است ولی اغلب سعی می کنند در مرزهای قلمرو، نبردی در نگیرد.

صاحبان قلمرو، اغلب حضور خود را با جابه جایی و حرکت به نقاط مختلف یا با صدایشان اعلام می دارند.

پستانداران اغلب محدوده قلمرو خود را با ترشحات بدن (فرومون) معین می سازند.

جانوران پست تر نیز فعالانه از قلمرو خود دفاع می کنند ولی در آنها اغلب استفاده از مواد شیمیایی برای محافظت از قلمرو معمول تر است.

اندازه قلمرو در طول فصل تولید مثل تغییر می کند.

سطح مورد حفاظت پرندگان اغلب در شروع فصل آشیانه سازی بزرگتر از پایان آن است زیرا در آغاز این مرحله به غذای بیشتری نیاز دارند.

قلمرو طلبی بین گونه یی هر چند که رقابت بر سر منابع معمولاً در درون گونه شدیدتر از بین گونه ها است اما افراد متعلق به گونه هایی، که نیازهای بوم شناختی مشابهی دارند ممکن است با یکدیگر رقابت کنند و در عمل نیز، از طریق دفاع از قلمروهای بین گونه یی، این کار را می کنند.

در گذشته در مورد علت قلمروطلبی بین گونه یی بحث و جدلهایی وجود داشت، به این معنی که آیا افراد یک گونه اعضاء گونه دیگر را اشتباهاً به عنوان همگونه و رقیب تلقی کرده، در حالیکه واقعاً رقیب نیستند، یا اینکه این یک مورد اصیل دفاع اقتصادی از منابع است.

نتایج مطالعات انجام شده به نفع نظر دوم می باشند.

یک نمونه زیبای این موضوع مطالعات رید ( Reed 1981) در مورد قلمروطلبی بین گونه یی در بین گونه های سهره جنگلی (Fringilla coelebs) و چرخ ریسک بزرگ (Parus major) می باشد.

این گونه ها آوازهای بسیار متفاوت، و ظاهراً کاملاً مشخص دارند.

در تمام جزایر انگلستان دو گونه در زیستگاه واحدی زندگی می کنند و هیچ نوعی از همکنشی با یکدیگر ندارند، اما در دو جزیره کوچک آریساگ وایگ در سواحل غربی اسکاتلند از قلمروهای بین گونه یی دفاع می نمایند.

رید این موضوع را به دو صورت نشان داد.

اول آنکه تجربیاتی از طریق پخش صدای آنها در جزایر مربوط و سرزمین اصلی مجاور (غرب اسکاتلند) انجام داد، این تجربیات نشان داد که هیچ کدام از دو گونه نسبت به صدای دیگری در سرزمین اصلی واکنش نشان نمی دهند، اما در جزایر، با خواندن متقابل و نزدیک شدن تهاجمی، واکنش می نمایند.

دوم آنکه رید آزمایشات بیرون بردن پرنده ها را در جزیره انجام داد؛ او سهره های جنگلی را از قلمروشان می گرفت و خارج می کرد.

بزودی چرخ ریسکهای بزرگ وارد شده و قلمروهای خالی را اشغال می کردند.

این نشان می دهد که سهره جنگلی قبل از بیرون رانده شدن، از طریق دفاع از قلمرو خویش، چرخ ریسک را دور نگه می داشته است.

علت چیست که دوگونه از قلمروهای بین گونه یی در جزایر، اما نه در سرزمین اصلی، دفاع می نمایند؟

محتمل ترین توجیه آن است که زیستگاه جنگلی این دو گونه از نظر ساختاری به مراتب ساده تر از سرزمین اصلی است.

به دلیل سادگی زیستگاه، دو گونه مجبور به استفاده از منابع (مخصوصاً غذا) یکسان می شوند.

در حالیکه به طور معمول چنین نمی کنند.

خلاصه آنکه رقابت حیوانات با یکدیگر می تواند صرفاً به صورت بهره برداری از منبع، دفاع از آن و یا آمیزه یی از هر دو باشد.

یک مدل ساده بهره برداری عبارتست از «توزیع آزاد ایده آل» رقبا در بین منابع.

این الگو را در بعضی از موارد می توان مشاهده کرد.

هرگاه بخواهیم بدانیم که چه وقت رقابت به شکل دفاع از منبع مقرون به صرفه است مفهوم حفاظت پذیری اقتصادی می تواند مفید واقع شود.

از این مفهوم در ترکیب با مطالعات بودجه زمانی می توان استفاده نمود و پیش بینی کرد که تحت شرایطی دفاع صورت می گیرد و فرضیاتی را نیز می توان در مورد وسعت بهینه قلمرو فرمول بندی نمود.

فصل سوم جنگ و زورآزمایی فرد بایستی برای منابع کمیاب مثل غذا، قلمرو و جفت با دیگران به رقابت برخیزد.

چه عواملی معین می کنند که کدام استراتژی جنگیدن از همه موفق تر است؟

شاید در نگاه اول چنین به نظر برسد که با استفاده از مدلهای ساده بهینگی می توان به تجزیه وتحلیل این مسئله پرداخت.

مثلاً سود و زیان ها کاری شدنی نیست، زیرا روش بهینه رفتار یک فرد بستگی به این دارد که سایر افراد رقیب در جمعیت چگونه عمل کنند.

تکنیک مناسب در تجزیه و تحلیل این نوع شرایط نظریه بازیها ( g ame theory) است، که در اصل برای مطالعات اقتصادی به وجود آمد، اما معلوم شد که در تجزیه و تحلیل رفتار حیوانات نیز ابزار تئوریک مفیدی است.

بخصوص در این مورد مرهون کارهای مینارد اسمیت (Maynard Smith.

1982) هستیم.

جنگ فرسایشی یا «مسابقه انتظار» ماده ها در مگس سرگین (s catophaga stercoraria) برای تخم ریزی به سمت تپاله های تازه می آیند.

توده مگسهای نر در اطراف آن منتظر ماده ها هستند و هر وقت یک ماده وارد شود اولین نری که با او برخورد کند جفتگیری کرده و در طی مدت تخم ریزی نیز از وی مواظبت می کند.

ماده ها ترجیح می دهند که در تپاله های تازه تخم بریزند و هر چند تپاله قدیمی تر و سطحش سفت تر می شود (در نتیجه برای تخم ریزی نامناسب تر می گردد) ماده های کمتری به سراغش می آیند.

مسئله نرها این است که مدت بهینه در انتظار ماده ماندن در کنار هر تپاله چقدر است؟

پاسخ آن است که بهترین زمان انتظار برای یک نر بستگی به آن دارد که نرهای دیگر چه می کنند.

مثلاً اگر نرهای دیگر مدت کوتاهی به انتظار می مانند آن نری که کمی بیشتر از بقیه صبر کند از موفقیت جفتگیری بالایی برخوردار خواهد بود، زیرا می تواند همه ماده های دیر آمده را صاحب شود.

از سوی دیگر اگر اکثر نرها برای مدت طولانی می مانند به صرفه نر مورد نظر است که سریعاً به تپاله دیگر نقل مکان کرده و ماده های زود آمده را صاحب شود.

لذا بایستی رقابت بین نرها را در اینگونه موارد، که برآمد برای زمانهای انتظار مختلف وابسته به فرکانس ( frequency- dependent) است، تجزیه و تحلیل کنیم.

تکامل جنگ سنتی احتمال دارد که مدل جنگ فرسایشی بیش از همه در مواردی مثل مگس سرگین قابل پیاده شدن باشد که افراد در آن درگیر رقابت بر سر بهره برداری هستند.

اما بسیاری از درگیریهای حیوانات نمونه یی از رقابت ستیزه جویانه است.

در این موارد انتظار نمی رود که مسابقه صرفاً از طریق انتظار فیصله پیدا کند!

در واقع در این گونه موارد رویارویی مستقیم صورت جنگ به خود می گیرد.

مثلاً پس از آنکه مگس سرگین نر با ماده جفت شد نرهای دیگر نزدیک می شوند و سعی بر تصاحب ماده می نمایند.

در این موارد اغلب کشمکش بین نرها در می گیرد تا بالاخره یکی برنده شود و دیگران صرف نظر کنند.

گرچه گاهی این گونه جنگها خشن و شریرانه می شود اما به طور کلی درگیری، پیش از بروز هر نوع جراحت عمده، اغلب فروکش می کند.

اما چرا حیوانات درگیری کلی درگیری، پیش از بروز هر نوع جراحت عمده، اغلب فروکش می کند.

اما چرا حیوانات درگیری بین خویش را اغلب، بجای جنگ تمام عیار از طریق انجام نمایشها فیصله می دهند؟

پاسخی که مدتها مورد قبول بود می گوید اگر درگیری شدت پیدا کند به مجروح شدن بسیاری از افراد می انجامد و در نتیجه به زیان بقاء گونه تمام می شود، روشن نمی کند که چگونه انتخاب طبیعی، با عمل بر روی فرد، می تواند به تکامل جنگ سنتی منجر شود.

از نیمه دهه60 بسیاری از محققین متوجه شدند که پاسخ این مسئله را بایستی در چارچوب سود و زیان جنگ برای فرد مطرح نمود.

این بار نیز در بررسی عوامل موثر بر تکامل رقابتها و منازعات دو جانبه مدلهای نظریه بازیها که توسط مینارد اسمیت و دیگران مطرح شده مفید واقع می شود.

مثالهایی از رقابتهای حیوانات (a)جنگهای جدی نمایشهای سنتی و متداول همواره صورت نمی گیرند، بلکه جنگ گاهی شدید بوده و به صدمه و حتی مرگ منجر می شود.

بعضی جنگ افزارها همچون شاخ و شاخه ( a ntler) در ارتباط با کارایی آنها در حمله و دفاع تکامل یافته اند (G eist 1966).

در گاو قطبی (musk ox) سالانه بین 5 تا 10 درصد از نرهای بالغ در جنگ بر سر ماده ها می میرند (Wilkson 8 shank.

1977) و آمار مربوط به استر- گوزن (Mule deer) نشان می دهد که تا حدود 10 درصد از نرهای بزرگتر از 5/1 سال آثار زخم بر بدن دارند ( Geist.1974) کرگدن های دریایی ( Monodon monoceros) نوعی پستاندار دریایی قطبی با شاخ نیزه مانند در جلو سر: م از نیزه خود در جنگ استفاده می کنند.

در یک مطالعه معلوم گردیده که بیش از 60 درصد نرهای بالغ نیزه شکسته دارند، در بعضی موارد نوک شکسته نیزه در آرواره این نرها بر جا مانده، و ناحیه سر نیز در اغلب نرها پوشیده از آثار زخم است (S ilverman 8 dunbar 1980) حیوانات کوچکتر نیز با درندگی به جنگ می پردازند.

نرها در زنبور انجیر (F igwasp) آرواره های بزرگی دارند که قادر است نر مقابل را به دو نیم کند.

وقتی چند تا از آنها در درون یک انجیر قرار می گیرند بین آنها بر سر فرصت جفتگیری با ماده های موجود در درون میوه جنگهای کشنده در می گیرد ( Hamilton 1979) یکی از این انجیرها حاوی 15 ماده، 12 نر سالم و 42 نر مصدوم بود که مرده بودند و یا در اثر صدمات ناشی از جنگ در حال مرگ بسر می بردند.

صدمات مزبور شامل کنده شدن کامل شاخک و سر، سوراخ شدن ناحیه سینه و یا دریده شدن شکم می شد.

احتمالاً در همه این موارد ارزش منبع فراتر از خسارات ناشی از صدمه است.لذا بایستی در انتظار استراتژیهای باز- گونه بود، زیرا شکست در این مسابقه به معنی شکست در انتقال ژنها به نسلهای بعد است؛ جنگ افراد واقعاً بر سر مرگ و زندگی ژنتیکی است.

از سوی دیگر هر جا که منبع چندان با ارزشی نباشد و یا هزینه جنگ بسیار گزاف باشد انتظار می رود که برای فیصله مسابقه، بورژوا تکامل پیدا کند (مالک ببرد و مهاجم عقب نشیند).

مسابقه قدرت بطور کلی ارزش منبع و رفتار طرف مقابل بر رفتار جنگیدن تأثیر می گذارند اما قابلیت و قدرت رقبای مختلف نیز عامل مهم دیگری محسوب می شود.

وقتی فردی برای یک منبع می جنگد تصمیمش در مورد چگونگی جنگ نه فقط به ارزش جایزه بلکه به قدرت وی در مقایسه با قدرت طرف مقابلش، نیز بستگی دارد.

حیوانات یک جمعیت از نظر قدرت با یکدیگر تفاوت دارند و هزینه های جنگیدن با فرد بزرگ قطعاً بیشتر از جنگیدن عمل کنند و بنابراین به رقبا امکان دهند که بدون توسل به جنگهای پرهزینه، مناقشه بین خویش را حل و فصل نمایند.

باضافه نمایشهایی که برای ارزیابی به کار می روند نیز بایستی علامت قابل اعتمادی برای قدرت باشند.

در غیر این صورت افراد ضعیف می توانند با تقلید این علامات به کسب امتیاز بپردازند.

گوزنهای قرمز نر(Cervus elaphus) در پائیز برای دستیابی به ماده ها با یکدیگر به رقابت برمی خیزند.

موفقیت تولید مثلی بستگی به قدرت جنگیدن دارد؛ قویترین نرها مالک بزرگترین حرمسراها می شوند و بیشترین جفتگیری را انجام می دهند.

هر چند که جنگیدن فواید بالقوه بزرگی دارد اما این کار هزینه های جدی نیز در بر دارد.

تقریباً همه نرها صدمات مختصری متحمل می شوند و بین 20 تا 30 درصد نرها، از طریق شکسته شدن پا یا مثلاً کور شدن با نوک شاخ طرف مقابل برای همه عمر صدمه می بینند.

نرهای رقیب با ارزیابی قدرت جنگیدن یکدیگر هزینه های جنگ را به حداقل می رسانند و از این راه از جنگیدن با افرادی که شانس زدن آنها را ندارند اجتناب می کنند.

در ابتدای نمایش صاحب حرمسرا و رقیبی که وی را به مبارزه طلبیده در مقابل یکدیگر غرش می کنند.

این کار در ابتدا به آرامی صورت می گیرند و سپس به تدریج بر شدت آن اضافه می شود.

اگر مدافع بتواند با سرعت بیشتری غرش کند مهاجم معمولاً عقب می نشیند.

غرش علامت خوبی برای قابلیت جنگیدن است، زیرا شرط آنکه نر خوب بغرد آن است که در وضعیت فیزیکی خوبی باشد.

صاحب حرمسرا ممکن است در اوج فصل جفتگیری شب و روز دائماً بغرد و از آنجا که در طی این مدت غذای چندانی نمی خورد و زنش مرتباً پایین می آید.

بعضی از نرها نمی توانند با شدت غرش کنند.

لذا از دور جفتگیری خارج می شوند.

سپس ماده های آنها را نرهای دیگر تصاحب می نمایند.

در مرحله دوم مسابقه اگر فرد مبارز غرش رساتر یا هم اندازه مدافع حرامسر سر دهد مدافع به وی نزدیک شده هر دو نر به موازات هم شروع به راه رفتن می کنند.

این کار احتمالاً به آنها امکان می دهد که یکدیگر را دقیقتر ارزیابی کنند.

بسیاری از جنگها در همین مرحله پایان می گیرد، اما اگر دو رقیب هنوز هم به یک اندازه مدعی باشند جنگ شدیدی در می گیرد که طرفین در آن شاخه ها را در هم قفل کرده و به یکدیگر فشار می آورند.

در اینجا وزن بدن و حرکات ماهرانه پاها عوامل عمده تعیین کننده پیروزی هستند اما احتمال آن وجود دارد که حتی برنده نیز آسیب ببیند.

نکته مهم آنکه اینگونه جنگهای دامن گستر به ندرت اتفاق می افتند و مبارزات اغلب در مراحل قبل از آن، و با نمایش دادن، فیصله پیدا می کند.

بسیاری از رقابتهای حیوانی اینگونه به پیش می رود و شکل زورآزمایی مستقیم یا غیرمستقیم را به خود می گیرد.

خلاصه آنکه نظریه بازیها در تجزیه و تحلیل رقابتهای حیوانات مفید واقع می شود، زیرا بهترین استرانژی جنگی که حیوان اتخاذ می کند بستگی به آن دارد که دیگر افراد جمعیت چه می کنند.

انتظار می رود که تکامل به یک استراتژی پایدار تکاملی یا E S S منجر شود.

کاربرد مدل جنگ فرسایشی در مورد رقابتهای همه جانبه یا هرج و مرج- گونه (S cramble) است (مثلاً رقابت بین نرها منتظر ماده در کنار توده تپاله).

در اینجا برآمد زمانهای انتظار مختلف وابسته به فرکانس است.

اما در رقابتهای دو جانبه غالباً بین دو حریف مقابله مستقیم صورت می گیرد.

مدل باز- کبوتر- بورژوا نشان می دهد که جنگهای سنتی چگونه ممکن است یک E ss باشند.

اغلب جنگهای واقعی ارزیابی طرف مقابل را نیز شامل می شوند.

حل و فصل دعوا از طریق تفاوت در استعداد جنگیدن (گوزن قرمز)، ارزش منبع (چرخ ریسک بزرگ) و یا هر دوی آنها (عنکبوت) صورت می گیرد.

تغییرات پروبال پرندگان ممکن است به علامت دادن مرتبه و یا به تعیین هویت آنها مربوط باشد.

هر چند که انتظار می رود حیوانات قابلیت جنگیدن خود را سیگنال بدهند، اما انتظار نمی رود آنها نیات خود را سیگنال مشخص سازند.

منابع و مآخذ مقدمه ای بر بوم شناسی، تألیف جی، سی، امبولین ترجمه: محمد باقر باقریه بخار مقدمه ای بر اکولوژی رفتار، تألیف: کرنرودیویس ترجمه: عبدالحسین وهابزاده تکامل نوشته: پروفسور دکترگ .

اوژه ترجمه دکتر محمد فرهت و دکتر روح الله صبحیان