دانلود تحقیق سازمان توریسم

سازمان توریسم نقش دولت توریسم یک محصول محلی است که به یک کشور خاص یا مرز های محلی محدود نمی شوددیده شده که توریست های خارجی معمول که از هند دیدن می کنند حداقل از دو یا سه ایالت و گاهی بیشتر دیدن می کنند .

احتمالا قرار دادن توریسم تحت لیست همزمان قانون هندی مناسب خواهد بود.

–نقل قول از کمیته ملی توریسم 1988- صنعت سفر و تورپیسم درکشور به طور عالی انجام شده است و سهمی از بازار جهانی را بدست آورده و مشارکت در GDP و ایجاد یکی از پنج شغل جید رابر عهده داشته است.

چند سال قبل مطالعه ای در آلمان برای فهمیدن اینکه چه مردمی در صورت داشتن حق انتخاب بیشترین خرید را انجام میدهند ، انجام شد مسافرت برای تعطیلات انتخاب اکثریت بود و در ومورد بیشتر کشورهای اروپای غربی ، امریکا، کانادا، ژاپن و استرالیا صدق می کند.

این ممکن است تا کنون در هند درست نبوده باشد.چرا که اکثریت مردم اولویت های دیگری دارند مانند تهیه مسکن و دیگر نیازهای اساسی زندگی، قبل از انکه انها بتوانند به تعطیلات ی خارج از خانه خود فکر کنند.

ولی اکنون برای طبقه تازه به وجود امده متوسط با حقوق کافی، تعطیلات دور از خانه یک اولویت است.

مسافرت یک روش زندگی است ابتدا، اجازه دهید دریابیم چرا مردم مسافرت می کنند.

مسافرت ، همانطور که در فصل اول گفتیم ، در گذشته خطرناک و محدود به افراد ثروتمند بوده است.

مردمی که ثروتمند نبودند، زمان کمی را برای مسافرت داشتند، و هم درامد خوبی نداشتند.کسی به مسافرت در تعطیلات فکر میکند که درامد خوبی داشته باشد ، به جز اینکه هزینه خانه ، غذا ، لباس و تحصیل فرزند را می پردازد.

تغییرات زیادی در ساختار جوامع ما در صد سال اخیر نسبت به دوهزار سال قبل اتفاق افتاده است..پیشرفت صنعتی به شهرنشینی منجر شده است.

شهرنشینی به آلودگی و جمعیت زیاد در شهرهای ما می انجامد.صنعتی شدن برای ما سودهایی نیزداشته است.

اشتغال بیشتر،لذت بیشترو اختصاص دوره های تعطیلات به کارگران.

جمعیت زیاد در شهرهابه جستجوی افراد به دنبال آفتاب، شن ، خلوت و هوای تازه کوهستان را به وجود اورده است.انقلاب حمل و نقل ، به خصوص تکمیل و ایجاد سرویس های هوایی ارزان تر ، مردم را به مسافرت تشویق کرد.در سال 1961 ، پنجاه درصد از کارگران بریتانیا ، از 14 روز یا کمتر از تعطیلات با حقوق در سال بهره مند شدند.

در سال 2000 ، تقریبا صد درصد کارگران یک ماه یا بیشتر تعطیلات با حقوق دارند.مجریان و کارگران در بیشتر شرکتهای هندی،همچنین از این مزایا برخوردار شدند.خدمات دولتی در هند تعطیلات خیلی زیادی دارند، خیلی بیشتر از اغب کشورها در جهان.

حتی اگر یک رهبر سیاسی بمیرد، دولت تعطیلات اعلام می کند.

برای چه؟

جای تعجب است.

تعطیلات مذهبی خیلی زیادی در هندوستان وجود دارد.

اگر ما امتازها و مرخصی استعلاجی را حساب کنیم، هندی ها شش ماه در سال تعطیل هستند.تعطیلات وسیع برای اروپایی ها یا اروپا جذاب است.

Brian Majnham ، نویسنده کتاب بهشت احمق ها می گویی ، در بهترین حالت ، صتعت ارزش بالایی برای پول ارائه می کند.یک دو هفته می تواند در یک پاتوق خارجی ، با اتاق های همراه با وعده های غذایی ومسافرت هوایی به هزینه مناسب گذرانده شود.

او به قیمت پایین تور های مناسب در لندن برای اسپانیا و پرتغال اشاره کرد.

مدیریت ملی توریست(NTA) گسترش وسیع آموزش به علایق ای اجازه را داد که در یابند چطور مردم در دیگر کشورها زندگی می کنند.

دولتها با ایجاد سازمانهای ملی توریست به ارتقا توریسم و ر ابتدا به ارتقای توریسم داخلی کشورهایشان کمک کردند..بعضی کشورها به طور فعال ، مفهوم مسافرت بدون مرز را بین ملت خود گسترش دادند.

مثال در این باره ژاپن است این کشور کوچک با 120 میلیون جمعیت هر سال 50 میلیون توریست به خارج می فرستد.-بیشتر از 1 نفر بین ده نفر ژاپنی!

دولت ژاپن آن را روشی برای متعادل کردن مازاد تجارت خود با دیگر کشورها می داند.

فرد ژاپنی که به هند می آید ، برای مثال، در هند پول خرج می کند ، دولت هند بی تعادلی نامناسبی با تجارت ژاپن دارد که می تواند به این وسیله فاصله تجاری خود را تا حدی متعادل کند.

بالای 55 میلیون سفر به کشورهای خارجی هر سال توسط شهروندان امریکا انجام می شود، در حالیکه جمعیت کلی امریکا کمی بیشتر از 280 میلیون نفر است!

توریسم داخلی،نیز یک بخش حیاتی از شیوه زندگی امریکایی ها ریال اروپایی ها وژاپنی هاست .

دو یا سه سفر در سال غیر معمول نیست.

چرا مردم مسافرت می کنند هر کس که مسافرت می کند برای خود انگیزه ای دارد.

بر پایهه تین انگیزه ها و اهداف ما می توانیم توریسم را به طبقه های مخلتفی تقسیم کنیم: مسافرت تفریحی اولین و بیشترین مسافرت ها تفریحی هستندو هدف این مورد تفریح –مسافرت یا آسایش است.مردمی که می خواهند از یکنواختی زندگی روزانه فرار کنند به سواحل، کوهستانها و حومه های خوش منظره می روند.

تخمین زده شده است مه 75 درصد مسافرت ها در دنیا و 50 درصد مسفرت های داخلی تفریحی هستند.

بر طبق مطالعه دولت هند ، که در سال 1999 انجام شد ، 75 درصد ملاقات کنندگان خارجی برای تفریح یا تعطیلات ، 25 درصد برای تجارت ، ملاقات سمی و دیگر اهداف به هند می ایند.

توریسم ورزشی و ماجراجویانه سفر های انجام شده توسط افراد برای انجام بازی گلف ، تنیس ، اسکی ، کوهنوردی و ..

در این طبقه قرار می گیرد.

توریسم ماجراجویانه یه یک فرم متداول از توریسم در هند تبدیل شده است.کشور فرصت زیادی را برای تعطیلات ماجراجویانه فراهم می کند و این نوع متداول تر شده است.

توریسم فرهنگی سومین طبقه ، توریسم فرهنگی است.

زمانی که مردم به انگیزه دیدن میراث فرهگی کشور خود یا دیگر کشورها مسافرت می کنند یعنی ، ملاقات یادبودهای تاریخی باستانی ریال مکانهای مذهبی ، موزه ها ، گالری های هنری و ..

توریسم فرنگی نامیده می شود.ملاقات از Varanasi, Haridwar , Ranishwaram قسمتی از این توریسم فرهنگی است.

توریسم بهداشتی/سلامتی چهارمین طبقه شامل مردمیست که به خاطر درمان های دارویی در جایی دیگر و یا برای دیدن مکانهایی با امکانات درمانی مانند چشمه های آب گرم ، چشمه های معدنی یا یا موسسات یوگا سفر می کنند.

که توریسم سلامتی خوانده می شودمردمی که به Kerala بری معاجلات گیاهی میروند یا به علت جراحی های مهم به امریکا سفر می کنند در این طبقه هستند.

توریسم انجمن و کنفرانس در سالهای اخیر ، دو طبقه جدید ولی خیلی مهم از توریسم ظهور پیدا کرده است.

توریسم انجمن و کنفرانس .تعداد زیادی از مردم اکنون در کشور خودو یا خرج از آن برای حضور در انجمن ها و کنفرانس ها ، شرکت در ملاقاتهی تجاری سفر می کنند.

هدف بدست آوردن دانش از تجربه افراد دیگر است.

این ناحیه به سرعت در حال گسترش است.

در بسیاری از کشورها مانند امریکا و ژاپن هزینه هاییی که شرکت برای حضور در کنفرانس های تجاری خارجی صرف می کند ، از مالیات کسر می شود.اگر یک پزشک امریکایی و ژاپنی برای حضور در یک کنفرانس پزشکی به هند بیاید، هزینه او در سفر به هند از مالیات کسر خواهد شد.

ذولت هند هنوز امتیازات مشابه را برای افراد حرفه ای خود گسترش نداده است.

در سالهای اخیر ، دو طبقه جدید ولی خیلی مهم از توریسم ظهور پیدا کرده است.

مسافرت انحصاری مفهوم مسافرات انحصاری برای تحریک کارگزان برای انجام بهتر کار گسترده شده است.

شرکت های کارخانه ای یا شرکت های تجاری به کارگران، مدیران فروش ریال خرده فروشان ، یا کلی فروشان خوب ، جوایز تعطیلات مجانی در کشور یا خارج از آ نرا ارائه می کند که شامل حمل و نقل ، هتل ، وعده های غذایی و سرگرمی است.به نظ می رسد مردم تعطیلات مجانی را به عنوان پاداش ترجیح می دهند، تا وسایلی مانند تلویزیون ، یخچال ، ماشین ظرفشویی.

در کشورهای دولتمند ، کارگران اغلب به این لوازم به عنوان هدیه نیاز ندارند چرا که آن را قبلا داشته و از پس انداز خود آن را خریده اند.

بنابراین ، ایده پیشنهاد تعطیلات مجانی به عنوان هدیه انحصاری کشف شده است.اغلب ، هدیه های انحصاری شامل سفر مجانی ، برای زن و شوهر است.

هر سال میلیون ها نفر به عنوان بخشی از هدیه انحصاری از شرکت های خود در بخش های مختلف دنیا مسافرت می کنند.

در کشورهایی مانند امریکا ، شرکت های متخصص سفر وجو دارد که سفر انحصاری را فقط برای شرکت های تجاری سازماندهی می کند.

سفر انحصاری برای کارگران و مدیران اجرایی در هند نیز آغاز شده است- اگر جه مقیاس و دامنه آن حضور کم است.بعضی شرکت ها تورهای خارجی به کشورهای همسایه را ارتقا میدهند.

سازمان توریسم با مشخص کردن اینکه چه مردمی مسافرت می کنند ، می توانیم به دنبال سازمان توریسم در دنیا باشیم.

ما در فصل قبل ، درباره نقش عاملان سفر به عنوان مشارت کننده در بخش های مختلف سفر عمل می کنند ریال بحث کرده ایم.

سفر یک بنگاه اقتصادی تجاری وسیع است.در بعضی کشورها به شکل توریسم وسیع فرض شده است.تصور کنید- اسپانیا با جمعیت 10 میلیون نفری ، 48 میلیون ملاقات کننده خارجی داشت، حتی در آسیا ، سنگاپور جمعیتی در حدود 4/2 میلیون نفر دارد و ملاقات کننده خارجی آن در سال 2000 ، 7 میلیون نفر بود.

نقش دولت بنابرین دولت ، نقش کلیدی در برنامه ریزی ، گسترش ، تنظیم ، و بازاریابی توریسم دارد.

توریسم به هر دولتی کمک می کند چرا که دولت شهروندان را استخدام می کند و پول خرجی را برای کشور بدست می آورند.

بنابراین ، از لحاظ عملی ، هر دولت در دنیا بدون توجه به اندازه آن یک NTA دارد.که ممکن است بخش توریسم مانند هند ، یک هیئت ارتقا توریست و در سنگاپور مقام و مدیریت توریست ، در بریتانیا و تایلند وزارت توریسم در فیلیپین.

NTA ها در برنامه ریزی ، گسترش ، ارتقا و مدیریت توریسم دخیل هستندو در حالیکه برای یک ساحل یا اقامتگاه کوهستانی برنامریزی می کنند.

NTAها سعی میکنند از شلوغی ، الودگی و ویرانی چشم انداز های باستانی یا تاریخی ، در نتیجه گسترش مناطق جدید توریسم جلوگیری کنند.برای ارتقای توریسم ، NTAها سازمانهای توریستی را در خارج از کشور برای جذب توریست های خارجی به ساحل خود تاسیس کرده اند.

آنها همچنین ممکن است سازمان اطلاعات توریستی در کشور خود داشته باشند تا اطلاعات را به محض ورودبازدید کنندگان خارجی و همین طورمسافران داخلی که قصد سفر در کشور خود را دارند ، در اختیار آنها قرار دهد.

در هند بخش مرکزی توریسم 11 سازمان توریستی در کشور های خارجی و 21 سازمان در هند دارد.

کشورهای بزرگ مانند هند ، چندین سازمان توریستی دولتی دارند.

برای مثال ، تقریبا همه 28 دولت ایالتی هند و 7 ناحیه پیوسته ، بخش های توریستی خود را دارند و بیشتر آنها شرکت های گسترش توریسم دولتی خود ایالت را دارا هستند.

آنها در سطح ایالت عمل می کنند.اگر چه بیشتر ایالتها بخش های توریستی و شرکت های گسترش دهنده توریستی ، خود در دارا بودن سطح گسترش توریسم به طور مساوی عمی نمی کنند.

توریسم یک موضوع ایالتی است و مرکز نمی تواند تصمیمات خود را به صورت یک طرفه به انها تحمیل کند.

در این زمینه بود که کمیته ملی توریسم (NCT) در سال 1988 پیشنهاد کرد که توریسم باید به لیست همزمان قانون اساسی هند اورده شود که در ابتدای فصل نقل قول شد.

مزیت این بود که دو لت می توانست قانونی را در زمینه توریسم برای به کار بردن در کل هندوستان تصویب کند.

در ابتدا دولت های ایالتی به گسترش توریسم علاقه مند نبودند .

دولت مجبور شد به دولت های ایالتی برای گشایش این بخش ها برای ارتقای توریسم کمک هزینه بدهد.

اکنون بیشتر آنها ، به طور معقولی فعال هستند و دیگر از مرکز کمک هزینه دریافت نمی کنند.

به هر حال ، مرکز به آنها در تامین بودجه برای تقویت و موثر کردن سازمان آنها در صورت نیاز ، کمک می کند.

در سطح کل هند، -یک بخش عمومی وجود دارد- شرگت گسترش توریسم در هند(ITDC) ، با یک شبکه از هتل ها در کل هندوستان ، واحدهای حمل ون قل در ایالت های مختلف، زنجیره ای از فروشگاههای معاف از کمرک در فرودگاههای بین المللی و انجام دیگر شغل های مربوط به توریسم .

چندین ایالت از الگوی ITDC در سطح خود پیروی می کنند.یک تصمیم در مرکز گرفته شده است که دولت باید تجارت توریسم را به بخش خصوصی واگذار کند.

بنابراین ITDC در فرایند خصوصی سازی است و دولت های ایالتی نیز در همین خط حرکت می کنند.در حقیقت ، این شرکتها با سرمایه های زیاد عمومی که به یک زحمت مالی عمومی تبدیل شده و دیگر سوداور نیست ایجاد شده است.

دولت باید این پول را به جریان بیاندازد.

سازمان جهانی توریسم در منشور سازمان توریسم ، سازمان جهانی توریسم (WTO) ، اصلی ترین سازمان است که در سطح جهانی ، منفع و علایق توریستی NTA ها را ارائه می کند و به طور پیوسته با سازمان ملل (UNO) کار می کند.

با شروع به عنوان اتحادیه بین المللی سازمان مسافرت رسمی (IVOTO) در نیمه اول قرن بیستم ، در سال 1975 ، به یک سازمان درون دولتی تبدیل شد و نام آن سازمان جهانی توریسم انتخاب شد.

اکنون از یکصدو سی و هفت کشور و ناحیه عضو دارد.به علاوه ، 350 عضو وابسته مانند خطوط هوایی ، آژانس های مسافرتی و ..

را دارا است.،WTO سرویس های زیادی را برای اعضای خود فراهم می کند.

مهم ترین آنها ، ،امار مسافرت را قبول و کتاب ها و گزارشات را به چاپ می رساند تا به دولتهای اعضا برای برنامه ریزی و گسترش توریسم خود کمک کند.

و به طور نزدیک با چندین سازمان بین المللی دیگر با هدف کمک به توسعه توریسم در دنیا کار می کند.

و کمک های تحقیق را به کشورهای در حال توسعه برای برنامه ریزی ، گسترس و تنظیم در باره توریست خود ارائه میدهد.و برای بهبود کیفیت تحصیلات توریسم تلاش می کند اکنون بر ایجاد محیطی دارای ثبات برای توریسم تمرکز کرده است.هندیکی از اعضای تاسیس کننده آن است و اغلب برای شورای اجرایی انتخاب می شود.مدیر اجرای ان دبیر کل خوانده می شودهدف WTO ایجاد شرایط مناسب برای حرکت آزاد مسافرتی در دنیا است .برای این هدف ، از پاسپورت های آزاد و مسافرتی در دنیا حمایت می کند.

تا حدی این در همه کشورهای اروپایی بدست آمده که شهروندان می توانند بدون ویزا و پاسپورت مسافرت کنند.

به علاوه آنها یک پول متداول به نام یورو دارند که مسافرات را بدون دردسر می کند.

اکنون ریال اگر یک ملاقات کننده ، ویزایی برای یک کشور از 11 کشور اروپایی بگیرد، این برای همه 11 کشور معتبر است.

WTO در مادرید اسپانیا قرار درد.

انجمن مسافرت آسیا (PATA) در میان کشورهای جهان که توریسم بین المللی را حفظ و ارتقا می دهند ، PATA قابل توجه است.اگرچه اعضای فعال آن از ناحیه اقیانوس ارام هستند ، که از کانادا تا اقلیم های فرعی هند گسترده می شود.(یکصد دولت، 66 خطوط هوایی ، و خطوط دریایی).

حضور ان ، به شکل جهانی ، با تعداد بیشتر از 80 شعبه ، دیده شده است.

(هفده هزار عضو).

و بیشتر یک سازمان بازار یابی است که توریسم را در ناحیه اقیانوس ارام ارتقا می دهد و به کشورهای عضو به روشهای مختلف کمک می کند.

در ابتدا در هاوایی در سال 1951 ایجاد شد و بعدها برای چهار دهه در سانفرانسیسکو قرار داشت و اکنون در بانکوک است و سازمانهایی در استرالیا، سنگاپور و اروپا دارد.

بیشتر از 2000 عضو دارد و شامل دولتها ، خطوط هوایی ، شرکت های کشتی بخاری ، خطوط دریایی ، آژانس های مسافرتی ، رسانه و غیره است.

PATA توسط مدیر اجرایی اداره می شود و هیئت بزرگی از مدیران که نماینده بسیاری از کشور ها هستند ان را اداره می کنند.

مجمع های سالانه آن کاملا یک مراسم بزرگ است که 1500 رهبر صنعتی از همه دنیا را جذب می کند.

مجمع سال 2002 در دهلی برگزار شد.

سازمان PATA به طور فعال ، در گسترش عادات و رسوم قومی برای توریسم مداوم، درگیر است.

برنامه های PATA برای فراهم کردن نیازهای اعضا ، ایجاد امکان برای هر کدام در رقابتی ماندن در دنیای بازار طراحی می شود.و به اعضای خود خدمات تحقیقاتی و بازاریابی ، گسترش محصول و چندین سمینار و کارگاه تحصیلی را ارائه می دهد.

به علاوه موارد بالا ، سازمان های جهانی وجود دارند که ارائه کننده هتل ها، آژانس های مسافرتی ، خطوط هوایی ، حمل ونقل و ..

هستند.ما در فصل های مختلف راجع به آنها صحبت خواهیم کرد.

در سازمان توریسم ، حمل و نقل ، یک جز جدانشدنی است.

حمل ونقل توریسم شامل هواپیماها ، وسایل موتوری، خط آهن ، خطوط دریایی و ...

است.

البته ، دولت ها به طور نزدیک در عملیات و تنظیم سیستم حمل و نقل دخیل هستند.

دیگر جز ضروری توریسم مکان است-هتل ها ، متل ها ، مسافرخانه ها ، خانه های ییلاقی یا کلبه جنگلی ، مهمانسرای جوانان و ..

–جایی که یک توریست بتواند اقامت کند.

(ما یک فصل جدا در باره این موضوع داریم).

در آخر ، مهمتریت اجزا ؛ جاذبه توریستی یک کشور است، زیبایی طیبعی ، بنای تاریخی ، رودخانه ها ، در یاچه ها، پارک ها ، کوهستان ها ، ساحل ها ، جنگل ها ، حیات وحش ، زندگی گیاهی ، و جانوری آب و هوا ، غذا و بازار – توریست ها می آیند تا از آنچه که یک کشور می تواند ارائه دهد را ببینند و لذت ببرند.

در کل ، همه اجزایی که در بالا گفته شد ، دارایی ها یا منابع توریستی یک کشور را تشکیل می دهند.

زمانی که اینها شکل گرفت ، متخصصان آن را محصول توریسم یک کشور می نامند.

بعد از همه ، این محصولی است که یک ملاقات کننده خواهان خرید آن است.

مانند محصولات کارخانه ای ، محصولات توریسم نیز تنوع زیادی دارد.

شما می توانید آن را به روشهای جالب متفاوتی که مورد علاقه و درخواست مشتریان است بسته بندی کنید.

این ممکن است یک تعطیلات در کنار ساحل ، نگاهی به گذشته کشور ، تعطیلات در کوهستان، دیدن حیات وحش و یا تور خرید باشد.ملاقات کنندگان چندین گزینه و در جمع گزینه ها در محدوده های قیمت های مختلف را دارند.

به هر حال ، یک تفاوت وجود دارد.

توریسم محصولی است که باید بدون دیده شدن خریداری شود.

مانند محصولات کارخانه ای ، شما نمی توانید آنها را به خریدار نشان دهید تا ببینند و حس کنند.

مشتری باید برود یا ان را تجربه و احساس کند.

به هر حال ، تکنولوزی جدیدریال می تواند در کامپیوتر ، "یک حقیقت مجازی" از محصول توریسم را به شما ارائه دهد.

مدیریت ملی توریست هند (NTA) همانطور که گفته شد، هر کشور ، مدیریت توریست ملی خود (NTA) را بر طبق نیاز های خود ایجاد می کند .

همه کشور ها ی ایالت هاهی دنیا ، یک NTA دارند که توسط دولت بودجه خود را تامین می کند.

در کشور های کمی ، بخش خصوصی نیز در تامین بودجه دخالت می کند و تا حدی در مدیریت NTA درگیر است .

که در هند اینطور نیست.

بخش/دپارتمان توریسم که توریسم را در سطوح دولتی مدیریت می کند، به طور کل به دولت برای بودجه وابسته است.هیچ تلاشی برای درگیر کردن بخش خصوصی در بخش حمایت کننده انجام نشده است.

بخش خصوصی حتی در تبلیغات نیز درگیر است.

اگر چه گاهی اوقات مورد مشورت دولت قرار می گیرد.

بحث در مورد حضور بخش خصوصی این اس ت که از آنجایی که بخش خصوصی بزرگترین منتفع از ارتقا توریسم که توسط دولت انجام می شود، است؛ منطقی است که آنها در هزینه ارتقا توریسم و مدیریت ان مشارکت کنند.دولت هندف با منطق خود تصمیم گرفت که بخش خصوصی درگیر نباشد یا زمانی که دولت تصمیم گرفت بحث ارتقای توریسم را عنوان کند، بخش خصوصی به میزان کافی برای مشارکت پول زیاد نداشت.

یک مثال برای مورد فوق از درگیر بودن بخش خصوصی و دولت به طور فعال در امور NTO سویس است که بخش خصوصی تقریبا در 40 درصد مخارج مشارکت دارد.

امریکا، NTA ندارد- چرا که در سال 1995 به دلایل مالی منحل شد.

دولت فدرال احساس کرد که بخش خصوصی باید به تنهایی توریسم را بهبود بخشد ؛ چرا که آنها سود کننده اصلی بودند و توریسم امریکا از ان به بعد تحلیل نرفته است.دلایل معبری برای درگیر نکردن بخش خصوصی وجود داشت.

زمانی که بخش توریسم در سال 1958 تاسیس شد ، صنعت سفر در هند آنقدر کوچک و کم بود که دولت فکر نمی کرد که صنعت بتئاند به طور اساسی مشارکت کند.

بنابراین ایده پرداخت مزد از صنعت مورد مخالفت تصمیم گیرندگان قرار نگرفت.

در حقیقت بخش خصوصی به هتل داری و حمل ونقل آنقدر بی میل بود که دولت هند مجبور به تاسیس شرکتی در بخش عمومی برای ساخت و اداره هتل ها در مراکز توریستی شد، جایی که بخش خصوصی علاقه ای به سرمایه گذاری نداشت.

به همین شکل در مراکز مهم توریستی مانند Khajuralro , Varanasi, juipur ، تسهیلات حمل ونقل توریستی کافی وجود نداشت.

سرکت بخش عمومی ITDC که در دهلی نو قرار داشت ، مجبور شد واحد های حمل ونقل بخش عمومی را با ناوگان خود تجهیز کند.

بنابراین هند، یک تاریخ منحصر به فرد در گسترش توریسم دارد.در سالهای ابتدایی اسقلال ، بیشتر شرکتها ی تجاری ، به جز شرکت Tatas ، عملیات هتل ها و رستوران ها را به عنوان یک تجارت آبرومند در نظر نمی گرفتند.

تعداد کمی هتل مدرن در کشور وجود داشت که انها را نیز خارجی ها اداره می کردند.

مداخله دولت برای گسترش زیر ساخت اساسی در مراکز اصلی توریستی برای جلب توریست های خارجی لازم بود.

که به ساخت و اداره دولتی هتل ها و واحد های حمل ونقل از طریق سازمان عمومی مانند ITDC در سراسر هند اقدام کرد.

شرکت های توریستی ایالتی ، همان الگو را دنبال کردند و مکان اسکان ساختند و همچنین ناوگان حمل و نقل توریستی را در ایالت های مرتبط ایجاد کردند.

منظر توریستی به طور زیادی طی سی سال اخیر تغییر کرده است و بخش خصوصی اکنون در گسترش توریسم خیلی فعال است.

هتل های هندی در بخش خصوصی در رقابت با بهترین هتل های زنجیره ای هندی و بعضی هتل های دنیا هستندو هتل ها را در کشورهای توسعه یافته تحت نام آنها اداره می کنند.دولت هند این حقیقت را در یافته است و تصمیم گرفته که بیشتر در ساخت هتل های پنج ستاره سرمایه گذاری نکند و صنعت توریسم را به طور کلی به بخش خصوصی در هند واگذار کند.

در حقیقت ، حرکت هایی برای فروش هتل های ITDC و شرکت هتل هند وجود دارد.

تعداد کمی از انها در سال 2002 فروخته شد.

بنابراین NTA هند، شامل بخش توریسم است که بخش وزارت توریسم است و همچنین شرکت گسترش توریسم هند یک شرکت عمومی است، تصمیمات سیاسی دولت را در زمینه توریسم اجرا می کند.

WTO یک نام جدید برای NTO ها دارد.-مدیریت ملی توریسم – NTA.آنها توضیح می دهند که آن را NTA بنامند چرا که یک مدیریت انشعاب وسیعتری نسبته به سازمان است.

بخش توریسم ، بخش خصوصی را تشویق می کند که تسهیلات توریسم را تحت خطوط کلی سیاست دولت اداره کند.در حقیقت ، یک شرکت و درک خوب بین بخش توریسم و بخش خصوصی اداره کنندگان تور ، عاملان سفر ، حمل و نقل کنندگان و اداره کنندگان هتل در محدودهد گسترش توریسم وجود دارد.

ار لحاظ تاریخی ، گسترش توریسم در هند به علت کمبود تفکر واضح از سوی تصمیم گیران سیاسی در کشور زیان می بیند.موانع اداری ان را بدتر می کند.

هند ار اهمیت ارتقای توریسم از اوایل 1946 اگاه شده است.سر جان سرکنت ، مشاور آموزشی دولت هند ، مدیر کمیته مطالعه پتانسیل توریسم در هند بود و توصیه کرد که گسترش تراکم توریست ، چه داخلی و چه خارجی ، برای هند سودمند خواهد بود.

توصیه به ایجاد واحد مبادله توریست در وزلرت حمل و نقل و ارتباطات ، به شبکه ای از سازمانهای توریستی ، در هند و خارج از کشور منجر شد.واحد بعدها در سال 1958 ، به بخش تبدیل شد که توسط یک مدیر کلی اداره می شود.

اولین سازمان توریستی خارج از کشور در اوایل سال 1952 در نیویورک تشکیل شد که در پی آن سازمانهای مشبهی در لندن ، پاریس ، فرانکفورت ، کلمبو ، ملبورن و سانفرانسیسکو تشکیل شد.

با نگاه به گذشته دیده می شود که سازمانهای توریستی خارج از کشور خیلی زود در بسیاری از شهرهای خارجی ، بدون تامین بودجه کافی برای تامین آنها و بدون بررسی قابلیت فراهم بودن ساختار کافی در هند به طور خاص ، مکان مناسب برای خارجی ها ، باز شد.

به علاوه ، مسافران از کشورهای دور مانند امریکا ، کانادا ، تصور ضعیفی از هند به عنوان مقصد تعطیلات داشتند.ایجاد بخش مجزی توریستبه طور قابل توجهی کمک کرد و حضور توریست ها ی خارجی درکه سال 1951 ، 16 هزار نفر بود ، در سال 1990 به 16 میلیون نفر و 26 کرور(ده میلیون)در سال 2000 رسید.

اهمیت ارتقای توریستی برای گسترش اقتصادی هندرا نخست وزیر اخیر Indria Gandhi درک کرد.

او در سال 1967 ، یک وزارت مجزا برای توریسم و هواپیمایی کشور تحت نظر دکتر Singh تاسیس کرد.

که برای پیوستن توریسم به هواپیمایی کشور به توریسم خوب بود، چرا که گسترش وسیع توریسم بدون حمایت کلی وزارت هواپیمایی کشور در کشوری که 98 درصد بازدیدکنندگان از طریق هوا مسافرت می کنند، امکان ندارد.

در نتیجه ، همه نوع آزمایش برای برطرف کردن نیازهای سیاسی دولت در قدرت انجام شده است.

در آن زمان وزارت توریسم از هواپیمایی کشوری جدا شد تا به تنهایی که کند .بعدها، به تجارت پیوست که جهت پیدا کرد .در سال 1991 وزارتهای توریسم و هواپیمایی کشوری دوباره تحت یک وزیر کابینه Madhsvaco Scindia به هم پیوستند.

دولت Dere Gowda در سال 1996 صنعت توریسم را به وزارت امور پارلمانی ارتباط داد.

دولت BJP همین کار را در سال 1998 انجام داد.

اکنون، توریسم فرهنگ پیوسته ایست که دوباره جهت پیدا کرده است.

به نظر می رسد که سهام توریسم کمترین جذابیت را برای سیاستمداران دارد.

مدیر کل توریسم در بخش توریسم ، رتبه دبیر افزوده را دارد و زیر دست ان مدیران گوناگون در بخش های مختلف مانند برنامه ریزی ، تبلیغات ، هتل ها ، تحقیق بازار ، محل اسکان تکمیلی کار می کنند.

محدوده کار فعالیت ها در بخش توریسم در هند و موضوعات آن ، همه NTA ها در هر حال در دنیا ، را می توان در عناوین گسترده زیر جمع کرد: تالیف، جمع و انتشار اطلاعات توریستدر هند و خارج ازکشور، حضور برای پرس و جو از توریستهای خراجی ، عاملان تور و بخش های صنعت مسافرت مانند خطوط هوایی شرکت های کشتی بخاری و هتل ها ، تولید مقالات توریستی.

پوستر ها ، بروشورها ، دفترچه اطلاعات، نقشه های راهنمای توریست- در توزیعی وسیع.

اکنون بیشتر NTAها ی هند ، وب سایت های خود رابرای اطلاعات مسافرت ایجاد کردند که مردم در ارتباط با اینترنت بتوانند به این اطلاعات دست یابندو در باره مسافرات خود تصمیم بگیرند ، وب سایت ها باید در فواصل معین به روز رسانی می شود.

همکاری با سازمانهای مسافرتی بین المللی و توریستی در سطوح دولتی و غیر دولتی تسهیلات، مانند ساده کردن تشریفات مرزی در ورود توریست خارجی گسترش فعالیت توریستی با توجه به علایق توریست های خارجی تبلیغات در کشور و خارج با هدف ایجاد آگاهی کلی از اهمیت توریسم تنظیم فعالیت های بخش های مختلف ، تجارت سفر مانند هتل ها ، مهمانسرای جوانان ، عاملان سفر ، فروشنده لوازم شکار حیات وحش، راهنما ها، عاملان ماشین توریستی و مغازه دارانی که نیازهای توریست ها را تامین می کنند تالیف و انتشار امار و تحقیق بازار درباره رفت و امد توریست خارجی به هند و استفاده ار امار برای ارتقای موثر توریست.تالیف امار توریسم داخلی.

طرح ها برای تجدید سازمان در سال 1987 دولت هند تحت امر نخست وزیر سابق Rajrur Gandhi یک کمیته ملی در سطح بالای توریسم را تحت مدیریت آقای محمد یونس ایجاد کرد.کمیته شامل متخصصان برجسته توریسم از دولت هند و همچنین بخش خصوصی بود.

توصیه اصلی کمیته تجدید سازمان بخش توریسم بود تا آن را به یک هیئت توریسم ملی مانند هیئت خط آهن با استقلال قابل توجه در اجرای الگوها ، تبدیل کنند.

دیگر توصیه ، داشتن کادر حرفه ای و متخصص در توریست در سازمان به جای به کارگیری ماموران مدیریتی از دیگر وزارتخانه ها بود.از این توصیه ها در صنعت استفاده شد ولی اجرای هنوز مرحله برنامه ریزی است.منایع اعطا شده به ماموران ناراضی یک مانع بزرگ است.

ITDC که در سال 1966 به عنوان شرکت بخش عمومی مستقل ایجاد شده بود ، وظیفه کمک به گسترش زیر ساخت توریست و ارتقای هند به عنوان یک مقصد توریستی را بر عهده داشت.

طی سالیان ITDC یک نقش حیاتی و استراتژیک را در اطمینان از موارد ریز بازی کرده است: سودهای اقتصادی –اجتماعی پراکنده مناسب از توریسم ارتقای وحدت ملی و درک بین المللی حذف عدم تعادل ناحیه ایجاد فرصتهای شغلی تقویت دریافت ارز خارجی عمل به عنوان تسریع کننده در گسترش توریسم با ایجاد ناحیه های توریستی کشف نشده کارهای کنونی ITDC متنوع است .

بسته خدمات توریست ، از مکان، تامین نیازها ، حمل و نقل ، خدمات تبلیغاتی ، مغازه های معاف از مالیات ، آژانس مسافرت داخلی –آژانس Ashok- سرگرمی ، کنفرانس و فراهم کردن خدمات مشاوره ای مدیریت در هند و خارج تشکیل می شود.

مکان گروه ، Ashok زنجیره مکان ITDC، بزرگترین گروه در کشور است و مکان را در 3800 اتاق ، در 33 هتل در 26 مکان ، محدوده ای از مکان های لوکس و مجلل تا اتاقهای مبله متوسط واز پناهگاهای ساحلی تا کلبه های جنگلی با قیمت متوسط را ارائه می کند.

ITDC، 26 هتل دارد.

6 هتل آنمتعلق به شرکت های وابسته است.مکان به سه طبقه تقسیم شده است : ممتاز(6)، کلاسیک (26 ) ، و راحت (11) .

تعداد کمی از هتل های ITDC اخیرا به بخش خصوصی فروخته شده است.می توان ذکر کرد که تعداد کمی از هتل های ITDC در سال 2002 به بخش خصوصی فروخته شده است.

مشاوره مدیرتی الگوی شرکت از سرمایه گذاری مشترک/ همکاری مشاوره ای با دولت ایالتی/ شرکتهای توریسم و موسسه خصوصی، یک واکنش خوب داشته است .

چندین ایالت و سازمانهای بخش خصوصی به توافق با ITDC رسیده اند که ITDC هتل های آنها را تحت قرارداد مدیریتی اداره کند.

فروشگاه معاف از مالیات برای تسهیل خرید توسط مسافران خارجی ، ITDC ، 10 فروشگاه معاف از گمرک و 1 فروشگاه معاف از مالیت را اداره می کند.

فروشگاه معاف از گمرک در سالن استراحت ورودی و خروجی فرودگاه های بین المللی کشور –دهلی ، بمبئی، کلکوتا ، چنی ،گوا – کار می کند.

تنها یک فروشگاه معاف از مالیات در هتل Ashok دهلی قرار دارد.

فروشگاه معاف از گمرکی بالای 15000 محصول را ارائه می کند و اکنون یکی از مناطق سودمند است درحالیکه دیگر مناطق سود نمی دهند.