تحقیق سازمان توریسم

سازمان توریسم

نقش دولت

توریسم  یک محصول محلی است  که به یک کشور خاص یا مرز های محلی محدود نمی شوددیده شده  که توریست های خارجی معمول که از هند دیدن می کنند حداقل از دو یا سه ایالت  و گاهی بیشتر دیدن می کنند . احتمالا  قرار دادن توریسم تحت لیست همزمان قانون هندی مناسب خواهد بود. –نقل قول از کمیته ملی توریسم   1988-

صنعت سفر و تورپیسم درکشور به طور عالی انجام شده است و سهمی از بازار جهانی را بدست آورده و مشارکت در GDP و ایجاد یکی از پنج شغل جید رابر عهده داشته است.

چند سال قبل مطالعه ای در آلمان  برای فهمیدن اینکه چه مردمی در صورت داشتن حق انتخاب بیشترین خرید را انجام میدهند ، انجام شد مسافرت  برای تعطیلات انتخاب اکثریت بود و در ومورد بیشتر کشورهای اروپای غربی ، امریکا، کانادا، ژاپن و استرالیا  صدق می کند. این ممکن است تا کنون در هند درست نبوده باشد.چرا که اکثریت مردم اولویت های دیگری دارند مانند تهیه مسکن  و دیگر نیازهای اساسی زندگی، قبل از انکه انها بتوانند به تعطیلات ی خارج از خانه  خود فکر کنند. ولی اکنون برای طبقه تازه به وجود امده متوسط با حقوق کافی، تعطیلات دور از خانه  یک اولویت است.

مسافرت یک روش زندگی است

ابتدا، اجازه دهید دریابیم چرا مردم مسافرت می کنند. مسافرت ، همانطور که در فصل اول گفتیم ، در گذشته خطرناک  و محدود به افراد ثروتمند بوده است. مردمی که ثروتمند نبودند، زمان کمی را برای مسافرت داشتند، و هم درامد خوبی نداشتند.کسی به مسافرت در تعطیلات فکر میکند  که درامد خوبی داشته باشد ، به جز اینکه هزینه خانه ، غذا ، لباس  و تحصیل فرزند را می پردازد. تغییرات زیادی  در ساختار جوامع ما در صد سال اخیر نسبت به دوهزار سال قبل اتفاق افتاده است..پیشرفت صنعتی به شهرنشینی منجر شده است. شهرنشینی به آلودگی و جمعیت زیاد در شهرهای ما می انجامد.صنعتی شدن برای ما سودهایی نیزداشته است. اشتغال بیشتر،لذت بیشترو اختصاص دوره های تعطیلات به کارگران. جمعیت زیاد  در شهرهابه جستجوی افراد به دنبال آفتاب، شن ، خلوت و هوای تازه کوهستان  را به وجود اورده است.انقلاب حمل و نقل ، به خصوص تکمیل و ایجاد سرویس های هوایی ارزان تر ، مردم را به مسافرت تشویق کرد.در سال 1961 ، پنجاه درصد از کارگران بریتانیا ، از 14 روز یا کمتر از تعطیلات با حقوق در سال بهره مند شدند. در سال 2000 ، تقریبا  صد درصد کارگران یک ماه یا بیشتر تعطیلات با حقوق دارند.مجریان و کارگران در بیشتر شرکتهای  هندی،همچنین از این مزایا برخوردار شدند.خدمات دولتی  در هند تعطیلات خیلی زیادی دارند، خیلی بیشتر از اغب کشورها در جهان. حتی اگر یک رهبر سیاسی بمیرد، دولت تعطیلات  اعلام می کند. برای چه؟ جای تعجب است. تعطیلات مذهبی خیلی زیادی در هندوستان وجود دارد. اگر ما  امتازها و مرخصی استعلاجی را حساب کنیم، هندی ها شش ماه در سال تعطیل هستند.تعطیلات وسیع برای اروپایی  ها یا اروپا جذاب است. Brian Majnham ،  نویسنده کتاب بهشت احمق ها می گویی ، در بهترین حالت ، صتعت ارزش بالایی برای پول ارائه می کند.یک دو هفته می تواند در یک پاتوق خارجی ، با اتاق های همراه با وعده های غذایی ومسافرت هوایی به هزینه مناسب گذرانده شود. او به قیمت پایین تور های مناسب در لندن برای اسپانیا و پرتغال اشاره کرد.

مدیریت ملی توریست(NTA)

گسترش وسیع  آموزش به علایق  ای اجازه را داد که در یابند چطور مردم در دیگر کشورها زندگی می کنند. دولتها با ایجاد سازمانهای ملی توریست به ارتقا توریسم   و ر ابتدا به ارتقای توریسم   داخلی کشورهایشان کمک کردند..بعضی کشورها به طور فعال ، مفهوم مسافرت بدون مرز را بین ملت خود گسترش دادند. مثال در این باره ژاپن است این کشور کوچک با 120 میلیون جمعیت هر سال 50 میلیون توریست به خارج می فرستد.-بیشتر از 1 نفر بین ده نفر ژاپنی! دولت ژاپن آن را روشی برای متعادل کردن  مازاد تجارت خود با دیگر کشورها می داند. فرد ژاپنی که به هند می آید ، برای مثال، در هند  پول خرج می کند  ، دولت هند بی تعادلی نامناسبی با تجارت ژاپن دارد که می تواند به این وسیله فاصله تجاری خود را تا حدی متعادل کند.

بالای 55 میلیون  سفر به کشورهای خارجی هر سال توسط شهروندان امریکا انجام می شود، در حالیکه جمعیت کلی امریکا کمی بیشتر از 280 میلیون نفر است! توریسم   داخلی،نیز یک بخش حیاتی از شیوه زندگی امریکایی ها ریال اروپایی ها وژاپنی هاست . دو یا سه سفر در سال غیر معمول نیست.

چرا مردم مسافرت می کنند

هر کس که مسافرت می کند برای خود انگیزه ای دارد. بر پایهه تین انگیزه ها و اهداف ما می توانیم توریسم را به طبقه های مخلتفی تقسیم کنیم:

مسافرت تفریحی

اولین و بیشترین مسافرت ها تفریحی هستندو هدف این مورد  تفریح –مسافرت یا آسایش است.مردمی که می خواهند از یکنواختی زندگی روزانه فرار کنند  به سواحل، کوهستانها و حومه های خوش منظره  می روند. تخمین زده شده است مه 75 درصد مسافرت ها در دنیا و 50 درصد مسفرت های داخلی تفریحی هستند. بر طبق مطالعه دولت هند ، که در سال 1999 انجام شد ، 75 درصد ملاقات کنندگان خارجی برای تفریح یا تعطیلات ، 25 درصد برای تجارت  ، ملاقات سمی و دیگر اهداف به هند می ایند.

توریسم  ورزشی و ماجراجویانه

سفر های انجام شده توسط افراد برای انجام بازی گلف ، تنیس ، اسکی ، کوهنوردی و .. در این طبقه قرار می گیرد. توریسم   ماجراجویانه یه یک فرم متداول از توریسم   در هند تبدیل شده است.کشور فرصت زیادی را برای تعطیلات ماجراجویانه فراهم می کند و این نوع متداول تر شده است.

توریسم فرهنگی

سومین طبقه ، توریسم   فرهنگی است. زمانی که مردم به انگیزه دیدن میراث فرهگی کشور خود یا دیگر کشورها مسافرت می کنند یعنی ، ملاقات یادبودهای تاریخی باستانی ریال مکانهای مذهبی ، موزه ها ، گالری های هنری و ..  توریسم  فرنگی نامیده می شود.ملاقات از Varanasi, Haridwar , Ranishwaram قسمتی از این توریسم   فرهنگی است.

توریسم  بهداشتی/سلامتی

چهارمین طبقه  شامل مردمیست که به خاطر درمان های دارویی  در جایی دیگر  و یا برای دیدن مکانهایی با امکانات  درمانی مانند چشمه های آب گرم ، چشمه های معدنی  یا یا موسسات یوگا سفر می کنند. که توریسم   سلامتی خوانده می شودمردمی که به Kerala بری معاجلات گیاهی میروند یا به علت جراحی های مهم به امریکا سفر می کنند در این طبقه هستند.

توریسم   انجمن و کنفرانس

در سالهای اخیر ، دو  طبقه جدید ولی خیلی مهم از توریسم   ظهور پیدا کرده است. توریسم   انجمن و کنفرانس .تعداد زیادی از مردم اکنون در کشور خودو یا خرج از آن برای حضور در انجمن ها و کنفرانس ها ، شرکت  در ملاقاتهی تجاری سفر می کنند. هدف  بدست آوردن دانش از تجربه افراد دیگر است. این ناحیه به سرعت در حال گسترش است. در بسیاری از کشورها مانند  امریکا و ژاپن هزینه هاییی که شرکت برای حضور در کنفرانس های تجاری خارجی صرف می کند ، از مالیات کسر می شود.اگر یک پزشک امریکایی و ژاپنی برای حضور در یک کنفرانس پزشکی به هند بیاید، هزینه او در سفر به هند از مالیات کسر خواهد شد. ذولت هند هنوز امتیازات مشابه را برای افراد حرفه ای خود گسترش نداده است.