دانلود تحقیق صنعت توریسم

توسعه صنعت توریسم برای کشورهای در حال توسعه که با معضلاتی چون نرخ بیکاری بالا، محدودیت منابع ارزی و اقتصاد تک محصولی مواجه هستند، از اهمیت فراوانی برخوردار است.

اقتصاد کشور ما نیز اتکای شدیدی به درآمدهای حاصل از صادرات نفت خام داشته و متغیرهای کلان اقتصادی با دنباله روی از قیمت جهانی نفت در طول زمان دچار نوسانات شدیدی می شوند.

روند حاکم بر متغیرهایی مانند تولید ناخالص ملی، سرمایه گذاری ناخالص، درآمد سرانه و ...

در سه دهه اخیر اقتصاد ایران دقیقاً نشان دهنده این موضوع می باشد.

از دیگر معضلات اقتصاد ایران، نرخ بیکاری بالاست که با توجه به جوان بودن جمعیت، کشور به شدت نیازمند ایجاد فرصتهای جدید شغلی برای جوانان می باشد.

به طوری که طبق برنامه پنج ساله سوم توسعه اقتصادی و اجتماعی (83-1379) برای حفظ نرخ بیکاری در حد کنونی آن، پیش بینی شده است که باید به طور متوسط سالانه 6 درصد رشد ناخالص تولید ملی و حدود 800 هزار شغل جدید طی این برنامه ایجاد گردد.

بنابراین، حداقل به منظور تنوع بخشیدن به منابع رشد اقتصادی و در آمدهای ارزی و همچنین ایجاد فرصتهای جدید شغلی، توسعه صنعت توریسم از اهمیت فراوانی برای کشورمان برخوردار خواهد بود.البته تأکید بر اهمیت صنعت توریسم در ایران از آن جهت است که ایران از نظر جاذبه های توریستی جزء 10 کشور اول جهان قرار داشته و ظرفیت بالقوه بالایی برای گسترش جهانگردی و توریسم بین المللی دارد.

در این میان، با توجه به محدودیت منابع تخصیصی برای فعالیتهای مختلف اقتصادی، مطالعه در زمینه اثرات اقتصادی از اهمیت فوق العاده ای برخوردار خواهد بود و می تواند ابزار قدرتمندی برای تصمیم گیران و سیاستگزاران اقتصادی کشور تدارک ببیند.

همانگونه که ملاحظه گردید، ضرایب فزاینده جزئی تولید برای مخارج توریست های اروپایی، آمریکایی و آسیایی به ترتیب برابر 643/1، 639/1، 635/1، می باشد که از این بابت، رتبه سوم را در بین سایر بخشهای اقتصادی کسب کرده اند.

از سوی دیگر، بخش هتلها بیشترین سهم از افزایش تولید در اثر مخارج توریستهای خارجی را به خود اختصاص می دهد و رستوران ها و صنایع پوشاک و چرم و ...

نیز در رتبه های بعدی قرار دارند.

البته صنایع غذایی، حمل و نقل و سایر خدمات از دیگر بخشهای مهم در جذب تولید ایجاد شده، می باشند.

ضریب فزاینده جزیی درآمد مخارج توریستهای اروپایی، آمریکایی و آسیایی به ترتیب برابر با 043/1، 042/1، 04/1 می باشد که در بین سایر بخشهای اقتصادی، رتبه دوم را کسب کرده اند.

از لحاظ تخصیص درآمد، همچنان هتلها و رستورانها بیشترین سهم از درآمد ایجاد شده از طریق مخارج توریستهای خارجی را به خود اختصاص می دهند.

اگر چه عواید مالیاتی دولت از بابت افزایش مخارج توریستهای خارجی در مجموع مثبت است ولی این حالت در زیر بخشهای اقتصادی یکسان نیست.

به طوری که افزایش مخارج توریستهای خارجی باعث افزایش سوبسید پرداختی دولت به بخشهایی مانند صنایع غذایی کشاورزی و خدمات عمومی و سایر می گردد و هتلها که بیشترین سهم از تولید و درآمد ایجاد شده از طریق توریسم را به خود اختصاص می دهد، هیچ مالیاتی پرداخت نمی کند.

با این حال رستوران ها، حمل و نقل صنایع پوشاک و چرم و ...

بیشترین سهم را در پرداخت مالیاتها و ایجاد عواید برای دولت بر عهده دارند.

از آنجا که قسمتی از تقاضای واسطه ای بخشهای مختلف اقتصادی از طریق واردات تأمین می گردد، بنابراین افزایش تقاضای نهایی در بخشهای مختلف باعث افزایش واردات نیز خواهد شد.

چنانکه ملاحظه گردید، حدود 8/4 درصد از ارزش تولید ایجاد شده در اثر مخارج توریستهای خارجی، صرف واردات کالاهای واسطه ای می گردند.

در این میان، رستوران ها و صنایع پوشاک و چرم و ...

بیشترین سهم از مجموع واردات واسطه ای را به خود اختصاص می دهند.

در اثر مخارج یکسال توریست اروپایی، آمریکایی و آسیایی، به ترتیب 96/17، 89/16 و 43/21 نفر شغل در بخشهای مختلف اقتصادی ایجاد می گردد که هتلها بیشترین سهم را در ایجاد اشتغال دارند.

ضریب فزاینده جزیی اشتغال مخارج توریستهای خارجی نشان می دهد که این بخش از لحاظ ایجاد اشتغال در بین سایر بخشهای اقتصادی رتبه چهارم را کسب کرده است.

طبق محاسبات انجام شده، ملاحظه می گردد که درآمد ایجاد شده توسط مخارج توریستهای خارجی با درجه برابری بالایی در بین بخشهای مختلف اقتصادی توزیع می گردد و در مجموع، به نظر می رسد که توسعه صنعت توریسم منجر به عادلانه تر شدن توزیع درآمد شود.

صنعت نساجی نتایج به دست آمده نشان می دهد که کشورهای سنگاپور، ژاپن، ایرلند، نیوزلند، انگلستان، فرانسه، اتریش، بلژیک، استرالیا به ترتیب با دارا بودن ضریب اهمیت (34/0)، (516/0)، (521/0)، (53/0)، (53/0)، (54/0)، (592/0)، (591/0) رتبه اول تا دهم را در واردات پارچه از ایران به خود اختصاص داده اند.

ده کشور فوق جزء عمده ترین بازارهای بالقوه پوشاک صادراتی ایران به حساب می آیند.

بعد از این گروه کشورها کشورهایی نظیر آلمان، عمان، ایتالیا، فنلاند، مکزیک، دانمارک، کاستاریکا، سوئد، سوئیس، رتبه های یازدهم تا بیستم را به خود اختصاص داده اند که در میان این گروه کشورها، کشور عمان، مکزیک و کاستاریکا جزو کشورهای در حال توسعه به حساب می آیند.

سومین گروه از بازارهای هدف پوشاک صادراتی ایران کشورهای اسپانیا، عربستان سعودی، یونان، پرتغال، پاراگوئه، سوئیس، آرژانتین، تونس، الجزایر، آفریقای جنوبی می باشند که رتبه های بیست و یکم تا سی ام را به خود اختصاص داده اند.

در میان کشورهای فقیر کشورهای عربستان سعودی، پاراگوئه، کویت، تونس، الجزایر و آفریقای جنوبی، جزء کشورهای با سطح درآمد متوسط و پایین می باشند.

چهارمین گروه از بازارهای هدف پوشاک صادراتی ایران کشورهای ونزوئلا، اروگوئه، مجارستان، یوگسلاوی، جمهوری اسلواکی، آلبانی و فدراسیون روسیه می باشند ک به ترتیب رتبه های 31 تا 38 را به خود اختصاص داده اند.

اما ملاحظه برخی آمارهای استخراج شده از بانک اطلاعات مرکز تجارت بین الملل (ITC ) حاکی از آن است که از میان 38 کشور فوق بعنوان بازارهای هدف عمده برای صادرات پوشاک ایران، تنها 9 کشور در طی سالهای 98-1994 از ایران پوشاک وارد کرده اند و ایران در این بازارها از حیث صادرات پوشاک (لباسهای روز زنانه و مردانه ) از سابقه صادراتی برخوردار می باشد.

کشورهای عمان، سنگاپور، ایتالیا، سوئد و آلمان در طی سالهای 97-1993 بخشی از واردات پوشاک خود را از ایران تأمین نموده اند.

سهم ایران از کل واردات پوشاک کشورهای فوق، به ترتیب معادل 1246/0، 279/0، 0143/0، 01074/0، 104/0 درصد بوده است.

در واقع در طی سالهای 97- 1993 ایران در بازارهای سابقه صادراتی داشته است.

همچنین، رشد واردات برخی کشورها نظیر ایتالیا و عمان از ایران در زمینه پوشاک از نوع لباسهای روی زنانه و مردانه افزایش یافته است.

اما در مورد برخی از کشورها میزان واردات پوشاک از ایران کاهش داشته است.

همچنین، برخی اطلاعات برگرفته از آمار بانک جهانی حاکی از آن است که در میان کشورهای مورد مطالعه در بعضی از کشورها گرایش شدیدی به سمت مصرف پوشاک در میان سبد مصرفی خانوار وجود دارد.

به عنوان مثال، در کشور هنگ کنگ بیش از 18 درصد کل مخارج خانوار را منسوجات و پوشاک تشکیل می دهد.

در حالیکه این نیست در مورد برخی کشورها نظیر فنلاند تقریبا 3 درصد بوده است.

همچنین، در کشورهای ژاپن، سنگاپور، ایتالیا ایرلند، که از بالاترین اولویت در میان عمده ترین بازارهای بالقوه صادراتی پوشاک ایران برخوردار هستند، سهم مخارج خانوارها در زمینه منسوجات و پوشاک به ترتیب 7،5و6 درصد بوده است.

در مجموع، کشورهایی نظیر سنگاپور، ژاپن، فرانسه و ایرلند به همراه سایر کشورهای اولویت دار جزء مناسب ترین بازارهای بالقوه صادراتی پوشاک ایران به حساب می آیند که لازم است در خصوص توسعه صادرات پوشاک کشور به این بازارها مطالعات جامعی صورت گیرد.

صنعت آبزی پروری چالش اصلی فراوری گسترش صنعت آبزی پروری، قابلیت پایدار ماندن اثرات این صنعت بر سلامت آبزی، کیفیت تغذیه و حفاظت از محیط زیست در برابر آلودگی می باشد.

صنعت تولید مواد غذایی آبزیان به شدت بر گوشت ماهی به عنوان یک منبع پروتئینی تکیه می کند، اما در نتیجه تغییرپذیر بودن نیازهای رشدی و نحوه تهیه ماده اولیه، به مواد خوراکی دیگری متوسل می شوند.

شرط لازم و کافی جهت استفاده از دیگر منابع پروتئینی، ارزیابی محتوای ترکیبات معدنی آن هست تا این اطمینان حاصل شود که غلظت مواد معدنی موجود در این منابع، سلامت ماهی و انسان را به خطر نمی اندازد.

امروزه صاحبان مزارع پرورش ماهی با مشکل دو جانبه مواد پروره ای مواجه هستند.

از یک طرف کمبود مواد مغذی، باعث رشد کندتر آبزیان قابل پرورش می شود و از طرفی اخیرا ثابت شده است که افزایش میزان مواد خوراکی، علاوه بر آلودگی محیط، در نتیجه تولید مواد غذایی از این صنعت، سبب مسمومیت جوامع بیشتری شده است.

بنابراین تعیین میزان سمیت مواد مغذی معین، مواد معدنی و ویتامین های مهم و پرمصرف، لازم و حیاتی است.

معمولا مواد ریز خوراکی (Micronutrients ) در مقادیری معتنابه به مواد غذایی تجاری ماهیان افزوده می شود که فراتر از نیازهای گونه پرورشی است و حتی ممکن است به حد مسمومیت زا هم برسد.

علاوه بر این مواد سمی می توانند یا از طریق عناصر تشکیل دهنده مواد غذایی یا از طریق پروسه تولید مواد غذایی آبزیان به این قبیل مواد غذایی وارد شوند.

امروزه از ریز مغذی ها جهت تهیه مواد غذایی تجاری استفاده می شود که غالبا احتیاجات غذایی آبزیان را به طور کامل بر طرف می سازد.

به هر حال ویتامین ها و مواد معدنی بسیاری شناسایی شده اند که خواص سمی دارند و در حال حاضر ریز مغذی های موجود در مواد غذایی تجاری، مثل عنصر مس (CU )، حتی ممکن است به مرز مسمومیت زایی هم رسیده باشد.

علاوه بر افزودنی ها یا مکمل های معدنی، استفاده از گوشت ماهیان آلوده جهت تأمین غذای ماهیان پرورشی، راه دیگر ورود مقادیر فراوان فلزات به غذای آبزیان است.

از این رو اعمال محدودیت های فراتر از موازین ایمنی بر ریز مغذی ها و مواد آلوده کننده در مواد غذایی ماهیان، پر اهمیت ترین و ضروری ترین روش حفظ سلامت آبزیان و به حداقل رساندن اثرات آنها بر انسان و محیط زیست است.

حداکثر مقدار مجاز ریز مغذی های مورد استفاده در غذای ماهیان، عمدتا بر اساس داده های کشاورزی تعیین می شود، هر چند مغادیر با ارزیابی های آبزی پروری باشد.

تهیه و تأمین غذای مناسب برای ماهیان پرورشی هم به لحاظ اقتصادی و هم به لحاظ زیست محیطی اهمیت بسیار زیادی دارد.

صنایع تبدیلی غذایی صنایع تبدیلی غذایی در مقام مقایسه با سایر صنایع از جایگاه ویژه ای برخوردار است صنایع تبدیلی و ایجاد آنها باعث، بوجود آمدن ارزش افزوده بالایی نسبت به قبل شده و موجبات ترغیب و جذب سرمایه گذاری در بخش های تکمیلی کشاورزی را فراهم می آورد.

باعث تعادل قیمت محصولات کشاورزی در هنگام توسانات تولید می شود و باغداران را ملزم به تولید محصولات مورد نیاز صنعت می نماید، ضمن آنکه فرهنگ مصرف تازه خوری را نیز در کشور ایجاد می کند.

صنعت دامداری و دامپروری محاسبات نشان می دهد پروتئین استحصالی از هر کیلوگرم شیر بسیار ارزانتر از سایر محصولات پروتئین دامی است.

در روستاهای ایران، استعداد بالقوه افزایش تولید شیر موجود است و در برخی نقاط دیگر، امکان توسعه دامداری نیمه صنعتی و صنعتی وجود دارد.

توسعه دامداریهای شیری، اشتغال زیادی را در روستاها ایجاد می کند.

به ازای هر ده تن شیر در سال، یک شغل ایجاد می شود و اگر فرض کنیم که در ده سال آینده بتوانیم دامداریهای شیری را تحت حمایت قرار دهیم و نصف شیر مورد نیاز را در روستاها تهیه کنیم، بیش از 250 هزار شغل ایجاد می شود و در کنار آن هزار شغل دیگر در فرآوری و بویژه توزیع، مشاغل قابل توجهی نیز در بخش آموزش و پژوهش ایجاد می شود.

ایجاد دامداری در کنار زراعت و باغداری ارزش افزوده این فعالیتها را بالا برده و تمایل به مهاجرت را کاهش می دهد.

دامداری وقتی به بیشترین سوددهی و ارزش افزوده خود می رسد که در کنار آن آخرین حلقه تولید، یعنی صنایع آن نیز فعال شود.

بنابراین شناخت قطب های مستعد برای سرمایه گذاری و توسعه دامداری شیرین و ایجاد کارخانجات تبدیلی و یا توسعه کارخانجات فعلی موجب می شود که این فعالیت کاملا اقتصادی شود.

بازگشت سرمایه در یک واحد صنعتی موفق شیر که فرآورده مناسبی را در حد مطلوب تولید می کند نیز تقریبا از هر صنعت دیگر سریعتر است.

انبه و فرآورده های آن میوه انبه دارای خصوصیات منحصر به فرد از جمله طراوت و آبدار بودن، بو و عطر مناسب، مزه خوب و خوشمزه می باشد.

به همین دلیل از بازار پسندی بالایی برخوردار است.

انبه همچنین یک منبع بسیار خوب از پیش ویتامین های A و ویتامین C است.

انبه در بسیاری از کشورها تولید می شود، اما بیشترین تولید آن در کشورهای در حال توسعه است.

این میوه با خصوصیات متعدد، امروزه به عنوان ماده اولیه بسیاری از فرآورده ها می باشد.

در سالهای 1993-1992 صادرات هند چیزی حدود 36600 تن با ارزشی معادل 1/27 میلیون دلار آمریکا بوده است.

از عمده ترین محصولات فرآوری شده انبه، پوره انبه است که در سه دهه اخیر ارزش آن 5 برابر و میزان تولید آن 3 برابر افزایش یافته است.

در هند حدود 1 درصد کل انبه تولید شده فرآوری و تنها 55/0 درصد آن به صورت تازه و یا بسته بندی شده صادر می گردد.

برنامه های انجام شده در قشم روند رشد گونه های هالوفیت (هالوفیت آتریپلکس و سالیکورنیا و یک نوع حورمقا به شوری) نشان از رشد طبیعی گیاهان و تولید بذر و دانه و طی مراحل رشد کامل دارد.

گیاهان دارویی و صنعتی خاستگاه جهانی نزدیک به 70 درصد داروهای شیمایی موجود از اجزاء نباتی تهیه می شوند و غالب اسانسهای خوراکی و صنعتی، رنگها و عصاره های مورد مصرف در صنایع غذایی دارای منشأ گیاهی هستند.

بدین لحاظ شش کشور بزرگ صنعتی شامل ایالات متحده امریکا، ژاپن، آلمان، انگلستان، فرانسه و سوئیس از بزرگترین واردکنندگان گیاهان دارویی و بزرگترین تولیدکنندگان داروهای شیمیایی به شمار می آیند.

ارزش واردات جهانی گیاهان دارویی در سال 1980 بالغ بر 551 میلیون دلار می شد و ارزش مبادلات جهانی محصولات دارویی در همین سال نزدیک به 76 میلیارد دلار بود که بخش مهمی از آن را تولیدات کشورهای صنعتی غرب و ژاپن تشکیل می داد.

این دسته از کشورها تسهیلاتی را برای واردات گیاهان به شکل ابتدایی و ساخته نشده، چون معافیت گمرکی اعمال نموده اند و بدین وسیله همه ساله بر واردات و تولیدات خود می افزایند.

کرم ابریشم در میان بخش های مختلف کشاورزی، صنعت نوغانداران از جایگاه رفیعی برخوردار است.

قدمت آن به 2650 سال قبل از میلاد مسیح باز می گردد.

در حال حاضر 52 هزار تن ابریشم خام سالانه در جهان تولید شده ، 10 میلیون نوغاندار به این حرفه مشغولند و 5 میلیون کارگر در صنایع ابریشم که از صنایع وابسته به صنعت نوغانداری است مشغولند .

سهم ایران از تولیدات صنعت نوغانداری حدود 1 درصد می باشد .

حدود 200 هزار جعبه تخم نوغان در کشور سالیانه تولید می شود و بین 80 هزار خانوار نوغاندار توزیع می شود .

سالیانه نزدیک به شش هزار تن پیله نر ، در صنعت نوغانداری تولید می شود که نسبت به گذشته ناچیز است .

تشکیل تشکل های تعاونی و نوغانداری در مناطق روستائی می تواند یکی از راهکارهای کاهش فقر و بیکاری در این مناطق باشد .

با توجه به مشکلات فعلی در سطح کشور بویژه در بخش کشاورزی و نیز به دلیل در اختیار داشتن منابع و امکانات بالقوه متعدد برای توسعه این بخش ، لزوم اهتمام و توجه جدی به ارائه راهکارهای نوین در زیر بخش های متهدد کشاورزی و از خمله صنعت نوغانداری امری ضروری می باشد.

بخش عمده ای از پتانسیل و امکانات صنعت نوغانداری کشور در استان گیلان متمرکز شده است .

در استان گیلان 6613 در صد نوغانداران کشور ساکن بوده و با در اختیار داشتن 87 درصد از توتستان های کشور ، 66/9 در صد تولید پیله نر را به خود اختصاص داده اند .

استان مازندران و صنعت نساجی با توجه به محاسبات و یافته ها می توان کفت با وجودیکه زمینه های توسعه صنایع دهگانه در استان مازندران وجود دارد، می توان نتیجه گرفت که در مقایسه با سایر استانهای کشور مازندران از مزیت نسبی قابل توجهی برخوردار می باشد، صنایع غذایی و نساجی می باشد که با توجه به قطب کشاورزی بودن این استان این موضوع نیز قابل توجه می باشد.

به عبارت دیگر اهمیت بخش کشاورزی و سیاستهای حمایتی کافی دولت از این بخش می تواند علاوه بر افزایش اشتغال در این بخش به اشتغال زایی در سایر بخشها مخصوصا در صنایع غذایی و نساجی که ارتباط بسیاز نزدیکی با کشاورزی و محصولات آن دارد کمک نماید.

بنابراین پیشنهاد می شود در مقایسه با سایر صنایع به دلیل مزیت نسبی استان از دیدگاه اشتغال زایی، صادراتی و ارزش افزوده ای دو گروه صنایع غذایی و دارویی و همچنین نساجی و چرم گسترش یافته و در اولویت قرار گیرند و مشکلات مربوط به این دو گروه صنایع نیز با حمایتهای دولت برطرف شود.

همچنین با توجه به محاسبات انجام شده در مورد شاخصهای مزیت نسبی دو گروه صنایع فوق در سه زمینه اشتغال زایی، صادراتی و ارزش افزوده ای لازم است مسئولان استان با تلاش بیشتر و توجیه علمی استدلال نمایند که لازم است بخش قابل توجهی از بودجه های ملی تخصیص یافته جهت نوآوری و بازسازی صنایع غذایی و مخصوصا صنایع نساجی به استان مازندران اختصاص یابد.

درجه بندی استانهای کشور بر اساس سرمایه گذاری در سال 1377 نشان می دهد که بیشترین سرمایه گذاری مورد نیاز برای ایجاد یک شغل اضافی در طرحهای بهره برداری شده در سال 1377 با مبلغ 298 میلیون ریال به استان ایلام و کمترین رقم فوق با مبلغ 38 میلیون ریال به استان کهکیلویه و بویراحمد اختصاص داشته است.

سرمایه گذاری سرانه در استان مازندران برای طرحهای فوق در سال 1377 تقریبا معادل 75 میلیون ریال بوده است که از لحاظ استان مازندران در میان 28 استان کشور در مقام بیستم قرار گرفته است.

این موضوع نشان می دهد که اشتغال یک نفر متوسط در طرحهای بهره برداری شده در استان مازندران در مقایسه با سایر استانهای کشور در سال 1377 با هزینه نسبتا پایین صورت گرفته است.

بر اساس اطلاعات موجود در زمینه سهم نسبی سرمایه گذاری در هر یک از صنایع موجود در استان مازندران از کل سرمایه گذاری طرحهای بهره برداری شد در سال 1377، صنایع غذایی و دارویی با اختصاص 05/34 درصد از کل سرمایه گذاری طرحهای بهره برداری شده به خود، از دیگر صنایع پیشی گرفته است و پس از آن صنایع نساجی و چرم با 2/17 درصد قرار گرفته است.

در مقابل کمترین میزان سرمایه گذاری طرحهای بهره برداری شده در سال 1377 مربوط به صنایع خودرو نیروی محرکه، ماشین سازی و ساخت تجهیزات، صنایع برق و الکترونیک و صنایع فلزی می باشد.

بازار انگور در سیستان و بلوچستان انگور یکی از با ارزش ترین محصولات باغی است که تولید آن در دنیا و ایران اهمیت زیادی دارد.

تنوع گونه و قابلیت خاص این محصول امکان پرورش و تولید آن را در مناطق مختلف آب و هوایی کشورمان ممکن ساخته است.

انگور با سطح کشت 5/3037 هکتار یکی از محصولات مهم باغی در استان سیستان و بلوچستان به حساب می آید.

بازار مصرف انگور تولیدی این استان، شامل مناطق مختلف خود استان، استانهای همجوار و تهران می باشد.

در میان کشورهای دنیا، ایتالیا، فرانسه و آمریکا در رتبه های اول تا سوم قرار دارند ایران با تولید 2505000 تن در مرتبه هفتم جهان جای دارد.

بر اساس آمار رسمی سطح زیر کشت انگور در استان سیستان و بلوچستان 5/3037 هکتار است که 72 درصد آن (معادل 2187 هکتار) مربوط به سیستان و مابقی در دیگر شهرستانهای استان (خاش، سراوان، زاهدان و ایرانشهر) پراکنده اند.

متوسط عملکرد هکتاری انگور در استان حدود 4000 کیلوگرم می باشد.

از آنجا که با تبدیل انگور به کشمش، سرکه و آب انگور ایجاد ارزش افزوده می گردد لذا توجه به این مورد باعث افزایش درآمدهای حاصل از باغهای انگور می گردد.

نتیجه: با توجه به کل مطالب عنوان شده می توان دریافت که در بحث تأثیرات نفت بر روی اقتصاد کشور می توان به عدم مدیریت کارآمد اشاره کرد که نتوانسته اند به مانند کشورهای اروپائی و پیشرفته از مازاد درآمدهای نفتی در جمعیت ایجاد مراکز سرمایه ای که بتواند به نرخ اشتغال و همچنین سود و درآمد خالصه کمک کند لحاظ نمایند و در بحث موار پیرامون آن می توان امیدوار بود با درایت مدیران کارآمد می توان این صنعت ها را جایگزین مناسبی برای درآمدهای نفتی لحاظ کرد چون ما نمی توانیم تا ابد بر روی درآمدهای نفتی اتکا کنیم چون از یک سو کشورهای پیشرفته در حال حل و راه حل برای جایگزینی انرژی های دیگر به جای انرژی نفت و گاز می باشند و از سوی دیگر این ذخائر خدادادی مربوط به فقط این نسل حاضر نیست و نسل های آینده نیز حق استفاده از این منبع عظیم و طلای سیاه را دارند.

امیدواریم با عنایات به رهنموهای مقام معظم رهبری و همچنین دولت کارآمد بتوان در طول این چشم انداز 20 ساله کشور خود را به سمت و سوی رشد و شکوفایی سوق داد.

در پایان لازم می دارم از آقای دکتر علوی راد و همچنین آقای مهندس میار رئیس فرآورده های نفتی ناحیه ساوجبلاغ کمال تشکر را نمایم که به بنده در این پروژه کمک و عنایت فرمودند.